Enkele weken thuiskomen in ons land

(1)

kerk & leven

11 augustus 2010

op · tocht 13

ZOEKROOSTER

In het rooster zit een zin verstopt.

Maak eerst de rekenoefeningen in het raam van het huis.

Zoek de uitkomsten in het rooster hieronder (in alle richtingen).

Plaats de letters die overblijven op een rij. Moeilijk?

Het verhaal onderaan deze bladzijde helpt je een heel eind vooruit.

. . . . . . . . . . . .

. . . . . . . . .

. . . . . . . . . . .

e z e s f l a a w t

i v ij f n e i t e u

r r n e i t r e e v

d a c h t o n - c h

z e v e n e i l d r

e n k i i n e g e n

e l f t e s e t v o

o r f g a s t e v r

ij ij h v i e r e w i

v d e r t i e n d t

117 : 9 = 225 : 15 = 98 : 7 = 144 : 12 = 115 : 23 = 2 x 2 x 2 = 96 : 16 =

2 x 5 = 81 : 9 = 68 : 17 = 121 : 11 = 168 : 84 = 119 : 17 = 72 : 24 =

ENKELE WEKEN

THUISKOMEN IN ONS LAND KLEINE MENSEN MAAKT HIJ GROOT

A

ls Maria haar zwangere tante Elisabet opzoekt, is Elisabet blij, en zelfs heel trots op Maria. Het kind springt op in haar schoot. Nochtans is Maria een eenvoudig dorpsmeisje. Maar God maakt haar groot. Hij heeft haar zelfs gekozen om moeder te worden van Jezus. Je hoeft dus niet rijk of machtig te zijn, om door God opgemerkt te worden. Integendeel. Weet je, dat maakt alle dingen die wij denken zo nodig te hebben, plots zo onbenullig: een nieuwe gsm, een verre reis, mooie kledij... want vriendschap is het allerbelangrijkste. Met kleine mensen, die zoals Maria openstaan voor het geluk van anderen, doet God grote dingen.

Bij het evangelie naar Lucas 1, 39-56 Maria Hemelvaart

H

eel lang geleden was Father Robert aalmoezenier bij de scouts: „In onze groep zaten jongens wier vader tijdens de oorlog gesneuveld was. Vaak trokken we met de oudsten naar de vluchtelingen- kampen in Duitsland, om daar met de kinderen te spelen. Zo groeide het idee om ook in ons land iets voor oorlogskin- deren uit andere landen te doen.”

„Tussen 8 en 20 jaar zijn ze, de jonge- ren die deze zomervakantie naar België komen”, vertelt Debby. Sommige komen voor de eerste keer, anderen kennen hun gastgezin al jaren. „Meer dan 1000 km met de bus, vanuit Slovakije, Kroatië of Bosnië. Een lange rit, maar dat hebben ze er graag voor over!”

Daar is de bus! Dertig Slovaakse kinde- ren komen ons moe, maar met stralende gezichten tegemoet. Zo ook David (14) en Peter (11). Papa Johan staat hen, sa- men met Dries (14), Lien (11) en Jan (7), op te wachten. „David komt voor de zes- de keer bij ons op vakantie”, vertelt Dries,

„zijn broer Peter kennen we nog niet echt.

Die logeerde vorig jaar bij een ander Vlaams gezin.” Kleine Jan maakte een te- kening voor David. Lien: „David spreekt al een beetje Nederlands. De eerste woord- jes leerde ik hem uit een dierenprenten- boek.” Even verderop omhelzen Herman, Gina en kleinzoon Hannes hun gastjon- gen Matej (15). „Het was een verre reis.

We zaten bijna 20 uren op de bus”, ver-

telt Matej in het beetje Engels dat hij kent.” Oma Gina: „We zijn al gastouders sinds 1978. Wel zeven kinderen hadden we achtereenvolgens op vakantie. Matej komt voor de achtste keer.” Hannes (6) ziet iedere zomer uit naar de komst van Matej. „We gaan samen naar Frankrijk”, juicht hij, „mijn grootouders, Matej en ik.

Weet je, ik ken zelfs enkele woorden Slo- vaaks.” Herman: „Soms heeft Matej het moeilijk als hij terug naar huis gaat. Hij mist zijn familie wel, maar zou ons het liefst ook meenemen. Af en toe zoeken we zijn familie in Slovakije op. Zijn ouders overladen ons dan met lekkers.”

In een zaaltje zitten nog een twintigtal jongeren te wachten op hun gastouders.

Debby: „De bus kwam vroeger toe dan gepland en er zijn overal files. Maar ze komen wel.” Ook Mirka (19), die al tien jaar bij hetzelfde gezin op vakantie komt, glundert: „Ik kijk hier het hele jaar naar uit. Of ik plannen heb? Gewoon genieten met gastzus Tinne en een beetje helpen met het huishouden.”

„Deze maand hebben we voor al deze kinderen een warm gastgezin gevonden”, besluit Debby, „nu maar hopen dat er bij de kleinsten niet te veel traantjes van heimwee vloeien.”

www.eurochildren.be