16 16
WEEKKRANT 21 APRIL
JAARGANG 82 EDITIE 2203
2 0 2 1
WWW.KERKENLEVEN.BE P900720| AFGIFTEKANTOOR: 2099 ANTWERPEN X | AFZENDER: HALEWIJNLAAN 92 - 2050 ANTWERPEN
In de Molenaarstraat in Gent staat het moederklooster van de Zusters van Liefde van Jezus en Maria, mee- stal zusters van Liefde genoemd.
Daar is het noviciaat gevestigd, van daaruit werden tal van kloosters ge- sticht, daar wenst de congregatie op termijn een internationale ge- meenschap uit te bouwen, nu de ei- gen gemeenschap vergrijst. In 2020 kwamen hiervoor al twee zusters over uit het buitenland: zuster Sus- hila uit India en zuster Noreen uit Pakistan. Zij verblijven nu in de zustergemeenschap Caritas in Mel- le.
Beide zusters waren nauwelijks ge- land op Zaventem, of het land ging midden maart 2020 in lockdown.
Daar sta je dan in een vreemd land, in een gemeenschap die je nog moet leren kennen en dan krijg je zelf symptomen van corona. Net als alle 17 medezusters van de Caritas- gemeenschap in Melle, overigens.
Hoe de kloosterlingen daarmee om- gingen, leest u op pagina 3.
In dit artikel schetsen we kort de historiek van de zusters en van de internationalisering van de con- gregatie.
Caritas Melle
Toen de congregatie van de Zus- ters van Liefde, die in 1803 in Lo- vendegem werd gesticht door pas- toor - later kanunnik - Petrus Jozef Triest, honderd jaar bestond, kocht de overste van de Gentse zusters, priester Van Rechem, een terrein aan in Melle. Daar zou een nieuw opvangtehuis komen voor psychi- atrische verzorging van krankzin- nige vrouwen. Het bestaande Sint- Jozefstehuis in Gent was immers te verouderd. De verhuis naar het do- mein in Melle, Caritas genaamd, ge- beurde vijf jaar later, in 1908. Cari- tas Melle was de eerste Belgische in-
stelling die volgens het paviljoen- systeem gebouwd werd, naar Ne- derlands en Duits voorbeeld. Die paviljoenen werden omgeven door tuinen. De instelling veranderde twee jaar geleden na een fusie haar naam in Karus, de zustergemeen- schap in Melle heet nog steeds Cari- tas.
Naar de missies: van België naar Azië
De Zusters van Liefde hadden in- middels hun sporen verdiend in het onderwijs, de gezondheids- en ouderenzorg en de psychiatrie. Ze waren ook al actief in de missies. Zo waren de eerste blanke zusters die naar Congo trokken, Zusters van Liefde. De missie-activiteit van de Zusters van Liefde startte toen mgr J. Van Reeth, een Belgische jezuïet, in 1895 benoemd werd tot bisschop van Ceylon (thans Sri Lanka) en de hulp vroeg van de Zusters van Lief- de voor de uitbouw van de sociale voorzieningen in zijn diocees.
In de eigentijdse kapel van de zustergemeenschap Caritas in Melle staan links zuster Sushila uit Indië, met naast haar zuster Miet die dit jaar 50 jaar kloosterlinge is. Zuster Margretta, zuster Rosanne en zuster Dominique-Marie zijn dit jaar zestig jaar in het klooster. Vóór aalmoezenier E.H. Antoine Rubbens, staat zuster Noreen uit Pakistan. Daarnaast zuster Lieve en uiterst rechts zuster Birgit, de provinciale overste die vorig jaar haar gouden kloosterjubileum vierde, samen met toenmalig diamanten jubilaris (60 jaar kloosterlinge) zuster Marie-Christi (niet op de foto). De gemeenschap in Melle telt 18 zusters. (c) Marleen Walckiers
Van India naar België
“Weet u dat ik in India gedoopt werd door een Belgische priester?”, merkt zuster Sushila op. “Ik zag in India Belgische priesters en zusters aan het werk. Ze stichtten scholen, bouwden hospitalen. Zij gaven ons veel. Merkwaardig toch, dat ik nu als missionaris naar België gezon- den word?”
(De zuster is afkomstig uit de streek van Ranchi, waar de Belgische pater Constant Lievens in de kathedraal begraven ligt.
Deze missionaris- jezuïet kwam er op voor de rechten van de Adibasi, een inheems volk dat weinig rechten had onder het Britse koloniale bewind. – nvdr)
“Overigens woonde ik al kapittel- vergaderingen bij van de Zusters van Liefde in België, het land is me niet vreemd”, vervolgt zuster Sus- hila. “In alle zustergemeenschap- pen waar ik kwam, werd ik goed ontvangen. Ik hield van hen en kreeg vaak te horen dat met mij de lente in de gemeenschap kwam, lacht ze. “Ik hoop dat dat ook zo mag zijn in deze gemeenschap in Melle.
Ik voel me hier alvast gelukkig.”
Voor zuster Noreen is het de eer- ste keer dat ze naar het buitenland gaat. Zij vindt de mensen hier heel vriendelijk. “Eenmaal ze je wat be- ter kennen, respecteren ze je”, zegt ze. “Ik ben blij dat ik dit jaar in deze gemeenschap van de Zusters van Liefde in Melle mocht door- brengen. De zusters zijn open van geest, getuigen van wijsheid.”
In gesprek met vlnr: zuster Noreen, zuster Miet, zuster Sushila (c) M. Walckiers Wederzijdse vreugde
Zuster Miet noemt de aanwezig- heid van de buitenlandse zusters in de kloostergemeenschap in de Cari- tasstraat in Melle een wederzijdse vreugde. “Het valt mij op bij zus- ters van overzee, die ik al mocht beluisteren als ze hier voordrach- ten komen geven bijvoorbeeld, dat zij meer devoot zijn dan wij. Hun mentaliteit is veel meer biddend.
Dat ervaar ik ook bij deze zusters, die uit Azië komen. We zijn blij met hun komst, zij stralen ook uit dat ze gelukkig zijn in het religieuze leven. Het zijn mooie mensen en aan mooie mensen trek ik mij op.”
Op een zonnige namiddag tijdens de Goede Week mochten we het roe- pingverhaal beluisteren van deze drie zusters. Daarin komen enke- le elementen terug: een gelovige thuis, het voorbeeld van klooster- zusters in de onmiddellijke om- geving en een open houding, die Gods roepstem toelaat. Al gaat er ook een innerlijke strijd mee gepaard.
We brengen hun verhaal in drie af- leveringen, verspreid over dit en de volgende nummers van ons paro- chieblad.
Nicole Lehoucq
