€ 2,20
73ste jaargang • nummer 2 • donderdag 12 januari 2017 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
De Standaard zet Abou JahJah aan de deur
Zondag kwamen 4 Israëlische soldaten om het leven. 17 anderen werden gewond. Een Palestijnse terrorist (waarschijnlijk een IS-sympathisant) reed met een vrachtwagen in op een groep soldaten die net uit een bus waren gestapt. Hij reed daarna nog eens ach- teruit, om zoveel mogelijk gewonde slachtoffers af te maken.
De aanslag kwam enkele dagen nadat Israël één van zijn eigen soldaten had strafrechte- lijk veroordeeld, omdat deze een Palestijnse terrorist nodeloos had doodgeschoten. De andere kant gaat anders om met zijn moor- denaars: Hamas prees het heroïsche gedrag van de dader en riep andere Palestijnen op zijn voorbeeld te volgen.
Ook hier ten lande was er iemand in zijn nopjes. Dyab Abou Jajhah kon het op Twitter niet laten die bloedige aanslag toe te juichen.
Palestina moet bevrijd worden “met alle mid- delen”, schreef hij. “Een aanslag op soldaten in bezet gebied is geen terreur.”
Het duurde maar enkele minuten voor andere twitteraars het bericht massaal over- namen, sommigen verontwaardigd, anderen met lof voor Jahjah of de terrorist. Theo Franc- ken was één van de eersten die de tweet van Jahjah boos deelde. Daarna ging het snel.
Bij elk bericht dat De Standaard plaatste op zijn Facebookpagina, over welk onderwerp ook, vroegen boze mensen hoelang de krant Jahjah nog in dienst zou houden als weke- lijkse columnist. De druk van de sociale media nam toe. Een paar uur later nam hoofdredac- teur Verhoeven de onvermijdelijke beslissing.
Jahjah heeft zijn laatste column in die krant geschreven.
Men vraagt zich wel af wat er dan zo plots veranderd is. Dit was toch dezelfde Abou Jah- jah die na de aanslagen op de Twin Towers liet weten dat hij “een gevoel van zoete wraak”
kreeg? Die eerder stelde dat “‘Zionistische bezetters in Palestina moeten kiezen tussen de doodskist of de koffer”? Die “elke dode Amerikaanse, Britse of Nederlandse soldaat als een overwinning beschouwt”?
In een korte mededeling liet Verhoeven weten dat er grenzen zijn aan het debat en
dat Jahjah die had overschreven. Hij voegde er evenwel aan toe: “De Standaard zal niet van haar koers afwijken om tegendraadse, de consensus uitdagende stemmen het woord te geven.” We moesten even onze ogen uit- wrijven.
Want als er nu één krant is die op de meest strikte wijze de consensus der “weldenken- den” volgt, is het wel De Standaard. Zelfs in De Morgen maakt men veel meer kans om eens een uitdagende gedachte, een moedige column of een afwijkende politieke mening te ontmoeten. In de politiek correcte woes- tijn van De Standaard zijn er geen oases. De columns van Abou Jahjah, zelfs al vertegen- woordigden ze niet de opinie van de redac- tie, waren enkel een bevestiging van die rigide politieke correctheid: “Kijk eens hoe begrip- vol en tolerant we zijn voor eigenaardige opi- nies van allochtonen.”
Voor echt moedige of afwijkende meningen van een nochtans veel representatiever rech- terzijde was er bij De Standaard nooit plaats, ook niet in de topjaren van het Vlaams Belang.
Zeker niet toen.
Ook nu zal de vrijgekomen column van Jah- jah niet in handen komen van iemand die echt beantwoordt aan de jobomschrijving die Karel Verhoeven meegaf in zijn mededeling over het ontslag van Jahjah: “Een columnist spreekt niet namens de krant, de krant geeft ruimte voor debat. Wij vinden het belangrijk de marge van dat debat zo breed mogelijk te maken.
Ook en vooral die stemmen aan het woord te laten die fundamenteel tegendraads zijn en die de consensus uitdagen. Het is logisch dat die stemmen weerstand oproepen. We nemen die er zonder morren bij.”
Ik denk het niet, Karel. Niet in uw krant.
Jurgen Ceder
Moed in het onderwijs?
Het applaus van de kiezer nu al hoorbaar
Het kernkabinet van de Vlaamse regering is er nog niet in geslaagd om een akkoord te sluiten over de hervorming van het secundair onderwijs. Krijgt men ze rond tegen 1 september 2018, zoals afgesproken? De nieuwe ministerraad van vrijdag zou ons iets wijzer moeten maken. Mogen we even het vingertje opsteken? Wijs zou het zijn de hele boel uit te stellen, tot de driftkikkers zijn bedaard.
Hoe organiseer je het secundair onderwijs zodat studierichtingen het best voorbereiden op het hoger onderwijs (doorstroming, ASO- TSO-KSO) of op de arbeidsmarkt (TSO-BSO)?
Links komt niet veel verder dan de dooddoe- ner dat we “alle kinderen in Vlaanderen alle kansen willen geven” (Joris Vandenbroucke, sp.a) en zeurt maar door over de kwadratuur van de ongelijkheid (Elisabeth Meuleman, Groen). De droom over een perfecte maat- schappij is nooit veraf. Elk verschil in studie- keuze, rapporten en resultaten is voor hen een bedreiging.
Ondertussen stapelen de onnozelheden zich op, ook in de recente “nieuwsjes” over ons onderwijswereldje.
Centrale figuur in dit circus is Lieven Boeve, de chef van het katholiek onderwijs.
Hij werkte zich al in de kijker met het opne- men van islam in de lerarenopleiding van drie katholieke hogescholen.
Niet zoveel later volgde zijn mars naar de
“dialoogschool”. Binnen zijn scholen – hoe lang nog de zijne? - moest er ruimte komen
“voor religieuze symbolen, zoals een hoofd- doek”, voor bidplaatsen die geen “kapel”
meer heten, voor islamlessen en moskee- bezoek… Een uitgestoken hand, maar dan toch niet naar de ongelovigen. Wel naar de middeleeuwen. Mogen we aannemen dat rationalisme en verlichting nog mee te geven waarden zijn?
Boeves project, mede uitgetekend door de alwetende pedagogen die hem omrin- gen, was voor Marc Eyskens “praat voor holbewoners”, voor De Morgen “platte commercie”(jacht op inschrijvingen), volgens Jan Segers in Het Laatste Nieuws “katholiek onderwijs zero”.
Het project kreeg de wielklem om, geluk- kig. Schoolbesturen verplichten te hervor- men lukt voorlopig niet, maar wie volgt, zou geld krijgen. Een redelijk gemeen truucje om via de portemonnee de droom van de één- potnat-scholen toch het strot van de Vlamin- gen te duwen. We zullen zien…
Leraars
Nog recenter nieuws uit Lievens hoedje:
“Gedaan met de vinger opsteken”, want dat is stigmatiserend en discriminerend. Reden:
alleen de goede leerlingen zouden zo aan bod komen en dat zou de sociale ongelijk- heid vergroten. Moeder!...
Bouve haalde zijn oorverdovende onno- zelheid in een psychologisch onderzoek uit- gevoerd in… Poitiers. Waar Karel Martel de islam overwon, zal Boeve hopelijk van zijn paard donderen.
In een aantal kranten reageerden leer- krachten met vuur: “Laat leerlingen die het antwoord weten het dus gewoon zeggen (lees: ‘roepen’) in de klas. Het is toch zo gemakkelijk om van bovenuit de regels te stellen zonder ook maar enige bevraging bij de leerkrachten te doen. Precies de zwakke- ren hebben rust en aandacht nodig om de lessen goed te kunnen volgen.”
Alsof de meeste Vlaamse leraars (sorry,
‘coaches’ in ‘duo-jobkes’) niet weten hoe ze in de les (sorry, ‘sessies’ of ‘groepslesjes’) ook zwakkeren aan bod moeten laten komen, moet er in de hallen van de Guimardstraat, de Arteveldehogeschool (Pedro De Bruyckere) en het Gemeenschapsonderwijs zo nodig nog maar eens worden geblaft…
Vacatures
Nog nieuws: de Vlaamse scholen vinden geen leraars meer. Tiens… Het aantal vaca- tures is verdubbeld (van 450 in oktober 2015 naar 1.016), maar ook het aantal werkzoe- kende leraars daalt (van 4.672 naar 4.079, -14 procent). In 2024 zouden liefst tien pro- cent meer leraars nodig zijn dan in 2014, of gemiddeld 6.000 extra leraars per schooljaar.
Hebben de geleerde dames en heren onderwijsexperts dan nooit eens een lesje demografie gevolgd? Wat nu gebeurt – de snelle vergrijzing – is twintig jaar geleden al voorspeld: ook babyboomleraars gaan ooit met pensioen…
Konden die experts niet voorzien dat de hypermigratie met alle problemen vandien (taalachterstand, sociale kloof, etc.) eerder klaslokalen zou vullen dan leraarskamers?
Ziende blind zijn de roeptoeters van de onderwijskoepels. Ze blijven de échte pro- blemen van het onderwijs en bij uitbreiding van de samenleving maar verdoezelen. Over het omverrijden van alle traditionele normen en waarden horen we hen nooit …
Hebben Boeve en zijn “voorgangers”
gezorgd voor een school waar leraars nog leraar mogen zijn? Was het omvergooien van het puntensysteem nu echt een pas in de goeie richting? Wat heeft het VSO verknoeid in plaats van verbeterd? Hoeveel vreugde beleven directies en leraars aan het tijdro- vend gedaas van oudercomités, studentenra- den? Aan almaar nieuwe wetjes en reglemen- ten? Wat zijn de financiële en pedagogische gevolgen van hun hemel op aarde (duojobs, almaar kleinere klassen, M-decreet…)
Wat schieten we op met de luxevakanties via Erasmusprojecten? Leuk, zo’n tripje naar het buitenland. Maar hebben we geld te veel,
of zo? Lees verder blz. 2
De twee gezichten van Luc Coene
...2
Het feest van de haat
...3
Briefje aan Bart Tommelein
...3
De beveiliging van Zaventem: kaas met (veel) gaten
...5
Turkije ondergraaft de NAVO
...8
Deze week
Actueel 12 januari 2017
2
Uit de smalle beursstraat
De twee gezichten van Luc Coene
De lofbetuigingen voor de vorige week overleden Luc Coene (1947-2017) waren terecht. Als vicegouverneur van de Nationale Bank behoedde hij de financiële instellingen in 2008 van een ondergang. En als gouverneur waar- schuwde hij de regeringen die een gebrek aan daadkracht vertoonden. Maar tegelijk was hij kabinetschef van pre- mier Guy Verhofstadt (VLD) die aan het begin van deze eeuw met de paarsgroene regering de begrotingsbuffers voor de vergrijzing opsoupeerde.
“Stakers zeggen eigenlijk tegen hun kinderen: jullie kunnen de pot op.” Het is één van de vele omstreden uitspraken van Luc Coene, ex-gouverneur van de Nationale Bank. In tegenstel- ling tot andere gouverneurs deinsde Coene er niet voor terug politiek getinte uitspraken te doen. Hij was gouverneur van 2011 tot 2015 en gold zeker onder de regering-Di Rupo als een scherp criticus van het beleid, tot ergernis van de linkerzijde.
Coene - van blauwe signatuur - werd gezien als een soort van extra Open Vld-minister die vanuit zijn kantoor aan de Berlai- montlaan scherpe kritiek gaf op het regeringsbeleid. En daar- voor verdient de man lof. Lof die Coene na zijn overlijden terecht gekregen heeft van verschillende politici.
Duidelijke economische visie
De economische visie van Coene was duidelijk: de loonkos- ten moesten dalen om de bedrijven concurrentiëler te maken, de begroting moest op orde worden gebracht door de uitga- ven te doen dalen en niet door extra belastingen te heffen. En vooral: de kost van de vergrijzing moet onder controle worden gehouden en dat kan enkel als we met z’n allen langer wer- ken. “We hebben een Generatiepact maal honderd nodig”, zei Coene ooit in een interview. Zijn sociaaleconomische aanbe-
velingen zijn nu nog altijd relevant.
Maar wat in de vele in memoriams niet werd gezegd, is dat Coene als gouverneur van de Nationale Bank optrad als een stroper die zich in boswachter had veranderd. Want voor hij topfuncties bekleedde bij de Nationale Bank was de Gente- naar een paar keer kabinetschef. Eerst van 1985 tot 1987 toen hij onder de piepjonge minister van Begroting Guy Verhofstadt (PVV) meeschreef aan een verregaande saneringsoperatie, het beruchte Sint-Annaplan. Er werd bespaard in de uitkeringen en het ambtenarenapparaat. Nadat al eerder een indexsprong was doorgevoerd (het niet aanpassen van de lonen aan de geste- gen levensduurte) kwamen er in 1985 en 1987 nog twee bij.
Dat zorgde voor besparingen bij de overheid (de ambtenaren- lonen stegen niet) en in de privésector versterkte het concur- rentievermogen van de bedrijven. In 1987 was België niet lan- ger de zieke man van Europa.
In 1999 werd Luc Coene opnieuw kabinetschef, deze keer van premier Guy Verhofstadt in de paars-groene regering.
Coene zou naar verluidt kans hebben gemaakt op een minis- terpost, maar zou geweigerd hebben. Als kabinetschef had hij meer macht. Als dat klopt, dan is hij in die periode één van de verantwoordelijken voor het malgoverno van paars.
Van ondoordacht beleid tot redder banken
In de periode 1999-2003 toonde Coene zijn andere gezicht.
De man die aanvaardde dat allerlei trucs (eenmalige maatre- gelen, verkoop van overheidsgebouwen…) toegepast werden om de begroting te doen kloppen. De man ook die aanvaardde dan een buffer van meer dan 6 procent van het bbp om de ver- grijzingskosten op te vangen uiteindelijk werd afgebouwd. Aan belastingverlagingen en hogere uitkeringen. Het lakse begro- tingsbeleid uit die periode heeft Coene achteraf verdedigd; hij sprak van een soort besparingsmoeheid in veel landen waar- onder België. Een zwak argument. Vandaag betalen we met de besparingen die worden doorgevoerd nog altijd een prijs voor het ondoordachte beleid dat Coene mee had onderschreven.
Waar de man wel een pluim voor verdient, is zijn rol in de financiële crisis van 2008. Zonder Luc Coene zou het banken- systeem wellicht zijn ineengestort. De financiële instellingen wilden niet langer geld aan elkaar uitlenen. Coene was de archi- tect van het reddingsplan voor de banken waarbij ze een tijdlang of voor een deel in de handen van de overheid terechtkwamen.
Politici als de toenmalige ministers Laurette Onkelinx en Joëlle Milquet waren te dom om te begrijpen hoe ernstig de situatie was, zo staat in verschillende boeken over de crisis te lezen.
Dat er met Belfius nu een gezonde erfgenaam is van Dexia is ook zijn verdienste. Coene zorgde ervoor dat de financieel ongezonde delen uit de bank werden gehaald zodat Belfius met een schone lei kon beginnen.
Angélique VAnderstrAeten
Fedasil kost dit jaar 300 miljoen
Fedasil
Waar we wel een goed zicht op hebben, is de kostprijs van Fedasil. Fedasil is het fede- raal agentschap voor de opvang van asielzoe- kers. Het is een instelling van openbaar nut die werd opgericht door de programmawet van 19 juli 2001 en ze is operationeel sinds mei 2002. Sinds oktober 2014 staat Fedasil onder het toezicht van de staatssecretaris voor Asiel en Migratie, Theo Francken.
De exacte kostprijs van de migratie in ons land berekenen, is geen eenvoudige klus.
Dat komt omdat de kostprijs verdeeld is over verschillende departementen. En sommige kosten zijn verborgen. Zoals mijn voormalige mentor Jean-Marie Dedecker het recent plastisch stelde: ‘De kosten van migratie achterhalen is moeilijker dan de cijfercombi- natie bemachtigen voor de brandkoffer met de goudvoorraad van de Nationale Bank.’
Begroting
In de begroting van 2017 zien we dat er opnieuw ruim 300 miljoen euro naar de instel- ling gaat. ‘Goedgekeurd wordt de bij deze wet gevoegde begroting voor het jaar 2017 van het Federaal Agentschap voor de Opvang van Asielzoekers (Fedasil). Deze begroting beloopt 300.986.465 euro voor de uitgaven.’ Ter ver- gelijking: in Vlaanderen geven we dit jaar 388 miljoen euro uit aan jongerenwelzijn.
In 2015
Waar gaat dat vele geld naartoe? De laat- ste gegevens dateren al van 2015. De grootste post zijn ‘uitgaven ten gunste van derden’. Het ging in dat jaar om 230,5 miljoen euro. Dat zijn subsidies betaald voor de financiering van de opvang van asielzoekers in andere structuren en het vrijwilligeterugkeerprogramma.
In 2015 werden die subsidies als volgt ver- deeld: 63 procent voor het Rode Kruis en voor de andere ngo-partners die bij de opvang betrokken zijn, 31 procent voor de OCMW’s, 3 procent voor ngo’s in het kader van het vrij- willigeterugkeerprogramma, 2 procent voor de privé-operatoren en 1 procent voor gemeenten met een opvangcentrum op hun grondgebied.
Er waren ook kosten verbonden aan de huis- vesting van asielzoekers, 17.864.413 euro, en medische kosten voor asielzoekers, 15.410.174 euro.
Dit jaar
Ook dit jaar zal het grootste deel van die 300 miljoen naar dezelfde posten gaan. Maar er is ook net een ‘Nationale projectoproep 2017 voor opvang van de asielzoekers’ in het Staats- blad gepubliceerd.
Er zijn vier concrete doelstellingen: verho- ging deelname asielzoekers aan het maat- schappelijk leven, tegemoetkomen aan de specifieke opvangnoden en behoeften van kwetsbare doelgroepen, inspelen op noden in het kader van de implementatie van het nieuwe opvangmodel binnen het opvangnet- werk én versterken kennis asielzoekers inzake waarden en normen van de Belgische samen- leving.
Dat laatste kan via praatgroepen, rollenspe- len en ontmoetingen met rolmodellen.
Wie interesse heeft, kan een dossier indie- nen bij Fedasil. thierry debels
Moed in het onderwijs?
Het applaus van de kiezer nu al hoorbaar
Vervolg van blz.1
De verlofstelsels in het onderwijs zijn in september verstrengd. Velen maken er gebruik (of misbruik?) van, klaagt Boeve. Kunnen we de ‘vluchtelingen’ ongelijk geven?
Vlor
Natuurlijk is Boeve maar één pion op het bord. Een hoofdrolspeler in het onderwijsde- bat is de Vlaamse Onderwijsraad (Vlor), die
“onafhankelijk” werkt en de onderwijsminis- ter adviseert.
De samenstelling ervan laat al vermoeden dat dit orgaan letterlijk “niet meer van deze tijd is”. Het is samengesteld uit “spelers” die vooral sterk en machtig waren in de 20ste eeuw: inrichtende machten, allerlei “instel- lingen” (onderzoekscentra, onderwijsdeskun- digen), centra voor leerlingenbegeleiding, stu- denten- en ouderverenigingen en natuurlijk de vakbonden.
Goed dat er inspraak is, maar het vehikel zit niet op het spoor van de meerderheid van de Vlaamse kiezers. De politieke aardverschuiving van 2014 is onvoldoende weerspiegeld in de samenstelling van de Vlor. De raad draagt een versleten kostuum.
Het is deze versleten Vlor die niet wil dat leerlingen al in de eerste graad van hun onder- wijsloopbaan “determinerende keuzes moeten maken”. En die wel wil – centen of niet - dat er meer wordt gedaan voor “gelijke onderwijs- kansen”, daar waar hij eigenlijk “genivelleerde schoolresultaten” bedoelt.
Media
In het debat over die materie in de ivoren torens van de reguliere media zijn de progres-
sieven (socialisten, beweging.net/Groen) de baas. Ook dat is een anachronisme, bij ons, maar ook in grote delen van de Westerse wereld.
Op de sociale media tikt de polsslag van de Vlaming zelf. En tot dusver is dat getik voelbaar bij verkiezingen. Laat fantasten als David Van Reybroeck en co nog wat meer speelruimte en we schaffen de verkiezingen af…
Knack.be was – deze week gaat ook dat poortje dicht - een van de weinige oorden van verderf, waar (soms langs beide kanten veel te hitsige) Vlamingen op het forum eens
ferm hun gedacht zeggen. We gaan er even door: “Stop met het uitdelen van diploma’s..
Ondanks alle pamperpogingen kan je van een Lada geen Ferrari maken… Enkel streven naar topkwaliteit en topvorming (ook permanent in het ganse leven) zal ons in een globalise- rende wereld competitief houden…The Mup- pets against de N-VA… ‘t Is nog al nie naar de wuppe. Doe maar voort!? … Gelukkig zijn de aloude leerplannen, die meestal zeer concreet en duidelijk waren, weg en nu we eindtermen hebben, gaat het veel beter!... Niet zolang gele- den werd bekend dat studenten leerkracht
zelf niet genoeg basisvaardigheden (zeg niet basiskennis, mag niet meer)… En wat te den- ken van deze: “De Leeuw en Leemans, beide notoire niet verkozenen, hebben meer te zeg- gen aan de manier hoe onze kinderen moe- ten worden opgevoed dan onze volksverte- genwoordigers…
Veertig jaar wordt/werd er nu al hervormd in het onderwijs door de traditionele partijen (dus zonder NVA). Veertig jaar gaan we achter- uit. En dan is de NVA hier de schuld van?... Het
‘sociale’ systeem van buisvakken camoufleert al jarenlang fundamentele tekortkomingen…
De papierberg moet worden bijgehouden voor zotgedraaide ouders die slechte rapporten van hun kinderen komen aanvechten…
Een verwende smartphone-generatie mag de schuld steken op de leraar die niet voldoende gemotiveerd en geremedieerd heeft”… Op één dag na komen we uit drie weken vakantie. Tel daar nog anderhalve week examens bij en je draait gek… De krokus komt eraan, de paasvakantie wenkt, en binnenkort kunnen de leerlingen eindelijk voor negen weken op zomervakantie…”
Volgens de recentste berichten gaan Boeve en zijn collega Raymonde Verdyck van het gemeenschapsonderwijs ervan uit dat een onderwijshervorming er voor de huidige rege- ring niet meer inzit.
Laat ons ervan uitgaan dat er genoeg men- sen met gezond verstand hun dikste voet zet- ten voor de zoveelste nieuwlichterij. Wat ons betreft hoeven ze hun vinger niet op te steken om te mogen praten. Het dankbaar applaus van de kiezer bij volgende verkiezingen is nu al hoorbaar…
Actueel
12 januari 2017 3
Vooralsnog op de pedestal
Mijnheer de ambitieuze,
Neen, het was helemaal geen verras- sing toen de goegemeente vorige week in alle media kon vernemen dat gij niet alleen de lijst van uw partij zult aanvoeren bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2018 in Oost- ende, maar dat gij uzelf meteen opwerpt als kandidaat-burgemeester.
Gij leeft immers al een tijdje op een minis- teriële wolk en gij mocht zelfs in die hoeda- nigheid zonder das de vlotte jongen komen uithangen in ‘De Slimste Mens ter Wereld’.
Dan heeft een mens zowat alles bereikt en opent zich de ultieme droom naar nog meer:
keizer worden in Oostende door de zete- lende keizer van zijn troon te stoten.
Gij gelooft erin, zoveel is duidelijk. En gij krijgt zo goed als ‘carte blanche’ van uw door de peilingen erg geplaagde en gefrustreerde partijvoorzitster Gwendolyn, die ondanks alles met een klein hartje en een gemaakt glimlachje blijft zeggen er nog ‘veel goes- ting’ in te hebben. Ik zeg u dat zó omdat in die context uw avontuur in de koningin der badsteden zeker geen sinecure zal worden.
Uw partij staat er niet zo goed voor, want de geloofwaardigheid van de oude krokodillen die maar niet willen wijken, is naar het vries- punt aan het zakken. In de peilingen zit uw partij ongeveer op de hoogte van een virtu- eel herboren Vlaams Belang en het aantal Kamerleden op dit moment – toch dé graad- meter in de Belze politiek - is historisch laag.
Er zullen flink wat tandjes moeten bijgesto- ken worden en flink wat boterhammetjes moeten gegeten worden om uit het politieke dal te klauteren.
Maar gij zijt natuurlijk niet van gisteren en gij probeert het ijzer te smeden wanneer het heet is. En dat is het! Want nog maar net heeft ‘Jogan Vandela’, ook bekend als de ‘Kei- zer van Oostende’, Vande Lanotte, de natio- nale politiek verlaten of hij kondigt al een nieuw project in Oostende aan, los van zijn partij en in de vorm van een soort ‘burgerbe- weging’. Gij begrijpt dat als een bekentenis van Jogan dat hij beseft dat de Oostendenaar uitgekeken is op de rode recepten, en dat hij
dus zoekt naar andere wegen om zijn haring te laten braden. Vergeet gij, Bart, daar niet bij te vertellen dat gijzelf al sinds 2006 schepen waart in zijn college en nadien voorzitter van de gemeenteraad, en wel degelijk mee ver- antwoordelijk zijt voor het beleid dat gij nu zegt te willen veranderen? In 2012 voerde gij zelfs campagne onder de slogan ‘Weg uit het rood’, om nadien zonder verpinken met de socialisten en zelfs de tsjeven in zee te gaan.
Uw geloofwaardigheid staat aldus meer op het spel dan gij denkt. Vandaar dat iedereen met wat Fingerspitzengefühl meteen aan- voelt dat gij nu gaat beuken tegen de figuur van Jogan om dan uzelf als redder des vader- lands – toch de stad Oostende – te kronen, als kopman van een anti-Vandelacoalitie. Het lijkt zonder meer een ordinaire strijd te wor- den tussen ego’s, niet een strijd om betere politiek. Pas maar op dat een veel grotere N-VA uw dromen niet in de war stuurt door het laken naar zich toe te trekken… Als twee honden vechten om een been…
En ja, gij probeert rap rap uw blazoen wat op te poetsen door de kiezer te paaien met wat nieuwe politieke cultuur. Zo zegt gij uw ministerschap te zullen laten varen als het zover komt. Vandaag geeft gij zo al het voorzitterschap van de gemeenteraad op.
Weg met de cumul, terwijl er straffe staal- tjes van te vinden blijven in uw partij. Daar- naast komt gij met enkele blitse prioritei- ten voor de dag die wel goed klinken, maar in wezen de kern uitmaken van elk verkie- zingsprogramma. Verlagen van de belasting- druk, een moderne, digitale en groene stad, een propere stad en meer inspraak voor de inwoners. Dat zeggen ze toch allemaal, Bart!
En dat zegden jullie vele campagnes geleden ook al… Ge zult toch eens wat dieper in uw hoge toverhoed moeten kijken om creatief te zijn, vrees ik.
De ‘Kennedy van Oostende’ neemt het op tegen de ‘Keizer van Oostende’… Als dat maar geen giller van formaat wordt die u genadeloos van uw pedestal doet donde- ren! Span uw veiligheidsgordel maar strak aan, Bartje!
Briefje aan Bart Tommelein
Het gaat over ‘un dernier carré’ van een relatief grote groep mannen uit Vlaanderen en Wallonië die tijdens de Tweede Wereld- oorlog lid werden van de Duitse Waffen SS en aldus in de militaire collaboratie stapten.
Vanaf 1941 konden zij op basis van een Duits decreet aanspraak maken op dezelfde rech- ten als de Duitsers en de Duitse nationaliteit verkrijgen. Mensen uit de Oostkantons kre- gen vanaf 1940 automatisch de Duitse nati- onaliteit en werden toen geherkwalificeerd van zogenaamde Volksdeutschen naar Reichs- deutschen.
Oorlogspensioen
Omdat al die mannen gedurende een bepaalde periode in hun leven de Duitse nati- onaliteit hadden, ontvangen zij tot op vandaag een oorlogspensioen van de Duitse regering, net als de Duitsers zelf die destijds, al dan niet uit vrije wil, in militaire dienst waren. Op zich is dat een helder verhaal, want enerzijds hebben zij in België hun opgelegde straf uit- gezeten, waardoor zij weer vrije mensen wer- den en de draad van hun leven konden her- opnemen, zij het vaak binnen het kader van beperkte rechten als gevolg van de epuratie.
Anderzijds keert een land een oorlogspensi- oen uit aan zijn (toenmalige) burgers. Een tra- gisch verhaal op basis van tragische gebeur- tenissen, zoveel is zeker.
Echter, aan de vooravond van Kerstmis (op 22 december 2016), en 72 jaar na het einde van de Tweede Wereldoorlog, vinden de Kamerleden Olivier Maingain (voorzitter van DéFi), Véronique Caprasse (DéFi en voorma- lig Franstalig burgemeester van de Vlaamse randgemeente Kraainem), Stéphane Crus- nière (PS) en Daniel Senesael (PS) het nodig een voorstel van resolutie in te dienen om de Belgische regering op te roepen met de Duitse regering “een billijke fiscale en sociale rege- ling” uit te werken.
De ‘billijke’ regeling die dit gezelschap voor- stelt, is in het beschikkend gedeelte van de resolutie zo klaar als een klontje: de Duitse autoriteiten moeten de namen van betrokke- nen en de pensioenbedragen meedelen aan de federale regering en van de Duitse rege- ring moet geëist worden de pensioenuitkering stop te zetten. Doordat de Duitsers de namen nooit meedeelden, konden er in al die jaren geen ‘fiscale initiatieven’ worden genomen.
Ook dat had België eigenlijk al moeten doen, vinden de indieners…
De val wordt klaargezet…
Het FDF en de PS voeren duidelijk een per- fide strategie die duidelijk gericht is tegen de Vlaams-nationale partijen die van oudsher pleitten voor amnestie, maar die van oordeel zijn dat een eerlijk en gefundeerd debat daar- over nooit mogelijk is geweest en vandaag zelfs overbodig is geworden omdat de tijd de geschiedenis omsluit. Voor de partijen van Onkelinx en Maingain zal het nooit genoeg zijn en worden de doden zelfs tot in hun graf achtervolgd. Het laatste groepje grijsaards moet het blijven ontgelden, zonder nuance.
Militaire collaboratie staat voor hen gelijk aan politieke collaboratie met een systeem. Een jongeman die zijn leven aan het oostfront op het spel zette omdat hij geloofde in een vaag ideaal dat hem vaak was ingelepeld op vooral katholieke colleges - de strijd tegen het god- deloze communisme -, wordt door hen op het niveau geplaatst van politiebeulen en kamp- commandanten.
Het valt dan ook te hopen dat N-VA en VB niet in de doorzichtige val van Maingain en zijn handlangers trappen en het voorstel van resolutie ook mee in overweging wil- len nemen, zonder enig verzet, en het laten doorverwijzen naar een bespreking in de bevoegde commissie. Misschien kan daar dan eens een ultieme poging worden gedaan om tot een ernstig debat te komen en de indie- ners eens een lesje in geschiedenis en ver- zoening te geven. Al valt te betwijfelen of daar zelfs nog maar eenvoudige luisterbereid- heid voor zal getoond worden. Of zou Lau- rette Onkelinx misschien wat olie op de gol- ven kunnen komen gieten met het verhaal over haar VNV-grootvader, alias de oorlogs- burgemeester van Jeuk? Wie dacht dat de PS vooral bezig is met het welzijn van de werk- man, de arbeidsomstandigheden, de lonen,
en werk!, werk!, werk!, weet meteen dat de partij andere prioriteiten heeft: het afnemen van een klein pensioen van hoop en al een dertigtal bejaarde ongevaarlijke grijsaards. Die overigens voor hun daden allemaal gestraft werden en dus met een propere lei hun leven hebben heropgebouwd. En dan te weten dat de financiële en economische toestand van Wallonië slechter is dan in Griekenland. Ken uw prioriteiten, zouden we zeggen.
Herdenking
Dat brengt ons naadloos bij Karlijn Deene, medewerkster van Geert Bourgeois en gemeenteraadslid in Gent. Zij vergezelde op 10 december 2016 haar 92-jarige grootvader naar de laatste bijeenkomst van de Vrienden- kring Sneyssens, een vereniging van voorma- lige oostfrontstrijders, in Oost-Vlaanderen.
Net als het Sint-Maartensfonds enkele jaren geleden, houdt de Vriendenkring Sneyssens ermee op. De leden zijn te oud (meestal rond de negentig) en de inspanning wordt te zwaar om nog af te spreken met de “oude kame- raden”. Karlijn Deene plaatste een bericht op haar Facebookpagina met foto: “Beklij- vend moment toen Oswald van Ooteghem hulde bracht aan de gesneuvelde en over- leden kameraden, en voor hen de joelkaars aanstak.” Haar facebookbericht werd pas weken later opgemerkt door de B.U.B., de Belgische Unie – Union Belge. Die belgicisti- sche minipartij blokletterde op haar webstek:
“Openlijke verering nazisme door de N-VA”.
En verder: “Een persoon als Deene, die nazi’s huldigt, zou stante pede uit al haar openbare functies ontzet moeten worden.”
De bekende viroloog en anti-Vlaming Marc van Ranst reageerde op zijn Facebookpagina:
“Het is stuitend dat een kabinetsmedewerker en speechschrijfster van de Vlaamse minis- ter-president en een N-VA-Kamerlid anno 2017 hun sympathie voor voormalige (zij het hoogbejaarde) nazi-aanhangers zelfs niet meer verbergen, maar nu ook openlijk etaleren, vergoeilijken en verdedigen. Arm Vlaanderen.” Hij voegde er wat foto’s bij van vorige bijeenkomsten, in een poging om het Vlaams-nationalisme te koppelen aan de col- laboratie. De Gentse burgemeester Daniel Termont sprong mee op de kar om Karlijn Deene (gemeenteraadslid in Gent) zwart te maken en te beschuldigen van nazisympa- thieën.
Mag ik daarom verwijzen naar een artikel van Peter-Jan Bogaert? Op zijn blog publi- ceerde Bogaert in 2008 een interview met Oswald van Ooteghem.
Ik citeer: “Ik besef dat ik aan mijn laat- ste levensjaren begonnen ben”, zegt Van Ooteghem, “en dan overweegt het gevoel van deemoed als ik aan die gesneuvelde jonge kameraden van toen terugdenk. Ik heb een goed leven gehad, zij niet. Hen een laatste groet brengen is nu nog mijn grootste en enige levenswens.” Ter informatie: Oswald van Ooteghem werd geboren in 1924 en hij vertrok op zeventienjarige leeftijd naar de gru- wel van het oostfront. Op 14 augustus vierde hij zijn 92ste verjaardag.
Oostfrontstrijders keerden van het front terug, kregen geen psychologische bege- leiding, konden nauwelijks of helemaal niet genieten van medische ondersteuning.
Gevangenisstraffen werden kwistig uitge- deeld. Velen hadden traumatische ervarin- gen opgelopen, aan het front of in Russische gevangenenkampen, en ze moesten maar zien hoe ze daarmee omgingen. Eigen schuld, dikke bult, dachten de belgische overwin- naars. Hoeft het dan te verbazen dat oost- fronters elkaar opzochten en elkaar onder- ling ter hulp schoten?
Wat een verschil met de teruggekeerde Syriëstrijders...
Tot slot: af en toe belandt het (bescheiden) tijdschrift van de “Communauté des Anciens du Front de l’Est”, het blaadje van de Waalse oostfronters, op mijn bureau. Het grote ver- schil? De Walen trokken naar Rusland met de belgische driekleur op hun mouw genaaid.
Ook zij blazen nog regelmatig verzamelen, al dan niet samen met voormalige aanhangers van Rex en Leon Degrelle.
Misschien moet Marc van Ranst eens begin- nen met wat boeken te lezen over het Waalse Legioen. Karlvan Camp
Het feest VAn de HAAt
Ze zijn nog met z’n dertigen en ze zijn minstens 90 jaar oud. Ze hebben een woe- lig leven meegemaakt, en ze hebben op een zeker moment een keuze gemaakt die achteraf bekeken als ‘fout’ werd gecatalogeerd. Meer nog: zij zijn ervoor gebrood- roofd en hebben ervoor geboet in de Belgische kerkers…
Dossier 12 januari 2017
4
Een dynamisch land
Nog altijd wordt Raspoetin voorgesteld als de sinistere macht achter de Russische troon die Rusland en de Romanovdynastie naar een ramp leidde. In realiteit probeerde hij zon- der succes de ineenstorting van het regime te vermijden.
De Siberische boerenzoon is op zijn acht- ste jaar beroemd in zijn omgeving, omdat hij tijdens een ziekte een visioen van Onze- Lieve-Vrouw krijgt. Weldra heeft hij de repu- tatie uitzonderlijk te zijn: een persoon die kan genezen, waarzeggen en… paarden kan kal- meren. Raspoetin is geen priester, geen mon- nik, maar een boer, die zijn land bewerkt. Hij trouwt en krijgt drie kinderen.
Als zwervende lekenpreker (ook in de VS een bekend verschijnsel) maakt hij veel indruk op zijn tijdgenoten. Provinciaals is hij evenmin. Hij maakt een pelgrimstocht tot in Griekenland en later bezoekt hij Jeruza- lem. In 1904 verschijnt hij voor het eerst in de Russische hoofdstad, Sint-Petersburg. De communistische propaganda stelt het kei- zerrijk voor als een volslagen achterlijk land waar een geterroriseerde bevolking onder de knoet leeft. In werkelijkheid maakt Rusland een reusachtige sprong voorwaarts, met dank aan Frans en Belgisch kapitaal dat de indu- strialisering bevordert.
Die opmars is een van de oorzaken van de oorlog in 1914, omdat de Duitse politieke en militaire leiders vrezen dat Rusland hen bin- nen een paar jaar kan overvleugelen. Veel geld gaat op korte tijd naar onderwijs; aan de vooravond van de oorlog kan 70 procent van de Russische mannen lezen en schrijven.
Die nieuwe dynamische maatschappij doet het met een onaangepast politiek systeem:
een autocratie.
De keizer (niet de “tsaar”, want die staat protocollair een trede lager) is door God uit- verkoren en bezit theoretisch alle macht.
Nicolaas II is een voorbeeldige echtgenoot en vader van vier dochters. In augustus 1904 wordt zijn zoon geboren, die via zijn moe- der (een kleindochter van koningin Victoria) hemofilie erft, een bloedziekte: lange tijd een staatsgeheim. Nicolaas is gespeend van alle politiek inzicht. Hij stort zijn land in een desastreuze oorlog met Japan. Een vreed- zame betoging voor zijn paleis (hij is afwe- zig) eindigt in een bloedbad.
Nikolaas moet tegen heug en meug een parlement met beperkte bevoegdheden en een grote mate van vrijheid van meningsui- ting en pers toestaan. Raspoetin ondervindt het aan den lijve wanneer hij later in het par- lement en in de pers door het slijk gesleurd wordt.
De genezer met gezond verstand
Inmiddels wordt hij een beroemdheid in de salons van Sint-Petersburg, waar de dames over zijn magnetisme praten. Eind 1904 ver- schijnt hij voor de eerste keer bij het vorste- lijk gezin. De keizerin, een Duitse met een hekel aan de Russische adel, heeft zwakke zenuwen. Ze lijdt vreselijk onder de onmacht van de artsen die de troonopvolger niet kun- nen helpen.
Men voorspelt dat die geen 30 jaar zal wor- den en misschien nooit zal regeren. Rusland werd lang geregeerd door keizerinnen, maar keizer Paul schrapte uit haat tegenover zijn moeder, Katharina de Grote, de vrouwelijke opvolging. De Romanovs volgen die bekrom- pen logica. Vrij laat denkt Nicolaas aan een mogelijke grondwetswijziging ten voordele van zijn oudste dochter, Olga. De oorlog ver- hindert dat. In 1907 doet de wanhopige kei- zerin bij een bloeding van haar zoon een beroep op Raspoetin.
Hij slaagt er haast onmiddellijk in die bloe- ding te stoppen. Hij gelooft niet in de genees- heren die de problemen van de jongen met aspirine te lijf gaan; dat medicijn verergert de bloedingen. De prediker beperkt zich tot praten, verhaaltjes vertellen in eenvoudig Russisch, want hij is goed met kinderen. Hij
streelt het kind, want Russische boeren schu- wen geen lijfelijk contact. In het van proto- col en etiquette verstikkende hof wekt dat afschuw, maar het gevolg is dat het kind kal- mer wordt, zich ontspant en de bloeding veel vlugger stopt. Raspoetin gebruikt geen hyp- nose, zoals later verteld wordt. De zeer gelo- vige keizerin ziet er een teken van God in en ze wordt een onvoorwaardelijke aanbidster van de prediker.
Er is niet de minste aanwijzing dat hij ooit iets meer geweest is dan een genezer, een biechtvader en feitelijk haar psychiater. Ook Nicolaas is onder de indruk. Het keizerlijke koppel gelooft graag dat Raspoetin de typi- sche Russische boer is die een mystieke band met de dynastie heeft, hoewel de man zelf veel realistischer is. Raspoetin maakt ook een enorme indruk op de vier dochters, die nog nooit een gewone Rus van dichtbij gezien hebben, want om veiligheidsredenen woont de familie in een volledig afgeschermd paleis buiten Sint-Petersburg.
De hofdames noteren geschokt dat Raspoetin de meisjes in hun nachtkledij goe- denacht wenst. Ieder hof is een broeinest van intriges en vele hovelingen spreken dan ook schande; temeer omdat zij op die manier hun haat kunnen tonen tegenover die “Duitse”
keizerin. Ze beginnen te roddelen over een verhouding, en weldra staat de naam van Raspoetin symbool voor een duivelse mon- nik. Omdat de ziekte van de troonopvolger een staatsgeheim is, gelooft een groot deel van de Russische intelligentsia graag de fan- tastische verhalen.
Die hovelingen, hoge adel en schatrijke burgers zijn echter niet beschaamd Raspoe- tin grote sommen geld aan te bieden en zelfs hun vrouw ter beschikking te stellen in ruil voor een goed woordje bij de vorst. Later vertellen een paar vrouwen dat de predi- ker een seksueel roofdier is, een organisator van orgiën, een gruwelijke dronkaard maar heel de tijd houden de politie en de Ochrana (geheime dienst) een oog in het zeil. Uit hun rapporten blijkt dat Raspoetin drinkt (maar geen grotere zuipschuit is dan de meeste Russen), niet neen zegt tegen het aanbod van sommige dames, maar nooit één klacht krijgt over ongepast gedrag. Nicolaas leest deze rapporten en vermijdt - tot verdriet van zijn vrouw - zoveel mogelijk een rechtstreeks contact.
Tien jaar lang komt Raspoetin meestal alleen bij het gezin bij een bloeding van de troonopvolger. Voor de rest beperkt alles zich tot veel brieven met de keizerin via de enige vriendin aan het hof die ze heeft en die ook Raspoetin bewondert.
De vredespreker
De invloed van de prediker op de politiek is beperkt. Met zijn gezond boerenverstand waarschuwt hij herhaaldelijk dat een oorlog een bloedbad wordt die in een ramp zal ein- digen voor het land, de dynastie en hemzelf.
Nicolaas laat zich door zijn ministers toch overhalen om ten oorlog te trekken. Als opperbevelhebber aan het front laat hij zijn ongeschikte vrouw het land leiden. Zij stelt de ene na de andere incompetente minister aan, soms op voorspraak van Raspoetin. Ook bij de geallieerden is hij gehaat, omdat hij vrede met Duitsland predikt. Ten slotte besluiten in december 1916 een paar familieleden van de vorst hem uit te schakelen; niet met ver- giftigde koekjes zoals ze later vertellen, wel met gedrogeerde wijn, waarna hij gemarteld wordt en vervolgens neergeschoten.
De moordenaars gooien het niet-ver- zwaarde lijk in een wak in de Newa, waar het twee dagen later komt bovendrijven. De kei- zerin is er kapot van, maar Nicolaas verbant alleen de daders. Nauwelijks twee maanden later moet hij abdiceren. Een jaar later wor- den hij en zijn familie, zijn dienaars inbegre- pen, met kogels en bajonetten gruwelijk ver- moord, op bevel van Lenin. De profetie van Raspoetin was correct.
Jan neckers
Raspoetin
Honderd jaar geleden werd Grigori Raspoetin vermoord. Hij staat bekend als een liederlijke schurk die een wereldrijk in de ondergang stortte, maar daar is weinig van aan.
Hoofdzetel:
Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen
Splits zelf
de sociale zekerheid!
Voor een Vlaamse
sociale zekerheid!
Bel gratis 0800 179 75 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be
Word lid van het VNZ
Niets aan de hand
Het is altijd leerrijk bij een jaarwisseling eens naar de werkloosheidscijfers te kijken.
Al was het maar om de demagogie van de liberalen over een fataal “tekort aan arbeids- krachten” en die van de progressieven over de “evidentie” van (massa)migratie te coun- teren. Op de webstek van de VDAB leren we hoe het eigenlijk zit. Eind december waren er in Vlaanderen afgerond 215.000 niet-werkende werkzoekenden (NWWZ), of 7,15 procent van de beroepsbevolking. Het aantal NWWZ’ers daalde het afgelopen jaar met 13.425 eenheden of 5,9 procent.
Belangrijke trends: de gematigde econo- mische groei en wijzigingen in de werkloos- heidsreglementering (beperking en uitstellen inschakelingsuitkering) zorgen voor minder werkzoekenden met een uitkeringsaanvraag (WZUA’s, - 9,7 procent). Maar er zijn dan weer wel meer werkzoekende 60-plussers (+10,9 procent).
Meer dan een kwart (27,6 procent) van de werkzoekenden (59.587) heeft een migratie- achtergrond. In tegenstelling tot de algemene werkloosheid daalt de allochtone werkloos- heid op jaarbasis de facto eigenlijk niet. En dan
blijft men beweren dat migratie een zegen is....
Er is nog zo’n zegen: de Belgische staat. Vol- gens demagogen een perfect platform voor de organisatie van onze sociale zekerheid. Om daar zicht op te krijgen moeten we naar de uit- keringscijfers van de RVA. Daaruit blijkt dat in Wallonië - met half zoveel inwoners als Vlaan- deren - meer volledige uitkeringsgerechtigden een uitkering krijgen (afgerond 152.000) dan Vlaanderen (145.000). Brussel, waar nieuwko- mers een zegen zijn, telt er een kleine 60.000.
Voor het overige is er in dit land niets aan hand.
kvc
DE BRuiNE AlpEN
Wat een gedoe weer met dat weer in dit eerste putje van de winter. Neem nu De Och- tend. De makers van dat informatieve radio- programma haalden hun mosterd bij prent- jes in De Morgen over de “bruine Alpen”. Voor rampenjagers altijd goed nieuws. Een glacio- loog moest even komen vertellen dat zelfs de sneeuwkanonnen in de Alpen het niet meer doen. De situatie in de noordelijke Alpen is vandaag oké en volgende week vallen er weer bakken sneeuw uit de lucht. Eens iets anders om over te klagen. Wie even naar de reële toestand kijkt, weet dat de noordelijke Alpen er al bij liggen als postkaartjes. Ook de inner Alpines zijn volledig ingepoederd. Deze week mogen de westelijke stauhellingen en de Franse Alpen een massa sneeuw verwach- ten. Tja, dat de kerstvakantie al eens sneeuw- arm passeert, dat is geen nieuws. Ontkenners van de opwarming van de aarde zijn niet goed bezig, maar de horde paniekzaaiers die elke nuance over de oorzaken daarvan uit het oog verliezen en – op grote afstand van de weten- schap – elke dag weer de groene wekker spe- len, zijn dat evenmin.
TWEE clOWNs
De Italiaanse Vijfsterrenbeweging van Beppe Grillo - altijd kritisch voor de EU - zal dan toch niet toetreden tot de liberale ALDE-frac- tie van Guy Verhofstadt in het Europees Parle- ment. Zweedse, Deense, Estse en Franse Euro- parlementsleden wilden er niet van weten.
Rampzalig nieuws voor de kansloze liberale kandidaat-voorzitter van dat parlement. Langs beide kanten was er gemor over deze onna- tuurlijke coalitie. Grillo, die zijn partijleden nauwelijks informeerde over zijn plannen en hiermee het begin van de terugval van zijn Vijfsterrenbeweging in gang zette, reageert verbitterd op zijn blog. Hij kafferde nadien maar wat op “het establishment” dat hem tegenhield en riep van de daken dat hij “het systeem” toch maar eens goed deed beven.
Zou het? Hiermee toont hij vooral aan dat hij net als Verhofstadt vooral getroffen is door een of andere bacterie die blindheid veroor- zaakt. Met zijn 17 Europese parlementsleden zal hij nu een machteloze autonome politieke groep oprichten voor de volgende Europese
legislatuur. Tot hij weer van een ander idee- tje bevalt. En Verhofstadt? Zijn feestje met de Italiaanse fantast gaat niet door. “Geen poli- tieke blikschade, maar een perte totale en exit Verhofstadt”, schreef Jan Segers in Het Laat- ste Nieuws.
TsjERNOByl, WAlEN EN VlAmiNGEN
Als het nog mag worden gezegd in deze hysterische tijden: minister van Volksgezond- heid Maggie de Block ziet geen verband tus- sen meer schildklieraandoeningen en de kern- ramp in Tsjernobyl in 1986. Dat antwoordde ze op een vraag van Anne Dedry (Groen). De radioactieve wolk die ons land toen bereikte, was sterk verdund. De gemeten radioactiviteit was vergelijkbaar met de jaarlijkse natuurlijke stralingsdosis. Er is zelfs een “communautair”
kantje aan het verhaal. Er worden opvallend meer schildklieraandoeningen vastgesteld in Wallonië en Brussel dan in Vlaanderen, terwijl op basis van het traject van de Tsjernobylwolk eerder een oost-westverschil kon verwacht worden. X-stralen in de medische beeldvor- ming en interventieradiologie zorgen voor een veel hogere dosisbelasting van de bevolking dan Tsjernobyl, aldus De Block. Dat er meer en nieuwe soorten (ook goedaardige) schild- kliertumoren worden ontdekt, is volgens de minister een gevolg van de kwalitatief betere screening en onderzoekstechnieken. Alvast in dit Tsjernobyldebat overspelen de tegenstan- ders van kernenergie al eens hun hand.
Koning winter heeft Europa in de greep!
Toch blijven weermannen optimistisch....
Actueel
12 januari 2017 5
Hoe islamitische haatpredikers fluitend het land binnenkomen
De beveiliging van Zaventem: kaas met (veel) gaten
Als we Brussels Airport, onze politici, de politie en het leger mogen geloven, dan wor- den sinds de aanslag van 22 maart 2016 zeer zware beveiligingsmaatregelen genomen in onze nationale luchthaven. Als passagier een bom mee aan boord nemen, zal niet lukken. Maar wat met de talrijke werknemers die toegang hebben tot gevoelige zones en zich op hun Facebookpagina doodleuk bekennen tot het radicale islamisme en zelfs jihadisme? En wat met de moslims die men toch maar beter niet tot ons land zou toe- gelaten? Daar waren de voorbije maanden nogal wat voorbeelden van. Is de beveili- ging van Zaventem een lachertje? Haatpredikers passeren in elk geval de grenscon- trole alsof ze naar Plopsaland gaan.
Op 23 december 2014 bracht ’t Pallieterke een dossier over een onderwerp waar de regu- liere pers graag met een brede bocht omheen fietst: halalcertificaten. Halal betekent dat iets toegelaten is volgens de regels van de sharia, het Arabische woord voor de islamitische wet of de wet van God. Onder meer de haven van Zeebrugge en Belgomilk pakten ermee uit dat ze dergelijk certificaat op zak hebben.
Dat was uitgereikt door de Halal Food Coun- cil op Europe (HFCE), een Brusselse vzw die opgericht werd door vier Amerikanen. Twee van hen waren ook bestuurders bij The Isla- mic Food and Nutrition Council of America (IFANCA). Het is de grootste halalorganisatie van de VS en reikt certificaten uit met het sym- bool ‘Crescent M’.
Een van de oprichters van IFANCA was direc- teur van de Muslim World League (MWL) die meermaals rechtstreeks in verband werd gebracht met terroristische organisaties zoals het Palestijnse Hamas, de gruwelijke Filipijnse terreurgroepen Abu Sayyaf en Moro Islamic Liberation Front, de Indonesische Al-Qaida- poot Jemaat al Islamiyya en Al-Qaida zelf. En zo zijn er tal van aanwijzingen dat geld afkom- stig uit de uitreiking van halalcertificaten - en de inspecties achteraf - richting terreurorga- nisaties gaat.
Wanneer het gaat om Belgische voedsel- fabrikanten of -verkopers staat het Federaal Agentschap voor de Veiligheid van de Voed- selketen (FAVV) bij ons vaak met een loep toe te kijken, maar controle bij halalcertificaten?
Vergeet het. Men zou meer interesse verwach- ten voor een halalbusiness die over drie jaar wereldwijd naar schatting al minstens 200 mil- jard dollar zal bedragen en ook bij ons al aar- dig aantikt, al bestaan er geen concrete cijfers over. Het lijkt bij ons wel of halal officieel niet bestaat, maar het is wel een realiteit als men ziet hoe verscheidene warenhuizen al aparte halalrekken hebben. In Noord-Amerika en Europa zou de halalvoedselmarkt vandaag al circa 50 miljard dollar wegen. Of zelfs al meer.
Sheraton Brussels Airport
Er werd in de media met geen woord over gerept, maar op 24 en 25 oktober 2016 vond in het Sheraton Brussels Airport Hotel de zevende halalvoedselconferentie gehouden, een organisatie van de Brusselse vzw HFCE.
De conferentie ontsnapte niet aan de aan- dacht van de Vlaamse moslimexpert en jihad- watcher Peter Velle die ons de lijst van de 22 sprekers, en foto’s bezorgde. “IFANCA mocht in de persoon van voorzitter en CEO Muham- mad Munir Chaudry niet ontbreken”, zegt hij.
“Daar valt veel over te schrijven dat de wenk- brauwen doet fronsen. Ook over verscheidene andere sprekers trouwens. Neem Lukmanul Hakim, voorzitter van Majelis Ulama Indone- sia (MUI) die verscheidene moslimorganisaties overkoepelt. MUI noemt zichzelf graag gema- tigd, maar wordt dan weer in verband gebracht met soennitische extremisten die onder meer haat en geweld prediken tegen sjiieten, de moslimgeloofsgemeenschap Ahmadiyya en christenen. De MUI vaardigt geregeld beden- kelijke fatwa’s uit.”
Dat doet ook de Jabatan Kemajuan Islam Malaysia (JAKIM), die op de conferentie pre- sent was in de persoon van directeur Sirajud- din Suhaimee. Hij haalde laatst in oktober zelfs hier de pers nadat hij had gezegd dat verko- pers van hotdogs en andere snacks waarin een
Engelse benaming voor hond voorkomt van naam moesten veranderen. “Honden gelden in de islam als onrein”, gaf hij als uitleg. Min- der onschuldig is dat het wahabitische JAKIM durft op te roepen tot haat en geweld tegen minderheden zoals christenen. JAKIM roept ook op mannen en vrouwen tijdens grote bij- eenkomsten, zoals concerten, strikt van elkaar te scheiden.”
Bedrijven
Ook bedrijven tekenden aanwezig, met Nestlé Maleisië en het Amerikaanse agro-indu- striële concern Cargill als de bij ons meest bekende. Amway (USA) doet niet meteen een belletje rinkelen. Het is een internationaal ope- rerend marketing- en verkoopbedrijf dat al vele jaren erg controversieel is omwille van zijn ver- koop- en wervingsmethodes die in de VS als onjuist en/of misleidend werden beschouwd.
Er wordt vooral geworven in financieel kwets- bare groepen.
Amway werd overigens in het verleden beboet. Ook Symrise was er, een wereldspe- ler op het vlak van de productie van geur- en smaakstoffen. Het Nederlandse chemiebedrijf DSM vaardigde de kwaliteitsdirecteur af van de divisie DSM Nutritional Products Halal Ingre- dients af. De divisie mocht uiteraard niet ont- breken, want die was nog maar kort voordien uitgeroepen tot halalonderneming van het jaar.
Een trofee van … IFANCA.
Zeker het vermelden waard is de Islamic University of Europa (IUE) in Rotterdam, waar studenten worden opgeleid tot ‘geestelijk ver- zorgers’. Zoals andere islamitische onderwijs- instellingen die zich ten onrechte - want zon- der erkenning - universiteit noemen werden gesommeerd die naam te veranderen, moest de IUE de verwijzing naar een universiteit uit de naam verwijderen. IUE was al in 2011 in het nieuws gekomen na de aanhouding in Madrid
van de Marokkaan Hassan B., die sinds 2005 werkzaam was als docent bij de IUE. Of men daar op de hoogte was van het feit dat de man in Marokko tot twee keer toe ter dood was veroordeeld als moslimterrorist, is nog maar de vraag.
De informatie is vrij moeiteloos op het inter- net te vinden, en dat doet vragen rijzen over de selectiecriteria die de HFCE hanteert bij het uitnodigen van sprekers. In december werden drie bestuurders van de IUE aangehouden op verdenking van schriftvervalsing, fraude en witwassen. De Nederlandse justitie wou geen namen kwijt, maar verklaarde dat het om ‘top- figuren’ ging. De kans is dus groot dat één van de drie Sofjan Siregar is, voorzitter van de raad van bestuur en één van de sprekers in het She- raton Hotel.
Onguur volk
De conferentie gebeurde zonder enig inci- dent, maar toont wel aan hoe vertegenwoor- digers van organisaties van bedenkelijk en zelfs gevaarlijk allooi zomaar het land bin- nen kunnen.
Er zijn er wel meer geweest de afgelopen tijd, ook na 22 maart. “Heel wat informatie valt te vinden op sociale sites als Facebook of Twitter. Toegang krijgen moet soms met een alias of via een omweg, maar er is soms ook informatie die voor iedereen toegankelijk is.
Het zijn vooral de profielen die heel veel ver- tellen over het gedachtegoed van de betrok- kenen. Ook berichten en commentaren spre- ken vaak boekdelen”, vertelt Peter Velle, die meteen een recent voorbeeld heeft.
17 december 2016. In de aankomsthal staat een ontvangstcomité klaar voor Dehran Asa- nov die naar ons land is gevlogen om te komen preken in de moskee Es Sabur in de Tulp- straat in Antwerpen-Noord. Op enkele meters van hem staan een aantal zwaarbewapende militairen. Er worden foto’s van genomen en enkele dagen later online gezet door Imer Kajtazi, de topman van IRDO-Belgija. Daar laat hij zich Imer Abu Mohamed Kajtazi noemen.
Over Imer Kajtazi en IRDO-Belgija valt iets te vertellen. Velle: “De meeste aanhangers komen uit de Balkan. De basis van de organi- satie ligt in Sint-Niklaas, waar trouwens Kajtazi werkzaam is bij het OCMW.
De organisatie nodigt geregeld predikanten
uit, zoals ooit nog Bilal Bosnic, een kerel die in Bosnië veroordeeld was tot zes jaar cel. Een andere prediker is Bekir Halimi. Beiden waren meermaals te gast in Antwerpen, Sint-Niklaas, Tienen en Heusden-Zolder. De twee ronselen jongeren voor IS en Al-Qaida.”
Wie is die Asanov? Hij is lid van de jihadisti- sche en salafistische organisatie Ansaar Inter- national (afdeling Dusseldorf) die door de Duitse politie- en inlichtingendiensten nauw- lettend in de gaten wordt gehouden omdat die zou betrokken zijn bij het ronselen van jihad- strijders voor IS en Al-Qaida.
Onder de dekmantel van humanitaire trans- porten van onder meer voeding en kleding zouden ook wapens gesmokkeld worden naar Syrië. Opvallend: op de site van Ansaar staan foto’s van hoe een vrachtwagen van een trans- portbedrijf uit Herenthout wordt geladen. In Syrië werkt Ansaar samen met de ‘White Hel- mets’, een zogenaamde hulporganisatie die bestaat uit mensen van Al-Qaida.
Wie in de luchthaven geregeld opwachting maakt, is Hamzat Chumakov, een beruchte salafistische en jihadistische imam uit de Kau- kasus die vaak moskeeën en islamitische cen- tra bezoekt in Antwerpen, Mechelen, Gent en Brussel.
In zijn thuisland Ingoesjetië staat hij graag met een kalasjnikov te zwaaien en zijn extre- mistische aanhangers op te hitsen. De Russi- sche geheime dienst probeerde hem al enkele keren te elimineren. Zo zijn er nog wel voor- beelden te geven van mensen die men hier beter niet zou toelaten.
Werkzaam op … de luchthaven
Dan zijn er ook nog mensen die hun radicale sympathieën niet onder stoelen of banken ste- ken, en doodleuk aangeven dat ze werken op
… ‘Brussels Airport’. Velle heeft al meerdere lieden opgespoord. Bijvoorbeeld Imer O., die onder zijn vrienden op Facebook een wel bij- zondere vriend aangeeft: Abdullah Handzic, een Bosnische topterrorist.
Ook werkzaam op de luchthaven is K.R., duidelijk een moslimextremist en een echte wapengek. In een recent verleden werd de toe- gangsbadge van een mekanieker die werkte aan vliegtuigmotoren veiligheidshalve ontno- men. Hij was iets te radicaal. Hij werkte nog korte tijd in de luchthaven van Charleroi, waar hij uiteindelijk ook kon beschikken. Nog een- tje? Laten we de man nemen die zich op Face- book Imad Imad laat noemen en heel duide- lijk sympathiseert met Al-Qaida.
Hij geeft aan te werken op de luchthaven en in Walibi Belgium, allicht als veiligheidsagent.
Men schat dat een vijftigtal IS-sympathisanten werkt op de luchthaven, tot zelfs op de tarmac.
Een tijd geleden kon een telg uit de Vilvoordse familie E. poseren met zware (airsoft-)wapens op de terreinen van Brucargo. RVL
VRIJ SPEL
We hadden het al over IRDO-Belgija, maar er zijn nog organisaties die hier blijkbaar vrij ongehinderd actief kunnen zijn.
Al Mawada.
Een salafistische en dus soennitische organisatie met Antwerpen als basis. De voorloper was Jongeren voor Islam, waaruit Sharia4Belgium ontstond. De hoofdfiguur is Said Elkaoua- kibi, een man met heel wat internationale contacten en die nauwlettend in de gaten wordt gehouden door onze Staatsveiligheid. De grootste aanhang vindt Al Mawada in de Marok- kaanse gemeenschap. Al Mawada organiseert op 15 januari in De Singel in Antwerpen de conferentie ‘Heart for Orphans’. De stad verleent steun aan de bijeenkomst. Peter Velle: “Al Mawada stelt zich gematigd op, maar het stemt tot nadenken als men weet dat de organisa- tie hier in het verleden jihadpredikers heeft uitgenodigd die in verscheidene landen verban- nen zijn omwille van hun gedachtegoed.”
Jamaat Tabligh
Jamaat Tabligh is een salafistisch-wahabitische organisatie die haar oorsprong vond in India en Pakistan en is onder meer gelinkt aan terreurgroep Lashkar-e-Toiba. Jongeren kun- nen gedurende drie maanden op kosten van Jamaat Tabligh gaan studeren in Pakistan en komen niet zelden terug als vurige jihad-militanten met wapenkennis.
Hizb Ut-Tahrir.
Het hoofdkwartier ligt in Hasselt, maar er zijn ook afdelingen in Antwerpen, Brussel en Mechelen. Hier vinden wij een mix van nationaliteiten, allemaal salafisten.
Kaukasisch Emiraat.
De aanhang van deze groep wordt almaar groter en is verspreid over Antwerpen, Oost- ende, Roeselare, Gent en Luik. De salafistische leden komen uit Ingoesjetië en Dagestan en staan bekend als bijzonder gewelddadig en barbaars.
Way of Life.
Dat is de laatst bekende naam van leden van het vroegere Sharia4Belgium die zich ook als Jongeren voor Islam, De Middenweg en Dawah4Jongeren noemde. Terwijl Sharia4Bel- gium destijds heel actief was op het internet, is Way of Life ondergronds gegaan, onder meer op het darknet.
De Moslimbroederschap.
Hoofdactiviteit van deze organisatie, waarvan maar weinig namen bekend zijn, is het infil- treren in moskeeën, het oefenen van invloed in allerhande vzw’s en het verspreiden van radi- cale moslimliteratuur. De Moslimbroederschap is bijzonder actief in ons land. De hoofdfi- guur, Yusuf Qardawi, komt vaak naar Brussel, waar hij dan steevast zijn opwachting maakt in de Grote Moskee van Brussel. Die is in erfpacht gegeven aan Saoedi-Arabië. Er gaan steeds meer stemmen op om de overeenkomst op te zeggen, of tenminste het toezicht te verscher- pen. De moskee zou omwille van haar wahabitische en salafistische strekking de radicalise- ring van jonge moslims in de hand werken. (rvl)
Dehran Asanov
Hamzat Chumakov
