DE PROFESSIONAL ALS FENIKS GRATIS
Auteur: Froukje D. Wirt Aantal pagina's: 144 pagina's Verschijningsdatum: 1996-01-01
Uitgever: Scriptum EAN: 9789055940431
Taal: nl Link:
Download hier
Als een feniks uit de as : tien jaar stedelijke herontwikkeling op Strijp S
Deze stromingen benaderen elk op hun eigen wijze de persoonlijkheid van mensen. In de opleiding zijn ze met respect voor hun oorspronkelijke opvattingen samengevoegd en ervaar je hoe ze elkaar kunnen versterken. De opleiding in Professionele Communicatie is al ruim 25 jaar de kern van de activiteiten van Phoenix Opleidingen. Onze uitgangspunten autonomie, heelheid, identiteit, integratie en zingeving zijn de vijf pijlers waarop de opleiding stoelt.
De opleiding is geschikt voor mensen die zich willen ontwikkelen tot professionele coaches van zowel individuele als organisatorische
vraagstukken. Je verwerft een diepgaand inzicht in het ontstaan van patronen, zowel bij mensen als bij organisaties, en leert effectieve interventies toepassen. Het is een intensieve persoonlijke opleiding die van de deelnemers de bereidheid vraagt om hun eigen patronen beter te leren kennen en ontwikkelen.
Wil je ervaren of deze opleiding iets voor je is? Kom dan naar de kennismakingsworkshop voor de driejarige opleiding in Professionele
Communicatie. De opleiding in Professionele Communicatie is een officieel erkende post-hbo registeropleiding. Naast je Phoenixcertificaat en een post-hbo-certificaat ontvang je ook een NLP practitionercertificaat. Ons aanbod Driejarige opleiding in Professionele Communicatie Vervolg opleidingen Workshops Begeleiding en supervisie Supervisiegroepen voor professionals De tekens verstaan; een masterclass voor leiders Online ochtendsessies Voor organisaties Maatschappelijke projecten.
Ken je deze opleiding al? Ambacht van het hart Meesterschap in Individuele Begeleiding Mensen begeleiden is een métier. Je hebt er kaders bij nodig, concepten, diagnostische instrumenten en vaardigheden om Lees meer. Alex Lagas "Doorgeven wat ik heb aangenomen" Lees meer.
William Wilson "Mensen die hun diepste bestemming voelen, hebben zo'n ontroerende twinkeling in hun ogen. Manon Vos "Transformeren van kijken naar zien" Lees meer. Anca Poll "De brug naar geluk is het verlies nemen en het verlorene aannemen. Pieter Berger "Diep van binnen is ieder mens intact" Lees meer. Mirjam Dirkx "Zoals ik steeds weer in de tonen van de piano mijzelf kan terugvinden, zo luister ik naar de ander.
Andries de Jong "Myn hert lûkt nei syn oorsprong ta.
Mariët van Cooten "Stil staan bij wat is en wat was, om te worden wie je ten diepste bent. Stefan Woudenberg "Ik heb een goed oog voor wat er mist of nog ontwikkeld kan worden. Wendy van Zon "Prachtig en ontroerend om de ander in alles te mogen ontmoeten. Sander Reinalda "Een ontmoeting creëren waarin mensen nieuwsgierig naar zichzelf kunnen zijn en groeien in autonomie. Ik mag de niet-lezer voorhouden dat een onderdompeling in Madame Bovary of in Disgrace onverwachte en rijke inzichten geeft in de menselijke ziel en de maatschappij, maar ik mag het hem niet verwijten als hij zich tot Nu.
Hij op zijn beurt moet mij niet met de dood bedreigen op Twitter, waar de term belezen staat voor verachtelijk. Evenwicht is makkelijk wanneer je favoriete illusie toevallig de gangbare is. Nu dat aantoonbaar niet meer het geval is, treden de togadragers in het krijt om in schrille en schelle bewoordingen de superioriteit van literatuur aan te prijzen. De wereld die haar afwijst is een domme, onvruchtbare planeet.
Tegen de wind in roepen heeft iets heroïsch, maar meer als beeld dan als effectieve strategie. Literatuur als vanzelfsprekend vehikel voor het begrijpen van de wereld heeft haar positie prijs moeten geven en haar aanhangers dwalen rond als onheilsprofeten in wie niemand gelooft, plechtstatige zonderlingen die buiten de werkelijkheid staan. De literatoren troosten zichzelf en elkaar door voortdurend in steeds kleinere ruimten hun banieren met strijdkreten en rebelse teksten te ontvouwen en elkaar hartgrondig gelijk te geven: ze doen ertoe.
De wereld, de anderen, zullen ooit huilend terugkeren naar de vier virtuele dimensies van de roman en om vergiffenis smeken. Ik zie de belachelijke futiliteit van die schare havelozen en beklaag de nieuw-aangekomenen, die zich met sterren in de ogen de toekomstige grootheden wanen. Meer dan een tijdelijk opvlammende vonk zullen ze niet zijn. Maar toch wil ik romans lezen en romans schrijven. Woorden die meer zeggen dan er staat.
Woorden die doordringen in geheime hoeken en verre tijden, woorden die mensen maken die er niet zijn en niet waren, maar niettemin mensen met een gezicht en een lichaam en met gedachten.
Een romanpersonage staat je soms nader dan een vriend van vlees en bloed, al praat hij niet terug. Schrijven wil ik omdat het voor mij telt en omdat ik het verlangen koester dat literatuur zichtbaar blijft. Het besef van eigen belachelijkheid bindt mijn handen op mijn rug, verstomt mijn stem.
De roman is niet dood en zal ook niet sterven, maar doet er niet meer toe, wat schrijvers ook zeggen en hopen. De titel is goed gekozen. Het is een zwanenzang van de laatste grote lezer, die achter zich het licht uitdoet. Een biografie wordt nu eenmaal gewijd aan een leven dat bijna of helemaal voorbij is. In een grote greep doet de biograaf de betekenis van dat leven uit de doeken, onherroepelijk sprekend van vroeger.
Driehonderd jaar duurde opkomst en hoogtij van de roman, op de geschiedenis van de mensheid de duur van een zucht of een schreeuw. Het is de uitdrukkingsvorm van de bourgeoisie, en met het verdwijnen van de burger, de cives als ideaal, met het verdwijnen van de Bildung die erbij hoorde, verdween de vormende en duidende werking van de roman.
Wie gelooft in het eeuwige leven van de burger en diens maatschappij, die moet vooral naar de plaats van de roman kijken om te weten dat zijn dagen zijn geteld. De roman is de kanariepiet in de mijn. In de negentiende eeuw beschreven auteurs vol zelfvertrouwen hun wereld tot in de kleinste finesses. Zo is het. Dit zijn wij. Dat doen wij. Dit is onze tijd, dit is onze ruimte. De lateren zien wat er veranderde en wat gelijk bleef. Na die magistrale beschrijving van de werkelijkheid groeide een zekere nervositeit onder het stabiele en precieze wereldbeeld. Het subject en zijn beleving van de werkelijkheid trokken de herkenbaarheid scheef en stuk, en voegden een nieuwe laag toe aan de mogelijkheden van de roman.
Woolf, Joyce en vele anderen gaven blijk van een sensibiliteit die diep onder de oppervlakte ging.
De twintigste eeuw, de eeuw van vernietiging, van hubris en ondergang van idealen, zag de laatste grote manifestatie van de roman in een machtige synthese van negentiende-eeuwse precisie en moderne psychologie, in verbeeldingskracht en fantasie. De dood van Gabriel García Márquez kondigde het einde van dat proces aan. Straks is ook Philip Roth dood, in ieder geval schrijft hij niet meer. En nu, nu de burgerlijke democratie — de staatsvorm waarin de roman gedijde — een containerbegrip is geworden waarin de dictator zijn macht verpakt, waarin gezichtsloze ambtenaren oekazes uitbrengen en geen enkele belofte zijn inlossing beleeft, nu de burger is overleden aan vraatzucht en onverschilligheid, nu is de literatuur een verwaarloosbaar onderdeel geworden van de vermaaksindustrie, nu krijgen doordachte en goed geschreven romans cynisch een plaats
toegewezen in een niche voor ongevaarlijke dwazen.
Was liefhebberij in letterkunde altijd al het genoegen van een elite, die elite werd in ieder geval als zodanig gezien en gewaardeerd. Kennis en vorming waren benijdenswaardige attributen van een geslaagd leven. Is die gelukkig omheinde tuin nu een verloren paradijs? De burger is vervangen door de hedonistische opportunist, de corrupte autocraat, de kortzichtige egoïst. De uitdrukkingsvorm die daarbij hoort is: lifestyle.
Lifestyle is uiterlijk. En mode. De zichzelf verwennende massamens, die niet een boek zal lezen omdat het hem een inzicht biedt, maar omdat het even in de mode is. Literaire essays geschreven door goede lezers — niet per se literaire critici: dat is een geheel andere diersoort — die als kompas en toetssteen werden gebruikt door andere lezers zijn vervangen door blogs, sterren, likes of hates bij Goodreads of Amazon.
Auerbach, Steiner, Haasse, Reich-Ranicki, Lodge, Manguel, Coetzee, Byatt, voorgangers in kennis en liefde voor de literatuur zijn verschijningen uit het verleden. De toekomst is aan de blurb. Een schrijversavond voor een jong publiek van nu is een sociale happening, waarbij het optreden vooral kort en het drinken lang moet zijn. De schrijver maakt muziek voor een toondoof gehoor. Geeft niet wat of hoe hij schrijft als hij zijn pr maar in orde heeft. Ben ik werkelijk met stomheid geslagen door de collectieve Val van de Parnassus of is het persoonlijke rouw om het verglijden van de tijd, het stapelen van de jaren, het groeien van de vermoeidheid?
Zit het niet in de wereld, maar in mij? Bescheidenheid is makkelijk voor wie niets te vrezen heeft, maar wordt op de proef gesteld als hij wordt afgedwongen.
De professional als feniks
Welke opties voor jouw bestelling beschikbaar zijn, zie je bij het afronden van de bestelling. Ga naar zoeken Ga naar hoofdinhoud Door drukte bij de bezorgdiensten kan de bezorging van je pakketje langer duren. Taal: Nederlands. Schrijf een review. Auteur: Froukje D. Samenvatting Loopbaanbewustzijn en actieve loopbaansturing kan zowel een zaak zijn van de leiding van de dienstverlenende organisatie als van professionals.
Beiden kunnen worden gezien als partners in een organisatie, die effectiviteit beoogt en waar loopbaansturing een personeelsinstrument bij uitstek kan zijn. De verschillende auteurs in dit boek werken deze noties nader uit. Zij plaatsen de consequenties van hun bevindingen in een
handelingsperspectief Zij onderzoeken bovendien wat de consequenties ervan zijn voor de verhoudingen tussen professionals en managers en voor hun organisaties.
Vragen die daarbij aan de orde komen: 1 Wat houdt loopbaan bewust zijn en actieve loopbaansturing voor en van professionals in? Waar liggen de mogelijkheden en belemmeringen? Wat zijn de consequenties hiervan voor de organisatie in termen van samenwerking, afhankelijkheid, binding, et cetera? Toon meer Toon minder. Betrokkenen Auteur Froukje D. Wirt Uitgever Scriptum. Overige kenmerken Gewicht g Verpakking breedte mm Verpakking hoogte 16 mm Verpakking lengte mm. Reviews Schrijf een review. Bindwijze: Hardcover. Alleen tweedehands. In de hoofdstad komt iedereen aan zijn trekken door de vele gevarieerde restaurants en cafés. Ook de tuinen spreken tot de verbeelding en in het Fontein Park worden multimediale sessies gehouden die positief op de zintuigen werken.
In augustus staat de stad in het teken van het bekende internationale festival Jazz in de Oude Stad. De Zygmunt zuil in de buurt van het Koninklijk Paleis is het begin- of eindpunt van wandelingen en tochten langs de Koninklijke Route , waar grote nationale openbare instellingen zijn gevestigd, met het Parlement en de Universiteit van Warschau op de voorgrond. Veturilo, het netwerk van de openbare stadsfietsen, nodigt uit tot het pakken van de fiets om zo met de wind door de haren en net iets sneller dan lopend, alles te bekijken. De Oude Stad kan ook van boven bewonderd worden van uit de observatieverdieping op de klokkentoren van de Sint-Anna kerk en vanaf de dertigste verdieping van het Paleis van Cultuur en Wetenschap. Of voor liefhebbers -zonder hoogtevrees- van een nog hoger perspectief : vanuit de mand van een vastgebonden lucht ballon die meter de lucht in gaat. Uitzicht gegarandeerd! Meer informatie over Warschau.
Chałubińskiego 8, my personal data contained in the newsletter subscription form in order to receive travel information newsletter. The consent is voluntary and may be withdrawn at any time by sending an e-mail to our data protection officer dpo pot. Lack of consent to the processing of data prevents us from sending you our newsletter.
Ken je deze opleiding al?
Ook de tuinen spreken tot de verbeelding en in het Fontein Park worden multimediale sessies gehouden die positief op de zintuigen werken. In augustus staat de stad in het teken van het bekende internationale festival Jazz in de Oude Stad. De Zygmunt zuil in de buurt van het Koninklijk Paleis is het begin- of eindpunt van wandelingen en tochten langs de Koninklijke Route , waar grote nationale openbare instellingen zijn gevestigd, met het Parlement en de Universiteit van Warschau op de voorgrond. Veturilo, het netwerk van de openbare stadsfietsen, nodigt uit tot het pakken van de fiets om zo met de wind door de haren en net iets sneller dan lopend, alles te bekijken.
De Oude Stad kan ook van boven bewonderd worden van uit de observatieverdieping op de klokkentoren van de Sint-Anna kerk en vanaf de dertigste verdieping van het Paleis van Cultuur en Wetenschap. Of voor liefhebbers -zonder hoogtevrees- van een nog hoger perspectief : vanuit de mand van een vastgebonden lucht ballon die meter de lucht in gaat. Uitzicht gegarandeerd! Meer informatie over Warschau. Chałubińskiego 8, my personal data contained in the newsletter subscription form in order to receive travel information newsletter. The consent is voluntary and may be withdrawn at any time by sending an e-mail to our data protection officer dpo pot. Lack of consent to the processing of data prevents us from sending you our newsletter. The information regarding the administrator and personal data processing. Zelf van jongsaf aan fervent lezer heb ik altijd het belang van boeken voor mijn wereldbeeld en mijn begrip van het leven gevoeld en verdedigd, maar het niet opgedrongen aan anderen — althans hoogst zelden en daarna erge spijt.
Hoewel enthousiasme mij weldadig aandoet en ik niemand kwalijk neem dat hij vol is van zichzelf en zijn overtuigingen bekruipt mij altijd schaamte wanneer ik vertel wat me raakt en bezighoudt. Schrijven is altijd het overwinnen van schaamte. Het leven zonder literatuur is als een kindertekening van een huis: alles zit erop en eraan, dak, schoorsteen met rook eruit, ramen, deur, een weg erheen. Herkenbaar, eenvoudig, functioneel, eventueel ingekleurd of voorzien van een achtergrond met bergen en een ondergaande zon of een donkere wolk, een bloem achter een raam en bij
gevorderde kleuters een mannetje op het tuinpad. Met dit uitzicht en inzicht valt prima te leven. Strikt genomen is er niet meer nodig dan de simpele lijn; er is zelfs veel te zeggen voor de kinderlijke blik, de onbevangen registratie van de essentie in twee dimensies.
Wie in dat platte vlak gelukkig leeft heeft geen behoefte aan diepte, en ontwikkelt evenmin het vermogen diepte te zien. Geeft niet. Een goed leven krijgt op veel manieren vorm; niet iedereen hoeft boekengek te zijn. Het leven met literatuur voegt een dimensie toe, soms zelfs meer. Niet alleen de derde dimensie van diepte, van omringd zijn door het huis, maar ook de dimensie van tijd: het huis kennen van vroeger, het huis zien in later, mensen ontmoeten die in het huis hebben kunnen wonen. Het ik verveelvoudigt en daarmee verveelvoudigt alles wat het ik kan plagen en verheugen. Dat is duizelingwekkend en angstaanjagend, hilarisch en vertederend, opwindend en verbazend. Ondanks mijn liefde voor de literatuur heb ik een hekel aan de verheerlijking ervan. Met afkeer zie ik de zendingsdrang van de fanatieke gelovige, die zijn illusies voor hoogste waarheid houdt en zichzelf om die reden een beter mens vindt.
Wat zich als hiërarchie voordoet mag nog geen hiërarchie zijn. Het vereist de kunst van het evenwicht om een rangorde aan te brengen maar die niet te verabsoluteren. Ik mag de niet-lezer voorhouden dat een onderdompeling in Madame Bovary of in Disgrace onverwachte en rijke inzichten geeft in de menselijke ziel en de maatschappij, maar ik mag het hem niet verwijten als hij zich tot Nu. Hij op zijn beurt moet mij niet met de dood bedreigen op Twitter, waar de term belezen staat voor verachtelijk. Evenwicht is makkelijk wanneer je favoriete illusie toevallig de gangbare is. Nu dat aantoonbaar niet meer het geval is, treden de togadragers in het krijt om in schrille en schelle bewoordingen de superioriteit van literatuur aan te prijzen.
De wereld die haar afwijst is een domme, onvruchtbare planeet. Tegen de wind in roepen heeft iets heroïsch, maar meer als beeld dan als effectieve strategie. Literatuur als vanzelfsprekend vehikel voor het begrijpen van de wereld heeft haar positie prijs moeten geven en haar aanhangers dwalen rond als onheilsprofeten in wie niemand gelooft, plechtstatige zonderlingen die buiten de werkelijkheid staan. De literatoren troosten zichzelf en elkaar door voortdurend in steeds kleinere ruimten hun banieren met strijdkreten en rebelse teksten te ontvouwen en elkaar hartgrondig gelijk te geven: ze doen ertoe. De wereld, de anderen, zullen ooit huilend terugkeren naar de vier virtuele dimensies van de roman en om vergiffenis smeken. Ik zie de belachelijke futiliteit van die schare havelozen en beklaag de nieuw-aangekomenen, die zich met sterren in de ogen de toekomstige grootheden wanen.
Meer dan een tijdelijk opvlammende vonk zullen ze niet zijn. Maar toch wil ik romans lezen en romans schrijven. Woorden die meer zeggen dan er staat. Woorden die doordringen in geheime hoeken en verre tijden, woorden die mensen maken die er niet zijn en niet waren, maar niettemin mensen met een gezicht en een lichaam en met gedachten. Een romanpersonage staat je soms nader dan een vriend van vlees en bloed, al praat hij niet terug. Schrijven wil ik omdat het voor mij telt en omdat ik het verlangen koester dat literatuur zichtbaar blijft. Het besef van eigen
belachelijkheid bindt mijn handen op mijn rug, verstomt mijn stem. De roman is niet dood en zal ook niet sterven, maar doet er niet meer toe, wat schrijvers ook zeggen en hopen. De titel is goed gekozen. Het is een zwanenzang van de laatste grote lezer, die achter zich het licht uitdoet. Een biografie wordt nu eenmaal gewijd aan een leven dat bijna of helemaal voorbij is.
In een grote greep doet de biograaf de betekenis van dat leven uit de doeken, onherroepelijk sprekend van vroeger. Driehonderd jaar duurde opkomst en hoogtij van de roman, op de geschiedenis van de mensheid de duur van een zucht of een schreeuw. Het is de uitdrukkingsvorm van de bourgeoisie, en met het verdwijnen van de burger, de cives als ideaal, met het verdwijnen van de Bildung die erbij hoorde, verdween de vormende en duidende werking van de roman.
Wie gelooft in het eeuwige leven van de burger en diens maatschappij, die moet vooral naar de plaats van de roman kijken om te weten dat zijn dagen zijn geteld. De roman is de kanariepiet in de mijn. In de negentiende eeuw beschreven auteurs vol zelfvertrouwen hun wereld tot in de kleinste finesses. Zo is het. Dit zijn wij. Dat doen wij. Dit is onze tijd, dit is onze ruimte. De lateren zien wat er veranderde en wat gelijk bleef. Na die magistrale beschrijving van de werkelijkheid groeide een zekere nervositeit onder het stabiele en precieze wereldbeeld.
Het subject en zijn beleving van de werkelijkheid trokken de herkenbaarheid scheef en stuk, en voegden een nieuwe laag toe aan de mogelijkheden van de roman. Woolf, Joyce en vele anderen gaven blijk van een sensibiliteit die diep onder de oppervlakte ging. De twintigste eeuw, de eeuw van vernietiging, van hubris en ondergang van idealen, zag de laatste grote manifestatie van de roman in een machtige synthese van negentiende-eeuwse precisie en moderne psychologie, in verbeeldingskracht en fantasie. De dood van Gabriel García Márquez kondigde het einde van dat proces aan. Straks is ook Philip Roth dood, in ieder geval schrijft hij niet meer.
Careers in Chiropractic Health Care : Exploring a Growing Field free pdf
