INTUÏTIEF
PIANOSPELEN
E E N P L E I D O O I V O O R M E E R O N T S P A N N I N G ,
F L O W &
G E N I E T E N V A N J E I N S T R U M E N T
Sabine
Mantel
INHOUD
I N T R O D U C T I E
E E N O D E A A N D E P I A N I S T D U R F J E T E D R O M E N ? E E N O D E A A N D E P I A N O
Z E L F - S A B O T A G E M A G J E N O G S P E L E N ? E E N O D E A A N D E L U I S T E R A A R
Z U L L E N W E G E N I E T E N ? F O U T J E , B E D A N K T E E N O D E A A N D E M U Z I E K
K U N J E O N T V A N G E N ? V L I E G U R E N
W A N N E E R H E T T I J D I S
INTRODUCTIE
Op mijn 9e mocht ik eindelijk op pianoles! Ik kon niet wachten om alles te leren over dit
fascinerende instrument dat altijd al bij ons in de woonkamer stond.
Samen met mijn moeder had ik om de week pianoles in een achterkamertje van een grote pianozaak. Het grote “niet genoeg geoefend” begon eigenlijk direct. Tegelijk met het grote
“vergelijken met anderen.” Het werd mij namelijk al vrij snel duidelijk gemaakt dat andere kinderen élke week les hadden, op jongere leeftijd begonnen waren en ook veel meer oefenden.
Na een tijdje gaf mijn vader me de suggestie om Vader Jacob ook eens in mineur te spelen. En al snel lukte het ook om 'm in canon te spelen, met twee handen, net zoals ik had gehoord in de 1e symfonie van Mahler!
Verrukt ging ik naar de les om te laten horen wat ik had ontdekt. Helaas... het werd maar zeer matigjes ontvangen.
Beter was het om precies de noten te spelen die in het boek stonden. Dan was het tenminste voor beide partijen precies duidelijk wat de bedoeling was. En ehh.. graag zonder foutjes als het even kan!
Dit e-book is een pleidooi voor een manier van spelen, oefenen, optreden, lesgeven, improviseren en componeren die vrijer is dan ik meestal om me heen zie.
Intuïtief pianospelen.
Ik vind het een prachtige manier om te leven en te spelen vanuit intuïtie, vanuit gevoel en vanuit wat er wil ontstaan.
Niet geforceerd of verplicht. Maar veel meer vanuit de vraag: wat wil er gehoord worden? Wat mag er gespeeld worden? Ook al voelt dat soms zo vreselijk spannend en kwetsbaar.
Leven en spelen op aanwijzing van die kleine, zachte, suggesties, die in overvloed aanwezig zijn, als je er voor open staat: het levert een ontzettende rijkdom op aan ervaringen én prachtige, verrassende, magisch mooie muziek.
Veel plezier met lezen!
Liefs, Sabine
K L I K H I E R O M D I T E - B O O K T E K O P E N
EEN ODE AAN
DE PIANIST
LIEVE MUZIKANT
Dat het leven van een pianist niet altijd simpel is, is evident.
Misschien heb jij ook wel een prachtig instrument in je kamer staan.
Ben je er wel eens langsgelopen met een licht schuldgevoel.
Of een zwaar schuldgevoel.
“Ik zou toch eigenlijk meer moeten spelen....”
Zag je de dichte klep.
Dat kleine laagje stof dat zich had gevormd.
En voelde je dan misschien ook wel zo'n knagend gevoel in je buik.
- Ik heb het in ieder geval vaak gevoeld.
En wanneer je dan de moed had verzameld en plaats nam achter je instrument.
Je vingers stijf en stroef. Niet meer die souplesse. De prachtige stukken weggezakt uit je geheugen.
Een feest voor je innerlijke criticus.
“Zie je wel”, klinkt het dan venijnig. “Zie je wel, je kan het ook helemaal niet.”
“Misschien kon je het ooit wel leren, maar nu in ieder geval niet meer. Nu is het echt te laat.”
- Ik heb het in ieder geval vaak gedacht.
En als je dan tóch doorzet. En stap voor stap weer opbouwt. Je vingers over de toetsen beweegt en je gedurende de uren, dagen, weken de kracht in je vingers weer langzaam voelt toenemen.
Maar dat dan misschien die andere gedachtes kwamen:
“Waar is dit eigenlijk goed voor, waar doe ik het allemaal voor en wat heeft het te betekenen?”
En: “Is dit wel goed genoeg?” Of erger nog: “Ben IK eigenlijk wel goed genoeg?”
- Bij mij kwamen ze ieder geval wel.
K L I K H I E R O M D I T E - B O O K T E K O P E N
