Dit is wél een nachtmerrie

Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Deze week :

• Waarom Bellens blijft 2

• Briefje aan

Yves Leterme 3

• Wandelen in Linkebeek 4

• Spreken met Bart Laeremans 5

• De 1

mars op Brussel 11

• Roddels uit de Wetstraat 11

Dit is wél een nachtmerrie

Het staat de N-VA vrij, om geostrategische redenen, te wachten op definitieve teksten en verdere gegevens over de regeringsonderhan- delingen vooraleer het akkoord van de Bende van Acht over BHV als- nog als rampzalig af te doen. Maar wij van onze kant hebben geen bijkomende gebruiksaanwijzing nodig om dit onding zonder pardon te veroordelen. Komt het ooit tot uitvoering, dan kunnen we een kruis maken over het opzet om de verfransing van de Rand en Vlaams- Brabant een halt toe te roepen. Al dat geraas van dolgedraaide en par- tijdige commentatoren ten spijt (de VRT voerde naar loffelijke gewoonte weer eens de boventoon) gaat het hier helemaal niet over een zuivere splitsing van BHV. Het gaat om een uitverkoop en een onomkeerbare stap in de richting van Groot-Brussel. Het enige dat we kunnen hopen, is dat het net als het Egmontpact roemloos in de prullenbak zal ver- dwijnen. Al dat theater van het FDF is voor niks nodig: Maingain en co krijgen op termijn de uitbreiding van het Brussels gewest, en als het nodig is zullen de Vlaamse zonderhandelaars hen nog een corridor bie- den naar Antwerpen, Hasselt en Gent op de koop toe. En extra lan- dingsbanen om Albert daar te laten neerstrijken als er nog eens een commedia dell’arte met de PS moet worden opgezet.

• De zes faciliteitengemeenten worden daadwerkelijk uit Vlaams- Brabant gelicht, en niet alleen voor verkiezingen. Alleen op papier behoudt de Vlaamse regering de voogdij. De balorige burgemeesters behouden namelijk hun volle bevoegdheden moesten ze de taalwet weer eens met de voeten treden, want een tweetalige Kamer van de Raad van State krijgt het laatste woord, en het kan bovendien erg lang duren voor die zich uitspreekt. Die tweetalige Kamer zal ook andere overtredingen of betwistingen van de taalwetgeving in de Zes behan- delen/mishandelen. Exit de rondzendbrief-Peeters. In feite wordt Halle- Vilvoorde gesplitst, en worden de faciliteitengemeenten zo goed als bij Brussel gevoegd.

• Géén apparentering met Vlaamse lijsten in Brussel, wel coöpta- tie van Franstalige senatoren met stemmen vanuit Vlaams-Brabant.

Met andere woorden: Halle-Vilvoorde én de kieskring Leuven blij- ven of worden volop het doel van Franstalige verkiezingspropaganda.

Maingain kan zijn affiches gaan kleven op de gevel van het stadhuis van brulboei Tobback.

• Het gerechtelijk arrondissement BHV wordt “in principe” gesplitst.

Ad calendas graecas, wellicht. Zoals het er nu naar uitziet, kunnen Franstalige inwoners van Halle-Vilvoorde voor rechtszaken verder terecht bij Franstalige rechters. Ze behouden belangrijke faciliteiten,

en over aanpassing of integratie hoeven ze zich verder niet te bekom- meren.

• Belgen in het buitenland zullen minder moeite moeten doen om te kunnen stemmen. De MR en andere Franstalige partijen zullen hun electorale doelwitten in Halle-Vilvoorde daarvoor ongetwijfeld zorg- vuldig uitkiezen.

• De Metropolitane Gemeenschap Brussel wordt een feit over het ganse grondgebied van het vroegere Brabant. Zogezegd enkel als over- legorgaan zonder beslissingsbevoegdheid. Maar vanzelfsprekend zul- len de Franstaligen dit als vrijbrief zien om de “zuivere splitsing” van BHV tegen te gaan.

• Er gaan allerlei regelingen gebetonneerd worden in de grondwet, zodat ze nooit meer zullen kunnen worden teruggedraaid. Als die Vlaamse toegevingen eerst in de grondwet moeten, wanneer wordt de

“zuivere splitsing” dan effectief goedgekeurd?

• Brussel krijgt een smak extra geld, 461 miljoen euro per jaar, in werkelijkheid zelfs 600 miljoen. Er worden geen voorwaarden gesteld over de naleving van de taalwetgeving in Brussel, of de tweetaligheid van de diensten. Van beter bestuur is evenmin sprake. De 19 baron- nen kunnen het geld door deuren en vensters blijven buiten gooien in de zekerheid dat het gewest hen toch ter hulp komt. Bovendien zou- den er voor de gewestverkiezingen tweetalige lijsten worden toege- laten. De Brusselse Vlamingen mogen er in dat geval helemaal een kruis over maken.

• Er kunnen en zullen nog altijd Franstalige lijsten zijn in Halle- Vilvoorde voor de Kamer en voor Europa, want de Franstalige appe- tijt om het Vlaamse grondgebied verder te verhakselen, wordt door al het bovenstaande alleen maar aangemoedigd.

• En dan is het nog wachten op het bekend raken van andere afspra- ken die onder tafel zijn gemaakt, en die zijn er zeker. Wat met het Min- derhedenverdrag? Wat met extra middelen voor de Franse Gemeen- schap? Wat met allerlei belastingverhogingen en extra geldtransfers?

Het is inderdaad een historisch akkoord, in die zin dat er een his- torisch hoge prijs wordt betaald om de Franstaligen in Halle-Vilvoorde niet meer rechtstreeks op Brusselse lijsten te laten stemmen. Maar uit alles wat hierboven beschreven is, blijkt dat het akkoord inhoudelijk voor Vlaanderen een lege doos is. Of in de woorden van Guido Moons van de VVB nog erger: een doos van Pandora, met het visitekaartje van Beke, De Croo, Gennez en Van Besien. Zijn er

geen plaatsen op de galeien vrij?

Elk politiek akkoord telt win- naars en verliezers. Voor de titel “verliezer” staan er meer- deren aan te schuiven, maar dé winnaar is bekend. Hij heet Elio di Rupo. Was het geluk, wijs- heid of een combinatie? Dat laatste wellicht, maar de buit is rijk.

Één-tweetjes

Di Rupo liep niet de hele tijd een beresterke wedstrijd. Hij leek dikwijls afwezig en was het soms daadwerke- lijk. Lange tijd beet hij zijn tanden stuk op het koppel N-VA/CD&V. De nota- Vande Lanotte moest die combina- tie breken, maar die poging strandde heilloos op de toen nog rechtlijnige Vlaamse christendemocratie. Dat de liberalen later aan boord werden gehe- sen, was ook niet meteen de vertaling van zijn natte droom en soms leek het er zowaar op dat het PS-zwaargewicht de regie kwijt was. Di Rupo heeft een groot deel van de wedstrijd zwaar in het defensief gespeeld, maar hij wist zich met enkele knappe één-tweetjes uit de omknelling te werken.

Albert II, uiteraard erg bezorgd over het voortbestaan van zijn koninkrijk annex kostwinning, speelde nadrukke- lijk de kaart PS. Toen de zaak weer muurvast leek na het verkennend rondje van Beke, stak N-VA de vinger op om aan te geven graag opnieuw aan zet te komen. Albert keek bewust de andere kant uit en stuurde Di Rupo in het veld. Toen die weer een tijd later z’n ontslag aanbood na het zoveelste moment van impasse, hield de koning het antwoord in beraad, waarop Di Rupo doodgemoedereerd verder aan de slag ging. Het wapen van de dra- matiek werd meermaals in de strijd gegooid.

Bij de nationale feestdag betrad Albert zelfs nadrukkelijk het politieke toneel, liet de koninklijke neutraliteit voor wat ze is en ruilde die in voor tre- melo’s; begin september deed hij één en ander nog eens dunnetjes over. “Los dat communautaire gedoe rap op en begin met de serieuze zaken!”, brieste hij ongeveer.

Dat soort koninklijke vermaningen heeft niet meer de kracht van eertijds, maar helemaal zonder gevolg blijft het natuurlijk niet, toch niet bij brave chris- tendemocraten.

Caroline Gennez gaf zowaar publie- kelijk toe dat ze Di Rupo graag hand-en- spandiensten verleende om een tekst uit te dokteren die voor N-VA onver- teerbaar zou zijn, maar waar CD&V geen graten in zou zien. Zij zorgde voor de massagebeurtenissen richting Beke, die half juli door de knieën ging voor de nota van de formateur.

Kaarten lagen plots mooi

Di Rupo kon toen zijn eerste scalp aan de riem haken. De grote winnaar van de verkiezingen, tevens de gebe- ten hond voor de PS wegens te Vlaams én te liberaal, was vakkundig buiten- spel gezet. Di Rupo, overigens geen uil, bekeek de kaarten zoals ze toen gedeeld waren eens heel aandachtig en zag dat ze goed lagen.

En de

winnaar is…

Verslag Linkebeek

blz 4 en 5

vervolg op blz. 2

66

jaargang • nummer 38 • woensdag 21 september 2011 1,90 euro

De dingen dezer dagen 2

Waarom Bellens blijft.

Is de tijd voorbij dat Belgacomtopman Didier Bellens ongehinderd zijn ding kan doen? Het lijkt erop, want hij kon niet lan- ger rekenen op de steun van zijn PS-vrien- den om zijn vriendin Concetta Fagard opnieuw aan te werven. Tegenover de bestuursraad van het telecombedrijf moest Bellens inbinden. Pijnlijk voor een groot ego. Bellens mag dan wel niet meer almach- tig zijn in de Belgacomtoren, de kans is groot dat hij zijn mandaat van zes jaar - tot en met 2015 - zal kunnen uitdoen. Ondanks zijn stapatsen is de overheid - nog altijd meerderheidsaandeelhouder - Bellens zeer dankbaar.

Het klopt dat de man een bullebak is en autistische trekken vertoont. Het klopt dat hij met tal van figuren in het bedrijf over- hoop ligt. Het klopt ook dat hij zich met zijn naaste entourage letterlijk afsluit van het gros van zijn 16.000 personeelsleden.

Bellens komt het bedrijf binnen via een aparte lift en gaat ’s middags lunchen in het interne restaurant Sky Club, voorbe- houden aan de absolute top van het bedrijf.

Wanneer hij kritiek krijgt vanuit de bestuursraad en vanuit de politieke wereld haalt de topman cijfers boven. Belgacom is een gezond huisvaderaandeel. De kleine belegger kan regelmatig rekenen op een royaal dividend dat aan de aandeelhouders wordt uitgekeerd. Idem voor de overheid.

Als eigenaar van 53,3 procent van Belga- com rijft de schatkist jaarlijks 390 miljoen euro binnen, altijd welkom om gaten in de begroting te vullen.

Dat Belgacom zijn aandeelhouders kan verwennen, is zeker het gevolg van het voorzichtige beleid van Bellens. Toen Bellens in 2003 aan het hoofd kwam na het plotse overlijden van zijn voorganger, John Goossens, heeft hij in tegenstelling tot andere telecombedrijven geen risico’s genomen. Geen riskante overnames in het buitenland. Geen ondoordachte investe- ringen. Met de acquisities van Scarlet en Telindus bleef Bellens voorzichtig.

Geen Maurice Lippens

Zelf zegt hij dat hij door zijn voor- zichtig beleid vermeden heeft dat Belgacom de weg van Fortis is opgegaan. Toen Maurice Lippens van Fortis bestuurder was bij Belgacom heeft hij Bellens er regelmatig van proberen te overtuigen schulden te maken om overnames te doen. Wat Bellens steevast weigerde. Hij kreeg applaus van

de politieke wereld omdat hij erin slaagde regelmatig mensen te laten afvloeien zon- der sociale conflicten, al slaagde voor- ganger John Goossens daar ook in. Het verschil tussen Bellens en Goossens was dat deze laatste, een Franstalige Vlaming, wel degelijk over emotionele intelligentie beschikte en een goed contact had met zijn personeel.

Maar wanneer men zoals Bellens het bedrijf door woelige wateren loodst, dan wordt er veel door de vingers gezien.

Zoals zijn vermeende handel met voor- kennis van aandelen voor de overname van Telindus. Of recent zijn betrokken- heid bij de ondoorzichtige verkoop van vastgoed in Bergen. Bellens raakt er mee weg omdat hij op de steun van de PS kan rekenen. Niet dat hij een socialist is, maar bij zijn aantreden zag hij in de PS een inte- ressante bondgenoot. Kon hij ervoor zor- gen dat er geen sociaal bloedbad binnen het bedrijf werd aangericht en dat het bedrijf voor de nodige dividenden kon zorgen om de begroting op te smukken, dan zou de PS hem de hand boven het hoofd houden.

Wat al die jaren gebeurd is. In 2008 hing zijn toekomst bij Belgacom aan een zijden draadje. De bestuursraad wou hem buiten.

PS-minister Laurette Onkelinx is toen tus- sengekomen om Bellens te redden.

Nu wordt hier en daar geopperd dat de PS stilaan haar steun voor Bellens zou terugtrekken. Maar dat is allesbehalve zeker. Men is in liberale kringen zeer goed op de hoogte van de precieze rol van Bellens in de omstreden vastgoedopera- ties in Bergen. Maar niemand durft er iets aan te doen of het aan de grote klok te hangen: want dan botst met op Di Rupo, de beschermheer van de Belgacom-baas.

De enige manier om Bellens snel te laten vertrekken, is de privatisering van Belga- com. Er bestaat interesse voor het over- heidsaandeel, onder andere bij Deutsche Telekom. Een privatisering zou de over- heid toelaten een deel van de staatsschuld af te bouwen. In dat geval zou de overheid voor de verkoop 4,1 miljard euro binnen- rijven, maar dan vallen de jaarlijkse dividen- den van 390 miljoen euro weg. Na elf jaar zou de verkoop minder hebben opgebracht dan de dividenden. In de paarse periode waren operaties zonder langetermijnvisie legio, maar of een nieuwe federale rege- ring zich daaraan zal wagen, is nog de vraag.

Angélique VAnderstrAeten

Uit de smalle beursstraat

“Een uniek project”

Wie wind in de zeilen krijgt, maakt daar gebruik van. Wie de zwakheid van de tegen- stander kent, buit die uit. Met de gemeen- teraadsverkiezingen in aantocht, profileert de Antwerpse moslimgemeenschap zich nadrukkelijk. De aanzet werd gegeven door burgemeester “Patrick van de stralende A”.

Amper had hij zijn in 2006 niet gehouden belofte “straks een allochtone schepen op het Schoon Verdiep” hernieuwd, of hij kreeg zware kritiek over zich heen: “zes jaar te laat”. Uitgerekend van het kiesvee waar- aan hij grotendeels zijn sjerp dankt en dat hij weer voor zijn kar hoopt te spannen.

De moslimgemeenschap weet dat. In één adem werd geëist het hoofddoekendebat te heropenen. Zo’n doek niet altijd en overal mogen dragen, blijft een niet te rechtvaar- digen rem op het geluk van de Antwerpse moslima.

Kat bij de melk

Door de focus te leggen op een niet- gehouden kiesbelofte van een burgemees- ter, en op het hoofddoekenverbod, werd de aandacht afgeleid van de jongste islamstap richting “baas in gastland en stad”. Wie de door “Shari4Belgium” in Borgerhout opge- richte rechtbank meer eerbare doeleinden toedicht, maakt zich wat wijs. “Geef een vin- ger en…” is een macaber vijfwoordengrapje over fundamentalistische shariarechtbanken.

Wanneer die rechtbank door haar stichters afgeschilderd wordt als “een uniek project dat instaat voor de behoeften van de mos- limgemeenschap”, is twijfel gewettigd. Onze rechtstaat heeft voldoende juridische instel- lingen om aan die behoeften tegemoet te komen. Aan een rechtbank “die in overeen- stemming met de sharia van Allah echtschei- dingen, nietigheid van huwelijken, echtelijke geschillen en verzoeningen wil behandelen”

heeft een westerse samenleving geenszins behoefte. Nieuwkomers die daar anders over denken, staat het vrij te emigreren naar waar ze voluit aan hun shariatrekken kun-

nen komen. De manier waarop het stads- bestuur, bij monde van schepen voor Diver- siteit Monica de Coninck, op de creatie van een shariarechtbank reageerde, typeert de zwakheid en de gemakzucht van de overheid.

“Van een rechtbank die straffen uitspreekt en voltrekt kan geen sprake zijn. Maar als het enkel over bemiddeling gaat vind ik dat geen slechte zaak”. Tegen beter weten in goedpra- ten dat de kat bij de melk werd gezet. Filip Dewinter vreest als volgende stap publieke stenigingen op de Grote Markt.

Hij overdrijft, maar het is niet de eerste keer dat de partij waarvan de naam “politiek correct” niet wordt uitgesproken, een waar- schuwende vinger opsteekt die, in het licht van uit de hand gelopen toestanden, gere- cupereerd wordt door hen die er voordien

“een gevaar voor de samenleving” in zagen. Is het naïef een door Dewinter geschetst toe- komstbeeld van sharia ernstig te nemen, het is even naïef te geloven dat de door funda- mentalisten opgerichte islamrechtbank een

“aanvulling” kan zijn van ons rechtssysteem, zoals Monica de Coninck in feite zegt.

Traditie

De gazet van Janssens, hondstrouw aan de multiculturele illusie en daarover weinig kri- tisch, voerde ter verdediging van de sharia- rechtbank aan dat de Joodse gemeenschap al jaren eigen rechtbanken heeft. Elke verge- lijking tussen een joodse en een islamitische rechtbank loopt mank. Of het moet zijn dat ook in de Joodse cultuur de gelijkheid tus- sen mannen en vrouwen een lachertje is. In plaats van met dat soort argumenten aan te draven, zou die gazet er goed aan doen zich duidend aan te sluiten bij al dan niet stilzwij- gend verzet tegen de nieuwe stap in de isla- misering van Antwerpen.

Het is opvallend dat de lezersrondvraag

“bent u voor of tegen een shariarechtbank?”

in geen enkele krant gesteld werd. Er is al over onzinnigere zaken naar een “ja” of

“neen” gevraagd. Maar ook zonder bestaat Antwerpen, politieke trendzetter, verwerft bekendheid als boegbeeld van de voortschrijdende islamisering. Een studie in elf Europese steden stelt dat Antwer- pen de stad is waar moslims zich het gelukkigst voelen. Eén over hoe de autoch- tone sinjoor zich voelt, in wat ooit “zijn” stad was, zal er nooit komen. Onno- dig. De wandelaar die niet tegelijk blind en doof is, ziet, hoort en weet genoeg.

absolute zekerheid over het antwoord van Jan Modaal.

Het valt op dat Vlaams Belang eens niet moederziel alleen staat om over “een brug te ver” te spreken. De N-VA is dezelfde mening toegedaan, hoewel boegbeeld Bart de Wever die niet op dezelfde plastische manier verwoordt als Filip Dewinter. Zoals de traditie het van traditionele partijen wil, nam geen van hen een standpunt in. Zwijgen

als vermoord, luidde de opdracht. Mag men van een partij die hypocriet de “C” van chris- telijk in het vaandel voert, het tegendeel ver- wachten? Rik Torfs, docent kerkelijk recht en notoir CD&V-gelegenheidsduider, deed er deze keer als vermoord het zwijgen toe.

Wat is het toch heerlijk leven met politici, overheden en media die met elkaar wedijve- ren in het etaleren van evenveel gezond boe- renverstand als lef. d.Mol

CD&V stond te bibberen op de benen, nu de partij ongedekt door N-VA aan het front verscheen. Het geschenk dat Beke aan Di Rupo had bezorgd, moest vanzelfsprekend gehonoreerd worden. Die partij verdiende een kluif voor de medewerking aan de isola- tie van N-VA en ze moest uiteraard ook aan boord gehouden worden. Als het zonder N-VA ook zou mislukken, kon het Belgen- land zo ongeveer opgedoekt worden.

Di Rupo weet onderscheid te maken tus- sen hoofd- en bijzaak. Het voortbestaan van de Belgische stal, met melkkoe Vlaanderen, is uiteraard hoofdzaak. De Franstaligen uit Halle-Vilvoorde, die toch vooral MR/FDF stemmen, zijn voor hem bijzaak. De kop- peling van de zes faciliteitengemeenten aan Brussel is dan weer een hoofdzaak. Dus lag het geschenk snel klaar: CD&V kreeg de splitsing van BHV, maar dan met loskoppe- ling van de zes.

FDF overspeelde de hand

Maar het FDF lag dwars. Een probleem, maar meteen een godsgeschenk voor Di Rupo. Bij MR stroomt nog authentieker Belgisch bloed door de aderen dan bij de PS. Het perspectief van de totale clash blijft voor zowat elke Franstalige liberaal totaal onverteerbaar. “Als we moeten kiezen tus- sen België en het FDF, dan kiezen we voor

En de winnaar is…

België”, liet oud-Senaatsvoorzitter Armand De Decker noteren. De buitensporige FDF- eisen waren onverkoopbaar wegens ronduit vernederend voor CD&V en daarmee over- speelde Maingain z’n hand. CD&V kon niet gemist worden, FDF wel.

Het aangekondigde vertrek van Leterme zorgde dan helemaal voor de doorbraak.

MR-voorzitter Charles Michel zag de moge- lijkheid opdoemen dat zijn intieme vijand Didier Reynders zowaar eerste minister zou worden in de ontslagnemende regering, wan- neer er geen nieuwe ploeg gevormd zou kun- nen worden vooraleer Leterme in OESO- dienst trad.

Het laatste shownummertje van Di Rupo gekoppeld aan het beeld van de koning die weer eens hals-over-kop naar Brussel moest gevlogen worden, maakte iedereen die nodig was rijp voor een akkoord. Open Vld, sp.a en Groen! liggen niet wakker van commu- nautaire zaken. CD&V was veroordeeld een akkoord te sluiten om niet helemaal in de touwen gemept te worden en kreeg van vriendelijke Elio de kans er het etiket ‘split- sing van BHV’ op te kleven.

Reken uit de winst voor Di Rupo. N-VA buitenspel gezet, kan hij weer lekker kok- kerellen met de klassieke partijen volgens de gekende Belgische recepten; MR en FDF tegen elkaar opgezet en daarmee de groot- ste concurrent in Franstalig België een seri- euze kinstoot verkocht; voor het eerst sedert zowat 500 dagen vaart krijgen in de onderhandelingen en daarmee het aureool van probleemoplosser opeisen; de existen- tiële crisis waarin zijn geliefde België vastzat deblokkeren en de kers op de taart smaakt al helemaal zoet: Di Rupo wordt haast zeker de eerste Waalse premier sedert Leburton.

Van een forfaitscore gesproken. Nog even wachten op het eindsignaal natuurlijk, want de hele wedstrijd is nog niet gespeeld.

J.K.

teken de petitie 1 N = 1 F www.1n-is-1f.be op

Vervolg van blz. 1

3

De dingen dezer dagen

Grote Zuid-Afrikadag

zondag 2 oktober 2011 aanvang: 11 uur

Dienstencentrum Schoolstraat 44 te Schilde

Inkom vrij,

inschrijving vr middagmaal noodzakelijk Info: 09/231 86 53

vrienden.vza@telenet.be www.vza-vzw.be

China is al sinds de jaren ‘60 erg in trek als argument tegen de democratie. De één- partijstaat China biedt zijn burgers toch maar een betere levensstandaard dan de parlementaire democratie India. Nu China zijn aureool van communistische gidsna- tie vervangen heeft door dat van grenze- loze groeier, blijft dezelfde retoriek in trek.

Miljonair en “Belg, geen Vlaming” Roland Duchâtelet vindt (DS 10-9) dat politieke par- tijen door “managementteams” moeten ver- vangen worden, en dat het stakingvrije China de weg toont: geen democratie, geen debat, alleen management “niet gehinderd door al dat gezever in de gazetten en de politieke spelletjes”.

Hij is maar de zoveelste belgicist die zich tegen de democratie uitspreekt. We gaan hier niet nog eens de antidemocratische drij- verijen van de B-militanten opsommen, maar wel ingaan op het ene argument van hun kant dat de omgekeerde indruk wekt: dat het behoud van het structureel ondemo- cratische België tenminste door een demo- cratische meerderheid gedragen wordt. Vol- gens hen zou slechts een kleine minderheid desgevraagd vóór een splitsing van België stemmen.

BROV

Merk echter op dat de meeste belgicisten zich niet voor de directe democratie (bin- dend referendum op volksinitiatief, BROV) in het algemeen uitspreken, en zelfs niet con- creet voor het referendum over de split- sing. België is het referendum nooit gene- gen geweest. Het enige referendum dat dit land ooit meegemaakt heeft was niet op bur- gerinitiatief en was uiteindelijk ook niet bin- dend: de uitslag ervan (ruim 57% vóór de terugkeer van Leopold III als koning) werd terzijde geschoven toen de Waalse linker- zijde rellen ontketende en sommigen met een Waalse afsplitsing dreigden. Campagne en uitslag dreven de Vlaams-Waalse tegen- stelling op de spits en de vrees bestaat dat elke nieuwe volksraadpleging hetzelfde effect zou hebben. Daarom blokte een nipte maar beslissende meerderheid van de politieke klasse het referendum over de EU-grond- wet af, hoewel alles erop wees dat Walen en Vlamingen nu eens hetzelfde zouden gestemd hebben, namelijk allebei tegen, pre- cies zoals de Fransen resp. de Nederlanders.

Men achtte het precedent van een referen- dum te gevaarlijk omdat het bij een volgende gelegenheid onvermijdelijk de scheiding der geesten aan het licht zou brengen.

Wat zou een referendum over de split- sing opleveren? Meerdere omstandighe- den bevoordelen de stem pro België. Als de federale overheid de vraagstelling bepaalt, zal die inspelen op de angst voor het onbe-

kende, dus niet bv.: “Wilt u een onafhanke- lijk Vlaanderen?”, wel: “Wenst u het einde van België?” Kankeren op Belgische wantoe- standen is één ding, maar dat vertrouwde kader (met zijn talloze dagelijkse tekenen:

identiteitskaart enz.) afschaffen, dat is voor politiek weinig bewuste mensen toch wat akelig, zolang hun aandacht niet op een over- tuigend beter alternatief gericht wordt. De media zullen massaal campagne voeren voor de pro-Belgische keuze. Maar vooral: het gebrek aan een vooraf bestaande democra- tische cultuur met een vertrouwde prak- tijk van referenda speelt in het voordeel van België.

Antipolitiek

In een echte democratie met BROV doen de burgers zelf aan politiek. In het huidige systeem overheerst bij de massa de antipo- litiek, met vrijblijvend gemopper over wat

“ze daar in Brussel” weer aan het bekok- stoven zijn. Hét actuele voorbeeld hiervan is de veelgehoorde commentaar dat de hui- dige crisis maar een “politiek spelletje” is, louter aangedreven door grote ego’s. Maar wie zelf aan politiek doet, ondervindt onver- mijdelijk de blokkering die inherent is aan de Belgische structuren. Daarom bv. dat Frank Vandenbroucke, door ervaring met de Frans- talige onwil wijzer geworden, van het Bel- gische niveau naar het Vlaamse verkaste, waar hij tenminste iets van zijn projecten zou kunnen verwezenlijken. Als de Vlamingen over de grote politieke kwesties ter stembus waren gegaan, met daaraan voorafgaand een brede maatschappelijke discussie en gevolgd door het soort Franstalige blokkering dat nu onder politici optreedt, dan hadden zij zelf het Belgische probleem ondervonden. Dan waren zij hun sentimentele gehechtheid aan de status quo al lang ontgroeid.

Maar zelfs een uitzonderlijk en door de overheid gecontroleerd referendum zou, weliswaar in mindere mate dan echte erva- ring met directe democratie, tot een veel grotere bewustwording van het Belgische probleem leiden. Tijdens de campagne krijgt iedereen de argumenten voor en tegen Bel- gië onder de neus geduwd, niet als toeschou- wersport maar als opstap naar een eigen beslissing. De blauwdruk voor een Vlaamse republiek zou algemene bekendheid krij- gen. Het mentale klimaat ten aanzien van het Belgische vraagstuk kan dan snel evolu- eren. Voeg daarbij dat een eerste referen- dum binnen het huidige stelsel een gril is en daardoor de neiging om “tegen” te stemmen bevordert. Dat maakt de uitslag veel min- der zeker dan de belgicisten ons en zichzelf trachten in te prenten. Daarom nemen zij niet het risico om het referendum te orga- niseren dat de roep om splitsing voorgoed de kop moet indrukken. Koenraad elst

Het referendum over de splitsing

Aan Yves Leterme Schampavie

Parijs/Paris

Gij Enfant de la Patrie,

Visionair was uw boodschap, toen gij op 21 juli 2007 op de trappen van de Sint-Michiel-en-Sint-Goedelekathedraal de Marseillaise aanhief, in plaats van de Bravezeun. In een weekendinterview lezen we dat gij als kind twee jongensdromen hadt: de Ronde van Frankrijk winnen en een internationale loopbaan uitbouwen. En kijk, ge gaat nu aan uw internationale car- rière werken … in Frankrijk, bij de Organi- satie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling. Van daaruit kunt ge rondjes rijden over de hele wereld, en fietst ge zelfs nog verder dan in uw stoutste kinderdro- men: “Le jour de gloire est arrivé!”

Eindelijk, eindelijk zult ge dan verlost zijn van de communautaire discussies waar- aan ge in wezen altijd een enorme hekel hebt gehad. Want laten we maar ronduit stellen: gij hebt destijds het kartel met de N-VA enkel en alleen om utilitaire redenen gesmeed. Uw partij ging gebukt onder het juk van de paarse coalitie, zocht naar mid- delen en mensen om die te doorbreken, en het feit dat ook Geert Bourgeois met zijn jonge formatie politiek wou overleven, kwam dus erg goed uit. Het Sint-Valen- tijnsakkoord van 14 februari 2004 met de N-VA moest ware liefde verzinnebeelden.

Dankzij het nieuwe kartel belandde gij op de stoel van Vlaams minister-president, en lanceerde gij de clash met Verhofstadt voor het premierschap in 2007. De kiezer toonde vijf minuten politieke moed, en bezorgde u nagenoeg 800.000 voorkeur- stemmen. Want er moest en er zou van alles veranderen in dit land, zo hadt gij in het vooruitzicht gesteld.

Wat hebt ge van de beloofde staatsher- vorming toen terechtgebracht? Nihil, nada, niente, noppes. Ge hebt enkele maanden een poging ondernomen om de Fransta- ligen op andere gedachten te brengen, maar toen dat niet lukte, waart ge niet te beroerd om a) via Verhofstadt III het pad voor te bereiden voor een nieuwe federale marsrichting, b) via Kris Peeters het kartel

de grond in te boren, en c) via Marianne Thyssen verdoken te kandideren voor een nieuw mandaat als premier op basis van het “samenwerkingsfederalisme”.

Het fenomeen De Wever kwam daar een stevige stok voor steken, maar door de wankelmoedige houding van de andere partijen werdt ge alsnog wereldrecord- houder Lopende Zaken (ook een jongens- droom?). Om de cirkel rond te maken:

krak op de dag dat CD&V een verwerpe- lijk akkoord over BHV sloot, kwam het nieuws dat gij ter OESO trok! Opdracht volbracht: het verraad van CD&V van dichtbij begeleid en, op weg naar hogere sferen, nog eens lekker natrappen naar De Wever en co: “Ik heb moeten vaststellen dat de mensen van de N-VA zeer moeilijk zijn om een compromis mee te maken.”

Met andere woorden: trouw aan het gege- ven woord is en blijft, naar uw mening, in de Belgische politiek een afkeurenswaar- dige houding. In alle voorlopige afscheidin- terviews laat gij verstaan vooral herinnerd te willen worden als de man die het land tij- dens de kredietcrisis op het rechte spoor hield, en die door gemene magistraten van het type Ghislain Londers bijzonder onrechtvaardig behandeld is geweest. Dat Londers als voorzitter van het Hof van Verbreking zijn boekje ver te buiten is gegaan, door u zonder vorm van proces te mangelen in verband met het Fortis-arrest, dat zullen wij niet aanvechten. Maar dat gij nog altijd volhoudt dat er geen poging tot politieke beïnvloeding van het arrest is geweest, dat behoort evengoed tot de mythen van de 21e eeuw. Geen reden tot juichen, dus. Bovendien is de kans groot dat ge - alvorens Parijs uw uitvalsbasis wordt - de banksector opnieuw ter hulp zult moeten komen. Dat dreigt een veel minder eervolle opdracht te worden dan destijds. Het straffe is dat onder meer de OESO dan zal moeten beoordelen of België op het juiste spoor blijft.

Afwachten of eruiteindelijk nog veel glorie overblijft.

Brief aan ...

VerVeelde VrT

De Ketnetband, het muziekgroepje van de “Vlaamse” openbare zender, luisterde in Bokrijk de gezinsdag van N-VA op. De VRT zit daar “dik mee verveeld”. Optreden in aan politiek gelinkte activiteiten kan niet, aldus het rode sanhedrin onder de pad- denstoel aan de Reyerslaan. De Vlaamse minister van Media, Ingrid Lieten, rood van natuur, liet het rode licht knipperen voor de flagrante inbreuk op de deontolo- gische VRT-code, die zegt dat de neutrali- teit van een openbare zender het hoogste goed is. Daar wordt nooit of nimmer tegen gezondigd, proberen de VRT-hypocrieten de goegemeente nog altijd wijs te maken.

Waarom er nooit verontwaardiging opstak toen die Ketnetband rode 1 meivieringen

en/of lokale CD&V feestjes opluisterde, is een goede vraag. Ze stellen aan de bloed- rode staatszender, is ze in één moeite beantwoorden.

Feodalen buiTen

Leuven is Antwerpen niet, maar veel beleidsverschil zal er niet zijn in steden waar rode burgervaders het voor het zeg- gen hebben. Vindt de oppositie in Leuven dat Lowie Tobback zijn burcht leidt “als een feodale heerser”, dan zal die in Antwerpen het tegendeel niet beweren over P van de stralende A. Ook binnen de meerderheden klinken regelmatig “dissidente stemmen”, over gebrek aan transparantie en inspraak.

In Leuven bezit de N-VA één zetel, dank- zij het kartel met CD&V (in 2006). Aan een nieuw kartel wordt niet meer gedacht, wel luidop aan het voor bewezen “feodale”

diensten bedanken van Lowie (73), na de komende bollekenskermis. In Antwerpen heeft feodale “Patrick” nog niet hetzelfde moeten horen, maar dat is een kwestie van tijd.

SleuTel in bewaring

Op de sociale netwerkstek Twitter komen enkele waarnemers regelmatig grappig uit de hoek. Na het aangekondigde vertrek van Leterme richting OESO postte Rik van Cauwelaert, de directeur van Knack: “Wil de laatste die het CD&V-hoofdkwartier ver- laat de sleutel bij de buren in de bewaring geven?”

STaaTSman en bedelSTaF

De Standaard Weekblad portretteerde Yves Leterme als een waarachtig staatsman.

“De afscheidnemende premier had één prio- riteit: vermijden dat we het Griekenland aan de Noordzee werden”, klinkt het met enige zin voor overdrijving. “Hoe Leterme Bel- gië voor de bedelstaf behoedde”, luidt het in de aanvang van het artikel. Met een staats- schuld van meer dan 300 miljard euro – te danken aan diezelfde Belgische “staatsman- nen” - zouden wij toch niet zo hoog van de toren blazen…

we STaan weer op de kaarT!

België bestaat nog, en het speelt zelfs weer een voortrekkersrol binnen de EU! Helaas niet in gunstige zin. Uit een rapport van de Verenigde Naties blijkt dat de synthese drugs

uit de xtc-groep die in de EU worden ver- handeld, bijna uitsluitend uit Nederland en België afkomstig zijn. Cannabisproducten zijn nog steeds het populairst bij druggebruikers, maar de synthetische roesmiddelen komen onbedreigd op de tweede plaats.

“poinT n’eST beSoin…”

Na de ultieme vergadering over BHV plaatste Open Vld-voorzitter Alexander de Croo op Twitter: “Point n’est besoin d’espérer pour entreprendre, ni de réussir pour per- sévérer.” Lezers van dit blad kennen uiter- aard de spreuk: “Het is niet nodig te hopen om te ondernemen, noch te slagen om te vol- harden.” Volgens een niet al te goed inge- lichte redacteur van De Standaard Online was dit een of andere “logespreuk”. Wij wis- ten niet dat Willem van Oranje een logebroe- der was…

Actueel 4

Eigen zegje eerst

De betoging begon om 11 uur, althans, dat was het plan, zorgvuldig gekozen om in te breken in de Zevende dag. En dat is gelukt. De VRT bestond het wel enkel aan drie N-VA’ers commentaar te vragen: Ben Weyts, Theo Franken en Jan Jambon. De VRT-journalisten negeerden volledig de Vlaams Belang-delegatie die echter duide- lijk aanwezig was. Ben Weyts stond pal tus- sen Laeremans en Dewinter in, wat voor eerstgenoemde zeker een… nachtmerrie moest zijn. Nu is Senator Bart Laeremans een minzame man, maar toen hij de actie van de Zevende dag zag, schoot hij in een Franse colère. Zelden een politicus krijtwit van woede gezien. Het cordon mediatief in de zuiverste vorm.

Het geeft wel een mooi stukje tv (u kan op de videozone van deredactie.be dit eens bekijken). Indra Dewitte van de Zevende dag die uitlegt dat er heel wat kopstukken van de N-VA op de betoging zijn en stelt daarna een vraag aan Ben Weyts. In beeld: Drie N-VA- kopstukken die door drie Vlaams Belangers worden weggedrumd. Jambon kan spreken van achter de rug van Laeremans die zich ongevraagd ook moeit, Dewinter met zijn hoofd in beeld en een T-truitje ‘Vlaanderen onafhankelijk’ omhooghoudend. Kortom, de VRT op zijn best.

De journalist kreeg na de live-interventie een hele meute betogers op zijn dak en een boze Laeremans die hem vroeg hoe deon- tologisch dit allemaal was. Waarna enkele betogers de journalist voor de voeten gooi- den dat ook Vlaams Belangers mee betalen aan de VRT. En of dat allemaal onafhankelijke journalistiek was. Veel commotie en de beto- ging was nog niet vertrokken. En wie dacht dat we nu eens eindelijk beide partijen eens- gezind hun zegje zouden zien doen voor de camera’s, kwam van een koude kermis thuis.

Eigen zegje eerst, en dat gold deze keer ook voor de N-VA.

Op het Journaal verwaardigde de VRT zich dan wel Bart Laeremans te intervie- wen. Blijkbaar helpt het af en toe je kwaad te maken. Zouden ze dan toch een hart heb- ben op de VRT? Of toch bang van de deon- tologie? Wat we nog wel konden vernemen is dat ze bij “De Zevende Dag” zeer boos zijn op het Vlaams Belang, omwille van hun opdringerigheid. Als straf zullen ze nu nog maar 1 keer per jaar worden uitgenodigd in plaats van 2 keer.

T-truitjes, bos van vlaggen en... merci voor Elio

De twee nationalistische partijen waren flink vertegenwoordigd onder de meer dan 4.000 duidelijk gemotiveerde dwars- doorwandelaars. Wie op de startplaats van de betoging aankwam, werd al onmiddel- lijk bestookt met geschenkjes van Bruno Valkeniers, Bart Laeremans en andere Bozen: een geel-zwart T-truitje met de klare eis VLAANDEREN ONAFHANKELIJK en andere opdrukken.

Aan Vlaamse leeuwenvlaggen was er al evenmin gebrek. Dat vinden wij een meer- waarde op zo’n massamanifestatie. Van meerwaarde gesproken, onderweg hadden Ware Belgen op het asfalt gekalkt: “Merci, di Rupo” en op z’n belgisch (ik citeer mét fout):

“Brabant heelemaal verenigd”.

Bordjes en spandoeken

De meegedragen spandoeken waren dui- delijk: “BLIJF ERAF, dit is Vlaamse grond” -

“De Zes, geen pasmunt” - “Nu is het genoeg:

splits alles”. Het KVHV en de NSV waren

goed vertegenwoordigd, maar hadden wij iets anders verwacht? Het is trouwens zeer hoopgevend dat de jeugd in groten getale mee opstapte. Op een bordje lazen wij:

“BHV= overval op Vlaams-Brabant.” Ple- zanter en iets pikanter oogde het plakkaat:

“Belgische strontwet, trap er niet in”.

Geen faciliteiten

Bij het begin van de betoging werden we nog kort toegesproken door Kurt Ryon van TAK. Zoals het vroeger was, vanop de laad- klep van een gehuurde vrachtwagen. Linke- beek heeft dan wel faciliteiten, de gemeente wou geen faciliteiten leveren voor de beto- ging.

Anders krijg je wel een kiosk of zo, niet hier. Zelfs geen elektriciteit (van de Delhaize, bijvoorbeeld) kon eraf. Dan maar met een generator elektriciteit maken om de geluids- versterking te laten werken.

Vanop de vrachtwagenklep werden de betogers opgeroepen niet in te gaan op provocaties. Maar die bleven grotendeels achterwege. Een groepje van een man of twintig net voor het gemeenteplein, maar die dropen af. Een enkeling hier en daar die door de betoging wou, mopperend in het Frans in de hoop wat te provoceren. Alle- maal zonder erg. De eigen ordedienst was attent. De vraag was ook om kalm te blij- ven: “Denk aan de Vlaamse inwoners van Linkebeek die moeten hier morgen ook nog wonen en zich op straat durven vertonen.”

Mooi gezegd. Als we het prinsenvolk der Nederlanden willen zijn, dat we er ons dan ook naar gedragen.

Het meest ludieke

Men moet rekenen op studenten om een betoging wat op te vrolijken met iets ludieks. In het oog sprong de lijkstoet van het KVHV. Twee mannen droegen een lijkbaar met daarop een boek (het leek een gekafte gouden gids). Gevolgd door een stoet zwarte vlaggen.

Fijn, maar op het eerste zicht leek het ons wat onduidelijk. Navraag en diepgaand journalistiek onderzoek leerde ons dat het boek het opschrift droeg ‘grondwet’. Blijk- baar geen rechtenstudent gevonden die dit in boekvorm ter beschikking had.

De drumband uit Nijlen en een dweilor- kest met accordeon en aanverwanten zorg- den voor wat sfeer. Misschien moeten we toch vragen de Vlaamse betogingen te erken- nen als Unesco werelderfgoed. Origineel als we zijn.

Origineel zijn enkele slogans dan weer niet. ‘Cyaankali voor het FDF’ mag dan bijna een klassieker zijn, grote fan zijn we er niet van. ‘Zyklon B voor de VLD’ is er wat ons betreft dan wel helemaal over. ‘CVP’ers fari- zeeërs’ is dan nog de meest aanvaardbare.

Creatievelingen hebben nog heel wat werk met het bedenken van slogans.

En dan waren er nog de drie militanten van Voorpost die elk een kruiwagen “Vlaamse grond” vooruit duwden. Jongens, jongens, als symboliek kan het tellen, maar waren ze soms vergeten dat het daar in Linkebeek vooral bergop gaat…Of waren deze mili- tanten door Luc Vermeulen gestraft omwille van één of ander duister vergrijp? Wie actie- leider Luc kent, weet dat hij op discipline gesteld is.

Of zaten de kruiwagens vol met piep- schuim en was enkel het bovenste laagje Vlaamse grond? En deden de duwers alsof het 50 kg zand was? We zullen het nooit weten. Wat we wel weten is dat de drie militanten die we bij de start van de beto- ging achter de kruiwagens zagen duwen, niet dezelfde waren bij aankomst op de markt in Linkebeek. Goed dat de terugweg naar de Delhaize nog alleen maar bergaf was.

Koppen tellen

Koppen tellen hoort bij de folklore van de betoging. 4.500 werd het uiteindelijke cijfer. Al dacht Van Gompel (VTM) er in gesprek met zijn (vlekkeloos Nederlands- sprekende) collega van de RTBF anders over.

Schouwende over de parking van de Delhaize hield hij het op 2.000. Leren tellen Patrick, of politieman worden, die delen ook altijd alles door twee. De veronderstelde burge- meester, Damien Thiéry was woensdag nog ongerust voor die vijftienhonderd betogers die hij verwachtte. Die zal wel even hebben moeten slikken toen hij die 4.500 zag staan op het gemeenteplein. Hopelijk heeft hij zich

wat verslikt.

Zoals de VRT had vastgesteld, waren er heel wat kopstukken en parlementairen van de N-VA. Wij stelden vast dat er ook heel wat kopstukken en parlementairen van het Vlaams Belang waren. Van het VB was de partijvoorzitter, Bruno Valkeniers, ook geko- men. Van De Wever geen spoor. Opmer- kelijk: oud-senator van Spirit en IJzerbede- vaartverprutser Lionel Vandenberghe was er, net als oud-volksuniecoryfee Oswald van Ooteghem, die moet de 80 voorbij zijn.

Onkruid vergaat niet.

Ze waren er ook

De politie is tegenwoordig goed vermomd aanwezig. Als hun opzichtige oortje je niet opvalt, haal je de politie in burger er niet zomaar uit. Ze vermommen zich. Zo zagen wij een man, bijna kaal, indrukwekkende snor, zwarte jas. Kon zo op een plaatje met onderschrift ‘extreem rechtse…’. Tot blijkt dat de man zo’n plastieken oortje in heeft en een fototoestel met daarop een wit plak- kertje met rode letters: ’RECHERCHE’. Na grondig onderzoek lijkt die zwarte jas ook standaard. Het zijn sloebers, die politieman- nen.

Warm welkom

Een mens vroeg zich zondag af of hij inder- daad wel op Vlaamse grond aan ‘t wande- len was.

Reeds lang voor de Vlaamse beweging zich in beweging zette – en dat duurde wel een tijdje – draaide een helikopter spiedende rondjes boven de leeuwenkoppen en het gemeentehuis (stond er eentalig Nederlands op) was ter verwelkoming helemaal tegen de Vlaamse horden afgeschermd met friese rui- ters waarachter een politiemacht de indruk gaf op het ergste voorbereid te zijn.

Pech, want de Vlaamse wandelaars hebben zich, naar het bij aanvang omgeroepen orde- woord, sereen gedragen. Het gemeentehuis van Monsieur Damien werd níét bestormd.

Neen, de Vlamingen deden écht of ze thuis waren...

Censuur

De pers kreeg een plekje op het plat dak van het gemeentehuis, kwestie van een mogelijke bestorming goed in beeld te heb- ben. Gelukkig hadden ze er ook een goed beeld over een zee van leeuwenvlaggen en een meer dan gevuld gemeenteplein. Want daarheen leidde de betoging, langs berg en dal naar het mooie Linkebeekse gemeen- teplein. De toestromende menigte werd door de VVB-ordedienst aangemaand ver- der door te stappen op het plein, richting podium, en zo plaats te maken voor de vol- gende groep.

Toen het Belang op het plein aankwam, zag Bart Laeremans in een flits die came- raploegen op het platte dak. Nog lichtelijk stoom blazend van het incident een uurtje daarvoor (zie boven), dirigeerde hij onmid- dellijk het spandoek “Vlaanderen Onafhan- kelijk” en zijn volgelingen richting gemeen- tehuis om zo toch wat camera-aandacht te krijgen.

Tenminste gedurende vijf minuten bleven ze voor de camera’s scanderen. Als u het gezien heeft op televisie, dan wij ook. Maar wij hebben niets gezien. De censuur in de montagekamertjes van de VRT is onverbid- delijk.

Onze nationale zender

Om de twee (korte) toespraken te horen, moesten bewegend Vlaanderen wat geduld hebben (maar dat zijn Vlamingen gewoon, niet?), want toen de markt al halfvol stond, kondigde TAK-Bart de Valck aan dat 1.500 betogers nog maar halfweg waren. Nog tien minuten, zei Bart, en dan komen de toespra- ken rechtstreeks op “onze” nationale zender.

Het was iets voor één uur. Hoewel ik het journaal van één niet heb gehoord, weet ik niet hoeveel volle minuten uitzending “onze”

zender voor Dwarsdoor heeft uitgetrokken, maar mag ik lichtjes twijfelen? Een medewan- delaar vertelde mij dat “onze” zender in dat journaal maar van 1.500 betogers in totaal had gesproken, maar zou de BRT, die met ónze centen betaald wordt, zó lichtvaardig een loopje met de waarheid durven nemen?

Neen, dàt geloof ik niet. Alhoewel...

De toespraken

Twee sprekers kregen we te horen. Die waren zoals het moest: kort en krachtig.

Roel de Leener, woordvoerder van TAK richtte zich tot burgemeester Damien Thiéry. “Linkebeek is niet groot, dus ik ben zeker dat u mij kan horen.” De TAK-woord- voerder herhaalde nog eens de grieven: de faciliteiten waren ingevoerd om de Frans- taligen de kans te geven zich in te burge- ren, maar worden nu gezien als een recht en gebruikt tegen de Nederlandstaligen. Door de tegenwerking van de Fransdolle burge- meester loopt het Vlaams verenigingsleven menige Vlaamse subsidie mis. Daarna stak De Leener de draak met de beperkingen die Thiéry de betogers wou opleggen. Damien wou niet dat er ‘België barst’ zou geroepen worden of dat de Vlaamse Leeuw zou gezon- gen worden. Wat allebei gebeurde. Niemand werd ervoor opgepakt.

Wandelen in Linkebeek

Vervolg op blz. 5 De kopstukken van N-VA en VB schouder aan

schouder? Was het maar waar. In realiteit was het een strijd om in De Zevende Dag te geraken.

De mannen en vrouwen van de N-VA en...

...de mannen en vrouwen van het Vlaams Belang

De verfransing zal niet stoppen

Neen, met de splitsing van BHV komt er geen einde aan de verfransing van de Vlaamse Rand rond Brussel. In heel wat gemeenten rond Brussel wonen nu al 30 % of meer Franstaligen. In sommige gemeen- ten zetelen zij in de gemeenteraad… in Vil- voorde, Dilbeek en Leeuw-Saint-Pierre zoals ze het zelf omschrijven (www.

leeuw-saint-pierre.be). In de zes facilitei- tengemeenten is het ook ooit begonnen met enkele Franstalige verkozenen, tot ze een meerderheid hadden verkregen. Fran- çois van Hoobrouck, niet-benoemd burge- meester van Wezembeek-Oppem, zetelt ook in de Provincieraad van Vlaams-Bra- bant. De fractie van het UF (Union des Francophones) krijgt er subsidies van… de Vlaamse gemeenschap. Zie je dat al gebeu- ren aan de andere kant van de taalgrens?

Nu al is het bekend dat het UF bij de vol- gende gemeenteraadsverkiezingen in 2012 in minstens 18 Vlaamse gemeenten zal opkomen met een gezamenlijke lijst. Zelfs Ecolo zou nu mee de Franstalige eenheids- lijst ondersteunen, in plaats van in kartel te gaan met Groen!, zoals bij vorige verkie-

zingen. Daartegenover staan dan promo- tieacties zoals “Ik, jij, wij, spreken Neder- lands” van de provincie Vlaams-Brabant.

Een brave actie, maar wat blijkt: slechts 4

% van de Franstalige handelaars ziet het zitten Nederlands te leren; de overgrote meerderheid vindt het niet nodig Neder- lands te leren. ‘t Zijn de Vlaamse klanten die zich maar moeten aanpassen.

Beste lezer, de zes faciliteitengemeen- ten zijn we kwijt, maak u geen illusies. We hadden ze kunnen redden, maar dan had- den we onderhandelaars van een ander kaliber nodig gehad.

Let dus maar op: binnen vijf jaar zit- ten we te onderhandelen met de Frans- talige imperialisten over faciliteiten in Overijse, Dilbeek, Zellik, Zaventem en noem maar op. En ook daar zal het niet stoppen. Totdat de kabeljauw aan de kust Frans spreekt, om Vic van Aelst te plagië- ren, maar hij heeft meer dan gelijk.

De strijd om de Zes is gestreden; de strijd om de 18 begint vandaag. U beslist of u op uw stoel blijft zitten.

kvc

De dingen dezer dagen

5

De Leener ging nog een stapje verder in zijn snedige toespraak: “Kan u mij één democratie noemen waar een burgemees- ter beslist welke wetten goed zijn, en welke slecht?” De nagel op de kop en de reden waarom de burgemeester niet benoemd werd. Daarna richtte de TAK’ker zijn pijlen op de Brusselse metropolitane regio: het houdt de kansen op een Wallo-Brux gaaf.

Gevolgd door een oproep: “50 jaar facili- teiten volstaan duidelijk niet opdat Fransta- ligen zich zouden inpassen. Laten we ze dus alstublieft afschaffen.” Een trouwe lezer van dit blad weet dat dit door de massa beant- woord wordt door ‘faciliteiten, stommitei- ten’. Klassiekers moeten blijven.

De Leener schakelde nog een tandje bij:

“En als bijna 50 jaar taalgrens niet volstaan opdat Franstalig België die eindelijk zou weten liggen, laten we dan van die taalgrens alstublieft een staatsgrens maken!” Ook dan volgde een klassieker: België barst.

Guido Moons ging voort op het elan. Hij bedankte de betogers om hun vrije zondag op te offeren om te laten zien dat niet heel Vlaanderen euforisch is over het splitsings- akkoord. De VVB-voorzitter begon met een argumentatie waarom we niet blij zijn met het akkoord. Hij toonde aan met citaten van Franstaligen waarom we dit akkoord beter verwerpen: het geeft de Zes definitief op en geeft de Franstaligen de kans om hun Wallo-Brux uit te werken als België morgen ophoudt te bestaan. Moons besloot: “Dit is geen zuivere splitsing van BHV, dit is daar- entegen wel een onzuivere uitbreiding van Brussel.”

Moons overliep de hele argumentatie en was inhoudelijk scherp. Hopelijk zet de VVB zijn toespraak op de webstek. Maar som- mige betogers konden hun enthousiasme moeilijk bedwingen tijdens het theoretische gedeelte. Guido Moons zei meermaals: “Rus- tig meneer, straks komt uw tijd”, als er eens iemand ‘België barst’ riep. Die tijd kwam inderdaad tegen het einde van de korte toe- spraak. Beginnende met een oproep aan Wouter Beke en Kris Peeters van de CD&V:

“Bij iedere verkiezing vragen jullie de kiezer om meer macht in Vlaanderen. Wanneer en hoe zullen jullie eindelijk eens die macht pri- oritair aanwenden voor Vlaanderen? Ant- woord, nu!” Hij eindigde met: “Daarom, splits niet enkel BHV maar splits alles! En als echte Gentenaar zeg ik erbij ‘Nie pleujen, nu niet, nooit niet’…” Waarna opnieuw enkele klassiekers over het gemeenteplein schal- den, enkel geremd door het inzetten van de Vlaamse Leeuw door Renaat van Beek.

Succes ONDANKS Vlaamse pers

Dit kan, verdorie, toch alleen maar in ‘t belgieksken: een grote betoging die al vele weken van tevoren is aangekondigd, maar waarover door de Vlaamse (?) media, dit uitzonderlijk weekblad uitgezonderd, al die weken met geen woord, met geen letter wordt bericht. Pas zondagmorgen, de dag van “Dwars door Linkebeek”, mocht Ben Weyts van de N-VA er op onze (?) open- bare zender een woordje over komen zeg- gen. Vóór hem mocht Caroline Gennez komen kletsen over de “mirakeloplossing”

van B-H-V en haar succesrijk voorzitter- schap van de sossen. Gennez werd poeslief behandeld, maar Weyts werd om de haver- klap onderbroken, tegengesproken en ver- weten dat hij het “waagde” op te stappen aan de zijde van een zootje ongeregeld als TAK. Hoe dikwijls heb ik, opstappend tus- sen het grut, niet te horen gekregen dat wij, Vlamingen, geen pers hebben. Die mensen hebben gelijk: de geografisch-Vlaamse Pers is belgicistisch en behoort bijgevolg tot de vijanden van bewegend Vlaanderen, samen met die twee andere P’s: de Politiek en het Proficultariaat (hoe vind je dat zelfbedachte

neologisme?) HVO/PFS/KVC

F^OtO’^S: M. S^teeMan Vervolg van blz. 4

Pallieterke: Het Vlaams Belang heeft het BHV-akkoord meteen met volle kracht afgeschoten. Is de splitsing op zich dan geen stap vooruit?

Bart Laeremans: Hoegenaamd niet, want we gaan er over de hele lijn met grote stap- pen op achteruit, in plaats van vooruit. De situatie dreigt zowel in de zes faciliteitenge- meenten als in de rest van Vlaams-Brabant en zeker in Brussel nog veel erger te wor- den dan ze al is. De zogenaamde remedie is stukken erger dan de kwaal zelf.

P: Wat zijn de concrete gevolgen voor de faciliteitengemeenten?

B.L.: Officieel zullen het Vlaamse gemeen- ten blijven van waaruit ook op Brusselse lijs- ten gestemd kan worden, maar in de prak- tijk gaat het veel verder. Zij worden uit hun Vlaamse kieskanton weggetrokken en samengebracht in het hoogst kunstmatige

“kieskanton Sint-Genesius-Rode”. Dit kan- ton behoort voortaan zowel tot de Brus- selse als de Vlaams-Brabantse kieskring, maar in de praktijk zullen het vooral de Brus- selaars zijn die hier campagne zullen voeren.

Het francofoon imperialisme zal nog veel groter zijn dan ooit voordien. De Franstalige partijen spreken dan ook met recht en reden van de “electorale uitbreiding van Brussel”.

We krijgen wel degelijk een groot-Brusselse kieskring van 25 gemeenten.

P: Is de creatie van dat aparte kies- kanton belangrijk?

B.L.: Via de samenbundeling in een apart kanton, krijgen de zes een eigen administra- tief statuut, dat zweeft tussen Brussel en Vlaams-Brabant. Indien het land ooit wordt opgedeeld, dan wordt het veel gemakkelijker voor de Franstaligen dit gebied te claimen als een onderdeel van Brussel. De Franstalige politici leggen dit ook zo uit aan hun achter- ban. De Franstaligen denken strategisch en dus op langere termijn. De Vlaamse onder- handelaars daarentegen beschouwen dit als een administratief detail, maar dat is het niet. Bijkomend nadeel is dat men in de toe- komst via de kiesresultaten haarfijn zal kun- nen nagaan aan welk tempo deze gemeen- ten verBrusselen. Het aantal stemmen voor Vlaams-Brabantse lijsten zal zienderogen dalen, waardoor Vlaanderen op een gege- ven moment gewoon niet meer geïnteres- seerd zal zijn in deze gemeenten. Men mag de demoraliserende invloed van dit systeem niet onderschatten. De Vlamingen voelen er zich echt in de steek gelaten. De Franstalige liberaal Armand de Decker verklaarde don- derdagavond in Terzake triomfantelijk: “De uitbreiding van Brussel zal toch op een dag komen. De electorale uitbreiding van Brus- sel is beslist. We zullen wel zien binnen 10 of 20 jaar. Men moet redelijk zijn en men moet democratisch zijn. Ik geloof dat binnen 10 jaar al die gemeenten 100 % Franstalig zijn.”

Dit is een bijna gruwelijke uitspraak die een verlangen naar culturele genocide verraadt.

P.: En in Brussel worden de Fransta- lige partijen dankzij deze stemmen nog sterker.

B.L.: Dat is het perfide van dit systeem:

de Vlamingen staan al zo zwak in Brussel en hiermee worden ze nog verder gemargi- naliseerd. Maar het strafste van al is dat er voor hen geen enkele beschermingsmaatre- gel wordt voorzien ter compensatie. Men

gaat er gewoon van uit dat alle 15 Brusselse Kamerzetels naar Franstalige partijen zullen gaan, omdat geen enkele Vlaamse partij nog de kiesdrempel van vijf procent zal halen.

Het is werkelijk hallucinant dat de Brus- selse Vlamingen zich daar bij neerleggen, want dit betekent niets anders dan de poli- tieke liquidatie van de Vlamingen in Brussel.

Een Vlaamse stem zal een verloren stem zijn, waardoor steeds meer Brusselse Vla- mingen voor Franstalige partijen gaan stem- men. Brussel wordt hierdoor de facto een Franstalige stad.

Anciaux, Vanackere en Vanhengel, de drie federale parlementsleden vanuit Brussel, verklaren lijdzaam en haast masochistisch dat dit het onvermijdelijke en zelfs ingecalcu- leerde gevolg is van de splitsing, maar dat is hoegenaamd niet waar. Het lijkt wel of deze drie gearriveerde heren zeggen: “Wij heb- ben onze tijd gehad. Après nous le déluge.”

P.: Was dit probleem dan niet voorzien door de voorstanders van de splitsing?

B.L.: In de splitsingsvoorstellen was een lijstverbinding voorzien voor de Vlaamse partijen met Vlaams-Brabant en voor de Franstalige partijen met Waals-Brabant.

Maar dit was de achilleshiel van het wets- voorstel, want de Franstalige partijen eis- ten dat ook zij met Vlaams-Brabantse lijsten zouden kunnen apparenteren. Dan zou er in de praktijk niets veranderen. Daarom heeft men besloten dit idee te verlaten. Maar in ruil had men in Brussel een onderlinge lijst- verbinding moeten voorzien voor de Frans- talige en de Vlaamse partijen.

P.:Waarom doen ze dit dan niet?

B.L.: Omdat de Franstalige onderhan- delaars erin geslaagd zijn de Vlamingen in Brussel te koppelen aan de Franstaligen in Vlaams-Brabant, buiten de faciliteitenge- meenten. Een lijstverbinding is niet toegela- ten buiten Brussel en bijgevolg mag er ook geen lijstverbinding binnen Brussel, zodat de

‘minderheden’ nergens nog op eigen houtje een Kamerzetel kunnen behalen. Men wil hier dan een mouw aanpassen via gecoöp- teerde senatoren.

Maar die koppeling is absurd en onaan-

vaardbaar. De situatie van de Vlamingen in Brussel mag alleen vergeleken en gekoppeld worden met die van de Franstalige minder- heid op het federale niveau. De Vlaamse onderhandelaars hadden dit moeten weten, maar zijn veel te onervaren en hebben zich bij de neus laten nemen.

De situatie van de Vlamingen in Brussel is totaal niet te vergelijken met die van de Franstaligen in de Rand, want Brussel is een tweetalige stad, waar de beide taalgroepen op gelijke voet staan en evenveel bescher- ming moeten genieten. Zeker als men de Franstalige stemmen versterkt met min- stens 30.000 stemmen uit de faciliteitenge- meenten, had men moeten voorzien dat de Vlamingen zich op één of andere manier electoraal kunnen handhaven in Brussel. Of door een gewaarborgde vertegenwoordiging of toch minstens via het samenbrengen van de Vlaamse stemresultaten.

Nu komen we tot de volkomen absurde situatie dat de Franstaligen uit de zes facili- teitengemeenten een verzekerde, zinvolle stem kunnen uitbrengen en de Vlamingen in Brussel, hun eigen hoofdstad, niet. Een huizenhoge discriminatie. Het is volstrekt onbegrijpelijk dat de Vlaamse onderhan- delaars zoiets hebben geslikt. Dit nieuwe systeem leidt er bovendien toe dat de Vla- mingen voorgoed zullen zakken van 88 naar 86 Kamerzetels.

Di Rupo en co hebben een fraai staaltje laten zien van geraffineerde machtspolitiek.

P.: Is er dan een verbetering in Vlaams- Brabant, buiten de faciliteitengemeen- ten?B.L.: De kiezer zal nauwelijks verbetering merken, want de Franstalige partijen wor- den financieel en electoraal (via dat systeem van coöptatie in de nieuwe Senaat) aange- moedigd om met aparte lijsten op te komen in Vlaams-Brabant, in tegenstelling met bij- voorbeeld de Vlaamse parlementsverkiezin- gen, waar ze met een eenheidslijst opkomen.

De Franstalige stemmen uit Halle-Vilvoorde worden immers mee in rekening gebracht om de verdeling te bepalen van de vier Frans- talige coöptatiezetels in de Senaat.

Dit zal de electorale integratie tegen- gaan in plaats van bevorderen en veel meer anderstaligen aanmoedigen te blijven stem- men voor niet-Nederlandstalige lijsten. De voordelen van de splitsing worden hierdoor goeddeels tenietgedaan.

Het is duidelijk dat de Franstalige partijen van plan zijn drie tot vier Franstaligen uit Vlaams-Brabant te coöpteren in de nieuwe Senaat. Zo kunnen ze blijven stokebrand spelen, ook buiten de faciliteitengemeen- ten. We zullen blijvend geconfronteerd wor- den met affiches van MR, FDF, PS, Ecolo en cdH. Erger nog: ook het arrondissement Leuven (Tervuren, Kortenberg,…) zal hier- mee opnieuw geconfronteerd worden.

P.: Daarbovenop komt dan nog die

‘Metropolitane Gemeenschap’…

B.L.: Dat is een uiterst gevaarlijk ding waarmee Brussel zijn greep op de rest van Vlaams-Brabant wil versterken. De oude unitaire provincie Brabant wordt terug in het leven geroepen in de vorm van een grote Brusselse Metropool!

Brussel krijgt hierdoor belangrijke mede- zeggenschap in Vlaanderen op vlak van ruim- telijke ordening, milieu, mobiliteit en tewerk- stelling. Hiermee wordt de annexatie op lange termijn voorbereid. Milquet beschouwt dit als de belangrijkste francofone verwor- venheid: het is de langverwachte “désencla- vement de Bruxelles”. Brussel doorbreekt nu definitief zijn carcan. Dit zal rampzalige gevolgen hebben.

K^VC PS: volgende week brengen we nog enkele reacties van Vlaamse Bewegers.

We geven Brussel én de faciliteitengemeenten op!

Geen Vlaamse betoging, of Bart Laeremans, senator voor het Vlaams Belang , is van de partij. Hij is nog altijd stoom aan het aflaten na het incidentje met

“De Zevende dag” (zie verslag) als we hem aanklampen voor enkele vragen. Wij geven hem immers graag het forum dat hij van de VRT niet kreeg.

Deze tekening verscheen in ‘t Pallieterke van 9 maart 2011. Zeg nu nog dat onze huiscartoonist geen visionaire inzichten heeft!

Volgens RTL verzamelden een 2000 Vlaamse extremisten in Linkebeek. Een van die extremis- ten was oud-burgemeester van Lennik, Willy De Waele.