Vraag nr. 149
van 21 september 1998
van mevrouw RIET VAN CLEUVENBERGEN Gezondheidsvoorzieningen – Directiefuncties Netwerkvorming en samenwerking tussen de ver-schillende voorzieningen van een sector en over de sectoren heen, hebben als doel de toegankelijk-heid, bereikbaartoegankelijk-heid, continuïteit in de verzorging en naadloze overgang van de ene zorgvorm naar de andere te garanderen. Kortom, men wil zo een goede afstemming van de gezondheidsopvoeding, preventie en curatie bereiken.
Dit vraagt een investering van alle actoren in de diverse sectoren om zorgplannen, projecten, spe-cialisaties, doorverwijzingen, convenants op elkaar af te stemmen, zonder hierbij de directe dienstver-lening aan cliënten aan te tasten.
In vele kleinere gezondheidsinitiatieven kan men de vraag stellen wie dit overleg moet doen, op welke manier, door wie betaald... Er is immers in heel wat voorzieningen geen directiefunctie erkend, zodat de coördinatietaak gebeurt ten koste van directe zorg aan de cliënten.
1. Heeft de minister weet van deze problemen ? 2. Welke gezondheidsvoorzieningen die onder
haar bevoegdheid vallen en die worden gevat door de bestaande regelgeving in verband met convenants, netwerken, samenwerkingsinitiatie-ven, ... hebben geen erkende directiefunctie ? 3. Kunnen deze voorzieningen nu, door de nieuwe
uit te vaardigen uitvoeringsbesluiten van het kwaliteitsdecreet, rekenen op extra omkade-ring ?
Antwoord
1. Directiefuncties in de gezondheidsvoorzienin-gen
Met het oog op de toepassing van de gecoördineer-de wet op gecoördineer-de ziekenhuizen wordt verstaan ongecoördineer-der : – beheerder : het orgaan dat volgens het juridisch
statuut van het ziekenhuis belast is met het beheer van de uitbating van het ziekenhuis ; – directeur (artikel 8 partim en 12 van de
coördi-natie) : de persoon of de personen door de beheerder belast met de algemene leiding van de dagelijkse werking van het ziekenhuis.
Indien bovenstaande omschrijving van de directie-functie wordt geëxtrapoleerd tot andere voorzie-ningen, blijkt uit hiernavolgend overzicht dat in alle gezondheidsvoorzieningen die onder mijn bevoegdheid vallen, een persoon of orgaan aanwe-zig is die een directie- of coördinatiefunctie ver-vult.
Algemene, universitaire en psychiatrische ziekenhui-zen
Krachtens artikel 12 van de gecoördineerde wet op de ziekenhuizen – van toepassing op alle zieken-huizen : algemene, psychiatrische en universitaire – is er in elk ziekenhuis een directeur.
Rusthuizen en rust- en verzorgingstehuizen (RVT) Geen erkende directiefunctie als zodanig, wel een dagelijks verantwoordelijke die instaat voor het beheer van de inrichting.
Psychiatrisch verzorgingstehuis (PVT)
Het PVT moet in een coördinatiefunctie voorzien. Beschut Wonen
Het beschut wonen wordt beheerd door een samenwerkingsverband, bestaande uit ten minste één algemeen ziekenhuis met een PAAZ-dienst of een psychiatrisch ziekenhuis enerzijds, met één dienst of centrum voor geestelijke gezondheidszorg anderzijds.
Centra voor geestelijke gezondheidszorg
In de centra voor geestelijke gezondheidszorg bestaat momenteel geen directiefunctie. De Vlaam-se minister formuleert evenwel het voornemen om vanaf het jaar 2000 in een voltijdse functie van lei-dinggevende te voorzien voor elk centrum voor geestelijke gezondheidszorg.
Samenwerkingsinitiatieven in de thuiszorg
Voor het vervullen van zijn opdracht als overleg-platform beschikt het samenwerkingsinitiatief over een coördinator die onder meer verantwoordelijk is voor het maken van taakafspraken binnen de regio tussen alle bij het samenwerkingsinitiatief betrokken leden en andere geïnteresseerde perso-nen of organisaties die actief zijn in de thuisverzor-ging.
Palliatieve netwerken
Centra voor menselijke erfelijkheid
Deze centra moeten zijn opgericht en functioneren in het kader van een universitair ziekenhuis. Samenwerkingsverbanden van psychiatrische instel-lingen en diensten
– Het samenwerkingsverband voor de oprichting en het beheer van initiatieven van beschut wonen
Het samenwerkingsverband heeft tot doel het oprichten en het beheer van initiatieven van beschut wonen en moet hiervoor beschikken over een Comité bestaande uit vertegenwoordi-gers van de respectieve instellingen en diensten die van het samenwerkingsverband deel uitma-ken. Binnen dit gemengd beheer wordt tussen de partners onderling vrij beslist hoeveel verte-genwoordigers zij in het beheersorgaan zullen hebben.
– Het samenwerkingsverband als overlegplatform Elk erkend samenwerkingsverband moet beschikken over een comité bestaande uit ver-tegenwoordigers van ieder van de onderschei-den instellingen en diensten die van het samen-werkingsverband deel uitmaken. Het bedoelde comité heeft onder andere tot opdracht te waken over de uitvoering van de schriftelijke overeenkomst waarvan het samenwerkingsver-band het voorwerp dient uit te maken.
LOGO's
De netwerken van lokaal gezondheidsoverleg, de LOGO's, worden ondersteund en gecoördineerd door een team dat per LOGO minstens bestaat uit twee en een half voltijds equivalenten, waarvan er één over een voldoende agogische kennis dient te beschikken om enerzijds het team te leiden en de communicatie te verzorgen tussen de verschillende beleidsniveaus en de LOGO, en anderzijds de gemeenschaps- of groepsgerichte preventie te organiseren via de lokale actoren.
2. Omkadering voor de voorzieningen in het kader van het kwaliteitsdecreet
In het kader van het kwaliteitsdecreet wens ik de algemene en psychiatrische ziekenhuizen en de centra voor geestelijke gezondheidszorg financiële middelen ter beschikking te stellen ter ondersteu-ning van hun opdracht in het kader van dit decreet. Vandaag behoort kwaliteitszorg tot de opdracht van elke zichzelf respecterende
verzorgingsvoor-ziening. Met het decreet van 25 februari 1997 betreffende de integrale kwaliteitszorg in de ver-zorgingsvoorzieningen (kwaliteitsdecreet) wil de Vlaamse overheid vooral stimulerend en kader-scheppend optreden. Het decreet zet de verzor-gingsvoorzieningen ertoe aan een aantoonbaar kwaliteitsbeleid te voeren dat concreet gestalte moet krijgen in de vorm van een kwaliteitshand-boek en -kwaliteitsplan.
Aangezien het voeren van een kwaliteitsbeleid een vanzelfsprekende verwachting is van de maat-schappij ten aanzien van de verzorgingsvoorzienin-gen en niet kan worden beschouwd als een opdracht voor de Vlaamse overheid, zou men kun-nen stellen dat de verzorgingsvoorzieningen hier-voor geen extra middelen moeten krijgen. Ander-zijds is het wel zo dat de overheid gedeeltelijk bepaalt welke kwaliteitsthema's en -indicatoren de voorzieningen moeten opnemen in hun kwaliteits-beleid.
Artikel 10 van het decreet bepaalt dat de Vlaamse regering aan het Vlaams Parlement driejaarlijks een rapport voorlegt waarin de evolutie van de kwaliteitszorg binnen de verzorgingsvoorzieningen aan de hand van kwaliteitsindicatoren wordt aan-getoond. Om goed te zijn, moet een dergelijk rap-port zijn gebaseerd op gestandaardiseerde data verzameld in de verschillende verzorgingsvoorzie-ningen. Gestandaardiseerd betekent in deze con-text dat dezelfde dingen op dezelfde wijze moeten worden geregistreerd. Om dit te realiseren, zijn opgelegde thema's en indicatoren essentieel. De verplichte indicatoren zijn zo opgebouwd dat zij beantwoorden aan een drieledig doel. Ten eerste zijn het meetinstrumenten die de voorzieningen toelaten hun eigen prestatieniveau in de tijd op te volgen. Ten tweede zijn het performantie-indicato-ren die de voorzieningen de mogelijkheid bieden zich te positioneren ten opzichte van de andere voorzieningen. Ten slotte zijn het meetinstrumen-ten die de Vlaamse overheid toelameetinstrumen-ten een globaal beeld te krijgen van de Vlaamse situatie, deze in de tijd op te volgen en er beleidsconclusies uit te trek-ken.
