£ ■ S Zi #i • KI met een s° ed hart

62s,e jaargang nummer 11 woensdag 14 maart 2007 1,65 euro

a

Voor mensen

£ ■ S Zi #i • KI met een s° ed hart

JC slecht

Weekblad P60872I Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Tegenpolen

Vele lezers hebben vorige week met stijgende verbazing de brief gelezen die gewe­

zen regiemedewerker Ward Robert aan de heren van het IJzerbedevaartcomité heeft gestuurd, en waarin hij hen eens flink de levieten leest. Wij wensen even op een aan­

tal punten terug te komen, omdat die brief bevestigt wat wij al jarenlang vermoeden:

die van Diksmuide hebben eerst zowat alle trouwe bedevaarders weggejaagd en nu hen dat gelukt is, moet ook de Bedevaart zelf weg. Daarmee zal de cirkel rond zijn en de maskers volledig afgegooid. Scenario dat destijds op kousenvoeten begon met het degraderen van het Lied van Zuid-Afrika, het plotse invoeren van “Vrede, Vrij­

heid, Verdraagzaamheid” zogezegd om de boodschap van de Fronters te “actualise­

ren”, maar in wezen gericht tegen één politieke partij, het overboord gooien van de Eed van Trouw, het buitenwerken van iedereen die een andere koers wou varen, het uit elkaar halen van eucharistieviering en bedevaart, het totaal verkleuteren en ver- spiritiseren van de boodschap culminerend in het schaamteloze bedrog van Vanden- berghe, het verder verminken van de slagkracht onder Baeten, en wellicht binnenkort het verdwijnen van de bedevaart op zich.

Dat is wat we duidelijk uit de brief van Robert opmaken. De bedevaart is “verliesla­

tend" - terecht merkt de schrijver op: nadat men eerst jarenlang iedereen heeft weg­

gepest - en een andere vorm, naam en dag: het is allemaal bespreekbaar. Dan voelen wij op de tippen van onze tenen aankomen dat de komende 80e Ijzerbedevaart best wel eens de laatste zou kunnen zijn. Heel het gedoe rond het ontwerp van affiche is tekenend: nadat vorig jaar het AVV-VVK bewust niet meer leesbaar was op de afge- beelde toren, is nu het afbeelden van de toren zelf, laat staan van een Vlaamse leeuw blijkbaar heiligschennis geworden. (De uitlatingen van bepaalde comitéleden over de blonde dochter van Ward Robert getuigen dan weer van een dermate totaal gebrek aan respect voor een trouwe medewerker van het eerste uur dat ze behoren tot het walgelijkste wat we al van de kant van het comité hebben gehoord.) En als men zich al schaamt om het silhouet van de toren weer te geven, dan schaamt men zich zon­

der twijfel ook voor zoiets “archaïsch” als de bedevaart, “want daarmee trek je geen nieuwe mensen aan”.

Neen, om nieuwe mensen aan te trekken zoals de top van de socialistische partij, moet die bedevaart zo snel mogelijk weg. Liever nog een plaatselijk muziekfeestje extra (Ten Vrede), met een programma dat van jaar tot jaar zwakker wordt, met publieks- cijfers die elk jaar voor scherpe betwisting zorgen (zelfs intern), en dat alleen maar overleeft omdat het massaal door allerlei overheden wordt gesubsidieerd. We gaan toch geen rekening houden met die gestoorden die steeds meer de weg beginnen te vinden naar de Ijzerwake, zeker? Die bende fascisten die best allemaal zo snel mogelijk in de Ijzer worden verzopen? Wat denkt dat zootje kaffers wel? De toren is van het comité, en het comité heeft grootse ambities: het wil de site - tot eigen eer en glorie - laten uitroepen tot een van de Zeven Wereldwonderen van de Vrede en Vlaamsge­

zinde pottenkijkers kunnen daarbij gemist worden als kiespijn.

Terwijl die toren - en dat is juist het pijnlijke van de zaak - op veel van die gestoor­

den die wegblijven of die de weg hebben gevonden naar Steenstrate, toch nog altijd werkt als een soort magneet. Magneten kunnen elkaar afstoten of aantrekken en zo is het ook in dit geval: de toren trekt aan, maar het comité stoot af. Terwijl de toren aan­

trekkelijk is, is het comité afstotelijk, en de manier waarop men Ward Robert behan­

deld heeft, is daarvan een zoveelste bewijs.

En toch, diep in hun hart, willen de meeste van die gestoorden op een dag opnieuw in Kaaskerke staan. Omdat die toren dan op papier misschien eigendom is van het comité, maar niet in de geest van de bedevaarders. Die beschouwen de toren en de site als deel van de traditie en van de Vlaamse beweging, en niet als opstapje voor een bende spiri­

tisten die op de eerste plaats aan partijpolitiek willen doen. (Sommige gestoorden van hun kant gaan zelfs zo verte stellen dat de toren - als ze er dan toch niet meer welkom zijn - best opnieuw mag worden afgebroken. Hij is met hun geld of met dat van hun ouders opgebouwd, toen het huidige comité nauwelijks de kinderschoenen was ont­

groeid. Of deze redenering veel zoden aan de dijk zet, is twijfelachtig, maar het toont evengoed hoe emotioneel de discussie soms verloopt.)

"De symbolen van de Vlaamse frontsoldaten, de IJzertorensite, de bedevaartgedachte moeten voor iedereen in Vlaanderen toegankelijk zijn, van jong tot oud, van extremist tot softie, en ja waarom ook niet voor allochtonen, ik zal bij de eersten zijn om dit te onderschrijven. Het enige dat we van al deze mensen vragen, is respect voor onze tra­

ditie, respect voor onze cultuur en ons gedachtegoed, eerbied voor onze vlag en voor ons streven naar onafhankelijkheid.” Aldus een citaat uit de bewuste brief. Wat voor de schrijver een vanzelfsprekendheid lijkt, is het niet langer voor het merendeel van het comité. Als de bedevaart verdwijnt, laat die heren dan liefst zelf ook zo snel mogelijk van het toneel verdwijnen en de vergetelheid ingaan.

l€0K€ ZEGT-. ______

" setANfStóKe") L- w«fS£N ..

A mwsm I wrs tai ?ew>W{Ke C - , _J CoACfi...

r 1 KtEiAlfc

SUWwS !

Deze week:

• Gratis: de koran 3

• De antiracisten 4

• Mieke ‘vliegt als een vogel’ 10

• Voetbalwereldbrand 15

• Brief aan de koning 16

Zacht weer wekt de kooplust

De (internationale

Het hiernavolgende mag best belegen nieuws genoemd worden, want al ongeveer een maand oud. Maar toen keken we er over.

Nu, bij het opruimen van oude kranten, ble­

ven we er wel achter haken.

Tijdens de laatste twee oorlogsjaren - we hebben het over de Tweede Wereldoorlog - voerde Josip Broz, beter bekend als Tito, aan het hoofd van de Joegoslavische partizanen een “antifascistische” campagne. De hui­

dige antifascisten moeten mietjes genoemd worden in vergelijking met genoemde Tito.

Die ging er met de grove borstel door en zijn acties kostten wellicht tienduizend Italianen het leven. Na de Eerste Wereldoorlog kon Italië het gebied rond Trieste, Istrië en Gori- zia als oorlogsbuit binnenrijven en Mussolini had de gewoonte nieuw verworven gebieden mits massale inwijking stevig te italianiseren.

Zo ook in die oksel aan de Golf van Venetië.

De communist Tito presenteerde de nieuw­

bakken inwijkelingen de rekening toen Mus- solini’s verhaal tegen het einde liep en ver­

kocht zijn moordpartijen als “antifascistisch . Tito had oog voor communicatie.

De huidige Italiaanse president Giorgio Napolitano haalde midden februari fel uit naar die campagne. “Er was een golf van haat en bloedige razernij en Slavische expan- sieplannen." Hij nam ook het woord “etni­

sche zuivering’’ in de mond.

Niet naar de zin van de Kroatische presi­

dent Stipe Mesic, die de toespraak “openlijk racistisch, historisch revisionistisch en poli­

tiek revanchistisch" noemde. De Italiaanse minister van Buitenlandse Zaken, Massimo

Plankzeil naar www.pallieterke.info

MarcusThesaurus Radionieuws

D’Alema, sprong in het debat ter verdediging van zijn staatshoofd.

Voilà, en wie daar allemaal over nadenkt, dreigt het politieke noorden en alle andere windstreken te verliezen.

Tito was een communist en antifascist.

Napolitano en D’Alema zijn communisten en naar we vermoeden ook antifascisten.

De proletariërs beider landen verenigen zich rond deze zaak dus allerminst, want staan lijnrecht tegenover elkaar.

Stipe Mesic is dan weer een liberaal en dus zeker geen geestesgenoot van Tito. Maar hij trekt wel volmondig de kaart van de maar­

schalk.

De ideologische band tussen Napolitano, D’Alema en Tito blijkt niet op te wegen tegen de nationale band die de twee eerste bindt aan de slachtoffers van de antifascistische campagne.

De ideologische afstand tussen Mesic en Tito blijkt dan weer snel overbrugd te wor­

den door de nationale band tussen de Kroa­

tische president en de eveneens Kroatische partizanenmaarschalk.

Italianen zijn eerst Italianen en dan pas communist of anticommunist. Kroaten zijn eerst Kroaten en dan pas communist of anti­

communist. De andere is gewoon racist en daarmee uit De Internationale gedachte moet weer eens buigen voor de Nationale.

Ook in 2007. Een vaststelling.

EEMANSCOLLECTIEF

DenBlooten Kooninck

U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres

2

Rond het propageren van “ een alternatief”

Met zijn allen al rukken we op naar het vijfde decennium van de Grote Bevrijding van

‘68. Normen en waarden van voor die illus­

tere datum worden vandaag vrijwel alleen nog spottend geciteerd als de oubollige reli­

kwieën van een samenleving die dreigde te verstikken in een keurslijf van eng en erger­

lijk conservatisme. Het christelijke geloof was - en is dat nog - voor de herauten van de Nieuwe Orde de grote steunpilaar van dat

“regime”. In de loop der jaren werd het dan ook geleidelijk en vakkundig de nek omge­

wrongen op het altaar van de nihilistische kerk. In de evolutie van dat proces waarvan spotten en ridiculiseren de hoofdingrediën­

ten waren, dragen de media een verplette­

rende verantwoordelijkheid.

Vandaag wordt bedremmeld aangeke­

ken tegen de resultaten van de nu toch al enkele generaties overkoepelende leefre­

gel “alles moet kunnen”. Die resultaten hou­

den een samenleving in hun greep die elke dag nog meer regels en regeltjes krijgt opge­

legd. Desondanks wordt ze alsmaar asocia­

ler, leger, stompzinniger, agressiever en dus onleefbaarder. Ook elke dag. Wie dat ont­

kent, doet weinig anders dan zichzelf bela­

zeren. Het ziet er naar uit dat zelfs de mas­

sa’s aanhangers van Vrijheid Zonder Grenzen dat niet langer onverdeeld wensen te doen.

Want ook in die gelederen klinkt de roep voor een terugkeer naar wat meer orde en discipline alsmaar luider. Het probleem is echter dat alles wat tot gisteren als waar­

den en normen tussen de gebruikelijke aan­

halingstekens nog meewarig werd weggela­

chen, vanwege gezichtsverlies vandaag niet opnieuw voluit aanbeden kan worden. En zeker niet in en door de linkse regimeme- dia. Ik kan verkeerd zijn, kan me evenwel niet ontdoen van de indruk dat diezelfde media niet alleen menen een “passend alternatief"

gevonden te hebben voor wat ze in een geza­

menlijke en een over jaren gespreide actie ongeremd hebben beschimpt en uitgespuwd, maar ook al druk doende zijn dat alternatief - een prille vorm van islamisering zeg maar - aan de man en de vrouw te brengen.

Zo werd er op gewezen dat de Egyptenaar Ahmed Hassan niet alleen een stervoetbal­

ler van Anderlecht is, maar ook een over­

tuigde moslim. Zijn andere eigenschappen van filantroop en familieman zullen daar, zo neem ik aan, wellicht niet vreemd aan zijn.

Maar ik stel me dan toch de vraag hoe het komt dat ik nooit op de hoogte ben gebracht van de religieuze overtuiging van Pol van Himst of van Enzo Scifo. Om dan vandaag niet te spreken over die van Kim Gevaert en Tia Hellebaut. Anderzijds weet ik nu sinds enkele dagen ook dat de beste ouderraad van het Vlaams onderwijs in de Vierwinden- school in Molenbeek is gevestigd. Hij wordt, allicht niet toevallig, vooral door mohamme­

daanse mama's bevolkt. Die spreken onder elkaar niet alleen Nederlands, maar beschik­

ken bovendien allemaal over een uitgespro­

ken gevoel voor humor. En in de Antwerpse moskee Imam Bukhari, zo leerde ik verder, kwam zojuist de jongste lichting Vlaamse bekeerlingen tot het mohammedanisme samen. Vooral vrouwen. Al deze blijde tij­

dingen stonden vorige week binnen het tijds­

bestek van een paar dagen en in koeien van letters in serieuze gazetten te lezen. Voor wie ze desondanks toch gemist zou hebben,

!

VOORUITZIEN IS... TIJDIG uw DR! LILAZEN

VERNIEUWEN^

^€5o

VUAAMS ZIEKENFONDS ßri : oapo/ijg.

heb ik ze nog eens welwillend op een rijtje gezet. Al was het maar als bewijsvoering van een vermoeden.

Momenteel loopt er bij Canvas van de VRT trouwens ook een reeks waarin vier mohammedaanse vrouwen de goegemeente onderhouden over alle aspecten van hun geloof en van hun positie daarin. Drie van hen zijn nooit anders dan mohammedaanse geweest, de vierde is een Vlaamse vrouw die zich na haar huwelijk met een Marok­

kaanse Brusselaar tot het mohammedanisme heeft bekeerd. Ze heet nu Amina in plaats van Victoria.

Ik wil graag doen opmerken dat, voor zover mij althans bekend, de VRT nog nooit een reeks heeft gebracht die het christelijke geloof propageerde. Over de inhoud van de reeks wil ik het hier verder niet hebben ten­

zij over dat ene fragment waarin de Turkse Hacer Düzgün, overigens notoir lid van de moslimexecutieve in onze modelstaat, het over de hoofddoek had. Ze las de passage uit de koran voor die het dragen daarvan vol­

gens haar verplicht maakte: “En zeg tegen gelovige vrouwen dat ze hun ogen neerslaan en hun kuisheid bewaren en hun sieraad niet tonen behalve wat daar zichtbaar van is. En zij moeten hun sluier over hun boezem dra­

gen en hun schoonheid niet openlijk tonen behalve aan hun echtgenoten of hun vaders of de vaders van hun echtgenoten of hun zonen of de zonen van hun echtgenoten of hun broeders of de zonen van hun broeders of de zonen van hun zusters of hun vrouwen of slavinnen waarover zij beschikken of man­

nelijke helpers die geen begeerte meer heb­

ben of de kinderen die nog niet op het aura van de vrouwen letten."

Wie in de tekst het woord “hoofddoek”

tegenkomt, mag het me altijd laten weten, want zelf heb ik het niet gevonden. Ove­

rigens moet het me van het hart dat lec­

tuur van dezelfde tekst me niet echt inspi­

reert met bekwame spoed in te gaan op de lopende mediatieke uitnodiging de islam (let­

terlijk: de onderwerping) van dichterbij te leren kennen. Laat me toe me als besluit van deze stelling te vereenzelvigen met wat ik in een brave lezersbrief terugvond als reactie op het nieuwsitem dat zich alweer een aan­

tal Vlaamse vrouwen tot de islam hadden bekeerd: “Liefst houd ik onze aloude tradi­

ties in ere. Ik wil liever geen niet-westerse waarden opgedrongen krijgen en dan nog moeten horen dat die “beter” zouden zijn.”

Ik had het niet vakkundiger kunnen zeg­

gen. En tenzij onze voorlichtende elite echt wil dat er een generatie moet komen die vertrouwd geraakt met het dragen van de boerka, wil ik er wel nog aan toevoegen dat ze er goed aan zou doen een punt te zet­

ten achter pogingen de goegemeente een tweede keer herop te voeden. De eerste keer heeft ruimschoots volstaan.

D.Mol

Was met dat even schrikken, Vlamingen mogen op de RTBF enkele zinnen zeggen en doen dat in het Nederlands. Aanstoker tot deze nationalistische opstand was ene Eric van Rompuy, volksvertegenwoordiger van beroep. Dat hij daarmee het RTBF-televisie- debat over Vlaanderen vanuit Gent zo goed als niet te beluisteren maakte, was terecht niet zijn zorg.

Voor zover we het debat konden volgen, hebben de meeste deelnemers zijn goede Vlaamse voorbeeld gevolgd. Tot grote erger­

nis van Franstalige gazetten die het niet net­

jes vonden dat Vlamingen op de RTBF geen Frans wilden spreken. Maar waarom zouden Vlamingen in Gent wel Frans moeten spre­

ken? Omdat die kloefkappers van de RTBF dat niet verstaan?

Opmerkelijke "Belgische” uitzonderingen waren Luc Cortenbeek, grote baas van de christelijke vakbond, en zijn kersverse rooie spitsbroeder De Leeuw, die dacht dat hij Frans sprak, maar die met kennis van de tweede taal in geen enkel taalexamen zou slagen.

Och arme toch, die zo overtuigde "Belgi­

sche” vakbondsleiders, die toch zo Belgisch willen zijn. Hun verweer tegen de vraag of ze al dan niet voor de splitsing van het orbeids- beleid zijn, was trouwens navenant.

Ze zijn radicaal tegen.

Dit op apegapen liggend apenland

Wat willen de Vlamingen?

Laten we eerlijk zijn, wij weten het nog altijd niet. Zeker niet na het beruchte RTBF- televisiedebat, dat nochtans bedoeld was om de anderen en dus ook ons eindelijk duidelijk te maken waar wij Vlamingen met dit apen­

land naar toe willen. Voor dat debat - meer een boetedoening voor dat groteske RTBF- evenement van einde vorig jaar waarin visu­

eel werd duidelijk gemaakt wat er zou gebeu­

ren de avond waarop de meerderheid van het Vlaamse parlement de Vlaamse onaf­

hankelijkheid zou uitroepen - was iedereen uitgenodigd die naar RTBF-normen vandaag over die Vlaamse onafhankelijkheid iets te zeggen heeft. Van Remi Vermeiren van het Warandemanifest tot de Vlaamse minis­

ter die, naar het schijnt, bevoegd is voor de Vlaamse rand rond Brussel. Zelfs een dozijn studenten mochten aan het woord komen met natuurlijk de duidelijke instructie niet af te wijken van de vraag die ze vooraf had­

den ingediend. Al die genodigden, tot en met de nieuwe Waalse madam van Henri Daems, mochten elk om beurt komen zeg­

gen wat dat Vlaanderen eigenlijk wilde. Liefst in korte bewoordingen, enkele zinnen pro of contra maar meer ook niet. Van een dis­

cussie was zeker geen sprake. Kortom, al die Vlaamse RTBF-gasten zaten er bij voor intellectueel spek en verslenste bonen, let­

terlijk en figuurlijk.

De enige die hoorbaar liet weten dat hij het ook zo begrepen had, was Frank Van- denbroucke, Vlaamse minister voor - naar het schijnt - onder meer de Vlaamse rand rond Brussel. Veel hebben wij van diens aan­

wezigheid in die Vlaamse rand daarvan nog niet gemerkt, maar dat zal natuurlijk wel aan ons liggen.

Op kordate manier kafferde hij de jour­

nalistieke RTBF-madam van dienst uit omdat ze inderdaad domme vragen stelde, waarop hij dan ook niet wilde antwoorden. Helaas, excellentie, een Vlaamse journalistieke regel zegt dat er geen domme vragen zijn, alleen maar domme antwoorden. Maar goed, hij legde bloot wat iedere Vlaamse en ook Franstalige kijker kon zien en vooral horen:

een discussie onder de Belgen heeft geen enkele zin meer, wij verstaan mekaar niet, het ziet er ook niet naar uit dat dit weder­

zijdse onbegrip nog ooit opnieuw zal ont­

staan. Het dozijn gedrukte bladzijden waar­

mee La Libre Belgique haar weekeindekrant vulde met ook nog eens een proeve van ant­

woord op die onmogelijke vraag naar zin en onzin van Vlamingen, zal daar ook niets aan veranderen.

De Brusselse tricolore krant zou die ope­

ratie nog dagenlang volhouden zonder zich daarbij ook maar zestig seconden de vraag te stellen of ze misschien niet zelf moet begin­

nen met een andere manier van berichtge­

ving over alles wat ten noorden van de taal­

grens gebeurt.

De RTBF-madam die geacht werd de objec­

tieve vragen te stellen zodat haar kijkers ein­

delijk zouden leren wat die Vlamingen eigenlijk willen, had zichtbaar moeite om haar erger­

nis over de Vlaamse antwoorden te bedwingen.

Zodanig zelfs dat niemand minder dan Fran­

kie de minister er zijn geduld bij verloor. Een domme vraag waarop ik geen antwoord wil geven, zo sneerde hij haar toe. Voor een zeld­

zame keer, had Vandenbroucke gelijk. De arro­

gantie van dat wicht was onuitstaanbaar.

Guy Verhofstadt in Burgermanifest 1992

De burger opnieuw greep geven op de politiek en de politici, vere's5C'|gt de burger ook de kans krijgt zelf te beslissen over essentiële punten. V® ’ vooral beroepspolitici zijn daartegen gekant. Voor hen is, zoals de jal<

bijnse traditie het wil, de burger een vrije slaaf die bij ‘kontrakt’ (lees *e kiezingen) een deel van zijn individuele vrijheid en zijn persoonlijke ree ten heeft afgestaan aan het ‘algemeen belang* (lees de politiek). Voor h is het niet wenselijk dat de burger zelf spreekt, beslist of regeert. Hij '*°r . daar niet toe in staat geacht. Alleen zij die verkozen zijn hebben het p®1 tieke leven in handen. Dat is een reduktionistische visie, die de mogen) heden van de mens miskent. Een drogreden ook, die verraadt dat het de politici er feite niet om te doen is de kiezers te vertegenwoordigen, r*1*’

wel de burgers te doen gehoorzamen. De burgers de kans geven reen streeks te beslissen, is daarom een noodzakelijke stap in het dichten *a de kloof tussen burger en politiek.

De dingen dezer dagen

Scholen

Vlamingen en Walen zijn twee volkeren die voor zover dat al ooit het geval was.

vandaag nog nauwelijks iets met mekaar te maken hebben, ook al werden ze door een toevallige samenloop van toevallige omstan­

digheden toch verplicht met mekaar onder dezelfde Belgische dekens te kruipen. Dat moet allang niet meer bewezen worden en we moeten ook niet proberen dat met tover­

formules weer goed te maken. Ook niet tij­

dens debatten die er geen zijn.

Wie dat vandaag nog altijd niet wil weten, zal het nooit begrijpen. Dat werd de voor­

bije dagen trouwens nog maar eens afdoende bewezen door de furieuze Franstalige reac­

tie op het Vlaamse voornemen om eindelijk iets te doen aan de dreigende ondergang van het Vlaams onderwijs in wat de hoofdstad van Vlaanderen zou moeten zijn, af te wen­

den. Mogen we aannemen dat de beginselen van dit zoveelste Brusselse drama gekend zijn: de Vlaamse scholen in Brussel zaten al lang te vol met Franstalige kinderen van Nederlandsonkundige ouders, vandaag zijn diezelfde scholen gewoon allochtone scholen geworden met kinderen die al evenmin als hun Franstalige voorgangers in hun dagelijkse leefomgeving ook maar één woord Neder­

lands te horen krijgen. Het resultaat kent men: Brusselse Vlaamse scholen geven het op. En dus trekt het Vlaamse beleid veel te laat aan de noodrem: wie straks in een Brus­

selse Vlaamse school terecht wil, moet een inspanning willen doen. Eerst zelf een hele klein beetje Nederlands leren of/en hun kin­

deren eerst voldoende Nederlands laten bij*

brengen zodat ze op een ordentelijke manier in dat eerste leerjaar van die Vlaamse schoo kunnen volgen.

De logica zelf, zo denkt u? Vergeet het maar, puur racisme! De Belgische grond' wet, de rechten van de mens, de vrije school­

keuze, het Europese Hof voor de Rechten van de Mens, het Arbitragehof, het Belgische communautaire vocabularium is niet rum1 genoeg om weer te geven wat onze Frans­

talige buren weer lieten horen. Vlaanderen kreeg zelfs het verwijt dat het veel meer ge spendeerde aan zijn onderwijs dan de Frans taligen. Voor ons Vlamingen lijkt dat noc tans vanzelfsprekend. Wie naar een Vlaams school wil, moet toch minimaal begrijPen wat daar gebeurt. Maar zo zien onze ^r3^s sprekende buren dat niet: zij hebben he recht hun kinderen naar de school van hu allerpersoonlijkste keuze te sturen en 1 school moet zich daaraan aanpassen.

Stop ermee

En wij moeten aan die mensen uitleggen wie wij zijn? Wij moeten - als wij tenmi . ste de blauwe gedachtekronkels v0^5?nl een “gastenbeleid” op gang brengen.

die anderen van onze gastvrijheid mistri' te laten maken? Als het de bedoeling * de RTBF-televisie was dat aan hun Frans &

lige kijkers duidelijk te maken, dan spijt h^

mij hen te moeten zeggen dat ze mislukte Zeker met dat ruim half uur gezwets staatsman premier Verhofstadt als ver lend toemaatje: niemand heeft aan die ® hofstad ooit gevraagd om namens Vlaan ren te spreken. Wat hij trouwens °ok n wil, hij denkt immers alleen aan zichze • spreekt alleen namens en voor zichzel.

misbruikt zijn zogenoemde “Vlaamse 1 ralen alleen voor zichzelf. Ophouden met dit soort nonsensicale peperdure V loze oefeningen. MarcPl^__^

De dingen dezer dagen

Gratis: de koran

“Moslims moeten de helft van de blad­

zijden uit de Koran scheuren.” Tot zover wordt de Nederlandse rechtsliberale poli­

ticus Geert Wilders gretig geciteerd. Het is voor een goed begrip nochtans nuttig te horen wat hij nog meer gezegd heeft: “Ik maak wel een onderscheid tussen religie en mensen. Ik haat niemand, ik ben geen xeno­

foob. Ik vind dat we moeten investeren in moslims. Maar aan moslims moeten we wel zeggen: dit gedeelte van de Koran en deze interpretaties passen niet bij onze westerse samenleving. Als een moslim dat erkent, is hij voor mij geen millimeter minder dan u of ik.” Wilders heeft niets tegen moslims,

“maar ze zullen wel een deel van hun islam moeten loslaten”.

Die uitleg is wat mij betreft onberispelijk, het cassante citaat is daarentegen voor kri­

tiek vatbaar. En die kritiek komt deze keer van Filip Dewinter: "Ik weet niet of Wilders met dat soort uitspraken het debat echt vooruit helpt. Zijn uitspraken zijn nodeloos provocerend. Ik zou ze niet doen. Omdat ik ze strategisch niet verstandig vind, maar ook omdat ik er niet achtersta. We willen ons als partij uit het theologisch debat hou­

den. Ik wil niet meestappen in een discussie over welke passages in de Koran nu wel of niet kunnen. Dat is een debat waar je in ver­

strikt raakt.”

Kijk eens wat een verstandige praat. De straatvechter is blijkbaar tot de jaren des onderscheids gekomen. In dit geval: het onderscheid tussen de taak van politici en die van intellectuelen en opiniemakers. Het is natuurlijk nuttig bij wijze van achtergrond­

informatie na te gaan wat die koran de mos­

lims nou juist inpepert. Voor politici is dat echter niet rechtstreeks van belang. Er zijn allerlei religieuze boeken met vreemde lerin­

gen, maar iedereen is vrij om bij die boe­

ken te zweren zolang men maar de wet niet overtreedt. Vele moslims trekken zich ten­

slotte weinig aan van wat de koran zegt. Op zich is de inhoud van de bijbel of de koran iets waartegenover politici beter een kiese afstand bewaren.

Witwasoperatie

Zodus, Wilders heeft zijn critici. Maar hij heeft ook medestanders, namelijk bij de redacties van Knack en De Standaard, want daar gaat men ervan uit dat de witheidsgraad van de koran in onze perceptie recht even­

redig is met betere relaties tussen de mos­

lims en onszelf. Een negatief beeld van de koran zal tot problemen met de moslims lei­

den, terwijl een witgewassen koranlezing de multiculturele idealen binnen bereik brengt.

En aangezien zij het tweede scenario verkie­

zen, doen zij hun best ons middels islambij- lagen een gunstige indruk van het korange- loof in te lepelen.

De Standaard heeft hierbij het risico geno­

men ons de echte koran onder de neus te duwen als gratis bijlage. De lezer kan alle gedane beweringen dus meteen zelf verifi­

ëren. Een compliment is hier op zijn plaats omdat gekozen werd voor de geactualiseerde vertaling van J.H. Kramers, wereldwijd één van de beste. (Ja, daar mag de Nederlandse taalgemeente nu even fier op zijn. Overi­

gens: het eerste boek in het Afrikaans was een koranvertaling.) Ze geeft allerlei tech­

nische informatie, bijvoorbeeld de dubbele verzentelling en de datering van verzen naar de diverse perioden in Mohammeds loop­

baan, ze bevat een zeer gedetailleerde index, en vooral: ze is extreem nauwkeurig in de vveergave van de nuances en de ideologi­

sche lading van islamitische terminologie.

Dit maakte een soms gekunsteld en met

nieuwe woordformaties verrijkt Nederlands noodzakelijk, een heel redelijke prijs voor een vertaling die geen verraad pleegt aan de grondtekst.

In de eerste van haar reeks islambijlagen voedert De Standaard de onkritische lezer nog maar eens het bekende smoesje over het begrip djihaad: “Het Arabisch woord 'dji- haad’ betekent letterlijk ‘inzet’. Een gelovige die een persoonlijke djihaad voert, zet zich in om zelf een beter mens te worden of om de gemeenschap te verbeteren. Hij voert een interne spirituele strijd..."

En aan wie dat gelooft, wil ik wel een vre­

dig buitenverblijf in Bagdad verkopen. De letterlijke betekenis van djihaad is inder­

daad “inspanning, inzet”, maar in levende talen krijgen woorden in een bepaalde con­

text vaak een specifieke betekenis. Wie bij­

voorbeeld in de Belgische politiek de term

“paars” gebruikt, heeft het niet over viool­

tjes. De koran handelt over djihaad fi sabil Allah, “inspanning op de weg van Allah”, en die term betekent wat wij noemen “hei­

lige oorlog”. De overdrachtelijke beteke­

nis “innerlijke strijd”, die wel eens door soefimystici gebruikt is, kan natuurlijk maar bestaan omdat er eerst de grondbetekenis van “fysieke strijd” bestond.

De Standaard liegt

Wie ons een koran cadeau doet, moet de gevolgen dragen. We verifiëren in de index (blz. 788), waar we als definitie vin­

den: “Strijd tegen de ongelovigen en het ongeloof." Het is zonder uitzondering in die betekenis dat de koran en de overleverin­

gen van de profeet de term djihaad fi sabil Allah gebruiken. De context heeft het dan over wapens en roofbuit en sneuvelen, niet precies de attributen van een “interne spi­

rituele strijd".

Schoorvoetend geeft De Standaard toe dat de term soms wel eens iets met oorlog te maken kan hebben, een klein beetje maar:

“Als een djihaad vereist is om het geloof tegen de anderen te verdedigen en alle vreedzame alternatieven uitgeput zijn, dan staat de islam het gebruik van geweld toe, maar enkel vol­

gens strikte regels. De tegenstander moet als eerste overgaan tot gewelddadige actie.

Ook mogen er geen onschuldigen getrof­

fen worden.”

Dat is zwart op wit gelogen. Wat de kwali­

teitskrant ons hier als een islamdoctrine pro­

beert te slijten, is in werkelijkheid de chris­

telijk leer van de “rechtvaardige oorlog”.

Maar djihaad is iets heel anders. Zo hoeft een djihaad volstrekt niet defensief te zijn.

Mohammeds militaire loopbaan was, behou­

dens twee korte terugslagen, één van voort­

durend offensief en expansie.

Waarom die leugens? Waarom die wit- wassing van de koran? Blijkbaar vertrouwt de elite ons niet, en denkt zij dat wij uit een correcte kennis van de koran de verkeerde besluiten zouden trekken. Wij zijn nochtans best in staat om een onderscheid te maken tussen de koran en de moslims. Zelf denk ik niet dat Fouad Ahidar of Ergün Top op een djihaad zitten te broeden. Juist daarom is er geen enkele reden om de bedenkelijke inhoud van de koran weg te moffelen. Inte­

gendeel. de ware toedracht kan moslimle- zers er maar toe aanzetten aan de koran te gaan twijfelen.

Sommigen zullen een alternatief zoeken, bijvoorbeeld bij de doopvont van Danneels.

Anderen zullen gewoon ex-gelovige worden in een Vlaamse samenleving van merendeels ex-gelovigen. Het zal hun integratie alleszins flink bevorderen.

K^oenraad E^lst

Aan Tante Greta Van den hond Zele

Gij Ontgoochelde,

Twaalf jaar lang hebt ge het allerlei minis­

ters van Sociale Zaken en Pensioenen las­

tig gemaakt, maar nu houdt ge ermee op.

Ge stelt u niet langer kandidaat voor de komende verkiezingen. Ge hebt duidelijk signalen ontvangen dat het op 10 juni voor CD&V een strijd op leven en dood wordt en daar passen geen volslanke dames in die de kunst van het koketteren niet ver­

staan. Gij hebt het onderstel niet van Freya Fraaibeen, uw hoofd staat dusdanig ste­

vig op uw schouders dat ge het niet door­

lopend in een hoek van 45 graden kunt houden zoals Kathleen Halal Voorhamme, en ge zijt al evenmin zoals VLD-madam Hilde Vautmans de hete hartsvriendin van de hele partijtop geweest. Uw optredens deden meer denken aan de bestorming van Den Briel dan aan een passage in een modeshow. Ge waart dan ook niet te aan­

schouwen in spelletjes en andere amuse­

mentsprogramma’s op televisie, noch op de voorpagina’s van kranten of glamour­

tijdschriften. Ge wist zelf goed genoeg waarom: niet jong en niet blits genoeg.

En dus geen stemmenkanon. Dat wreekt zich nu.

We gaan er niet van uit dat gij met graagte uw Kamerzetel aan iemand anders overlaat. Ge voelt u wel degelijk te kort gedaan. Wij tekenen op uit uw mond: "Een partij is geen warm nest.Je hebt vijanden, aartsvijanden en partijgenoten.” Da’s een uitspraak die kan tellen voor iemand die zichzelf een peperkoeken hart toedicht.

En klap op de vuurpijl: nadat er jarenlang heel weinig aandacht was geweest in de pers voor uw parlementair werk, stonden de media vorige week aan te schuiven en te dringen om u alsnog te mogen intervie­

wen. Plots had iedereen het over een hard­

werkend parlementslid dat werd opgeof­

ferd aan het harde electorale spel (versta:

het harde electorale spel van de Hardvoch­

tige Leterme, in tegenstelling tot de Open Guy). Over Greta D’Hondt, altijd op de bres voor solidariteit, die plots de grens van de politieke solidariteit had ontdekt

ca■-t o’

SS SS 5

(versta: CD&V steekt nog altijd en overal graag dolken in de rug). Over de ex-secre- taris van de christelijke vakbond, die nu terugvalt op de functie van eerste schepen van het gehucht Zele. Van norse dog waart gij plots underdog geworden, en dat doet het in de media dus wél goed.

Hebben wij daarom veel compassie met u? Samen met het ACV en ACW hebt ge altijd zoveel mogelijk de Vlaamse ontvoog- dingstrijd en de staatshervorming probe­

ren af te remmen en tegen te houden. Ge hebt ook nooit onder stoelen of banken gestoken dat gij veel meer dan anderen de capaciteiten hadt om minister te worden - en daarom komt deze terugval wellicht des te harder aan. Maar we erkennen wel dat ge inhoudelijk inderdaad van wanten wist en moest ge ooit tot het verhoopte minis­

terschap geroepen zijn geweest, dan zoudt ge ook echt de functie van minister heb­

ben uitgeoefend, terwijl bijvoorbeeld bij Freya Fraaibeen de kabinetschef de eigen­

lijke minister van Begroting is. Kortom, ‘t is van den hond, zoals ze in deze contreien zeggen. Enfin, ge kunt nog altijd Zele hel­

pen verdelen, en bovendien houdt ge naar verluidt van fijn naaiwerk, een goede wan­

deling, of duikt ge graag in een boek of een puzzel. Het liefst met de familie aan zee of de bergen. Daar zult ge nu wel meer tijd voor krijgen. Volgens uw partijvoorzit­

ter, ACW-mens Vandeurzen, zou er nog een rol voor u zijn weggelegd in de par­

tij, maar welke weet hij blijkbaar nog niet goed. Zoals bekend is het niet Vandeur­

zen die de knopen door mag hakken in de tsjevengalerij.

Ach, laten we maar eindigen met een laatste verwijt dat ge een groot pak van uw mede-Kamerleden toestuurt en het zal nog wel grotendeels correct zijn ook:

“Ik heb in mijn carrière altijd de e-mails, brieven en telefoons behandeld van de miseriemensen, maar vele van mijn colle­

ga’s kennen die wereld niet.” Daag, tante Greta, ondank is

■Sw,reWsl»o„.

xWficf&fea

Echo’s uit de Koepelzaal

Groene zorgen____________

De plenaire zitting van de Vlaamsche Paro­

chieraad van woensdag 7 maart begon met een actualiteitsdebat over devolutie van de

^achtlijsten in de zorg in het algemeen en in gehandicaptensector in het bijzonder. Wij

^®gen en hoorden in dit debat eens te meer 'e van de Vogelenmarkt - in onzaliger tij- Qen als minister bevoegd voor deze mate- 2®- men herinnert zich haar ‘Vogeltjesdans’

et een aantal demonstranten van de zoge- eten witte woede - in het lang en vooral in et breed verwijzen naar haar verdiensten.

et Meisje (nou ja) heeft het nog altijd niet

$CLteerc* dat haar fractie ondertussen is ver- r°mpeld tot een miezerig groepje van zes

Groene! puiten op een totaal van I24 en doet vanuit de oppositie met de regelmaat van een klok pogingen de goegemeente te wijzen op haar hoogstpersoonlijke Goede Werken uit het verleden. Want haar gebrek aan manieren wordt alleen maar naar de kroon gestoken door haar pretentie.

Eigen lof stinkt!__________ _

Eens te meer liet zij dus de gelegenheid niet liggen haar mond te houden, want zo gesmeerd liep het allemaal niet op ‘haar’

departement. Maar naar ‘goede’ groene gewoonte volstaat het urbi et orbi te kwek­

ken hoe flink men zelf wel niet is. In haar ogen is zij dus diegene die - na 2I jaar CVP-

monopolie op Welzijn - gestart is met het in kaart brengen van wachtlijsten, want ‘er was geen enkel zicht op wie waar op welke zorg wachtte’. En dan, och arme, heeft men haar, de progressieve schutsvrouw van alle hulp­

behoevenden, belet het werk te voltooien!

Daarom was haar werk niet optimaal: ‘De klus was niet af!' En Sabenameisje Vervotte 'moet dus nu niet komen vertellen dat ze het licht heeft gezien en het warm water heeft uitgevonden’ - want zo is er uiteraard maar één in heel deze vergadering!

Marijke Dillen (VB), VeraJans (CD&V) en Helga Stevens (N-VA), benevens een paar mannenmensen, kwamen ook tussenbeide in het debat - maar dat was van een enigszins

ander niveau. Ook en vooral in een 'schelp’

klinken holle vaten het hardst!

Vleespotten______________

De Gentse VB’er Johan Deckmyn, die er steeds uitziet als om door een ringetje te halen, wenste de ministeriële kleuter van Sport en zo nog wat, Anciaux fils, aan de melktandjes te voelen over de ‘mogelijke' malversaties bij het Belgisch Olympisch en Interfederaal Comité. Hij werd daarin bijge­

sprongen door Jean-Marie Dedecker, en het minste wat men kan zeggen, is dat die op dit terrein met kennis van zaken spreekt. Hij is immers acht jaar lang lid geweest van

Lees verder opblz. 14

4

De dingen dezer dagen

De antiracisten zijn de nazi-

communisten van de 21ste eeuw

Zoals iedereen met een computer, krijg ik dagelijks mails met een aanbod voor viagra, een universitair diploma in veertien dagen’

een beleggingsfonds met 40% opbrengst, enz’

Alleen de Nigeriaanse mails die me 30 mil­

joen dollar beloven als ik eerst 10.000 dollar betaal, laten het de laatste tijd wat afweten.

Mijn pc is goed beveiligd en kiepert dat hele boeltje onmiddellijk in de vuilbak. Feitelijk is er maar één dagelijkse irriterende mail bij de berichten die mijn pc wel aanvaardt en dat is eentje van Politiek.net-lskander. Mathias Storme snuffelt iedere dag in een paar duizend interessante sites met artikels in de vier talen die iedere Vlaming verondersteld wordt te kunnen lezen en zendt dan gratis een selectie naar iedereen die er om vraagt via www. Poli- tiek.net/hermes (en daar doorklikken naar Iskander). Ik tel het aantal keren niet meer dat ik al een en ander zelf genoteerd had op een steekkaartje om daar ooit eens een stukje aan te wijden en dan ... bang... ontvang ik via Stormes goede diensten een artikel dat het allemaal wat leuker, trefzekerder en beter gedocumenteerd zegt en dus moet ik maar een ander onderwerp kiezen.

Vorige week had ik er genoeg van en één keer is geen keer. In een briljant essay ver­

gelijkt de Franse auteur Reinaud Camus het antiracisme met het communisme; een idee dat aanvankelijk uit de koker kwam van de Franse filosoof Alain Finkelkraut die schreef:

Lanti-racisme serait Ie communisme dus XXIe siècle.”

Kijk, dat wou ik nou ook eens zeggen en ik heb dus buiten wat schamele eigen ideeën een en ander bij de Fransman gegapt. Natuur­

lijk is er nog altijd een verschil tussen de twee extreemlinkse loten, nationaalsocialisme en communisme en het huidige antiracisme. Er zijn nog altijd geen goelags of vernietigings­

kampen voor de antiantiracisten en de gevan­

genissen puilen ook nog niet uit.

Uit hetzelfde vaatje

Maar dan komen de overeenkomsten. Nati­

onaalsocialisme en communisme zijn totali­

taire ideologieën die geen afwijkende mening toestaan. Zij hebben de waarheid in pacht en ze hebben nooit geaarzeld mensen en loopba­

nen te breken en hun tegenstanders te demo­

niseren. Ook de antiracisten zijn totaal niet beschaamd de smerigste middelen te gebrui­

ken om iedereen te kraken die niet braaf met zijn pootjes voor de borst en een wiebelend staartje hun heilsboodschap aanvaardt (alle mensen zijn niet alleen gelijkwaardig, maar ze zijn ook gelijk en hetzelfde; allochtonen zijn niet crimineler dan autochtonen; vrouwe­

lijke moslims kiezen er zelf voor om zichzelf te vermommen; alle Afrikanen zijn wanho­

pige mensen en daar is geen gelukszoeker bij, enz.). Antiracisten willen niet zozeer racisti­

sche daden verhinderen, want die zijn er zeer weinig, maar die willen zoals de nationaalsoci- alisten en de communisten verbieden dat men anders denkt dan zij denken.

En om dat te bereiken zijn alle middelen goed; racistische inbegrepen. Denk maar aan de wetgeving terzake in eigen land, geïnspi­

reerd door een veroordeelde gangsterorga nisatie als de PS en haar Vlaamse collabora­

teurs bij de SP en de VLD. Het arbitragehof heeft onlangs weer brandhout gemaakt van de nieuwe ant.discriminatiewetgeving, maar toch handhaaft men een wetsontwerp dat iemand straft die een Marokkaan discrimineert maar niet iemand die een gehandicapte, een homo of een vrouw discrimineert.

Veel Waalse politici worden niet beu erop te wijzen dat DE Vlamingen racistisch zijn en dus als volk in hun geheel mogen vervloekt worden hoewel geen enkele Vlaamse poli­

ticus Mijnheer Vlaanderen zou worden als ij jarenlang Walen zou aanvallen met zijn privemilitie en dreigen de kinderen van zijn laamse opposanten omver te laten rijden.

Hij zou geen stem krijgen. In Wallonië is een authentieke nationaalsocialist als Happart die wel die methoden gebruikte, Monsieur Wal­

lonie geworden.

Wij zijn de goeden

Een typisch trekje dat antiracisten en nati- onaalsocialisten gemeen hebben is de culpa- bilisenng van onschuldige mensen. De natio- naalsociahsten werden niet beu te herhalen dat deJoden de daders waren en de Duitsers de slachtoffers. De antiracisten worden niet beu de splinter in het Vlaamse oog te zoe­

ken en de balk in het oog van vele migran­

ten met te zien. Iedere keer een Vlaming een

poot uitsteekt naar een allochtoon, vallen de media over elkaar heen, want hier bijt de man de hond. Omgekeerd, wordt nauwelijks iets vermeld, tenzij er een moord gebeurt en dan liegt men dat het een busincident is. Het blijft nog altijd wachten op de socioloog die het aandurft de dramatische realiteit te becij­

feren: waarschijnlijk is het ziekelijk alloch­

tone racisme misschien wel tien of twintig keer groter dan het Vlaamse gelijkaardige fenomeen.

Natuurlijk gebeurt zo’n onderzoek niet, want dat is het einde van een academische loopbaan. De antiracisten dreigen immers met sancties via het bekende franskiljonse centrum of via de politiekcorrecte oplichters die geleidelijk en overal in de media en de aca­

demische wereld het heft in handen namen.

Maar de antiracisten zalven ook in de beste communistische traditie: veel geld via subsi­

dies, onderscheidingen, aanwezigheidspennin- gen, tentoonstellingen, politieke loopbanen.

Kortom, men kan als antiracist een bijzonder gemakkelijke en goed betaalde loopbaan uit­

bouwen. Kun je het sommige historici en soci­

ologen kwalijk nemen dat zij op die rijdende trein springen?

Antiracisten, communisten en nationaal- socialisten hebben nog één ding gemeen.

Ze hebben niet alleen betere ideeën over de maatschappij, ze hebben ook een hogere moraal en zijn dus betere mensen, of in het Duits gezegd Übermenschen. Ze lanceren onmiddellijk een reeks dooddoeners tegen­

over mensen die durven te twijfelen aan hun evangelie. De lafaard Sartre zei na de oorlog (waar hij heel de tijd braaf zijn muil hield):

"Tout anti-communiste est un chien.”

Zo is iedere antiantiracist ook onmiddel­

lijk een beul, een oud-nationaalsocialisten per definitie een gruwelijke racist waarna de anti­

racisten geen enkel valabel argument meer moeten gebruiken, want zij hebben het abso­

lute kwaad in de hoek gezet. Iedere antiracist tovert daarom onmiddellijk het beeld van de Tweede Wereldoorlog op het scherm: denk maar aan D66-minister Thom de Graaf die door Fortuyn weggeblazen werd en onmid- dellijk het dagboek van Anne Frank ter hulp

riep. K

Dieptepunt

Antiracisten zijn er praktisch in geslaagd de med'a helemaal in te palmen of er anders zo veel mogelijk voor te zorgen dat er geen afwijkend geluid mogelijk is. We kregen er Totn^n'r6?60 P3ar WOrbeeld- van srokL Kon8olees ,n Binche werd neerge­

stoken, wist iedere journalist vrij vlug dat er daar sprake was van een bendeoorlog. Men repte er met geen woord over, want het ver- vI'IVi0 dC ,'Afrikaanse gemeenschap' was veel belangrijker. Toen het parket tenslotte de dader oppakte en beklemtoonde dat er een bendeoorlog aan de gang was, kon men niet meer zwijgen. Maar ieder van ons weet perfect dat de antiracisten bij de media geen seconde zouden gezwegen hebben over de achtergrond van het slachtoffer als dat een lid van VNJ zou geweest zijn. Dan zou men op voorhand de onbekende dader al vrijgespro­

ken hebben want die VNJ'er zou per definitie wel een racistische daad gesteld hebben.

De afschuwelijke moorden van Nijvel zijn een ander voorbeeld. Niemand durfde in het openbaar de vraag stellen of de Marokkaanse vader misschien gedreigd had de kinderen naar Marokko te ontvoeren of de vrouw te verstoten. Niemand durfde er op wijzen dat de verdwaasde moeder haar kinderen ritueel geslacht heeft zoals Bouyeri Theo van Gogh vermoordde. Het gevolg ligt voor de hand: de media staan op een dieptepunt qua geloof­

waardigheid. Wanneer één van de belangrijk­

ste punten van het VRT-nieuws de mishande­

ling van een Marokkaanse vrouw door een Paar P° de;b°eren is. dan twijfelt men onmid­

dellijk. Is die dame hier wel legaal’ Heeft ze soms een verleden in een alternatief beroep’

sEhrhr°«rt’ M,sschien is het mens wel het slachtoffer van een paar afgestompte vrek­

ken maar de VRT heeft al zo dikwijls gelogen en de racistische snaar getokkeld (nog iemand iets gehoord van Naima?) dat men de omroep altijd verdenkt van bedrog zelfs als men voor één keer niet liegt. Het is geen toeval dat Het Laatste Nieuws zo’n hoge verkoopcij­

fers haalt. Natuurlijk heeft de krant ook poli- tiekcorrecten in dienst zoals ene Hilde Sabbe maar de krant is geleidelijk zowat het enige belangrijke medium geworden dat niet altijd en overal liegt. JanNeckers

Feniks terug naar af

Ampersander Tony van Parys en Boze Bart Laeremans hadden een vette kluif aan het afblazen van het Feniksproject door kwaaie tante Laurette. Het grote informaticapro- ject dat Justitie in de 21e eeuw moest bren­

gen, is een formidabele flop. Wat een para­

depaardje van Paars had moeten worden, werd een zoveelste puinhoop die miljoenen heeft gekost. Hierover ondervraagd door beide heren, kon de minister niets anders dan toegeven dat zij inderdaad het contract heeft opgezegd omdat de boel vierkant of zelfs helemaal niet werkte. Maar, typisch voor Paars, de schuld lag niet bij hen, maar bij de firma Unisys die het informaticapro- ject op poten moest zetten. Die gespeci­

aliseerde firma kent er niks van; knoeiers, broddelaars. En dus gaat Laurette om haar gezicht te redden, wat processen aanspan­

nen tegen de firma.

Eerder had Laurette nochtans een totaal ander geluid laten horen. Tony en Bart haal­

den er zelfs de beleidsnota’s van de voor­

bije jaren bij en citeerden de daarin vervatte zegebulletins: alles verliep vlot en op schema en Feniks zou weldra schitteren aan de elek­

tronische hemel. Toffe firma, zij wisten er alles, bekwame typen...

Niet dus. De Bozen waren zo astrant tante Laurette te laten weten dat ze de oprichting van een onderzoekscommissie zouden vra­

gen. Het gaat tenslotte om een miljard over de balk gegooide Befkens.

Uitgesloten ___________

Vorige week maandag werd een soort Staten-Generaal van de Verkeersveiligheid georganiseerd. Veel poeha met sprekers, kleurige mappen en een heus politiek debat.

Tot enkele dagen geleden had Keizer Fran- cis van den Eynde, nochtans voorzitter van de Kamercommissie Infrastructuur en Mobi­

liteit, nog geen uitnodiging gezien. Ook het Lierse Kamerlid Mortelmans, ook lid van die commissie, was niet gevraagd. Toen men even naar het kabinet van minister René Lan- duyt belde om opheldering te vragen, zat de planton van dienst een beetje verveeld met de mededeling die hij ambtshalve moest doen: het kabinet had besloten de Bozen niet uit te nodigen.

De Cisse kwam ook te weten dat de Groe­

nen wél werden uitgenodigd voor het debat, ook al zijn zij niet eens meer vertegenwoor­

digd in de Kamer. Van den Eynde schoot daarop in een Franse kolere en scheidde meteen een persmededeling af waarin hij klein ventje René uit Bruhhe flink de man­

tel uitveegde. Meer nog: hij zou toch naar de Staten-Generaal gaan en er zoals in zijn Voorposttijd protestpamfletten gaan uitde­

len. Hoe dat afgelopen is, weten we vol­

gende week.

De Crooiaans

De baron van Michelbeke heeft zo zijn eigen idioom en iemand zou toch eens op het idee moeten komen dat vast te leggen voor De Croo definitief van het toneel verdwijnt.

Zo ontstond er donderdag in de marge van een discussie een woordenspel tussen de Ampersanders en het Orakel van Brakel.

Het ging erover dat minister Reynders toch opdaagde, daar waar men hem niet verwacht had. We willen niet ingaan op de grond van het gesprek, maar plots lanceerde Amper­

sander Polle Tant, die ook zijn snavel even wilde roeren: “Zo kan men aanwezig zijn op zijn eigen begrafenis; dat is een voordeel."

Waarop De Croo: “Dat is gewoonlijk het geval. Zelden heb ik een begrafenis mee­

gemaakt in afwezigheid van de belangheb­

bende.” Zelden?! Belanghebbende?!

Godzilla op de barricade

Magda Godzilla de Meyer blijft een kie­

ken zonder kop. Donderdag was het immers internationale vrouwendag. En omdat zij tot die kunne behoort, moest ze die dag natuur­

lijk een parlementair ei kwijt. Ze loofde de Egyptische schrijfster Nawal El Sadaawi die in haar eigen land, Egypte, werd vervolgd en zelfs veroordeeld omdat ze zich kant tegen vrouwenbesnijdenis en de onderdrukking door godsdienstfundamentalisme, zoals bepaalde islamieten dat wel eens durven tentoonspreiden.

Ze riep de regering op het voortouw te nemen tegen Egypte en daar eens klaar en duidelijk te gaan zeggen dat de dame m kwestie alle recht moet hebben om "zien uit te spreken zoals zij denkt dat te moe­

ten doen". Ze hoopte dat een democratie als België zou doen wat moet gedaan wor­

den. Zover, zogoed. Schoon zelfs. Maar de grote democrate ging toch even uit de bocht.

Want om de regering ter zake aan te porren, diende ze zowaar een voorstel van resolutie in, ondertekend door alle partijen behalve één. En dat is toch wel die partij zeker die vervolgd wordt omdat zij zich uitspreekt zoals zij denkt dat te moeten doen... Balk en splinter, jawel.

Veiligheid _______________

Een student uit Turnhout had een dagje vrij en trok naar de praatbarak om vanuit de publieke tribune eens de sfeer van de parlementaire werkzaamheden op te snui­

ven. De jongeman had er een daguitstapj®

van gemaakt, want in de voormiddag had hij ook al een bezoekje gebracht aan het hoofdkwartier van de Vlaams-nationalisti- sche partij waarvan hij ook lid is en had er zijn rugzak gevuld met brochures, folders en zowaar... een leeuwenvlag. Toen hij het par­

lement betrad mocht hij via de geëigend®

weg binnen en niemand verontrustte hem- Tot een agent van de militaire politie die een oogje in het zeil hield op de publieke tribun®

de goedgevulde rugzak van de jonge man zag en vroeg om er eens in te mogen kijken.

Toen hij al die staatsgevaarlijke spull®n zag, werd er alarm geslagen en de argeloz®

student werd meermaals ondervraagd ove zijn bedoelingen met die folders en die vlag- De jongeman hield voet bij stuk en vertel ® zijn verhaal telkens weer zoals het werkehj was. Toen hij eindelijk naar huis kon vertre ken, had hij toch wel enkele bedenkingen b'l dit soort praktijken. Zou men dezelfde po'1' tionele ijver aan de dag leggen mocht er een groene of een rode student opdagen ? D®

vraag stellen, is ze beantwoorden.

Technisch werkloos _____

En ja, er moest donderdag ook gestem worden. Maar dat ging niet, want de co mpu ter liet het afweten. En dat kon niet onmi dellijk gerepareerd worden. Kamervoorzit ter De Croo stuurde dus heel de bende na*

huis wegens technische werkloosheid.

Tiens, maar hoe werd er in het Prec0Tjj putertijdperk dan gestemd?Juist, gewoon I handopsteken. Wie is voor? Hand opstek® • Tellen. Wie tegen? Hand opsteken. Tellen' Wie onthoudt zich? Hand opsteken. Tcllc^

Te ingewikkeld waarschijnlijk. Fysiek 1 vermoeiend. Intellectueel te belastend.

De dingen dezer dagen

In Memoriam

Guido Tastenhoye

Toen Guido Tastenhoye in I999 zijn voornemen bekendmaakte de journalistiek te verlaten en de overstap naar de politiek ging wagen, hebben zijn vrienden en collega’s, onder wie ondergetekende, hem dat ten sterkste afgeraden. Guido had er toen al I5 jaar journalistiek werk voor de Gazet van Antwerpen op zitten. Guido was een fidele vriend, door en door eerlijk, een goede collega en een steengoede Wetstraatjournalist.

Hij beet zich vast in zijn dossiers, rationeel, koppig, koel, emotieloos leek het soms.

Maar dat was maar schijn. Wie Guido kende, wist dat hij een vat vol emoties was.

Eigenlijk niet geschikt voor de politiek. Wij schilderden hem de somberste taferelen voor: hij zou gekwetst worden in het politieke bedrijf, hij zou er aan ten onder gaan, hij zou geïsoleerd en uitgesloten worden, zeker omdat hij had gekozen voor het (toen nog) Vlaams Blok aan wie de “democratische partijen”, het establishment en de media de open oorlog hadden verklaard. Bovendien, probeerden wij hem te overtuigen, als jour­

nalist zou hij meer invloed kunnen uitoefenen dan als Kamerlid. Maar Guido had zijn keuze gemaakt. Hij zou zijn woord gestand doen. Guido kwam niet uit een Vlaams- nationaal nest, zijn vader was een druiventeler in Overijse, een gemeente die snel geko­

loniseerd werd door Franstalige inwijkelingen en andere buitenlanders. De problemen van de taalgrensstreek kende Guido door en door. Hij heeft er trouwens twee boeken aan gewijd: Vlaams Brabant in de greep van Europa (I99I) en Vlaams Bra­

bant ingelijfd bij Brussel? (1999) Het probleem van de inwijkelingen die zich niet wilden aanpassen, zetten hem aan het denken. Hij schreef er een boek over: Naar de multiculturele samenleving? (1993, Davidsfonds), boek dat - uiteraard - door de media geboycot werd.

Zijn gekwetst rechtvaardigheidsgevoel bracht hem naar de Vlaamse beweging en tenslotte naar de Vlaams-nationale politiek. In de Kamer maakte Guido deel uit van de commissie Buitenlandse Zaken en van het adviescomité Europese Aangelegenhe­

den en liet zich, in die laatste hoedanigheid, opmerken als een principiële tegenstander van toetreding van Turkije tot de Europese Unie. Allicht heeft het lokale partijwerk in Deurne, waar hij woonde, hem meer genoegdoening verschaft. Onder zijn leiding werd het voormalige rode bastion omgevormd tot een Vlaams Blok/Belang-vesting. Bij de ver­

kiezingen van 8 oktober 2006 behaalde het Vlaams Belang in Deurne 43 procent van de stemmen, vijf procent meer dan in 2000. Guido had gehoopt het cordon sanitaire te kunnen doorbreken. Maar de "democraten" bleven onverbiddelijk.

Voor het slopende dag- en nachtwerk voor zijn partij en het Vlaamse volk heeft Guido niet altijd de waardering gekregen die hij verdiende. De stigmatisering, de uitsluiting en het isolement door de "democraten" heeft hem meer gekwetst dan hij liet uitschijnen.

Gezondheidsproblemen en privéproblemen maakten voor hem de zaak nog erger. Vorige week woensdag verkoos hij zelf uit het leven te stappen. Hij was pas 47 jaar.

De politiek is een schone zaak en schenkt het mensdom veel vermaak, om het met Multatuli te zeggen, maar voor sommigen die niet zo bestand zijn tegen de beesten­

boel die de politiek vaak is, eindigt dat soms in een tragedie. L.C.

Erik Verstraete gelauwerd!

Beschaamd?

In alle gazetten stond vorige week vrijdag te lezen dat Guido Tastenhoye van 1984 tot 1999 als journalist had gewerkt voor de Gazet van Antwerpen, behalve in de Gazet van Ant­

werpen. In de zusterkrant Het Belang van Lim­

burg stond een verkorte versie van het bericht in de Gazet van Antwerpen, behalve het laat­

ste regeltje: "Voor hij in de politiek stapte, was Guido Tastenhoye journalist bij de Gazet van Antwerpen”.

"Iemand"op de redactie van de Frut van de Linker Oever heeft dat zinnetje geschrapt.

Mogen de lezers van de Gazet van Antwer­

pen niet weten dat het Vlaams Belang-par- lementslid, lid van de Antwerpse gemeente­

raad en lid van de districtsraad van Deurne 15 jaar voor de Gazet had gewerkt? Zijn ze daar beschaamd over of zo?

In zijn nopjes

Jurgen Verstrepen meldt uiteraard de dood van collega Guido Tastenhoye (http.7/www.

jurgenverstrepen.be/). Men kan daar een reactie schrijven en de volgende willen wij u niet onthouden. “Ik heb destijds tijdens mijn actieve periode binnen het VB-Deurne, het genoegen gehad, om Dhr Guido Tasten­

hoye beter te leren kennen. Hij was een zeer bekwaam en integer persoon. Op privé-vlak heeft dit spijtige bericht mij ontroerd. Op poli­

tiek vlak ben ik als lid van de sp.a-Deurne in mijn nopjes. Guido Tastenhoye was van onschatbare waarde voor het VB-Deurne.”

Dit waarschijnlijk zeer gewaardeerde lid 'ran de SP-a is dus in zijn nopjes met iemands overlijden. Walgelijk!

Succes verzekerd

De korte tijd die nog rest tot aan de verkie­

zingen van 10 juni wordt de plaats van Guido Tastenhoye in de Kamer ingenomen door Paul Meeus, fractieleider van het Vlaams Belang in Turnhout. Bij de gemeenteraadsver­

kiezingen van 8 oktober 2006 zette het VB een fraai resultaat neer in Turnhout. De par­

tij won zeven zetels, drie meer dan in 2000.

Paul Meeus behaalde na de burgemeester het meeste aantal voorkeurstemmen, name­

lijk 1885. Nu hij in de Kamer zetelt, is Paul Meeus meteen de enige Tunrhoutse politicus een nationaal mandaat. Als de VB-stra- legen slim zijn, geven ze hem op de lijst voor

10 juni een verkiesbare plaats. Succes ver­

zekerd in de Kempen.

Is Rita van gisteren?

Er mag al eens gelachen worden. Dat deden wij toen we die aankondiging toege­

stuurd kregen van de Vlaamse Kring Turn­

hout, waarvoor op 14 maart Pita de Bont komt spreken ter vervanging van de verhin­

derde Bruno Valkeniers. Pita kondigde haar ontslag bij de VVB aan, lezen we, om vrije­

lijk te kunnen beslissen over haar overstap naar de politiek. Niks mis daarmee, maar dat Pita dat ontslag al heeft aangekondigd in...

1007, daar keken wij toch wel van op. Hoe­

veel Guldensporen- en andere slagen moet deze aanwinst van het Vlaams Belang al niet hebben meegemaakt?!! En er toch nog zó goed uitzien!

Geen nieuws

In het journaallnieuws van VPTIVTM wordt het algemene nieuws, zoals dat heet, doorspekt met “diverse feiten", zoals daar zijn een verkeersongeluk, twee eekhoorn­

tjes die vroegtijdig uit het nest gevallen zijn, het ramptoerisme aan het Verrebroekdok, en nog zo het een en ander. Curieus dat ze bij de VPT noch bij VTM er nog niet aan gedacht hebben een cameraploeg met reporter te stu­

ren naar Lokeren, meer bepaald naar het pleintje aan het kruispunt van het Zand met de Kerkstraat. "Hangjongeren" hebben dat pleintje uitgekozen om winkeliers te pesten, te bedreigen, af te persen. Winkeliers wor­

den gewaarschuwd niet de politie te verwitti­

gen of ze krijgen een steen door hun vitrine.

Zelfs klanten van een eethuis worden aan­

gemaand niet naar buiten te kijken, maar in hun bord, of anders... Volgens burgemeester Anthuenis “plegen ze almaar meer zwaar­

dere feiten".

Dat is nu eens een "divers feit" over een echt lokaal probleem. Voor de VPTIVTM is dat echter geen "aaitem" voor het journaal/

nieuws. Waarschijnlijk volgens de richtlijn dat men de kijker niet mag verontrusten.

Zeker niet als er "hangjongeren" bij betrok­

ken zijn.

In alle onbescheidenheid gezegd: mede­

werkers van ‘t Pallieterke zijn niet de eersten de besten. Dichter en cultuurjournalist Erik Verstraete, die vorige donderdag de Dr. Fer- dinand Snellaertprijs van de Vereniging van Vlaams-Nationale Auteurs (VVNA) in ont­

vangst mocht nemen, was al de derde in het rijtje van gelauwerde medewerkers aan dit blad voor mensen met een goed hart en een slecht karakter. In 1980 viel wijlen Arthur de Bruyne (E.d.V) die eer te beurt en elf jaar later Jo Briels. De 29ste Snellaertprijs werd aan Erik Verstraete uitgereikt naar aanleiding van zijn jongste dichtbundel “Gebleven is de adel” en, naar het woord van juryvoorzitter Yvo Peeters, ter waardering van zijn hele cultuurwerk en inzet. De jury waardeerde Eriks eerbied voor klassieke vormen die niet noodzakelijk met oubolligheid en traditiona­

lisme geassocieerd hoeft te worden. De lau­

reaat is zijn eigen weg gegaan, luidt verder het juryverslag, zonder zich te laten beïn­

vloeden door allerlei moderne experimen­

ten en die eigen weg wordt ook gekenmerkt door nationalistische strijdbaarheid.

Veelzeggend

Een fijnbesnaarde en poëtische lauda­

tio werd uitgesproken door dichteres Rita Samyn, die uit Eriks “adellijke” bundel heim­

wee, boosheid en romantiek tegen de ver­

dwazing van de tijd heeft gepuurd. Zij looft

Annemans voor president?

Wordt de afbraak van ons dierbaar belzjieksken en het ons even dierbaar vor- stenhuizeke een verkiezingsthema, zoals voorzitter Koen Dillen suggereerde in zijn inleiding? Dat zou die ene, onnoemelijke partij wel graag willen, maar daar zullen de

“fatsoenlijken", de “goede bestuurders”, de

“voluntaristen” en andere stutten onder de Lakense troon, met de welwillende mede­

werking van de verk(n)ochte pers, allicht meer dan één stokje voor steken. Mocht het lang verbeide, maar heel erg onwaar­

schijnlijk geachte mirakel van de onafhanke­

lijke Vlaamse republiek ons na 10 juni tóch geopenbaard worden, dan zou uw dienaar alvast, na wat hij heeft gehoord na het schit­

terende programmacongres van die onnoe­

melijke partij en na de debatclub van vorige woensdag, alvast als kandidaat-president van Vlaanderen aan het volk willen voor­

stellen: Gerolf Annemans. En waarom niet asjeblief? Als een nihil habens als belangrijk­

ste kandidaat voor de Belze troonopvolging getipt kan worden, wat zou er dan mis zijn met een belezen en belegen en gedegen en volksverbonden intellectueel als president van onze volksrepubliek? Als we de frac­

tieleider van het Vlaams Belang (oei, daar heb ik ze toch genoemd...) mogen geloven, kan het rap gaan, want de teloorgang van de Belze eenheid is de teloorgang van de monarchie en eens Saksen-Coburg opge- doekt, kan al heel snel het corrupte Belze regime volgen. “Factoren die bijeenkomen, versnellen elkaar”, betoogt deze gehaaide jurist. Dat hij het tussendoor, bij wijze van

de eruditie en kennis van de dichter, die getuigt van zijn liefde voor het leven, God en Vlaanderen (al heeft hij het zelf liever over Dietsland). Zijn neiging tot melancho­

lie is onmiskenbaar en dat zal wel te maken hebben met een loutering van wat zwaar in zijn leven was. Bewondering spreekt de vrouwelijke collega uit voor Eriks blijvende trouw (de adel), die is geïnspireerd door eigen volk en cultuur, en zijn bewondering voor de geesteskracht van vorige genera­

ties (volgens een pessimistische Van Isacker de laatste, maar iemand als Erik Verstraete is daar om hem tegen te spreken).

Erik Verstraete “verdicht”, besloot Rita Samyn: “Hij probeert veel te zeggen met weinig woorden." Tussen de lovende woor­

den door (ook van Yvo Peeters aan het adres van Willy Cobbaut die al dertig jaar lang secretaris is van de VVNA, en dat is niet niks), droeg Elke Heylen enkele gedichten uit de gelauwerde bundel voor. Vooraf veront­

schuldigde zij zich voor haar outfit, alsof daar plotsklaps geen Nederlands woord meer voor zou bestaan. Juist, Mijnheer Gezelle, de Vlaamse taal is wonderzoet voor wie niet mee aan vreemde mode doet. De oorkonde die Erik Verstraete kreeg uitgereikt, was van de vaardige schoonschrifthand van Joke van den Brandt. Proficiat, Erik, en laat de

Vlaamse adel blijven! HvO

lapsus (met opzet misschien, want met zo’n Uilenspiegel weet je nooit...) over de broek van Paul Belien heeft in plaats van over zijn boek “A throne in Brussels", maakt hem bij het publiek alleen maar sympathieker, vooral als hij daarop laat volgen dat hij geen enkele ambitie heeft ooit in Laken ontvangen te worden, wat destijds ook door Karei Dillen al geweigerd werd.

Hoe verder je teruggaat in de geschiede­

nis, hoe groter de afkeer voor monarchie en democratie in dit land, klinkt het nog.

In antwoord op vragen uit de zaal, betoogt Gerolf Annemans nog dat Philippe veel erger is dan Boudewijn was en dat daar niks tegen te doen is. Wellicht zal er, na al die "royale"

miskleunen van de jongste maanden, wat aan de macht van de koning geknabbeld worden,

“maar hij zal er nog zitten”. Neem die ont­

hullingen van Laurents goeie vriend Bogaert over de door Boudewijn bestelde abortus bij het prinselijke liefje.

In Engeland kwam daar zeker een pro­

ces van en stond het land op zijn kop, maar hier gebeurt er niks. Op de vraag wat het zou doen met het koningshuis, mocht het Vlaams Belang aan de macht geraken, komt het doodnuchtere antwoord, dat dit bij­

komstig is. Voor Annemans moet er dan eerst aan de belangen van het Vlaamse volk gedacht worden en aan de Vlaamse repu­

bliek. De spreker werd bedankt met een heel warm applaus en een bloemenruiker voor vrouw Monika, maar niemand verhief de stem om te roepen: “Leve de president!”

‘t Zal voor later zijn... hvo