Spiritualiteit in het
dagelijkse leven
Gezondheid Relaties
Dagelijkse leven
Zohra Noach
2
Spiritualiteit in het dagelijkse leven
Gezondheid Relaties
Dagelijkse leven
Zohra Noach
© Zohra Noach, Zohra Noach Foundation
www.psychosofia.nl
www.zohranoachfoundation.nl www.zohranoachpublicaties.nl
Redactie en vormgeving Anna A. Hofkamp
Uit deze uitgave mogen uitsluitend de originele teksten in ongewijzigde vorm worden overgenomen met vermelding van de bron en de naam van de auteur
3 INHOUD
Eigen kracht 4
Oorzaak en functie van lijden 4
Sterven 4
Zielsziekten en psychische gezondheidszorg 5
De psychische gezondheid 5
Resonantie 6
Lijden 7
Het lijden 7
Transformeren 8
Lijden en acceptatie ervan 9
Interactie van mens en medemensen 11
Oorzaken van lijden 13
Schuldgevoel 13
Verstand en gevoel 14
Hoger Zijn 15
Zielsziekten 16
Spiritueel genezer 17
Eenzaamheid 18
Ethiek van de spiritueel genezer 20
Discipelschap 22
Geconditioneerdheid van het denken 22
Licht en donker 24
Visualisatie 26
4 Eigen kracht
De tijd van nu, het komende Aquarius tijdperk, de geestelijk volwassen mens van nu is nu zover dat hij niet alleen meer moet gaan consumeren, en alleen maar gaan luisteren, maar die mens van nu heeft in zijn bagage, in zijn eigen pakket de kracht en de macht om daar ook werkelijk mee te werken. In zijn eigen omgeving, met zijn eigen mensen, voor zichzelf.
En daardoor in het grote geheel.
De onderwerpen zijn deze avond voornamelijk op gezondheid gericht, pijn, sterven.
Hoe leef je met sterven, hoe leef je met pijn, hoe leef je met ziektes?
Hoe kun je dat als mens aan?
In jouw leven, in jouw omgeving vindt lijden plaats. Jouw eigen leven heeft zo vaak ook lijden.
Vroeger was het zo dat er of een bepaalde berusting moest komen, of je ging er juist tegenin en ging vechten. In de nieuwe spiritualiteit, in de wijsheid vanuit de geest wordt gegeven dat alles een oorzaak heeft, alles een functie heeft.
Oorzaak en functie van lijden
De oorzaak van lijden is dat er altijd in ieder mens, levend in het eigen zijn, behorend tot het geheel, iets aanwezig is wat het lijden tot zich trekt.
Dan zou u zeggen: dan is het dus je schuld.
Daar hebben we dat weer, dat oude schuld en boete.
Welnee, het heeft te maken met dat ieder mens van leven tot leven steeds opnieuw weer in deze continuïteit van leven, de kans krijgt om - dat er dus steeds altijd iets is in ieder mens wat zijn portie lijden tot zich trekt. Dat is natuurlijk een hele gevaarlijke theorie, want dan zou je kunnen zeggen: al die verschrikkelijke dingen die overal gebeuren, is dat dan straf? Moest dat dan gebeuren? Is dat je schuld?
Welnee. Door het lijden transformeer je aspecten van het kwaad. Alleen de onschuld transformeert het kwaad werd me eens gezegd.
Hoe moet je dit nou in godsnaam vatten en wat kun je daarmee?
Want dat klinkt zo hoog en zo ver, en ach, wij zijn maar hier, wij moeten hier werken met wat we hebben.
Het lijden transformeert aspecten van het kwaad.
In het lijden wat wij hebben zitten altijd ook aspecten van onverwerkte zaken uit natuurlijk vorige levens, maar ook uit datgene wat in de wereld overal plaats vindt. Dus wat u als eenling als lijden ervaart, ervaart u niet alleen als eenling, dat wordt over de hele wereld ervaren bij iedereen, maar dan vanuit de eigen achtergronden en de eigen aspecten. Straks moet u hierover vragen, want dan kunnen we verder komen.
Sterven
Wij moeten allen sterven. Wij kunnen niet steeds blijven leven want het sterven is een poort tot wederom nieuw leven.
Het sterven is het afleggen van datgene wat te nauw is geworden, of misschien te wijd, datgene wat niet meer bij je past, wat klaar is.
Soms lijkt het, wanneer een jong leven wordt weggenomen, dat het toch helemaal niet klaar is.
5
Hoe kun je dat nou aan als je kind wordt overreden of sterft aan kanker, een onschuldig kind, wat doe je daar dan mee? Hoe moet je daarop reageren?
Vanuit psychosofia en de leerweg de psychosofie, een van de vele, wordt aangereikt dat je daar als mens alleen maar mee kunt leven wanneer je beseft dat alles wat is in jouw leven een bepaalde functie heeft. En dat er altijd naast het lijden en naast het negatieve aspect, een groot positief aspect is.
Ga nou niet tegen een moeder die net haar kind heeft verloren door een ongeluk zeggen van: ja maar daar zitten ook positieve aspecten in.
Zo moet je het natuurlijk niet brengen.
Maar wat is dan het positieve voor de mens?
Dat hij door dat lijden tot een diepere verbinding komt, innerlijk, met wat wij dan - je kunt het goddelijk noemen, je kunt het je eigen engel noemen, het hoger zijn - het kan van alles heten.
Door het lijden kom je tot een diepere verbinding innerlijk.
Zoals u hier allen zit, denk ik dat u allemaal wel eens dit soort lijden meemaakt. Dat er wel eens mensen naar u toekomen die iets hebben ervaren en waar u dan niet goed raad mee weet, wat u daar mee moet doen.
Het enige wat u kunt doen is uw hart open te stellen. De warmte van uw zijn. En niet alleen uw persoonlijkheidje, maar juist de warmte van de verbinding, dieper dan de persoonlijkheid, heel duidelijk aan te reiken.
Dat hoeft niet in prachtig spirituele woorden, dat hoeft niet in weet ik wat voor toestanden, wat ik ook heel vaak meemaak. Dat heeft te maken met liefde: Je bent niet alleen, ik sta naast je.
Al deze onderwerpen zullen we zo dadelijk verder uitdiepen.
Zielsziekten en psychische gezondheidszorg
In onze moderne maatschappij, in onze welvaartsmaatschappij krijgen de mensen steeds meer zielsziekten.
Pijn van het hart is het in wezen, pijn die niet verstaan wordt.
Eenzaamheid, een zo groot verlangen, innerlijk, om begrepen te worden, om gekend te zijn, om liefde te ervaren.
En ik bedoel met liefde iets wat dieper is, wat dieper gaat dan relatieliefde. Liefde van de ene mens tot de andere mens in werkelijke warmte, in werkelijk durven naast staan.
Dat is er heel weinig.
Ik heb zo om me heen gezien dat dit werkelijk naast iemand staan ontzettend weinig nog voorkomt.
Mensen zijn daar bang voor.
Waarom zijn wij daar bang voor?
Ik wil daar straks graag met u over van gedachten wisselen.
De psychische gezondheid
Ik heb gemerkt dat in deze tijden, waar een groter beroep wordt gedaan op alles wat de mens heeft, mentaal, emotioneel, psychisch, dat daar een bepaalde zwakte a.h.w.
optreedt bij de mensen. Dat daar een bepaalde geestelijke zwakte is om pijn, om leed, om ziektes, om eenzaamheid allemaal op te vangen. Waarom?
6
Waarom is deze zwakte? Deze zwakte wordt groter en neemt hand over hand toe, ik merk het overal om mij heen.
Het is mij opgevallen dat het komt omdat wij al datgene wat wij vanuit onze geconditioneerdheden en onze opvoeding, onze religies, allemaal naar ons toe hebben gekregen, al datgene waarmee we zijn opgevoed, dat dat a.h.w. nu geen kracht meer heeft, dat wij ons daar niet maar aan kunnen vastklampen. En dat er niets voor in de plaats komt. En dat die mens zich dan eenzaam voelt, en losgeslagen en niet weet waar hij zijn kracht vandaan moet halen.
Welnu, om deze kracht gaat het nu.
Psychosofia, wijsheid van de geest, bescherming vanuit de sferen, liefde vanuit het goddelijke: mens herken toch je eigen kracht en je eigen licht.
Om daartoe te komen zijn er vele wegen, zei ik al, vele groeperingen, vele mediums, inspiratie van iedereen, overal over de wereld, in Nederland.
Een van deze wegen is om tot een dieper inzicht te komen in jouw eigen aspecten, je eigen zijn als mens, je eigen leven. En vanuit dit eigen zijn je eigen vreugden te halen, je eigen kracht, je bron van herkomst duidelijk te herkennen.
En dan daarmee te werken.
Wat is werken?
Niet de boer opgaan, mag ook, maar de bedoeling is ermee te werken in je eigen omgeving, in al datgene wat jou juist overkomt, in al datgene waarmee je de ander kunt helpen, wat je met de ander kunt delen.
Er zal nog zoveel komen, ik wil geen doemprofeet zijn, maar er komt nog zoveel over onze wereld, overal.
Resonantie
En heus, denkt u vooral niet dat datgene wat in Rusland gebeurt of in Kroatië, dat dat niets met uzelf te maken heeft, dat is niet waar.
Want alles wat wij zijn, alles wat wij uitstralen, alles wat wij lijden, alles wat wij aan afgunst, aan haat, aan jaloezie, aan twijfel, aan miskenning, aan schuld allemaal in ons dragen en uitzenden, dat vindt zijn eigen resonantie.
Alles wat wij aan vreugde hebben, aan vertrouwen hebben, aan kracht hebben in onszelf en dat bewust gaan worden, en daar op durven en willen vertrouwen, dat vindt ook zijn resonantie over de hele wereld.
En zo zijn wij dus allen geschapen in eenheid, en hebben wij dat licht van het bewustzijn nodig om tot de realisatie te kunnen komen door de liefde.
De liefde in ons menselijk bestaan.
En nu zou ik u willen vragen om dit alles wat ik hier gezegd heb even te willen laten bezinken, en dat we dan zo dadelijk in de dialoog kunnen gaan.
En u moet het zo zien dat iedere vraag van u een bloemetje is wat u niet alleen aan mij aanbiedt, maar aan de hele zaal.
En dan wil ik graag dat iedere vraag vanuit drie verschillende hoeken belicht wordt.
Daar maak ik dan een ruiker van, en dat bied ik u weer aan.
En zo krijg je dan dat iedere vraag of iedere stelling of waar u ook mee komt, op drie verschillende manieren kan worden gezien, en zo kunnen wij in verbinding met de
7
geestelijke begeleiding dan tot iets diepers geraken, zodanig dat u het mee naar huis kunt nemen en het ook echt kunt gebruiken, want daar gaat het om.
En niet alleen meer consumerend en innemend, maar zelf ermee werkend.
Dat is nu uw kracht, uw vreugde, uw verantwoordelijkheid.
En ieder mens kan dat nu ook.
Lijden
Laten we beginnen met datgene wat eerst werd gegeven, lijden, pijn, sterven.
Als je de krant leest of als je het nieuws ziet, is er bijna niets anders meer dan lijden, dan sterven, in grote getale, alsof het niets is, alsof we musjes zijn.
Hoe staat u daar tegenover?
Wat heeft het voor uzelf te zeggen, in uw eigen leven, in uw eigen omstandigheden?
Staat u daarbij stil, ervaart u het zelf, is het iets wat bij het leven hoort van alledag, iedereen vecht maar, overal gaan ze maar dood. Ziet u het zo?
VRAGEN EN ANTWOORDEN
--- U heeft zonet gezegd: in het lijden zijn aspecten van onverwerkte zaken wat in de hele wereld plaats heeft. Maar er zijn altijd in de hele wereld verdriet, oorlog en moeilijkheden, mensen die met elkaar vechten en jaloezie.
Dat dit altijd maar plaats heeft en dat ziekzijn een soort spiegel van jezelf is en de hele wereld daarmee te maken heeft, hoe kun je dat verwerken op den duur?
1. Zohra: Dat is een hele mooie vraag. Dat is één bloemetje.
Wie geeft het tweede bloemetje?
--- Ik wil hierop doorgaan met de vraag: hoe kun je je nog thuis voelen op deze wereld?
2. Zohra: Dat sluit daar mooi bij aan, dank je wel. En mag ik nog een derde vraag?
--- Bij het lijden wat nu op de wereld gebeurt, vroeg ik me af komt dat doordat wij het lijden nu gaan proberen te transcenderen, te overstijgen, als transformatiepunt van de aarde, of hoe werkt dat?
3. Zohra: Dank je wel, dit is het eerste ruikertje.
Als er altijd al zoveel lijden over de wereld is geweest, zoveel haat, zoveel afgunst, zoveel macht en zoveel onmacht en daardoor het lijden, hoe kun je je dan nog thuis voelen in deze wereld, wat doen we hier dan eigenlijk? Kun je maar niet beter in de hemelen blijven? Soms denk ik dat ook.
Maar is het dan misschien zo, dat juist, doordat de mensheid individueel en steeds meer collectief zich bewust gaat worden van de eigen inbreng in dit grote lijden over de gehele wereld, dat het hierdoor kan veranderen?
Het lijden
Waarom is het lijden altijd geweest?
Vanaf het begin dat de mens als ik-bewustzijn existeerde, dus was, was in die mens
8
de begeerte om het ego, de menselijke persoonlijkheid, te bevestigen, koste wat kost.
Die mens had in zich - en dat was in wezen ook zijn opdracht - zijn persoonlijkheid te bevestigen, een sterk mens te worden.
Hij had in zich de positieve aspecten van te zijn gekomen vanuit het licht, vanuit goddelijke oorsprong, hij had in zich de levensvreugde, om dat te kunnen doen, maar hij had ook in zich de begeertes om zijn menselijke persoonlijkheid ten koste van de ander te bevestigen.
Die begeertes had hij ook - en juist - in zich.
Dit heeft geleid tot een zeer grote, ik zou het willen noemen bewustzijnsvernauwing van de gehele mensheid. Ieder mens vocht en werkte en zwoegde om zichzelf als persoonlijkheid, als die mens die hij was, te bevestigen. Eeuw na eeuw, leven na leven.
Zoals u weet is psychosofie gebaseerd vooral op de continuïteit van leven, dus steeds terugkerend in een nieuwe unieke menselijke vormgeving, toch dezelfde ziel.
In al deze levens verwierf de ziel zich zeer grote deugden en ondeugden, verwierf die zich zeer grote verrijking, maar kreeg daardoor ook, naast verruiming van bewustzijn, ook te maken met al datgene wat zijn begeertes hem of haar in die levens tot mens brachten, tot mens maakten.
Maar in al deze levens kwam steeds terug dat die mens steeds opnieuw en steeds weer de kans kreeg om die begeertes die hij had en nog heeft, om die in een zodanige eenheid met het goddelijk zijn, met het goddelijk principe in zichzelf te brengen, dat hij daarvoor oneindig veel levens moest leven om daartoe te kunnen komen.
Het bewustzijn hiervan lag in vele volkeren besloten in de religies die zij hadden.
Toen het christendom kwam werd vooral de nadruk gelegd op de verlossing door Jezus de Christus, die de mensheid had verlost.
In zoverre was dit waar, dat hij de mensheid had verlost, door te realiseren de punt van de spiraal van de transformatie van het karma.
Dat deed hij door alles wat gegeven was in volledige niet onderwerping, maar eenheid met het hoger zijn, met God, met de Vader, te accepteren in het volste vertrouwen dat het zo moest zoals het gegeven was.
Hij heeft geen enkele karmische trilling geresoneerd, waardoor hij de poort van verlossing kon worden. Want hij gaf het voorbeeld aan de mens:
kijk, zo en alleen zo kan het kwaad getransformeerd worden.
Dus wat is hiermee bedoeld? Dat wij mensheid op weg naar een grote, lichtende bewustwording - want dat is wat gaat komen is mij gezegd - dat wij op weg daar naartoe in een zo grote bewustzijnsverruiming komen dat wij uiteindelijk niet meer het kwaad hoeven te resoneren.
Dan zal de aarde ook weer ons vreugde geven, en hoeven we ons niet meer af te vragen: wat doen we hier eigenlijk?
Transformeren
Dan zijn we ook gekomen aan jouw vraag: hoe kunnen we dat transformeren.
In het begin zei ik al dat al het kwaad, al de pijn, al het lijden, alles wat er overal gebeurt niet alleen op die plek en in die mens gebeurt, maar bij ieder mens in de eigen context, op de eigen wijze, vanuit de eigen achtergronden.
9 Hoe kunnen wij dat dan transformeren?
Wanneer ieder mens gaat inzien dat het lijden wat hij heeft voor een deel gebaseerd is op datgene wat in hemzelf of in haarzelf onbewust meestal, nog ligt aan onverwerkte aspecten.
Dat kan wanneer ieder mens gaat begrijpen dat hij de kans heeft in dit leven - en dat is zo'n grote vreugde, dat is geen straf, dat is een vreugde - dat hij in dit leven de kans heeft om die onverwerkte aspecten in zichzelf tot verandering te brengen, tot transformatie te brengen. Dat hij nu de kans heeft in dit leven om dat in een zo grote liefde te doen, in een zo grote vergeving naar zichzelf toe, dat daardoor een enorm groot energieveld van vergeving en van liefde gaat ontstaan.
Want als je jezelf kunt vergeven dan kun je dat ook een ander.
Je kunt een ander pas werkelijk vergeven wanneer je jezelf kunt vergeven.
Je kunt een ander pas werkelijk liefhebben wanneer je jezelf kunt liefhebben.
En met zelf liefhebben wordt niet een egoïstisch soort liefde bedoeld, een egocentrisch gericht zijn op je eigen persoonlijkheidje, nee, op werkelijke eenheid, op werkelijk in liefde willen zijn en vooral in vergeving willen zijn.
Dit is een geweldige energie die er dan uitgestraald wordt.
En u denkt natuurlijk: nou ja, hoe straal ik nou zoveel energie uit?
O u weet niet wat u allemaal uitstraalt.
Dat is echt enorm.
Hoe positiever je dat in jezelf hebt, hoe positiever die uitstraling naar buiten is.
Onze energieën zoeken zich een weg en resoneren met precies dezelfde energieën.
Dus ook als wij haat afgunst, pijn, miskenning, twijfel, schuldgevoelens uitstralen.
Schuldgevoelens worden door een helderziende als donkerbruin gezien.
Mensen die schuldgevoelens hebben zijn werkelijk in het donkerbruin gehuld. Schuld, schuld, steeds maar schuld. Geen vergeving.
Wanneer wij vergeven, wanneer wij durven een straaltje licht daarin te laten komen:
God, ik ben niet anders, ik wil mijzelf vergeven, en ik wil anders, dan gebeurt er al iets, dan licht het al, en dat straalt u dan weer uit.
En duizenden mensen, ik weet niet waar, in Timboektoe of ik weet niet waar, die vangen het juist op, juist daar waar u het nooit gedacht had, daar gebeurt hetzelfde, daar resoneert het.
Dus dit is een antwoord op dat ruikertje.
Nu graag nieuwe bloemetjes.
Lijden en acceptatie ervan
--- Dieren lijden massaal door mensen.
Mijn vraag is: transformeren zij ons kwaad, zijn ze zo liefdevol dat ze dat doen?
4. Zohra: De onschuld, slechts de onschuld transformeert het kwaad.
In dieren, in kinderen is de onschuld.
In mensen, die totaal, zonder dat zijzelf kwaad hebben gedaan, ten offer vallen aan hongersnoden, aan machtswillekeur van wie of wat dan ook, is een zo groot liefdesaspect.
Want doordat het zicht van de wereld dan gericht wordt op dit lijden, dit eigenlijk nodeloze lijden, gebeurt er iets in de bewustwording van de gehele mensheid.
10
Ik zou graag een vraag willen hebben over die bewustwording en wat er dan gebeurt.
Want nu komt het op gang.
Graag nog een bloemetje van bijna dezelfde kleur.
--- Ik heb het gevoel dat we de eerste stap in verband met het lijden vaak vergeten, nl.
de acceptatie van lijden.
Dat wil zeggen dat we tekeer gaan tegen lijden, het komt ons niet uit, het is altijd op het verkeerde moment.
En ik heb het gevoel als je lijden accepteert - ik heb dat in mijn eigen leven ervaren - dat het lijden dan kan leiden naar een dieper bewustzijn.
5. Zohra: Ja. Lijden accepteren. Zomaar accepteren dat lijden bestaat, nou ja dat is dan zo, dat is natuurlijk helemaal faliekant verkeerd.
Lijden accepteren en kijken wat het in je leven doet en hoe het je helpt soms om tot een dieper bewustzijn te komen, dat is heel anders ermee omgaan.
Daardoor transformeer je al het zwarte van lijden.
Daardoor transformeer je al de negatieve aspecten daarvan.
Maar nu lijden naar het groot.
Ik merk dat in deze avond - dat geeft me veel vreugde - dat datgene wat hier naar boven komt dat dat vooral ook gericht is op de wereld. En juist vandaag had ik het erover dat het me opviel dat het zo vaak ik-gericht was. En ach, wat zijn wij klein.
Dan denk ik zoiets kleins en dan zie ik hoe het hier zomaar anders wordt.
En wat betekent dat? Vertrouwen. Dat ik dus te weinig vertrouwen had.
Maar wat betekent het voor ons allen dan?
Dat wanneer lijden tot ons komt, wij dat lijden accepteren - en daar bedoel ik mee, dus positief en actief accepteren.
Het betekent dus niet een soort onderdanige berusting, zoals we dat vroeger geleerd hebben, nou ja het is Gods wil en dan moet het maar, en verder doen we er niets mee.
Het betekent dat we de uitdaging van dat lijden, van die pijn accepteren.
En dat wij daarin onze waarden behouden, dat wij daarin die waardevolle lichtende mens blijven die wij zijn, en daar niet in totaal zodanig mee geïdentificeerd worden, zodanig erin meegaan, dat we a.h.w. helemaal gebroken worden.
Dit is dus actief positief accepteren van lijden.
Wie wil hierop doorgaan?
--- Bijna een jaar geleden heb ik verteld dat ik in Roemenië ging werken met kinderen met aids. Toen zei je al dat kinderen de onschuld zijn voor het transformeren van het kwaad. Wat ik ook heb zien gebeuren. Ik bleek wel opgewassen tegen de kinderen, de kinderen geven me heel veel, maar niet tegen het land, de mensen.
Ik heb zoveel zwarts, zoveel negatiefs, zoveel ellende gezien en een volk wat totaal getraumatiseerd is.
En waar ik steeds mee bezig ben: hoe is het mogelijk dat deze mensen zover zijn gekomen? Dus kosmisch gezien, wat er met zo'n heel volk dan gebeurt, is voor mij nog steeds een grote vraag.
6. Zohra: Daar wil ik graag op ingaan, dank je wel.
Alle respect trouwens dat je dat hebt aangedurfd, dat werk daar.
11
Waarom kon een volk zo diep zinken, want dat is het eigenlijk.
Waarom kon het zo diep meegaan in die overweldiging door die macht?
Omdat - en ik hoop dat u begrijpt dat dit niet een beschuldiging is - maar omdat in de mensen van dat volk een zo grote onmacht was, die in wezen gelijk staat aan macht.
Als de onmacht zo groot is en zo'n enorme invloed heeft op een mens, dan staat dat gelijk aan macht.
Dan zal de ander die een grotere begeerte heeft in de persoonlijkheid die onmacht aangrijpen om de macht te bevestigen.
Dit is dan in het groot, een heel volk, met een president die een afschuwelijke geheime dienst had, daar macht aan gaf, waardoor de onmacht van het volk nog groter werd.
Interactie van mens en medemensen Nu terug weer naar de mens.
Want ik merk dat het vanavond een speciale interactie is van de mens hier, die ene mens en de mens in het groot.
Prachtig, dat had ik graag gewild.
Dank u wel naar Boven, mea culpa dat ik dat niet direct zo heb gezien, maar goed.
Terug naar die ene mens.
Denk nou maar even allemaal aan je eigen leven, dan gebeuren er zaken waardoor je in een bepaalde onmacht terecht komt, en ook absoluut denkt, voelt, weet: dit is zo'n grote onmacht, hier kan ik helemaal niets mee. Hier kan ik niet uitkomen, hier kan ik niets mee.
En dat is niet waar!
Die onmacht in elk mens is absoluut niet waar.
Bewijs dat maar, zult u zeggen.
Ik zal het proberen. Waar zit dat dan in?
In elk mens is een geweldige krachtbron.
In elk mens is licht in zichzelf aanwezig.
'Zijt gij niet als goden? Zijt gij niet het licht der wereld?' is ooit gezegd en gevraagd.
Maar als die mens niet weet dat hij die krachtbron heeft, zal hij, kan hij die krachtbron niet aanspreken.
Herkent u dit naar dat land?
Maar nu voor die individuele mens, waardoor het collectief van de hele mensheid wordt gevormd, uiteindelijk.
Die individuele mens die in zichzelf die krachtbron niet erkent en niet durft, niet wil of niet kan gebruiken. Waar kwam dat van?
Ik wil geen beschuldigingen uiten, maar ik vind toch wel dat wij in onze achtergronden, vooral de westerse wereld dan, dat dat toch wel voor een groot deel ook is gekomen doordat wij de verantwoordelijkheid voor al wat is legden op iets, iemand buiten ons.
God buiten ons, hoe je die God dan ook voorstelt, de Christus buiten ons, wij zijn maar arme volgelingen die het verder ook niet weten.
De eeuw van nu, de tijd die nu gaat komen, de tijd die nu al is aangebroken, is dat in ieder mens het besef werkelijk zo groot gaat worden dat in ieder mens die krachtbron zelf aanwezig is, en dat je het niet buiten je moet stellen of buiten je moet zoeken of verwachten; dat het in jou is. En wanneer je dit heel duidelijk in je hele wezen in al je vezels weet, dan gaat het werken.
12
Want dat is een energetische spiraal die dan gaat draaien.
Maar als je dit bewustzijn niet in jezelf werkelijk toelaat, en niet alleen toelaat maar je helemaal eigen maakt, dan kan deze energetische spiraal niet gaan draaien.
Vragen hierover, want dat heeft met het geheel te maken.
--- Als je dat helemaal tot je laat doordringen, is het ook heel verpletterend. Want dat zou dus kunnen inhouden dat je in de grond totaal verantwoordelijk bent voor alles in jezelf en wat je naar de ander doet.
7. Zohra: Ja, inderdaad. Is hier nog een aansluitende vraag bij?
--- Ik zou willen vragen: hoe kun je concreet jezelf openstellen en dat toelaten, ook als je dat zelf wilt.
Hoe kun je dan dat inderdaad ook openstellen, hoe weet je dat dat gebeurt?
8. Zohra: Ja, dit is aansluitend op uw vraag. Nu wou ik nog een derde vraag hebben, dan kan ik een prachtig boeket samenstellen.
--- Als je bang bent om je eigen verantwoording op je te nemen?
9. Zohra: Dat past bij die drie.
Het totale bewustzijn hiervan zou absoluut verpletterend werken, wanneer je niet daarnaast zou weten - en dat is waar ik steeds op hamer - dat de liefde die je in jezelf hebt, dat kan dragen.
Nou zul je misschien zeggen: die liefde, ach, ik weet niet of ik zoveel liefde heb. Soms wel, als ik iemand aardig vind, soms ook niet.
De liefde betekent het totale, werkelijke besef dat je bent een goddelijk zijn. En ik weet dat het woord goddelijk zo beladen klinkt, ik heb er helaas ook geen ander woord voor, een hoger zijn is niet duidelijk genoeg, een kosmisch zijn is ook onduidelijk, het is allemaal zo vaag.
Wat is nou een goddelijk zijn?
Dat jij in jezelf bent het oeratoom, het oerprincipe, de liefdesvonk.
En niet alleen tussen man en vrouw en daardoor ontstaan, dat ook wel, maar dat is een realisatie daarvan, maar als je dat toelaat in jezelf dan word je niet verpletterd.
Want als je verpletterd wordt dan kun je er verder niets meer mee, dan houdt alles op.
Dan zak je heel diep weg in alleen maar schuldgevoel, dat kan dus niet.
Dus, en dan kom ik op de vraag van: hoe wil je dat dan toelaten?
Het toelaten in jezelf is dat je met je hele werkelijke diepste zijn, alles wat je bent, mentaal, emotioneel, psychisch, gewoon de mens die je bent, met al je positieve en negatieve aspecten, met al je begeertes en schoonheid - want dat hebben we ook - dat je dat echt in jezelf opzendt in een meditatie: ik ben in U, laat het zijn in mij zo duidelijk, dat ik daar vanuit kan leven.
En zendt dit op, en u zult merken dat er veranderingen komen in uzelf.
Want wat wij opzenden dat keert naar ons terug.
Dat is waar ik het over had, die resonantie overal.
13 Oorzaken van lijden
---Is lijden op zich het kwaad?
Zohra: Nee, lijden is op zich het kwaad niet.
De oorzaken van lijden vormen de aspecten van het kwaad.
En daar zitten gradaties van niveau van bewustzijn in.
Stel ik veroorzaak bij iemand onbewust lijden.
Ik heb hem niet gezien toen hij mij groette, daardoor is er bij die persoon iets gekomen van: goh, ze vindt me niet aardig, ze mag me niet.
Dat is een bepaalde vorm van lijden, het is maar heel onnozel, maar het is een bepaalde vorm. Ik heb het niet bewust gedaan, het is een onbewuste actie blijkbaar geweest, die toch al iets teweeg brengt in het energieveld waar wij uit bestaan en ook om ons heen. Want hoewel ik dat niet bewust heb gedaan, heb ik eraan meegewerkt dat die persoon iets heeft geleden. Het is een zeer onnozel voorbeeld maar ik weet zo gauw geen ander.
Maar hoe kun je dat dan transformeren?
Als ik dat op dat moment helemaal niet weet kan ik er ook niks mee, die persoon zal misschien een andere keer zeggen: hé, je wilde me helemaal niet eens zien.
En dan is het de kunst om niet in een vreselijk schuldgevoel te zakken, en daardoor overacting te doen naar die persoon toe, want dat is ook weer niet goed, maar juist in de juiste proporties houden van: het spijt me, ik heb je werkelijk niet gezien, ik heb je niet bewust willen kwetsen. Dan is het klaar, dan is het weer getransformeerd.
Kunt u dit herleiden naar eigen dingen?
Wilt u daar vragen over stellen
Schuldgevoel
--- Het is de eerste keer dat ik in het openbaar spreek, ik vind het verschrikkelijk moeilijk.
10. Zohra: Dat is toch geweldig?
--- Ik ben er ook trots op, ja. Ik ben zeven maanden geleden bijna verpletterd door een schuldgevoel, ik ben psychisch erg ziek geworden, ik zat bijna in een psychose.
Dat is gebeurd in een relatie. Ik heb daar fouten in gemaakt, ik heb veel dingen geprojecteerd, ik had een moeder die me erg onderdrukte. Wat me zo'n pijn heeft gedaan is dat mijn partner mij niet heeft vergeven.
Ik heb alles gedaan wat ik kon doen om het te herstellen, de relatie is verbroken en ik ben stukgegaan aan schuldgevoelens.
Nu is mijn vraag: kunt u er mij iets over zeggen, ter ondersteuning?
11. Zohra: Uw schuldgevoelens maken u steeds kleiner, vreten aan u.
Dat heeft u nu al gemerkt.
Te zeggen: ik kan die schuldgevoelens meteen transformeren, dat is natuurlijk onzin, dat bestaat niet. Wat u nu heel duidelijk in uzelf moet gaan aankweken a.h.w. is liefde voor uzelf, vergeving voor uzelf.
Datgene wat u uw partner heeft aangedaan, dat heeft u niet bewust kwaadwillend gedaan, dat zie ik niet bij u. Dus u was u niet bewust dat u uw partner pijn deed.
14
--- Zeker niet, maar mijn partner heeft mij ook verschrikkelijk gekwetst, en ik heb dat vergeven, ik heb dat begrepen. Het is het meest lieve mens ter wereld, maar ze heeft een ding niet van mij mogen doen, ze is zo aan mijn pijnplek gekomen, ze zei: jij bent zo symbiotisch, ze heeft een oude wond zo opengereten, ik heb daar zo op gereageerd. Ik heb haar niet kunnen bereiken...
12. Zohra: Wat ik zo zie is dat daar in een vorig leven een zeer mislukte relatie al was tussen deze twee mensen, ik kan niet zeggen tussen u en haar, want toen waren jullie beide andere mensen, maar toch iets in de totaliteit van uw zijn was toen in die persoon.
Dat het zich in dit leven moest herhalen, omdat het ook toen niet tot een werkelijke verlossing kon komen.
Dat is nu ook weer niet kunnen gebeuren, en toch mag u hier niet zo diep in schuldgevoelens raken, want het heeft bij u een groter bewustzijn gegeven en gebracht.
U heeft haar vergeven, en u heeft om vergeving gevraagd, dan is het nu haar verantwoordelijkheid wat zij hiermee doet.
Maar wanneer u uzelf niet gaat vergeven, wanneer u zelf in deze schuldgevoelens blijft, dan zorgt u ervoor - want u heeft nu dat bewustzijn, sorry dat ik zo wijs, maar het moet wel even, heel duidelijk - dan zorgt u ervoor dat het straks weer opnieuw herhaald moet worden.
Wat is dus uw eerste taak? In uzelf, uzelf te vergeven. Uw verantwoordelijkheid op u te nemen voor datgene wat u niet goed hebt gedaan, dat heel duidelijk op te zenden naar het hoger zijn, haar te vergeven in datgene wat zij u heeft aangedaan, en er dan zo min mogelijk in uw denken en in uw emoties steeds mee bezig zijn. Want dan continueert u het. Dan gaat die spiraal steeds harder draaien, en dan houdt het niet meer op.
Dan moet het herhaald worden. Begrijpt iedereen dit?
Kunt u ook begrijpen hoe dit naar het groot toegaat, en in het groot plaatsvindt? Kunt u dan ook begrijpen dat als het in een mens zo speelt, hoe het dan speelt in de hele wereld, hoe het dan speelt in een volk, in een groep? Ik ben niet pro-Kroatisch en ook niet pro-Servisch, maar als daar spelen de onafhankelijkheidsverlangens van een bepaald volk, en de machtsbegeertes van een ander volk, dan wordt het gecontinueerd doordat in ieder individuele mens, van beide kanten, deze zelfde verlangens naar vrijheid en macht ook spelen in het eigen zijn.
Daardoor wordt het ook gecontinueerd.
Dus wat er in het klein gebeurt, gebeurt in het groot.
Wie wil hier verder op ingaan? Dan is dit de laatste vraag voor lijden, pijn en sterven
Verstand en gevoel
--- Wat te doen als je verstand niet in overeenstemming is met je gevoel, als je dus jezelf wil vergeven, en ook alle moeite doet om dat te doen, maar dat je dan toch gevoelens houdt die je onvrede geven.
13. Zohra: Loslaten gaat niet zomaar. Wanneer een mens, in dit geval uw vraag, wil vergeven, met zijn verstand dus weet dat hij dat moet, en innerlijk, in zijn gevoel, dat
15
niet kan. U zegt, dan is er een discrepantie tussen verstand en gevoel. Maar dat wordt in stand gehouden omdat het verstand aan een stuk door zegt: je moet gaan vergeven.
Je móet.
Misschien denk je: heb ik dan helemaal alles mis?
Nee, zo erg is het ook niet.
Waar het dan nu om gaat is om duidelijk te krijgen hoe energieën werken.
Kosmische energieën, hoe werken die?
Wanneer wij vanuit de begeerte van de menselijke persoonlijkheid die wij zijn met ons verstand willen vergeven, zal het juist niet lukken.
Wanneer wij de begeerte durven op te geven om te willen vergeven, maar in onszelf het opdragen aan het hogere, met werkelijk in onszelf de wil om in harmonie te zijn met deze gevoelens, dan gaat het gebeuren, dan komt dat.
Wat betekent dit?
Wil iemand hier nog iets over vragen?
Want het antwoord wat ik gaf was maar een deel, er is een nog veel dieper deel.
--- Om meer van jezelf te houden.
14. Zohra: Ja, dank u.
Als je alleen vanuit de begeerte in de persoonlijkheid, vanuit het verstand: ik moet vergeven - je weet dat je moet vergeven, dus ik moet vergeven - dat is geen liefde, dat is harde plicht, dat is hele harde plicht: ik móet vergeven.
Wat ik zonet zei, wanneer je durft los te laten dat ik moet vergeven en het opdraagt aan je hoger zijn, dan gaat die energiespiraal op een andere manier draaien. De energie van die harde plicht en de begeerte om te kunnen vergeven verdwijnt dan, en er komt iets milders voor in de plaats: het begin van liefde
Hoger Zijn
--- Hoe draag je dat op aan je hoger zijn, hoe doe je dat?
15. Zohra: Hoe draag je dat op?
Dan probeer je - want wij kunnen alleen proberen - dan probeer je op een stil moment in jezelf duidelijk te maken: ik moet ophouden met dit moeten.
Het klinkt paradoxaal: ik moet ophouden met moeten.
Ik wil nu in de liefde zijn, ik laat los.
En je bent daar stil in, en je probeert niks meer te willen, niks meer te moeten.
Dan komt er een bepaalde mildheid.
Dat is het begin van vergeving, is het begin van liefde.
Werkelijk, dan gaat die spiraal anders draaien.
Hoe komen we überhaupt in aanraking met het hoger zijn?
Door in stilte te zijn, met of zonder kaarsje, een kaarsje helpt vaak, het zijn allemaal hulpmiddeltjes, muziek misschien, maar vooral weten dat er in jou is iets heel hoogs, iets heel teers, iets heel moois.
Dat je daarmee, zonder dat krampachtige willen of moeten, maar echt in overeenstemming mee kunt zijn. Weet je dat dat een geweldige discipline vergt?
16 Niet: ik wil, ik moet, en dan toch zo?
Dat geeft bevrijding, dat geeft ruimte, dat geeft kracht.
Echt waar, ik heb het zelf ondervonden.
Niet zozeer met vergeving, alswel mijzelf weer terugvinden, na wat er gebeurde met mijn man.
Mijzelf zo diep terugvinden, dwars door alles heen en ook dwars door alle verdriet.
Het is een lange weg, maar toch kunnen we het.
Daarom durf ik alles - wat vanuit de lering van psychosofie is gegeven en ik jarenlang heb doorgegeven - nu durf ik het echt in zo'n geweldige vreugde en kracht te brengen, omdat ik het gewoon zelf heb beleefd, dus dan mag ik het ook zeggen.
Zielsziekten
Nu gaan we naar het tweede deel, de zielsziekten.
Wat zijn zielsziekten?
De ziel die incarneert heeft bepaalde onverloste delen.
Denk niet dat dat zwarte poelen zijn van griezeldingen of wat ook, ach welnee.
Dat zijn die aspecten, die emoties die je in een vorig leven hebt gehad, die zo diep zijn ingeslagen dat je ze niet hebt kunnen verwerken.
Er is daarvan een stuk van niet helemaal klaar, onverwerkt.
Daar kom je mee weer in een nieuwe vorm, helemaal uniek, op aarde en daar zijn dan toch die oude aspecten.
Hoe kan dat dan? Ben je dan niet uniek?
Nee, je bent een spel kaarten - even profaan gezegd - die kaarten zijn altijd dezelfde, maar die zijn in ieder leven anders geschud en anders gelegd.
In ieder leven krijg je de kans, met dat hele spel kaarten wat je bent, om deze nieuwe setting tot een harmonie te brengen.
Dan wil ik niet zeggen: ondanks datgene wat in dat onderbewustzijn nog aanwezig is, maar juist omdat je dat hebt. Want dat geeft je de kans om je daarvan vrij te maken, om weer opnieuw een heelheid te worden.
Het is een uitdaging, elk nieuw leven is een uitdaging.
Alles in ons leven is een uitdaging, elke dag.
Daardoor kun je ook vreugde daarin scheppen.
Wat zijn dan zielsziekten, want daar begon ik mee.
De ziekte van de ziel is dat in de mens, in de persoonlijkheid een zo grote druk komt, dat die mens als mens niet meer durft te zijn, niet meer durft te leven, niet meer kan functioneren.
Dat die mens zo'n grote druk heeft dat hij daardoor geen levensvreugde meer heeft.
Zonder levensvreugde gaat een mens kapot, dat kan gewoon niet.
Zielsziekte betekent in wezen innerlijke eenzaamheid. Afgescheidenheid van de eenheid met het goddelijk zijn.
--- Ik heb een zoon die schizofreen was, die is nu zover dat hij op zijn eigen benen staat. We hebben dit met z'n vijven in het gezin ervaren allemaal, we zijn met elkaar door een diep lijden heengegaan, we hebben daar heel veel geduld, liefde en begrip voor gehad en nu is hij zover dat hij weer in de maatschappij is, na zes jaar.
17
16. Zohra: Dat is toch prachtig. Wees blij! Is dat voor een groot deel toch gekomen door u en door het gezin, de opvang en de warmte en de liefde die daarin was?
--- Ja, beslist.
17. Zohra: En niet door alle middeltjes en medicijnen.
--- Hij heeft helemaal geen medicijnen gebruikt, hij is een jaar begeleid door een docent van intuïtieve ontwikkeling uit Utrecht, die heeft hem leren aarden en gronden, en zijn weg naar binnen toe.
18. Zohra: Dat is toch prachtig! Dan zie je dus, wat ik zonet zei, dat zielsziekte in wezen de eenzaamheid van deze ziel is.
Wat voor eenzaamheid?
Deze ziel is niet in een werkelijke identificatie met het lichaam wat hij nu heeft.
Hij vertoeft nog in datgene wat in een ander leven een te grote druk aan hem heeft gegeven.
Door de liefde en de opvang van degenen om hem heen nu, kan dat getransformeerd worden.
Want hij heeft die liefde en opvang nodig als begeleiding om weer tot werkelijke beleving van dit leven te kunnen komen.
Dus eigenlijk is dat stuk al klaar en beantwoord.
Heeft u nog vragen hierover?
--- Ik kan me ook voorstellen dat die liefde en opvang afketsen tegen een pantser of een scherm wat een cliënt of patiënt om zich heen heeft. Dan kunnen ouders nog zoveel liefde geven, iemand kan dan toch of schizofreen of in een psychose blijven.
Spiritueel genezer
19. Zohra: Ik denk dat het dan goed is dat zo iemand dan naar een spiritueel genezer gaat. Er zijn legio spiritueel genezers over Nederland heen verspreid, die werkelijk goed, zoals u zonet dit hoorde, met iemand kunnen omgaan en die persoon tot inzicht gaan brengen dat datgene wat hem zo overdrukt, waardoor hij niet in dit leven echt kan leven, oude aspecten zijn, en hoe hij dat kan gaan transformeren.
Soms is de liefde van het gezin en degenen om hem heen zelfs belastend, dat kan ook. Omdat waarschijnlijk die mensen om hem heen het dan misschien niet zodanig begrijpen als die persoon dat zou willen.
Soms is het ook onmacht van de mens. En dan moet er ingegrepen worden op een andere manier en geprobeerd worden dat een spiritueel genezer daar wat aan kan gaan doen.
Maar wat vooral belangrijk is, is, wanneer er geen spiritueel genezer in de buurt is en helemaal niets van alles, dat er dan vanuit de ziel met de ziel gesproken wordt.
Je kunt, wanneer je de emoties en het denken van het ego uitschakelt, en alleen spreekt vanuit de ziel, een andere ziel bereiken, want dat zijn kosmische energieën.
U zult vragen: hoe dan?
Als je als persoonlijkheid met die mens spreekt, dan wil je dat het die mens goed gaat, dat hij zal genezen, of dat hij rustig zal sterven, dat hij niet teveel zal lijden.
18 Dat wil je persoonlijkheid allemaal.
Dat zijn natuurlijk toch positieve uitingen van liefde. Maar zij zijn gebaseerd op de energie van het persoonlijke vlak, het niveau van de stoffelijke persoonlijkheid.
Dit zijn ook begeertes, positieve begeertes, maar toch begeertes.
Wanneer u merkt dat u niet kunt spreken vanuit uw persoonlijkheid met die persoon, dat alles afketst, dat hij zich daarvoor afsluit, dan kan het alleen vanuit een hoger niveau, dus het ziele niveau.
Hoe gebeurt dat dan?
Dat is heel erg moeilijk. En dat vraagt een enorme training en discipline en onvoorstelbare liefde, dat je alles van jezelf wat je zou willen dat die persoon gebeurt, positief dus, dat je dat allemaal in jezelf moet loslaten.
--- Ik begrijp wel wat u bedoelt, alleen wat ik zelf merk, ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis, is dat ik non-verbaal wel kon communiceren met iemand die depressief of stil is, maar als iemand in een psychose is en een walkman op z'n hoofd heeft en loopt te dansen bij wijze van spreken, dan heb ik het gevoel dat ik hem niet kan bereiken.
20. Zohra: Nee, maar er zijn toch ook momenten dat hij niet danst en een walkman op z'n hoofd heeft?
Er zijn toch ook momenten dat hij toch even stil is of zo, en als je dan non-verbaal inderdaad, vanuit een heel diep delen van - delen van dat goddelijk zijn: je hebt licht in jezelf, je hebt kracht in jezelf, jij bent het goddelijke in jezelf, je kunt het aan. Zonder eigen emoties daarin, zonder eigen verlangens daarin, zonder eigen willen daarin.
Begrijpt u hoe moeilijk dit is?
Maar dit is net een niveau hoger, en daar bereik je iemand waar je niet meer mee kunt praten wel.
Eenzaamheid
--- U hebt net al iets aangereikt betreffende de verbinding ego en het afgescheiden voelen. Kunt u daar iets meer over zeggen?
21. Zohra: Merkwaardig, dit is het onderwerp van de volgende avond in Oisterwijk.
Het afgescheiden voelen van die eenheid geeft een enorm diep gevoel van eenzaamheid.
Weet u dat vanuit deze eenzaamheid in wezen al het kwaad gebeurt?
In de uitleg hierover werd mij gezegd dat in het gevoel van de afgescheidenheid, de eenzaamheid van dat individu, de afgescheidenheid van dat hoger zijn, de verbinding daarmee, dat dat de basis is van alle begeertes om zichzelf te bevestigen.
Nu moet ik teruggaan tot iets heel mystieks, en ik hoop dat u dat toch ook wel interessant zult vinden, want ik moet terug naar het spel der engelen, wat in de christelijke godsdienst heet de val der engelen.
Wij waren die engelen.
Wij waren degenen die toen - weet ik hoeveel eeuwen geleden - de hoge moed kregen, met de Lichtdrager voorop, om het bewustzijn van goed en kwaad, dat is het gelijk zijn aan God, om dat in de materie te brengen.
Maar daardoor vond er een afgescheidenheid plaats.
19
Door dit bewustzijn van goed en kwaad, aan God gelijk te willen zijn, zoals dat heette, in de materie te gaan brengen, kon de mens tot wasdom komen, kon de mens dus tot evolutie komen.
Dit houdt in dat in ieder sterfelijk wezen een hele vage herinnering is aan het paradijs zal ik het maar noemen, aan die eenheid Gods, waar hij naar terug wil.
Die mens vertaalt dat in zijn persoonlijkheid met zijn begeertes.
De begeertes om zich dan in die persoonlijkheid te bevestigen. Met geld, met macht, met weet ik wat, in wezen met kwaad, want doordat hij zich in de persoonlijkheid, dus in de materie wil gaan bevestigen vanuit die begeertes, ontkent hij daardoor de ander.
Want dan is er geen eenheid meer tussen jou en de ander. Duidelijk?
--- Dat gevoel van dat afgescheiden raken, het niet kunnen bereiken van iemand had ik met een autistische jongen in een gezin met vier kinderen, hij is de oudste. Ik kwam vier-vijf jaar geleden met hem in contact, met een soort enthousiast gevoel van:
misschien valt er iets te veranderen in zijn situatie.
In de loop der tijd heb ik gezien dat zijn ziekte, zijn autist-zijn een enorme positieve invloed heeft op de acceptatie en de groei van zijn gezin.
Dan vraag ik me af: wie ben ik, dat ik het idee zou hebben om zo iemand te moeten genezen?
22. Zohra: Dit is de andere kant van het verhaal wat ik hield, ik zal proberen dat met elkaar te verbinden.
Ik wil toch even nog de nadruk leggen op dat verhaal zoals ik het hield, wat het betekent in de mens dat de mens dat onstilbare verlangen heeft naar die eenheid van zijn, naar de verbinding met het hogere in zichzelf. Daar is hij vanuit het begin, de val der engelen, mee behept.
Ik heb gezegd, dit is de oorzaak waardoor mensen zich, met de attributen, dus de middelen die zij hebben, willen bevestigen in de materie, zich daardoor macht willen verschaffen, daardoor ook - omdat het ego zichzelf wil bevestigen - de ander niet zien en niet herkennen.
Daardoor komt er een afgescheidenheid. Dat is een van de aspecten.
De autistische jongen waar u over sprak heeft bij zijn incarnatie tot deze afgescheidenheid besloten.
Alles in overweging nemend wat het zou bewerkstelligen in zijn gezin, heeft hij verkozen om op deze wijze te incarneren.
Want - ik heb even een blik geworpen in dit gezin, als u het me niet kwalijk neemt - ik zie dat daar vele ongetransformeerde, onverwerkte aspecten vanuit vorige levens hierdoor tot een bepaalde harmonie gebracht worden.
Want in deze mens is een grote - hoewel hij autistisch is - uitstraling van liefde, zie ik.
Deze uitstraling van liefde, die hij niet verbaal kan geven, die hij waarschijnlijk niet emotioneel kan tonen, die toont hij vanuit een dieper, een hoger niveau, waardoor het de ziel raakt en de wonden in de ziel heelt van de anderen om hem heen.
Dus alles heeft een eigen achtergrond, je kunt het niet generaliseren.
20
Waar ik nog even heel sterk de nadruk op wil leggen is dat door de afgescheidenheid van de mens van het hoger zijn, een ontzaglijk gevoel van eenzaamheid, en daardoor a.h.w. een drang en een dwang in zichzelf om zich dan toch in die materie te bevestigen ontstaat. Wanneer dit wordt gezien, erkend en herkend in elk mens, dan kan er nl. een verandering plaats gaan vinden en dan kunnen we daar anders mee gaan werken.
Ethiek van de spiritueel genezer
--- Ik vond zo mooi dat je zei: wie ben ik om te bepalen dat ik die persoon genees of wil genezen of mag genezen. Die persoon heeft er zelf voor gekozen om in deze vorm in deze maatschappij te leven met anderen. Van waaruit heb je de wens om iemand te willen helpen of te genezen?
23. Zohra: Wat is de ethiek van de spiritueel genezer, eigenlijk van alle mensen die hulpverlening geven, naar de hulpvrager toe.
Waar het vooral op aankomt is dat de aanreiking vanuit de hulpverlener er een moet zijn van een zo groot respect, en de ander, de hulpvrager in zijn waarde latend.
Dus niet het eigen ego poneren op degene die hulp nodig heeft. Dit gaat zo ver, waar wij zojuist over spraken is dat mevrouw mij net vroeg: is het ethisch wanneer je op ziele niveau de ander benadert?
Toen zei ik: Ja, wanneer je het kunt opbrengen om die ander dan in zijn eigen waarden te laten, hem alleen aan te reiken dat hij in zichzelf die krachtbron heeft, dat licht in zichzelf is, zonder dat je daar iets aan vasthecht van je eigen verlangens, hetzij emotioneel, hetzij mentaal, je wilt graag iemand beter maken.
--- Waar blijft de persoon die ziek is, die geestelijk ziek is, zoals dat heet in deze maatschappij, als je schizofreen of autistisch bent. Want dat is een bepaald aspect of facet van die mens, een bepaalde vorm van die mens, zoals die daar staat, autistisch, waar blijft het andere gedeelte van die mens?
Z: Deze persoon - laten we even deze autistische persoon nemen waar we het zonet over hadden - die incarneert in een bepaalde mate van bewustzijn van dit gegeven.
In zichzelf zijn daar energieën, trillingen die hij heeft uitgezonden, waardoor dit zo kon gebeuren.
Dat houdt in dat voor deze persoon in dit leven het belangrijk is om deze mate van - men denkt dat het bewustzijnsvernauwing is, maar dat is het niet, dat autisme is a.h.w.
een terugtrekking vanuit de materie, een terugtrekking waar hij wel als ziel kan communiceren en kan bestaan.
Dat zei ik zo-even al, dat hij vanuit dat ziele niveau juist een diepere uitstraling had, een schonere uitstraling, meer harmonie kon uitstralen naar de omgeving toe.
Waardoor er een zo grote mate van harmonie kon komen, dat het positief heeft uitgewerkt.
Dit geldt natuurlijk niet voor allen die autistisch zijn of geestesziek, dat kun je niet generaliseren.
Het is wel zo dat alles wat gebeurt, alles wat plaats vindt in de materie, altijd een dieperliggende kosmische, dus spirituele achtergrond heeft.
21
En dat wanneer de wetenschap dit zou begrijpen, dat er dan op een heel andere manier hulp verleend zou worden, er een heel andere hulpverlening zou zijn.
--- In de hulpverlening, waarin ik werkzaam ben, dan valt me wel eens op dat mensen hele grote klappen te verwerken kregen, met geweldsmisdrijven. Soms zijn het mensen die geestelijk minder sterk staan, minder intelligent zijn.
Als je daar zelf in probeert te staan vanuit de psychosofie, vanuit het innerlijk licht, dan straal je dat ook onbewust uit en krijgt die ander veel meer ruimte.
Dan je probeer je niet hetzij in een zwaar medelijden erin mee te gaan of te vragen wat het ze nou te zeggen heeft.
Als je dat energetisch kunt bekijken of aanvoelen, dan zie je dat op een ander niveau heel erg veel gebeurt met die mensen, ook naar de daders toe, die met zo'n geweldsmisdrijf toch behoorlijk veel agressiviteit uitstralen.
Dan zie je ook dat door die agressie ruimte te geven, het niet weerkaatst en dat het wegvloeit.
24. Zohra: Je maakt dus mee, dat er, doordat je op een ander niveau communiceert, omdat je het in het materiële niveau niet goed kunt bereiken, dat er toch veranderingen ontstaan.
Ik vind het belangrijk dat je even goed toelicht: hoe doe je dat dan? Als je op dat ander niveau communiceert, breng je daar dan je eigen medelijden, je eigen betrokkenheid als persoon daar in, of laat je dat juist los?
Dat is nl. heel belangrijk.
--- Ik probeer het los te laten, maar het is natuurlijk toch een proberen, omdat je toch het geweld wat aangedaan wordt, soms zo intens is dat het moeilijk is om daar je eigen emoties bij los te laten, maar ik merk wel, dat die momenten als ik dat dan kan, dat ook je inzicht veel helderder wordt, en daardoor ook meer lijnen kunt leggen.
25. Zohra: Dank je wel, ik heb dit zo extra benadrukt hoe jij dat doet en hoe jij dat hebt ervaren, omdat ik het belangrijk vindt dat u dit ook van een ander hoort hoe het werkt in de praktijk.
Ik denk dat het ontzaglijk belangrijk is voor iedereen die in de hulpverlening zit en voor ieder mens, dat wij gaan beseffen hoe belangrijk het is hoe wij energetisch met elkaar omgaan.
Hier wil ik graag vragen over als het kan.
--- Wat bij mij opkomt is dat je vanuit de persoonlijkheid altijd op resultaat gericht bent.
Het resultaat wat wij kunnen zien is altijd beperkter dan wat je vanuit een groter geheel kunt bezien, soms.
26. Zohra: Ja, dan kom ik dus weer op de begeertes van het ego terecht. Want als de persoonlijkheid van de mens resultaat wil zien, dan betekent dat in wezen eigenlijk alleen maar dat hij zichzelf wil bevredigen.
Wat dus een begeerte is van de persoonlijkheid, en niets meer te maken heeft met spiritualiteit of liefde, nou, liefde al helemaal niet.
22
Maar het komt dan zo positief in je persoonlijk beleven dat je denkt dat je daar heel liefdevol en heel spiritueel mee omgaat. Dit zijn valkuilen.
Waarom krijgen we altijd valkuilen?
Discipelschap
Elk mens in elk leven is een discipel.
We zijn altijd door op weg naar discipelschap.
Wij zijn discipelen niet van God op een troon, niet van ik weet niet wat of wie, wij zijn discipelen van ons eigen hoger goddelijk zijn in onszelf.
Het betekent dat wij in ieder leven een weg van inwijding volgen en dat wij al die valkuilen en al die negativiteiten nodig hebben om het onderscheidingsvermogen te kunnen scherpen en om een hoger - ik bedoel niet hoog of laag - maar laat ik zeggen een ruimer, een groter bewustzijn te verkrijgen.
Geconditioneerdheid van het denken
--- Is de reden van dat afgescheiden zijn een direct gevolg van het denken omdat we eenheid niet met ons denken kunnen aanvoelen? Hoe kun je daarmee om leren gaan?
27. Zohra: In heel veel lezingen en in de boekjes heb ik doorgekregen en doorgegeven dat de nieuwe mens, die nu in het nieuwe bewustzijn komt, dat pas kan wanneer hij durft los te laten - dat wordt ook zo'n slogan - de geconditioneerdheid van het denken.
De geconditioneerdheid van het denken houdt in dat je op geijkte wijzen moet omgaan met alles om je heen.
Het loslaten betekent eigenlijk dat wij de durf moeten gaan opbrengen om tot een hele nieuwe wijze van denken te komen en vooral gaan leren inzien dat het denken een substantiëring is van een hoger weten, en dat het denken steeds bepaald wordt door wat ik zonet zei, valkuilen en negativiteiten.
Deze liggen in het onderbewustzijn van de mens, en die komen in het bewustzijn van de mens in de begeerten tot uitdrukking.
Om tot die vernieuwing van dat denken te komen moet er als basis komen dat het denkvermogen van de mens niet het gouden kalf is waar hij omheen danst, maar dat dat denkvermogen slechts is, (moet je nagaan, in onze rationele wereld) een vermaterialisering van een hoger bewustzijn wat ieder mens in zich heeft.
De afgescheidenheid begint wanneer de mens zich helemaal identificeert met de wijze van denken die hij, vanuit zijn achtergronden, zijn geconditioneerdheden, zijn afkomst, religie, enz. naar zich toe heeft gekregen. Het betekent dat die mens ergens helemaal los moet gaan komen, innerlijk dan, van alles wat hij eigenlijk heeft geleerd.
Dat is natuurlijk vreselijk gevaarlijk, want als je dat heel rigoureus gaat doorvoeren, dan sta je helemaal naast de maatschappij.
Het gaat er dus om dat die mens een zo groot onderscheidingsvermogen gaat krijgen dat hij in zichzelf kan zien: hé, dit komt vanuit het denken, vanuit mijn religieuze achtergrond, of vanuit mijn opvoeding, of vanuit alles wat ik beleefd heb.
Dit betekent dan dat de mens in zich de kracht heeft om dat denken te veranderen.
Daar wil ik graag vragen over.
23
--- Mijn denken had ik geconditioneerd met een gedachte van: o, dat doodgaan, dat denk ik wel dat ik dat aan zal kunnen.
Toen ik eens een keer heel erg ziek was, kwamen er enorme grote angsten op mij af, zodat ik dat zelf niet meer aankon.
Hierdoor leerde ik gaan zien hoe groot mijn ego nog was, en dat zag ik als een stukje hoogmoed eigenlijk.
Met de hulp van een paragnost ben ik daar een beetje uitgekomen.
28. Zohra: Die angsten die op u afkwamen, waren dat angsten van in het niets vallen?
Angst voor de dood op zich?
--- Voor de dood op zich.
29. Zohra: Dat zijn oude geconditioneerdheden, want daarmee zijn we opgegroeid.
Met angst voor de dood. Je mag eigenlijk niet eens meer doodgaan.
Dood is een taboe bijna.
En nu begint het te komen dat in de mens een verlangen gaat komen om te weten:
wat is dood dan? wat gebeurt er dan? wie ben ik, waar ga ik naar toe?
Dat je dacht: o ik weet dat wel, dat doodgaan, dat was dus mentaal, inzichten die je mentaal hebt gekregen.
Misschien heb je dit soort avonden gevolgd, boeken gelezen.
--- En wel eens ervaringen gehad.
30. Zohra: Dat is heel goed wat u daar stelt.
Dan zie je dat de oude geconditioneerdheden zo'n enorme greep op ons hebben, dat alleen maar een rationeel gegeven, mentale inzichten, zelfs wanneer het wat dieper emotioneel is gegaan, nog niet eens genoeg zijn om die oude geconditioneerdheden los te laten.
Hoe diep en hoe ver moeten wij vallen, lijden, opstaan, om tot een werkelijke vernieuwing te kunnen komen? De werkelijke vernieuwing zit dus in je werkelijk durven toevertrouwen aan dat hoger zijn in jezelf.
Het is het enige. Wanneer dat niet gebeurt, dan kun je nog zoveel inzichten hebben, nog zoveel weten, geleerd en gelezen hebben, ervaren hebben, dat helpt niet.
Het gaat erom dat je durft te komen in dat vertrouwen. En dat is de oplossing van de afgescheidenheid.
Dan ben je niet meer in de afgescheidenheid en niet meer in de eenzaamheid.
Ik heb de laatste tijd ook veel contact met jonge mensen, en daar is zo'n wanhoop bij, daar is zo'n eenzaamheid in, en daar is zo'n tendens naar zelfdoding in, het is heel erg. De hoogleraar René Diekstra heeft daar een boekje over geschreven, wat veel controversen heeft opgeroepen.
Hij belicht het daarin vanuit de emotionele en eigenlijk ook materiële kanten.
En ik denk dat wanneer juist in de psychologie en de psychiatrie een dieper inzicht komt wat de werkelijke oorzaak is van die eenzaamheid en de neiging tot zelfdoding, en de werkelijke totale wanhoop, dat er dan heel anders mee omgegaan kan worden.
24
--- Ik heb toch nog een vraag over die afgescheidenheid. Misschien hebt u hem al beantwoord maar heb ik het niet begrepen. Ik hoor zo vaak de laatste tijd dat mensen zeggen van: denken kan ik wel, maar voor de rest ben ik hol. Er is gewoon verder niets. Er is dus ook niets om te verbinden.
31. Zohra: Dat komt omdat het bewustzijn er niet op is ingesteld. In de lezing in Zwolle (zie 'Omgaan met spirituele dimensies', 1991) kwam dat heel duidelijk naar voren, dat velen van hen die in psychiatrische inrichtingen zitten, leven in een leegte en dat dat niet opgevuld kan worden omdat de hulpverlening het alleen kan opvullen of alleen met de kennis of met godsdienst. En voor deze mensen is de kennis te hol en de godsdienst spreekt ze niet meer aan.
Wat dus nu moet gaan komen is dat in ieder mens het bewustzijn van dat goddelijk zijn en van die krachtbron in jezelf, dat tot werkelijke diepteherkenning moet gaan komen. Daar kunnen we allemaal wel aan meewerken.
De diepteherkenning van die krachtbron in jezelf kan maken dat de afgescheidenheid, de eenzaamheid, de wanhoop wordt opgelost.
Dat is een hele weg die we allemaal samen moeten gaan.
Hoe groter het algemene bewustzijn hiervan is, hoe groter de energieën zijn die onbewust deze mensen kunnen bereiken.
Trouwens, ieder mens.
Licht en donker
--- Ik zit nog met de vraag van positief, van licht, maar er is nog zoveel donker.
En dat negatieve en donker heeft toch zo zijn functie.
32. Zohra: Ja, ja, er kan geen licht zijn en geen onderscheiding van licht wanneer er niet ook duisternis zou zijn.
De engelen moesten het bewustzijn in de materie brengen, het bewustzijn van goed en kwaad, dus van licht en duisternis.
Want dan waren zij, de mensheid, aan God gelijk.
Dit is het waar wij mee worstelen.
De mensheid heeft in zijn totaliteit drie niveaus doorgeworsteld, en staat nu op het punt om in een volgend niveau te worden opgenomen.
Die drie niveaus waren het mentale, het emotionele, en de materie.
Nu komt de mensheid in zijn totaliteit in een nieuw niveau - eigenlijk is het niet nieuw, maar in een niveau van een grotere bewustwording van de afkomst van het zijn, dus het goddelijk zijn en de diepteherkenning van de verbinding daarmee.
Dat houdt in dat daarvoor nodig is dat het onderscheidingsvermogen zodanig gescherpt wordt dat het licht van duisternis kan gaan onderscheiden.
Dus wat gebeurt er dan? Het licht wordt groter, het onderscheidingsvermogen wordt intenser, want de duisternis wordt dieper, wordt duidelijker.
En daardoor kan de mens zijn onderscheidingsvermogen zodanig richten dat hij met dit nieuwe bewustzijn dat kan gaan transformeren tot licht.
Of misschien niet helemaal tot licht, maar in elk geval tot minder donker.
25
--- Is het dan ook goed dat je je juist verbindt met het negatieve en met het donkere?
33. Zohra: Op welke wijze?
--- Ik heb soms het idee dat we teveel met het licht en het positieve bezig zijn - ik ben daar zelf ook heel erg mee opgevoed - maar die verbinding met het negatieve en het donkere, dat dat zijn vruchten af kan werpen.
34. Zohra: Dat heeft dus te maken met de acceptatie. De acceptatie van het lijden, de acceptatie van duisternis, de acceptatie van...
--- Maar ik heb ook het gevoel dat we ervoor weglopen, voor het donkere en het negatieve, terwijl het juist zo goed is.
35. Zohra: Neem nu de medische wereld. Alle ziekten moeten kunnen genezen.
Ik las nog onlangs van een levertransplantatie zelfs.
Men mag niet meer lijden, men mag niet meer sterven.
Dat is niet het oplossen van de duisternis.
In onze drang van begeerten van materie, dus onze persoonlijkheid, willen wij absoluut pijn, ziekten, lijden in de materie transformeren en omvormen.
Maar dat moet vanuit de geest gebeuren.
Daarvoor zijn wij allen geroepen.
Daarvoor zijn wij mensen allemaal discipelen, gezondenen.
Dat is niet maar een of enkelen, wij allen.
En wij hebben allen die verantwoordelijkheid in ons. Want als dat in ons duidelijk is en in onze diepten herkenbaar in onszelf, dan stralen wij dit zodanig uit dat het een totaliteit van bewustzijn wordt over de hele wereld.
U ziet dat ik hier steeds weer op terugkom.
--- Je had het zonet over René Diekstra en over jongeren, en toen zei je iets van dat het hoog tijd wordt dat ze zouden weten waaruit die neiging tot zelfdoding komt.
Bedoel je dat er een algemene oorzaak achter zit of bedoel je dat ieder voor zich in het persoonlijke het moet weten.
36. Zohra: Kijk eens, ieder voor zich zal het op de eigen wijze projecteren, vanuit de eigen achtergronden enzo, maar in wezen is het een allesoverheersend, ik hoorde onstilbaar verlangen naar eenheid met het goddelijke in zichzelf.
Als je daar nooit van gehoord heb dan kan je het ook niet zo formuleren en dan zul je het op van alles en nog wat projecteren in je eigen omgeving.
Wanneer deze basis wordt gehanteerd in de hulpverlening, dan zouden ze tot veel diepere resultaten kunnen komen.
Wanneer het dan nog niet in de wetenschap kan of mag, dan kunnen wij mensen dat in ieder geval hebben.
Dan schijnt het dus van onderop te moeten komen, dan moet de basis dus heel breed worden, en dat kunnen wij wel.
26
--- De laatste tijd ben ik mij die afgescheidenheid, dat terugverlangen naar wat dan ook, bewust aan het worden. Je kunt daar eigenlijk met weinig mensen over praten.
Maar ik heb nu het idee dat ik wel vanuit mijn eigen kracht bezig ben te aanvaarden zoals het is - u zei net dat dat de oplossing is.
Daarbij vraag ik me al een tijdje af, is er niets anders dan je dat bewust te zijn en te aanvaarden.
37. Zohra: De oplossing zo wil ik het niet helemaal noemen, maar wel dat het bewust worden van je eigen kracht - en ik bedoel met eigen kracht niet ego-kracht, maar goddelijk zijn in jezelf, dat dat je eigen hoogste krachtbron is.
Het bewust worden daarvan geeft je de kracht om in je persoonlijkheid al je lijden en alles wat er daar op je afkomt aan te kunnen.
Dat doe je op een andere manier, een lichtender manier dan wanneer je je niet bewust bent van deze goddelijke krachtbron in jezelf.
Dan wordt het op een ander niveau gebracht, en dat heeft een zo grote energetische werking dat het over de hele wereld zijn resonantie zal krijgen.
Eenvoudig gezegd: wanneer je je bewust wordt van je eigen innerlijke krachtbron, die dus niet is je gewone ego-persoonlijkheid, dan krijg je zoveel ruimte, dat je daardoor alles wat er in je leven gebeurt, werkelijk dieper kunt accepteren en daardoor kunt veranderen.
Dat is wat ik bedoel.
We hebben veel uitgewisseld, we zijn samen tot veel kunnen komen.
Want het gaat erom mensen, alsjeblieft, begrijp dat nou, je komt hier niet om naar Zohra te luisteren, u komt hier om in uzelf uw eigen krachtbron te gaan herkennen, en daarmee te gaan werken.
Het is zo urgent om dat te gaan doen, het is de hoogste tijd, echt waar.
Dus ga dat nou alsjeblieft doen, maar helemaal vanuit jezelf.
Je weet niet wat er allemaal gebeurt hierdoor, en hoeveel licht er daardoor komt.
Laten we dat dan in vreugde met elkaar beleven.
Visualisatie
Nu wil ik in een visualisatie gaan, en eigenlijk in een dankbaarheid naar de begeleiding.
Dankbaarheid dat er zoveel begrip mag komen, dat er in ieder mens iets wordt aangeraakt waardoor hij hier verder mee kan, vanuit het eigen zijn, niks met Zohra te maken, vanuit het eigen zijn.
Daar mogen we dankbaar voor zijn, dankbaar naar ons eigen hogere zijn, dankbaar naar ons ego.
Dat arme ego wordt vaak als een misgebak gezien, maar dit misgebak - wat het dus helemaal niet is - is een zeer waardig en mooie tempel van dat hogere zijn in onszelf, als we dat zo willen zien.
Het ego, waar we respect voor moeten hebben, draagt het hogere bewustzijn in onszelf.
Alleen het ego kan geleid vanuit dit hogere goddelijke zijn in onszelf, in alles wat wij doen en veel moeten laten, licht brengen.
Laten we dan nu gaan kijken naar dat ego van ons.
27
Daar zijn we soms zo ontevreden over, hebben zoveel schuldgevoel en miskenning en macht en onmacht erom. En als we alleen maar willen kijken naar dat ego als een graal, wij zijn een graal van dit hoogste zijn.
Laten we daar toch dankbaar voor zijn.
Dan gaan we nu kijken naar ons hartcentrum.
Want met het hart, met de liefde moeten wij deze dankbaarheid tot uitdrukking brengen.
De liefde voor en vanuit dit hogere zijn in onszelf, in eenheid met het ego.
Dat is alleen mogelijk wanneer wij gaan inzien dat wij de kracht hebben om ons niet ten volle te identificeren met al onze eigen begeertes, verlangens, negatieve aspecten, met alles wat het ego zo druk maakt en zo beroert.
Wanneer we dit begrip in onszelf duidelijk hebben dan zien we hoe in ons hartchakra een stil klein wit licht is. Het is heel stil, heel sereen, het beweegt niet eens.
Nu gaan wij een daad doen van grote liefde en respect, naar onszelf toe. Wij plaatsen nu heel bewust ons gezicht, van die mens die we nu zijn, in dit kleine stille licht.
Doe dit heel bewust, en zucht dan maar eens dat je dit hebt durven doen, jouw eigen gezicht plaatsen in dat stille goddelijke licht in jezelf.
En voel de dankbaarheid daarin, de vreugde daarvan.
En weet dat de verantwoordelijkheid nooit zo groot zal zijn dat het je zal verpletteren.
Want het is liefde, en wie in liefde is wordt niet verpletterd.
En in deze liefdesenergie is zoveel ruimte, zoveel openheid, dat we nu bewust kunnen gaan beleven datgene wat altijd met ons plaatsvindt, maar dat we nooit echt bewust zien, namelijk de indaling van hoge kosmische energieën, in de vorm van een brede baan wit licht, indalend in onze kruinchakra, en nu zelfs ons denken verlichtend, verruimend, allerlei oude muurtjes en hekjes omvergooiend, ruimte, licht, warmte, vernieuwing.
En het licht daalt af naar onze kleine hersens, en geeft daar kracht en energie om het dan ook in de materie te kunnen brengen, het nieuwe en het ruime.
En het gaat naar onze nek en onze schouders, en wij voelen dat door deze energie onze lasten verlicht worden.
En het licht gaat verder, langs onze longen, en wij merken dat wij dieper en ruimer kunnen ademhalen, prana, geestelijke lucht, vrijheid in onszelf, innerlijk.
En het licht gaat verder en komt langs onze nieren en het zuivert en het transformeert door deze zuivering oude karmische gebondenheden.
En het licht daalt af naar ons stuitchakra, en geeft ons kracht om die verlichte mens te zijn, die mens die wij nu zijn, in eerbied voor onszelf.
En het licht stijgt weer omhoog en komt langs ons mannelijk of vrouwelijk zijn en stimuleert daar onze levensenergie, vanuit dit licht, vanuit dit respect en deze eerbied.
En het licht gaat verder langs onze plexis solaris en geeft daar nieuwe ruimte om oude pijn los te kunnen laten, vrij van te kunnen worden, ons daar niet meer emotioneel zo mee te identificeren.
En nu komt het licht naar ons hartchakra, en daar ontmoet het de kleine vlam, met ons eigen gezicht daarin. Dan zien wij daar hoe uit deze ontmoeting, uit deze eenheid ontstaat een kruis van licht, en in het midden die gouden roos van deze kleine vlam, met het gezicht van ons daarin.
Het is alsof alles open bloeit in ons hart, een roos van liefde.
28
En het licht stijgt verder op en komt langs ons keelchakra, en wij zullen vanuit deze energieën gaan beleven dat ons spreken meer gericht zal zijn vanuit eenheid en liefde.
En het licht stijgt verder op, gaat langs ons derde oog en geeft ons een diep onderscheidingsvermogen en inzicht en daardoor kracht om vernieuwing te realiseren.
En zo is dan tot ons gekomen,
in ons gekomen, in Gods heilige naam, onze werkelijke acceptatie in vertrouwen, onze werkelijke vergeving in liefde, onze diepste genezing in eenheid.
Om.
GIJ ZIJT ÉÉN MET MIJ
'En zo zeg Ik u, gij broeders en zusters, dat gij allen zijt geroepen
en dat gij één zijt met Mij,
Ik die ben uw geleider en begeleider, Hij die mocht zijn de Christus op aarde.
Want Ik zeg u dat gij allen in u aanwezig hebt de Heer van het Licht, de kosmische Christus, en dat geen mens uitgezonderd,
tot de diepste realisatie kan komen van de kosmische Christus in hemzelf.
Ik werd u toevertrouwd, opdat gij in Mij uw eigen zijn zoudt kunnen herkennen.
Zo mocht Ik u brengen tot de poort van verlossing, opdat in uw eigen zijn
vergeving en transformatie kon gaan plaatsvinden.
Geroepen zijt gij, want Ik zeg u dat geen mens verloren zal gaan indien hij zal komen tot de diepste eenheid in dit goddelijk zijn.
Er zullen tijden komen die vol lijden zullen zijn, doch Ik zeg u,
zo gij werkelijk zult komen
in de eenheid van het goddelijk zijn in uzelve, uw eigen hoogste krachtbron zult gebruiken, zult beleven in uw eigen levens,
het lijden u niet zal vernietigen.
