Academie De Vonk
Dames en heren, welkom in het vaccinatiecentrum en pop-up Zoetwaterfestival. Al meer dan een decennium presenteer ik dit festival, en het is intussen vaste prik dat ik begin met te vermelden de hoeveelste versie we beleven.
Maar nu hebben we door omstandigheden waar ik liever niet over uitweid, een jaartje
overgeslagen. Moeten we dan ook een nummertje overslaan ? Is dit dus de 14de aflevering en slaan we de 13e over, zoals er hotels zijn zonder kamernummer 13 of houden we het toch op 13 en spelden we ons rugnummer ondersteboven zoals wielrenners al eens doen. Enfin, ik heet jullie allemaal welkom op ons 13e en of 14de Zoet water festival.
Het wordt een kleinere aflevering, met twee optredens, een beetje zoals die twee kleine spuitjes die jullie hier ongetwijfeld gekregen hebben.
Er is traditiegetrouw een gastoptreden, maar niet een ensemble van heinde of verre, dat is in deze tijden te risicovol, maar muzikanten uit de eigen gemeente. Een gemeenschappelijk optreden als afsluiter lukte niet, al hopen we natuurlijk stilletjes dat een pak van de muzikanten van de
Academie Vonk vroeg of laat toch in onze harmonie belanden.
U hoort het al, we steken dus van wal met een optreden van de leerlingen en leerkrachten van de Muziekacademie van ons eigenste Oud-Heverlee.
Ze spelen niet allemaal, dat zou wat te veel zijn. De Vonk is immers de grootste muzikale instelling van onze gemeente op 7 locaties, met 67 personeelsleden en liefst 934 leerlingen, jong zowel als oud, dat slaat op de leerlingen, en ook wel wat op de leerkrachten.
Het zijn geen 934 Mozarts, en dat hoeft ook helemaal niet. Wel probeert de Academie in elke leerling de Vonk van de liefde voor muziek te laten overspringen, om dan elke leerling zo ver mogelijk mee te nemen, en met de getalenteerden en de minder getalenteerden te leren samenspelen, luisteren en muziek beleven in de academie en nu ook in de Roosenberg.
Tot mijn grote vreugde is er niet alleen muziek in het aanbod, maar de Academie heeft ook een volwaardige afdeling “Woord”, en dus kunnen ze probleemloos zelf presenteren. Ik geef heel graag het woord aan Christine Achten en de accordeons.
de Weergalm van Meerdael o.l.v. Kristof Lefebvre
Dames en heren, welkom opnieuw. Met iets minder repetities dan anders, zitten hier uw producenten van res en sollen maar ook van aerosolen bijeen.
Onze dirigent Kristof Lefebvre heeft de muzikanten klaargestoomd voor een programma met mooie nummers, en ik heb mijn presentatie klaar, weliswaar met wat minder moppen dan
gewoonlijk, want lachen is wel gezond, maar het werkt ook aanstekelijk, in meerdere betekenissen.
Ik beloof hierbij dan ook van de moppen zo droog als mogelijk te vertellen.
1. High Spirits (Harm Evers)
Het eerste nummer was High Spirits van Harm Evers, een mars met een optimistische boodschap, vol zangerige melodieën gecombineerd met pittige, syncopische ritmes. Jullie weten dat ik niet de gewoonte heb om muziek technische dingen te vertellen, waarom dan die moeilijke term
“syncopische ritmes”? Dat zijn tegentijden, en we leven nu zo’n beetje in tegentijden, gelukkig in deze mars gecombineerd met die optimistische boodschap.
2. Somethin’ Stupid (Carson and Gaile)
We gaan verder met “Something Stupid”, de song die Carson Parks, in 1966 opnam met zijn vrouw Gaile Foote. Het zegt u misschien niet drect iets, maar het jaar daarop maakte Frank Sinatra er met zijn dochter Nancy een nummer één hit van. Of misschien kent u het van de versie uit 2001 van de zanger Robbie Williams en actrice Nicole Kidman. Onvergetelijk alleszins is de oneliner die het hele liefdeslied draagt: “And then I go and spoil it all by saying something stupid like I love you.” Beste mensen, zing gerust mee, croone er maar op los met “Somethin’ Stupid”.
3. Call of the Clans (Kevin Houben) - VLAMO
In Call of the Clans nemen de muzikanten jullie mee naar de Schotse Hooglanden. De clans uit de hooglanden kunnen bogen op een rijke folkloristische traditie, die ze te vuur en te zwaard
verdedigen. De Hooglanden vormden dan ook vaker het toneel van oorlogen en twisten. In “Call of the Clans” van Kevin Houben horen we hoe de clans zich onder een dreigende hemel
voorbereiden om hun tradities te verdedigen. Slecht weer gooit tijdelijk roet in het eten, maar als de zon doorbreekt, kan het feest opnieuw beginnen. De clans zetten hun beste dansers in en de confrontatie eindigt met een grootse apotheose. Oh ja, wat is een clan precies? Een clan is een verband van mensen, die langdurig, of zelfs levenslang in hetzelfde verband leven. Een soort van bubbel dus om het met actuele coronaterminologie te zeggen.
4. Summer of ’69 (arr. Ted Ricketts)
Beste mensen, ik was net geen vier jaar oud, maar de ouderen toehoorders herinneren zich wellicht nog de zomer van 1969 om verschillende redenen: Neil Armstrong ging coronaproof in zijn eentje wandelen op de maan, niet Lance maar Eddy Merckx won zijn eerste tour de France en Louis Armstrong scoorde een gigantische hit met “What a Wonderful World”. Sorry, nee dat laatste was een leugentje om bestwil, What a Wonderful World was het jaar ervoor al een hit, het kan een presentator niet altijd meezitten met die creatieve associaties.
Op muzikaal vlak viel wel meer dan genoeg te beleven in 1969: melkboer Max Yasgur in Bethel (upstate New York) zette zijn weide open. Nier voor zijn koeien maar voor de fine fleur van de pop en rock. Zo’n 400.000 hippies kwamen er voor het legendarische Woodstock Music and Art Fair. Er waren meer beroemde artiesten dan arrangeur Ted Ricketts in de medley “Summer of 69” die jullie dadelijk gaan horen kon wringen: Joan Baez, The Band, Blood, Sweat and Tears, Canned heat, Greateful Dead, Janis Joplin, Melanie, Ravi Shankar, Sha-Na-Na en Ten Years After, en nog een aantal bands die intussen wat in de vergetelheid geraakt zijn krijgen jullie niet te horen. Wie zit er dan wel in?
• Jimmy Hendrix met Purple Haze
• Jefferson Airplane met Somebody to Love (een nummer van Darby Slick)
• Crosby, Stills, Nash & Young met “Suite: Judy Blue Eyes” (van Stephen Stills)
• Joe Cocker met “With a Litte Help From My Friends” (en met een beetje hulp van de Beatles Lennon and McCartney
• Carlos Santana met Soul Sacrifice
• The Who met “Pinball Wizard” (geschreven door Pete Townshend)
• En tot slot CCR (of Creedence Clearwater Revival) met Proud Mary (John Fogerty) 5. Consolation (arr. Jan de Haan)
Het volgende werk “Consolation” is geschreven in opdracht van het Friesch dagblad en de Christelijk bond van muziekverenigingen Friesland, en wel door Jan de Haan, een componist en arrangeur die toch wel in elk optreden van de Weergalm opduikt. De wortels van het stuk gaan ver terug in de tijd, zodat het copyright vervallen is: in 1641 componeerde Georg Neumark zijn
“Trostlied”. Het werd zijn beroemdste werk en belandde in Liedboeken, van waaruit een zekere Johann Sebastian Bach het oppikte in zijn eigen Trostlied (BWV93), en herhaaldelijk recupereerde met andere teksten in Cantates BWV 21, BWV 27, BWV 84, BWV 88, BWV 166, BWV 179 en BWV 197. Pikken van muziek was in die tijd nog niet verboden.
“Consolation”, Trostlied of “Wer nur den lieben Gott lässt walten“ doet waar muziek het best in is:
troosten in barre tijden.
6. Can you dig it (Brian Tyler - arr. Steven Walker)
Can You Dig it van Brian Tyler was het hoofdthema van Iron Man 3, een superheldenfilm uit 2013.
De films van Iron Man hebben niets met de triathlon in Hawaï vandoen maar zijn gebaseerd op de stripverhalen van Marvel Comics. Ze gaan over geharnaste helden, die allerlei bedreigingen
moeten bestrijden. In aflevering drie wordt gejaagd op de terrorist genaamd ‘mandarin’. De spanning van de film spat ook af van “Can You Dig it”. Het is opzwepende muziek in rock en bigband stijl uit de jaren zeventig. Mondmaskertjes op wie daar schrik van heeft. Nog een weetje:
het is ook één van de eerste actiefilm die in het Nederlands gedubbed werden. Je kan er Kevin Janssens en Gene Bervoets aan het werk horen. De eerste opname van de muziek vond plaats in de Abbey Road Studios met het London Philharmonic orchestra, maar dat kan natuurlijk niet tippen aan een live uitvoering van de Weergalm van Meerdael olv. Kristof Lefebvre.
7. Epic Gaming Themes (arr. Paul Murtha)
Het meest epische aan het volgende werk “Epic Gaming Themes” was het verzamelen van de copyrights en credits van alle composities, die in deze medley verwerkt zitten. Je weet wel, gaming muziek, dat zijn die zich steeds herhalende deuntjes, die menig ouder tot wanhoop drijven terwijl zoon- of dochterlief weer veel te lang aan het gamen is. Deze muziek wordt in opdracht van grote multinationale gaming bedrijven geschreven, vaak door meerdere componisten. Sommige games zijn daarbij van TV-series afgeleid, of omgekeerd zijn er films of TV-series van afgeleid.
Om de lijst van componisten voor te lezen heb je normaal gezien een bachelor in de logopedie nodig, maar ik ga het er toch zonder op wagen.
Lorne Balfe, Michiro Oshima, Seiji Mizushima & Tatiana Naumova; Jeremy Soule, Purojekuto Musashi en dat alles in een arrangement Paul Murtha)
Voor de gamers in de zaal: we horen achtereenvolgens :
• Assassin’s creed III Main Title “Mysterioso” waarin de coronamaatregel van de goede ventilatie wordt gehuldigd,
• Bratja (of Brothers) uit Full Metal Alchimist,
• Dragonborn (met het Skyrim Theme);
• Sadness and sorrow (van de TV reeks Naruto) en
• Baba Yetu uit het videospel Civilization IV
8. Trombone Dreams (Walter Schneider-Argenbühl - arr. Stee McMillan)
Het volgende nummer, Trombone dreams is van Walter Schneider-Argenbühl, dag op dag 41 jaar eerder geboren als ikzelf. Zoek het maar uit op Wikipedia, als je wil weten wanneer dat is.
Interessanter om weten is dat hij uit een muzikaal gezin komt. Hij kreeg muziekles van zijn vader en
beleefde op 17 jaar al de première van zijn eerste compositie bij de blaaskapel van zijn
geboortedorp. Hij speelde kornet, tuba en tenorhoorn, maar zijn lievelingsinstrument was – u raadt het al - de trombone, of Pausane zoals dat mooi heet in het Duits. De Pausane is ook het lievelingsinstrument van onze muzikant Erik Mikus.
9. Angels and Demons (Hans Zimmer – arr. Marc Cunningham) - VLAMO
Dames en heren, we gaan “vlammen” want het is tijd voor filmmuziek ! Angels and Demon van Hans Zimmer speelden we al eerder hier voor u in 2014 en 2017. Als je de wetten van de arithmetica volgt, hadden we het in 2020 terug moeten programmeren, helaas… werd het een jaartje later, en komt de Vlamo jury voor het studietornooi ons hier beoordelen.
Angels and Demons is gebazeerd op het boek van Dan Brown, dat in het Nederlands werd
vertaald als “Het Bernini Mysterie”. Het verhaal steunt op samenzweringstheorieën, en breit vlotjes erg uiteenlopende thema’s aaneen, gaande van deeltjesversnellers en antimaterie over illuminatie tot een pausverkiezing en doet onderweg beroemde locaties in Rome aan. En dus werd het daar verfilmd met Tom Hanks in de rol van Robert Langdon opgeluisterd door muziek van de hand van de beroemde Hans Zimmer.
10. Bella Ciao (Traditional - arr. Tom Stanford)
Bella Ciao is een Italiaans strijdlied. Het was van origine een negentiende eeuwse canto di lavoro, een lied dat werd gezongen door de landarbeiders tijdens het oogsten van rijst in de povlakte. Ze moesten in barbaarse omstandigheden werken, de hele tijd met de knieën in het water, en dus werd het later ook een strijdlied van de communiste. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het opnieuw populair onder partizanen die zich verzetten tegen het fascisme. Wat “We’ll meet again”
van Vera Lynn voor de Britten was, werd “bella ciao“ voor het Italiaanse verzet. Ook de
studentenbeweging in mei ’68 pikte het op, net als Rocco Granata Manu Chao en vele anderen.
Recentelijk kwam het terug in de Netflixreeks “La casa de papel”. En dus nu horen we het op het Zoet Water Festival in een arrangement van Tom Stanford.
11. Batman (Danny Elfman & Prince - arr. Toshihiko Sahashi)
Het volgende nummer heet Batman. U kent hem ongetwijfeld, hij ziet er uit als een vleermuis, een bat in het Engels. Lang geleden dat er nog goede dingen van vleermuizen afkomstig waren. Het kan verkeren sprak Bredero…
We hebben het bij de muziek die we gaan horen niet over de stripreeks van tekenaar Bob Kane en scenarist Bill Finger die vanaf 1939 verscheen. En evenmin over de TV-reeks uit 1966, noch over de
Batman film uit 1999 met koffieslurper George Clooney, of die uit 2016 met Ben Affleck, of die met Christian Bale uit… ik zal stoppen want het wordt vervelend.
Nee, we hebben het hier over de film Batman uit 1989 . En als dat een vraag in “de Slimste mens ter Wereld” was zouden dit misschien de vijf trefwoorden zijn:
• Michael Keaton (die Batman speelt)
• Gotham City (de fictieve stad waar hij woont)
• The Joker (de eeuwige tegenstander van Batman
• Tim Burton (de filmregisseur die men altijd vergeet te noemen)
• En Prince (the Artist formerly known as…)
Batman is ook de naam van het elfde album van de Amerikaanse popartiest Prince. Het fungeerde als een van de twee soundtracks van de film. De andere was instrumentaal en werd
gecomponeerd door Danny Elfman.
Arrangeur en componist Toshihiko Sahashi verenigt in zijn bewerking voor harmonie melodieën van de twee albums. We horen “The Batman Theme” van Elfman en Batdance en Partyman van Prince – om weer te eindigen met The Batman Theme als een soort van vierde golf.
12. Instant Concert (als bis) (Harold L. Walters)
Marche militaire / Wilhelm Tell / New World Symphony / Chicken Reel / Waltz of the Flowers / Bridal Chorus / Rule Britannia / Jingle Bells / Sleigh Bells / Cielito lindo / Samba / Dance of the hours / La sorella / Jeanne with the light brown hair / Hava nagila / Grandfather’s clock / Woodblock / Chiapanecas / Westminster Chimes / Irish Washerwoman / Deck the hall / Poet and Peasant / When the Saints go marching in / My old Kentucky home / Blue Danube / Humoreske / Orpheus / Anvil Chorus / Down by the riverside / The Billboard / Dixie /
Uitleiding
Nieuwe muzikanten: Evelien Coppenrath op sax alt
