Zondag na Hemelvaart : God blijft bij ons
Zevende zondag van Pasen:
Evangelie: Johannes 17, 1 – 11 A
Jezus bid tot God
Toen Jezus tegen zijn leerlingen gesproken had, keek hij omhoog naar de hemel en begon te bidden: ‘Vader, het beslissende moment is gekomen. Geef mij toch een plaats naast u in de hemel. Dan kan ik, uw Zoon, u daar alle eer geven!
U hebt mij macht gegeven over alle mensen. En u hebt de mensen die bij mij horen, aan mij gegeven. U wilt dat ik hun het eeuwige leven geef. Dat betekent dat zij u van dichtbij mogen kennen; u, de enige God. En dat ze mij mogen kennen als degene die door u naar de wereld gestuurd is.
Vader, het werk waarvoor u mij gestuurd hebt, heb ik gedaan en afgemaakt.
Zo heb ik u op aarde alle eer gegeven. Geef mij nu de hoogste macht en eer bij u in de hemel. Dezelfde macht en eer als toen ik bij u was voor het begin van de wereld.
Vader, u hebt zelf mijn leerlingen uitgekozen. Ze zijn van u, en u hebt hen aan mij gegeven. Aan hen heb ik laten zien wie u echt bent. En zij hebben uw
boodschap aangenomen. Ze weten nu dat alles wat u aan mij gegeven hebt, bij u vandaan komt. Ik heb uw boodschap aan hen doorgegeven, en zij hebben die aangenomen. Ze weten dat die boodschap van u komt, en dat u mij werkelijk gestuurd hebt.
Vader, ik bid niet voor de mensen die bij deze wereld horen, maar voor de mensen die bij u horen. Zij zijn van u, en u hebt ze aan mij gegeven. Want alles wat van mij is, is van u. En alles wat van u is, is van mij. Mijn hemelse macht wordt op aarde zichtbaar door mijn leerlingen. Ik ben straks niet meer in deze wereld, ik ben op weg naar u toe. Maar mijn leerlingen zullen in deze wereld blijven.
Overweging
Beste mensen,
Nu leven wij in de tijd na Pasen en Jezus is er niet, lijkt het.
De leerlingen en Maria wachten in stilte af op wat komen gaat. Dat lezen wij in Handelingen 1 , vers 14:” Zij allen bleven eensgezind volharden in het gebed, samen met de vrouwen, met Maria, de moeder van Jezus, en met zijn
broeders.”
De toekomst is onduidelijk.
Is er wel een toekomst? We weten niet wat we kunnen verwachten. Beste mensen, in deze tijd van de voortdurende coronacrisis kunnen wij ook niet veel meer dan wachten, afwachten, hopen en bidden, eensgezind volharden in het gebed zoals de leerlingen en Maria doen.
Dat wachten, afwachten dat is soms heel vermoeiend, niet weten wat er gaat gebeuren, die onzekerheid….
In zo’n situatie zaten ook de leerlingen van Jezus en Maria.
Er is verwarring, spanning, onrust.
Ook Jezus zelf bidt in het Johannesevangelie , vóór zijn arrestatie, tot zijn hemelse Vader.
Jezus keert terug naar de Vader en de discipelen blijven alleen achter.
Hoe moeten ze nu verder gaan in zijn voetsporen?
Het was voor de leerlingen een kritische tijd waar de vertwijfeling nabij was. Ze
stonden opeens voor de leegte: het was allemaal voorbij.
Dat moment geeft ons te denken over onze eigen toestand. Immers, staan wij ook niet voor de leegte? Door de huidige coronacrisis wordt ons leven kleiner, ingeperkt en menselijk contact kan alleen op anderhalve – twee meter afstand.
Hoe lang zal dit nog verdergaan…? Veel mensen over de hele wereld zijn het slachtoffer geworden van dit onzichtbare virus. Veel mensen zijn bang
geworden en durven het huis niet meer uit. Veel mensen vereenzamen, vooral ook in de verpleeghuizen en verzorgingshuizen. Hoe nu verder…?
Wij hebben op Pasen de verrijzenis van Jezus herdacht en ook al konden wij niet naar de kerk, via streaming of de televisie en internet konden wij dan thuis Pasen in ons hart vieren……
Afgelopen donderdag vierden wij zijn Hemelvaart, zijn terugkeer naar God. De leerlingen stonden er alleen voor in Jeruzalem waar Jezus werd vermoord.
Onvermijdelijk moesten ze zich teleurgesteld voelen in hun verwachtingen.
Wat moest er nu gebeuren, moesten ze alles prijsgeven en maar terugkeren naar hun bezigheden van vroeger? Moesten ze niet terugkeren naar Galilea en opnieuw gaan vissen in hun meer?
En dan onze vraag: Heeft de kritische toestand die de leerlingen van Jezus doormaakten niet enige verwantschap met wat wij beleven in onze tijd? Deze vraag kunnen wij het beste zelf, ieder voor zich beantwoorden.
Het heeft te maken hoe wij, ieder van ons, in deze huidige crisistijd van de coronapandemie staan en hoe wij hiermee omgaan.
Wat deden de leerlingen?
Ze trokken zich terug in gebed.: “Ze bleven eensgezind volharden in het gebed samen met de vrouwen, met Maria, de moeder van Jezus, en met zijn
broeders.” (Handelingen 1, 14) Het gebed werd hun kracht.
