UvA-DARE is a service provided by the library of the University of Amsterdam (https://dare.uva.nl)
UvA-DARE (Digital Academic Repository)
Antibodies against antibodies: immunogenicity of adalimumab as a model
van Schouwenburg, P.A.
Publication date
2012
Link to publication
Citation for published version (APA):
van Schouwenburg, P. A. (2012). Antibodies against antibodies: immunogenicity of
adalimumab as a model.
General rights
It is not permitted to download or to forward/distribute the text or part of it without the consent of the author(s) and/or copyright holder(s), other than for strictly personal, individual use, unless the work is under an open content license (like Creative Commons).
Disclaimer/Complaints regulations
If you believe that digital publication of certain material infringes any of your rights or (privacy) interests, please let the Library know, stating your reasons. In case of a legitimate complaint, the Library will make the material inaccessible and/or remove it from the website. Please Ask the Library: https://uba.uva.nl/en/contact, or a letter to: Library of the University of Amsterdam, Secretariat, Singel 425, 1012 WP Amsterdam, The Netherlands. You will be contacted as soon as possible.
Summary
137
Chap
ter 8
samEnvatting voor niEt-ingEwijdEn
In de afgelopen jaren is er een nieuw soort medicatie ontwikkeld voor de behandeling van reumapatiënten, de zogenaamde biologicals. Het merendeel van de reumapatiënten dat met deze medicijnen behandeld wordt, reageert hier goed op. Bij een deel van de patiënten worden deze medicijnen echter door het lichaam herkend als lichaamsvreemd. Het lichaam reageert daarop door het immuunsysteem te activeren, waardoor er antistoffen worden gevormd. Deze antistoffen zijn eiwitten die geproduceerd worden door cellen van het immuunsysteem. Deze eiwitten binden specifiek aan de biologicals. Door het maken van antistoffen tegen biologicals reageert de patiënt minder goed op de behandeling (verminderde klinische respons).
Adalimumab (Humira) is een van de biologicals die wordt gebruikt voor de behandeling van reuma en andere auto-immuunziekten. Uit eerder onderzoek is gebleken dat 17-28% van de patiënten antistoffen maakt tegen adalimumab. Het maken van deze zogenaamde anti-drug antistoffen (ADA) leidt tot lagere adalimumab spiegels in het bloed en uiteindelijk tot het niet reageren op behandeling. Echter, in het merendeel van deze onderzoeken zijn de ADA gemeten met een methode waarin de aanwezigheid van adalimumab leidt tot vals negatieve resultaten. Omdat reumapatiënten continu behandeld worden met adalimumab, zorgt dit voor een onderschatting van de frequentie en hoeveelheid antistoffen die gevormd worden door de patiënten.
Tijdens het onderzoek beschreven in dit proefschrift hebben we een methode ontwikkeld om ADA te kunnen meten in de aanwezigheid van adalimumab. Op deze manier kunnen we een beter beeld krijgen van de afweer reactie tegen adalimumab. We laten zien dat vergeleken met eerdere studies een veel groter percentage (53%) van de reumapatiënten ADA maakt tegen adalimumab. Ook bleken patiënten meer ADA aan te maken dan er oorspronkelijk werd gedacht. Dat is van belang omdat de hoeveelheid ADA die de patiënt maakt bepaalt of de patiënt reageert op de behandeling, hoe meer ADA hoe minder de patiënt op de behandeling reageert. Bovendien zien we dat een gedeelte van de patiënten na verloop van tijd stopt met het maken van ADA tegen adalimumab.
Verder laten we zien dat patiënten verschillende antistoffen tegen adalimumab maken. Van deze antistoffen hebben we onderzocht tegen welk gedeelte van adalimumab ze gericht zijn. Het onderzoek toont aan dat alle ADA aan het zelfde gedeelte van adalimumab binden. Daarnaast blijkt dat dit gedeelte precies het functionele gedeelte van adalimumab is. Dit betekent dat patiënten die antistoffen maken niet reageren op adalimumab behandeling doordat de antistoffen voorkomen dat adalimumab zijn functie uit kan oefenen. Ons onderzoek toont aan dat patiënten die behandeld worden met biologicals regelmatig onderzocht moeten worden op de aanwezigheid van ADA en op de hoeveelheid geneesmiddel in het bloed.
