Polygonum maritimum L. in Nederland. (Polygonum maritimum L. in the Netherlands)

Polygonum

maritimum L. in Nederland

door

W.G. Beeftink

(Mededeling

no. 25 van het

Hydrobiologisch

Instituut,

afd.

Delta-onderzoek,

Yerseke)

Taxonomische kenmerken.

Plant

_{overblijvend.}

Wortel

_spilvormig,

vertakt, aan de basis

_houtig.

_Stengel

10—50cm

lang,

vertakt, forsen aande basis

_{houtig, blauwgroen,}

in de

_jeugd

meestal

opstijgend,

later

_liggend.

Bladen

_{elliptisch-lancetvormig,}

_{0,5 —1,5 cm}

lang,

0,5 cm

breed,

leerachtig,

meestal met een naar de

onderzijde

omgerolde

rand, in

_droge

toestand meestal

_{blauwachtig gekleurd, volgens}

HEGI(12) in de winter niet afvallend.

Tuitjes zilverachtig

en

doorschijnend,

aan de basis bruintotbruinrood,met

ongeveer 12

_duidelijke,

vertakte nerven,

langer

dan de internodiën.

_Bloeiwijzen

in de blad-oksels,

_{1—4-bloemig,}

naar de _top der

_stengels

_geleidelijk

meer

opeengedrongen.

In 1962 is

_tijdens

een onderzoek naar de

_{vloedmerkgemeenschappen}

_langs

de noordkust van Noord-Beveland voor het eerst in Nederlandeen

exemplaar

van

Polygonum

maritimum L.

_aangetroffen

en verzameld (Herb.

Lugd.

Bat. No. 962, 331—391 en 655). Deze vondst maakt _{het de moeite waard nader op deze}

merk-waardige

soortin tegaan. Naeenkorte

bespreking

van de taxonomische kenmerken zullen

_{achtereenvolgens}

enkele

_opmerkingen

worden

_gemaakt

over de

_{verspreiding,}

overde

_plaats

van desoortin het_systeem van

plantengemeenschappen

en over de

Bloemen rose of

_groenachtig

en wit.

_Nootjes

_eivormig,

_driekantig,

_toegespitst,

4—5mm

lang, roodachtig

bruin,sterk

_glanzend

en

glad, duidelijk

buiten het bloem-dek uitstekend

_(fig.

1).

Polygonum

maritimum onderscheidt zich van P. aviculare L. agg. in de eerste

plaats

door de

_{grote, duidelijk}

uit het bloemdek stekende,

gladde

nootjes,

de op-vallende

_tuitjes

en de

_leerachtige

bladenmet

_omgerolde

bladrand; voorts door het

overblijvende

karakter. De

_volgens

HULTF.N(14)verwanteentaxonomisch nog onvol-L., habitus.

doende onderzochte P. raii

_Babingt.

en P. _oxyspermum

_Mey.

&

_Bge.

verschillen

van P. maritimum onder meer door de veel kortere, meest niet

_{doorschijnende,}

6

_{—8-nervige tuitjes,}

de

_grotere

bladenmet

_weinig

ofniet

_{teruggeslagen}

rand ende één- tot

tweejarigheid;

deze beidesoorten _{hebben, samengevat,}eenhabitus dieaan

P. aviculare doet denkenenvruchten die op dievanP.maritimum

_gelijken.

Verspreiding.

P. maritimumis,evenals P.raiienP. oxyspermum,een

plant

vande zeekusten. Het

areaalpatroon

is daardoor lint- of

_lijnvormig.

De

_{noordoostgrens}

van hetareaal wordt bereikt in

Z.W.-Engeland,

waar de soortop enkele

plaatsen

voorkomt tot in Somerseten

Hampshire

(PERRING&WALTERS, 18);

langs

het

_Europese

vasteland is desoort

verspreid

tot

bij

Barfleuraan de noordkust van het Franse

departement

Manche _{(MESLIN, 17)} entot in Calvados (HERMANN, 13), doch slechts tot

_langs

de Z.-Bretonse kust

_algemeen.

Zuidwaarts strekt het areaal zich uittot de Azoren en

de Kanarische eilanden

(HULTÉN,

14);in het Mediterrane

gebied

wordtP. maritimum opgegevenvan N.-Afrika (Marokko,

Aigerië,

Tunesië), Sicilië,

Spanje,

de _Balearen,

Z.-Frankrijk,

de noordoevervan de Adriatische Zee, Griekenland, Kreta, KJein-Azië,Libanonentot

langs

denoordoevervandeZwarte Zee(FREI,10;PIGNATTI, 19; HERMANN, 13). Voorts in Z.-Afrika enZ.-Amerika (HULTÉN, 14). P. maritimum is in

_Europa

dus een mediterraan-atlantischesoort.

P. raii

daarentegen

is eeneu-atlantische soort,

_{hoofdzakelijk}

verspreid

langs

de zuid-enwestkustvanGroot-Brittannië,

langs

deIerse_kusten,

op

Helgoland (subsp.

raii _{Scholtz) envan} Jutlandtot aan Kola

(subsp. norvegicum

Sam.). De

_zuidelijke

areaalgrens

is onzeker: voorNormandië wordt desoort_{opgegeven door MESLIN}(17)

en GÉHU(11) en voor

Bretagne

doorCORILLION(6)en DARIMONTC.S.(7). Ook iser

nog geenzekerheidmet

betrekking

tot deP.raii-achtigevormen uit het Mediterrane

gebied

en

Z.O.-Europa

(HEGI, 12; HULTÉN, 14).P. oxyspermum heeft een baltische

verspreiding,

van

Z.-Noorwegen

tot

langs

de Finse Golf.

Overzien

_wij

deze _{gegevens dan}

lijkt

hetmeervoor de handte

liggen

langs

onze

kustenP. raiidan P.maritimumaan te treffen. De

_vindplaats

vanP. maritimum op Noord-Beveland is ongeveer400km vandemeest

_noordelijke

bekende

_{groeiplaatsen}

verwijderd (fig.

2). Wel wordt_transport van

diasporen

met

drijvend

materiaalvan

zuidelijke

herkomst

_{vergemakkelijkt}

door de Golfstroom.

_{Waarschijnlijk}

heeft de

dispersie

ook _{op deze}

_{wijze plaats gevonden,}

temeer omdateen tientalmeters van

de

_vindplaats

_verwijderd

tevens

_{vijf kiemplanten}

van Crambe maritima

_zijn

aan-getroffen.

Phytocoenologische

beschouwingen.

Omtrent de

plaats

dieP. maritimum in de

phytocoenologische

syntaxa

*)

inneemt,

zijn

niet veel _gegevens bekend. BRAUN-BLANQUET (zie BRAUN-BLANQUET C.S.,3) onderscheidt in het Mediterrane

_gebied

_geen

_{afzonderlijke}

_syntaxa van

gemeen-schappen

op

aanspoelselconcentraties.

P. maritimum is

_bij

hem in

_Z.-Frankrijk

(zie ook BOTERENBROOD _{C.S.,2) en} ook

_bij

FREI₍₁₀₎

op Sicilië en

bij

DE BOLÓS &

') Onder eensyntaxon wordt verstaan elkefloristiseh gedefiniêerdeabstracte vegetatie-eenheid;

MOLINIER(8) op

Majorca

een constante of

_bijna

constante, doch steeds schaarse soort in het

_Agropyretum

mediterraneum, demet het

_{Agropyretum juncei}

van de

Westeuropese

kusten vicariërende associatie uit het Mediterrane

_gebied.

TÜXEN(20) is evenwelvan

mening,

dat evenals

langs

de

Westeuropese

kusten ook in het Medi-terrane

_gebied

_{afzonderlijke}

_{aanspoelselgemeenschappen}

kunnen worden onder-scheiden,hoewel deze

_{waarschijnlijk grotendeels}

als „Schleier-Gesellschaften" in het

Ammophilion optreden. Hij verenigt

deze

gemeenschappen

in het

_Euphorbion

_peplis

en beschouwt P. maritimum tezamen met

Euphorbia peplis

als verbondskentaxa. PIGNATTI(19) stelt een andere

indeling

voor, doch dezekan, naar het

lijkt,

niet

principiëel

van die van Tüxen verschillen.

_Blijkens

CHERMEZON(4),

KUHNHOLTZ-LORDAT(15)

en

schriftelijke

gegevens van Dr. J. M. GÉHU _(Besantjon) strekt het

Euphorbion

peplis

zich

_langs

de

_{europees-atlantische}

kust in ieder

_geval

uit tot het Franse

_departement

Morbihan. Het areaal vanP. maritimumreikt echtertot Nor-mandiëen

Z.W.-Engeland

enhetis

opvallend

hoezeer de

_noordgrens

vandeze soort

endie van

Euphorbia peplis

in

Z.-Engeland

samenvallen(PERRING& WALTERS, 18). Hoewelde

gegevenszeerschaars

_{zijn, blijkt}

het datP.maritimum

_langs

de europees-atlantische kust in het

_Atriplicetum

sabulosae(=A. tornabeni)

transgrediëert.

Dit

verschijnsel

komt b.v. tot

uiting

inde

_{soortenlijst,}

dieDARIMONT C.S.,(7,p. 56)geven

van een

vloedmerkgemeenschap

op het schiereilandQuibéron:

Honckenya peploides,

Atriplex

sabulosa,

Elytrigia juncea,

Cakilemaritima _en

_Polygonum

maritimum. Ook het

_exemplaar

_vanNoord-Beveland stond ineen

gemeenschap

van deze associatie:

Opname

62512: Strandvandevoorm.

Sophiapolder;

op vloedmerkvanvnl.

_algen,

dat meteendunne

_laag

zand is bedekt.

_Oppervlak

2 x 8 m;

bedekking 40%.

Honckenya peploides

2.2;

Atriplex

sabulosa 2.1—2;Cakilemaritima 1.1—2;

Elymus

arenarius 1.1—2; Salsola kali +. 1;

Atriplex

hastata + .1;

Atriplex

littoralis + • 3;

Elytrigia juncea

r. 2;

_Polygonum

maritimum r. 1.

Het _{valt op dat in beide}

_{gevallen Honckenya peploides}

een

_belangrijk

bestanddeel

van de

_gemeenschap

uitmaakt.

De conclusie is datP. maritimumeen kentaxon is vanhet mediterraan-atlantische

Euphorbion

peplis

en dat

zij

langs

de

_{europees-atlantische}

kust onder

_bepaalde

omstandigheden

transgrediëert

in het

_Atriplicetum

sabulosae,eenassociatie van het

verbond

_{Salsolo-Honckenyon}

peploidis.

Oecologie.

Over de aard van de milieufactorenen de combinatievan

milieuprocessen

waar-voor P. maritimum

_openstaat,

is slechts

weinig

bekend.

_Wij

willen echter trachten

ons uit de beschikbare gegevenseenbeeld daarvan tevormen.

P. maritimum is een

halophiele

aanspoelselplant.

Zij

ontwikkelt zich op

aan-spoelselconcentraties

die op strandenen

grintkusten zijn gedeponeerd.

Uit de literatuur

blijkt

dat desoorteen

grotere

affiniteittot

_grint

en

grof

zand dantot

fijn

zand ver-toont (CHERMEZON, 4; KUHNHOLTZ-LORDAT, 15; CLAPHAM C.S., 5; BOTERENBROOD

c.s.,2). Dit betekent dat

_overstuiving

van het

aanspoelsel

door zand, zoals

_langs

onze stranden meestal

_gebeurt,

_{geen proces} kan

_zijn,

dat inherent is aan het milieu

vanP. maritimum. Evenals

_{bij Honckenya peploides}

enBeta maritima

lijkt

het

over-blijvende

karakter en de

liggende

c.q.

lage groeiwijze

ook niet functioneelvoor een

sterk

_bewegelijk

(instabiel)

anorganisch

substraat. Waar P. maritimum zich des-ondanks _op zandstrand

_vestigt,

_zou dit strand

_gekenmerkt

moeten

_zijn

door een

zekere stabiliteitof,

hetgeen

daaraan

_{onafscheidelijk}

is verbonden,dooreen zekere

afgeslotenheid

voorinvloedenvanbuitenaf(stormen,

stromingen, golfslag).

Gaan

_wij

nu het karakter van het milieu aan de Noordbevelandse kust na. De noord-enoostkust van dit eiland heeft vanoudste

lijden gehad

van oever-en

dijk-vallen. Daardoormoesten in het verleden verscheidene

_polders

aande Oosterschelde worden

prijsgegeven

(DE BRUIN & WILDEROM, 9).

Op bedreigde

plaatsen

bouwde

men secundaire

_dijken,

waardoor

_inlagen

ontstonden(de z.g.

„kupen"),

die ten

dele ook moesten worden

_{prijsgegeven.}

Zo ontstondeen

kustgedeelte

vanzeer

grillige

structuur: vooruitstekende

dijkgedeelten

(o.a. nollen) worden

afgewisseld

door inhammenvan

uiteenlopende

vorm en

afmetingen.

De

_zandige

_vooroever bewerkte dat zich in de inhammen strandwallenen

duintjes

ontwikkeldenendat alleen in de daarachter

_gelegen

kleine valleien sedimentatievan slib kon

_{plaatsvinden.}

Met de

_{gedifferentieerde}

structuur van de kust

_hangt

een differentiatie in de

bewegelijkheid

van het zand samen. Met name in de luwte van vooruitstekende

polderdijken

ennollenstaat het _{milieu minder open} voor de

wisselvallige

invloed

van stormen en

golfslag. Daarbij

komt nog dat demeeste

duintjes

enstrandwallen

geruggesteund

worden dooreen

dijk, hetgeen

de stabiliteitvan het milieuten

_goede

komt. Het is opeen

dergelijke

beschutte

_plek,

datP. maritimum tezamen met Honcke-nya

peploides,

Crambemaritima enandere

vloedmerkplanten

is

aangetroffen (fig.

3).

Een tweede voorwaarde voor het ontstaan van fraai ontwikkelde

vloedmerk-gemeenschappen

in het

_algemeen

_envoor de

_vestiging

_van P. maritimum in het

bijzonder, lijkt

de

_{samenstelling}

vanhet vloedmerk te

_{zijn. Langs}

de noordkustvan

Noord-Beveland bestaat het vloedmerk niet—zoals

bijna

overal elders inhet

Delta-gebied

—

18

algen

(vnl.

Phaeophyceae).

Naarverwacht

mag worden stemtdit„menu" overeen met datwat

langs

de Franseen

Engelse

kusten ter

beschikking

staat.

Wij

komen nu totde _{vraag of}P. maritimum in de toekomst dekans heeftzich in Nederland ineengroteraantalenook opmeer

plaatsen

te

vestigen.

In deeerste

plaats

is de

_{wintertemperatuur}

een

beperkende

factor: de thans bekende

noord-oostelijke areaalgrens

valtsamenmetde 5.6° C-isothermvande

_{gemiddelde dagelijkse}

minimumtemperatuur

in

_januari

en met de 3.3° C-isotherm van die in februari (PERRING & _{WALTERS, 18).} In

_{Vlissingen zijn}

_{deze waarden resp. 1.1° C}

en0.8° C

(Maandelijks

Overzicht der

_{Weersgesteldheid,}

16). De

_{overwinteringskansen}

moeten dus in ieder

_geval

als uiterst klein worden beschouwd.

Toch is deze

_beperking

niet voldoendeom toteen antwoord _op deze _vraag te komen. De _{vondst op Noord-Beveland}

_bewijst

immers dat de actie-radiusvan de

dispersie

tot in ons land reikt endat de Nederlandse

_{klimaatsomstandigheden}

de

ontwikkeling

tot volwassen en

_{diasporen voortbrengende}

_{individuen niet in de weg} staan (het

gevonden exemplaar

heeft

_rijpe

_zaden).

De

_{kernmotievering}

voor hetzeerzeldzame voorkomenvan P. maritimum inons

land

_ligt

daarom in de zeldzaamheid _van de vereiste combinatievan

egaliserende

en differentiërende_aspecten in het milieu. Het

_uitgangspunt

van deze

_zienswijze

is de

_{gedachtengang}

vanVAN LEEUWEN(21, 22),die stelt dat menin iedere relatie—

met

inbegrip

van deaan het leven inherente ordenende relaties dieaan

organisatie

en

patroonvorming

ten

_{grondslag liggen}

—_elementen

vancommunicatieenisolatie kan onderscheiden. Tot de

_{noodzakelijke}

elementenvancommunicatie of

verbinding

van de

_standplaats

met krachtenvan buitenaf behoorteen

regelmatige

aanvoer van

organisch

materiaalen vanzeezouten. De

_ruimtelijk

isolerende of scheidende elemen-ten bestaan uit een zekere

_beschutting

_tegen

aanvoer van

anorganisch

materiaal

en uit een

beperking

t.a.v. de

_{samenstelling}

van het vloedmerk tot

_voornamelijk

algen.

Het

_{duidelijke ruimtelijke}

isolatie-aspect

verzekert tevens een relatief

_hoge

Fig. 3. Situatietekeningvande vindplaatsvan Polygonum maritimum L. op Noord-Beveland.

19

stabiliteitvande

standplaats

in de

_tijd.

Dezestabiliteit, die

_langs

de

_Engelse

enFranse kusten

_voornamelijk

wordt bereikt door de

_grofheid

vande

anorganische

substraat-partikels

(strandkeien,

grint

en

grof

zand), kan aan onze stranden slechts door

beschutting

worden

_gerealiseerd

en

beschutting

is alleen realiseerbaar aan kusten

met een zeer

gedifferentiëerde

structuur in de

_richting

van de

_kustlijn,

zoals aan

de noordkust van Noord-Beveland.

De vraagnaarde kansen voor

vestiging

in Nederlandkan dus worden beantwoord met een antwoord op de vraag naarhet voorkomenvan de hiervoor omschreven

combinatievan

egaliserende

endifferentiërendeeffecten in het kustmilieu.

_Algenrijke

vloedmerken op zand ineen

betrekkelijk rustige omgeving

en

bij

een

hoog

saliniteits-niveau

_zijn

in ons land zeer zeldzaam. Behalve

_langs

de noordkustvan

Noord-Beveland kunnen

_wij

deze combinatie van

omstandigheden

in het

_Deltagebied

misschien _{nog verwachten} aan de in- en

uitspringende

gedeelten

van de westkust

van Zeeuws-Vlaanderenen van de noord-enzuidkust van Schouwenen Goeree. Rechte

_kustlijnen,

zoals het Noordzeestrand, vertonen eente _grote

_openheid

in de

richting

van de

_kustlijn

enbieden daarom aanP. maritimum

geen enkele kans tot

vestiging.

Hetzelfde

_geldt

voor soorten als

_Atriplex

_{glabriuscula,}

Beta _maritima, Crambemaritima,

Raphanus

maritimus, Glaucium

flavum,

Crithmummaritimum_en —

in minderemate —

voor

Atriplex

sabulosa.

Deze

benaderingswijze

van de

_oecologie

vanP. maritimumillustreert de

uitzonder-lijke

betekenis van

onregelmatigheden

in de

_kustlijn

voor

migratie

en

vestiging

van

organismen.

Het is daaruit echter tevens

_duidelijk

dat de

rechttoe-rechtaan-con-structies van dewerken dieuithet

Deltaplan

ende

Europoortplannen

voortvloeien,

een enormverlies aan differentiatie in het milieuendusaan

organismen

zullen op-leveren. Des te

groter

wordt daarom de betekenis van de

_{instandhouding}

van de buiten de afsluitdammen

_blijvende

_{onregelmatigheden}

in de

_kustlijn

als het Zwin, de Verdronken ZwartePolder,de Kwade Hoekenhet Groene StrandvanOostvoorne.

Literatuur

1. J. J.BARKMAN,H. DOING KRAFT,C.G.VANLEEUWEN & V.WESTHOFF, Enige opmerkingen overde terminologiein de vegetatiekunde.Corr. blad Floristiek en Veg.-onderz.8, 1958,

p. 87—93.

2. A. J.BOTERENBROOD, W.A. E.VANDONSELAAR-TEN BOKKEL HUININK &J.VANDONSELAAR, Quelquesdonnéessur1'écologiede lavégétationdesdunes etsurlafonctionde1'enracinement dans1'édification des dunesala eóte méditerranéenne de la France. Proc. Kon. Ned. Akad. Wet.C 58, 1955, p. 523—547.

3. J. BRAUN-BLANQUET, N. ROUSSINE & R. NÈGRE, Les groupements végétauxde la France méditerranéenne.Centre Nat. Rech. Scient., 1952, 297 pag.

4. H._{CHERMEZON, Aperfu} surlavégétationdu littoralasturien. Buil. Soc. Linn.NormandieSér.

7, 1, 1919, p. 159—213.

5. A.R.CLAPHAM,T.G. TUTIN & E. F.WARBURG, Flora of the British Isles. Cambridge,1958, 1591 pag.

6. R. CORILLION, Phytogéographiedes halophytes du nord-ouest dela France.PennarBed3, 1961, p. 42—59.

7. F.DARIMONT,J. DUVIGNEAUD & J.LAMBINON, Le Massif Armoricain. Excursion de la Soc. Bot. de Liège. Lejeunian.s. 9, 1962, 70 pag.

8. O. DEBOLÓS & R.MOLINIER, Recherches phytosociologiquesdans 1'ile deMajorque.Collect. Bot. 5, 1958, _p. 699—865.

9. M. P.DEBRUIN &M.H.WILDEROM,Tussenafsluitdammenendeltadijken.I.Noord-Beveland, 1961, 304pag.

20

10. M. FREI, Studi fitosociologicisu alcuneassociazioni littorali in Sicilia(Ammophiletaliae Salicornietalia).NuovoGiorn.Bot. Italianon.s.44, 1937,p.273—294.

11. J. M. GÉHU, Lavégétationdes levées degaletsdu littoralfrancais de la Manche. Buil. Soc. Bot. Nordde la France 13, 1960,p. 141—152.

12. G. HEGI, Illustrierte Flora vonMittel-Europa,III. 1,2. Aufl. München, 1957,8+ 452pag. 13. F.HERMANN, Flora vonNord- undMitteleuropa. Stuttgart, 1956, 12 +1154pag. 14.E. HULTÉN, The amphi-atlantic plants and their phytogeographicalconnections. Kungl.

SvenskaVetensk. Akad. Handl.Ser. 4, 7(1), 1958, 340_pag.

15. G. KUHNHOLTZ-LORDAT, La baie d'Audierne et la baie de Douarnenez. Essai de phyto-géographie agricole.Ann. ÉcoleNat.Agric. Montpellier 19, 1928,_p. 1—35.

16. MaandelijksOverzicht der Weersgesteldheid.De Bilt,K.N.M.I. 59, 1962.

17. R.MESLIN, Normandie(générale). Notice bot. etitinér. commentéspubliésa1'occasion du VUIeCongr.Intern. Bot. Paris-Nice, 1954,p. 29—48.

18. F. H. PERRING& S. M. WALTERS(ed.), Atlas oftheBritishflora.London,1962,24+432+ 12pag. 19. S. PIGNATTI, Introduzione allo studio fitosociologico della pianura veneta oriëntale. Atti

Inst. Bot.Univ.Lab. CrittogamicoPaviaSer. 5, 9, 1953,p. 92—258.

20.R. TÜXEN, Grundriss einer Systematik der nitrophilen Unkrautgesellschaftenin der eurosi-birischen Region Europas.Mitteil.Flor.-soziol. Arbeitsgem.N.F.2, 1950, _p.94—175. 21. C. G. VANLEEUWEN, Beplantingeninhet Nederlandse landschap. Vakbl. Biol.40, 1960,

p. 181—191.

22. ,De hoogvenen vanTwente. In: Twenie-natuurhistorisch III. Heiden, venenen

vennen.Wetensch. Meded. K.N.N.V.43, 1962, p.21—38.

Summary

The discoveryin1962 ofasingle specimenofPolygonummaritimum L.ondrift material washed ashoreatthe north coast of the isle of Noord-Bevelandgivesrise toadiscussionof itstaxonomical, geographicalandecologicalcharacteristics. The specieshasneverbeen found intheNetherlands before.

Anenumeration ofthe taxonomical featuresofP. maritimum and acomparisonwiththose of P. aviculare L._agg.and of thealliedtaxa P. raiiBabingt.and P. oxyspermumMey. &Bge.isgiven. The mediterranean-atlantic species P. maritimum reachesitsnorth-easternlimitonthecontinent inthe French counties Manche andCalvados,inEnglandin the counties SomersetandHampshire.

Thus thelocalityin the Netherlands issituatedabout 400 km north-eastof thislimit.It must be

accepted thatdiaspores canbe transportedover this distance _amongdrift materialof southern

origin.

Inthephytocoenologicalsystem of theFrench-Swiss school P. maritimum isafaithfultaxon of themediterranean-atlantic allianceEuphorbion peplis growingondrift material washed ashore. However, attheeuropean-atlanticcoastthe species penetratesinto the Atriplicetum sabulosae, anassociation of the alliance Salsolo-Honckenyon peploidis which vicariates with the former

alliance in northernregions. Avegetationrecordof the localityinNoord-Bevelandis given.

Whilediscussing theecology of P. maritimumspecialattention is devoted to the combination oflevelinganddifferentiatingaspectsof the habitat of tidal drift belts in relation to forces from the outside.The starting-pointof thisview forms thestimulatingtrainofthoughtof VAN LEEUWEN

(21, 22)who takes theline that in each relation—includingtheorderingrelationsformingthe

baseoforganizationand formation ofstructures orpatterns, both inherenttolife— elements

of communication and isolationcanbedistinguished.Thelevelingelements orelements of com-munication with forces fromthe outsidearerepresented bytheregular supply oforganicmaterial (tidal drift)and sea-salts. The spatial differentiatingorisolatingelementsconsist ofa relative shelteragainst wind-blown sand and sand thrown up byfloodwater and ofalimitation in the compositionofthetidal drift toprevailingbrownalgae. Alongourbeaches the aspectof shelter canonlybe realized atcoastswith averydifferentiatingstructure in thedirection of thecoast-line, viz.byre-entrantand salientangles.The habitat inthe Netherlands shows these characteristics, aswellasthe habitats of P. maritimumdescribed inliterature. From the view-pointof nature

conservancy itis of the utmost importancethatcoasts showingthe above mentionedstructure in the direction of thecoast-line arenotinterfered with.