Vegetatie en opslibbing in de Peazemerlannen en het referentiegebied west-Groningen: Jaarrapport 2013

(1)

Vegetatie en opslibbing in

de Peazemerlannen en het

referentiegebied

west-Groningen:

Jaarrapport 2013

W.E. van Duin, P.-W. van Leeuwen & C. Sonneveld Rapport C026/14

IMARES

Wageningen UR

(IMARES - Institute for Marine Resources & Ecosystem Studies)

Opdrachtgever: Nederlandse Aardolie Maatschappij B.V.

Postbus 28000 9400 HH Assen

(2)

IMARES is:

• een onafhankelijk, objectief en gezaghebbend instituut dat kennis levert die noodzakelijk is voor integrale duurzame bescherming, exploitatie en ruimtelijk gebruik van de zee en kustzones;

• een instituut dat de benodigde kennis levert voor een geïntegreerde duurzame bescherming, exploitatie en ruimtelijk gebruik van zee en kustzones;

• een belangrijke, proactieve speler in nationale en internationale mariene onderzoeksnetwerken (zoals ICES en EFARO).

P.O. Box 68 P.O. Box 77 P.O. Box 57 P.O. Box 167

1970 AB IJmuiden 4400 AB Yerseke 1780 AB Den Helder 1790 AD Den Burg Texel

Phone: +31 (0)317 48 09 00 Phone: +31 (0)317 48 09 00 Phone: +31 (0)317 48 09 00 Phone: +31 (0)317 48 09 00 Fax: +31 (0)317 48 73 26 Fax: +31 (0)317 48 73 59 Fax: +31 (0)223 63 06 87 Fax: +31 (0)317 48 73 62

E-Mail: imares@wur.nl E-Mail: imares@wur.nl E-Mail: imares@wur.nl E-Mail: imares@wur.nl

www.imares.wur.nl www.imares.wur.nl www.imares.wur.nl www.imares.wur.nl

IMARES, onderdeel van Stichting DLO. KvK nr. 09098104,

IMARES BTW nr. NL 8113.83.696.B16. Code BIC/SWIFT address: RABONL2U IBAN code: NL 73 RABO 0373599285

De Directie van IMARES is niet aansprakelijk voor gevolgschade, noch voor schade welke voortvloeit uit toepassingen van de resultaten van werkzaamheden of andere gegevens verkregen van IMARES; opdrachtgever vrijwaart IMARES van aanspraken van derden in verband met deze toepassing.

Dit rapport is vervaardigd op verzoek van de opdrachtgever hierboven aangegeven. Niets uit dit rapport mag weergegeven en/of gepubliceerd worden, gefotokopieerd of op enige andere manier gebruikt worden zonder schriftelijke toestemming.

(3)

Inhoudsopgave

Inhoudsopgave ... 3

Samenvatting ... 5

1

Inleiding ... 9

1.1

Achtergrond ... 9

1.2

Keuze referentiegebied ... 9

1.3

Metingen door derden ... 11

1.4

Ervaring op basis van bodemdaling Ameland ... 11

2

Werkwijze en methodes ... 13

2.1

Globale werkwijze ... 13

2.2

Keuze ligging pq’s ... 13

2.3

Schaalniveaus ... 15

2.3.1

Peazemerlannen ... 15

2.3.2

Monitoring referentiegebied west-Groningen ... 16

2.4

Opslibbing (SEB) ... 18

2.5

Vegetatie pq’s ... 18

2.6

Maaiveldhoogte t.o.v. NAP bij de SEB-meetpunten ... 19

3

Resultaten en discussie ... 21

3.1

Opslibbing (SEB) ... 21

3.2

Bepaling maaiveldhoogte t.o.v. NAP bij de SEB-meetpunten ... 25

3.3

Vegetatie (pq’s) ... 25

3.4

Vegetatiekaarten RWS ... 30

3.5

Langjarige opslibbing en vegetatie meetvakken in west-Groningen ... 33

3.6

Jaargemiddeld hoogwater ... 35

4

Conclusies ... 37

5

Referenties ... 38

Verantwoording ... 40

(4)

(5)

Samenvatting

Deze rapportage beschrijft de monitoring in het kader van de bodemdaling onder de kwelder de Peazemerlannen, gelegen aan de Friese noordoostkust. Er wordt een overzicht gegeven van de activiteiten en meetresultaten in de kwelder en zomerpolder van de Peazemerlannen en het referentiegebied in de kwelderwerken in west-Groningen gedurende de jaren 2007 t/m 2013. De meeste gegevens worden weergegeven vanaf 2007, het startjaar van de gaswinning. Oudere data worden, waar nuttig, ook weergegeven of er wordt verwezen naar eerdere rapporten.

Vaste meetpunten IMARES in de Peazemerlannen en het referentiegebied

In 1995/1996 zijn 30 meetpunten aangelegd in de Peazemerlannen. Door de autonome ontwikkeling (opslibbing en vegetatiesuccessie) in de periode 1995-2007 raakten vooral de meetpunten in de meer kwetsbare lagergelegen vegetatiezones ondervertegenwoordigd. Daarom zijn in 2007, vooral in die zones, 18 extra meetpunten aangelegd, waarmee het totale aantal meetpunten op 48 is gekomen. Er is namelijk voor gekozen alle reeds vanaf 1995/1996 bestaande meetpunten ook te blijven volgen, hoewel het aantal punten in de middenkwelder daardoor nu wat oververtegenwoordigd is. Omdat de historie van deze punten bekend is, kan een eventueel optredende trendbreuk in opslibbing en/of vegetatieontwikkeling na 2007 beter worden bepaald.

Verder zijn in 2007 in de west-Groninger kwelderwerken 29 referentiemeetpunten uitgezet in vegetatiezones vergelijkbaar met die in de Peazemerlannen. De meetpunten zijn verdeeld over zes raaien van dijk naar wad in vijf meetvakken van Rijkswaterstaat (RWS).

Van alle meetpunten is jaarlijks in voor- en najaar de opslibbing en daarmee ook de maaiveldhoogte bepaald met de Sedimentatie-Erosie-Balk (SEB). In de nazomer is jaarlijks de vegetatie in permanente kwadraten (pq’s) bij de SEB-meetpunten opgenomen. Van alle meetpunten is de maaiveldhoogte t.o.v. NAP bekend.

Aanvullende data RWS referentiegebied

De kwelderwerken van west-Groningen zijn de dichtstbijzijnde kwelders zonder bodemdaling en hebben de best vergelijkbare opslibbing met de Peazemerlannen. Daarnaast is van dit gebied een meetreeks van RWS beschikbaar betreffende de opslibbing en vegetatieontwikkeling van 1960 tot heden. Hierdoor zijn naast de door IMARES uitgevoerde puntmetingen van de opslibbing en hoogte ook metingen van de dwarsraaien (elke honderd meter van dijk tot wad) beschikbaar.

Uit de bovengenoemde meetreeks van RWS blijkt dat de gemiddelde opslibbing over de periode 1992-2007 in het kwelderdeel van de 5 referentiemeetvakken 14 mm/j bedroeg en in de pionierzone 4 mm/j. De vegetatieontwikkeling in de kwelder laat in die periode over het geheel genomen een successie zien van een gevarieerde (lage) kwelder naar het climaxstadium met Zeekweek. Deze autonome ontwikkeling hangt samen met de door opslibbing toenemende hoogte van het maaiveld en het ontbreken van beweiding in de meeste vakken.

Resultaten 2007-2013 Opslibbing

In de Peazemerlannen lag de gemiddelde jaarlijkse netto opslibbing gemeten van 2007-2013 in de verschillende vegetatiezones tussen ca. 3,5-12 mm/j. De gemiddelde bodemdaling in deze zelfde periode was 2 mm/j en de gemiddeld hoogwater (GHW)-stijging ook 2 mm/j. In de zomerpolder is gemiddeld een opslibbing gemeten van ca. 4,5 mm/j in de lage delen aan de oostkant en 1,5 mm/j in de kortgegraasde hoger gelegen delen aan de westkant. Op het kale wad en in de pre-pionierzone is een gemiddelde toename in hoogte gemeten van ca. 11 mm/j. Tussen meetpunten in dezelfde vegetatiezone waren soms wel grote verschillen, vooral in de dynamische laaggelegen en weinig begroeide pre-pionierzone. Er zijn meetpunten die over de afgelopen 6 jaar een lagere opslibbing hebben dan 4 mm/j (een waarde die tot nu toe wordt aangehouden om de combinatie van GHW-stijging en bodemdaling minimaal te kunnen compenseren). De metingen laten echter ook zien dat een aanvankelijke achterstand in een of enkele jaren kan worden ingelopen.

(6)

Een vergelijking van de opslibbing van dicht bij elkaar liggende wadsedimentatie-meetpunten van Natuurcentrum Ameland (NCA) en SEB-meetpunten van IMARES in de dynamische pre-pionierzone liet gemiddeld vrij goed vergelijkbare resultaten zien. Bij NCA-metingen worden de veranderingen aan het wadoppervlak gemeten ten opzichte van een ondergronds vast punt (grondanker), terwijl bij de SEB-metingen de bovenkant van de SEB-palen het vaste punt vormen.

In het referentiegebied, de meetvakken in west-Groningen, ligt de gemiddelde jaarlijkse opslibbing lager dan in de Peazemerlannen en ligt tussen 0-3 mm/j in de kwelder en ruim 4 mm/j in de pionierzone. Het kale wad en de pre-pionierzone vertoonden gemiddeld geen verschil met 2007. Tussen meetpunten in eenzelfde zone waren ook in het referentiegebied soms grote verschillen, vooral in de dynamische laaggelegen, weinig begroeide pre-pionierzone.

Vegetatie

Over het geheel genomen was de vegetatie in de meeste pq’s in de Peazemerlannen stabiel ten opzichte van het beginjaar 2007. Er heeft in acht pq’s successie plaatsgevonden en in drie pq’s (24, 36 en 39) een lichte regressie. Dit zijn alle drie pq’s die dicht bij de grote doorbraak in de noordelijke zomerkade liggen, op de grens van lage kwelder en pionierzone. De oorzaak van de lichte regressie ligt bij twee van deze pq’s vooral in het feit dat er een vrij sterke uitbreiding van Engels slijkgras heeft plaatsgevonden, die voor een klein deel ten koste is gegaan van Gewoon kweldergras, maar vooral ten koste van onbegroeide delen. In dat opzicht is dus eigenlijk sprake van successie, maar voor het vegetatietype betekent het een lichte regressie. Deze ontwikkeling heeft dus andere oorzaken en heeft niets te maken met de bodemdaling. De enige pq die in alle opzichten achterblijft is pq 17, maar die ligt al sinds 2004 in een slecht ontwaterende poel waardoor de vegetatie minimaal is en de bodem verweekt in natte jaren en inklinkt in droge jaren. De verwachting bij deze pq is echter dat zowel de opslibbing als vegetatieontwikkeling weer op gang komt als een dichtbijzijnde kreek door terugschrijdende erosie aansluiting maakt op de poel en de drainage en sedimentaanvoer herstelt.

Ook in het referentiegebied was de vegetatie in de meeste pq’s stabiel (met soms lichte successie). Er heeft in drie pq’s successie plaatsgevonden en in een pq (286I) een lichte regressie.

Conclusies

De conclusies die getrokken kunnen worden na 6 jaar monitoring wijken nauwelijks af van die in het vorige rapport betreffende de evaluatie na 5 jaar monitoring.

Opslibbing Peazemerlannen:

 De gemiddelde gemeten opslibbing van 2007 t/m 2013 in de Peazemerlannen was bij de meeste

pq’s voldoende om de gemeten bodemdaling over deze periode (2 mm/j) en een Gemiddeld Hoogwater-stijging van 2 mm/j bij te houden. Van de tien pq’s die op dit moment een gemiddelde opslibbing tijdens de hele meetperiode hebben van minder dan 4 mm/j, vertonen de meeste sinds 2010 wel een toenemende opslibbingstrend.

 In de westelijke zomerpolder was vroeger inklink het bepalende proces. Nu is er een lage

opslibbing gemeten, die soms genoeg is om de zeespiegelstijging bij te houden, maar niet de daar bijkomende bodemdaling. De nog steeds beperkte aanvoermogelijkheid van sediment (o.a. door zomerkade(s) en soms (gedeeltelijk) door sediment en/of vegetatie geblokkeerde duikers) en de vrij hoge ligging van de pq’s zorgen voor deze lage opslibbing. Vooral in de lagere delen van de zomerpolder is de drainage vaak minder goed waardoor er water kan blijven staan waardoor de vegetatie kan afsterven. Sedimentatie en drainage in de zomerpolder verdienen daarom extra aandacht.

 Uit zowel de metingen op het wad van Natuurcentrum Ameland als IMARES blijkt dat de

opslibbing lokaal grote verschillen kan vertonen, niet alleen per locatie, maar ook per jaar. De ordegrootte van de opslibbing van de twee spijkermetingen en SEB-metingen bleek gemiddeld echter vrij goed vergelijkbaar.

Vegetatieontwikkeling Peazemerlannen:

 De vegetatie bij de meeste pq’s is stabiel of vertoont successie, wat verwacht kan worden bij

een positieve opslibbingsbalans. Dit laat zien dat er als gevolg van bodemdaling geen kritische grens is overschreden (vergelijkbare kennis/ervaring is opgedaan tijdens de monitoring voor het bodemdalingsonderzoek op Ameland), wat ook de verwachting is bij de huidige mate van bodemdaling. Daarnaast liggen de pq’s, deels door de reeds opgetreden opslibbing, allemaal ver

(7)

boven de theoretische ondergrens van hun vegetatiezone, waardoor ook niet te verwachten is dat er snel regressie van de vegetatie zal optreden. Bij de monitoring van de bodemdaling op Ameland is gebleken dat een opslibbingsachterstand van ruim 15 cm vaak nog geen gevolgen (regressie) voor de vegetatie had.

 De drie pq’s die op basis van het vegetatietype een schijnbaar lichte regressie lieten zien lagen

allemaal op de grens van lage kwelder en pionierzone dicht bij de doorbraak in het midden van de noordelijke zomerkade. In deze zone is Engels slijkgras zich vrij sterk aan het uitbreiden de laatste paar jaar (kleine poeltjes groeien dicht). Bij twee van deze pq’s heeft er een vrij sterke uitbreiding van Engels slijkgras plaatsgevonden die vooral ten koste is gegaan van onbegroeide delen en voor een klein deel ten koste van Gewoon kweldergras. In het eerste geval is dus eigenlijk sprake van successie, maar voor het vegetatietype betekent het een lichte regressie. Deze ontwikkeling is ook in het referentiegebied waargenomen (buiten de pq’s) en daarom niet het gevolg van bodemdaling.

Opslibbing en vegetatieontwikkeling Referentiegebied:

 De meetpunten in het referentiegebied vertoonden, ondanks een lagere gemiddelde opslibbing

(deels veroorzaakt door vertrapping door beweiding), een vergelijkbaar beeld: stabiele vegetatie bij de meeste pq’s, successie bij een enkele pq en regressie bij een pq, waarvan de oorzaak beweiding was.

Beweiding referentiegebied:

De dankzij het Kwelderherstelplan Groningen in 2013 toegenomen beweiding in het referentiegebied vormt een knelpunt voor de bruikbaarheid van gegevens als referentiewaarden, zowel voor de opslibbing als de vegetatieontwikkeling. Het aangepaste beweidingsbeheer heeft/krijgt een effect op de ontwikkeling van de hoogteligging (vertrapping, compactie) en de vegetatie (vertrapping, verjonging/regressie) en lokaal mogelijk ook op de drainage. Aangezien de locaties waar vee ingezet gaat worden, het type vee en de duur en intensiteit niet vast ligt, maar deels door de situatie van het moment zullen worden bepaald, is het moeilijk te voorspellen of en hoe groot het effect zal zijn en of het gebied in de huidige opzet nog als referentie zal kunnen blijven dienen.

(8)

(9)

1 Inleiding

1.1 Achtergrond

Midden jaren ‘90 heeft de NAM door middel van proefboringen gas ontdekt in zeven velden, waaronder Moddergat, Lauwersoog en Vierhuizen. Deze gasvelden maken deel uit van de vigerende winningvergunningen en liggen geheel of gedeeltelijk onder de Waddenzee net ten noorden van het Lauwersmeer, in het noordoosten van Friesland en het noordwesten van Groningen. Moddergat is aangeboord vanaf de locatie Moddergat, de drie Lauwersoog-velden vanaf de locatie Lauwersoog en de velden Vierhuizen-Oost en -West vanaf de locatie Vierhuizen. Na de proefboringen zijn de exploratieputten, in afwachting van de productieplannen, veiliggesteld.

In overeenstemming met het advies van de Adviesgroep Waddenzeebeleid heeft de overheid geconcludeerd dat er geen ecologische gronden zijn voor het afzien van winning gebonden aan strikte natuurgrenzen. In dit kader wordt gesproken over het principe van 'hand aan de kraan'. Dit houdt in dat de winning van gas wordt afgestemd op de draagkracht van de min of meer zelfstandige ecologische eenheden binnen het waddensysteem (i.e. de kombergingsgebieden). In de praktijk betekent dit dat in een kombergingsgebied de bodemdalingsnelheid door gaswinning niet groter mag worden dan de sedimentatiesnelheid, rekening houdend met de zeespiegelstijging, de natuurlijke bodemdaling en het aanbod van sediment.

Begin 2007 heeft de NAM het genoemde gasveld op de landlocatie Moddergat in productie genomen. In dit noordoostelijke deel van Friesland bevindt zich ook de Peazemerlannen, een natuurgebied bestaande uit een zomerpolder en een kwelder. De beschikbare meetgegevens van de opslibbing en vegetatie van dit gebied tot en met 2006 zijn vastgelegd in een rapport met de uitgangssituatie (Van Duin et al., 2007). Om eventuele veranderingen in opslibbing en vegetatieontwikkeling in de Peazemerlannen te kunnen waarnemen worden tijdens de gaswinningperiode jaarlijks op strategische punten metingen gedaan in het gebied zelf en in een nabijgelegen referentiegebied (zie §1.2). Doel is eventuele effecten van bodemdaling door gaswinning waar te nemen zodat, indien noodzakelijk, passende maatregelen genomen kunnen worden. De kweldermonitoring levert daarmee een bijdrage aan het veel bredere monitoringprogramma dat wordt uitgevoerd in het kader van de gaswinning bij Moddergat, Lauwersoog en Vierhuizen.

1.2 Keuze referentiegebied

Na aanbevelingen van 2 audits betreffende het bodemdalingonderzoek Ameland bleek een 0-referentie zonder bodemdaling wenselijk. IMARES had voor NO-Friesland al een 0-meetserie met SEB- en pq-metingen van 1995-2006 in de Peazemerlannen zelf. Een tweede Peazemerlannen als 0-referentie is er niet. De (westelijke) meetvakken van Rijkswaterstaat (RWS) in de kwelderwerken van Groningen zijn echter geschikt als referentie vanwege de lange reeks gegevens (1960-heden) en vanwege de goede overeenkomsten in opslibbing en vegetatie met NO-Friesland. De kwelderwerken in Friesland zijn bewust niet als referentie gekozen, omdat de gemiddelde opslibbing daar de afgelopen decennia hoger was dan in de Peazemerlannen en een goede vergelijking niet mogelijk zou zijn.

(10)

Foto 1.1 Ligging van de Peazemerlannen en de meetvakken in de Groninger kwelderwerken die als referentiegebied dienst doen.

In de Groninger kwelderwerken liggen 13 RWS-meetvakken en in de Friese kwelderwerken 12. Elk meetvak bestaat uit één reeks bezinkvelden van de dijk naar het wad. De grootte per meetvak is ca. 50 ha en is representatief voor een kustgedeelte van ca. twee kilometer. Vanaf ca. 1960 tot heden is door het RWS Waterdistrict Waddenzee hetzelfde monitoringsysteem toegepast: gedetailleerde metingen aan hoogte en vegetatie per meetvak, aangevuld met gegevens over beweiding, ontwatering en het beheer. Vanaf 1982 vindt de monitoring in samenwerking met IMARES plaats. Een 6-jaarlijkse vegetatiekaart van RWS-DID (Data-ICT-Dienst, voorheen Adviesdienst Geo-Informatie) dient voor een vlakdekkende controle van de meetvakkenmethode en voor het vaststellen van de kwaliteit van de vegetatie op het niveau van vegetatietypen. Daarnaast bieden vegetatiekaarten de mogelijkheid te vergelijken met alle andere kwelders en schorren in Nederland.

De gegevens van de meetvakken zijn ondergebracht in het WOK-databestand. De vegetatiekaarten van RWS-DID en het WOK-databestand van het RWS Waterdistrict Waddenzee worden in samenwerking met IMARES als volgt gebruikt:

 Het rapporteren van de toestand van de kwelderwerken aan de beheerder Rijkswaterstaat en

aan de gebruikers in de Stuurgroep Kwelderwerken.

 Trendanalyses over de autonome ontwikkeling en over de effecten van bestaand beheer en van

nieuw beheer.

 Inbreng in de trilaterale (Deens-Duits-Nederlandse) Waddenzee-monitoring (TMAP) voor

Wadden Sea Quality Status Reports.

 Studies naar de effecten van nieuwe gaswinning, waaronder de bodemdalingstudie van 1993 en

de Integrale Bodemdalingstudie Waddenzee van 1998.

Dit WOK-databestand heeft een belangrijke rol gespeeld in een studie (Hoeksema et al., 2004) in opdracht van het kabinet naar de effecten van het Groningen veld (= “Slochteren”).

Peazemerlannen

Referentiegebied

(11)

Figuur 1.1 Nummering meetvakken Groninger kwelderwerken (:……: = meetvakken die als referentie dienst doen).

1.3 Metingen door derden

Sommige metingen die van belang zijn voor het projectresultaat worden niet door IMARES zelf verricht:

 Berekeningen van de hoogte van de SEB-palen en de vaste punten t.o.v. NAP en van de

bodemdaling worden per vijf jaar aangeleverd door de NAM. In geval van een verstoring zou een meting vervroegd kunnen worden. In de (na)zomer van 2008 en voorjaar van 2013 is de bepaling van de hoogte van de SEB-palen in opdracht van de NAM uitgevoerd door Fugro-Inpark in samenwerking met IMARES. De hoogtes van de ijkpunten waaraan deze metingen worden gekoppeld zijn in 2009 door RWS aan de NAM geleverd.

 Van de getijhoogtes levert RWS Waterdistrict Waddenzee jaarlijks de basisgegevens aan, zodat

IMARES de overstromingsfrequenties kan bepalen. Deze gegevens komen meestal in de loop van januari van het opvolgende jaar beschikbaar. Aangezien de jaarrapportages eind december of begin januari verschijnen worden deze gegevens meestal pas in het volgende jaarrapport opgenomen.

 De vegetatie van de pionierzone (jaarlijks) en de hoogtemetingen van de meetvakken

(vierjaarlijks) worden door RWS Waterdistrict Waddenzee aangeleverd en de vegetatiekaarten ca. zesjaarlijks door de RWS-DID (zie Bijlage I voor het tijdschema).

 Voor de jaarlijkse neerslag en verdamping wordt gebruik gemaakt van de gegevens, die door

Deltares voor het monitoringonderzoek bodemdaling Ameland worden geleverd aan IMARES.

 Data met betrekking tot de bodemdaling worden geleverd door de NAM (Figuur 1.2 en 1.3).

1.4 Ervaring op basis van bodemdaling Ameland

In de Integrale Bodemdalingstudie Waddenzee (Oost et al., 1998), uitgevoerd in het kader van de gaswinning onder Ameland, waren de volgende uitgangspunten geformuleerd om de effecten van zeespiegelstijging en/of bodemdaling op kwelders te kunnen voorspellen (zie ook Meesters et al., 2006):

 Er treden geen veranderingen van de vegetatie op indien de opslibbing in balans is met de som van

de bodemdaling en de zeespiegelstijging. Reden hiervoor is dat de kweldervegetatie in nauwkeurig vastgelegde zones ten opzichte van GHW groeit (Dijkema, 1997). De vegetatiezones zullen uiteindelijk parallel aan de trend in de waterstand opschuiven (afgezien van eventuele opslibbing).

 Er treden geen effecten op van een tijdelijk en gering tekort in de opslibbingsbalans van 5 cm (=

(12)

De resultaten van 25 jaar monitoring op Ameland (Dijkema et al., 2005; Dijkema et al., 2011) hebben echter tot een aantal nieuwe of bijgestelde uitgangspunten geleid:

 Bij het interpreteren van de opslibbingsbalans en de maaiveldhoogte worden nieuwe

grenswaarden voor de zonehypothese gebruikt

 De balans tussen opslibbing en bodemdaling kent geen grenswaarde meer (was - 5 cm) voor

veranderingen in de vegetatie.

 De vegetatie verandert indien het maaiveld onder een grenswaarde van 10-15 cm beneden de

theoretische ondergrens van een vegetatiezone zakt.

 De ontwatering blijkt voor de kwelderzonering op Ameland, binnen onbekende marges, meer en

in ieder geval sneller tot veranderingen in vegetatie te leiden dan de maaiveldhoogte. In kommen wordt daarom geen grenswaarde voor maaiveldhoogte gebruikt, niet in positieve en niet in negatieve zin. De opslibbing en de ontwikkeling van de vegetatie in de kommen hangt namelijk vooral af van eventuele drainage door kreken.

 De afstand tot het wad of tot kreken (de bronnen van het sediment) blijkt minstens zo belangrijk

te zijn voor de snelheid van opslibbing als de hoogteligging.

 Er treedt soms lokaal regressie van de vegetatie op, maar die is niet per definitie negatief.

Bij de monitoring in de Peazemerlannen worden deze uitgangspunten ook gebruikt.

Figuur 1.2 Diepe bodemdaling (cm) door gaswinning van 1/1/2007 t/m 1/1/2013 (Bron: NAM 2011).

(13)

2 Werkwijze en methodes

2.1 Globale werkwijze

Voor het monitoringonderzoek in de Peazemerlannen en het referentiegebied wordt gebruik gemaakt van beproefde methodes die in de paragrafen hieronder uitgebreid worden toegelicht.

Jaarlijks worden door IMARES twee SEB- metingen uitgevoerd (eind maart en in augustus/september) en worden vegetatieopnames gemaakt (pq’s) bij de kwelder SEB-meetpunten in de Peazemerlannen en het referentiegebied. Met het oog op eventuele erosie wordt in de Peazemerlannen tevens de locatie van de kwelderrand en de grens van de pioniervegetatie bepaald in het centrale deel van het gebied waar de zomerkade ontbreekt. Aan het eind van het jaar worden de verzamelde gegevens uitgewerkt en verwerkt tot een jaarverslag. Een aantal basiszaken worden elk jaar herhaald en er wordt naar gestreefd om het jaarrapport van 2007 steeds verder uit te breiden met de gegevens van het meest recente gepasseerde jaar, zodat voor een overzicht van de beschikbare informatie steeds alleen het laatste jaarrapport nodig is.

Om de vergelijking tussen het bodemdalinggebied en referentiegebied te vergemakkelijken worden de gegevens meestal vanaf 2007 weergegeven, het startjaar van de gaswinning. Dit geldt ook voor de reeds langer bestaande meetpunten in de Peazemerlannen. Waar van belang of nut worden oudere data ook weergegeven en in andere gevallen wordt verwezen naar van Duin et al., 1997 en 2007.

2.2 Keuze ligging pq’s

De meetpunten in de Peazemerlannen waren tot 2007 verdeeld over 5 groepen gebaseerd op de belangrijkste vegetatiezones. Deze 30 permanente kwadraten (verder pq’s genoemd) in de Peazemerlannen, 3 in zomerpolder en 27 in kwelder, zijn uitgebreid naar 48 pq’s (Figuur 2.1), zodat er nu 6 in de zomerpolder liggen en 42 in de kwelder en pionierzone. Deze uitbreiding was noodzakelijk om replica’s te hebben op potentieel voor bodemdaling gevoelige plaatsen (langs de klifrand en in de kommen) en om onderbelichte zones beter te vertegenwoordigen. Door de autonome ontwikkeling de afgelopen 12 jaar (opslibbing en vegetatiesuccessie) waren vooral de meetpunten in deze meer kwetsbare lagergelegen vegetatiezones ondervertegenwoordigd geraakt. Er is voor gekozen alle reeds bestaande meetpunten ook te blijven volgen hoewel het aantal punten in de middenkwelder daardoor nu misschien wat oververtegenwoordigd is. Een reden voor deze keuze is dat de meerjarige ontwikkeling van deze meetpunten bekend is en daardoor een eventueel optredende trendbreuk in opslibbing of vegetatieontwikkeling na 2007 eerder ontdekt kan worden. Ook in de (pre) pionierzone, die gevoelig zou kunnen zijn voor bodemdaling, zijn enkele meetpunten gelegd. Aangezien de zomerpolder mogelijk op niet al te lange termijn wordt uitgedijkt is daarmee bij de uitbreiding van het aantal pq’s/SEB meetpunten vast rekening gehouden, zodat de zomerpolder met drie hooggelegen en drie laaggelegen meetpunten ook goed vertegenwoordigd is. Bij de lage kwelder worden drie groepen meetpunten onderscheiden: de punten in de ‘’gewone’’ lage kwelder, punten die in kommen liggen met een slechte ontwatering en de punten die langs de klifrand liggen. De keus om deze drie groepen te onderscheiden is van tevoren gemaakt op basis van de ligging en omdat door deze opsplitsing de meetgevoeligheid vergroot wordt en de oorzaak van veranderingen beter te achterhalen is.

De verdeling van de pq’s over de vegetatiezones is weergegeven in Tabel 2.1.

De keuze voor deze verdeling is niet random, maar meer strategisch en ingegeven door diverse argumenten. Per zone zal eerst kort worden ingegaan op de belangrijkste karakteristieken en hun kwetsbaarheid en/of het belang om zones op te nemen in de monitoring. Daarna zal op de aantallen pq’s per zone worden ingegaan:

- Kaal wad en pre-pionierzone: vormen de opmaat voor de (pre) pionierzone. De vegetatiebedekking is nul of laag (<5% Zeekraal). Bij een te steile hellingshoek, te lage ligging t.o.v. NAP of te grote golfenergie is er geen kans voor de vegetatie om zich te vestigen en/of uit te breiden (bij verder gunstige omstandigheden) en daarmee door te groeien naar de pionierzone. In deze dynamische zones met relatief hoge stroomsnelheden leiden bovengrondse obstakels vaak tot uitspoeling van de omringende grond. Daarom worden in deze zones de opslibbingsmetingen via ‘’spijkermetingen’’ verricht door Natuurcentrum Ameland. Om een indicatie te krijgen van de vegetatieontwikkeling en omdat er nauwelijks pionierzone is in de Peazemerlannen (zie hieronder) zijn er toch pq’s uitgezet, zij het slechts een beperkt aantal, met daaraan gekoppelde SEB-metingen.

- De pionierzone: de meest dynamische en daardoor ook de meest kwetsbare begroeide zone, zowel

wat vegetatiebedekking als sedimentatie/erosie betreft. Er staat o.a. eenjarige vegetatie, met name Zeekraal, die grote jaar-op-jaar schommelingen kan vertonen wat bedekking betreft. Daarnaast

(14)

wordt Engels slijkgras vaak aangetroffen en soms is Gewoon kweldergras in een lage bedekking (<5%) aanwezig. Bij het verdwijnen van de pionierzone neemt de kans voor horizontale uitbreiding van de lage kwelder af en kan op klifvorming en regressie van de lage kwelder optreden. In de Peazemerlannen is de pionierzone nauwelijks aanwezig, wat te maken heeft met de historie van het gebied.

- Lage kwelder: de zone waar de overblijvende vegetatie, waaronder kweldergras, voor stabiliteit en vastlegging van het sediment zorgt en de biodiversiteit een piek bereikt. In het bodemdalingsonderzoek op Ameland is de lage kwelder geen echt kwetsbare zone gebleken. Zelfs na daling van het maaiveld onder de zonegrens bleek de zone niet meteen over te gaan in pionierzone. Echter, aangezien het onwenselijk is dat de stabiele lage kwelder door regressie wel overgaat in onstabiele pionierzone is het van groot belang dat deze zone optimaal aandacht krijgt in de monitoring. Om deze reden liggen hier ook de meeste pq’s. Potentieel voor bodemdaling extra gevoelige plaatsen (langs de klifrand en in de kommen) hebben hierbij extra aandacht gekregen. - Midden kwelder: een hooggelegen zone waarin de biodiversiteit steeds verder terugloopt tot een

climaxstadium met vrijwel uitsluitend Zeekweek. Hoewel deze zone niet gevoelig is voor zeespiegelstijging of bodemdaling liggen er toch veel pq’s. Door de autonome ontwikkeling (opslibbing en vegetatiesuccessie) sinds de start van de metingen in 1995/1996 zijn veel van deze pq’s van de lage kwelder in middenkwelder pq’s komen te liggen. Er is voor gekozen deze reeds bestaande meetpunten ook vanaf 2007 te blijven volgen hoewel het aantal punten in de middenkwelder daardoor nu misschien wat oververtegenwoordigd is. Een reden voor deze keuze is dat de meerjarige ontwikkeling van deze meetpunten bekend is en daardoor een eventueel optredende trendbreuk in opslibbing of vegetatieontwikkeling na 2007 eerder ontdekt kan worden. - Zomerpolder/boerenkwelder: een door een zomerkade beschermde of zeer hooggelegen zone

met incidentele overvloedingen, waardoor de opslibbing meestal lager is dan de inklink. Door een negatieve opslibbingsbalans kan het verschil in maaiveldhoogte met de aangrenzende, normaal opslibbende kwelder toenemen. Zeespiegelstijging of bodemdaling zou dit verschil mogelijk kunnen vergroten. In de vegetatie hebben brakke soorten de overhand, soms in combinatie met ‘’zoete soorten’’ (glycofyten). De vreemde soortencombinaties zorgen er voor dat er vaak geen vegetatietype benoemd kan worden m.b.v. het classificatieprogramma SALT97. In het Groninger referentiegebied zijn geen zomerpolders, maar wel boerenkwelders, die door hun hoge ligging de zomerpoldersituatie het meest benaderen. Aangezien de kans bestaat dat (het oostelijke deel van) de zomerpolder in de Peazemerlannen op termijn wordt uitgedijkt is daar bij het uitzetten van de pq’s/SEB-meetpunten rekening mee gehouden. De zomerpolder is daardoor ook vertegenwoordigd, zij het met een beperkt aantal meetpunten.

Tabel 2.1 Verdeling van de pq’s over de verschillende vegetatiezones in de Peazemerlannen en het referentiegebied

Vegetatiezone volgens SALT97 Aantal pq’s Peazemerlannen Aantal pq’s referentiegebied

Kaal wad 2 4

11: pre-pionierzone 3 2

12: pionierzone - 4

22: lage kwelder met

pioniersoorten 6 -

21: lage kwelder (bij doorbraak

en/of in kom) 16 (6+10) 10

32: midden kwelder 15 8

Zomerpolder

hoog/Boerenkwelder 3 1

Zomerpolder laag (12:

pionierzone en 22: lage kwelder

met pioniersoorten) 3 -

(15)

2.3 Schaalniveaus

2.3.1 Peazemerlannen

Het kwelderonderzoek bestaat uit het periodiek opnemen van opslibbing (zie §2.4) en vegetatie (zie § 2.5) op twee schaalniveaus:

1. Puntmetingen (opslibbing en vegetatie)

 Van alle 48 pq’s worden twee maal per jaar (in maart en augustus/september) metingen van de opslibbing/inklink1 uitgevoerd met de SEB-methode. Dergelijke SEB-metingen in de Peazemerlannen zijn al vanaf 1995 onderdeel van het SEB-meetnet van IMARES in de Waddenzee. De opnamefrequentie van minimaal twee maal per jaar is noodzakelijk voor een inzicht in de processen achter de opslibbing ('events' in de opslibbing in de winter en klink en krimp van de bodem in de zomer). Resultaat: SEB-grafiek met 2 punten per jaar, per pq en per zone (zie § 3.1).

Foto 2.1 Overzicht Peazemerlannen met ligging van de 48 meetpunten. (Foto: Google Earth)

1_{Het bepalen van de balans tussen opslibbing, bodemdaling en veranderingen in GHW is een beproefde}

methode in de lopende monitoringsprogramma's in de Groninger en Friese kwelderwerken (beheermetingen, RWS) en op Ameland (monitoring effecten van bodemdaling door gaswinning, IMARES). De methode wordt o.a. aanbevolen door de Raad voor de Natuur in haar advies over bodemdaling door gaswinning. De methode is gebaseerd op opslibbing/inklinkmetingen gekoppeld aan de pq's. Het SEB-meetnet van IMARES in o.a. de Peazemerlannen, in verschillende delen van de kwelderwerken en op Ameland is een betrouwbare basis voor interpretatie van de waargenomen processen op één bepaalde locatie.

(16)

 Op de kwelder (dus niet in de zomerpolder) zijn in 1995 en 1996 en daarna vanaf 2000 elk jaar vegetatieopnamen2 volgens de schaal Londo gemaakt in de proefvakken (pq’s van 2x2 m). De jaarlijkse frequentie en vegetatieopnamen in pq’s volgens de gedetailleerde schaal van Londo zijn noodzakelijk om de effecten van bodemdaling en natuurlijke veranderingen van elkaar te kunnen scheiden. Door uitbreiding van het aantal SEB-meetpunten (zie eerste aandachtspunt) wordt automatisch het aantal vegetatie pq’s uitgebreid. Van de nieuwe pq’s zullen in ieder geval de kwelder-pq’s worden geïnventariseerd en de zomerpolder-pq’s alleen indien beweiding en vegetatie dat toelaat. Resultaat: vegetatietype volgens SALT97, plaatjes met de opslibbingsbalans en plaatjes met het procentuele aandeel van soortengroepen per 2 jaar (zie o.a. Dijkema et al., 2005).

2. Vlakdekkend (structuurkartering en vegetatiekartering)

 Eventuele erosie van de pionierzone3_{achter de verdwenen zomerdijk wordt eens per jaar}

vastgesteld d.m.v. inlopen met GPS van de grenzen van de pionierzone (Zeekraal-/Engels slijkgras-grens) en de lage kwelderzone (Kweldergras-grens die vrijwel gelijk is aan de klifrand). Hiermee worden horizontale veranderingen vastgelegd. Dit is een activiteit die jaarlijks in het najaar vanaf 2007 wordt gedaan. De verticale veranderingen worden met de extra SEB-meetpunten vastgelegd (zie boven). Resultaat: GIS-kaart met zonegrenzen en tabel met oppervlakteveranderingen

 Vergelijken van de 6-jaarlijkse vegetatiekarteringen van de RWS-DID, om het areaal van de verschillende kwelderzones te bewaken. De drie meest recente kaarten zijn gebaseerd op luchtfoto’s uit 1992, 1996 en 2002. In 2010 verschijnt de nieuwste vegetatiekaart gebaseerd op luchtfoto’s 2008 en veldwerk 2009. Resultaat: zoneringkaarten en oppervlaktes van de zones (zie o.a. van Duin et al., 2007).

2.3.2 Monitoring referentiegebied west-Groningen

RWS heeft in de kwelderwerken langs de Groningen noordkust 13 meetvakken met “pq-achtige’’ data van de periode 1960-2008. RWS Waterdistrict Waddenzee doet het veldwerk (de laatste jaren in samenwerking met IMARES) en het bestandbeheer. IMARES doet de uitwerking en de verslaglegging aan de Stuurgroep Kwelderwerken. Deze zeldzaam lange reeks met WOK-gegevens (=Werkgroep Onderzoek Kwelderwerken) heeft in de bodemdalingstudies 1993, 1999 en 2004 een grote rol voor de NAM gespeeld.

Per meetvak liggen in 4 replica vegetatie-transecten totaal ca. 50 subvakjes van 1 ha (Figuur 2.1): A. Daarvan ligt ca. de helft subvakjes aan de wadkant. De opname van deze vakjes is een jaarlijkse

RWS-taak om het areaal van de kwelderwerken (pionierzone en kweldergrens) te kunnen vaststellen. B. De jaarlijkse opname van de vegetatie in de overige subvakjes tot aan de dijkzijde is in 2005

gestopt, omdat het geen RWS taak is (kwaliteit van de vegetatie = samenstelling kweldervegetatie, vergelijkbaar met pq's op Ameland). Om de WOK-opnamen in te zetten als een 0-referentie voor de Peazemerlannen zijn opnames van de volledige vegetatiesamenstelling van de subvakjes van wad tot

2_{De successierichting van de vegetatie is een belangrijk gegeven om zowel positieve als negatieve effecten}

van natuurlijke veranderingen, van beheersmaatregelen en van bodemdaling door gaswinning te kunnen beoordelen. In vaste proefvakken (pq's) wordt de bedekking van de afzonderlijke plantensoorten elk jaar of elke paar jaar opgenomen. De pq-methode wordt toegepast in b.v. de monitoring-programma's in de kwelderwerken (meetvakken t.b.v. het beheer) en op Ameland (pq's voor de bodemdaling). De gegevens van de pq’s worden verwerkt tot op het niveau van soortengroepen, en beoordeeld op successie/regressie en/of veroudering/verjonging (Eysink et al., 2000). Bij de verwerking wordt tevens aandacht besteed aan de cumulatie van effecten van beheersmaatregelen (waaronder beweiding), bodemdaling en natuurlijke veranderingen, zoals weersomstandigheden en het jaargemiddelde hoogwaterpeil.

3 Uit het WOK-databestand blijkt dat kwelders door de combinatie van een natuurlijke opslibbing en de plantengroei in staat zijn een eventuele versnelde zeespiegelstijging of bodemdaling te volgen. In publicaties is daarvoor 50 cm per eeuw (0,5 cm per jaar) voor de Waddeneilanden en 100 cm per eeuw (1 cm per jaar) voor de vastelandskust genoemd (Dijkema, 1997; Dijkema et al., 1990). In de pionierzone kunnen echter problemen ontstaan, ook zonder zeespiegelstijging en bodemdaling. Door een geringe vegetatiebedekking en voornamelijk eenjarige planten is er in de pionierzone een geringe bescherming van het afgezette sediment, en daardoor netto meestal minder opslibbing. Uiteindelijk kan dat verschil in opslibbing tussen de pionierzone en de kwelder tot kliferosie van de kwelder leiden, d.w.z. de kwelder blijft in hoogte wel groeien, maar het areaal wordt vanaf de zeezijde door laterale erosie aangetast.

(17)

dijk noodzakelijk. Vanwege de grote jaar-op-jaar variatie in met name de eenjarige planten is een jaarlijkse frequentie aan te raden. Daarom is er sinds 2007 een jaarlijkse opname opgenomen in het door de NAM gefinancierde monitoringprogramma dat door IMARES wordt uitgevoerd. Het betreft alleen de opname van de twee buitenste replica transecten (west- en oostzijde per meetvak), in elk van de 5 meetvakken die dienst doen als referentie (zie Figuur 1.2).

Daarnaast laat RWS per subvak eens per 4 jaar zeer gedetailleerde hoogtemetingen (waterpassingen met 100 punten per ha) uitvoeren, vanaf 2004 met RTK-GPS.

Samengevat houdt de monitoring van de 0-referentie in de meetvakken van de Groninger kwelderwerken in:

1. Hoogtemetingen op meetlijnen door alle subvakjes, meetcyclus voor alle meetvakken was 4 jaar, maar dit is per 2013 elke 3 jaar geworden. In 2004 van waterpassen naar RTK-GPS methode overgegaan. Dit is een bestaand onderdeel van WOK-monitoring door RWS Waterdistrict Waddenzee; uitvoering door RWS in ieder geval gegarandeerd t/m 2017.

2. SEB-opslibbingsmetingen door IMARES t.b.v. vergelijking met de methode Ameland en Peazemerlannen, in 5 meetvakken, 2x per jaar (maart en augustus/september).

3. Vegetatie pionierzone (zie A), jaarlijks, teruglopende tijdbesteding. Bestaand onderdeel van WOK-monitoring door RWS Waterdistrict Waddenzee; uitvoering door RWS in ieder geval gegarandeerd t/m 2017.

4. Vegetatie kwelderzone (zie B), jaarlijks, door IMARES in 5 meetvakken aan de westkant van de Groninger kwelderwerken. Door RWS na 2005 gestopt, maar op grond van de audits Ameland, waarin een 0-meetgebied voor de Peazemerlannen noodzakelijk werd geacht, hervat in 2007 voor de NAM.

5. Vegetatiekaarten om de 6 jaar, dienen voor een vlakdekkende controle van de meetvakkenmethode en voor de mogelijkheid de vegetatie te vergelijken met alle andere kwelders en schorren in Nederland. De recentste vegetatiekaart van de vastelandkwelders in Groningen en Friesland (incl. Peazemerlannen) is van 2009 (opgeleverd in 2010). Bestaande structureel vastgelegde monitoringactiviteit door RWS-DID.

6. WOK-bestandbeheer van de punten 1, 3-4, jaarlijks, teruglopende tijdbesteding. Bestaand onderdeel van WOK-monitoring RWS Waterdistrict Waddenzee; uitvoering door RWS in ieder geval gegarandeerd t/m 2017.

De puntmetingen liggen zoals op Ameland en in de Peazemerlannen: hoogte + vegetatie-pq’s gecombineerd in transecten.

Figuur 2.1 Schematische voorstelling van de opbouw van een meetvak.

In een RWS-meetvak liggen 4 replica-transecten van dijk naar wad. Een transect bestaat uit een reeks aaneengesloten subvakjes van elk 1 ha. De opname-methoden zijn:

 Vegetatie: Jaarlijks zijn per subvakje van 1 ha in de periode 1960-2004 de

bedekkingspercentages van alle afzonderlijke plantensoorten door het RWS Waterdistrict Waddenzee opgenomen. Deze methode is vanaf 2005 in het monitoringprogramma van RWS beperkt tot het vaststellen van het areaal van de pionierzones en de kwelderzones, maar zal vanaf 2013 weer uitgebreid met het opnemen van de twee buitenste transecten tot aan de dijk.

 Hoogte: Per 4 jaar worden in de meetvakken vaste meetlijnen evenwijdig aan de kust door het RWS Waterdistrict Waddenzee gewaterpast. Per 2013 wordt deze frequentie verhoogd naar een 3-jaarlijkse cyclus.

3de bezinkveld 1ste bezinkveld Legenda rijshoutdam gronddam hoofduitwatering dwarssloot greppel zeedijk 2de bezinkveld bezinkveld (400 x 400 m) subvak (100 x 100 m)

(18)

2.4 Opslibbing (SEB)

Twee maal per jaar (in maart en augustus/september) is van 2007-2013 de opslibbing gemeten met de Sedimentatie-Erosie-Balk (Van Duin et al., 2007) bij alle 48 punten in de Peazemerlannen en de 29 punten in het referentiegebied.

De metingen worden in de grafieken gepresenteerd vanaf de nazomer-meting. Ook worden de gemiddelden over de jaren steeds berekend vanaf dit tijdstip. Daarvoor is gekozen, omdat vers sediment, dat tijdens de winterstormen afgezet kan zijn, dan de tijd heeft gehad in te klinken waardoor de schatting van de gemiddelde jaarlijkse opslibbing nauwkeuriger wordt (door minder kans op overschatting).

2.5 Vegetatie pq’s

Van alle kwelder-pq’s is de ontwikkeling van de vegetatie, bepaald met behulp van SALT97, weergegeven in de bijlagen (Peazemerlannen in Bijlage II en III en referentiegebied Bijlage V). Door de hoge ligging bestaat de vegetatie in de pq’s in de zomerpolder en boerenkwelder vaak uit soortencombinaties die niet door SALT97 herkend worden.

De successierichting van de vegetatie is een belangrijk gegeven om zowel positieve als negatieve effecten van natuurlijke veranderingen, van beheersmaatregelen en van bodemdaling door gaswinning te kunnen beoordelen. Het onderzoek aan de vegetatie in de Peazemerlannen en op Ameland in het verleden heeft het volgende geleerd:

 Uit een vergelijking van de theoretische ondergrenzen van de vegetatiezones (Tabel 3.4) met de

gemeten gemiddelde ondergrenzen in de Peazemerlannen in 2007 blijkt dat de vegetatiezones >30 cm boven de betreffende ondergrens liggen. De uitkomsten van de kweldermonitoring op Ameland hebben de vraag opgeroepen of de huidige theorie over de sterke rol van de maaiveldhoogte in de kwelderzonering nog wel houdbaar is.

 De mate van ontwatering en de beweiding zijn eveneens van belang en beiden hebben een effect

op de zonering. In de kommen van de Peazemerlannen is dit duidelijk waargenomen. De vegetatie groeit daar ruim boven de ondergrens, maar toch kan daar bij diverse pq’s eenvoudig regressie optreden. De bepalende factor voor het type vegetatie in de kommen is de ontwatering en niet de hoogteligging. Door terugschrijdende erosie in kleine kreekjes vindt in de kommen natuurlijke kreekvorming plaats. Zodra een kom daardoor ontwaterd wordt, zal weer zeer snel successie van de pionierzone naar de lage kwelderzone plaatsvinden. Een voorbeeld is de plas van 2.4 ha op de westzijde van De Hon in het hart van de bodemdaling Ameland, die na kreekvorming in enkele jaren vrijwel volledig is begroeid (Dijkema et al., 2005).

Tabel 3.4 Theoretische ondergrens vegetatiezones in een aantal Waddenzeekwelders (m+NAP) gecorrigeerd voor de GHW-trend en de gemiddelde gemeten hoogteligging van de 27 kwelder-pq’s in 2007.

Puc=Puccinellia (Gewoon kweldergras); Sal = Salicornia (Zeekraal)

Vegetatiezone Bedekking Ameland 1_Friesland_midden2_{Groningen west}2_{Peazemerlannen}3_{Peazemerlannen}

meting 2007

Midden

kwelder 1,46 _1,36(beweid) (onbeweid)

1,35 1,36 1,29 1,62 (n=15)

Lage kwelder Puc > 5% 1,21 1,22 1,14 1,16 1,48 (n=9)

Pre-laag Puc < 5% 1,12 1,12 1,04 1,06

Pionierzone Sal > 5% 0,86 0,90 0,80 0,84 1,41 (n=3)

Pre-pionier Sal < 5% 0,82 0,64 0,59 0,58

1)_{Tabel 5.3 in Eysink et al. (1995)}

2)_{Tabel 4.6 en 4.7 in Dijkema et al. (1991)}

(19)

2.6 Maaiveldhoogte t.o.v. NAP bij de SEB-meetpunten

In de zomer van 2008 zijn in opdracht van de NAM door Fugro-Inpark in samenwerking met IMARES de hoogtes van alle SEB-palen in de Peazemerlannen en het referentiegebied bepaald t.o.v. referentiepunten met behulp van doorgaande waterpassingen. In 2009 zijn de NAP-hoogtes van de ijkpunten beschikbaar gekomen die in 2008 door RWS zijn bepaald. Door koppeling van die ijkpunten aan de referentiepunten en de eerste SEB-meting is de maaiveldhoogte van alle meetpunten bepaald (zie Tabel 3.2 en 3.3).

Afgesproken is om elke 5 jaar de koppen van alle palen te meten om een extra controle te hebben en om de juiste hoogtes te hebben van palen die vervangen zijn na bv. schade/verstoring door ijsgang of onderslibbing.

In maart 2013 heeft Fugro daarom wederom de hoogte van de SEB-palen bepaald, met nog een kleine aanvulling en controle begin mei. Hoewel doorgaande waterpassingen, zoals gebruikt in 2008, zeer precies zijn, zijn ze ook tijdrovend en sterk afhankelijk van de weersomstandigheden (met name wind). In overleg is daarom besloten de metingen nu met een GPS-RTK-set uit te voeren.

De SEB-palen zijn in kleine kringen gemeten (zie Bijlage G). Het voordeel hiervan is dat er geen of nauwelijks verstoring ontstaat door wijziging van ontvangst van het aantal satellieten. De nauwkeurigheid in Z wordt vast gesteld in +/- 2cm (verschil tussen starthoogte te meten kring en sluithoogte).

De instellingen van de meetapparatuur:

Tijdens het project is er gewerkt met een Leica GPS Basis Rover. In de rover zitten alle instellingen in de configuratieset. De instellingen die voor dit project zijn afgesproken zijn:

- Coördinatentransformatie: RDNAPTRANS2008

- XY nauwkeurigheid 2 cm - Z nauwkeurigheid 2 cm

- Aantal waarnemingen per meting is 5 - Elevatiehoek is vastgesteld op 10 ° - Antennehoogte van de gps-stok is 2.00 m. Deze configuratieset is met de data meegeleverd.

De uitgangspunten vielen allemaal ruim binnen de afgesproken tolerantie van 2 cm. Wel waren er een aantal bijzonderheden gedurende de metingen. Een aantal NAP-bouten zijn niet gebruikt. In het gebied Peazemerlannen zit NAP-bout 2G0090. Dit grondanker bleek los te zitten en is daarom niet gebruikt. Een andere NAP-bout (2G0103) zat oorspronkelijk in een hekpaal, maar deze paal is vervangen waardoor de bout is verdwenen. Voor deze twee bouten zijn alternatieven genomen.

Verder waren sommige punten niet met de GPS-Rover te meten, omdat de NAP-bout in de gevel zat. Dit is opgelost door hier in de buurt een spijker te slaan en deze vanaf de NAP-bout te waterpassen. Het gaat hier om 1002 bij 3C0109 bij Pieterburen en 1006 bij 2G0091 en 2G0098 in het gebied bij Peazemerlannen.

De GPS-Basis is in het gebied bij Pieterburen ongeveer 2 meter vanaf NAP-bout 3C0113 gezet op punt 1001. Vanaf dit punt kon het hele gebied gemeten worden. In Peazemerlannen is de GPS-Basis in de buurt van 2G0091 gezet (op punt 1003). Hierbij is gelijk ook een spijker 1004 meegemeten, zodat er een goede controle van de GPS-Basis/Rover was. Daarnaast lag dit punt 1003 ook mooi midden in het projectgebied, zodat het toestel maar één keer per dag opgesteld hoefde te worden, wat de kans op eventuele fouten beperkt. Ook is elke meetronde of meetdag geëindigd op hetzelfde punt als waar begonnen was. Dit om te controleren of de GPS-Basis gedurende de dag niet omhoog/omlaag is gekomen.

(20)

(21)

3 Resultaten en discussie

3.1 Opslibbing (SEB)

In de Peazemerlannen lag de gemiddelde jaarlijkse netto opslibbing4 gemeten van 2007-2013 in de pionierzone en de verschillende vegetatiezones van de kwelder tussen ca. 3,5-12 mm/j. De gemiddelde bodemdaling in deze zelfde periode was 2 mm/j en de GHW-stijging ook 2 mm/j. In de zomerpolder is gemiddeld een opslibbing gemeten van ca. 4,5 mm/j in de lage delen aan de oostkant en 1,5 mm/j in de kortgegraasde hoger gelegen delen aan de westkant. Op het kale wad en in de pre-pionierzone is een gemiddelde toename in hoogte gemeten van ca. 11 mm/j (Figuur 3.2). Tussen meetpunten in dezelfde vegetatiezone waren soms wel grote verschillen, vooral in de dynamische laaggelegen en weinig begroeide pre-pionierzone (zie ook Tabel 3.1). De opslibbing van alle afzonderlijke meetpunten is weergegeven in Bijlage IV. Er zijn meetpunten die over de afgelopen 6 jaar een lagere opslibbing hebben dan 4 mm/j (een waarde die tot nu toe wordt aangehouden om de combinatie van GHW-stijging en bodemdaling minimaal te kunnen compenseren). De metingen laten echter ook zien dat een aanvankelijke achterstand in een of enkele jaren kan worden ingelopen. De primaire pionierzone achter de doorbraak in de bitumen zomerkade werd in de bodemdalingstudies van 1993 en 1998 nog als een probleem gezien. Op grond van de daarna voortgezette SEB-metingen en de nu bekende opslibbingscijfers is dat niet meer het geval.

-10 0 10 20 30 40 50 60 70 80 8/07 3/08 8/08 3/09 8/09 3/10 8/10 3/11 8/11 3/12 8/12 3/13 8/13 Opslibbing (m m)

Peazemerlannen (pq 1-48)

kaal wad en 11: pre-pionierzone (n=5) 22: lage kwelder met pioniersoorten / kom met slechte ontwatering (n=6) 21: lage kwelder / kwelderrand bij gat (n=6) 21: lage kwelder / kom (n=10)

32: midden kwelder / oeverwal (n=15) zomerpolder laag (n=3) zomerpolder hoog (n=3)

Figuur 3.2 Maaiveldhoogteontwikkeling (mm+NAP) bij de oorspronkelijke en nieuwe meetpunten in de diverse kwelderzones (met SALT97 code) en zomerpolder van de Peazemerlannen van augustus 2007-augustus 2013.

Doordat in de zomerpolder in de Peazemerlannen de meeste kleppen in de duikers in de loop der jaren verdwenen zijn lijkt er nu een beter evenwicht tussen inklink en zwel en/of opslibbing te zijn ontstaan. Gemiddeld over de periode 1995-2007 was er in de hooggelegen westelijke zomerpolder nog een gemiddelde jaarlijkse afname van 2 mm, terwijl er van 2007-2013 een toename in maaiveldhoogte van

4 Met netto opslibbing wordt bedoeld de resultante van sedimentatie/erosie/inklink/vertrapping. Eventuele bodemdaling is daar niet in meegenomen.

(22)

1,5 mm/j gemeten is. Onder invloed van waterverlies en waterabsorptie kunnen oude (=gerijpte) kleiige bodems door krimp en zwelling een variatie in bodemhoogte vertonen van 3-4 cm (Veenstra, 1965; De Glopper, 1973). De mate van fluctuatie hangt sterk samen met de hoeveelheid neerslag en dus het vochtgehalte van de bodem. De zomerpolder is echter wel de zone die met de huidige opslibbing net de zeespiegelstijging kan bijhouden, met name de meetpunten aan de hooggelegen westkant. Het feit dat ze hooggelegen zijn zorgt er aan één kant voor dat de opslibbing laag is, maar geeft daardoor ook ruimte voor enige opslibbingsachterstand zonder grote gevolgen, zolang de drainage maar niet minder wordt. Een exacte vergelijking met de opslibbing per vegetatiezone van 1995-2007 is lastig, niet alleen omdat het aantal meetjaren verschilt, maar ook omdat het aantal pq’s en de indeling veranderd is (zie Fig.3.3).

Figuur 3.3 Maaiveldhoogteontwikkeling (mm) bij de 30 oorspronkelijke meetpunten in de pionierzone, lage en midden kwelder en zomerpolder van 1995-2007.

Voor de kwelder van de Peazemerlannen wordt in Meesters et al. (2006; Figuren 4.2-4.5) de verwachting uitgesproken dat de opslibbingsbalans nauwelijks door de voorspelde bodemdaling zal worden beïnvloed. Er is daarbij ook rekening gehouden met een zeespiegelstijging van 2 mm/j. Zowel in de primaire pionierzone achter de stormdoorbraak, de kommen, de lage kwelder als op de oeverwallen zou de opslibbingsbalans positief blijven. Een bodemdaling van 12 cm in 32 jaar (Meesters et al., 2006) betekent bij de huidige gemeten opslibbing (zie ook Tabel 3.2) namelijk dat de relatieve ophoging van de kwelder verder gaat, en daarmee ook de vegetatiesuccessie. De vertraagde netto ophoging van het maaiveld tijdens de bodemdalingsperiode kan hooguit lokaal de veroudering van de kweldervegetatie vertragen. Dat kan gezien worden als een positief neveneffect van gaswinning, maar de bodemdaling is niet groot genoeg om het verouderingsprobleem grootschalig en langdurig op te lossen.

Vergelijking SEB-metingen met spijkermetingen NCA

Het Natuurcentrum Ameland (NCA) voert in het kader van hetzelfde monitoringonderzoek betreffende de gaswinning bij Paesens-Lauwersoog wadsedimentatiemetingen uit (Krol, 2014). Bij deze metingen worden de veranderingen aan het wadoppervlak gemeten ten opzichte van een ondergronds vast punt (grondanker), terwijl bij de SEB-metingen de bovenkant van de SEB-palen het vaste punt vormen. Op de overgang van de kwelder naar het wad liggen een aantal meetstations van het NCA en IMARES bij elkaar in de buurt en er is een onderlinge vergelijking gemaakt om te zien of deze stations een vergelijkbare opslibbingstrend aangeven, ondanks de verschillende gebruikte methodes en de grote dynamiek in deze zone.

(23)

Figuur 3.4. Vergelijking van de opslibbingsmetingen van NCA (rode punten) en IMARES (gele punten) op de grens van kwelder en wad bij de Peazemerlannen. Boven over periode aug 2007-aug 2013. Onder over periode aug 2010-aug 2013. De P met nummer betreft het meetpunt en het getal achter de stip de opslibbing in mm/j. Figuur gemaakt door Johan Krol (NCA).

Tabel 3.1. Vergelijking van sedimentatiemetingen van NCA en IMARES op overgang van kwelder naar wad. Er zijn 3 groepjes van 3 vrij dicht bij elkaar liggende punten (eerst meetpunt(en) van NCA gevolgd door die van IMARES).

aug 2007-aug 2013 aug 2010-aug 2013

Meetpunt/Station mm/j mm/j P10 (NCA) 20 18 P20 (NCA) 15 10 P32 (IMARES) 2 17 P140 (NCA) 11 14 P37 (IMARES) 14 10 P38 (IMARES) 16 26 P120 (NCA) 21 9 P44 (IMARES) 9 10 P45 (IMARES) 14 22 Gemiddeld 14 15

(24)

Omdat de meetreeks van IMARES vanaf augustus 2007 t/m augustus 2013 loopt, zijn ook de reeds langer lopende metingen van NCA over dezelfde periode berekend (zie Tabel 3.1). Aangezien beide meetmethodes een trendbreuk (sterke toename) in de sedimentatie laten zien na de zomer van 2010 is ook een berekening gemaakt over de periode augustus 2010– augustus 2013 (Tabel 3.1). De data van

beide periodes zijn op een eigen kaartbeeld weergegeven (Figuur 3.4).Het blijkt dat de data in sommige

gevallen een vergelijkbare opslibbingstrend laten zien en soms een wat afwijkende. Meestal wordt dit veroorzaakt door één of meer jaren met een hoge (lokale) erosie of opslibbing bij een meetpunt, maar dat wordt op de langere termijn vaak weer uitgemiddeld. De SEB-meting van P32 wijkt bv. sterk af van P10 en P20, maar dat komt vooral door de eerste drie monitoringjaren waarin erosie is opgetreden bij dit meetpunt. Door de hoge opslibbing van 2010-2013 is het gemiddelde over de laatste jaren wel vergelijkbaar met dat van de twee naburige spijkermetingen. De gemiddelde sedimentatie van alle meetpunten samen van 14 mm/j over de periode 2007-2013 en 15 mm/j over de periode 2010-2013 (Tabel 3.1) past goed bij de waarneming dat het kale wad voor de Peazemerlannen de laatste jaren is overgegaan in een met Zeekraal begroeide pionierzone (zie bv. Foto 3.1 en §3.4) wat mede een gevolg kan zijn van de toegenomen hoogteligging.

Foto 3.1. De uitgebreide (pre) pionierzone die in 2013 ter hoogte van de doorbraak in de noordelijke zomerkade aanwezig was.

Referentiegebied

In het referentiegebied, de meetvakken in west-Groningen, ligt de gemiddelde jaarlijkse opslibbing lager dan in de Peazemerlannen en ligt tussen 0-3 mm/j in de kwelder en ruim 4 mm/j in de pionierzone (Fig. 3.4). Het kale wad en de pre-pionierzone vertoonden gemiddeld geen verschil met 2007. Tussen meetpunten in eenzelfde zone waren ook in het referentiegebied soms grote verschillen, vooral in de dynamische laaggelegen, weinig begroeide pre-pionierzone (zie ook Tabel 3.2). De opslibbing van alle afzonderlijke meetpunten is weergegeven in Bijlage VI. Tijdens de najaarsmeting van 2012 bleek een van de SEB-palen van 339D te zijn afgemaaid, waardoor deze meting ontbreekt. Omdat in 2013 weer gemaaid is, is de paal nog niet vervangen.

(25)

Bij de opslibbing geldt in het algemeen, net zoals bij de vegetatie, dat pas na metingen gedurende langere periode (minimaal 5 jaar) een redelijk betrouwbare trend zichtbaar wordt. De verschillen tussen meetpunten, de dynamiek en verschillen tussen jaren die met name door weereffecten worden beïnvloed (regen, droogte, wind, storm) zorgen anders voor onbetrouwbare gemiddeldes.

Figuur 3.5 Maaiveldhoogteontwikkeling (mm+NAP) bij de meetpunten in de onderscheiden kwelderzones (met SALT97 code) in het referentiegebied west-Groningen vanaf 2007-augustus 2013.

3.2 Bepaling maaiveldhoogte t.o.v. NAP bij de SEB-meetpunten

De meeste palen waarbij grote verschillen zijn gemeten tussen 2008 en 2013 betrof palen die vervangen zijn na schade door ijsgang in een van de drie winters waarin dit voorkwam, of palen die vervangen/herplaatst zijn na verstoring door inrichtingswerkzaamheden voor het Groninger kwelderherstelplan, of na onderslibbing. Alleen voor het vrij constante verschil van ca. 5 cm tussen de metingen van 2008 en 2013 in meetvak 339 kon niet verklaard worden. Daarom is deze meting op 1/5/13 herhaald door Fugro. Aangezien deze meting zeer goed overeenkwam met de meting uit maart 2013 is geconcludeerd dat er waarschijnlijk bij de meting uit 2008 iets niet goed is gegaan. Besloten is de gemeten NAP-hoogtes uit 2008 te vervangen door die van 2013. Hierdoor wijken sommige getallen en figuren voor meetvak 339 in dit rapport iets af van die uit eerdere rapporten.

3.3 Vegetatie (pq’s)

Peazemerlannen

De hele kwelder in de Peazemerlannen is in principe onbeweid. In het westelijke kwelderdeel vindt vrijwel elk jaar toch beweiding plaats op beperkte schaal, omdat er schapen onder het prikkeldraad door kruipen. De zomerpolder wordt elk jaar beweid met schapen en/of koeien en soms jongvee in wisselende dichtheden. In 2012 liepen er ca. 100 schapen, vooral in het westelijke deel van de zomerpolder. Hoewel er tijdens de vegetatieopnames wel beweidingssporen van rundvee waren is dit type vee toen niet aangetroffen, terwijl die er in andere jaren wel liepen. Het westelijke deel van de zomerpolder wordt intensief beweid, het middeldeel extensief en het oostelijke deel blijft vrijwel onbeweid, waarschijnlijk omdat er nog weinig gras staat, maar vooral Zeekraal en Schorrenkruid.

-30 -20 -10 0 10 20 30 40 50 60 10/07 3/08 9/08 3/09 9/09 3/10 9/10 3/11 8/11 3/12 8/12 3/13 8/13 O p s libbin g ( m m )

Meetvakken Groningen (gemiddeld per vegetatiezone)

(26)

In Tabel 3.2 wordt een samenvatting gegeven van de resultaten voor de Peazemerlannen en in Tabel 3.3 voor het referentiegebied. Voor alle meetpunten wordt de uitgangssituatie vermeld en de ontwikkeling van 2007 naar 2013.

Tabel 3.2 Vegetatiekarakterisering bij start gaswinning in 2007 en samenvatting van de gemiddelde jaarlijkse opslibbing of erosie en vegetatieontwikkeling van de meetpunten in de Peazemerlannen van 2007-2013.

PQ

Vegetatie-type 2007 Vegetatiezone 2007 (SALT97)

Maaiveld 2007

(m+NAP) _{2007-2013 mm/j}Gem. opslibbing Ontwikkeling vegetatie _2007->2013 Bijzonderheden

37 kaal wad kaal wad 1,04 14,3 Qq3: 12 pionierzone; lage bedekking, stabiel tot lichte

successie

38 kaal wad kaal wad 0,97 15,8 Qq3: 12 pionierzone; lage bedekking, stabiel tot lichte

successie

32 Qq0 11: pre-pionierzone 0,83 2,1 Qq0: 11 pre-pionierzone; _{lage bedekking, stabiel}

44 Ss0 11: pre-pionierzone 0,96 8,8 Qq3: 12 pionierzone; vrij stabiel; lichte uitbreiding

Zeekraal

45 Qq0 11: pre-pionierzone 0,88 14,2 Qq0: 11 pre-pionierzone; vrij stabiel; lichte uitbreiding Zeekraal

47 Qq3 12: pionierzone 1,17 2,9

Qu: 22 lage kwelder met pioniersoorten; stabiel Zeekraal/Schorrenkruid tot lichte successie door enig kweldergras Zomerpolder, meestal beweiding koeien en/of schapen; in 2013: 11 koeien

4 Qu 22: lage kwelder met _{pioniersoorten} 1,39 3,8

Pp-u: 21 lage kwelder; successie van Schorrenkruid naar Kweldergras met Schorrenkruid

Pp-u: 21 lage kwelder; successie van pionier Zeekraal/Schorrenkruid naar Kweldergras met

Schorrenkruid

8 Qu 22: lage kwelder met _{pioniersoorten} 1,36 5,4 Pp: 21 lage kwelder; successie van Schorrenkruid naar Kweldergras

12 Qu 22: lage kwelder met _{pioniersoorten} 1,34 5,5 Pp: 21: lage kwelder; successie van Schorrenkruid naar Kweldergras

P: 21 lage kwelder; vrij stabiel tot lichte successie naast Zeekraal en Schorrenkruid nu ook Kweldergras Zomerpolder, meestal beweiding koeien en/of schapen; in 2013: 11 koeien

Pp: 21 lage kwelder; successie van Zeekraal/ Schorrenkruid -> Kweldergras Zomerpolder, meestal beweiding koeien en/of schapen; in 2013: 11 koeien

14 Pp 21: lage kwelder 1,33 5,2 Ppa: stabiel Kweldergras _{(met Zeeaster)}

17 kaal (oorspr. lage kwelder) 1,40 -4,9 Qq0: 11 pre-pionierzone; _{lage bedekking, stabiel}

In poel; bij regen of na hoog water kans op stagnant water; sommige jaren veweking van bodem

19 Pp 21: lage kwelder 1,58 11,4 Xy5: 32 midden kwelder; successie van Kweldergras

naar Zeekweek

21 Ph3 21: lage kwelder 1,45 4,5

Ppa: stabiel Kweldergras maar Zoutmelde vrijwel verdwenen en nu Zeeaster voor in de plaats

(27)

PQ

Vegetatie-type 2007 Vegetatiezone 2007 (SALT97)

Maaiveld 2007

(m+NAP) _{2007-2013 mm/j}Gem. opslibbing Ontwikkeling vegetatie _2007->2013 Bijzonderheden

24 Pp 21: lage kwelder 1,36 11,6

Ss5: 12 pionierzone; schijnbare regressie is eigenlijk successie: van Kweldergras naar Rood zwenkgras en van kaal naar Engels slijkgras

25 Pp 21: lage kwelder 1,48 9,8 Ppab: stabiel Kweldergras

29 Pp-b 21: lage kwelder 1,54 8,2 Xy5: 32 midden kwelder; successie van Kweldergras

naar Zeekweek

31 Pp-u 21: lage kwelder 1,32 5,1 Ppa: stabiel Kweldergras _{(met Zeeaster)}

33 Pp 21: lage kwelder 1,44 3,9 Ppa: stabiel Kweldergras _{(met Zeeaster)}

34 Pp 21: lage kwelder 1,35 18,7 Pp: stabiel Kweldergras

35 Pp 21: lage kwelder 1,42 12,9 Ppab: stabiel Kweldergras _{(met Zeeaster)}

36 Pp 21: lage kwelder 1,34 14,3 Pps: lichte regressie, uitbreiding Slijkgras ten

koste van Kweldergras

39 P 21: lage kwelder 1,22 14,1

Ss5: 12 lage kwelder met pioniersoorten; lichte regressie, van Kweldergras naar Engels slijkgras

40 P 21: lage kwelder 1,13 3,2 Pp: stabiel Kweldergras, met _{toenemende bedekking}

41 Pp 21: lage kwelder 1,53 7,0

Jj: 33 midden kwelder met hoge kwelder-soorten; lichte successie van Kweldergras naar Zilte rus

42 Pp 21: lage kwelder 1,51 6,1 Ba5: stabiel Kweldergras en _{Zeeaster codominant}

Grenzend aan poel; bij regen of hoog water kans op stagnant water

43 Ppa 21: lage kwelder 1,52 8,5 Ppa: stabiel _{Kweldergras/Zeeaster}

7 Xy5 32: midden kwelder 1,49 7,4 Xy5: stabiel Zeekweek

10 Xy5 32: midden kwelder 1,67 9,8 Xy3: stabiel Zeekweek Lage bedekking in _{2013 door droogte}

15 Xx5 32: midden kwelder 1,46 7,5 Xy5: stabiel Zeekweek

26 Xy5 32: midden kwelder 1,67 10,4 Xx5: stabiel Zeekweek Lagere bedekking in _{2013 door droogte}

27 Xy5 32: midden kwelder 1,59 13,8 Xy5: stabiel Zeekweek Lagere bedekking in _{2013 door droogte}

1 1,50 0,9 Zomerpolder, int. beweid; 2013: 30 schapen en 18 koeien 2 1,51 2,9 Zie PQ 1 3 1,48 0,7 Zie PQ 1

(28)

Over het geheel genomen was de vegetatie in de meeste pq’s in de Peazemerlannen stabiel ten opzichte van het beginjaar 2007. Er heeft in acht pq’s successie plaatsgevonden en in drie pq’s (24, 36 en 39) een lichte regressie. Dit zijn alle drie pq’s die dicht bij de doorbraak in de noordelijke zomerkade, op de grens van lage kwelder en pionierzone liggen. De oorzaak van deze lichte regressie ligt bij twee van deze pq’s vooral in het feit dat er een vrij sterke uitbreiding van Engels slijkgras heeft plaatsgevonden, die voor een klein deel ten koste is gegaan van Gewoon kweldergras, maar vooral ten koste van onbegroeide delen. In dat opzicht is dus eigenlijk sprake van successie, maar voor het vegetatietype betekend het een lichte regressie. Deze ontwikkeling heeft dus andere oorzaken (namelijk de uitbreiding van Engels slijkgras) en heeft niets te maken met de bodemdaling. De enige pq die in alle opzichten achterblijft is pq 17, maar die ligt al sinds 2004 in een slecht ontwaterende poel waardoor de vegetatie minimaal is en de bodem verweekt in natte jaren en inklinkt in droge jaren. De verwachting bij deze pq is echter dat zowel de opslibbing als vegetatieontwikkeling weer op gang komt als een dichtbijzijnde kreek door terugschrijdende erosie aansluiting maakt op de poel en de drainage en sedimentaanvoer herstelt.

Referentiegebied

Ook in het referentiegebied was de vegetatie in de meeste pq’s stabiel (met soms lichte successie). Er heeft in drie pq’s successie plaatsgevonden en in een pq (286I) een lichte regressie. Er was oorspronkelijk alleen sprake van jaarlijks extensieve beweiding met 10-13 paarden in MV 339. In 2009 heeft eenmalige beweiding door paarden in MV 324 voor flinke vertrapping gezorgd waardoor tijdelijk kale plekken zijn ontstaan bij de pq’s. In 2010 zijn de pq’s in meetvak 359 van ca. juni tot 21 oktober beweid geweest door 6 vleeskoeien (Blonde d’Aquitaine) met kalveren. In 2011 werd MV 356 beweid met zes stieren, ook weer tot na de formele einddatum van 15 oktober. De opslibbings- en vegetatieopnames hebben daardoor toen pas vrij laat plaatsgevonden. In 2012 hebben er 13 pinken in MV 311 gelopen. In 2013 liepen in MV 339 twee paarden en 30 schapen, in MV 311 zijn een deel van het beweidingsseizoen 30 koeien geweest en in MV 356 en 359 tien koeien en vier paarden.

Het Groninger kwelderherstelplan, waarvoor de afgelopen jaren inrichtingswerkzaamheden zijn uitgevoerd, houdt onder meer in dat er op meer locaties èn regelmatiger/langer beweiding zal gaan plaatsvinden in de kwelder. De kans is dus groot dat de komende jaren ook in het referentiegebied de beweidingsintensiteit verder zal toenemen (waar de gegevens van 2013 al op wijzen). Indien de vertrapping, die de afgelopen jaren soms bij de pq’s geconstateerd is, jaarlijks gaat plaatsvinden komt de bruikbaarheid van het referentiegebied mogelijk in gevaar. Dit vormt een zorgpunt.

In Tabel 3.3 wordt een samenvatting gegeven van de resultaten voor het referentiegebied. Voor alle meetpunten wordt de uitgangssituatie vermeld en de ontwikkeling van 2007 naar 2013.

Tabel 3.3 Vegetatiekarakterisering uitgangssituatie in 2007 en samenvatting van de gemiddelde jaarlijkse opslibbing of erosie en vegetatieontwikkeling van de meetpunten in het referentiegebied van 2007-2013. * Bij meetvak 339 is voor de bepaling van de maaiveldhoogte uit 2007 de NAP-meting van de paalkoppen uit 2013 gebruikt (zie ook §3.2).

PQ Vegetatie-

type 2007 2007 (SALT97) Vegetatiezone Maaiveld 2007 (m+NAP) 2007-2013 mm/j Gem. opslibbing Ontwikkeling vegetatie 2007->2013 Bijzonderheden

286K Kaal - 0,83 4,7 Kaal: stabiel

311N Kaal - 0,87 1,3 Vrijwel kaal: stabiel

324K Kaal - 0,96 -0,7 Qq0: 11 pre-pionierzone; lichte successie, maar

lage bedekking Zeekraal

359I Kaal - 0,87 -3,8 Qq0: stabiel; varieert tussen kaal en lage

bedekking Zeekraal

339K Sso 11: pre-pionierzone 0,94 * 1,5 Qq0: stabiel, lage bedekking Zeekraal of kaal

356I Qqo 11: pre-pionierzone 0,86 -3,4 Kaal: stabiel, meestal kaal, soms lage bedekking Zeekraal

339I Ss3 12: pionierzone 1,34 * 2,1

P: 21 lage kwelder, stabiel tot lichte successie; Engels slijkgras naar

Kweldergras, maar lage bedekking

Van 2007-2012 beweid met ca.10 paarden; in 2013 : 2 paarden en 30 schapen; duidelijke vertrapping

356F Ss5 12: pionierzone 1,38 -1,7 Pps: 21 lage kwelder; lichte successie; Engels slijkgras naar

Soms beweid; in 2013 met 10 koeien en 4