F
asc
in
eren
de
b
e
u
ken
We wonen al 20 jaar in oris dor p , wan
delen in het algem een veel, Maar van af
de herfst 2003 wandelen we reg elma tig
een ron d je dat we voorh een eigenJijk
nooit liepen . Door dat vaste ron d je val
len je zaken op die je eerst niet.zag. In
het lente n u m m er van Oase schreef ik over eikels en andere vru chten in sple ten van eiken. Ditmaa l aan d acht voor de beuke n.
Een deel van de wan deling vcert door het Hoevelaken se bos . Een parkbos. deel uitmakend van het lan dgoed
Hoevel aken ,oorspronkelijk horen d bij kasteel H oevelaken , nu eigendom van
het Gelde rs Lan dschap. De beu k heeft hier een prominente plek, in de vorm van lanen,maar ook versp re id in het bos. Er zijn vijf aspecten die mij bij beu
ken fascineren :
-het zonlich t op de stam m e n , vooral 's ochtends en 's avonds ;
- beu ken waarbi jhet lijkt also f de stam zich splitst en hogerop weer sam e n komt, waarbij ik denk dat het om twee
bornen gaat die gedeeltelijkvergroe id
zijn ;
-de reusach tige dikke zijtakken (die je tro uwens ook wel bij eiken vin d t) van wel 10 meter lan g, waarbij ik me afvraag
hoe groot de kracht weI moet zijn die daarop werkt bij de aanhec hting aan de
stam ; ikkijk altijd weer meton tzag naar
boven, als ik er onde rdoo r loop; - het zichtbare deel van het wortelstelsel ;
-de merkwaardige bulten, litteken s en
kru lvorm ige uitsteekse ls op de stam .
Over de laat st e aspecten twee enkele observaties en gedachten.
Wortels van beuken doen mij altijd aan kla uwen denken,waar m eede boom
zich vas tklauwt in de bodem . Dat kom t
ook door dat er wat ruimte on de r de wor
tels zit, waardoor het lijkt also f de boom zich op zijn wortels verheft. De wortels groeien over elkaar heen, verg roeien dan me t elkaar, vorme n prachtige patro nen met holletjes ertussen waari n vaak
water blijft staan. De vorm enr ijkdo m
van die wortelstelse ls is heel groot, ik
ben begon n en ze te fotograferen. Ik kijk regelmatig in de holletjes met water, of er dieren leven in te vinden is. Tot nu toe heb ik niet veel kunn en ontdekk en,
maar ik kan me voorstellen dat er micro-organ ismen in kun ne n leven en vraag me af of daar ooit iem an d on der
zoek naar gedaan heeft, Het is een heel apart micromi lie u in het bos.
De starnmen vormen voormij een
boek . met vele tekens , waa rva n ik het mere n deel niet begr ijp. Wat ik wel
begri jp zijn de in de scho rs geker fd e
menselijke liefdesverk la r ingen , die in de meeste gevallen de liefd e zu llen
overleven, Maa r de dunne en dus kwets b are sch ors toont ook figuren
van na tu u rl ijke oorsprong, naast put
jes en strepen een hartvorm, waarvan
Oase herfst 2004 7
ik de oorza ak niet begrijp,
Wat ik den k te kunn en begr ijpen zijn
de gezwel-ac htige barsten in de sch ors
die naa r mijn waarneming een voo r bo de zijn van verm inderd e vitalite it en afsterven.
En dan die vreern d e bobbels op de
starnmen, in versch illende grootte en uiterst gevarieerd van vorm - hoe ont
staan die? Het zijn geen kwaa daardige
gezwellen, hoewel ze daar wel op lijken.
Vragen, vragen en geen antwoor den.
De beuken fascineren en maken bescheiden .
