AFZETTINGEN WTKG 31 (2),2010 40
Mill
in Boxtel:
een
goed idee,
maar
met hindernissen
Tonvan
Eijden
*
De
groenzanden zijn
zointeressant omdaterop eenpaar niveau’s veel fossielen in voorkomen. Om hetnóg
leuker temakenzijn
zowelmollusken,
haaien-enroggentanden,
alsvogel-
enzoogdierbotten
tevinden. Voor elkwatwilsdus,
al is devindplaats
hetmeestbekend onder de haaien-tandenverzamelaars. De uitvoerderweet dat ‘ons soort mensen’ in de fossielengeïnteresseerd is,
enzich niet doorbordjes
als‘drijfzand levensgevaar’
laatafschrikken,
en dat het neerzetten van hekkenvergeefse
moeite is. Met anderewoorden, zolang
we niets vernielen kunnenweonzegang gaan.
Dat is
natuurlijk
ergprettig.
Tochzijn
erook nadelenaan.De ruimte rond de
spuitmond
isvrij beperkt,
wat eenex-cursiemeteengrotegroep
lastig
maakt. En-nog veel
be-langrijker
-eris nietvantevoren inteschatten ofer mate-riaalvandejuiste diepte,
meteenleukefossielinhoud,
zalzijn opgespoten.
Ook is hetmoeilijk
omdefijnere
fractie tebemonsteren. De zandenzijn
nat,maar eris geen openwateromooknat tezeven.In de
praktijk
betekent dit dat Nederlandis,
zoals demeesteWTKG-ersmaaraltegoed
zullenweten,niet erg
rijk
bedeeldmetgoede
fossiel-vind-plaatsen. Erger
nog,je
kuntzeopdevingers
vanéén hand tellen. Het is nietvoor niets dat velenvan ons de keuzevanhun
vakantiebestemming
latenafhangen
vandevondst-mogenlijkheden
aldaar.Toch heeftonsvlakke
kikkerlandje
eenpaar
plaatsen
waarwel
degelijk
leukedingen gevonden
kunnen worden. Eénvandie
plaatsen
iszandzuigerij
‘de Kuilen’bij
Mill. Doorde
ligging
op de Peelhorstliggen
laat-miocene groen-zanden hiervrij
dicht onder hetoppervlak,
slechts bedekt dooreenaantalmeters rivierzanden-grind.
Rijkswater-staatgebruikt
dit materiaal alsophoging bij
deaanleg
vanwegen. De
winning
vindtplaats
meteenzandzuiger
ineenplas
die ’s zomersals recreatieterreinwordtgebruikt.
Hetzand wordtopgespotenin
bekkens,
envandaarmetvracht-wagens
afgevoerd.
AFZETTINGEN WTKG 31 (2),2010 41
ermet
vrij
grovezevenmoetwordengewerkt.
Onze onovertroffen
geologisch
secretaris had daarom aleentijd geleden
hetplan
opgevatom eenvrachtwagenlading
materiaaluit de fossielhoudende delenvanhet
pakket
tevervoeren naareen locatiewaar wélnatkan worden ge-zeefd. Die
plaats
was snelgevonden: Oertijdmuseum
‘deGroene Poort’teBoxtel.
Het bleek echter nog nietzo
simpel
omdit idee ook uitte voeren,erwerd alsmaarop de verkeerdediepte
materiaalgewonnen. Onze Stef is echter vasthoudenden
uiteinde-lijk
koneenhelevrachtwagenlading
meteengrijper
uit het bekken wordengehaald.
Hetzevenvondplaats
op 21 en22 november. En daarnawas ernog voldoendeoverom
op 6decembernogeenkeertegaanzeven.
De maand november kenmerkte zich in 2009 door
buiten-gewoon
herfstige meteorologische
condities.Depressie
nadepressie
koersteover enlangs
onsland, gepaard
metveel windenveel regen. Deweersverwachtingen
voorhet week-eindewerden in deloop
vande weekgelukkig beter,
vooralvoorde
zaterdag,
dedag
dat ikging
zeven.Hoeweleronder-weg nogeen
buitje viel,
washetopgeklaard
toenEddy
eniktegentienenarriveerdenalseendereersten.
Hetgeen
degelegenheid
boodom eenkopje
koffietenuttigen.
‘De Groene Poort’ beschikt achterennaast het
museum-gebouw
over eenruimterrein,
dater zolaat in hetj
aarvrij
troosteloosbij lag.
Daardoorzatenweniemandin de weg.Hetmateriaalwasgestorten er waseenkuilgegravenvoor
hetnatzeven.Maar daar is toch echtwatervoor
nodig
endatzatallemaal nog ineen
meertje,
enkele tientallenme-ters
verderop.
Erwaseenmechanischprobleem:
depomp. Demotordraaidewel,
maarpompenwilde
hij
niet.Sylvia
enTon haddenookeenpomp
bij zich,
dus die werdaan-gesloten. Helaas, helaas,
deze pomp wilde zelfs nieteensaanslaan. Ondertussen had zicheen
vijftiental
deelnemersverzameld,
die allemaalongeduldig
stondentewachten. De mechanieken trokken zichvandatongeduld
nietsaan,en
weigerden halsstarrig
dienst.Dittotgroeiende wanhoop
vanStefende andere mecaniciens.
Bij gebrek
aanalternatiefwerd dus maarbegonnen
metdroog
zeven.Hetmuseumhadeenaantalkruiwagens
terbeschikking gesteld
omhet zandvandehoop
naarde kuiltevervoeren. Hoewelhet die nachtervoorhard had
gere-gend
waren erop dehoop
niet veel fossielentezien,
enkel watschelpffagmenten
enwatstukjes
fosforiet.Kruiwagens
en emmerswerden
volgeschept,
envolgoede
moedging
ie-dereenaanhet werk. Deeerstevondsten lietenwatop zichwachten,
maardatmocht depretniet drukken. De tanden moetenertoch echt in zitten! EntoenEddy
even latereenhastalisvanzeker zevencentimeter uit
zijn
zeefhaalde,
stegende
verwachting
nogverder.
Hetweer liet zich intussenvan
zijn
beste kantzien,
dezonstraaldeopeenmanier die helemaal nietaan
novem-ber deed
denken,
enmenigeen druppelde
al snel hetzweetlangs
hetgezicht.
Zweten deden Stefende anderenbij
de pompenook,
maardanmeer vandezenuwen en oplopen-de frustratie. De apparatentoonden zichbijzonder
recal-citrant. Pas om een uur of twaalfhoordenwe ineenseenhoopgevend geronk.
Dieblijdschap
werd echter heel snelgesmoord. Letterlijk,
wantdoor de bomen kwam eendik-ke,
grijze
walmvan uitermate onwelriekende enonge-twijfeld
ook zeerongezonde,
kankerverwekkende half-verbrande koolwaterstoffen. In deRijnmond
zoumeteen alarmfasevijf zijn uitgeroepen.
Adembenemend. Met tra-nendeogenenbrandende
longen
zocht iedereeneenvei-lig
heenkomen. Maar: één der pompenwaseindelijk
tot levengewekt!
Na hemeventehebben laten draaienzette Stef hem uitenverplaatste
hemnaar eenniet direkt boven-windsgelegen plekje.
Waarna de kuil snelmet waterkon wordengevuld.
Maar
ja,
hetwas inmiddels welpijnlijk duidelijk
dat het materiaalbetreurenswaardig weinig
fossielen bevatte. Metgrof
zevenhaaldenwegemiddeld
nog nieteens één tand perkruiwagen.
Deoplossing
wasnatuurlijk
om heel veelkruiwagens
metzandteverwerken,
al doet diteenzwareaanslag
opdespieren
enderug. Meteenfijne
zeefnat ze-venleekopheteerstegezicht
niet veel méérop televeren. Maar daarom nietgetreurd.
Niemand liet zichkermen,envele zakken werden
gevuld
metgruis.
Dat wordt devol-gende aanslag
op de rugvanvelenvan ons: urengebogen
zittenomal datgruis
doortewerken.De sfeer leed daar intussen niet onder. Iedereen betreur-de weliswaar dat niet betreur-de
gehoopte rijke
oogstkon wordenAFZETTINGEN WTKG 31 (2),2010 42
binnengehaald,
maarwerkte doorom ertoch zoveelmo-gelijk
uittehalen. Hetonophoudelijke geblaf
engekef
van eengrootaantal honden ineenasiel ietsverderop
kon de sfeerook nietverpesten. Eerder leek hetonsteverenigen
in eenintense afkeer vande diersoort die dezegeluids-overlast veroorzaakte.
Van
tijd
tottijd
kwamen bezoekersvanhetOertijdmuseum
kijken
naardierare mensendiezofanatiekbezig
waren.Datwefossiele haaientandenaanhet zoekenwarenis vooral
voorkinderenerg
fascinerend,
maartochvrees ik dat hetledenbestandvande WTKG erniet door zal aanzwellen. Zelfs in
aanmerking
genomendateendeelvanhet zand voor hetmuseummoestachterblijven
waserin iederge-val ruim voldoende
aangevoerd.
Toen rondeen uurof vierdeeerstenweerhuiswaarts keerdenwas
hooguit
eenkwarttoteenderdevande
hoop weggezeefd.
Vlak voordatEddy
enik
weggingen
deed ik zelfs nogeen zeeraardige
vondst,mijn
bestevan dedag.
Een Hexanchusgigas (zie onder),
weliswaar zonderwortel,
maarmeteencomplete
kroon. Een leuke afsluiter!Op zondag
washetweer eenstuk minder. Ook het aantaldeelnemers
lag duidelijk lager,
watwaarschijnlijk
zowelaanhetweeralsaan de
beperkte
hoeveelheid fossielentewijten
was, het verhaal hadnatuurlijk
de rondegedaan.
Maartoch,
alsermaarvoldoendemensen(en
danveel)
zandzevenlevert dat toch welwatop.Omdaterzelfsnatwee
dagen
zevennogflinkwat materi-aaloverwas, heeft Stef op 6 december nogeengelegen-heidomtezeven
georganiseerd.
Ondanks(opnieuw)
slechtweerhad ik daar wel
bij
willenzijn.
Eencommunicatie-fout leiddeerhelaastoedat ik niet werd
opgehaald.
Spij-tig,
maarnietsmeer aantedoen. Ik hoorde wel dat Stefernogeenhele fraaie
retroflexus
uit heeftgehaald,
nadathij
ook aleen
symphysairtand
vanNotorhynchus
had gevon-den. En ikmaardenken datStefalleen ingrote hoeveel-heden mollusken isgeïnteresseerd.
Almetal kunnenwe
terugkijken
opeenzeefactie die dan
wel niet
opleverde
wat wehaddengehoopt,
maardie welgezellig
was.Eenvolgende
keerhoop
iktijd
tehebbenomnogevenhetmuseumzelf inte
lopen,
ikwasernog nooit geweestenhet zagerbest interessant uit.*Tonvan