De ijdele façade van Harry Mulisch

Toe Anton ongeveer veertig was (1972) word hy op 'n dag in Toscane deur 'n ineenstorting oorval. Hoewel sy migraine minder is, raak hy depressief en moeg. Hy slaap sleg. Een

Maar de andere dieren moesten ook hun kunsten vertonen en Appeltje moest naar de stal terug.. Er kwam nog een dierentemmer met Leeuwen, Tijgers

Deze decade wordt echter vooral gekarakteriseerd door beschouwelijk proza, door essayachtige egodocumenten, die Mulisch als ‘tijdsgeschiedenis’ naar aanleiding van

Takes sprak met Anton over de oorlog, niet om zijn daad goed te praten (hij zou nu weer een fascist kunnen doden), maar omdat hij aan niks anders meer kon denken. Hij was verliefd

Dit kind heeft van hen de opdracht meegekregen, ook al weet hij dat zelf niet, om de twee stenen tafelen met de tien geboden te vinden en deze terug te brengen naar het

Karin en haar vader blijken Fake Ploeg bij Steenwijk op de stoep te hebben gelegd, omdat Korteweg bang was voor hagedissen, die hij met moeite gedurende de oorlog in leven

Dan vertelt Takes over zijn verhouding met Truus: hij had zijn gezin in de steek gelaten voor haar, maar zij hield niet van hem.. Hij vertelt over hun urenlange gesprekken over

Hij wijst Fake erop dat zijn vader doelgericht gedood is door het communistisch verzet, terwijl de familie Steenwijk zomaar is afgemaakt omdat Ploeg zich toevallig voor hun