Dwarrelwinden rondom Brussel

De Europese Unie (EU) steekt momenteel ongemakkelijk in haar

vel. Scepticisme zo niet cynisme doen de ronde. Sommige

hoofd-steden zien in de EU een welkome zondebok en bliksemafleider

voor de eigen problemen. De Unie moet open staan voor nieuwe

!eden maar kan een Mammoet-Unie van dertig !eden ook een

per-spectief bieden van effectiviteit en vitaliteit? Klinken de parolen van

openheid, transparantie en dicht-bij-de-burger-staan niet een beetje

hoi? Dwarrelwinden omcirkelen Brussel.

B

russel loopt op tegen vijandig-heid, onverschilligheid en on-zekerheid.

Een vijandigheid die trouwcns soms niet mecr is dan zeer stevige oppositie. Die hoort bij een politick hedrijf zoals hijvoorbeeld de protestcn van producenten van dol-lar-banancn in Latijns-Amerika wegens veronder-steldc protectie van Cana-rische en Afrikaanse bana-nen; of het optreden van

beroepsgrocpen aan gewend zijn dat hun lot in Brusselse handen ligt7 Of zien de industriele bedrijfstakken, of het nu wcrkgevers dan wel werknemers betreft, bete-re mogelijkheden voor hct verwerven van nationale steun in moeilijke tijdenJ Vijandigheid is er ook van de zijde van al diegenen die nog steeds hopcn dat de wereld niet grater is dan de eigen vertrouwdc (nationale) omgeving; het hetrcft hicr, om de Duitse Canada tegen visserij-af-

Drs . .J.J.M. Pmders

minister van Buitenlandsc spraken schcndende Spaanse vissers. Zaken Kinkel te citeren, "Neo-Ronduit vijandig zijn de maatschappe- Bicdermcier". Die laatstc uiting van vijan-lijke groeperingen die zich door de EU digheid krijgt tegenwoordig iets in hun bcstaan hedreigd achtcn,

waar-bij het opvalt dat de agrarische sector zoveel luider protcsteert dan de indus-trie. Waar ligt dat aanJ Komt dat omdat de agrariers er al vee I Ianger dan andere

vehements wanneer hij verbondcn wordt met aspecten van afkeer van asielzoekers en migranten.

De onverschilligheid heeft te maken met de moeizaamheid waarmee het

0 m -1 0 m

<

)>

z

m

c

0

z

<(

>

UJ

0

UJ 0

Verdrag van Maastricht hijgerig en zonder cnig enthousiasme over de eindstrcep geraakte na een paar span-nende doch verscheurende referenda (Denemarkcn, Frankrijk), een moei-zaam en langdurig parlementair debat (Verenigd Koninkrijk) en een constitu-tioneel-rechtelijke uitspraak (Duits-land)

Onvcrschilligheid omgaf ook de start van de nicuwe Europesc Commissic on-der Ieiding van een voorzitter die niet de eerstc keus was, zijn mede-commis-sarissen bekwaam aan portefeuilles hielp maar moet vaststellen dater in de Unie een klimaat aan het ontstaan is waarin menigeen wil morrelen aan hct exclusieve initiatiefrecht in communau-taire zaken van de Commissie. Tenslotte de onzekerheid. Die neemt vaak de vonn aan van een afreageren op de EU terwijl hij in essentie een uit-drukking is van vee! algemenere onlust-gevoelens. Wat blijft er over van de verzorgingsstaat? (Een lichtelijk cy-nisch maar daarom nog niet minder juist antwoord zou zijn: 'Zander EU in elk geval minder dan met EU') Wat be-tekent de globalisering van de econo-mie, Prof. Lubbers, voor het behoud van mijn baan? Blijven de nationale va-luta en economiecn overeind onder al die supersnellc en gigantische kapitaal-verplaatsingen? Een onzekerheid die ook wordt opgeroepen door het bizarre verschijnsel dat het verdwijnen van Koude Oorlog, Sovjet-Unie en com-munisme werd gevolgd door een anar-chisering van de gezagsverhoudingcn in de vorm enerzijds van burgeroorlog, etnische zuivering en schending van rechten van mensen en minderheden en andcrzijds van triomfen van georga-niseerde misdaad en maffia.

De onzekerheid wordt compleet ge-maakt door de aanblik van de politiekc

en economischc chaos in Italic, de ver-deeldheid van de Britsc Tory-regering inzake Europa terwijl de situatic bij Labour in wezen niet anders is, de na de Duitse Bondsdagverkiczingen van oktober 1994 toch verzwakte positie van de zccr pro-Europcsc llondskanse-lier Kohl en de - zckcr voor de EU grote onduidclijkheid over de te vol-gen koers van de nieuwe Fransc presi-dent.

Unfaire verwijten

Sommigc verwijten die de EU op haar dak krijgt zijn nict steeds even fair De Nederlandsc rcgering wijst op de voor ons land ontstane positie van netto-be-taler aan de EU voor wat betreft de Rijksbegroting terwijl wij op de wcl-vaartsladder een aantal treden gczakt zijn. Akkoord, het is gocd dat zulks in dit stadium, voordat nieuwe en kostba-re politieke besluiten over uitbkostba-reiding van de Unie worden klaargestoomd, gesignaleerd wordt en het is nog beter dat kritisch wordt gekeken naar het uit-gavcnpatroon van de EU. Maar er wordt een wei erg schraal spotje gezet op de omstandigheid dat de Neder-landse economic en de NederNeder-landse sa-menleving een enorm profijt haddcn en hebben van de Europese markt, nog daargelaten dat de Europese integratie nu al weer vier decennia politieke en maatschappelijke stabiliteit aan West-Europa heeft gebracht. Een kostbare gave als we random ons heen kijken. Dan was er laatst een overschot op de EU-rekening Nog voor we van de schrik daarvan bekomen waren, eiste Nederland zijn aandeel op voor de ei-gcn schatkist. In beginsel niets op te-gen, maar het was een beetje bitter om als argumentatie daarvoor onder de ncus te krijgen dat de EU maar eens een voorbeeld moest nemen aan die

lidstaten die hun tinancieringstckort tnmmcn, terwijl nota bene EC en ELI nooit een linancieringstekort mochten en mogen hcbben'

Dubbcl zijn ook de aanmerkingen op het talenrcgime in de ELI. Cewezen wordt op de spraakverwarring in een llnie met vijftien leden en elf gclijk-waardige talen. Wat cen papicrverspil-ling' Hoeveel bomen moeten daar nict voor om' Wat kosten al die tolken en vertalcrs' Doch wee degene die prakti-sche voorstellcn doct- niet leidend tot uit.chakeling van welke taal dan ook -om etficienter met het

ta-Zondebokken

Erger nog dan de unfaire vcrwijten zijn de gevalkn waarin rt:ele problemen aan de Ell worden tocgedicht hoewel die er als zodanig buiten staat. lk bcperk mij tot twee voorbeelden.

Alk lid-staten hebhen zo hun moeiltjk-heden met asielzoekers, migranten en illegalen. De campagne voor de Statenverkiezingen liet zicn dat zulks zeker ook voor ons land geldt. Een enorm knelpunt daarbij is hoe de toe-stroom van asielzoekers en migranten kan worden behcerst en afgcremd. Elk land worstelt daarmec. Toch hoor jc vaak dat de grote vnoor-lcnproblcem om te gaan.

Dte staat modt:l voor het

Er is wei een erg

zakcr van de problematiek Europa is wegcns zijn stre-technocratische en

bloe-delozc karak- ter van Euro-Katka. Die bewijst dat de Linie crop uit is om haar samcn-,tellende delen te heroven van vaak eeu-wenoude talcn en

cultu-schraal spotje gezet

op de

omstandigheid dat

Nederland een

enorm profijt had

vcn naar open grenzen.

f--lier is men echt op zoek naar een zondebok. Men client toch te wetcn dat de open grenzen open bin-nengrenzen zijn en dat de pendant van het wegval-len van de grcnzen tussen de lid-staten juist hct aan-scherpen van controle aan de buitengrenzen behclst. rcn. Zo'n dispuut valt

natuurliJk niet te winnen. len laatste unfair vcrwijt. de te grote Furopt:Se

en heeft van de

Europese markt.

C:ommissit:. De C:ommissie telt thans twintig C:ommi<,Sarissen. Dat roept vra-gen op naar ht:t functioneren van de C:ommi"ie als college alsmede naar de mogcli1kheden om voor elke C:ommissan<. cen voldoende inhoudsrij-kt: portcfeuilk tt: scheppen. Fen ELI mt:t dcrtig lid-staten zou volgens de hutdtgt: rt:gcls uitkomen op een C:ommissie van ze-.endertig Ovnal wordt ovn dit problcem nagcdacht,

ovcral vcr-,chiplcn -,ugge')ties, ook in

ons land. Steeva-.t echter wordt elk voor-.tcl de grond ingt:hoord dat nict nin voorzict dat Nt:derland in aile

om-'>tJndtghcdcn zijn cigen (~onltni"~:.aris

houdt.

Zie de llitvoeringsovereenkomst van Schengen die op 26 maart 1995 in wer-king is getreden. Daarnaast is het goed te bescften dat de Ell op dit punt (nog) geen eigen regelgevi ng kent en dus fei-telijk niets kwalijk te nemcn valt. Het gaal steeds om nationale wetten. Men zou de Ell natuurlijk nalatigheid bij het ontwerpen van die rt:gelgeving kunnen aanwrijven maar dan moet men zich toch eerder tot de regeringen van dt: lid-staten wenden dan tot llrussel. llovendien, de desbetrefknde titel van het Verdrag van J\laastricht, die op dit vlak mogelijkheden schept, is eerst in werking sinds 1 november 19'B. Hct tweede voorbeeld: de chaos en het

v

_I

m

II

-l

_,I

0

_I'

I I,

,I

' ;~' m 'I _I· 7'

0

5::

(/1 -l

<

)>

z

m

c

;;o

0

v )>

z

<(

>

0

UJ 0

f-geweld in ex-Joegoslavie. Hecft Europa hier dan niet vrcselijk gefaald? lnderdaad hebben enkele regeringen van lid-staten aanvankelijk de indruk gewekt dit varkentje ecns even te zul-lcn wassen. De Luxcmburgse EC-Raadsvoorzitter minister Poos riep uit: "This is the hour of the Europeans, this is not the hour of the Americmts" Duitsland for-ceerde de erkenning van Slovenie en Kroatic en toen was de party over. Maar niet Brusscl hccft gefaald, dat hccft ten aanzien van ex-Jocgoslavie nauwclijks bevoegdheden. Ncen, het waren de hoofdstcden die het niel ecns kondcn en kunnen worden over een be-leid dat mecr omvat dan heloning van de agrcssor en humanitaire hulpverle-ning.

Obstakels

Voor wij ons gaan buigen over moge-lijkhcdcn tot verbetering van hct beeld moet eerst nog gewezen worden op twee obstakels die het voor de Ell heel moeilijk maken om heldcr en overtui-gcnd over te komen. Dat is ten eer<,te de doorgaans indirecte werking van de lll-regelgeving en ten twcede de ge-mengde vorm Commis'>ie/Lid-Staten waarin de naderc rcgelgcving, de uit-vocring en het hehccr plaatsvinden Die mengvorm staat bekend onder de term 'comitologic' Hij zorgt voor een troebel beeld, nu reed'>, laat staan straks bij ccn Llnic van dertig lid-staten. Dczc obstakels lijken erg tcchnisch maar zij staan hct schcppen van transparantie, ovcrzichtelijkheid en dus mecr demo-cratic in de weg en trckkcn ecn schcrm op tu<,sen Brussel en de burgers. Eerst icts over de indirecte wcrking van de EU-regelgeving. Een belangriJk dee! daarvan geschiedt in de vorm van richt-lijnen. Richt!Jjnen omschrijven hct re-sultaat van de rcgelgeving maar Iaten

aan de nationale instanties de hevoegd-heid vorm en middclcn tc kiezen. In de praktijk moeten richtlijnen na vaststel-ling in nationalc wetgeving worden omgezet. Daar gaan vaak jaren over-been, ook a! omdat - dat is hijvoorbeeld een Nederlandse gewoonte - bij de om-zetting andere wetsvoorstellcn worden mcegenomen. Wanneer het eindresul-taat eindelijk het Seindresul-taatsblad heeft ge-haald is hct huitengewoon lastig om dan nog de EU-origine van de maatre-gel aan tc geven. Aan dezc omstandig-heid valt vooralsnog niel vee! te sleutelen. De trend is om het begrip subsidiariteit handcn en voeten te ge-ven en daar hoort zeker bij dat de uit-werking van centraal genomen maat-regelen zoveel mogclijk gedecentrali-seerd wordt.

Vervolgens de 'comitologie' Een defini-tie valt daarvan niet te gcven, wei een omschrijving Ll had wellicht gedacht dat wanneer eenmaal cen verordening, die rechtstreeks toepasselijk is in elkc lid-staat en ook rechtstrceks de burgers bindt, door de Raad van 1\linistcrs op voor<,tel van de Europesc Commiss1e i'> vastgestcld, de Europe<,e Commissic als cnigc met de uitvocring is belasn Dati'> dan ecn miwcrstand. De uitvoering van verordcningen vereist vaak nadcre

rc-gclgcving en ook hij de tocras~ing

moctcn prakti'>che hobbcls worden ge-nomen en knopen doorgehakt. Dat gc-beurt in comites- vaak beheerscomitc'> genaamd - <,amengestclcluit ce11 vertc-genwoordiger van de Europesc

Com-n1issic en vcrtcgcnwoordigcr~ van aile

liclstaten. Volgem ver<,chillendc typcn procedures er zijn zeven houldtypes -wordt beleicl gcmaakt Hct Bru<,<,c]<,e belcid is clus een gemengcl bclcicl Commissic/lid-statcn. Voor het Euro-pees Parlemcnt, dat gcacht wordt de Europcsc CommiS'>ie te controlcren,

wordt het zo zecr lastig zijn taken goed te vervullcn. Over de burgers hebben we het dan maar licver niet mecr.

Hoe verder te gaan

Hoc vinden we weer aamluiting bij de oorspronkclijke drijfveren van de Europese intcgratic? Wat betekent de EU voor de opbouw van vrede en een internationale rechtsorde, voor solidari-tcit zowel binncn de EU als tussen de Unic en de haar omringcnde Ianden waarvan velen later zullen toetredcn? De Europcse integratie en de [U zijn voor ons, als Nederlanders en als !eden van het CDA, nog steeds en opnieuw lundamentelc ankerplaatscn. Zonder Europa is cr voor Nederland geen toe-komst. LJaarbij passcn twee

kanttekc-ningen:

1) Het integraticproces is gcstart als

t'Cn procc~ van vcrzocning en vredc

tu<,<,en Frankrijk en Duitsland. Die notie

~'> springlevend gctuige aile palavers en papieren over hans-Duitsc asscn, kop-groepcn etc. Wat bredcr uitgelegd kun je met rccht <,tellen dat gewapende strijd en oorlog tussen !eden van de EU uitgeslotcn is. Dat leek tot voor korte tl}d een gratuitc opmerking maar ge-zJen de in-,tahiliteit en onru<,t in de we-reid na het einde van de Koudc Oorlog kri]gt dczc Furopcse vcrworvenheid het karakter van een kroonJuweel En tcn--;lottc 1'- h1ermee nog een<, het beWIJ'> gelevcrd dat hct Europese eenwor-ding-;proccs meer is dan ecn economi-sche lormule, <,terker nog, Europa hli]ll .,!ccht'> hij elkaar als het cen politick amhiticnivcau hoog houdt.

21 De Europesc integratie moct ab-;o-luut vasthoudcn aan het idee dat zij mecr i-; dan kla'>Sieke inter-,tatelijke <,a-mcnwerking. Laten we voorzichtig zip1 met hct kwistig hantcren van termcn a!-; 'Verenigde Staten van Furopa' en

'fe-deraal Europa' Zij roepen verwachtin-gen op die nog vele jaren lang nict waargemaakt kunnen worden en stijven daarmce anti-Europese krachten. Maar de Europese eenwording is wei ecn on-derneming sui goJCris' met een suprana-tionaal, bovenstatelijk karakter waarin de dcelnemcnde lid-staten dclen van hun soevereiniteit 'tJOolcll' in een Europesc souvereiniteitslaag die dan ook democratisch gecontroleerd moel worden. Een terugvallen naar cen peil van intergouvernementele samenwer-king op basis van consensus zou op den duur ook hct bereikte, namclijk de gc-mcenschappelijke markt, uithollen en doen verdwijnen.

T wee hoofdlijnen

Tcgen deze achtcrgrond moet vervol-gcn<, heel nuchtcr gc<,tcld worden dat voor Nederland de [U volstrckt essen-rice! i'> voor het berciken van twec hoolddoelstcllingen behoud van wel-vaart en bevorderen van interne en ex-tcrne stahiliteit. Dat vergt enige toe-lichting

I) [erst iets over hct hehoud van wel-vaart. Reeds in de tachtiger jarcn werd door onder andere de hooglcraren Albert en Ball in cen rapport voor het Europces Parlement, door Philips' Wissc Dekker. door lacquc'> Dclors en vele andcren betoogd dat Europa aileen economi-;ch zou kunncn overlevcn bij hct .,!echten van de barriercs die de vorming van ecn Furopese hinncn-markt blokkecrdcn Dat leiddc tot hct project Furopa '92: het scheppen van een ruimte met een vriJ vcrkccr van pcr<,onen, goederen, dicnstcn en kapi-taal Dat project hecft gocd gewerkt en gezorgd voor een scherpe tocname van de handel tusscn de lid-staten en voor cen for-;c werkgclegenhcidscrcatic waar zondcr de werkloosheid nog vee!

gro-0 m -1 0 m

0

-1

<

)>

z

m

c

0

z

<(

>

1-I..U 0 1-I..U

ter zou zijn Sedertdien heelt de gloha-lisering van de wereldeconorme ver-sneld doorgezet waardoor de noodzaak tot Europcse hundeling aileen maar scherper werd geaccentueerd. Echt profiteren van de ene markt vcronder-stelt verder dat de valuta van de Ell-le-den in onderling vaste en onverander-hare verhoudingen worden gchracht en die star gaat er weer vanuit dat indivi-duelc lid-<,taten de handen afhouden van de bankbiljettenpers Eenmaal zo ver gckomen is het praktischer om tot ccn Europese munt en een Europe<,e centrale bank over te gaan. Kortom de Monetaire llnie.

Voor het bovcnstaande is gecn recel al-ternatid voorhanden. Dat kan niet ge-noeg herhaald worden. Wellicht is enig uitstel nodig en niet iedereen zal me-teen mee kunnen of willen doen, maar een weg terug is uitgesloten. Dat zou ook hct einde van de gemeenschappe-lijke markt inluiden en het verdwijnen van de Ell uil hct economisch-relcvan-te wereldgebeuren.

2) Het hevorderen van de interne en externe stabiliteit. De burgers in de Ell voelen op het terrcin van de interne stabiliteit goed aan dat de hereikte Europese schaalvergroting cen welkom speeltje is geworden van de georgani-seerde misdaad en de maffia. De men-sen verwachten met name op dit terrein prestaties van de Ell. Het hetrelt dan de strijd tegen terrorisme, drugshandel, men<,enhandel, proliferatie van nuclcai-re en chemische materialcn en techno-logiecn a\<,mcde van rakettecl111ologie. witwassen van geld enzovoort. Llit-bouw en versterkmg van Furopol, ook voor wat hetreft opsporingshevoegdhe-den, en een goed functioncren van het Schengen lnformatie Sy.,teern (SIS) zip1 hicrhij onontbeerliik

Len twecde component van de interne

stahiliteit hetreft de noodzaak om op [uropese schaal afspraken tc maken en heleid te voeren betreHende de toe-'>troom en onderlingc vcrdeling van asielzoekers. De discu<,<,ie in cigen land voor en na de Statenverkiezingen hedt vee! te weinig duidelijk gemaakt dat oplossingen slechts in Europees ver-hand enige stevigheid kunnen krijgen Het integratie- en inhurgeringsbeleid zal overigens een nationale hevoegd-heid hlijven. Het valt te voorzien dat een strikt intergouvcrnementele aanpak (dus vo\<,trekt cotv;ensushelcid) otwol-doende effecticf zal ziJn Echte commu-nautarisering is thans niet haalhaar; men zal moe ten zoe ken naar een heleid tussen het communautaire en intergou-vernementclc in, de <;teen der wijzen. Overigens, juist op dit gevoelige ge-hied i'> het bijdragen aan externc <,tahi-liteit in de periferie van de Ell bij uitstek een voorwaarde voor een ge-slaagd intern helcid. Stahielc politieke, economische en maabchappclijke ver-houdingen in Midden- en Oost Europa en verder oostwaarts alsmede ten zui-den en zuid-omten van de Ell (1\\iddelland'>e zee, Midden-Oostcn) verminderen de migratiedruk op het ELI-gehied In het politieke en econo-mische vlak is de Ell zeer acticf [uropa-akkoorden (tvliddcn- en Omt-Europa ), partnerschapsakkoordcn (Ru<,-landl. douanc-unie iTurkije) en grote planncn ten aanzien van Middellandsc Zee-gehied en ,\\idden-Oosten Toch is dat niet genocg om op afdoen-dc wijze '>tahtlitcit vanuit de Fllte pro-jcctcren ll<l<lr haar pcrifcre gchiedcn. De vciligheidscomponcnt in engcrc zin en de daarhii horcnde militaire component is ccn zorgwckkende attai-rc. De in ,\\aa<,tricht afgesprokcn com-plcmcntantctt Ell - Noord Atlantisch Verdrag<, Organisattc (NAVOI - We<,t

Europc<;e Unie (WEU) ontwikkelt zich zeer mocizaam. Het Cemcenschap-peliJke Buitenlands en Veiligheid'>-helcid (CBVB) van de EU moet door middel van diplomatic met militaire middelcn als rugdekking verder reiken dan de hnancieel-economische compo-nent. Wij staan hier a\<; EU nog in de kinder-;choenen. Trouwens ook hier geldt dat de intergouvcrnernentele me-thode ontoereikend is, de cornmunau-taire onhaalhaar en dat derhalve een tu<;Selworrn uitkomst zal moeten

bren-gcn. Nau\vkeurige lczing van Franse en

Dui t<;e suggestie'> (Lamers- Schauble, llalladur, Chirac) duiden in deze

rich-ting.

Welvaart en '>tabiliteit, dat zijn de on-rnisbare hasisingredienten van een vita-le LU. Zijn die in hoofdzaken op orde dan kan de EU reclc bijdragen leveren aan de hevordering van de intcrnatio-nalc rcchtsorde. Daarhij staat vooraan op de agenda de uitbreiding van de EU.

Uitbreiding van de Unie

Het is zonneklaar dat de EU in de ko-mende jarcn meer lcden aan boord gaat nemen. Nauwkeurige lezing van de communiques van de Europese Raad toont aan dat wij afstevenen op een Unie met ongeveer dertig \eden. Vele Europese <;taten hunkeren naar aanslui-ting. De prearnbulc van het Unie-ver-drag klinkt voor hen als een klaroen-;,toot In het verledcn zijn bittere en tevens hout snijdende - verwijten geuit dat de EG-EU uitbreidingen slcchts kan verwerken hij daaraan voorafgaande of minstens gelijktijdigc vcrdieping. Er is nict naar gelui;,terd maar omzien in wrok hclpt niet Het gaat er nu om de toekom'itige uitbreidingen goed voor te bereidcn. Dat hctckcnt dat nieuwc toe-treders aan voorwaarden van een goed minderhedenbelcid, wetgevende

toena-dering tot de EU en econornische di<;ci-pline en organisatie mocten voldoen. Daaraan wordt door vele aspiranten ge-werkt. Dar betekent ook dat de huidige lidstaten zich zowel qua organisatie en werkwijze (institutionele aanpassingen) als qua beleidsinhoud en financiering (gernecnschappelijk landbouwbeleid en structuurfond-,en) moeten instellen op ecn gans andere Unie dan de huidige. Als het even kan rnoeten we die weg met zijn allen zien af te lcggen. Lukt dat niet dan moet de mogclijkheid ge-crecerd worden dat een ore11-e11ded kop-groep het voortouw neernt Solidariteit binnen de Unie eist dat de lcden van de kopgroep latere aan-,\uiting door ande-ren niet afwijzen en dat (hopelijk tijde-lijke) achterblijvcr'> de ontwikkeling van de Unie niet afrernmen of blokkeren.

De onmiddellijke stappen

De EU en ook Nederland staan voor de taak de lntergouvernementele Confe-rentie van 1996 van een goed gesternte te voorzien door een gedegen voorbe-reiding en positieve begeleidende <;tap-pen. De voortekenen zijn voor wat betreft Nederland hoopgevend. De re-gering beloofde vier nota's en lijkt he-reid het pad te verlaten dat Neder-landse regeringen in het verleden auto-rnatisch insloegen door te bemiddelen tusscn de Europese grotere Ianden. Als Frankrijk en Duitsland indcrdaad voor-uitgang bij de Europese integratic wil-lcn boeken en als Londen, orn welke reden dan ook, dat niet mee kan of wil rnaken dan moet Nederland bereid zijn keuzes te maken in het helang van de Unie en van ons zeit. Het parool voor ons land lijkt mcedoen onder behoud van verstand eerder dan afwachten op het vinkentouw.

In de tussentijd kan het nodige gebeu-ren op het terrein van de transparantie.

m -1 0 m 7' 0

<

)>

z

m

c

0

\I

,I

!I

'I I

z

<(

>

De comitologie kan niet op korte ter-miJn ter zijde worden geschoven maar wei moet het mogelijk zijn hct begimel van de subsidiariteit zodanig houvast tc gcvcn dat geaccepteerd wordt dat de bovennationalc (Brusselse) souvereini-tcitslaag zo min mogelijk met de natio-nale souvereiniteitslaag door elkaar gchusscld wordt.

Dat betekent twee dingcn. In de eerste plaats moet vastgehoudcn worden aan het heginsel dar de medewetgeving en de controle binnen de Brusselse laag in handen hlijft van her Europese Parle-ment en verder wordt verbeterd. Aile uitlatingen over een sterkere rol van de nationalc parlementen in de commu-nautaire pijler van de EU vcrradcn on-helder denken, hetzij opzettelijk hetzij uit slordigheid De nationale parlemen-ten zullen de handcn vol krijgen aan Europesc zaken in de dialoog met en de controle op hun eigen regeringen. In de tweede plaats is uiterste prudentie ge-boden bij het gestalte geven aan de Unie-vorm tussen het communautaire

Voor Nederland is

de EU volstrekt

essentieel voor het

bereiken van twee

en supranationale in. Die for-mule duikt her en der op. Zij verraadt de goede intentie om tot mecr

meerderheids-hoofddoelstellingen:

behoud van

besluiten te komen daar waar een echte communautaire aanpak (nog) niet tot demo-gelijkheden behoort. Wever-keren dan uiteraard in de pijlers 2 (CBVB) en 3 (Justitie-Binnenlandse zaken) van Maastricht. Een bottleneck van fonnaat wordt hier ge-vormd door de vormgeving van de parlementaire contro-le. Besluitvaardigheid en effectivi- teit dreigen hier te met democratic.

Ontwik-welvaart en

bevorderen van

interne en externe

stabiliteit.

botsen

kelingen in het Frans-Duitse dehat zijn niet gans geruststellend.

Ten allerleste, er zijn nog twee velden waar de EU onmiddcllijk voortgang kan maken buiten de ICC: om. De eerste is het op exemplarische wijze gebruik maken van de mogelijkheden die de inwerkingtreding van de Uitvocringsovereenkomst van Schen-gen biedt. lk durf dat te zegSchen-gen on-clanks de perikelen met betrekking tot Schiphol. Het verdwijnen van de con-troles aan de binnengrenzen, ook op de vliegvelden, is voor de Europese burger een tastbaar bewijs van de voortgang van de Unie. Een goede werking van het Schengcn lnformatie Systeem zal een dubbcl doel dienen. Enerzijds, en in combinatie met voortgang ten aan-zien van Europol, een stap voorwaarts hij de misdaadbestrijding en anderzijds een veel socpeler afhandelen van asiel-verzoeken met minder vcrkeer tusscn veilige Ianden en veilige derde Ianden annex mecr kansen voor het voorko-men van uitbreiding van het illcgalc circuit.

Hct tweede veld bestaat uit een veel energiekere aanpak door communautai-re en nationale autoriteiten van de be-strijding van fraude met en misbruik van EU-regelgeving Daarbij is het een illusie te denken dat nationale controle van EU-regelgeving voor voldoende

cf-fectiviteit zorgt. lnternationaal samen-gestelde vliegendc brigades moeten voor een aanvullende stok achter de deur zorgen. Primair van be lang hierbij is nict of de fraudebestrijding vee I ople-vert maar wei of de Europese burger vertrouwen krijgt in de handhaving van de EU-regels en het de pas afsnijden van internationaal opcrercnde gladde jongens en meisjes.

Drs. JJA1. Penders

oud-delcgatielcider CDA in Europees Parlement