t hij tus-ieke rke-een het . Ze 1ent .oek wa-ou - he-1ze, ven : co-wat tpa- be-eeft ge -' de zij teit van nee van : er-s &.o 6 2ooo
Bij het doornemen van de handelingen van de parlementaire versie van het Scheffer-debat wordt de lezer getroffen door een verpletterende consensus in de Tweede Kamer: aile fracties willen dat het kabinet zich inspant om de wachtlijsten voor taalcursussen weg te werken, aile frac-ties benadrukken dat er moet worden gei'nvesteerd in de kwaliteit van het onderwijs, dater nog vee! krachtsinspanningen moeten worden ge-leverd om allochtonen aan een baan te helpen en dater in het algemeen overal schepjes bovenop moeten. Het enige voorstel dat als verder-strekkend idee kan worden bestempeld is afkomstig van de s P. Deze partij pleit al jaren voor een spreidingsbeleid. Zowel wijken als scholen behoren etnisch-cultureel gemengd te zijn, vindt des Pen een kind kan zien dat deze partij daarmee een redelijk punt te pakken heeft. Het is moeilijk Nederlands leren in een klas waar de docent de enige is die die taal fatsoenlijk spreekt en het is lastig de motivatie op te brengen voor een cursus Nederlands als je in jouw wijk uitstekend kunt functioneren
in het Turks. Spreiding is een heel voor de hand liggende oplossing eh
over de mate van dwang of drang kun je vervolgens discussieren: ver-huispremies, schoolbusjes, indringende gesprekken, er zijn allerlei gradaties denkbaar. De vraag is waarom geen enkele andere partij daar-over serieus met des Pin debat wil (we herinneren ons nog staatssecre-taris Adelmund die de arme Agnes Kant toebeet dat zij nu al drie keer was klaargekomen op dit onderwerp). Proberen wij eens een paar mo-gelijke verklaringen:
- De meeste politici denken dat allochtonen het liefst bij elkaar wonen in speciale wijken en dat zij hun kinderen graag naar zwarte scholen sturen. Politici willen deze wens respecteren. Opinie- on-derzoek geeft aan dat allochtonen bij voorkeur in gemengde wijken wonen, maar politici menen dat de werkelijke preferenties van mensen kunnen worden afgeleid uit feitelijk gedrag. Als er de facto sprake is van segregatie dan is dat wat men eigenlijk wil.
- Politici denken dat zelfs een spreidingsbeleid zonder dwang in-herent discriminatoir is. Waar zij dat bezwaar bij kwesties als posi-tieve actie op de arbeidsmarkt en verplichte registratie van etniciteit door werkgevers hebben weten te overwinnen kunnen zij het in dit verband niet van zich afzetten.
- Aile politici, inclusief de paarse hebben een heilig geloof in de vrijheid van onderwijs en zijn bang deze vrijheid aan te tasten. Dat vrijheid van onderwijs in een geseculariseerde samenleving waar scholen veelvuldig van kleur verschieten een andere betekenis heeft gekregen dan vroeger wordt daarbij niet van belang geacht.
- In de grote steden won en zoveel allochtonen dat daar niet meer 'tegenop te spreiden valt'. Politici will en er ook niet aan beginnen in kleinere gemeenten, vanuit een vaag Thorbeckiaanse notie van ge-meentelijke uniformiteit.
- Politici durven het onderwijs niet te confronteren met een sprei-dingsbeleidsplan, omdat zij beseffen dat het onderwijsveld aller-gisch is voor plannen.
lk weet niet welk van deze verklaringen klopt, maar ik zou dat graag eens van politici horen en ik denk Jan Marijnissen ook.
