• No results found

Kamperen in Versailles, les I

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Kamperen in Versailles, les I"

Copied!
4
0
0

Bezig met laden.... (Bekijk nu de volledige tekst)

Hele tekst

(1)

AFZETTINGEN WTKG 21 (2), 2000 32

Kamperen

in

Versailles,

les I

Ruud

Wiggers

*

Donderdag

20

april

Eigenlijk

had ik alom6uurin de ochtendnaar

Frankrijk

zullen afreizen om de Paasdruktevoor te

zijn.

Er kwam helaaseenkink in de kabel. De WTKG-ermetwie ikmee

kon

rijden

wachtte nog op de

reparatie

van

zijn

auto.De auto had

bij

een

aanrijding

schade

opgelopen

maar was nogterepareren;de andereautowashelaas total loss.

Op

de

dag

voor het vertrek

ging hij

naarde garagewaarbleek dater een

vergissing

was

gemaakt

endat de andereauto

inmiddelswas

gerepareerd

endat de

zijne

total loss was.

We hebben beloofd materiaalvoor hemmee te nemen.

De

volgende

keer beter! Met Len Vaessen heb ik kunnen

meerijden,

een

dag

later.

Vrijdag

21

april

Vertrek om6 uur in de ochtend vanuitOverveen;

aan-komst

Versailles, camping,

12.05uur. Nette Iaatvoorde

registratie

wantin

Frankrijk

wordt

natuurlijk

tussen 12en

2 een

dutje gedaan.

Auto buiten de

camping geparkeerd

en een

rondje

overde

camping gemaakt.

Hildaen Joof

waren eralenmethun

chip-kaartje

kon de

slagboom

van de

camping omhoog

waarnaLen

zijn

auto opde

camping

kon

rijden. Bij

mooiweer

mijn tentje opgezet,

zonder

pro-bleemenflitsend snel.

“Hulp nodig

Len?”.Om 2uurmet hemnaarhet

kantoortje

voorde

registratie.

Len stelde zich

voor de dame

bij

de balie op, meldde in mooi Frans

zijn

aankomstenvroegnaarde

spelregels.

De baliedame

(die

ik

overigens

meteen herkende als studente

Margot

uit

Amsterdam)

zei Len

vriendelijk

dat het ook in het Neder-landsmocht. Ik

twijfelde

even,

gaf Margot

een handen

probeerde

ook haar achternaam. Jahoor,dat

klopte,

van

Mulken. Len

liep

nog even hoofdschuddendrond en

Margot

wist

eigenlijk

ook nietwaarom zezoberoemdwas.

Op

bezoek

bij

de buren onder de

volgende boom,

uit eten in Versailles en niettelaatterug naarde

camping.

Het

was gaanregenenmaarde

gevolgen

warenvoor

mij

pas

de

volgende

ochtend

duidelijk.

Helaasbleek ikde tentniet

goed

tehebben

opgezet.

Het is niet

moeilijk

maarhet kan toch

verkeerd,

hoewel vooral detentdebetwas aanhet debacle. Het

goedkope tentje

wasniet

dubbelwandig,

kon

niet worden

opgezet

zonder dat het tentdoek

doorboog

en

liet al snelwater

door,

vooral

bij

de naden. Tentdoek hoort

dagenlang

regentekunnen weerstaan,zovertelde

mij

een

ras-kampeerder

later. Met

deugdelijk

tentdoekkan zelfs

water worden opgevangen in

tijden

van schaarste!

Zaterdag

22

april

In de vroege ochtend hetwater

opgedweild,

detentiets beter gespannenende schade opgenomen. Als iknuthuis

een

teiltje

waterziestaandan word ik

opnieuw

schrikach-tig.

De

slaapzak

was

behoorlijk

doorweekt

geraakt.

Pas-poort, agenda

enandere zaken in de

rugzak

warennat ge-worden.

Blieb, blieb,

op

mijn mobieltje

waste zien dat

mijn zusje mij

had

proberen

tebellen. Groteonrust

over-viel

mij,

iets mismet

mijn 94-jarige

moeder? Anders bel

je je broertje

in

Frankrijk

toch niet uit

zijn

waterbed?

Mijn

zuswasechter niettebereiken. Liet via het

bandje

weten datzewegenseen

dringende

kwestie niet thuis kon

zijn;

ik moest

mijn

nerveuze

verhaaltje

maar

inspreken.

De excursie kon nudus

beginnen.

We bevondenons in een

gebied

ten westen van

Parijs

met

toegankelijke

ont-sluitingen bij Villiers-Saint-Frederic,

Ferme de 1’Ormeen

Cressay.

De

vindplaatsen liggen

in het Bekkenvan

Parijs,

een

ondiep

sedimentatiebekken uit het vroeg Tertiair

(Paleogeen).

Het bekken wordt in het noorden

begrensd

doordeas vanArtoisendeArdennen.Hetzuidenen zuid-westen worden

gevormd

door

respectievelijk

het Centraal Massiefenhet Amerikaans Massief

(Bretange).

Het

zuid-oosten enoosten worden

gedomineerd

doorhet Massief

vanMorvanende

Vogezen.

Hetgaathierom

kristallijne

overblijfselen

uit hetPaleozoïcum,metaandevoet

afzet-tingen

uit het Mesozoïcum.

Hierop zijn

later Tertiaire

se-dimenten

afgezet.

Inhet

Paleogeen

heeft inhet Bekkenvan

Parijs

eenaantal

transgressies

en

regressies plaats gevonden.

Er

zijn

6grote

cycli (transgressie

+

regressie)

te onderscheiden. De anticlinaalvanArtois heefteen

belangrijke

rol

gespeeld

in deze

waterhuishouding.

Het Lutetien

begon

met een

nieuwe

overstroming

van deze anticlinaal dieeen

trans-gressie

in het Bekkenvan

Parijs

tot

gevolg

had. Len Vaessen deeldedeze informatie

opde

camping

uit.

Op

wegnaarFerme de 1’Orme. Stef

Mermuys

had

bij

de

voorbereiding

vande excursie eenmooie locatie

gevon-den. Ineenboswarenflinkwatbomen

omgewaaid bij

de fellestormeneind1999.

Bij

een

omgevallen

eik kon

wor-den

geconstateerd

dat zich daar Lutetien IIIbevond. Uit de

verspreid

aan de

oppervlakte liggende schelpen

kon worden

opgemaakt

dateraldooranderenwatwas

verza-meld. Er is veel materiaalmaarhet aantalsoorten is

be-perkt.

Er waren in totaal ongeveer 25

aanmeldingen

voorde Paasexcursie 2000van de WTKG. Enkele aanmelders

moesten zich helaasweerafmelden door

ziekte,

proble-menmetautoofandere oorzaak. Enkele

excursiegangers

hebbenwehelemaal niet

gezien

in

Frankrijk.

Datwas

ver-velend omdat wel 20

plaatsen

werden

gereserveerd

op de

camping

in Versailles.

Uiteindelijk

streken toch zo’n 15

personenneeropde

camping bij

Versailles of ineenhotel in de buurtomde excursie meetemaken.

(2)

33 AFZETTINGEN WTKG 21 (2),2000

Robert

Marquet

enHenk Bol lieten zich zakken onder de

wortelsvande eikengroeven daartot 3 meter

diep.

Het werd nietmetzoveel woorden

gezegd

maar

mededinging

in dat

putje

was

onhandig

en misschien welongewenst.

Op

korte afstand werd dus eentweedegatgegraven dat

uiteindelijk

zo’n 4

bij

4meterzouwordenenruim 2

me-ter

diep. Tijdens

hetgraven

regende

hetsoms maar

hel-dere, zonnige perioden

waren er ook.

Tenwesten van dit

bos,'

ineen akker, bevindt zich een

bekende

ontsluiting.

Daar kon Lutetien IV worden

verza-meld. Hetgaatom eenkleine

vindplaats

maarde

soorten-rijkdom

isgroot

(meer

dan 700

soorten).

Ten oostenvanhet bos

ligt

eenmin ofmeeropen

vlakte,

ontstaan door de

genoemde heftige

stormenvaneind 1999

die in

Frankrijk

zoveel schade aanrichtten.

Bij

een

wan-delingetje

daar merkte ikeenvossenburchtop.

Bij

de vier

ingangen

van deze burcht

lagen hopen

fossiel zandmet

schelpen

dietothet Lutetien II bleken behoren. Dat maakte althans Stef

Mermuys uit;

zoveel verstand heb ik daar zelf

nietvan. Erwas

bij mij enige

schroomom deze

vossen-burchtte verstoren.Niet wegens het risico om hondsdol-heidop te

lopen

maar uitsluitendom eventuele

welpjes

niette verontrusten. Niet iedereen dacht daarzo over.

Adriaan stond wel achterme, Lenwouhet niet forceren (maarvond het flauwekul,

geloof ik)

enStef wilde niet

de

gebeten

hond

zijn.

Voor die

dag

duseenstatusquo. In de

omgeving

van de

burcht,

met

mijn priemende

blik in hun

ruggen,werd de

schop

hierendaar in de

grond

gesto-kenmaardat leverde nietsop.De

ploeg

keerde

terug

naar

het LutetienIII, zou daar die

middag blijven

enmooie

vondsten doen.

Terug

naarde

camping.

Daar bleek Robert

Marquet

met

zijn

camper in de

problemen

te

zijn geraakt.

Wegens

de vele regenwas de

camping

een

modderpoel geworden.

Bij

hetmanoeuvreren omde camper op z’n

plek

te zetten

was

hij

methet linker voorwiel

diep

in de

kleiige grond

komen tetollen. Nadat door Joof was

vastgesteld

dat Robertover

achterwielaandrij ving beschikte,

werd de

tac-tiek

bepaald,

werden

grote tegels

onder de wielen half

ingegraven,

enmetvereende krachten werd de camperna

enkele

pogingen

weer

op

steviger grond geduwd.

Hetweerklaarde opentot laat in de avond kon buiten de tentenworden

gebivakkeerd. Tegen

de nacht

begon

het toch weerte regenen,soms

heftig

metonweer, en dat duurdetotin de vroege ochtend. Dat

mijrt tentje opnieuw

in de

problemen

kwam,dat ik veelmethet

dweiltje

in de

weer wasen

nauwelijks sliep,

hoeft

eigenlijk

niette

wor-den

gemeld.

Zondag

23

april,

1e

Paasdag

Erg

fris

begon

ik deze

dag

niet.

Bij

de bakker haalde ik

watcroissantsendat

vrolijkte

op.Lenhad inmiddels kof-fie

gemaakt

enik

kreeg

er weerzin in.

Op

deze

dag

reis-denwe naar

Cressay

waar eenbosop de

oostelijke

hel-ling ligt. Tamelijk hoog

kon daar Lutetien IV worden

ver-zameldenenkele tientallen meters

lager

Lutetien

III,

ver-gelijkbaar

metde

vindplaats

die

zaterdag bij

Ferme de

1’Orme

bij

de eik in het bos werd bezocht.

Overdag

was

het meestal

redelijk

weermaar

regenbuien

waren erook.

Kleding

die op de

vondstplaats

werd

opgehangen

om te

drogen, regende

even laterweernat.

Een

paardeelnemerswachtten het eindvandeze

opgraaf-dag

niet afenreisdendoor,verder

Frankrijk

in. De

ande-ren keerdenterugop de

camping terwijl

het bleef spette-ren.

Nieuwsgierig wierp

ikeenblik in

mijn tentje

door de

opening

aan de voorkant losteritsen. Een

grote plas

wa-ter

bij

de

ingang

en

verderop

washet nietveel beter.

Op

eenspaarzaam

droog plekje

links vande

ingang

had Len

een fles

wijn

en

chips achtergelaten

voordat

hij

naarde Loire vertrok. Dat monterdemetenminste op.

Voor de resterende

excursiegangers

zouhet de laatste nacht

zijn

op de

camping.

We

gingen

daarom ‘s avondsmet12 personen uiteten. De tafelwas

gereserveerd

en het

res-taurantwas

stemmig

maar we waren

lange tijd

de

enigen

omdatmen nueenmaal nietzovroeg

(7 uur)

eet in

zuide-lijke

landen. We dronken vooraftevredeneen

biertje

of

glaasje wijn.

Vooreen

glas

Bordeauxhad ik

gekozen.

Het voorproevenbevielmewel.

Tijdens

het

voorgerecht nipte

ik ernogeens aan enrealiseerdeme toendat ikeen

bij-zonder

goede wijn

voor mehad. Buurman Bol vroeg ik de

fleseven zotedraaien dat het etiket ookvoor

mij

telezen

was. Daarmankeerde inderdaad nietsaan; St.

Emilion,

Grand

Cru, 1996, heerlijk.

Devraagwasalleenofwe roy-aalvandat

jaar

wilden gaan drinken. AdriaanenStef

pak-tende

wijnkaart

enzagen dater voorFF 150 per fles werd

gedronken.

Dat had de kelner

eigenlijk

wel evenmogen

vragen. Gezien dekwaliteitwasde

prijs

niet

buitensporig

maarhet remde het drinken toch wataf. Prima

maaltijd

verder.

Maandag

24

april,

2e

Paasdag

Hetwaseenkoude nachtgeweest.

Kampeerders

met per-fecte

uitrusting

verteldenmedatzehet

bepaald

nietwarm

hadden

gehad. Mijn

tentmet

zijn gebreken

had

opnieuw

voor

ernstige problemen gezorgd. Bij

het

slapen

gaanwas

het aleennatteboel. Aan de isolerende mat,

geleend

van

(3)

AFZETTINGEN WTKG 21 (2), 2000 34

eenbevriende

WTKG-dame,

heeft het niet

gelegen.

De

problemen

kwamen niet uit de

grond.

De

uitgebluste

don-zen

slaapzak

van eenberoemd merk maar inmiddels 30

jaar oud,

heb ik

opengeritst

om als dekente

gebruiken,

voor zover ernogwat

gedeelten

warendie nietnatwaren.

De

fijne

regen hieldmaaraan, de hele nacht. De kleine

druppeltjes verenigden

zich in de bomentotgrote

drup-pels

die

vervolgens

ophet

tentje

kletsten. Hetwater

drong

linksenrechts binnen via de nadenvandetent.Aan het voeteneind

(bij

de

opening

van de

tent)

waserhelemaal

geenhoudenaanwegens de absurde constructievan de tent.

Natuurlijk

was ik

uitgenodigd

om

bij

anderen

mijn

slaapzak

in hun comfortabeletent te

leggen

maardie ge-dachte kon ik niet

verdragen.

Wegens

de kou had ikvoorde nacht de

dagelijkse

opgraaf-kleding

maar

aangehouden.

Hetwasechter niet voldoende

omvanvermoeidheid in

slaap

tesukkelen. Blauwbekkend onder denatte

slaapzak

bedacht ik dat

mijn winterjack

als

dekentje

konworden

gebruikt.

De buitenkant kon tenslotte

worden

uitgewrongen

en vanbinnenwashet

jack vrijwel

droog.

Het

begon

nog wat harderteregenen. De

gedachte

aan

Nova Zembla

drong

zich

bij mij

opmaarhet visioenvan

eenhotel in Versailleseveneens.Door al dat vochtin het

piepkleine tentje

vormde zich condens dievan het tent-doek weer

omlaag druppelde. Uiteindelijk

ben ik heel vroegopgestaan, doodmoe. Na hetwassen en scheren

onmiddellijk

de

slaapzak

in de afval-container geworpen. Omdat het de laatste

dag

was,kon alles worden

ingepakt.

Ik

betrapte

me erop dat ik de

drijfnatte

tenttoch nog

zorg-vuldig

uit elkaar

ging

halen. Misschien toch bruikbaar op

plaatsen

ergens op de wereldwaarhet zelden of nooit

re-gent?

Ook dietent

kieperde

ik echter in de

container,

met

haringen

en

reparatie-set.

Dat luchtteeven

op!

Ook op 2e

Paasdag

is in

Frankrijk

vers broodte

krijgen.

Met Stef

ging

ik staande

hij zijn

auto aan het

ontbijt.

Daarna

opnieuw

naarFerme de 1’Orme. Beslotenwasom

de locatie

bij

de ‘vossenburcht’ beter te gaan

bekijken.

Leverde dat niet

royaal

het

gezochte

LutetienII op dan kon

altijd

nog verder worden gegraven

bij

de eik aande

bosrand

(Lutetien

III),

50 meter ten westen van deze

burcht.

Nog

steeds wildenwe eenbewoonde vossenburcht

nietverstoren.Stef keek

zorgvuldig

rondenzag insteken rondeen van de

ingangen

van de burcht. Daar was dus

niet

lang geleden

al eerder

gegraven!

Inderdaad bevon-denzichin de

ondergrond boomstammetjes

entakken die door gravers in hetrecent verleden in degatenwaren

ge-gooid

ter

opvulling.

Erwas verder geen enkel spoorvan

huidige bewoning

doorvossen. Ik

gaf

me omdie redenen gewonnenenwasbereidom de burchtaante tasten.We groeven

bij

een van de

ingangen

ruim 2 meterverstoord materiaal

wegenbereiktentoen

ongestoorde lagen

Lute-tien. Eerst

zandig bruin,

later verkitenlichtervankleur.

Beide

lagen

blekenfossielhoudendte

zijn

enhetwas on-miskenbaar Lutetien11-materiaal. Grote gave fossielen ko-men er

weinig

voor maarkleine fossielen

zijn royaal

te

verzamelenen

goed gefossiliseerd;

de kwetsbaresoorten

zijn

helaas vaak

gebroken. Mijn fotorol-doosje

was

na-tuurlijk

snel

gevuld

met duizenden

foraminiferen,

die had

ikmet

mijn veldmicroscoop

al kunnenzien.Stef besloot echter

wegenshet mooieweerruim 200 kilovandit

ma-teriaalmeetenemen.Steeds zakkenvan20

kg

op de krui-wagenendannaardeauto

bij

het

begin

vanhet bos. Stef

kon voorheenmet

zijn aanhangwagen

500 kilo materiaal

vervoeren maardooreenkleine

aanpassing

van deas is nu800 kilo

toegestaan.

Ook dat zal

hij

dit keer wel heb-ben overschreden. Om deauto en

aanhangwagen

in ba-lanstehouden

(dat

wasin ieder

geval zijn excuus),

stouwde

hij

in de Nissan zelf ook nogeens eenpaar honderd kilo

schelpmateriaal

openonder de banken.

We

schepten

het resterende

uitgegraven

materiaalweer

in het

gat bij

de vossenburchtenvulden het verder opmet stammen en

grote

takken. Toenterugnaardeputwaar we

de

vorige dag

metzo’n 10mensenin actiewarengeweest.

Op

de bodemvandezeput,zo’n 2.5a3meter

diep, lagen

noghonderden Turritella’s. Alleen de mooistewaren de

vorige dag verzameld;

in zulke hoeveelheden kwamenze

voor.Erwarentoenook grote

vleugelschelpen

en

dubbel-kleppigen gevonden.

Dit alles schoot door het hoofdvan

Stef toen

hij

daaraande rand stondende

akelige plicht

hadomhet

gat

dichtte

gooien. Eigenlijk

wilde

hij

datook

(4)

AFZETTINGEN WTKG21 (2), 2000 35

niet. We hadden echter geen

tijd

meer,

overtuigde

ik hem. Dramatisch

wierp

ikeeneerste

schep

Lutetien III

terug

in

het

gat

enmeteenzucht

volgde

Stef

mijn

voorbeeld. In de

omgeving

wist Stef eensnelstromende beekwaar hetmateriaalkon worden

gespoeld.

Veelvanhetzanden

klein fossiel materiaal

verdwijnt daarbij

omdat op 2.5mm

wordt

gezeefd;

daarom werdeenzak van20

kg

apart ge-houdenvooronderzoeknaarkleine fossielen. De

combi-natie werderwatlichterVan hoewelnatmateriaalzwaar is.

Met fraaiweer enzonder

noemenswaardig oponthoud

te-rugnaarNederlandwaar wein het

begin

van de avond

aankwamen. Een mooie

excursie,

datwashet!

*Ruud

Wiggers,

Orreliuskade 76

III,

1056 NG

Referenties

GERELATEERDE DOCUMENTEN

● Het stolsel moet enkel gevormd worden op de precieze locatie, en slechts voldoende om het lek maar niet de bloedvaten af te sluiten (anders zou het de bloedcirculatie

Zelfs Darwin was zich bewust van de zwakte van zijn theorie omdat er zo goed als geen fossielen waren die als over- gangsvormen konden gelden, terwijl ze nochtans

Omdat de pomp niet afhankelijk is van stroom of batterijen, zijn vrijwel alle dagelijkse activiteiten mogelijk.. De veiligheid van de zorg staat voorop, daarom staat u onder

0111 voorloopig iets meer te doen, nog altijd willende afwacht.en,. alsof de ?utvangene berigten niet reeds genoeg waren om al het mogelijke te doen. Pl'II!ger,

Neem bij koorts of koude rillingen meteen contact op met uw behandelend arts in het ziekenhuis of de dienstdoende specialist?. Schroom niet, doe dit dus ook als u deze klachten

“Ik ga toch niet het hele jaar door mijn leven inrichten met een zekere, doch door ons beiden noodzakelijk geachte, portie luxe om vervolgens juist in de

Maar als na verloop van tijd de lijnen wat duidelijker zijn voor iedereen, mag je toch hopen dat het minder wordt.” Hilde Mertens is directeur van de Stichting

bouwkosten meer kwaliteit zouden willen toevoegen aan de woningvoorraad – zoals inzetten op ‘Langer Zelfstandig Thuis’ (wat ten nadele komt van de gemeentelijke grondopbrengsten)