1.
ELck singh vast dat hy sweet, 'k Ben tot den Disch geboren, Terwijl ick drinck en eet,
Gaet daer geen tijt verloren, Dat is mijn keel niet leet,
Die swelght vast sonder horen.
2.
Courage mon cher Capoen, Je most my niet ontsluypen, Ick salje daetlijck doen,
Door mijn gedarmte kruypen, Gelaerst maer sonder schoen,
En jouw met wijn bedruypen.
3.
En segghen dit is 't graf, Van een ter doodt verwesen, Om dat hy niet meer gaf
Aen Caakl'aers, Weeuw en Wesen, En al sijn tuygh was af,
Dat koppe kan genesen.
4.
't Lijf in een Panne-koeck, Gerolt in plaets van linden, Taert is in yeder hoeck,
62
De doode wert te Broeck, Begraven by sijn Vrinden.
5.
Leeuwercken by dosijn,
Gaen mé om 't lijck te sincken, De Voluntaire sijn,
Beappelmoesde Vincken, Sa jonghen langht eens Wijn,
Om droefheyts doodt te drincken.
6.
Ay my wat kouw is dat, Het sackt tot in mijn teenen, Mijn maegh heeft wis een gat,
De Wijn druypt daer door henen, Kom oppert hier noch wat,
Brenght vaerdigh kalck en stenen.
7.
Wat leyt hier dus bewaert, In sijn drogette Vesten? Hoe! 't is de pijne waert,
't Is 't kalfje dat hy mesten, Maeckt datje 't niet en spaert,
Nu alles is ten besten.
8.
Een glas in elcke hant,
En 't vreugde-Liet begonnen, De Vesten sijn vermant,
De Vyant leyt verwonnen, Door Ridders vroom vaillant,
Dies branden wy Picktonnen.
Dat kruyt verstickt my schier, Ick droogh te sterck mijn netten,
63
Geef weêr een pul met Bier, Die sal 'ker tusschen setten.
10.
Nu isset alles leegh,
Mijn buyckje uytgenomen, Die nu eens tijdingh kreegh,
Om morghen weêr te komen, Ick wedd' mijn beck noyt sweegh,
Al souw 'ker 's nachts van dromen.
Corollaria.
I.
AL genoegh van 't ydel redeneren, Dat 's goet voor een die gegeten heeft, Laet ons nu een deuntje quincqueleren, Dat de voys ons aen de ribbens kleeft, Drinckt eensjes om,, 't is wellekom,
Hoe veel my wordt gebracht,
'K geloofmen de Poëten,, mest met Apollos scheten, Want geen van haer die eens om drincken dacht.
II.
NOUT.
D'eerste schreeuwt ons 't hooft vol van sijn Vrijster Even eens of daer yet raers in was,
'K houwt met Bruno die songh als een Lijster, En sloot altoos sijn Rijmen met een glas; 't Is vermaeck,, sijn eygen saeck,
Te hanghen aen de klock,
Ick plaght een les te krijgen,, van stil te moeten swijgen, Of ick was des anderen daeghs de bock.
MAHICUS.
't Is den tweden in 't verstant geslagen, Die bulckt en lolt dullemans Musycq, En singht van 't geen daer wy niet na vragen, Van Poock, Stopmes, Cortelas, en Pycq, Jae singht vry voort,, op datmen 't hoort,
Wat wintbuyls datje kent,
Van Ridders en van Lancien,, met al haer circumstantien, Singht want hier staet geen dol-huys doch ontrent.
IIII.
BATS.
Dees was waert beluyt te sijn met scheten, Om dat hy hier derft reppen van sijn Thuyn, 't Schijnt een Lusthof voor die 't niet en weten, Maer s' is vruchtbaer als Pier Wouters duyn, Hier draeght een boom,, Kaes, Melck, en Room,
Bier, Wijn, Broot, Vleys en Vis,
Waer souw men elders vinden,, Een Linde bedeckt met Linde, Die soo rijck van verscheyde vruchten is.
V.
HULST.
Dees most by een Molenaer gaen woone, Daer komt altoos het draeyen wel te pas, Want hy steeckt Sint Vechter nae sijn kroone, Die somtijts maer maelt en niet half soo ras, Hy draeyt my blint,, met al sijn wint,
65
My dunckt dees Brillekramer, Sat beter en bequamer,
Daer den Bril is de Gevel van het huys.
VI.
MADAME MAPESS.
Onder al dees opgetrocke Gecken, Spreeckt de laetst alleenigh met verstant, Die houdt veel van speten af te lecken, En van stormen met mes en vorck in d'handt. Boullon en Pap,, is hem te slap,
Dat 's kost voor Lepelaers; Hy houwt het met kalkoenen, Voor buyck en naers te soenen, En d'afval van gekroonde Oyevaers.
VII.
Langht ons hier aen een fris glas of een beecker, 't Is doch al wijn daer men hier van spreeckt, De gesondtheyt van den Apotheecker,
Die van daegh braef den witten turf uytsteeckt; Sa nu geluyt,, 't is schoontjes uyt,
En soo der yemant is, Die daer in vindt een druppel, Die bruy my met een knuppel, Dat ick van anghst een glas vol pis.
VIII.
't Za nu treck ick mee aen het refereynen. Wie dat maer wil 't en scheelt my niet een haer, Meenje dat ick sitten wil alleyne,
Of ick een jool, of een sultoor waer? Neen seecker niet,, dat waer verdriet,
Ick heb te veel verteert, Met Waerden en Studenten, En al die lichte venten,
Daer men wat meer als wagewielen smeert.
De Gedichten sijn een recreatie, Sy maken eens menschen hart verblijdt, En verkorten al die lange spatie, Van dien ouden onplaisanten tijdt, Het sy Sonnet,, of oock Ballet,
Of deftigh Madrigael, Of Klinckers of Rondelen, Of jente Tafel-speelen,
Als 't maer is in suyv're Duytsche tael.
X.
Langh leef, langh leef onsen Sjoor Franciscus, Die ons heden heeft geverjolijt,
Dat geen Panther-dier noch Basiliscus, Hem in 't graf sleep voor den rechten tijdt, Sijn Wijn en Taert,, zijn rijp in Maert, En dat is onsen oegst,
Waer in wy naerstigh wercken,, veel meer als in de kercke, Soo dat by ons noch keel noch mes verroest.