4.3 Onderzoeksresultaten
4.3.4 Voorstellen van hulpmogelijkheden door studenten
Over wat studenten vinden dat hun school nog kan doen om de hulp voor mensen met een eetstoornis te verbeteren zijn veel verschillende antwoorden gekomen. De globale conclusie is dat er meer aandacht moet komen voor de diensten die er al zijn, zodat studenten weten waar ze terecht kunnen. Dit was heel hard te zien in de resultaten van de UGent. Deze universiteit heeft een psychologendienst, maar de grote meerderheid wist niet van het bestaan van deze dienst af.
Sommige mensen namen de tijd om deze vraag heel serieus te beantwoorden. Hier is een greep uit de reacties, de andere reacties zijn te vinden in de bijlage.
“Meer info verspreiden. Zelf meer inzetten op gezond eten. Een gevarieerd aanbod van maaltijdplannen die goedgekeurd en wetenschappelijk geverifieerd zijn. Indien deze vanuit
de universiteit/hogeschool beschikbaar worden gesteld, kan hier meer waarde aan gehecht worden. Eetstoornissen zijn complex. Maar zijn zeker deels een product van onze samenleving. Er is een nood aan meer diversiteit in flyers, slides, cursusmateriaal, boeken die gekozen worde, etc. Zeker binnen sociale richtingen zou er aandacht aan moeten besteed worden aan allerlei soorten biases en vooroordelen. Fatphobia is veel meer doorgedrongen in onze dagelijkse gedachten gangen, als we dit niet aankaarten blijft onze zorg gebrekkig en dragen we allen bij aan deze versie van de samenleving die eetstoornissen in de hand werken.”
“Misschien eerder outreachend werken, waarmee ik wil zeggen dat ze meer info mogen geven over bestaande instanties waar studenten terecht kunnen. Niet enkel online via internet, maar dat er bijvoorbeeld voor de les in het auditorium daar info wordt over gegeven. Ik ben zelf namelijk zeer actief in de faculteit en weet echt niet welke instanties er allemaal zijn voor studenten die het moeilijk hebben.”
“Ervaringsdeskundigen”
“Een soort CLB persoon waar je naartoe kan gaan , die u dan in contact kan brengen met andere mensen van de school waardoor je het gevoel hebt dat je er niet alleen voor staat en zo kan je info uitwisselen (met toezicht van een objectief 3e persoon)”
“Snoep- en drinkautomaten op een andere locatie plaatsen, zodat studenten met een eetstoornis hier niet iedere dag mee geconfronteerd worden; psycho-educatie op de beeldschermen van de school, zodat andere studenten (die niet kampen met een eetstoornis) weten wat dit inhoudt, alsook hoe ze hier gepast mee kunnen omgaan, ... “ “Misschien een jaarlijkse medische screening van studenten om de problemen zo vroeg mogelijk proberen op te sporen?”
“Een betere manier voor het opsporen van eetstoornissen en het maken van doorverwijzingen naar meer gespecialiseerde instanties”
“Geen kcal plaatsen bij maaltijden. Gesprek met begeleiders op school zelf met een achtergrond over eetstoornissen. Prikkelarme ruimtes om in tot rust te komen.”
“Misschien een forum of ruimte plaatsen waar mensen eventueel hun probleem kunnen vertellen (anoniem)”
“Ik denk dat dit bekeken moet worden in het breder plaatje van mentale problemen, en dat psychologische hulp makkelijker toegankelijk, goedkoper en dichter bij de student kan worden gebracht. Hoewel dit met het studentengezondheidscentrum en de verwijzingen ernaar binnen mijn opleiding al relatief de goede richting lijkt uit te gaan!”
“Misschien vanuit de Universiteit zelf praatgroepen oprichten, waar studenten met die problemen elkaar in kunnen ontmoeten en hun ervaringen uitwisselen.”
“Ik zit in een speciaal traject waardoor wij eigenlijk geen info krijgen over waar we terecht kunnen bij (psychische) problemen of bijvoorbeeld ook de studentenraad. Ik veronderstel dat er wel iemand is waar we bij terecht kunnen, maar het is niet duidelijk.”
“Meer aanmoediging tot een normaal en evenwichtig eet patroon. Meer aanrijking van gezonde voedingsmiddelen. Aanmoediging tot sport. Extra aandacht aan de niet
realistische foto's op instagram/social media waardoor vele mensen een slecht zelfbeeld ervaren.”
“Misschien groepstherapieën waar gezamelijk gekookt kan worden. Waar je anderen met zelfde problemen leert kennen en eventueel vrienden wordt zodat er samen boodschappen kan gedaan worden, afspreken om samen te koken, samen te sporten of op restaurant te gaan ofzo. Zodat je in die moeilijke momenten die bij de eetstoornis horen niet alleen bent en het gezelliger en gemakkelijker kan maken door het in gezelschap te kunnen doen met anderen met zelfde moeilijkheden.”
“Het zou meer onder de aandacht mogen komen. Zo zou er in de quivr en andere studentenrestaurant apps een deeltje kunnen komen (dan wel opvallend) over wat gezond eten is en waar het verschilt van een stoornis. Eventueel checklists her en der ophangen, zoals op het toilet, in de resto of op een deur naar een auditorium. Een lezing erover organiseren en dat communiceren naar ons kan ook altijd zodat ook de omgeving (mede studenten/ vrienden) kan identificeren dat er iets mis is en op die manier hulp kan bieden aan de persoon in kwestie. Als laatste zou het ook in de maandelijkse nieuwsbrief kunnen verschijnen die we via e-mail ontvangen.”
“Heel wat in het algemeen zou het wat meer mogen open getrokken en de taboe zou wat meer doorbroken mogen worden. Wat meer info hierover. Ik ken verschillende mensen die eetstoornis hebben of hebben gehad maar daar werd nooit echt over gesproken. Net zoals bij depressie/burnout/... wordt er hier te weinig over gesproken.”