O Hartoch van Gelder bent ghyer by Huys,
Soo steeckter u hooft te vensteren uyt, In al soo coelen Maye,
Ghy hebter de Hollantsche Koeyen gehaelt Wy comen om gelt, schickt dat ghyse betaelt Oft brenghtse weer ter weyden, weer ter weyden.
Den Hertoch al op sijn bedde lach, En hy al tot sijn Schilt-knecht sprack: Wat hoor ick daer voor Knechten, Hy seyden wel Edel LautsHeere goet, Dat isser Bourgoigne dat Edel Bloet, Bourgoigne Edele Heere, Edele Heere.
Nu zadelt my mijn beste Paert Mijn Harnas en mijn blancke Swaert, Naer Vranckrijck wil ick ryden,
Den Coninck dat isser mijn vrient soo groot Ick hebber soo lange ghegeten sijn broot Hy laet my niet in lijden, niet in lijden.
Alsser den Hertogh in Vranckrijck quam Den Coning van Vranckrijck dat vernam: Weest wellecoom hooch ghebooren, Ick siet aen u bruyn ooghen wel Dat Lantjen van Gelder dat leyter rebel Het gaet met u verlooren ja verlooren.
O Hertogh van Gelder mijn lieve neef Ick souder bidden om eenen beed Om twintich duysten knechten, Daer mede wil icker naer Gelderlant,
En winnen mijn steden schoon en playsant, Mijn Castelen algemeyne, groot en cleyne. O Hertoch van Gelder dat doen ick niet Ick mocht my brengen in zwaer verdriet In alsoo grooten ellende,
Den Keyser dat isser soo machtigen Man Mocht tegen my nemen een Oorlogh aen Bourgoigne algemeyne, groot en cleyne.
Een oudt Liedeken.
[O Venus jent, een zwaer torment]
O Venus jent // een zwaer torment
Een groot ellent lyd' ick by desen, Ghy staet gheprent // int hert bekent, Seer excelent // lieffelijck van wesen, Wilt ghy my niet // verlaten siet Alle mijn verdriet // wat my gheschiet Sal ick achten niet schoon lief gepresen.
Mocht ic van haer // schoon aenschijn claer Al sonder vaer // eens troost verwerven, Geen Gout soo swaer // coos ick voor haer Een lieffelijck paer // souden wy sterven, Alle mijn jolijt, in desen tijdt,
Mijn hert verblijt // int s'werelts krijt 'Tis meer dan tijdt // sal ick troost erven.
O Maechdelijck zaet // comt my te baet Eert valt te laet, wilt druck verjaghen, Soo soet ghelaet // seer delicaet, Doet Venus raet // schout nijders quaet, Ghedult tot my, die in lijden zy Soo waer ick bly // dat segh ick vry Niemant dan ghy // en derf ick clagen
Princesse reyn // ghy zijt alleyn,
Lief dien ick meyn // schoon bloem verheven Dat weertste greyn // zijt ghy certeyn, Int swerelts pleyn // wilt my niet begheven Gheeft my confoort, een troostelijck woort Lief rechtevoort // weest niet ghestoort Mijn beden aenhoort // en laet my leven.
Een oudt Liedeken.
[Och Moeder seyde zy Moeder]
OCh Moeder seyde zy Moeder
Nu gheeft my goeden raet, My vrijt een Lantsknecht seere Hy volcht my altijt nae.
Och Moeder seyde sy moeder Dien raet en ben ick niet vroet, Ick hebbe den Lantsknecht liever Dan alle mijns Vaders goet.
Hebdy den Lantsknecht liever Dan alle u Vaders goet,
Och des moet Godt ontfermen Dat ick u oyt ghedroech.
Hy namse al by den handen By haer Snee witte hant, Hy leydese alsoo verre Aldaer hijt schoone vant.
Wat gaf hy haer te loone Tot haren nieuwen-Iaer, Een kindeken inder wieghen Met zijn gekrulde hayr.
En gheeft ons God, een maget Soo cleyne maechdekijn Wy willen haer leeren breyden Van zijde een Huyvelijn.
Van zijde eenen Huyve Van goude soo was dat snoer, Daer mach een vrome Lants-Knecht Sijn geluwe hayr in doden.
Ten eynde van mijn liefs hoofde Daer staen drie Boomkens fijn, Die een draecht Noten-muscaten Die ander draecht een Nagelkijn.
Die derde draecht Fiolen Den liefste Boele mijn, Het soude wel blijven verholen En dede dat cleyne Kindekijn.
'Teynde van mijn Liefs voeten Staet een Cofferkijn,
Ende daer inne leyt ghesloten Dat jonge herte mijn.
Die dit Liedeken dichte Dat was een Lants-knecht fijn, Hy hevet soo wel ghesonghen 'T Antwerpen al inde wijn.
Een oudt Liedeken.
[Och leghdy nu en slaept]
OCh leghdy nu en slaept,
Mijn uytvercooren bloeme, Och leghdy nu en slaept In uwen eersten droome, Ontweckt u soete Lief Wilt voor u veynster comen, Staet op lief wilt ontfaen Den mey met zijnen bloemen.
Wat ruyschet daer aen de muer Dat my mijn rust beroovet: Die my t'scheyden maeckt suer Die leyt hier op ghedoghet, In mijnen arm soo vast
Wy en connens niet ontsluyten,
Mijnen Beddeken heeft zijnen vollen last Plant uwen mey daer buyten.
O suyverlijcke jeucht Wilt nu u rusten laten, Doet op u Veynsterken, Ende comt u lief ter spraken, Alom te vinden troost Soo ben ick hier gecomen, Staet op Lief wilt ontfaen Den Mey met zijn Bloemen.
Al stondy daer tot morgen Ick en sal u niet in laten, Mijn boel leyt hier verborghen Ghy en cont my niet vermaken, Mijn herteken op u niet en past Noch op gheen spel van Luyten, Mijn Beddeken heeft zijn vollen last Plant uwen mey daer buyten.
Ick sie den lichten dach Al door die wolcken dringhen, Ick sie die Bloemkens schoone Al uyt der aerden springen, Ick sie die sterren claer Die daer lichten inden Throone Staet op Lief en wilt ontfaen Den Mey met zijnen Bloemen.
Waent ghy dat ick slape Nu is anders dat ick dachte Die mey hout my in wake Daer nae mijn herteken wachte Niet als inder aerden wast
Roosen, Bloemen oft ander virtuyten, Mijn Beddeken heeft zijnen vollen last, Plant uwen Mey daer buyten.
Een oudt Liedeken.
[Onder een Prieel van ruyckende Roosen]
ONder een Prieel van ruyckende Roosen
Ben ic met mijn Lief spanceren gegaen Daer hebben wy ghelegen een langhe posen, Alsoo ick u hier af doe vermaen,
Alsoo ick heb verstaen En sy is wech ghegaen,
Ick verhoor wel aen haer woorden Sonder adieu is mijn Lief wech ghegaen.
Om te vercrijghen alsoo soete waer Ende te verheughen dat jonge herte mijn, Wy laghen malcanderen alsoo naer Dattet niet naerder en mochte zijn, Alsoo ick heb verstaen
En sy is wech gegaen,
Ick verhoor wel aen haer woorden Sonder adieu is mijn Lief wech ghegaen.
Ick heb al den langhen nacht gheleghen, Voor die poorte van mijnen Vaer,
Ende hebbe daer alsoo stille gesweghen Want wy en maeckten geen misbaer,
Alsoo ick heb verstaen, en zy is wech gegaen, Ick verhoor wel aen haer woorden
Sonder adieu is sy wech ghegaen. Och fiere Nachtegale cleyn Voghelkijn Soudy niet willen der minnen bootschap draghen Ende wy sullen by den anderen also vrolijck zijn Ghelijck als wy doen plagen
Alsoo ick heb verstaen, En sy is wech ghegaen
Ick verhoor wel aen haer woorden Sonder adieu is mijn Lief wech ghegaen.
Mijn Vader ende mijn Moeder hebben my ontboden Om te spreken tegen mijn Lief,
Nu hebben wy malcanderen gevonden door het schrijven van eenen brief, Alsoo ick heb verstaen,
En sy is wech ghegaen,
Ick verhoor wel aen haer woorden Sonder adieu is sy wech ghegaen.
Gaf hy sijn Lieveken in haer hant, Om dat hy vertrecken soude Met sijn lieveken na het overlant Alsoo ick heb verstaen
En sy is wech gegaen,
Ick verhoor wel aen haer woorden, sonder adieu, etc.
En ist niet wel een bitter scheyden Dat goe lievekens scheyden sonder adieu, Hadde wy de tijt noch moghen verbeyden Ons vreuchde waer al op een nieu, Maer alsoo ick heb verstaen En sy is wech gegaen,
Ick verhoor wel aen haer woorden Sonder adieu is sy van my gegaen.