MYn God, mijn God, waerom verlaet ghy my?
En in der noot en staet ghy my niet by? Verr' is u hulp, terwijlen dat ick ly' En schier vertsage.
Den gantschen dach ick treurich na u vrage, Den gantschen nacht mijn leet ick u voordrage, Noch lett ghy niet, hoe deerlijck dat ick
clage,
Op mijn gequel.
2 Doch Heer, ghy zijt de heylig' evenwel Die woonet onder u volck Israel,
Daer uwe eer men singet claer en hel Met hert en monden.
Op u alleen wel-eer ons Vaders stonden, Op u alleen sy hare hope grondden,
Die crachtichlijck haer banden hebt ontbonden In droever tijt.
3 V biddende met vuericheyt en vlijt Sy zijn van druck en commernis bevrijt, En noyt beschaemt, want in al haren strijt Sy bystant cregen.
Ick mach eylaes wel heeten daerentegen Een worm die op der aerden is gelegen, Geen mensch gelijc: verfoeyet allerwegen En seer versmaet.
j. Pause.
4 En yder die my siet in desen staet Belacchet my die't so ellendich gaet, En schudt den cop, ja met een dul gelaet Sy niet en mijden
Te roepen uyt: hy staet tot allen tijden Op sijnen God: dat hy hem uyt het lijden (Heeft hy hem lief) nu come te bevrijden Met syner macht.
Van s'moeders borst hebt ghy aen my gedacht, En hebt gewilt dat ick sou nemen acht Op u vermogen.
Soo haest ick van mijn moeder was getogen, En eer ick noch haer borsten had gesogen Hebt ghy belooft uyt enckel mede-dogen Mijn God te zijn.
6 Daerom verlaet my niet, o Schepper mijn. Wijckt van my niet, terwijl ick leg' en quijn, En niemant comt te weeren mijne pijn Of troost te bringen.
Veel stieren sterck my dagelijx omringen, De ossen vet uyt Basan my bespringen, En met gewelt sy stedes op my dringen In heeten moet.
7 Haer keele sich vervaerlijck open-doet, Gelijck een leeu, die sijnen honger boet Wanneer hy vint een schaepken, en bebloedt Daer mee zijn kaken.
Mijn tranen my gelyck tot water maken, Van een gescheurt al mijne beenen craken, Als was het welck de vlamme comt genaken Versmelt mijn hert.
ij. Pause.
8 Mijn cracht gelijck een potscherf dorre wort.
Mijn tong' is aen't gehemelte versmert, In 't stof des doots afschouwelijc en swert Werd' ick gebonden.
Ick ben omringt van veel verwoedde honden, Der boosen keel heeft my by na verslonden, Mijn handen en mijn voeten sy met wonden Door-booren fel.
9 Mijn beenen al my schijnen door het vel, Soo dat ick die gemackelijcken tel.
Sy sien my aen, en maken veel gerel My ter oneeren.
Ia onder haer sy deylen mijne cleeren, Sy werpen 't lot na alle haer begeeren Op mijnen rock, en willen haer niet keeren Eer 't is gedaen.
10 Dies Heere wilt van my niet verre gaen, Maer goedichlijc wilt my o God bystaen, Ghy zijt alleen die ick met menich traen Aenroep in't lijden.
Wilt mijne siel doch van het sweerdt bevrijden, En van de geen die my aen allen sijden Als honden dul aenvallende bestrijden Met gramschap groot.
11 Verlosset my doch vander leeuwen stroot', Hoed' t my voor des eenhorens wreeden stoot, Voor hem die my soect aentedoen den doot Wilt my verstercken.
Soo sal ick mijne broeders leeren mercken Op uwen naem, en wonderlijke wercken, V roemende int midden uwer kercken Vrymoedelijck.
iij. Pause.
12 En seggen, prijst den Heer van hemelrijck Ghy die hem vreest, en looft hem al-gelijck Ghy Iacobs saet, roemt hem die uyt den slijck Verlost de ermen.
Sijn aengesicht keert hy niet van haer kermen, Maer is geneycht sich harer te ontfermen. Wanneer ick riep dat hy my wou beschermen Ben ick verhoort.
13 Dies sal ick Heer met een luyd-ruchtich woort Voor vele volckx u eere brengen voort,
Oock mijn beloft aen zijn bestemde oort Met lust betalen.
't Sachtmoedich hert sal voedsel by u halen Op die u soect u goedicheyt sal dalen, En die u prijst sal leven buyten qualen Ia sonder end'.
14 De Heere sal zijn over al bekent De Heydens self hy syn genade sendt, Sy hebben haer tot onsen God gewendt Met knien gebogen.
Hem komet toe het opperste vermogen,
Syn coninckrijc hy heerlijck sal verhogen En alles moet syn heerschappy gedogen Int aertsche dal
15 Die vergenoecht zijn sullen met geschal V geven danck, oock die in ongeval
Van hongers-noot zijn mager ende smal Ia naulijcx leven.
Haer saet hem sal tot uwen dienst begeven, En wat van haer sal wesen overbleven Sal by u volc noch werden opgeschreven O hoochste Heer.
16 Oock sullen van haer comen and're meer Die voort en voort verbreyden uwe leer Waer door dat u gerechticheyt in eer Hooch wert verheven.