J o n s t .
+
1 Dits emmers een wonderlijc murmureren/+
En fantaseren// het imagineren
Om vruecht te hanteren// en wort geen hinde. Ruytheyt wilt vaste argueren/
5 Reyn jonste blameren// en conste verneren/ Dat verturberen// doet my allinde.
Joncheyt soude gheerne wat ordonneren/ De sinnen faelgeren// int studeren Duert lamenteren// dat ick vinde. 10 Ick moet de Rhetorijcke useren/
Die conste fonderen// een obedieren/ Of practiseren// voor de bekinde/ Ter eeren der liefster die ick oyt minde.
N a t .
Sydy dus neerstich van bewinde 15 Jonstighe sin?
J o n s t .
My docht dat ick den voys versinde/ Och coemt doch in.
Die heylighe gheest gaf u tbekin/ Nu ick dus neerstelijck labuere/ Ghy natuerlijck ghevoelen.
N a t .
Ick stont voor die duere.
20 Ghy sinnelijcheyt hebdy wat vuere? Ick sal u helpen heb ick de macht.
J o n s t .
+
2 Ick weet een amoreuse figuere/+
2
Soeter dan eenich honich fluere/ Daer therte by leven moet in ghetruere/ 25 Om datse mijn jonste soo luttel acht.
Nochtans therte/ sin ende natuere/ Tallen tijden met jonstighen guere/ Jae hondert mael binnen een huere/ Met wercken van eeren op haer lacht. 30 Hierom heb ick in my selven ghedacht/
Dat ick die bemerckelijcke cracht Van vierigher liefden duer Venus schacht/ In ghelijcker materien haer toonen sal. Dus wordt hier blootelijck inne ghebracht/ 35 Sulck die ontroostelijck loopt ter jacht/
Sijn grief dat wordter by ghesacht/ Tis misselijck wie den arbeyt loonen sal.
N a t .
Als natuerlijc gevoelen ic twerc versconen sal/ Jonstighe zin aenvaert ghy den last.
40 Tlabeur van consten dat ick noch croonen sal/ Aldus betrout u te my waerts vast.
J o n s t .
Helas/ mijn sinnen zijn soo beclast/ Wat ick ordonnere/ ten houdt gheen ste.
N a t .
Siet dat ghy u dan te makene past/ 45 Van Pyramus en van Thisbe.
J o n s t .
Daer in en heb ick ghenen vre.
+
3 Sy waren puer onghetempert van minnen/+
Twas boven redene dat elck de. Nature lyet haer int werck verwinnen: 50 Want die twee amoreuse sinnen/
Vermoorden haer selven uut desperacien. Daer op en soude niet wel beginnen Mijn werck vol amoreuse fondacien.
N a t .
Jonstighe sin vol jubilacien/ 55 Ick weet een materie van beschee:
3
Hoe dat Leander verdranck in de zee/ By eender lantaerne die waeyde in twee/ Welck Ero met liste ten buren uut hinck: 60 Dies Leander snachts tot zijnen lee/
Twater duerswam ende tot haer ginck. Ten laetsten hem swaters stroom bevinck/ Dat hy inde zee bleef ende verdranck: Dies Ero noyt wonderlijcker dinck
65 Van grooten drucke inde zee oock spranck.
J o n s t .
Certeyn naer den natuerlijcken ganck Van liefden in jonsten neder te rijsene/ Waert my ondoenlijck ende veel te lanck Om jonstighe herten te verjolijsene.
N a t .
70 Soo en weet ick u gheen materien te prijsene/ Die puer op twerck van der minnen staen: Dan van Narcissus te bewijsene/
Die tot in gherechter liefden wilt gaen.
J o n s t .
+
4 Daer op en soude mijn propoost niet slaen:+
75 Want Narcissus en mocht geen vrouwen sien. Ende oock soo is de materie al ghedaen Dus laten wijt staen// niet meer van dien: Want dat coemt uut ouder Poeterijen/ Die buyten onsen ghedenckene staen. 80 Maer noch moet ick vragen om een verblijen.
Soude hier te lande niet moghen gheschien/ Het ghene dat der edelder minnen aengaet? Dat gheeft my vreemde.
N a t .
Wa trouwen jaet.
J o n s t .
Soo doet ons dan eenighe bediedenisse.
N a t .
85 Sijt wel te vreden ick weet ons raet.
J o n s t .
Ist materie?
N a t .
Neen: het is gheschiedenisse.
Dus maeckt der jonsten een ontvliedenisse. Het is in Zeelant binnen corten jaren
4
Ghebuert/ soo Venus gheeft bespiedenisse. 90 Dus laet nu melancolieusheyt varen.
J o n s t .
Sijnt wercken van minnen?
N a t .
Jaet in tverclaren/
Soet/ eerbaer/ reyn/ en dat warachtich// was: Want douders in Middelborch noch openbaren Dat een coopmans sone die seer machtich// was/ 95
+
5 Minde uut liefden die seer crachtich// was+
Een meysken ootmoedich dat elck behaecht.
J o n s t .
Wasse oock rijcke?
N a t .
Dats wel ghevraecht:
Neens/ sy was simpel en arm van goede. Maer liefde werct daer natuere toe draecht: 100 Niet vreesende de wercken van onspoede.
Maer dorgeliuesheyt groot van moede Van des jongelincks vader daer so in wrachte Datse beyde namaels met crancken hoede/ Uut minnen smaeckten die doot onsachte.
J o n s t .
105 Herte/ sin/ memorie en ghedachte/ Is recht tot desen motive gheneghen.
N a t .
So waer goet datmen voor ooghen brachte/ Die soetheyt die daer in is gheleghen: En al dat minnaers connen pleghen 110 Int soete /int suere/ dit soudemen prijsen.
Maer soudemen den sin te rechte beweghen Het soude tot ses spelen lanck rijsen. Diet in tvercorten liete over bijsen/ Men soudt al in twee spelen maken:
115 Maer dan en soudmen die soetheyt niet bewijsen Die ghy in ons motijf sult smaken.
J o n s t .
Ghy jonstighe minnaers wilt hier na haken/ Den spiegel van minnen salmen u tooghen. Soo natuerlijck ghevoelen gevoelt de saken/ 120 Haer ter eeren die therte heeft duervloghen
5
+
6 In minnen. Dits teynde vander prologhen+
Wilt u verhoghen// wy gaen beginnen Den Spieghel der amoreuser sinnen.
Die baniere vanden eersten spele, begrijpende tinhouden vande ses spelen.
Leeck ende clerck, legt hier aen merck: 125 Soo muechdy int amoreuselijck perck
Duer Venus werck,, jolijt ghewinnen.
Twordt in tbekinnen,, een spieghel van minnen: Hoe dat in Zeelandt twee amoruese sinnen Te Middelburch binnen,, hoe sijt missaecten, 130 In liefde blaecten,, daer sy de doot om smaecten,
Om datter de vrienden misbruyck in maecten.
+ 7