Wijse: Als wy verr’ vanden Palestijn. Oft: Rijst op. Req. 1.
T’was eertijdts eens, als tot den HeerGhy Maghet ghinght vol minnen brande, Ten dienst van die ghy minde seer Van u self doen een offerande,
Dat t’hemelrijck verwondert stont, Dat ghy soo seer Godts gratie wondt. Met liefde ghinght ghy reyne Maeght Tot d’eeuwighe verheven minne, Die eeuwelijck u had ghejaeght Te varen sijnen afgrondt inne,
Die eeuwelijck verkoren uyt V had voor sijne liefste Bruyt. Die puere Gheesten stonden al Op u ghelijck verbaest en saghen, Dat ghy reyn Maghet in dit sal
Soo d’ooghen Godts quamt te behaghen, Dat ghy met sulcken liefde soet
Ontfanghen wierdt van t’hooghste goedt.
Sy riepen al dat ghy moest zijn,
Die Moeder Godts soudt moeten wesen, Om dat soo seer voor Godts aenschijn Ghy reyne Maeght waert uyt-ghelesen,
Dat soo seer op u suyver ziel Des Alderhooghsten liefde viel. V noemden sy den dagheraet Der hemelrijcksche klaricheden, Sy seyden dat ghy Maghet waert Godt hooghsten Autaer hier beneden,
Den alderpuersten gulden throon Van Godts rijckheden over-schoon. Elck hiet u met vreucht menichfout De Peerle soet van Nazarette, De stede Godts van fijne goudt, Den klaren Spieghel sonder smette:
Elck een u duysent prijsen gaf, Elck sondt u duysent namen af, Verheven ziel klaer creatuer,
Verkoren duyf, Maeght sonderlinghe, Wel moechten al die gheesten puer Met u staen in verwonderinghe,
Dat u Godt in sijns huys besluyt Dus hoogh verkoor voor sijne Bruyt Dat u Godt soo seer hadde lief, Soo grooten sorghe voor u droeghe, Soo wonderlijck u ziel verhief, Soo blijden ooghen op u sloeghe;
Dat scheen dat ghy waert d’eenich licht Daer hy vermaeckte zijn ghesicht.
Met sijnen aldersoetsten gheest Sy vrolijck uwen gheeste voeyde, Van hem verblijdt met alle feest Ghy vol wellusten daer op groeyde:
Den kus die sijnen mondt u boot, Ghenuchten al in hem besloot. Hy wees u metter handt al-om, Sijn liefde was tot u volkomen, T’was alle schoonheydt en rijckdom, Die van u wiert Princes vernomen:
O schatten groot die ghy vernaemt, Daer ghy u presenteren quaemt. Inden wijn-kelder over-diep
Sijns wesens wierdt u ziel verdroncken, Noyt opder eerdt hy ziel en riep
Soo diep, als ghy daer waert versoncken: Verslaghen stondt t’heel hemelrijck Van sulcken jonste wonderlijck. Hy ded’ u d’opperste voordeel, Hy wild’ u boven al verhooghen, Hy wilde dat den hemel heel De knien voor u soude booghen:
Siet waer ghy quaemt Godts Dienares, Dat ghy wierdt de opperste Princes. V Suster siet hy, wel bemindt, Sijn self hiel hy voor uwen Broeder, Hy nam u voor Bruydt en voor kindt, Van sijnen Soon koos hy u Moeder:
O Maeght! o Bruydt! o Duyfken bly! Wat groot miraeckel Godts waert ghy!
Wat ick grondeer, wat ick verdinck, K’en kan u noyt prijs ghenoech geven, Wat eer, wat lof dat ick u schinck, Ghy zijt altijdt noch meer verheven:
Den rechten lof schinckt u alleen, Die boven u en stelde gheen. Ghy alderhooghste dan naest Godt V t’onswaerts keert met uwe gratie, Die vrolijck staen tot u ghebodt Ter eeren van u Presentatie:
Ghedinckt dat ghy Godts Moeder zijt, Die gratie doen dus kondt altijt.
Op de H. Boodtschap-dagh des Enghels totde H. Moeder Godts.
Wijse: Hierusalem ghy schoone stadt. Oft: Naer dat eens was. Req. 129.
Weest duysent keeren nu ghegroet,Cieraet des hemels en der eerde, Ick wensch met alle mijn ghemoet, Te groeten u naer uwe weerde. Dat den Aertsch-Enghel Gabriel
Groet ick u weer, en weer van herre: Van Godt ghegroet weest eeuwigh wel Ghy alderschoonste morghen-sterre. Wie sal, o Maghet! uwen prijs
Met vollen lof te recht vertellen? Die die bly poort des Paradijs
Ons heden open quaemt te stellen. Gheweest had’ langh gheheel aerdtrijck
Berooft van Godts bly minne-stralen, Doen d’lichte Godt ghenadelijck Als heden wilde neder-dalen. Godts hoogheydt sondt den Enghel af,
Die u reyn Maghet hielde voren Met groetenis die hy u gaf,
Dat ghy Godts Moeder waert verkoren. Dat s’wereldts nacht nu had ghedaen,
En d’eynde was der duysterheden, Dat d’hooghste Son’ op wilde gaen Op den aerdt-bodem hier beneden. Dat u ontboot dat eeuwigh licht,
Dat den dagh Godts beghost te naken, Dat ghy schoon Sterr’ u klaer ghesticht ter Sonne konst bereedt soudt maken. Dees boodtschap wast die hy u bracht,
Die u daer groette vol van gratie, Daer ghy u dienst-maeght maar en dacht In plaets van die Annuntiatie.
Wel een ghewenschte minne-stem
Was dat daer ghy stondt op t’ghebooghste Dat ghy verkondight wierdt van hem De Moeder reyn des Alder-hooghste. Den hemel riep tot u verheught
Los alder schepselen ghenuchte Lof die veroorsaeckt alle vreught Lof die wegh neemt allen ghesuchte.
Lof Peerle Godts in’t aerdtsche stof, Lof klaer Paleys! lof tempel schoone, Lof rijcken Godts besloten hof! Lof alder-puersten gulden throone! Elck een had u Princesse lief,
Die soo bemindt waert vanden Heere; Elck een u duysentmael verhief, Die Godt verheven had soo seere. V ziel nochtans in’t leeghste sadt,
Daer vonde ghy bly uws herten leven, Daer was u wooningh, uwe stadt, Om Godt den hooghsten lof te gheven. V blijschap s’wereldts blijschap wiert,
V ziel gaf vreught aen alle zielen, D’onpuerheydt wierdt door u verciert, Daer Adams kinders inne vielen. Wie dan en soud’ als heden niet
Met blijschap worden over-goten, Wanneer in s’wereldts droef verdriet Den hemel wierdt door u ontsloten. Schoon en gheluckigh duysentmael!
Dat alle schepsels u verheffen, Die in die hemelrijcksche sael
De goedtheydt Godt soo quaemt te treffen. Gheeft my dat ick u nacht en dagh
O reyne Maeght ghebenedijde, Dat ick oprecht u segghen magh
Ave Maria t’allen tijde.