Original quotes

1. Ik vond het gewoon een beetje allemaal heel erg wit en elitair […] Ik vond dat er groepjesvorming was en ook dat allemaal beetje de redelijk sportieve mensen met elkaar omgingen, met welvarende ouders en ik voelde me gewoon echt niet thuis bij dat clubje. (Rami)

2. Op de universiteit heb ik heel erg het gevoel dat er maar één realiteit wordt belicht en er zijn like meerdere realiteiten. Like we zijn niet allemaal happy white students with rich ass parents. We zijn niet allemaal hipsters. Je hebt gewoon meerdere identiteiten binnen de UvA en like specifiek voor mensen met een migratie achtergrond heb ik het gevoel dat we vaak zeg maar onszelf onbewust aanpassen aan de white spaces waar we instappen. Omdat je probeert te leven naar de norm die er geld, maar het is geen inclusieve norm. En ik heb dan dat ik merk dat ik met heel veel self doubting gedachtes kan zitten. (Noëlle Nao)

3. In het begin werd ik wel een beetje afgeschilderd als het meisje dat niet drinkt. Dat ik dacht van maar okay ik heb ook een naam en ik heb ook iets van een achtergrond. Ik ben niet enkel dat… Maar blijkbaar was het heel erg belangrijk dat je dat deed want dan hoorde je erbij. (Hiba)

4. Ik voelde me zeg maar echt heel erg als een outsider. Echt heel erg. Want ik had echt zoiets van…ze waren gewoon gesprekken aan het voeren van wat ze deze entreeweek allemaal van plannen hadden, waar ze gingen slapen, hoeveel geld ze hadden vrij gemaakt voor alcohol en voor het feest van donderdag. Want dan was er een of andere big party wat iedereen kent except me. Dus ik zat daar echt zo van… ik kan hier echt niet over meepraten. […]. Of we zaten ergens in een park waar zij aan het drinken waren en ik zat daar zo van what am I doing here I want to go home. […]. Ik kreeg ook echt gekke vragen ‘ja maar kom op je kan toch wel een biertje met ons doen?’. Dat ik denk jeeeez ik heb al gezegd dat ik niet wil laat me met rust. (Marwa)

5. Alles wat zeg maar leuk is heft gelijk te maken met alcohol bijvoorbeeld. Zeg maar de go-to activiteit voor bonding is gewoon een borrel in de Nederlandse samenleving. […]. Dat is heel jammer want weet je, je wil er wel heen maar iedereen is daar aan het drinken en heel veel mensen worden ook echt dronken. En dat is gewoon niet jouw plek. Want ik ben de enige die dan echt sober is en het liefst wil je daar een beetje van distantiëren. Maar op een gegeven moment ga je heel vaak niet, dan wordt je toch een beetje buitengesloten uit die groep. Dat merk je gewoon. Dat is gewoon een super

77

subtiel proces maar je voelt het gewoon gebeuren…Zij zien jou toch als iemand die niet zoals hen is. Misschien zie je er wel uit zoals zij eruit zien, maar je bent het niet want waarom doe je niet mee met dat soort dingen snap je? (Layla)

6. Het is een heel raar gevoel omdat je je opeens een soort van anders voelt. Zonder een gesprek met iemand anders te hebben gehad voelde ik me buitengesloten. En ja terwijl die mensen niet perse discriminerend of racistisch waren of zo, maar je voelt je opeens gewoon anders. Want je weet dat sommige mensen niet hetzelfde hadden meegemaakt als dat jij had meegemaakt. Dus dat je kan relaten met iemand is dan heel moeilijk gewoon. (Syd)

7. Er is een soort van illusie van objectiviteit wat docenten proberen op te houden. Van we laten een discussie zijn gang gaan en we gaan een beeld zo objectief mogelijk presenteren. En dat kan niet. Want vrijwel alles is subjectief. (Gare)

8. Want we hadden in het begin heel erg over ja met religie end at mensen die religieus zijn niet hun rationeel verstand gebruiken. Dus dat was een van de dingen wat mij heel erg af schrok. Veel dingen die toen genoemd werden over religie en over cultuur en etniciteit en ras, dat werd vanuit psychologie soort van onderbouwd of

gelegitimeerd. (Fatiha)

9. Vanaf het begin van mijn eerste jaar had ik soort van die fire in me gevonden van ja ik ga laten zien dat ik er ben weet je wel. En nou ja ik had me toen meteen vanaf de eerste week aangemeld voor de opleidingscommissie en ik was vet betrokken met gewoon de docenten en zo en ik probeerde met iedereen beetje praatjes te maken. Gewoon echt mezelf laten zien van ik ben er ook. (Fatiha)

10. Voorbeeld, er was een donker meisje en zij was best wel…ze sprak gewoon heel veel en ja…ze lachte echt super hard. En ik keek soms rond me en ik zag gewoon mensen die soort van niet met haar mee gingen lachen maar soms wel van oh…dat is best wel grappig dat ze zo lacht of weet je zulke dingen. En dan vind ik niet per se leuk

eigenlijk, ja sowieso niet. En zo’n stereotype heb je ook van Antillianen, dat ze heel erg out there zijn, dat ze gek zijn, dat ze rumoerig zijn of zo… ja dat wil ik niet laten zien aan mensen. En het is ook niet dat ik het soort van hide, want van mezelf ben ik ook niet iemand die super hard gaat lachen of zo voor alles en ik ben gewoon best wel laid back person. Het is niet dat ik mezelf moet inhouden of zo. Maar ik wil ook niet dat mensen gaan denken van hij is een typische Antillianen of zo. (Syd)

11. Mijn queerness is het enige middel dat ik kan gebruiken, in sollicitatiegesprekken, tegen docenten. Ik bevestig de stereotypen niet. Want ik ben Iraans en gay. Mijn

78

ervaringen daarin ontkracht de stereotype van religie, van cultuur. […]. Ik kan mijn ervaring als queer gebruiken om respect af te dwingen om het zo te benoemen zeg maar. (Aliya)

12. Het is echt een privilege. Alles wat white privilige is daar kan ik gewoon van

meegenieten. Dat is gewoon omdat mijn vader Nederlands is en ik gewoon de meest Nederlandse achternaam ooit heb. Dus dat gebruik ik hartstikke goed. Ik kan dat gewoon shamelessly inzetten wanneer dat nodig is. En pas wanneer ik denk, okay nu kan ik zeg maar zeggen. Niet dat ik me daarvoor schaam of zo, maar ik kies er vaak wel bewust voor om dat niet gelijk op tafel te leggen. Want ja you never know. (Layla) 13. Ik wil niet gelijk alles op cultuur gooien of zo maar op de UvA zitten toch wel mensen

die mijn situatie niet begrijpen of zo. Die gewoon anders in het leven staan, andere ervaringen hebben waardoor ik niet echt een hele sterke band met ze voel. Op een paar mensen na. Dus toen ging ik eigenlijk steeds minder om met mensen van mijn studie. Toen werd het wel een beetje terugvallen op oude vrienden. (Rami)

14. Ik wil eigenlijk wel embodied knowledge. Asian studies, als dat allemaal door old white men of old white women hoor for that matter, zou zijn geweest, dan zou ik het ook niet zo snel hebben gekozen. Dus ik vind het wel belangrijk wie wat geeft of zo. (Dana)

15. Dat is gewoon een andere sociale identiteit end at zorgt er wel voor dat mijn confidence op de UvA geboost wordt. Omdat Amsterdam United ertoe doet op de universiteit. Maar omdat ik een soort van plek heb op de universiteit als bestuurslid, heb ik het gevoel dat ik een soort van verplichting ook heb naar andere die niet dezelfde safe space hebben om die dan met het event ook een safe space te geven. (Noëlle Nao)

16. En ik denk ook dat een side doel is om ook andere niet witte auteurs te belichten, want die hebben ook gewoon belangrijke concepten die ertoe doen. Like Dubois heeft like veel gedaan. (Noëlle Nao)

17. Later na die dag ging ik er dus over nadenken dat ik dacht van hmm… hoe kan het dat er zo’n contrast is tussen de VU en de UvA? Toen begon ik erover na te denken, toen dacht ik van ja wat wil ik? Wil ik de grote kudde volgen die naar de VU gaat, die het comfort opzoekt, die die keuze maakt omdat het makkelijk is, omdat je alles hebt wat je wil? Of ga ik niet de hele grote kudde volgen en ga ik een ander pad nemen en iets doen wat ik wel echt wil en waar ik potentie in zie? Juist omdat de UvA mij zo erg heeft afgeschrokken van wat er allemaal gebeurde dacht ik van hey het is gewoon

79

totaal niet vriendelijk of toegankelijk. Is het dan niet een soort cue voor mij om daar iets mee te doen? (Fatiha)

18. Ik heb het altijd echt ervaren als een soort safe haven zeg maar. Dat ik dus net bij Amsterdam United kwam was dus dat jaar dat ik van huis was weggelopen en dat ik afstand nam van religie en dat ik gewoon heel erg zoekende was en toen kwam ik dus bij Amsterdam United. Toen kwam ik ook met mijn vrienden en ik merkte van hey ik ben niet de enige die niet religieus is, ik ben niet de enige die echt helemaal niks te maken wil hebben met al die regels en dogma’s. ik ben niet de enige die daar kritisch op is. Dat vond ik heel fijn en veilig. (Fatiha)

19. Dit jaar volg ik een vak race and physical anthropology en we lazen daar ook een boek voor en daar wordt heel duidelijk uitgelegd hoe die verschillende stromingen zoals evolutionisme en al die dingen, hoe die heel specifiek ook met de colonial legacy te maken hadden, in de context van hoe die ideeën ontstonden. En bij introduction cultural anthropology wordt best wel op een simpele manier over al die verschillende stromingen gepraat. […] Er wordt niet genoeg aandacht besteed aan hoe het is ontstaan en hoe was het in die zin logisch in die context dat mensen in die manier dachten en wat het teweeg heeft gebracht. Dus ik had daar een discussie over met iemand die ICA nu geeft. En ik had gewoon een half uur of zo met hem over zitten praten en daar stond hijgewoon voor open. Dus hij nam het serieus. (Dana)

20. We hadden het over vluchtelingen of zo of over ja andere sociaal maatschappelijke kwesties en dan was er altijd wel iemand die dan heel andere mening had of gewoon wat meer conservatiever, wat meer rechts georiënteerd. En daar gingen we dan altijd over in discussie. Maar ik vond dat nooit zo erg omdat vanaf dat moment voelde ik ook steeds meer soort van waardering voor discussies. […]. Als iemand dan iets anders zei of een andere mening had, dan zag ik dat niet als oh racist maar meer als een soort van opening van hey ik heb dan iets tegen jou te zeggen laten we hierover in gesprek gaan want dan kan ik jou laten zien hoe ik erover denk. Meer een soort van opening in plaats van meteen shutting doors zeg maar. (Fatiha)

21. Ik heb mezelf proberen aan te leren om niet per se boos te worden over bepaalde dingen, maar meer om met een soort superieur argument te komen, omdat dat altijd werkt. […] Dus ik heb liever dat ik iets beargumenteer op zo’n dusdanige manier dat iemand anders denkt van wow ik kan hier echt niks tegenop brengen. (Gare)

22. Maar wat ik vooral erg vind is dat omdat de klas zo wit is, want ik was de enige jongen van kleur in die klas en er was een meisje van kleur. Dat niemand zijn mond

80

open trekt. Niemand zegt er iets over en het is alsof mensen die naast mij zitten die kijken dan mij ook automatisch aan van wow ze heeft dat gezegd en die kijken me aan van ga je er wat op zeggen? En ik zit daar zo van waarom zou ik hier per se wat op moeten zeggen? Waarom is het mijn positie om er wat over te zeggen? Waarom corrigeren jullie haar niet daarop? (Gare)

23. Ik ben het probleem niet. Ik bedoel schijnbaar, na drie dagen wist ik dat er een ‘diversiteitsprobleem’ was en ik moest dat gaan oplossen of zo. Zo kwam het over. Zo van hey het ene sprankeltje diversiteit in de 120 man die dit jaar zijn ingeschreven, kan zij wel even talk about it. (Marwa)

24. Er staat altijd bij vacatures van de UvA website van we value diversity en we willen graag een heel diverse staff met verschillende achtergronden. En dan worden allemaal mensen uitgenodigd waarvan zij dan denken van oh deze zijn wel echt gekwalificeerd weet je wel, deze kunnen echt iets nieuws beiden. En dan gaat het zeg maar harstikke goed tot aan het laatste stapje waarin er daadwerkelijk iemand aangenomen moet worden en dan wordt er op een wonderbaarlijke wijze toch the typical white man or white female zeg maar aangenomen. En daar komt het

uiteindelijk op neer. Maar als je die twee cv’s naast elkaar legt van die mensen dan zijn zij beide even gekwalificeerd. (Layla)

25. Maar ik heb toen gezegd van ik wil gewoon in die sollicitatie commissie, want als ik daar inspraak in kan hebben ja…dan is dat gewoon alleen maar goed. Ik wil niet zeggen dat het per se aan mij ligt of zo, maar het is wel dat vanaf het moment dat ik werd aangenomen, vanaf het moment dat ik in die commissie zat, dat het ook steeds wat meer diverser werd. […] Ik heb daar wel bewust op gelet zeg maar. Als ik gewoon twee mensen die die hebben zeg maar beide dezelfde kwalificaties en zijn beide even goed, maar de een komt bijvoorbeeld uit Iran en de ander is gewoon Nederlands, dan zeg ik ja die van Iran… Ja weet je want dat is wat andere werkgevers heel vaak doen maar dan andersom. (Layla)

26. Ik kaart de dingen waar we het over hebben gehad. Over onderwerpen van racisme. Ik probeer gewoon te luisteren naar wat mensen om mij heen zeggen, de studenten. Naast mijn eigen ervaringen, klachten en zo. Dat kaart ik dan bij de

opleidingscommissie aan. Als ik hoor dat een vak slecht gaat probeer ik erachter te komen waarom dat vak slecht gaat. Dus ik probeer mee te doen aan dat hele kwaliteit waarborgen of verbeteren. En ook dat racisme verhaal komt er ook heel sterk in terug. Daar zijn wij ook mee bezig bij de opleiding. (Gare)

81

27. Nou het idee waarmee ik er dus in ging was soort van voortvloeisel van waarom ik überhaupt naar de UvA was gegaan. Beetje die die roeping die ik voelde om iets te betekenen voor toekomstige studenten. Dat ik dus dat wilde bereiken met een bepaalde soort van machtspositie, dat i k daarom ook naar de opleidingscommissie was gegaan, omdat ik wist van okay dan heb ik medezeggenschap, dan heb ik echt iets te zeggen. Toen dacht ik bij het CDO-team heb ik nog meer te zeggen. Op meer centraal niveau over alle faculteiten. En dat was ook een beetje het idee waarom ik daar dus heen ging. Omdat ik ook wist dit is een plek waarmee wij ook als Amsterdam United, want dat was de eerste insteek, om het mentor programma uit te breiden naar alle

faculteiten. […] Dus studenten helpen, toekomstige studenten helpen dat ze zich meer thuis voelen, dat is ook de reden. (Fatiha)

28. Denk twee jaar geleden had ik een politieke partij opgericht. […]. Toen kwamen meerdere mensen van de UvA eigenlijk en ook van andere universiteiten, kwamen eigenlijk bij elkaar om iets te betekenen. We wilden iets starten gewoon en dat was wel een goed ding. […]. Nou eigenlijk was er denk ik voor de tweede kamer verkiezingen en er was een nieuwe partij opgericht, die heette Artikel 1. Alleen die kwam vanuit Denk, want het was Sylvana Simons, die zat bij Denk en die wilde samen iets doen tegen ongelijkheid in Nederland voor mensen met een niet witte identiteit. Daar wilde ze iets voor gaan doen. […]. En toen waren er mensen met het idee van moet er niet iets voor jongeren komen ook, zodat jongeren ook een beetje inzicht krijgen van wat er is. […]. Dus wij dachten eigenlijk met die politieke jongeren partij willen gewoon een nieuw geluid laten horen die dekoloniaal is, wat dus ook op de UvA heel belangrijk is, die rechtvaardigheid wil, dus eigenlijk voor iedereen dezelfde kansen wil en die intersectioneel is. (Nadim)