Inhoudt.
Met droefheyt claeght hier Meris tijdts beswaren, En sijn Menalcks onspoet: doch op den wegh Pordt Lycid' hem om singhen: Maer ontsegh Doet hy opt laetst', en onschuldt op sijn Iaren.
LICIDAS. MOERIS.
Waer draghen dy de voeten, Meris? secht, Ist soo den wegh u leydt, naer tstadt toe recht?
MOER.
O al te langh, wy Lycida, ghebleven Ter Weerelt zijn, om dat wy nu beleven Iae t'gheen wy noyt beducht en hadden: want Besitter vreemdt nu van ons eyghen lant Te spreken vry tot ons, dit zijn mijn erven, Ghy Meesters oudt, verhuyst, ghy moet se derven.
#
Sots omnia versat.
#
Och d'avontuer verandert alle dinck, Verheert te zijn dus van een vremdelinck, Wien ick bedroeft dees Bocken cleyn toe seynde, T'welc (wensch ic) hem ten besten niet en weynde.
LYCIDAS.
Ick heb ghewis hier voortijdts wel ghehoort Dat (van een zijds daer dese heuvels voort Van langher handt oprijsen, tot daer weder Sy d'ander zijd' allencx afdalen neder Ten water-cant, tot aen den ouden bueck, Waer van den top gheschonden is door brueck) Hier uwen vriendt Menalc fraey plach te singen Wel alderley ghedichten van u dinghen.
MOERIS.
G'hebt wel ghehoort, u is al recht vertelt, Wijdt liep t'gherucht hier van: maer sulck ghewelt Nu hebben recht, o Lycid', ons ghedichten,
Bysonder, laes! hier onder Mars beslichten, Ghelijck men seght Chaonis Duyven doen Wan op hen comt den Arent vallen coen.
De slincksche Kraey' van op holl' Eyck gheseten, Had sy my niet waerschouwing doen voor weten My doch t'ontslaen van dees nieu twisten groot, Ick Meris, oock Menalc al waren doot.
LYCIDAS.
Ay, hadder oock in yemandts sin van allen Soo boos een daedt te doen oock mogen vallen Ons waren dan, eylaes! berooft al by,
O vriendt Menalc, ons vreuchden al met dy. Wie songhe dan den Nymphen? wie sou stroyen Nieu bloeyend' cruyt, en d'aerd' alsoo vermoyen? Wie dan had doch met groent' al omghestaeckt Den Bornen claer, en daer rondtom ghemaeckt Een schaduw' coel? wie hadd' oock singen mogen Die Dichten schoon, die ick (doe ghy ghetogen Corts waert om sien ons wellust Amarijl) Stil swijghend' u ontstolen heb terwijl.
Dees Geyten hier doch weydt in mijn afwesen, O Tytir, want onlanghen tijdt salt wesen,
Den wegh is cort: en als sy zijn gheweydt, Te water drijft: maer wacht, soo ghyse leydt, Den Geyte-bock niet op den wegh t'ontmoeten, Want hyse mocht met hoornen quetsich groeten.
MOERIS.
Of die ons nu veel liever songhe t'Liet Dat Menalc sanck van Var', al wast noch niet Gheheel volmaeckt: O Var', om dijn behaghen,
#
By swanen, verstaet Poëten. De Swanen#wit al singhend' sullen draghen
Hoogh uwen naem tot boven by t'ghestert, Indien dat blijft en onbeschadicht werdt Ons Mantu': och wee Mantua! dat truerich, Cremona zijt ghy al te nae ghebuerich.
LYCIDAS.
G'lijck int gemeen altijt dijn swermen Byen,
#
Cyrnus is Corsica. Den Yepen daer int Eylandt Cyrnus#
vlien, Soo moeten oock van Claver sat te vollen V Koeyens eurs met melck al zijn gheswollen, En soo moet ghy tot singhen zijn ghesint, Dus hebt ghy ons nu wat, wel op, begint: Want t'hebben self Pierides goetjonstich My oock ghemaeckt tot eenen Dichter constich: Ick maeck en singh oock wel ghedichten vry, En d'Herders my sulcx tuyghen dat ickt zy, Doch derf ic niet veel g'loofs daer noch toeleggen: Want noyt ghedicht men my en heeft sien seggen Dat weerdich was tot Cinn' of Varilof:
En oock midtsdien mijn stems-geluydt soo grof Maect een getier, men mocht dan licht my wanen Te zijn een Gans, in mids claer-stemsche swanen.
MOERIS.
Daer ben ick vast me doende: doch ick moet Besinnen my al stil in mijn ghemoet,
O Lycid', of ickt mochte zijn ghedachtich: Selfs dit ghedicht en is oock niet verachtich: O Galate', comt uyt de baren snel,
Want wat is nu aldaer voor lust en spel? Hier ons vermaeckt den purper lenten bloeyend,
#
Humus, d'Aerde. Hier Humus#
plant ontrent de Vlieten vloeyend' Al veelderley schoon blomkens soet gheheel: Hier over hanght de kuyl een wit abeel:
Wijnstocken oock, wiens rancken buygen lichtich, Bevlechtend hier met coele schaeuwen dichtich: Dus comt dan hier, o Galate', en vaet
By ons dees vreucht: maer ginder smijten laet Met fel gheraes de vloeden teegh de stranden.
LYCIDAS.
Maer twy neemt ghy de versen niet voorhanden
Die ick alleen u singhen hoord' opt pas Doe't in der nacht soo suyver Maenschijn was, K'heb in onthoudt des reghels stem ghemeten, En waren my de woorden niet vergheten.
MOERIS.
#
Twy is waerom. O Daphni, twy#
siet ghy den opganck aen Der teeckens oudt? siet daer voorhenen gaen
#
Dione is Venusmoeder, en van Venus comt Cesar, daerom Dions Cesar. T'ghestert' alree des Dions#Cesar claerlijck:
Ghesterte daer den Acker-oegst vruchtbaerlijck In overvloedt verblijdt door soude zijn: En oock de Druyf int Son heet wederschijn Op heuvel hoogh een roode verw' aencleven. O Daphni, entt Peirboomen, en u neven Die sullen t'oeft daer plocken af hier na: ‘Siet, oudtheyt neemt wech alle dinghen, ja
‘Selfs oock den gheest: my heught ick Somerdaghen
#
Omnia sert aetas
#
Heet Sonnich lanck doorbracht in groot behagen Met singhen, oock met Dichten, als ick maer Noch was een kindt: doch my nu t'eenegaer Vergheten zijn de versen: en daer boven Is sels den voys van ouden my ontstoven. Iae Meris is al heesch, om dat misschien De Wolven hem eerst hebben aenghesien: Doch sal Menalc al dicks genoech voortbrengen Ghedichten schoon, en u ter eeren singhen.
LYCIDAS.
Ontschuldend' u, ons liefden drijft ghy wijt: Doch over al de vloeden nu ter tijdt,
Siet, zijn ghestilt: en om u t'samen swijghen De winden al, die maer sacht morrich hijghen, En wy alree zijn t'halven weghe schier, Bianors graf begint verschijnen hier: Hier daer wy vast de Boeren besich vinden Met loovers dicht in schooven toe te binden:
Laet ons nu doch, o Meri, singhen, lecht De Geyten af: by tijdts wy comen recht Noch t'saem in Stadt: en vreesen wy dat teghen Den avondt, eer in Stadt wy comen, reghen Den nacht ons mocht by brenghen, effen wech Al singhend' wy dan moghen gaen: den wech Verdriet te min: en op dat wy soo lichtich Met vreuchden gaen, ick sal dit last ghewichtich Terwijlen dy afnemen van het lijf.
MOERIS.
Soon, bidt niet meer, maer gaen wy daer ons stijf Den noodt toe streckt: wy sullen bet met eeren Noch singhen eens als hy sal weder keeren. Neghenst' Boer-lieds eynd'.