Sessie op 29 oktober 2014
Tijdens de observerende sessie deden we eerst en vooral een kennismakingsspel.
De bedoeling hiervan was om de ouders en kinderen beter te leren kennen en ook om onszelf voor te stellen. We vertelden dat we studenten orthopedagogie waren uit de school Odisee te Dilbeek en dat we ons eindwerk hier kwamen uitvoeren.
Na de kennismaking zijn we van start gegaan met een spel, namelijk 'één tegen allen'. We hadden vijf opdrachten voorzien voor de ouders en kinderen. Deze opdrachten zorgden ervoor dat we de interactie konden observeren. Per opdracht, dat de ouders en kinderen goed hadden uitgevoerd, mochten de ouders en kinderen ons een vraag stellen om ons beter te leren kennen. Tijdens het spel ondervonden we dat dit niet echt in de smaak viel bij de ouders en kinderen. Hierdoor zorgden we voor wat aanpassingen. De opdrachten bleven, maar de ouders waren niet meer verplicht om mee te doen en ons een vraag te stellen. We merkten ook op dat de ouders en kinderen een onveilig gevoel hadden. We zagen dit doordat sommige ouders zich op de achtergrond hielden en niet veel zeiden.
De sessie werd als chaotisch ervaren, zowel door ons als door de begeleiders van HdG. We hadden het gevoel dat de ouders niet goed begrepen wat we kwamen doen. Een mogelijke oorzaak zou kunnen zijn dat de taalbarrière te groot was. We leggen in dit hoofdstuk nog verder uit welke bijsturing we hierin gegeven hebben.
4.2.2 Sessie 1
Sessie op 5 november 2014
Het doel: de interesses, talenten en krachten van de mama’s leren kennen.
Bij sessie één werkten we vooral rond de mama's. Het was wel de bedoeling dat de kinderen hun mama's hielpen. Na de verwelkoming, legden we onze opdracht uit. We vroegen aan de mama's een flap te maken met daarop dingen die ze graag deden met hun kinderen, dingen die ze graag zouden doen en dingen waar hun interesses naar uitgingen.
41 Tijdens de opdracht gingen we verschillende keren langs bij de ouders en stelden we hen vragen. We maakten de mama's duidelijk dat alles goed verliep en dat alles
toegestaan was, op deze manier gingen we empowerend en krachtgericht aan de slag. We versterkten de mama’s en gaven hen de ruimte om te doen wat ze zelf wilden. We bekrachtigden hen door complimentjes te geven en door hen keer op keer aan te moedigen. We gaven de kinderen de opdracht om hun moeders te helpen bij hun flappen.
Aangezien zij de vorige sessie zeer chaotisch hadden ervaren, waren we voorbereid op een onrustige sessie.
We hadden namelijk opgemerkt dat als we de woorden 'talenten en krachten' gebruikten, de moeders ons niet goed begrepen. Hierdoor benoemden we deze woorden anders. Bijvoorbeeld: “Wat doe je graag?”,”Waar ben je goed in?” en “Wat zijn je hobby's?”. We kozen om abstract te blijven zodat we de moeders niet beperkten in hun creatief proces. Sommige talenten bij de moeders waren gemeenschappelijk met onze eigen talenten, dit zorgde ervoor dat we hierop verder beter konden inspelen.
Omdat we vraaggericht werkten (sessies te laten vertrekken vanuit de ouders en kinderen) en daarom flexibel met structuur omgingen was deze sessie ook chaotisch, maar positief chaotisch. De interactie tussen ouder en kind was aanwezig, maar ook de interactie tussen de verschillende moeders onderling. Tijdens de sessie gingen we langs bij de moeders en probeerden we hen zoveel mogelijk positief te benaderen. Dankzij deze flappen konden we verschillende talenten en krachten van de mama's ontdekken. Hiermee zijn we ook aan de slag gegaan voor het eindproduct.
Op het einde van de sessie hebben we iedere moeder en kind persoonlijk bedankt voor hun medewerking en product. Uit deze sessie is gebleken dat we met kleine stapjes vooruit gaan en dat gaf ons motivatie.
Zie bijlage 1: flappen van de mama's. 4.2.3 Sessie 2
Sessie op 12 november 2014
Het doel: de interesses, krachten en talenten van de kinderen leren kennen.
Deze sessie was vooral gericht op de talenten van de kinderen. Elk kind kreeg een flap en het was de bedoeling dat er vragen werden beantwoord.
42 Namelijk: “Wat doe je graag?”,“Wat wil je graag worden?” ,“Wat doe je graag samen met mama en papa?” en “Wat zijn je hobby’s?”. Ook hier waren ze niet verplicht mee te doen, maar mochten ze zelf beslissen. Niets was fout en alles was mooi. We zijn opnieuw rond gegaan om positief te benaderen en zo kwamen we het verhaal van de kinderen te weten. Op het einde van de sessie zijn we in een kring gaan zitten en hebben we de tekeningen van ieder kind besproken.
Dankzij de vorige sessie waren we nu gestart met een goed en enthousiast gevoel. Er was nu een goede interactie tussen ouder en kind, dit kwam omdat we de ouders betrokken bij de tekeningen van hun kinderen. Moeders ondersteunden hun kinderen waar het nodig was.
Na een half uur was iedereen zijn tekening al klaar, dus zijn we met ons twee gaan brainstormen om een idee te krijgen voor de volgende opdracht. We gingen samen in een cirkel zitten en bespraken de tekeningen van de kinderen.
De kinderen hebben tijdens deze sessie het beste van zichzelf gegeven. Wij gingen dan ook met een goed gevoel naar huis. Het was opnieuw een geslaagde samenwerking met een mooi en nuttig eindresultaat.
Zie bijlage 2: tekeningen van de kinderen.
4.2.4 Sessie 3
Sessie op 26 november 2014
Het doel: de krachten, talenten en interesses bundelen door op een speelse wijze aan de slag te gaan.
Voor de derde en laatste sessie kozen we ervoor om te werken via het medium spel. Het werd een gezelschapsspel in de vorm van een soort ganzenbord.
We verdeelden de groep in twee en gingen samen met de mama's en kinderen van start. Bij het ganzenbord zaten er drie soorten vragen, namelijk: algemene vragen (= vragen over moeders en kinderen), gezinsvragen (= vragen over het gezin en hoe het gezin is opgesteld) en opdrachten. Binnen elke groep werd er een mama aangesteld die de vragen voor ons wou vertalen naar het Arabisch. Uit vorige sessies was namelijk gebleken dat sommige mama's ons niet zo goed begrepen (cultuursensitief,
netwerkvormend en empowerend te werk gegaan). We kozen daarom om het dit keer anders te doen, maar dit liep ook niet van een leien dakje.
43 We hadden het gevoel dat deze mama de hele groep van ons overnam. De mama's speelden vlot mee tijdens het spel en we kregen achteraf zelfs feedback hierover.
In het begin van de sessie verliep het volgens ons vlot, maar naargelang het spel vorderde verloren de kinderen hun concentratie en moesten de mama's zich meer bezig houden met de kinderen dan met het spel. Uit deze sessie hebben we
verschillende conclusies getrokken. Ten eerste is er binnen de groepswerking Amodoe een te groot leeftijdsverschil en is het moeilijk om voor iedere leeftijd activiteiten te plannen. Ten tweede hebben we ondervonden dat de moeders niet altijd begrepen wat we vertelden tijdens de sessies. We vermoeden dat dit kan opgelost worden door noodzakelijke en belangrijke dingen te vertalen.
Aangezien Huis der Gezinnen vrijwillige groepswerkingen aanbiedt en er daardoor steeds verschillende groepen zijn, vonden wij het leuk en aangenaam dat er bij onze sessies telkens opnieuw dezelfde mama's terugkeerden.
Hieruit concludeerden wij dat onze sessies geslaagd waren en dat we onze doelen bereikt hadden.
Zie bijlage 3: Gezinsspel