Survey on Oslo Sporvejer
Oslo, 1999
Eysink, Smeets & Etman
Bedrijfsmonitor Sociale Veiligheid Gemeente Vervoerbedrijf
Amsterdam, Den Haag, 1999 Gemeente Vervoerbedrijf Amster-dam
Masterplan Veiligheid in een notedop
Amsterdam, 1999
Gemeente Vervoerbedrijf Amster-dam
Service en veiligheid; presentatie incidentenregistratie t.b. de Arbodienst
Amsterdam, 2000
Hauber, A.R., J.G.A. Zandbergen
Agressie en geweld tegen controle-functionarissen bij het openbaar vervoer
Justitiële verkenningen, 18ejrg., nr. 1, 1992, pp. 26-42
Hauber, A.R.
Fare evasion in a European perspective
Studies on crime and crime prevention, 2ejrg., 1993, pp. 122-141 Hauber, A.R.
Onveiligheidsgevoelens bij openbaar vervoerpersoneel
In: Eysink, Smeets & Etman (red.), Niet
alleen normvervaging, Den Haag, 1996
Hauber, A.R.
To a safer public transport; possiblities and necessity
Berlijn, UITP Conference, 1997 Helberg, M.
Millionenschäden durch Zerstörungswut in S-Bahnen und Bussen
Berliner Zeitung, 30-09-99 Katteler, H., C. Woldringh
Sociale veiligheid in het openbaar vervoer; effectiviteit en uitvoerbaarheid van maatregelen
Nijmegen, Insituut voor Toegepast Sociaal Wetenschappelijk Onderzoek, 2000
Korpel, J., V. Wijkhuis
Sociale veiligheid in het openbaar vervoer 2000; resultaten van de landelijke monitor sociale veiligheid
Den Haag, Eysink Smeets & Etman, 2000
Swaan, A. de
Uitgaansbeperking en uitgaansangst; over de verschuiving van beveelshuis-houding naar onderhandings-huishouding
De Gids, nr. 8, 1979
Toornvliet, L.G., A.R. Hauber e.a.
Amsterdam C.S. schoon? Deel 5 Evaluatieonderzoek sociale veiligheid Amsteram C.S.
Leiden, 1996 Zimbardo, P.G.
The cognitive control of motivation
Justitiële verkenningen (Judicial explorations) is published nine times a
year by the Research and Documentation Centre of the Dutch Ministry of Justice in cooperation with the publishing house Gouda Quint BV. Each issue focuses on a central theme related to criminal law, criminal policy and criminology. The section Summaries contains abstracts of the internationally most relevant articles of each issue. The central theme of this issue is (vol. 27, nr. 1, 2001): Fighting for the public
domain.
Deliver us from man’s annoyances...; a psychological approach
G. Breeuwsma
This article starts with the thesis that people encounter interpersonal problems in situations where the bounderies between private space and public space are threathened. Even though this might be considered to be a sociological problem in the first place, psychology can be of some help in explaining the effects of experienced annoyances and inconve-niences in the individual. The author goes into the meaning of the experience of the psychological environment, the effects of arousal and stress on behavior, the experience of control over the environment and the extent of stimulus screening in the processing of information about the environment. It is stated that the tension between private and public space may be relieved by restricting personal autonomy and at the same time protecting the individual life space.
Unsafety in the city
J.P.L. Burgers
From the nineteenth century onward, fear of crime and feelings of unsafety are typical urban phenomena. Although it is hard to asses whether in recent years crime and fear of crime have increased, it can be argued that cities have specific characteristics which create favorable conditions for both criminal activities and feelings of unsafety. More in particular, the urban public sphere, the presence of a critical mass of people for all kinds of activities and subcultures, and the presence of deprived neighborhoods, generate or facilitate deviant and criminal activities which, in their turn, cause feelings of fear for both visitors and inhabitants of cities. Where increasing globalization and mobility may further increase crime and fear of crime, the use of new technological devices and the socio-economic emancipation of minority groups may have the opposite effect.
‘Once upon a time the Netherlands were safe’
G.N.G. Vanderveen
When reading newspapers, watching television, one could easily get the impression that the Netherlands are becoming less safe and people feel more fearful than they used to. In this article, two questions will be addressed. Firstly, has the intensity of the experience of unsafety
changed and, secondly, has the nature of the experience of unsafety changed? To study these questions, it is important to look at the history of measuring the experience of unsafety. Since the 1970’s, fear of crime became a social issue and several surveys have regularly been executed. From the figures of these surveys, the intensity of the experience of safety doesn’t seem to have changed that much. Several transformations in Dutch society, like individualisation, the weakening role of religion and the explosive growth of the mass media have resulted in so called ‘riskism’, the need for a riskless society. In this society, risks have become a social problem. The article concludes by stating that the experience of unsafety has certainly changed, since once upon a time it didn’t even exist!
Intolerance; typical for youths?
Q.A.W. Raaymakers, J.T.C. van Hoof and T.F.M. Ter Bogt
Youth’s growing number of agressive and violent actions in the public domain is sometimes attributed to their growing intolerance, which is believed to be, at least in part, an effect of parents not being able to transfer tolerant values to their offspring. To investigate this assumption the authors compare the development of intolerant values of Dutch youth since 1970 with that of adults. In addition, we determine the amount of intergenerational transfer of these values for the years between 1991 and 1997. The development of intolerance in Dutch youth and adults appeared to be very much alike, showing a consistent rise of intolerance in the economic domain while the reverse was true for the development of intolerance in the cultural domain. In the former domain no significant differences between the age groups could be observed, in the latter, however, young people systematically showed lower levels of intolerance. The intergenerational transfer of these values was substantive, showing an effect of parental values on youth’s attitudes that is comparable to the effect of education. The authors conclude that recent manifestations of intolerant behavior in the public domain cannot be attributed to specific changes in attitudes of the younger generation; they rather reflect general developments in society of which the growing intolerance in the economic domain is most salient.
Faded authority; individualisation and individuation
C.H.C.J. van Nijnatten
The decline of public authority is a general phenomenon in most western societies. This decline is related to personality changes in modern man. Modern man has become more individualized than individuated. In the past, authority was characterized by the capability to keep oneself under control, a capacity developed during childhood but in permanent need of ‘care for the self’. Wealthy societies that hardly know any restrictions, that support equality, and in which power
is invisible, easily lead to an ‘egocracy’. This individualized man is modeled by disciplines of modern society but he has nevertheless the illusion of being the centre of the universe. This goes along with short lasting relationships, characterised by only differences of competence. But can modern man do without continuity, history and certainty?
The authority of the police
C.D. van der Vijver and L.G.H. Gunther Moor
The authority of many institutions in society seems to be declining. Church, police, government, schools and even doctors are confronted with citizens that do not listen to them as they used to. Individualism in society means that many citizens do not accept ‘to be told how to behave’. They claim the freedom to decide for themselves, unfortunately however without taking other peoples rights into consideration. According to many, the result of this development is the augmentation of violence and other kinds of deviant behaviour, eventually leading to a
society in decay. There is an increasing call for harsh measures in order
‘to teach those guys some lessons in decency’. Law and order should be brought back into society. This has resulted in developments like zero tolerance policing. A Foucauldian perspective in the maintenance of public order and crime should bring back the authority of the police. This article describes another approach: in several cities in the Netherlands, the police have tried to improve their authority and the acceptance of their activities by community oriented policing. In several troubled neighbourhoods, where the acceptance of police was
extremely low, it turned out that after implementing community oriented policing, one police constable became responsible for ‘organising safety in a given area’. The citizens, living in that area, judged the police the far more positive afterwards: knowing the constable by name, where to reach him, knowing his or her capacity to solve problems was an important element in ‘getting the problems under control’.
Do hooligans conquer the public domain?
H.B. Ferwerda and L.H.M. Gelissen
In order to answer the question of whether hoolganism changes from soccerstadiums to the public domain, the authors shed light on the meaning of hooliganism and the backgrounds of hooligans. Hooligans have been divided in to three groups of which hardcore hooligans are -according to the authors – calculating, well organised criminals who make use of modern communication instruments. A number of incidents is described indicating that hooliganism is not only related to a soccergame and the location of the soccerstadium. The main reason for the increase of incidents in the public domain is the fact that the hooligans try to minimalise the chance of being caught by the police.
Angry aggression in traffic; an emotional-theoretical context
P.B.M. Levelt
This article concentrates on ‘angry’ aggression in traffic, within an emotion-theoretical context. An analysis of newspaper reports shows that excessively aggressive acts (‘road rage’) are relatively uncommon and not relevant for traffic safety. Publicity campaigns aim at preventing all kinds of violations and dangerous acts, which arouse irritation and aggression. The author proposes to distinguish between two forms of aggression: angry aggression and all other aggressive acts. The last acts are of all sorts and cannot be studied within one theoretical frame. Angry aggression is prompted by a feeling of anger at perceived hindrance or injustice, and leads to a tendency to cause damage or to threat to cause damage. Some studies on angry aggression are
mentioned. First data on frequency of events causing anger on the road were found, and relations were assessed between moods and emotions on the one hand and dangerous acts on the other. A number of preventive actions are suggested by the emotion-theoretical approach.
Public transport passengers; aggression and social insecurity
A.R. Hauber
Aggression and violence are no new phenomena in public transport. Since one decade however this unpleasant behaviour tends to occur more frequently and incidents are more serious. The article focusses on the development of these emotional outbursts, the factors that
attributed to the present situation and, finally, the possible combination of actions which could significantly improve the social unsafety in public transport. Amongst interviewed train conductors 75% responds that aggressive and violent behaviour is increasing. A bit less than half of them feel sometimes insecure during their work, especially during night hours. This situation generally causes a demotivation to check tickets at night. Passengers experience this lack of control and react differently, one category by taking advantage of this situation by not buying tickets, another category by feeling insecure because the conductor is not showing up. The main recommendations to improve social security in public transport are: increasing the staff, closing the main stations by tourniquets, increasing the frequency of ticket control in the trains, reducing anonymity in the trains by a more personal approach of the train crew and finally by improving the co-operation between public transport authorities, police, school and social agencies.
Algemeen Strafrecht en strafrechtspleging Criminologie Jeugdbescherming en -delinquentie Verslaving Politie Slachtofferstudies Literatuur-informatie
Van de artikelen die in deze rubriek zijn samengevat, kunnen bij de documentatie-afdeling van het Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum van het ministerie van justitie tegen betaling kopieën worden aangevraagd. Wij attenderen u erop dat volgens art. 16b, lid 1 van de Auteurswet 1912, de kopieën uitsluitend mogen dienen tot eigen oefening, studie of gebruik. Door de documentatie-afdeling worden boeken, tijdschriftartikelen, rapporten en jaarverslagen met betrekking tot bovengenoemde gebieden toegankelijk gemaakt. De documenten die vanaf 1987 zijn verschenen, worden ingevoerd in een geautomatiseerd systeem. Op aanvraag kunnen literatuurlijsten m.b.t. specifieke onderwerpen worden toegestuurd. Boeken en rapporten kunnen te leen worden gevraagd. Tijdschriftartikelen kunnen in beperkte mate tegen vergoeding gekopieerd en toegezon-den wortoegezon-den. In beide gevallen kan men zich wenden tot de Informatie-desk van het WODC, Postbus 20301, 2500 EH ’s-Gravenhage, tel.: 070-370 65 53.
Algemeen 1
Weatherburn, D., P. Grabosky
Strategic approaches to property crime control
Policing and society, 9e jrg., pp. 77-96 In Australië benadrukken de meeste strategieën voor eigendomsmisdrijven harde sancties en meer politie. De
auteurs menen dat dit niet het juiste antwoord is op het criminaliteits-probleem. Dat ligt niet op terrein van justitie alleen. De auteurs geven met voorbeelden aan hoeveel winst er te halen is op terreinen als gezondheid, opvoeding, bedrijfsleven en consumentenzaken. Er zijn beleids-programma’s die laten zien dat het tegengaan van kinderverwaarlozing een vermindering van jeugdcrimininali-teit kan opleveren. Ook investeren in de vaardigheden van ouders waarmee zij hun kinderen kunnen opvoeden, blijkt een kosteneffectieve oplossing te zijn. Wat dus nodig is, is dat de politie het strafrecht niet meer gebruikt als zaligmakend denkkader voor het definiëren van problemen – wat haar belet verder te kijken – maar dat een systematische benadering ontwikkeld wordt. Daarbij gaat het met name om het identificeren van die specifieke aspecten van het probleem die zich lenen voor interventie en het ontwikkelen van partnerships met andere organisaties, zowel overheids-organisaties en private instituties. Met literatuuropgave.
Strafrecht en strafrechtspleging 2
Weinrath, M.
Are new directions warranted for the presentence report? An empirical assessment of its predictive utility in the adult court system
Journal of crime and justice, 22ejrg., nr. 1, 1999, pp. 113-129
Het presentence investigation report (PSR) is een ten behoeve van de rechterlijke macht opgestelde schriftelijke weergave van de justitiële en sociale achtergrond van een delinquent. Voornaamste doelen van het rapport zijn het geven van een inschatting van het recidiverisico en het bepalen van alternatieve sancties. Recentelijk wordt voorgesteld om de
traditionele verhalende stijl van de rapporten te laten varen en meer uit te gaan van de juridische status (ernst van het misdrijf, eerdere veroordelin-gen), statistische voorspellende modellen op te nemen of specifieke alternatieve straffen voor te schrijven in plaats van hechtenis. Eerst moet echter vastgesteld worden of verhalende PSR’s wel behulpzaam zijn bij het toekennen van voorwaardelijke veroordelingen. Hiertoe werd voor 206 volwassen Canadese delinquenten met een proeftijd van een jaar het effect van een PSR op recidive onderzocht. Bij het bepalen van het effect van het rapport werd gecontroleerd voor risico status, beschikbaarheid van
aanvullende justitiële informatie en ernst van de recidive. De resultaten lieten zien dat er geen relatie bestaat tussen de aanwezigheid van een PSR en recidive. Daarom wordt voorgesteld om voortaan af te zien van het opstellen van dergelijke rapporten en in plaats daarvan meer aandacht te besteden aan het gebruik van justitiële status, risico voorspellende instrumen-ten en alternatieve sancties bij voorwaardelijke veroordelingen. Met literatuuropgave.
3
Young, M.A.
Restorative community justice in the United States; a new paradigm
International review of victimology, 6e jrg., 1999, pp. 265-277
Bij ‘restorative justice’ gaat het niet alleen om vergelding, maar ook dat de dader rekenschap aflegt en om mediation tussen dader en slachtoffer. Bij ‘law-and-order justice’ ligt de nadruk vooral op afschrikking en straffen. Het model dat de auteur bespreekt ligt tussen beide benaderin-gen in en heet het Restorative Community Justice-model. Het RCJ-model heeft drie publieken: daders, slachtoffers en lokale
gemeenschappen. Daders behoren bestraft en geherintegreerd te worden, moeten berouw tonen en zich verantwoorden niet alleen bij het slachtoffer, maar evenzeer bij de schadeloos te stellen gemeenschap (groep flatbewoners, wijk, straat, school enzovoort). De auteur bespreekt eerst de zes principes van het RCJ-model. Uit deze grondbegin-selen blijkt dat centraal staat de erkenning dat het welzijn en de integriteit van zowel gemeenschappen als individuen wordt geschaad door inbreuken op de sociale orde. Het RCJ-model helpt gemeenschappen zich te herstellen door te werken aan het herstel van individuen en groepen die niet alleen anderen helpen, maar die ook een bijdrage leveren aan het behoud van een rechtvaardige samenleving. Vervolgens bespreekt de auteur enkele voorbeelden van het model die de afgelopen vijf jaar in de VS zijn geïmplementeerd: ‘community policing’, ‘community prosecution’, ‘community courts’ en ‘victim service programs’. Tot slot gaat zij in op de juridische en politieke voorwaarden om dit alles structureel te verankeren. Met literatuuropgave.
Criminologie 4
Barber, M.E., L.A. Foley e.a.
Evaluations of aggressive women; the effects of gender, socioeconomic status, and level of aggression
Violence and victims, 14ejrg., nr. 4, 1999, pp. 353-363
Onderzoek heeft aangetoond dat er sekseverschillen in agressie bestaan en dat vrouwelijk geweld anders wordt beoordeeld dan mannelijke agressie. Het huidige onderzoek richt zich op de perceptie van publiekelijk geweld en de rol die attitudes ten aanzien van vrouwen en de sociaal economische status van de agressor daarbij spelen.
De deelnemers bestonden uit 94 vrouwelijke en 38 mannelijke studenten van een gemiddeld grote openbare universiteit in het zuidoosten van de Verenigde Staten. Aan de hand van gefingeerde rechtszaken werden hun attitudes ten aanzien van agressieve personen gemeten. Zoals vooraf was verondersteld werden agressieve vrouwen negatiever beoordeeld dan agressieve mannen en werden vrouwen die fysiek geweld gebruikten negatiever beoordeeld dan verbaal agressieve vrouwen. Voor vrouwelijke agressors werd hulpverle-ning echter niet meer noodzakelijk geacht dan voor agressieve mannen. Agressors met een hoge sociaal-economische status werden ook niet negatiever beoordeeld dan diegenen met een lage sociaal-economische status. Deelnemers met traditionele rolopvattingen beoordeelden agressieve vrouwen wel negatiever dan agressieve mannen, terwijl er bij liberale deelnemers geen sprake was van een sekseverschil. De negatievere beoordeling van agressieve vrouwen, in het bijzonder van vrouwen die fysiek geweld gebruiken, kan er in resulteren dat zij oneerlijk behandeld worden doordat hun agressieve gedrag als meer ongepast wordt gezien dan dat van mannen.
Met literatuuropgave. 5
Cohen, R.A., A. Rosenbaum e.a.
Neuropsychological correlates of domestic violence
Violence and victims, 14ejrg., nr. 4, 1999, pp. 397-411
Er is sprake van een alarmerende stijging van geweld tussen mensen. Hiermee wordt ook de noodzaak van het zoeken naar de oorzaken van vormen van agressie groter. Ook naar oorzaken van toenemend geweld binnen de gezinssituatie, tussen (echt)paren. In dit onderzoek wordt
het neuropsychologisch functioneren van 39 mannen, die zich schuldig hadden gemaakt aan mishandeling van hun vrouw, nader bestudeerd en vergeleken met het functioneren van 63 niet-gewelddadige mannelijke partners. Aan hen werd een groot aantal neuropsychologische tests voorgelegd. Daarnaast werden zij geïnterviewd over hun medische voorgeschiedenis en werd er een semi-gestructureerd psychologisch interview afgenomen. Na analyse van de verstrekte gegevens blijkt dat er een duidelijk verband bestaat tussen neuropsychologisch functioneren en de neiging tot gebruik van geweld tegen de partner. Maar indien naast de neuropsychologische indicaties ook twee andere variabelen worden meegenomen (dat wil zeggen: mate van emotionele onrust en het oplopen van hoofdletsel in het verleden) wordt de correlatie met de status van geweldpleger nog groter. Hoofdletsel op zichzelf had geen significante invloed op het neuropsychologisch