Of binnendijkse kweek een economische activiteit van belang wordt, hangt af van de mate waarin de kweek opgeschaald kan worden. Voor het proces van opschaling zijn de volgende zaken van belang: lange-termijn afzetperspectieven voor de producten, het beschikbare areaal, de toegang tot zout water, financiering, maatschappelijk draagvlak, klimaatverandering, en onvoorziene ontwikkelingen.
Afzetperspectieven
De kweek van zeetong vormt de focus van het Project Zeeuwse Tong. Belangrijke argumenten voor de keuze van tong waren het natuurlijk voorkomen in onze delta, het economische belang van de soort voor de visserijsector, de hoge marktprijs, de aanwezigheid van afzetkanalen, en de beschikbaarheid van kennis van de kweek. Deze argumenten zijn nog steeds valide.
Onder de vissoorten voorkomend in de Nederlandse kustwateren en de Noordzee zijn tong, tarbot en griet de soorten met een onverminderd hoge marktprijs en daarom aantrekkelijk voor kweek. Kennis van de kweek van tong is mede dankzij het Project Zeeuwse Tong op essentiële punten sterk verbeterd. De uitdaging is om nu die kennis om te zetten in commerciële kweek. Aan de vooravond van het project werd ingeschat dat er een additionele vraag naar tong bestaat van zo’n 15.000 ton per jaar, ongeveer evenveel als het huidige vangstquotum voor Nederlandse tongvissers. Zo’n volume vertegenwoordigt op dit moment een waarde van € 150 miljoen. Er zijn geen aanwijzingen dat de vraag naar tong wezenlijk veranderd is sinds de start van het project.
Het model voor de productie van de Zeeuwse Tong gaat uit van 1. vermeerdering en kweek van pootvis binnen, goed geconditioneerd en gecontroleerd, en 2. de doorkweek van deze pootvis buiten, in zoutwater- doorstroomvijvers in combinatie met zagers, schelpdieren en zilte gewassen. In dit model gaat productie van vis hand in hand met de productie van schelpdieren en zagers.
Uitgaande van een zagerproductie van 15.000 kg per hectare en een voederconversie van 5 kg verse zagers per kg geproduceerde tong zou een tongopbrengst van gemiddeld 3 ton vis per ha vijver mogelijk zijn. Om dus te voorzien in een additionele vraag van 15.000 ton per jaar zou er op termijn minimaal 5.000 ha vijver (wateroppervlak) ontwikkeld moeten worden. Met een gemiddelde opbrengst van 5 - 10 ton schelpdieren per ha vijver zou dit gepaard gaan met een productie van 25.000 – 50.000 ton schelpdieren, tapijtschelpen of oesters. De markt voor tapijtschelpen is in Nederland nog zeer gering van omvang. Op Europese schaal gaat het evenwel om een markt van tienduizenden tonnen. De grootste producent is Italië met een productie van meer dan 40.000 ton per jaar. Een extra aanbod van 25.000 – 50.000 ton tapijtschelpen is dus substantieel. De toename van het aanbod zal evenwel zeer geleidelijk gaan en op korte termijn geen grote effecten hebben op de prijsontwikkeling. In het geval de schelpdierproductie hoofdzakelijk uit oesters zal bestaan, zal dit effect nog kleiner zijn: de productie van Japanse oesters in Frankrijk bedraagt meer dan 100.000 ton per jaar. Door het oestervirus is er momenteel schaarste en stijgen de prijzen. Voor een stand- alone kweek van tong (recirculatieteelt binnen) gelden de hiervoor genoemde overwegingen
vanzelfsprekend niet.
Ten aanzien van de combinatie van algen- en schelpdierkweek is er veel technische en biologische kennis opgedaan. Daarbij tekenen zich twee productiemodellen af:
1. een intensieve kweek op basis van geselecteerde algen; dit resulteert in een relatief hoge kostprijs die evenwel acceptabel is als het gaat om producten met een hoge marktwaarde (broed, speciale oesters).
2. een extensievere kweek op basis van spontane algenbloei eventueel verrijkt met een algen-ent. Dit resulteert naar verwachting in een lagere kostprijs en dus ook perspectief voor gangbare
Beschikbare areaal
Een groei naar een vijverareaal van 5.000 ha (bruto ca. 7.000 ha grond) lijkt een groot ruimtebeslag maar betrokken op het Zeeuwse akkerbouwareaal (138.000 ha) gaat het om slechts enkele procenten van dit areaal. De beschikbaarheid van ruimte per se is daarmee geen factor die de groei van een vijverareaal tot 5.000 ha hoeft te belemmeren. Een dergelijke omvorming zou van een vergelijkbare schaal zijn als de realisatie van het Plan Tureluur met in totaal 4.400 ha nieuwe natuur. De beperking ligt meer in het proces van omvorming van het benodigde akkerbouwareaal tot vijverareaal.
Toegang tot zout water
Bij de start van het Project Zeeuwse Tong leek de onbeperkte beschikbaarheid van zout water alle ruimte te bieden aan de ontwikkeling van zoutwateraquacultuur binnendijks. De ervaringen met de ontwikkeling van het Kustlaboratorium maken duidelijk dat de toegang tot het zoute water van de Oosterschelde niet vanzelfsprekend is. Het zoute water van de Oosterschelde wordt reeds intensief gebruikt en bestaande gebruikers verzetten zich tegen nieuwe vormen van gebruik. Mosselvissers zijn beducht voor de lozing van effluent uit binnendijkse kweek in de nabijheid van hun percelen vanwege het mogelijke risico van
besmetting met giftige algen. Op dit moment is onduidelijk wat de uitkomst zal zijn van deze strijd tussen ‘competing claims’ om het gebruik van zout water.
Ook de kostprijs van zeewater is een punt van aandacht. Dijken bieden bescherming en veiligheid maar verhinderen daarmee ook een goedkope toegang tot zoutwater.
Financiering
De inrichting van een vijverareaal is met het vijvermodel van de zagerkweek een kostbare zaak. Met zeven vijvers van 1000 m2 per ha grond gaat het om een investering van omgerekend € 140.000 per ha
landbouwgrond, twee keer of meer dan de waarde van de grond zelf. Omgerekend naar een bruto areaal van 7000 ha gaat het om een bedrag van € 1 miljard: een gigantische investering. Deze rekensom bevestigt opnieuw de noodzaak van een veel goedkopere vijverinfrastructuur.
Maatschappelijk draagvlak
Zoals elke nieuwe ingreep in het landschap van Zeeland stuit ook de ontwikkeling van binnendijkse kweek op maatschappelijke weerstand. Hoewel Zeeland zich presenteert als Land in Zee, is niet elke Zeeuw gecharmeerd van het onder water zetten van land, ook niet als dit voor ondernemers geld opbrengt. Om groei van het vijverareaal mogelijk te maken zijn daarom aansprekende voorbeelden nodig die duidelijk maken dat er voor zowel de ondernemer, als de burger en consument profijt in zit. Angst voor mogelijke overlast kan het tempo van ontwikkeling van het vijverareaal vertragen.
Klimaatverandering
Een belangrijk drijfveer achter het project Zeeuwse Tong is het anticiperen op effecten van
klimaatverandering in de vorm van toenemende verzilting van landbouwgrond. Benutten van zout water voor voedselproductie wordt belangrijker naarmate 1. zoet water schaarser wordt, en 2. de aanwezigheid van zout water of zilte condities in belang toeneemt. Hoe snel dit proces zal gaan en hoe sterk de roep wordt om nieuwe vormen van aan zout aangepast landgebruik valt moeilijk te voorspellen.
Onvoorzien
Veranderingen in landgebruik kunnen onvoorziene gevolgen hebben. Het optreden van nieuwe, nog onbekende ziekten en plagen valt niet te voorspellen. Omgekeerd kunnen ontwikkelingen elders de vraag naar veilig voedsel uit een zout milieu vergroten en in Zeeland kansen bieden aan producenten in een relatief schone omgeving.