ERP systeem

Bijlage J: De theorie achter forecasting

Bijlage K: De theorie achter capaciteitsplanning

Bijlage L: Interviews binnen Johma

Bijlage M: Nieuwe MB’s en LS’s voor producten in week 27

0 20000 40000 60000 80000 100000 120000 50 55 60 65 70 75 80 85 90 95 100 servicelevel (%) a a n ta l c o ll i a niv waste totale afwijking

Bijlage N: Excelsheets voor update parameters

Bijlage O: Theorie achter de MPS

BijlageP:Reflectieverslag

Enterprice resource planning is software wat bedoeld

is om bedrijfsprocessen te organiseren en managen door

informatie op alle functiegebieden te delen.

Het idee is dat iedereen in het bedrijf inzage heeft in

(gedeelten van) het ERP systeem en daar de voor hem of haar

nuttige informatie uithaalt. Er zijn vier typen ERP. Finance &

accounting, sales & marketing, production & materials

management en tenslotte human rescources. Een MPS

bijvoorbeeld zit ook in het ERP systeem opgenomen en daar

kan de afdeling productie vervolgens mee aan de slag. Ook

kan supply chain management erin opgenomen zitten om een

betere communicatiestroom met leveranciers en klanten te

krijgen. Dit kan door het linken van ERP systemen van

verschillende bedrijven in de ketens aan elkaar om op die

manier een efficiëntere doorstroom van bijvoorbeeld goederen

te krijgen. Het ERP integreert alle bedrijfsprocessen in één enkel systeem. Dit zorgt voor een

verbeterde communicatie en dat resulteert weer in voordelen als verbeterde management

controle, sneller besluitvoering en kosten verlaging. Ook voordelen als voorraadverlaging en

personeelsverlaging, verlaagde personeelskosten etc.

De nadelen van het ERP systeem is dat het (vaak dure) systeem ingevoerd moet worden en het

kan lang duren voor dit in alle lagen van het bedrijf goed geimplementeerd is. Ook moet het

steeds geupdate worden. Tenslotte is het foutgevoelig, als het ERP systeem uitvalt kan een

bedrijf uren platliggen. (Reid & Sanders, 2005)

Bijlage J: De theorie achter forecasting

De theorie van Hopp & Spearman (2000) zegt dat forecasting onderworpen is aan drie wetten:

1. Voorspellingen zijn altijd fout!

2. Gedetailleerde voorspellingen zijn slechter dan ruwe voorspellingen

3. Hoe verder in de toekomst, hoe minder betrouwbaar de voorspelling zal zijn

Rekening houdend met deze drie wetten zijn de volgende forecastingsmodellen mogelijk:

• Kwalitatief: Op basis van menselijke bevindingen (zoals bijvoorbeeld de Delphi-methode,

waarbij belangrijke personen onafhankelijk van elkaar voorspellingen doen en dit

samengevoegd wordt.)

• Kwantitatief: Op basis van getallen

Kwantitatief is weer onder te verdelen in:

• Causale modellen: modellen op basis van andere gegevens, zoals rente, groei etc.

• Tijd Serie modellen: modellen op basis van historische gegevens, zoals oude

verkoopcijfers. Vier van deze modellen hebben een ‘smoothed estimate’ F(t) en

sommigen hebben een ‘smoothed trend’ T(t).

Deze modellen zijn:

1. Moving Average

2. Exponential Smoothing (Dit model genereert een voorspelling door de vorige

voorspelling en de vorige uitkomst beide mee te nemen en te middelen met een

gewogen gemiddelde die de gebruiker kiest)

3. Exponential Smoothing with a linear trend (Dit model doet hetzelfde als Exponential

Smoothing, maar neemt een lineare Trend in de berekening mee)

4. The Winters Method for Seasonality (Dit model doet hetzelfde als Exponential

Smoothing with a linear trend, maar neemt een seizoensfactor in de berekening mee)

Model 1 is van toepassing op de forecasting die bij Johma wordt toegepast, dit wordt

hieronder beschreven.

Moving Average. Dit model genereert de forecast voor de komende periode door het gemiddelde

van de voorgaande weken samen te nemen. Er zit geen trend-factor T(t) in dit model. De formule

die voor dit model opgaat is:

f(t + τ) = F(t) τ = 1, 2, …

Waarbij f(t + τ) de voorspelling is, A(i) de werkelijke verkopen waren in m voorgaande weken. m

wordt door de gebruiker ingesteld.

De theorie trekt twee conclusies. Bij hogere waarden van m wordt het model stabieler maar ook

minder flexibel bij veranderingen. De tweede conclusie is dat het model bij een stijgende trend

steeds te lage voorspellingen geeft en steeds te hoge voorspellingen geeft bij een afnemende

trend. Volgens de theorie is de manier om de tweede conclusie aan te pakken is door gebruik te

maken van lineaire regressie (model uit de statistiek) en bij het bovenstaande model een

extrapolatie van de zichtbare trend op te tellen.

Bijlage K: De theorie achter capaciteitsplanning

De theorie van Daft (2006) beschrijft dat er bepaalde opties zijn om een gebrek aan producten

beter het hoofd te kunnen bieden. Deze opties zijn op te delen in twee gebieden, namelijk de

vraaggerichte mogelijkheden en de capaciteitsgerichte mogelijkheden.

Vraaggerichte mogelijkheden

Finished goods inventory expanding. Door de voorraden stabiel te houden kan er beter aan de

vraag van de klanten worden voldaan in de dal- piektijden. Het bedrijf creert rust en stabiliteit in

de productie en dit kan voordelig zijn. Het nadeel hiervan zijn de overtollige voorraden op

dalmomenten. Dit kan zeer duur worden voor het bedrijf.

Back orders. Door de producten uniek te maken, dus door óf zeldzaam, óf goedkoop, óf op een

andere manier de klanten te binden aan de producten kun het bedrijf nee-verkopen naar zijn

klanten. Om dit echter te laten werken moet het bedrijf zeer zeker zijn dat de klant niet overstapt

naar een concurrent wat uiteindelijk gemiste verkopen oplevert.

Shifting Demand. Deze methode houdt in dat klanten een extra service wordt geboden om ervoor

te zorgen dat de klanten de producten ook op een eerder of later tijdstip bereid zijn om de

producten te ontvangen. Vaak betekent deze extra service kortingen op de producten, maar

soms uit het zich ook op andere wijzen zoals het helpen bij de verkoop, marketing, logistiek (als

de klant het product wil doorverkopen), extra garanties en dergelijke. Op deze manier wordt de

systeem te volgen door koppigheid ^- ^{houdt voorraadstanden bij DC's bij}