Ernest Gribble

In tegenstelling tot Lancelot Threlkeld en Rosendo Salvado werd Ernest Richard Bulmer Gribble (1869-1957) met tegenzin een missionaris en hij is een omstreden en complex figuur waarover de meningen sterk verschillen.205 Hij was de zoon van de anglicaanse missionaris John Brown Gribble, die actief was geweest in New South Wales, Western Australia en Queensland. In Western Australia had John Brown Gribble het gedurfd om op te komen voor de rechten van de Aborigines en de misstanden aan te kaarten van de behandeling van de Aborigines door de Europese kolonisten. Hij had het koloniale establishment in Western Australia uitgedaagd en de strijd verloren.206 Uiteindelijk, in 1892, stichtte John Brown Gribble een nieuwe missie in het noorden van Queensland, net buiten Cairns, die Yarrabah werd genoemd.207 Dit is de missie die Ernest Gribble, met tegenzin, overnam van zijn vader en die hij van 1893 tot en met 1909 bestuurde. Deze missie zal hier in detail worden

behandeld.

De basis voor de carrière van Ernest Gribble als missionaris werd gelegd tijdens zijn jeugd.208 Zo vergezelde hij zijn vader naar Western Australia en toen hij 17 was bestuurde hij de missie daar negen maanden lang zelfstandig toen zijn vader in Perth was.209 De ervaring zorgde voor een kennismaking met het leven van een missionaris. Ernest Gribble werd sterk beïnvloed door het feit dat hij de zoon van een missionaris was,210 maar hij wilde geen

missionaris worden. Op school werd hij geplaagd vanwege het werk van zijn vader, en hij had een hekel aan het vergezellen van zijn vader naar kerkelijke gemeentebezoeken en hij verzette zich zonder succes om met hem mee te gaan naar Western Australia.211 Toen de missie daar faalde en zijn vader vernederd en weggejaagd werd door de koloniale elite, betreurde Ernest het dat hij de zoon van een missionaris onder de Aborigines was.212

205 _{Dit was al zo tijdens zijn leven: tijdgenoten bewonderden en verafschuwden hem. Ook academici zijn net zo}

verdeeld als zijn tijdgenoten. Zie: Christine Halse, ‘The Reverend Ernest Gribble: a “Successful” Missionary?’,

Lectures in North Queensland History, vol. 5 (James Cook University of North Queensland 1996) 218-247,

aldaar 219; Harris, One Blood, 633.

206 _{Zie: Harris, One Blood, 411-430; Christine Halse, ‘The Reverend Ernest Gribble and Race Relations in}

Northern Australia’, Ph.D. thesis (Brisbane 1992) 33-34, 40-45; McGrath, Contested Ground, 246.

207 _{Harris, One Blood, 499-501.} 208 _{Halse, Gribble, 220.}

209 _{E.R. Gribble, Forty Years with the Aborigines (Sydney 1930) 13, 14.}

210 _{Zo domineerden discussies over het lot van de Aborigines en missionaire strategieën de gesprekken thuis en}

de Yarrabah missie werd, onder andere, gemodelleerd naar zijn vaders missionaire methodes. Zie: Halse,

Gribble, 220, 221.

211 _{Ibid. 221.} 212 _{Ibid. 221.}

104 Uiteindelijk lukte het hem echter niet om een andere carrière op te bouwen, en nam hij dus met tegenzin de Yarrabah missie van zijn vader over die wegens ziekte zijn missionaire verplichtingen niet langer voort kon zetten.213 Er waren gegronde redenen voor de tegenzin waarmee Ernest zijn missionaire carrière begon. De blanke gemeenschap in Cairns wilde de missie niet en verhulden hun raciale bezwaren met sociaal-darwinisme en economische motieven.214 Bovendien waren de kolonisten bang om hun goedkope arbeidskrachten te verliezen.215 John Brown Gribble had eerder ook al oppositie vanuit de anglicaanse kerk ervaren: een bisschop had hem gewaarschuwd niet op financiële steun te hopen en zich vooral niet uit te laten over de slechte behandeling van de Aborigines door blanken.216 Steun van the Australian Board of Missions (ABM) was al even karig.217

De nieuwe missie kreeg dus van geen enkele kant echt steun en de depressie van de jaren negentig van de 19e eeuw zorgde ook nog eens voor minder financiële steun (van de ABM, de koloniale overheid en vanuit Groot-Brittannië) dan waarop gehoopt was. Als gevolg hiervan werd de missie vanaf het begin geplaagd door financiële problemen.218 Ernest was (begrijpelijk) bang voor een herhaling van de gebeurtenissen in Western Australia.

In 1893 nam Ernest de Yarrabah missie van zijn vader over, die in datzelfde jaar overleed,219 en tijdens de korte periode dat John Brown Gribble op de Yarrabah missie aanwezig was geweest, waren er nog geen Aborigines. Ernest Gribble bevond zich dus in een vreemde positie: hij bestuurde een missie, maar er waren geen Aborigines. Echter, hij en drie anderen begonnen met het verder opbouwen van de missie en een klein huisje en een school werden gebouwd. Zijn vader had van de overheid van Queensland een stuk land gekregen ‘as a Reserve for the Church of England Mission to the Aborigines’.220

213 _{Over de manier waarop Ernest Gribble de missie overnam van zijn vader, en zijn beweegredenen om dit te}

doen, verschillen de meningen. Zie: Halse, Gribble, 221-223; Gribble, Forty Years, 21-53, 56-58; Halse, Gribble

and Race Relations, 52.

214 _{De Cairns Post claimde dat er geen enkel reden was om een Aboriginal te onderwijzen omdat hij ‘by instinct}

a thieving, treacherous, murderous, irreclaimable savage’ was, niet in staat om ook iets maar nuttigs te leren en wiens aangeboren inferioriteit een ‘quick and certain annihilation’ garandeerde. Uit: Cairns Post, 15 augustus 1891, 26 augustus 1891, 14 oktober 1891, 17 oktober 1891, 29 juni 1892; geciteerd door Halse, Gribble and

Race Relations, 48.

215 _{Halse, Gribble and Race Relations, 48, 49.} 216

Ibid. 49.

217 _{Dit was de officiële missionaire tak van de anglicaanse kerk. De ABM werd opgericht in 1850, maar het}

eerste zendingswerk werd pas na 1872 ondernomen. Het was een radicale afwijking van de traditie binnen de kerk van vrijwillige zendingsbewegingen en het werd bestuurd door een bestuur dat alle Australische

bisschoppen omvatte en een uitvoerende raad die de beslissingen uit het bestuur overnam en uitvoerde en die de dagelijkse aangelegenheden verzorgde. Zie: Halse, Gribble and Race Relations, 49, 50.

218 _{Ibid. 50, 51.}

219 _{Gribble, Forty Years, 57, 58.} 220 _{Ibid. 58.}

105