Dinsdag 22 juli
Om 16.00 uur Kees Brusse en Mieke hier om te zeggen dat ze in Kees Stips scenario
eigenlijk niet veel meer zien. Ik zag er terstond ook niets meer in. Gisteravond naar
Hilversum voor Snip en Snap Revue (drie dagen uitverkocht) in Gooiland. Heb het
weer eens gezien en hoef nu de eerste drie jaar niet meer. Om 20.45 uur dacht ik
(echt!) dat mijn horloge stilstond. Toch viel er ook veel te waarderen. Sleeswijks
organisatie achter Willy Walden en enkele scènes (telefoon, televisie en het wiebelend
schip). Verder pompeus overladen, lang en burgerlijk! Heerlijk toen we om 24.15
uur in de stilte van de Westeinder kwamen met wat lichte, bedroefde regen om het
weer goed te maken. Rubinstein speelde Chopin en dat klonk mooier dan Bill
Stanfords orkest in de bak van Gooiland.
32
Woensdag 23 juli
Vandaag een denkdagje. Wij staan vaak bloot aan een soort eb en vloed van het
dag-en weekblad, kritisch. Het mooist zijn we altijd als we vijfdag-entwintig jaar bestaan, de
duizendste voorstelling van iets geven of ons te pletter rijden tegen een boom!
Woensdag 30 juli
Weer ter repetitie naar Diligentia. Een soort vreemde moeheid valt over me als ik
een half uur bezig ben. Veel echte ‘zin erin’ heb ik totaal niet. Als ik iedereen zo zie
repeteren, begrijp ik absoluut niet dat dit leuk was of ooit leuk zal zijn. Een vage
vreemde angst bekruipt me weer alsof alles een vergissing zou zijn. Alsof er nu
ineens ook geen mensen naar zouden komen kijken. Dit is bepaald niet onder woorden
te brengen. Soms denk ik: Stel je je aan of is het echt waar. Helaas is het echt waar.
Ik zie er niets in. Ook in mijn eigen nummer niet. Denk voortdurend dat ik daar nu
aan zou moeten gaan werken.
Merkwaardig lijkt het mij dat beroepsschrijvers zoals Carmiggelt, Annie Schmidt
altijd tekort aan teksten hebben. Alle amateurs hebben altijd pakken vol ideeën,
schetsen, gedichten, films en toneelstukken in de kast liggen.
Zit nu op steiger te schrijven. Ga dadelijk met Ol naar bioscoop ‘Als de kraanvogels
overvliegen’ met de Rembrandt-film van Haanstra vooraf. Onze eigen film is op
dood spoor geraakt. Het blijkt nu al hoe moeilijk alles toch is. ‘Zelfs’ Kees Stip kan
het ook niet. Ach, er komt nooit van iets iets terecht, denk ik soms.
Vrijdag 1 augustus
Herhaling ‘Engelen en Spoken’. Première en 27iste voorstelling. Dagen van tevoren
het gevoel - het vage gevoel - ik moet nieuwe dingen bedenken voor mijn optreden,
nieuwe liedjes en vooral nieuwe grapjes. Vage onrust. Weet er niets meer van en als
me dan fragmenten te binnen schieten denk ik: Dat is niet leuk genoeg. Tenslotte
toevlucht zoeken tot geluidsband van prachtige succesavond in het Kurhaus op 4 juli
j.l. Draai de hele band af en zit er stil naar te luisteren, als naar een ander. Schiet af
en toe in de lach. Begrijp het niet helemaal goed, ik bedoel, hoe ik zo kwam die
avond. Denk dan: Dat breng ik straks niet meer op. Ben nu ouder
geworden, of zo'n vaag soort afstandsgevoel. Straks zullen er mensen zitten die dat
niet leuk zullen vinden. Ik moet ‘iets nieuws’ erin brengen, dacht ik dan weer. Draaide
tenslotte wanhopig geworden de band in totaal drie à vier keer af. Kende toen alles
weer van buiten en stapte met een gevoel van als ik me nu straks maar een beetje
bedrink is de avond zo om, naar Diligentia. Ongelukkigerwijs hadden we 's middags
te zout gegeten doordat Ol maggipoeder over haar bord had laten vallen. Een gevoel
van misselijkheid kwam over me, mede doordat Marijke Morley ziek gemeld werd.
Ol, druk telefonerend, probeerde Dorien te krijgen om in te vallen. Marlene was er
niet en Hil de Vries had ribben gekneusd. Enfin, dus misselijk naar Diligentia.
‘Aardig’ besproken, zeker over de vierhonderd plaatsen (het regende 's middags ook).
Voor zaterdag nog niet veel, voor zondag niks...
Toneelmeester om 19.00 uur op toneel nog bezig met onzindingen, die allang
gedaan hadden moeten zijn, maar hij had anders geen warm eten gehad en zo. Om
19.30 uur nog maar even naar Scheveningen en dan toch maar terug naar het theater.
Melk zitten drinken. Geen trek in wijn, toch glaasje genomen en toen... een-twee-drie
in godsnaam op! En mezelf zien lopen en staan en gebaren. En mezelf horen nadoen
van de band (over kleed ‘legtut so recht’). Heel vreemde, erg onzekere
gewaarwording. Alles klinkt zo raar. Toch lachten ze wel veel, maar zo gek. Kwam
er pas beter in en werd rustiger bij ‘Enge vent met de pet’ en ‘Vaders’ (liedje van
Annie). Maar toch een soort rare avond gespeeld, waarbij ik (geloof ik) door de band
gehandicapt werd. Het geheel speelde pl.m. 1 uur en 35 minuten. Ging met liedje
‘Voorhout’ nog de zaal in. Veel, echt veel succes. Denk dat morgen alles beter,
soepeler, minder geforceerd zal gaan en dat alles meer uit mezelf zal voortkomen.
Om te onthouden! Raadgevingen voor over een jaar (en voor altijd trouwens).
Span je niet te veel in! Maak het korter, puntiger, breng het terug tot een ruim uur
(zeventig minuten op z'n langst). Forceer je stem niet zo (direct in de eerste tien
minuten was ik al schor door het schreeuwen, de diepe forcering, de zenuwen en de
hitte in de zaal). Ik wou dat ik er moreel meer met de pet naar kon gooien. Dat ik
meer zou denken: Ze vinden het sowieso prachtig, wat zal je je zo forceren. Ik wou
dat ik wat evenwichtiger van binnen was. En meer
34
moest lachen (echt lachen) om mezelf of de situatie. Na afloop was ik niet in de put.
Wel weer bereid om alles te geloven, van ‘'t was niet veel’ tot ‘fantastisch’ toe. Maar
't wordt psychisch voor mezelf steeds moeilijker.
Zaterdag 2 augustus 14.15 uur
't Succes! Nooit heb ik volop genoten van het succes; ik heb er meer met argwaan
naar geluisterd. Ik zit op mijn steiger en heb zojuist gelezen wat ik gisteren geschreven
heb wat ik meen te voelen, wat me remt, wat me hindert, wat me ziekelijk doet
verlangen naar pensioen. Huisje in Zwitserland, zuiden van Frankrijk, maar in elk
geval: weg! uit dit soort onbestendigheid. Dit roekeloze leven op die draad van het
succes.
Zondag 3 augustus 17.30 uur
In het land van rustige Romme en bedrijvig Dreesje nieuw dagboek begonnen. Haastig
en even zeggen: Gisteravond alles goed en ‘gewoon’ verlopen. Geen vuiltje aan de
lucht. Kalm gewerkt. Niets geforceerd. Alles o.k. Het was praktisch uitverkocht. Een
prachtzaal, enthousiast en gezellig, vóór de pauze ook! Iedereen blij en tevreden.
Ikzelf inbegrepen. Optreden duurde ruim anderhalf uur... (zal 't korter maken).
Vandaag om 13.00 uur weer verontrustend nieuws over Chroesjtsjov, die
topconferentie eist samen met Mao Tse Toeng. Zal me weer een weekje worden.
Maandag 11 augustus 13.40 uur
Ik kom weer terug op het oude idee: Je moet niet te veel met redenerende kunstenaars
In document
Wim Kan, De dagboeken 1957-1968. De radiojaren · dbnl
(pagina 61-64)