Elektronica toevoegen

De Oblong Pond is een product waar twee versies van verkocht gaan worden. Het verschil tussen deze twee producten is het wel of niet aanwezig zijn van elektronica in de vijver. Dit veroorzaakt een prijsverschil. In het programma van eisen is al aangegeven dat de onderdelen van de vijvers met en zonder elektronica precies het-zelfde zullen zijn. Dit heeft twee grote voordelen. Ten eerste is er een grotere oplage van de onderdelen, wat het mogelijk goedkoper maakt dan wanneer twee verschillende soorten onderdelen gepro-duceerd moeten worden. Ten tweede hoeft bij een gelijk ontwerp van de twee varianten vooraf niet ingeschat te worden hoeveel er van elk worden verkocht.

Qua elektronica is in het ontwerp rekening gehouden met twee onderdelen, verlichting en een filter of pompje. Beide onderdelen worden uit het zicht geplaatst. De elektronica kan het best beves-tigd worden aan de korte wand, aangezien aan de lange wanden al een richel zit waarop het deksel rust (zie paragraaf 10.2). In het morfologisch schema in bijlage C en op afbeelding 9.1 t/m 9.3 zijn drie uitgetekende conceptoplossingen te zien. Een van de oplos-singen was om een bevestigingsmogelijkheid aan de wand mee te laten produceren (afb 9.1). Het aantal mogelijke productiemethodes

nam daarmee af, omdat de vorm van de wand gecompliceerder werd. Bij de tweede en derde oplossing worden losse onderdelen aan de wand toege-voegd. Dit kan door een soort kapstok-haken vast te schroeven aan de bin-nenzijde van de wand (afb 9.2) of door s-vormige haken in gaten te hangen (afb 9.3 en 9.4). Het grootste voordeel aan de laatste oplossing, is dat het nau-welijks handelingen kost om de beves-tigingsmogelijkheid te plaatsen. Er is gekozen voor de derde mogelijk-heid, het toevoegen van s-vormige haken aan de binnenzijde van de korte wand. De korte wanden wordt een aan-tal gaten aangebracht waar de haken doorheen gestoken worden. In de open zijde van de haken kan een filter wor-den gehangen.

Zoals te zien is in het morfologisch schema in bijlage C, zijn er veel ideeën bedacht om de wanden aan elkaar te verbinden. Een belangrijke eis was om de verbinding zoveel mogelijk onzicht-baar te laten gebeuren. Niet alle ideeën konden uitgevoerd worden en sommi-ge van de ideeën bleken bij nader inzien niet stevig genoeg te zijn.

Er is gekozen voor het uitwerken van het idee waarbij de wanden in elkaar geschoven worden. Hiervoor wordt een opening in de wand gebruikt waar de korte wand in past (afb9.5, 9.6 en 9.7). De reden voor deze keuze voordt gevormd door de voordelen van het concept. De vormen zijn voor productie gusting, omdat er geen afwijkende of uitstekende vormen voorkomen die zorgen voor extra productiestappen. Er

9.2.  Bevestiging

bij assemblage, zoals schroeven, clips of verstevigin-gen. De vorm van de wand is zo dat hij makkelijk stapel-baar is, een voordeel bij transport. De bevestigingsme-thode is ook eenvoudig in gebruik voor consumenten. Ten slotte is het zo dat de verbinding onzichtbaar is, zeker wanneer er tijdens productie nauwelijks afwijkin-gen ontstaan.

Mocht dit concept of eventueel een aangepaste vorm hiervan niet of niet voordelig genoeg geproduceerd kunnen worden in China, dan is het de bedoeling dat het idee met de clips uitgewerkt wordt (afb 9.8 en 9.9). Met het gebruik van clips is het voor de consument nog steeds eenvoudig om het product in elkaar te zetten en uit elkaar te halen, maar er komt wel een aanzienlijk aantal onderdelen bij. De vorm van de wand vereenvou-digd echter ook, dus de kosten voor de wand worden lager. De kosten voor deze manier van verbinden zullen naar verwachting vergelijkbaar zijn met die van het gekozen concept.

afbeelding 9.5 De korte en de lange wand wor-den met elkaar verbonwor-den door in twee verschil-lende richtingen te passen.

afbeelding 9.6 De wijze waarop beide wanden met elkaar verbonden zijn

afbeelding 9.7 Eerste schets voor de schuifverbinding

afbeelding 9.8 Eerste schets van een alter-natieve bevestigingswijze.

afbeelding 9.9 Mogelijkheden voor clips, te ge-bruiken bij de alternatieve bevestiging.

De wanden worden geproduceerd van Polystone. Velda heeft voor een ander model terrasvijver contact met een bedrijf, Xiri, dat vijvertjes kan maken van polystone. Polystone is een sterk en relatief licht materiaal met de uitstraling van beton, de kleine terras-vijvers uit afbeelding 9.10 worden met dit materiaal gemaakt. De kleur kan worden aangepast aan de wensen van de klant. Het materiaal kan op verschil-lende wijzen nabewerkt worden, wat het aantal materiaaluitstralingen flink vergroot. Hoe meer nabewerking wordt gedaan aan het materiaal, hoe duurder het onderdeel is.

In het materiaalschema in bijlage B is te zien over welke materialen is na-gedacht om de wanden van te pro-duceren. Als mogelijkheid kwamen materialen als fermacell(afb 9.11) en gasbeton (afb 9.12) voorbij. Het idee zoals is uitgewerkt in paragraaf 9.2 is in dit materiaal echter niet te maken, omdat beide materialen massief zijn. Bij de intratuin zijn tegenwoordig verschillende bloempotten te koop die gemaakt zijn van kunststof, maar eruit zien als natuursteen. De plantenpotten van het merk Capi en Ardezza (afb 9.13 en 9.14) zijn hiervan een goed voor-beeld. De prototypes van kleine terras-vijvers echter die Velda al laat maken in

China, hadden de beste uitstraling van allemaal. De vijvers bestaan uit slechts een onderdeel en door verschillende nabewerkingen zien de wanden eruit als kiezelstenen en gemetselde leiste-nen. Voor dit ontwerp is een uitstraling als beton voldoende. Dit kost minder nabewerking dan de kiezels en dat zal ook aanzienlijk schelen in de prijs. Behalve het produceren van polystone was ook rotatiegieten in eerste instan-tie een opinstan-tie. Bij rotainstan-tiegieten blijft echter altijd de gietlijn zichtbaar en op-pervlaktebewerking is veel lastiger dan bij het produceren in polystone.

9.3.  Materiaalkeuze

afbeelding 9.11 Gasbeton afbeelding 9.12 Fermacell

Het is niet gelukt om zodanig op tijd een prototype aan te vragen bij Xiri dat hij binnen was voor het drukken van dit verslag. Zodra het prototype binnen is, is het goed om in combinatie met de materialen die gebruikt gaan worden voor het deksel een definitieve afwer-king te kiezen. In afbeelding 9.15 zijn twee afwerkingsmogelijkheden te zien. Zoals vermeld in het programma van eisen, moet de terrasvijver minimaal twee jaar mee kunnen gaan. Dat be-tekent dat er ook weinig (opvallende) verkleuring mag optreden in die tijd. Het voordeel van het gebruiken van polystone als materiaal, is dat het op-pervlak zo gemeleerd is qua kleur, dat een klein verandering in kleur in eerste instantie niet zal opvallen. Naast het kleurverschil, is het belangrijk dat het Polystone tegen temperaturen van 0 tot 50°C bestand is.

Het materiaal kan waterbestendig worden gemaakt. Dit is ook de reden dat de kleine vijvers uit afbeelding X van Polystone worden geproduceerd. In dit geval hoeft het materiaal niet wa-terdicht te zijn, omdat de wanden het water niet hoeven vast te houden. De waterbak van Berdal heeft deze functie al. Bij regen of water dat op een andere manier tegen de wand aan komt, zal het materiaal echter niet van vorm of kleur mogen veranderen.

afbeelding 9.13 Detailfoto plantenpot Capi afbeelding 9.14 Detailfoto plantenpot Ardezza

afbeelding 9.15 Mogelijke afwerkingen tot een betonlook.

10.  Deksel

Het deksel van de vijverbak is het on-derdeel wat het verschil tussen de drie varianten aangeeft. Dat betekent dat er drie versies van het deksel zijn, elk geproduceerd in verschillend materi-aal, waardoor verschillende uitstralin-gen ontstaan. In paragraaf 10.1 worden de materiaalkeuzes die zijn overwogen en de daarmee samenhangende be-slissingen beschreven. Hoe het deksel geplaatst wordt op de waterbak wordt beschreven in paragraaf 10.2. De ove-rige functies van het deksel, zoals de eventuele bevestiging van verlichting, worden beschreven in paragraaf 10.3.

In het materiaalschema van bijlage B is te zien dat er voor elke variant nage-dacht is over een aantal verschillende soorten uitstralingen. Afhankelijk van de geschiktheid van de materialen, is er in een aantal gevallen gekozen.