Dit onderzoek is enorm vertraagd doordat in de enquête de mogelijkheid was gegeven meerdere antwoorden te geven en SPSS dat vervolgens niet kan verwerken. Daarom moesten deze antwoorden als aparte onafhankelijke variabelen opgenomen worden, dit is met de hand gedaan voor twee datasets: die van weigeraars en acceptanten. Vervolgens kwamen er weinig tot geen significante resultaten uit de datasets, waardoor deze samengevoegd gingen worden en de subgroepen met elkaar vergeleken werden in plaats van factoren binnen de subgroep. Het samenvoegen van de datasets heeft tevens een enorme vertraging opgeleverd, omdat niet alle vragen met elkaar te vergelijken waren. Dit resulteerde in missing values voor de logistische regressie.
Naast de manier van enquêteren en het toetsen daarvan, kan inhoudelijk op het onderzoek worden aangemerkt dat in het begin van het onderzoek het inkomen vaak naar voren komt en uiteindelijk dit geen weigering- of acceptatiefactor lijkt te zijn voor de specifieke groep. Deze factor leek een belangrijke vanuit het theoretisch kader en is daarom als eerste hypothese opgenomen in het onderzoek. Huishoudens met een hoger inkomen lijken sneller verhuis geneigd dan mensen met een lager inkomen. Echter kwam zowel de variabele ‘individueel inkomen’ als ‘gezamenlijk inkomen’ niet significant uit de Chi-kwadraat test en dus werden deze variabelen niet meegenomen in de logistische regressie. Achteraf is dit logisch, de actief zoekende, zoeken omdat zij waarschijnlijk al een hoger inkomen hebben, anders blijven zij in hun sociale huurwoning wonen.
De geënquêteerde specifieke groep blijkt ontzettend kritisch. Op de vraag of men het aanbod interessant vond, kon geantwoord worden met ja, nee en nog niet goed genoeg gezocht. De verwachting was dat acceptanten het aanbod interessant vonden en dat weigeraars dit niet vinden. De uitkomst is dat met 99% zekerheid gesteld kan worden dat de kans op acceptatie kleiner is bij iemand die ‘geen interessant aanbod’ heeft gezien, dan bij de referentiegroep: iemand die ‘nog niet goed genoeg gezocht heeft’. Dit is een logische uitkomst. Echter bleek dat de groep mensen die wel interessant aanbod heeft gezien ook een kleinere kans op acceptatie heeft ten opzichte van iemand die nog niet goed genoeg gezocht heeft. Weigeraars zien dus interessant aanbod, maar weigeren de vrije sector huurwoning alsnog.
Ten slotte is het niet mogelijk in te zien welke acceptanten zijn meegenomen in de logistische regressie, dan had er nog onderzoek gedaan kunnen worden naar de mogelijke verschillen tussen de pech-acceptanten en de acceptanten.
Literatuur
Ault, R. W., Jackson, J.D. & Sala, R.P. (1994). The effect of long-term rent control on tenant mobility. Journal of Urban economics, vol. 35(2), pp. 140-158.
Basu, K. & Emerson, P. (2000). The Economics of Tenancy Rent Control. Economic Journal, 110(466), pp.939-962.
Bijker, R., Haartsen, T. & Strijker, D. (2015). How people move to rural areas: Insights in the residential search process from a diary approach. Journal of Rural Studies, 38, pp.77-88.
Bodd, J. & Hofman, J. (1999). Thuis in de buurt. Leefbaarheid en de behoeftenloopbaan van bewoners. S.l.: s.n.
Bos, G. D. & Bruijn, E. M. de. (2007). Van kamerwens naar koopwoning. Onderzoek naar doorstroming aan de onderkant van de Utrechtse woningmarkt. Universiteit Utrecht.
Burns, R. P. & Burns, R. (2008). Bussiness Research methods and Statistics Using SPSS. London: Sage Publications.
Clark, W.A.V., Deurloo, M. C. & Dieleman, F. M. (1994). Tenure changes in the context of micro-level family and macro-micro-level economic shifts. Urban Studies, Vol. 31, No. 1, pp. 137-154.
Clark, W.A.V. & Dieleman, F. M. (1996). Households and housing: choice and outcomes in the housing market. New Jersey: New Brunswick.
Clark, W. and Heskin, A. (1982). The Impact of Rent Control on Tenure Discounts and Residential Mobility. Land Economics, 58(1), pp. 109.
Conijn, J.B.S. & Schilder, F. P. W. (2009). De dubbele kloof tussen koop en huur. ASRE Research paper No. 10. Amsterdam.
Desmet, E. (2012) Activerend woonwensenonderzoek Oude Westen, Rotterdam. Geraadpleegd op 22-11-2016 via http://sms.woonstadrotterdam.nl/Pub/Woonstad-Rotterdam/Afbeeldingen-en-Documenten/Activerend-Woonwensonderzoek-Oude-Westen.pdf. Rotterdam: Platform P.
Duncombe, W., Robbins, M. & Wolf, D. A. (2001). Retire to Where? A discrete choice model of residential location. International Journal of population geography, 7: pp. 281-293.
Eerenbeemt, M. van den & Leunissen, M. (2016). Scheefhuren niet louter probleem in de grote stad. Geraadpleegd op 17-10-2016 via http://www.volkskrant.nl/binnenland/scheefhuren-niet-louter-probleem-in-de-grote-stad~a4396807/. Amsterdam: Volkskrant.
Feijten, P. (2005). Life events and the housing career: A retroperspective analysis of timed effects. Eburon: Delft.
Frederiks, R. (2016). The skewed tenants of Amsterdam’s social housing. Universiteit van Amsterdam.
Geist, C. & McManus, P. (2008). Geographical Mobility over the Life Course: Motivations and Implications. Population, Space and Place, 14: pp. 283-303.
Groot, C. de, Manting, D. & Boschman, S. (2008). Verhuiswensen en verhuisgedrag in Nederland. Den Haag/Bilthoven: Planbureau voor de Leefomgeving.
Groot, C. de, Mulder, C. H., Das, M. & Manting, D. (2011). Life events and the gap between intention to move and actual mobility. Environment and Planning A, Volume 43, pp. 48-66.
Gruis, V. H. (2001). Financieel-economische grondslagen voor woningcorporaties - Het bepalen van de bedrijfswaarde, risico's en het voorraadbeleid. 1st ed. Delft: Delft University Press Science.
Hafner, M., Hoekstra, J., Oxley, M. & Heijden, H. van der (2009). Bridging the gap between social and market rental housing in six European countries. Delft: IOS Press BV.
Hendriks, P. (2014). Waarom Stef Blok geen vat krijgt op scheefwoner. Geraadpleegd op 14 juni 2016 via: https://www.ftm.nl/artikelen/blok-krijgt-geen-vat-op-scheefwoner.
Kullberg, J. (2005). Ouderen van nu en van de toekomst. Werkdocument 113. Den Haag: Sociaal en Cultureel Planbureau.
Kromhout, S. (2006). Doorstroming bevorderen via woonruimteverdeling. Tijdschrift voor de volkshuisvesting, (4), pp. 32-35.
Lange, Y. & Thomas, C. (2010). Een plek onder de zon. De groene Amsterdammer, volume 134, nummer 50-51-52, pp. 30-33.
Lee, E. S. (1966). A theory of migration. Demography, 3 (1), pp. 47-57.
Linneman, P. (1987). The effect of rent control on the distribution of income among New York City renters. Journal of Urban Economics, 22(1), pp.14-34.
Ministerie van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer. (2007). Iedereen een betaalbare woning! Distr. 7083. S.l.: s.n.
Mulder, C. H. (2002). Levenslopen in de sociaal-ruimtelijke context. Amsterdam: Vossiuspers Universiteit van Amsterdam.
Mulder, C. H. & Wagner, M. (1993). Migration and marriage in the life course: a method for studying synchronized events. European Journal of Population, 9: pp. 55-76.
Munch, J. & Svarer, M. (2002). Rent control and tenancy duration. Journal of Urban Economics, 52(3), pp. 542-560.
Obbink, H. (2016). Scheefhuurders zitten nu vaak in een te dure woning. Trouw, 18-10-2016.
Ommeren, J. (2006). Verhuismobiliteit: een literatuurstudie naar belemmeringen tot verhuizen. Amsterdam: s.n.
Ommeren, J. van en Vlist, A. van der (2014). Households' willingness to pay for public housing. Journal of Urban Economics, 92, pp.91-105.
Pacione, M. (2005). Urban geography - A global perspective. Abingdon: Routledge.
Rossi, P. (1955). Why families move: a study in the social psychology of urban residential mobility. Glencoe, IL: Free press, pp. 220.
Short, J. R. (1978). Residential Mobility. Progress in Human Geography, 2, pp. 419-447.
Sieben, I. & Linssen, L. (2009). Logistische regressie analyse: een handleiding. Nijmegen: Radboud Universiteit.
Sims, D. (2007). Out of control: What can we learn from the end of Massachusetts rent control?. Journal of Urban Economics, 61(1), pp.129-151.
Speare, A. (1974). Residential Satisfaction as an Intervening Variable in Residential Mobility. Demography, 11(2), pp.173.
Statistics Solutions (2016). Assumptions of Logistic Regression. Geraadpleegd op 01-12-2016 via http://www.statisticssolutions.com/assumptions-of-logistic-regression.
Veen, C. (2015). ‘Gemiddelde wachttijd huurwoning bedraagt 8 jaar’. Geraadpleegd om 29 mei 2016 via: http://www.nrc.nl/nieuws/2015/09/12/gemiddelde-wachttijd-huurwoning-bedraagt-8-jaar.