Deelconclusie fysieke kenmerken

In deze paragraaf zijn de antwoorden gegeven op de volgende sub-vragen ‘Welke fysieke kenmerken moeten paarden bezitten om ingezet te worden bij paardrijden voor gehandicapten?’ en ‘Welke fysieke kenmerken moeten paarden bezitten om ingezet te worden bij huifbedrijden?’.

Welke fysieke kenmerken moeten paarden bezitten om ingezet te worden bij paardrijden voor gehandicapten?

Volgens de literatuur is 7 jaar de ideale minimum leeftijd om een paard in te zetten voor het paardrijden voor gehandicapten. De minimale aanschaf leeftijd van een paard hoeft hier niet gelijk aan te zijn, omdat het paard de nodige training moet krijgen voordat het ingezet wordt. Uit de interviews bleek dat de gekozen minimale aanschaf leeftijd tussen de 7 en 10 jaar ligt. De maximale leeftijd om een paard aan te schaffen om in te zetten voor het paardrijden voor gehandicapten is 16 jaar. De maximum leeftijd dat een paard in gezet kan worden, hoeft hier niet gelijk aan te zijn, omdat de vitaliteit van een paard kan verschillen per leeftijd. Wanneer het paard het werk niet uit kan voeren door een chronisch lichamelijk gebrek of het ontbreken van het plezier van het paard tijdens het werk, moet het paard met pensioen.

De stokmaat van een paard moet tussen de 1,25 meter en 1,60 meter zijn, wanneer de ruiter ondersteund moet worden. Wanneer de ruiter niet ondersteund hoeft te worden, is de maximum stokmaat 1,70 meter.

Volgens de literatuur zijn brede paarden en pony’s het meest geschikt voor ruiters met evenwichtsproblemen en voor het verlichten van de spierspanning. De geïnterviewde aanbieders gaven geen bepaalde breedte aan als voorkeur, maar gaven de variatie in breedtes als belangrijkste factor.

Een koudbloed heeft bij sommigen een voorkeur, maar warmbloeden zijn ook geschikt. Een volbloed is over het algemeen niet aan te raden, maar als hij aan alle selectiecriteria voldoet en hij blijkt geschikt voor het werk dan is het mogelijk om een volbloed paard in te zetten. Ook hier is variatie genoemd als belangrijke factor.

Er wordt in de praktijk geen richtlijn gehanteerd voor de draagkracht, omdat meer factoren mee spelen dan alleen het gezonde lichaamsgewicht van het paard. De meeste aanbieders hebben een maximaal gewicht voor de ruiters of zij observeren nauwlettend of het paard het aankan. Verder dient het paard een merrie of een ruin te zijn.

Het is zeer wenselijk als het paard een correcte beenstand heeft. Wanneer dit niet het geval is, speelt de mate van de afwijking een rol in hoeverre dit acceptabel is. X-benig in de achterhand, ook wel koehakkig genaamd, is het minder belastend, omdat de gang van het paard hierdoor het minst

71 wordt beïnvloedt. Een bodemnauwe stand, een bodemwijze stand en een franse stand, wanneer deze in mindere mate aanwezig waren, worden als acceptabel gezien. O-benig en X-benig worden gezien als onacceptabel. Bij de afwijkende beenstanden zijn nog vijf andere afwijkingen aangeduid als onwenselijk. Dit zijn: een weke kootstand, een steile kootstand, een bokhoef, een holle stand in de voorknieën en bokbenig. Ook hier speelt de mate van de afwijking een rol. De steile kootstand wordt gezien acceptabel, mits deze in mindere mate aanwezig is.

Goede stevige hoeven zijn het meest gewenst. Het paard mag geen tekenen vertonen van hoefbevangenheid. De Body Condition Score van het paard dient een score te zijn van -1, 0 of +1. Het paard moet ook goed werkende zintuigen hebben. Wanneer het paard klinisch gekeurd wordt door een dierenarts, moet het paard de keuring doorstaan.

Welke fysieke kenmerken moeten paarden bezitten om ingezet te worden bij huifbedrijden?

Voor het huifbedrijden liggen de minimum en maximum leeftijden anders, omdat het bij deze organisaties afhankelijk is of zij het paard zelf willen beleren. Daarom is de minimum leeftijd 2,5 jaar voor de aanschaf van een huifbedpaard dat volledig onbeleerd is. Wanneer het paard wel beleerd is, is 7 de ideale leeftijd om een paard in te zetten voor het huifbedrijden. De maximum aanschafleeftijd is 16 jaar. Het paard moet met pensioen wanneer het een chronisch lichamelijk gebrek heeft, waardoor het paard het werk niet meer kan uitvoeren. Of het paard gaat met pensioen wanneer het geen plezier meer beleeft aan het werk.

Een paard heeft een stokmaat tussen de 1,27 meter en de 1.50 meter, afhankelijk van het soort huifbed waaronder het paard moet komen. Onder het huifbed hebben paarden met een brede rug de voorkeur. Er is een voorkeur voor koudbloeden of een mix van zowel koud als warmbloed. De meeste organisaties hanteren geen richtlijn voor de draagkracht, maar hebben wel een maximaal gewicht voor de ruiters. In de praktijk bleek dat één van de vier geïnterviewde aanbieders voor het huifbedrijden een richtlijn gebruiken voor trekkracht. Eén van de vier gaf ook aan dat de combinatie van het dragen en het trekken het lastig maakt om daar een richtlijn voor te hanteren. Het paard dient een merrie of ruin te zijn. Een paard met een smalle rug, wordt als onwenselijk gezien. Een correcte beenstand is het meest gewenst. Wanneer dit afwijkt, speelt niet alleen de mate van de afwijking een rol, maar ook of het paard tegen het huifbed aan komt. De Franse stand, x-benig, o-benig, toontredend en bodemwijd, worden gezien als onacceptabel. Enkel de bodemnauwe stand is in mindere mate, acceptabel. Hiernaast zijn nog vier andere afwijkingen aangeduid als onwenselijk. Dit zijn: een weke kootstand, een bokhoef, een holle stand in de voorknieën en bokbenig. Ook hier speelt de mate van de afwijking een rol.

Goede sterke hoeven zijn erg belangrijk wanneer de organisatie veel op de weg rijdt. Het is onwenselijk dat een paard tekenen vertoont van hoefbevangenheid. Het paard dient een Body Condition Score te hebben van -1, 0 of +1. De zintuigen van een paard dienen goed te werken. Indien het paard klinisch gekeurd wordt, moet het paard de keuring doorstaan.

72