is ook een geweldige periode van tien jaar in Enschede en de Universiteit Twente (UT) afgelopen voor mij. Ik ben dankbaar voor de mensen die ik hier heb mogen ontmoeten, om mee te leren, te werken, te praten, te kletsen, drinken en dansen, heel veel lol mee te hebben en met wie ik lief en leed heb gedeeld.
Allereerst bedank ik Linda en Chris. Linda, de afgelopen maanden waarin ik mijn thesis heb geschreven, zijn zwaar geweest. Jij hebt grotendeels ons leven gerund en geweldig voor mij en Chris gezorgd. Ik schijn lang geleden gezegd te hebben dat ik het onzin vond dat wetenschappers altijd hun partner bedanken bij dit soort gelegenheden. Nu weet ik echter waarom dat gedaan wordt. Liefste, je bent altijd mijn steun en toeverlaat geweest en ik hoop dat in de komende tijd ook weer voor jou te kunnen zijn. Chris, ondanks dat je dat nog niet weet heb je ook een beetje geholpen. Jouw oneindige, stralende vrolijkheid is aanstekelijk. ’s Avonds zorgde je er voor dat ik alle gedachten over mijn thesis even van me af kon zetten. Iedere morgen zorg je er voor dat ik net als jij blij ben dat er weer een nieuwe dag is om te beleven. Je bent het allerliefste knulletje dat ik ken en papa’s grote kerel. Ik heb geen moment gedacht dat het zo geweldig zou zijn om jou in mijn leven te hebben. Het zal nog even duren voordat je dit kunt lezen, en nog veel langer voordat je dit ook ´echt begrijpt.
Dan wil ik Bennie en Michel bedanken, mijn promotors, begeleiders en mentors. Bennie, jij hebt mij onder je hoede genomen. Het eerste jaar is voor mij een grote zoektocht geweest in een nieuw vakgebied. Jij hebt mij alle ruimte gegeven om mijn eigen weg te bepalen voor mijn onderzoek. Verder wist je altijd feilloos er de vinger op te leggen hoe we een nieuw geschreven artikel beter uit de verf konden laten komen, zelfs (of misschien wel juist) bij onderwerpen die wat verder van je af lagen. Maar vooral ben ik je dankbaar voor de motivatie, zorg en vaderlijke adviezen die je mij gegeven hebt. Michel, toen ik ongeveer een jaar bezig was, was het duidelijk dat mijn interesse om het brein te modelleren bijzonder goed aansloot bij jouw kennis en onderzoek. Ik kan me eigenlijk niet meer precies herinneren hoe ik nu een vast onderdeel van de zwaan-kleef-aan Clinische Neurophysiologie groep ben geworden. Dat is, in jouw woorden, heel organisch gegaan. Jouw unieke achtergrond als medi- cus en natuurkundige zorgde dat wij bijzonder goed konden praten en sparren. Ik heb
erg genoten van onze ge¨engageerde gesprekken over neuro(patho)fysiologie, en over de wetenschap in het algemeen. Met jullie beiden was het altijd prettig samenwerken aan de geschreven artikelen.
Dan mijn collega’s van de NIM en de CNPH groep en het ECTM. Het was bij- zonder fijn om met jullie, een mix van mensen met verschillende achtergronden en persoonlijkheden, samen te werken, te discussi¨eren, te lunchen, te lachen, koffie te drinken, dingen te solderen, borrels en uitjes te houden, frustraties te delen, langs de viskraam te gaan, Sinterklaas te vieren, en goedmoedig elkaars discipline te dissen. Na zes jaar natuurkunde was het een aangename verandering om ook vrouwelijke collega’s te hebben (waarbij Shaun dan mooi weer wat tegenwicht gaf in de CNPH groep). Ik zou over ieder van jullie graag een stuk tekst schrijven met waarom jullie zo geweldig zijn, maar dat zou een enorme klus zijn, waar ik nu de tijd niet voor wil nemen. Expliciet noem ik nog de verscheidene secretaresses, voor alles wat jul- lie voor mij geregeld hebben, Wim voor alles wat hij altijd voor ons geklust heeft en de ICTS voor hun snelle service. De studenten die ik heb mogen begeleiden als dagelijks of technisch begeleider tijdens Bachelor en Master projecten wil ik ook be- danken. Het was prettig samenwerken en jullie kwamen met interessante problemen en inzichten, waardoor ik zelf ook veel geleerd heb van jullie opdrachten. Evenzo ook de studenten die ik practicum en college heb gegeven. Jullie waren bijzonder ge¨ınteresseerd, gemotiveerd en ook met jullie heb ik lol gehad.
I would like to thank the people I have collaborated with internationally. Pro- fessor Netoff for suggesting measurements of the anoxic depolarizations in his lab. Tyler for doing the measurements and discussing the results with me, as well as for the good times we had in Paris, and together with Abbey, teaching me some additions to my American English vocabulary. Professor Graf for hosting me in his institute and giving me the opportunity to do experiments in his lab, and for the fruitful dis- cussions we had on spreading depression. I have learnt a lot during the experiments in the MPI and it is unfortunate that I have not been able to include this work in my thesis anymore. I would also like to thank the other people at the Max Planck In- stitute for neurological research in Cologne, especially Delphine and Heiko, for our discussions on SD, working together on the in vivo measurements, for which I also would like to thank Hiroyuki, the fun at the conferences and my days at the MPI, and for scaring the living daylights out of me when I was working late in the office.
Furthermore, I would like to thank the friendly, enthusiastic and sociable people I met at the conferences, especially the communities from the Cerebral Blood Flow & Metabolism and the Computational Neuroscience conferences. The conferences have been useful and motivating, as well as a lot of fun: I never expected neuroscientists to throw such great parties.
Als laatste bedank ik dan nog kort de rest van de mensen die van mijn tien jaar op de UT zo’n mooie tijd hebben gemaakt: mijn oud-studiegenoten en doegroepbroert-
123 jes, de leden en docenten van Arabesque, 4 happy feet, de balletgroep en Arashi, en mijn huisgenoten van het Pinohuis en Campuslaan 71.