Johannes Pieter (Jop) van den Berg werd in 1988 geboren in toenmalige Academisch Ziekenhuis Groningen, waar hij naar terugkeerde na het behalen van zijn VWO-diploma als student Geneeskunde in 2007. Het heette toen inmiddels het Universitair Medisch Centrum Groningen (UMCG).
Gebiologeerd door het vak van de anesthesioloog rondde hij zijn studie in 2013 af met een semi-artsstage en stage wetenschap op de afdeling anesthesiologie van het UMCG. Hij vervolgde zijn carrière als PhD-student in de onderzoekslijn van de anesthesiologische farmacologie onder de enthousiasmerende leiding van Prof. Dr. Michel M.R.F. Struys, Prof. Dr. Anthony (Tony) R. Absalom, Dr. Hugo E.M. Vereecke en later Dr. Pieter Colin, waarvan dit proefschrift de afronding is. Gedurende dit traject startte hij met zijn opleiding tot
anesthesioloog met Prof. Dr. J.K. Götz Wietasch als opleider en urgentiegeneeskunde als differentiatie. Zijn perifere opleidingsjaar genoot hij o.l.v. Dr. Jan Petersen in Heerenveen. Naast zijn opleiding verwierf hij een basiskwalificatie onderwijs (BKO) vanuit zijn liefde en interesse voor onderwijs en opleiding. Hij ontwierp hiervoor het nieuwe junior co- assistentschap anesthesiologie waarin nu veel meer studenten kennis kunnen maken met het vak.
In zijn vrije tijd is hij maatschappelijk actief als arts bij diverse publieksevenementen (o.a. festivals, sportevenementen) vanuit het Rode Kruis en als medisch manager
evenementenzorg van deze organisatie. Hij is sinds 2013 medisch manager vanuit deze organisatie voor de Vierdaagse van Nijmegen waar hij leiding geeft over de medische dienst (ca. 60 artsen en verpleegkundigen) en samenwerkt met ketenpartners en inspectie voor gezondheidszorg en jeugd. Hij houdt van fietsen, zeilen, golf (met zijn vader), varen en zwemmen.
ook om als individu te groeien in de competenties die bij het onderzoekschap horen. En dat
heb ik gedaan in de afgelopen zeven jaar, waarvoor ik mijn dank wil uitspreken aan iedereen
die op wat voor manier dan ook een bijdrage heeft geleverd aan dit proefschrift: jullie maakten mij een betere wetenschapper en hielpen mij dit proefschrift een te maken om trots op te zijn. In het bijzonder wil ik een aantal mensen bedanken.
Allereerst mijn promotor, prof. dr. M.M.R.F. Struys. Als een jong en bijdehand broekie
haalde u mij binnen in een wereld waarvan ik dacht er nooit in te geraken; wetenschap is immers voor slimme mensen. We raakten in gesprek tijdens mijn stage wetenschap en u gaf mij de kans te promoveren in een vakgebied dat zo mooi en relevant is voor de
anesthesiologie. U leerde mij de kneepjes van het wetenschappelijke vak, diplomatie en omgaan met wetenschappelijke frustraties. Maar naast professioneel hielp u mij ook mijn persoonlijke grenzen te verleggen, bijvoorbeeld door mij naar de andere kant van de wereld (V.S.) te sturen voor een cursus en later een congres. Dank voor alle goede en leerzame gesprekken, de hulp bij het schrijven van de artikelen en proefschrift en bedankt vooral voor de hulp bij mijn persoonlijke ontwikkeling naar het worden van een goede clinicus en wetenschapper. Hopelijk nog vele jaren.
Mijn tweede promotor, prof. dr. A.R. Absalom. Professor, ook jou heb ik tijdens mijn stage
wetenschap leren kennen. Over de jaren ben je een steun en toeverlaat geweest en heb ik het geluk gehad ontzettend veel te kunnen leren van een ‘grote naam’ in de
anesthesiologische wereld. Altijd kon ik bij je terecht voor vragen en suggesties. Zowel in de kliniek als in de wetenschap heb ik de eer gehad veel van je te mogen leren. Bedankt daarvoor.
Mijn co-promotores, dr. Hugo Vereecke en Pieter Colin. Beste Hugo, hier is ‘ie dan. Tal van
skype-sessies verder, semantische discussies rijker en nu dus een proefschrift verder. Bedankt voor alle tijd die je in mij stak om mij te vormen naar de wetenschapper die ik nu ben. Je hebt mij geleerd dat de wetenschap een wielertour is, bergop, wind tegen en met mensen die stokken in je spaken proberen te steken, en dan toch gewoon doorgaan, want het is zo mooi daar boven. En dat is het ook. Wat bezielt de wetenschapper om na sommige tergende frustraties toch de lol te zien om een nieuw project te starten? Je liet het mij inzien. We discussieerden en lachten over de voor- en namiddag (want hoe laat spraken we nou precies af?) en de verschillen tussen het QWERTY en AZERTY toetsenbord. Een ding is in ieder geval zeker: Walibi pretparken zullen voor mij nooit meer hetzelfde zijn. Dankjewel voor een leerzame periode.
Pieter, Je hielp mij verder op weg met de interpretatie en kennis van en over complexe farmacologische mathematische principes. Je hebt me kennis leren maken met de
Bayesiaanse statistiek en we hebben daar met regelmaat van gedachte over gewisseld. Bedankt voor jouw heldere uitleg en collegiale ondersteuning in dit traject.
Beste leden van de beoordelingscommissie, bedankt voor jullie tijd en oordeel om dit
proefschrift te waarderen op zijn waarde. Zonder jullie geen proefschrift.
Mijn opleider, prof. dr. Götz Wietasch. Beste Götz, bedankt voor alle momenten dat wij
spraken met elkaar en de prettige opleider-aios-verhouding. Ontzettend bedankt voor de hulp bij mijn tocht naar het doctoraat. Je hebt mij zien ontwikkelen over de jaren op professioneel en persoonlijk vlak en hebt mij denk ik bijna net zo goed leren kennen (met al mijn zeker- en onzekerheden) als de mensen dicht om mij heen. Je hebt mijn passie voor medisch-onderwijs ontdekt, herkend en helpen te verzilveren met een BKO. Bedankt voor je oneindige hoeveelheid tijd waarin ik bij je aan kon kloppen, ondanks je drukke agenda. Bedankt ook voor je ongevraagde hulp op de momenten dat ik er zelf nog niet helemaal aan toe was om om hulp te vragen. Ik heb erg veel aan je gehad en hoop dat we die lijn nog een tijd lang kunnen voort zetten!
Alle co-auteurs, bedankt voor jullie hulp bij de totstandkoming van de stukken die tot dit
proefschrift hebben geleid. Zonder jullie had ik dit niet gekund.
Collega onderzoekers, zonder specifieke namen te noemen (uit angst er een te vergeten) wil ik jullie bedanken voor een inspirerende onderzoeksomgeving, waarin we in alle richtingen
van elkaar kunnen leren en hebben geleerd. Toch drie namen, Laura, Jaap Jan en Marko,
bedankt voor de goede gesprekken in de tijd, ik heb veel van jullie geleerd! Bedankt ook voor de gesprekken aan het begin van mijn promotie; mede dankzij jullie heb ik hierin een
goede keuze kunnen maken. Bedankt Marko, voor mijn positie als paranimf. Dank ook aan
alle studenten die hebben meegeholpen met al het werk dat is verzet en nog moet worden
verzet!
Leden van het onderzoeksbureau. Bedankt voor jullie hulp, in welke vorm dan ook. Rob,
Tinka en Froukje voor alle (niet enkel administratieve) ondersteuning. Alle anderen die op welke manier dan ook bijdroegen, bedankt daarvoor!
Collega’s van het secretariaat en stafonderstening. Bedankt voor jullie hulp! Op de
achtergrond zijn jullie de drijvende kracht achter het onderzoekswerk. Bedankt voor al het gepuzzel in agenda’s van drukke mensen; jullie kregen het gedaan. En onderschat ook nooit het belang van een gezellig praatje tussendoor, dankjulliewel daarvoor!
Staf en AIOS, aanneesstthheessiieemmeeddeewweerrkkeerrss,, PPAACCUU-- vveerrpplleeeeggkkuunnddiiggeenn eenn aallllee aannddeerreenn ddiiee iikk iinn lliijjnn hhiieerrmmeeee vveerrggeeeett ttee bbeeddaannkkeenn, bedankt voor jullie ondersteuning! Jullie maken het werk van een onderzoeker mogelijk. Zonder jullie geen wetenschap. Collega’s van toen en nu, bedankt! Laten we trots zijn op elkaar.
Vrienden en familie, dit is het stuk van het proefschrift waar ik misschien nog wel het allermeest tegenop zag, uit angst hier mensen te vergeten. Om dat te voorkomen houd ik het algemeen: jullie hebben allemaal veel belangstelling getoond en hebben allemaal offers geleverd, omdat er ‘natuurlijk’ nooit tijd was om iets in te plannen. En wie ik wel gezien heb: wat heb ik genoten van de bezoekjes, gesprekken, etentjes, wijndates, heerlijke
whatsappconversaties (bedankt ook vrienden van de PanEssay, zonder jullie cynisme zou het
leven maar saai zijn), spelletjesavonden etc. Jullie zijn een waanzinnig tof en gemeleerd gezelschap. Ik bof met jullie!
Collega’s van het Rode Kruis, voor zover niet te scharen onder vrienden en familie, bedankt voor jullie plezierige afleiding van de werkelijkheid. Jullie zijn een maf stel, waarbij ‘even’ een wandeltochtje organiseren of ‘even’ een noodhospitaaltje bouwen in een handomdraai gedaan is.
Paranimfen. Beste Esther, we hebben elkaar leren kennen in Heerenveen en zijn sindsdien goede vrienden geworden. We waren op elkaars bruiloft en ik zat naast je aan een of andere rare tafel in Leiden. We kennen elkaar goed en ik ben blij met zo’n prettiggestoorde vriendin
en collega als jij. Beste Peter, we kennen elkaar vanaf het eerste jaar geneeskunde en
hebben veel met elkaar mee gemaakt! We gingen in de jaren van wijn naar whiskey en je was met trots mijn getuige op mijn bruiloft. Het is een eer om je hier weer aan mijn zijde te hebben. Bedankt voor zoveel jaren vriendschap!
Mijn ouders. Bedankt voor een veilige jeugd (en alles wat daarna kwam), waarin ik alle mogelijkheden heb gekregen om te doen en worden wat ik wil. Ook na mijn vertrek naar Stad, was ik altijd welkom aan jullie eettafel. Jullie belangstelling, begrip en liefde waren oneindig en ik kon altijd bij jullie terecht voor raad en daad.
Mijn broer. Roelof, jij blijft van ons beiden de wetenschapper, als je het mij vraagt. Jij was
een rolmodel en een voorbeeld, misschien zelfs wel zonder dat je het door had. Je speelde en speelt een belangrijke rol in mijn leven en leerde mij (soms heel letterlijk) een lijn tussen twee punten te trekken en het avontuur te starten, soms met absurdistische doelen. Laten we maar weer eens gaan fietsen.
Allerliefste Bryan, leuk he, een dokter? Jij hebt van alle mensen het grootste offer geleverd
en ziet het toch nog altijd zitten met mij. Naast een tijdrovende opleiding zat ik, als ik dan weer thuis was ook nooit stil: promotie, studie en al die hobbies. Gelukkig had ik nóóit stress
en heb je ook nóóit hoeven lijden daaronder… Jij bent diegene bij wie ik thuis kom en aan wie ik alles durf te zeggen. We voelen elkaar aan en weten zonder het te zeggen wat de ander denkt. Het waren drukke jaren en we hebben nog wat vakanties en uitjes in te halen, maar gelukkig was jij er altijd voor mij. Ooit komt die nieuwe auto er wel, hoor. Ik hou heel veel van jou! Dankjewel!
Lieve Couscous en Boots, jullie waren er altijd. Niet zelden droegen jullie aan dit proefschrift
met inspirerende, innovatieve teksten zoals “as;lkjs;efijillkseflij” (zo jammer dat we jullie antwoorden op alle wetenschappeijke vraagstukken nog niet goed hebben begrepen, want ik weet dat jullie gelijk hebben). Bedankt voor jullie aaibaarheid en knuffels op lange avonden of als de emoties even opliepen.