Conclusies t.a.v. de overplaatsing

De wijze waarop het kind wordt voorbereid op diens vertrek wordt door het kind als prettig ervaren. Aanvankelijk was ik de mening toegedaan dat het kind eerst een aantal keer het SOS-kinderdorp Suriname moest bezoeken, voordat hij/zij daar daadwerkelijk moest wonen. Echter, gedurende het onderzoek heb ik deze mening bijgesteld. De kinderen reageren namelijk altijd zeer enthousiast op het nieuws, vinden het spannend en kunnen niet wachten tot het zo ver is. Zij vinden het dus niet eng en om die reden acht ik een aantal bezoekjes vooraf ook niet noodzakelijk. De kans dat het kind allemaal mooie verhalen vertelt over de plek waar hij/zij gaat wonen, kan zelfs tot jaloezie van andere kinderen leiden. Bovendien kunnen deze kinderen zich misschien verdrietig voelen, omdat zij daar niet mogen wonen. Dit maakt de reeds genoemde bezoekjes zelfs onwenselijk in mijn ogen.

De wijze waarop het kind wordt ontvangen door SOS-kinderdorp Suriname vind ik ook goed te noemen. Met de ballonnen en de tekeningen van de nieuwe broertjes en zusjes wordt het een feestelijke aangelegenheid en het kind voelt zich hierdoor gewenst. Ook reageren de nieuwe broertjes en zusjes enthousiast op de komst van een nieuw gezinslid. De SOS-moeder

koopt ook allemaal nieuwe spullen voor hem/haar om het feest compleet te maken. Hiernaast wordt het kind goed in de gaten gehouden en indien het noodzakelijk is, krijgt het kind hulp in de vorm van huiswerkbegeleiding of een therapeutische behandeling van de psycholoog. De wijze waarop de kinderen worden begeleid bij het SOS-kinderdorp Suriname hoeft naar mijn mening niet aangepast te worden aan die van het Lotjeshuis. Ten eerste omdat het een geheel andere structuur heeft (een kindertehuis versus een pleeggezin). Ten tweede omdat de zaken die ik in de begeleiding, zoals deze gegeven wordt in het Lotjeshuis, als positief beschouw, eveneens opgenomen zijn in de begeleiding van de kinderen van SOS-kinderdorp Suriname.

7.4.2 Conclusies t.a.v. de tijd waarin het kind nog in het Lotjeshuis is

De duur tussen het moment waarop aan het kind wordt medegedeeld dat hij/zij spoedig gaat verhuizen en het moment dat het kind daadwerkelijk gaat verhuizen, kan wel een aantal maanden duren. Het kind wordt daar erg nerveus en ongeduldig door. Het feit dat de overplaatsing van een kind lang kan duren, wordt veroorzaakt door de bureaucratische

rompslomp van de nodige papieren, door onvoldoende moeders bij SOS-kinderdorp Suriname en door het advies van een leraar om even te wachten met de overplaatsing. Ik concludeer hieruit dat het Lotjeshuis zich er niet van vergewist of er nog plek is in het SOS-kinderdorp Suriname en de leerkracht niet om advies vraagt, alvorens zij het kind inlicht over de

verhuizing. Door de gespannenheid en nervositeit van het kind lijkt mij het verstandig om dit anders aan te pakken.

Ten tijde van het vertrek neemt iedereen wel afscheid van het desbetreffende kind, maar er is geen sprake van de zogenoemde afscheidsrituelen. Soms kan dit goed zijn voor zowel het kind dat vertrekt als voor de kinderen die achterblijven. Hiernaast krijgt het kind dat vertrekt, behoudens de kleding, medicijnen en andere benodigdheden, geen aandenken mee. Zo’n aandenken kan het kind helpen, indien deze last krijgt van heimweegevoelens. Hiermee kan een aandenken een houvast voor het kind zijn tijdens de periode van een grote verandering. 7.4.3 Conclusies t.a.v. de tijd waarin het kind (net) is verhuisd

Verschillende instanties, zo ook het SOS-kinderdorp Suriname, geven aan de informatie over het kind en dan met name de achtergrondgeschiedenis en de problemen van het kind summier en niet concreet te vinden. Het rapport dat door het MOB is opgesteld, betreft een

momentopname en geeft hierdoor een vertekenend beeld van het kind. Hierdoor kunnen de SOS-moeders voor verrassingen komen te staan en wordt er niet op tijd begonnen met een gepast hulpverleningsplan. Soms is de voogdijtoewijzing nog niet geregeld. Het

SOS-kinderdorp Suriname maakt soms een uitzondering op de regel dat de voogdij geregeld moet worden, alvorens het kind geplaatst kan worden. Echter, ouders kunnen hun kind dan terugeisen en aangezien veel rechters in het voordeel van de ouders beslissen, moet het kind na een zeer korte periode weer verhuizen. Uit de gehechtheidstheorie blijkt dat dit een nadelig effect op de hechting van het kind kan hebben. In het slechtste geval kan het kind zich aan geen enkele volwassene hechten met alle gevolgen van dien.

Hoewel het Lotjeshuis en SOS-kinderdorp Suriname de broertjes en zusjes bij elkaar trachten te houden, lukt dit niet altijd. Een jongetje heeft zijn broertje in bijna een jaar tijd slechts eenmaal gezien. Hij mist zijn broertje dan ook heel erg, heeft heimwee naar het Lotjeshuis en wil dan ook graag terug. Deze gevoelens maken dat het kind zich afzet tegen SOS-kinderdorp Suriname en als reactie hierop wordt het kind vaak gestraft.

7.4.4. Eindconclusies

kind door het nieuwe gezin in tact gehouden worden, evenals de observaties van het kind. De volgende zaken dienen wel veranderd te worden:

- Het moment waarop het kind wordt ingelicht over de verhuizing; - Het ontbreken van afscheidsrituelen;

- De informatie over het kind over diens achtergrond, geschiedenis en gedrag; - Het moment waarop de voogdijtoewijzing wordt geregeld;

- De frequentie van het contact tussen broertjes en zusjes indien zij gescheiden van elkaar zijn.

7.5 Afsluiting

In dit hoofdstuk heb ik op basis van de onderzoeksgegevens conclusies getrokken aangaande de volgende onderwerpen: de begeleiding van de kinderen van het Lotjeshuis, de begeleiding van SOS-kinderdorp Suriname en de overplaatsing van een kind.

Om de reeds genoemde zaken te kunnen veranderen, dienen deze vertaald te worden in aanbevelingen teneinde de veranderingen ten uitvoer te kunnen brengen. Deze aanbevelingen komen in het volgende hoofdstuk aan de orde.