Den H. CASIMIRVSPrins van Polen etc. Naer O.L. Vrovwen, ghecosen voor Patroon vande Sodaliteyt der meerder-iaerighe Ionghmans in't Collegie der Societyet IESV binnen Mechelen 1651.
Heeft geraeckt syne Reliquien l'image a touché ses Reliques
VVat dunckt u van dit soet gelaet? Het schynt, daer eenen Enghel staet:
Het Cruys, de Lely ende Maeght Den Prins oock in sijn herte draeght.
Lof-dicht ter eeren van den H. Casimirus,
PRINCE VAN POLEN, naer onse Lieve Vrouw gekosenTOTPATROON VANDE
SODALITEYTin't jaer 1651. van de MEERDER-JAERIGE JONGH-MANS In het Collegie der SOCIETEYTJESU
Binnen MECHELEN
SIet hier een Conincx Soon,+ By Godt een uyt-vercoren, Prins CASIMIERgenoemt, Vyt Casimier geboren;
Heel wonder inde deught, En wonder inden naem;+ Met recht by alle menschen, En Godt seer aen-genaem. Van't HUYSvan Oostenryck+
VV is CASIMIERgesproten Vyt d'edel JSABEL
In wien men sagh besloten Den Adel met de deught; Van soo een weerden Stam Dit heyligh wonderkindt Prins CASIMIRUSquam.
+ Casimirus den III. Coninck van Polen was den Vader vanden Prince Casimirus. + Casimirus. letter-keer Casus miri
+ Jsabella Dochter van Albertus II. Arts-hertogh van Oostenryck, Coninck van Bohemen, van
O wat een groote vreught Voor Moeder ende Vader, Met soo een wond'ren Soon, 't Geluck van bey te gaeder! Ghy zijt wel om u Croon Van heel het Ryck geacht, Maer meer om desen Soon, Die ghy hebt voort-gebracht. Hoe heyligh sal dit kindt Prins CASIMIERnoch wesen! Een Prins van heel het Ryck Voor d'ander uyt-gelesen!
VVeet dat hy van u Croon De Peerel wesen sal, En onder heel 't Geslacht Verheven boven al. Dat heeftmen wel gesien Oock in sijn jonge jaeren: Dan wist hy met den tydt Veel deughden te vergaeren;
En soo hy meerder wierdt, Te meer aen Godt beviel Sijn suyver brandend' hert En on-geschende ziel.
+
Gelijck het Sonne-licht, Dat opde aerd' comt daelen
In't rysen voorder groeyt,+
En door sijn helder straelen Ons meer en meer verlicht Tot 't midden van den dagh, Aldus men CASIMIER
In deughden groeyen sagh. Den dagh was noch te cort; VVas hier niet mê te vreden, Maer gingh den heelen nacht Oock in't gebedt besteden:
Hoe dickwils d'helle Maen Hem voor de Kercken sagh! VVaer hy oock heel den nacht Ter aerden neder-lagh! Seght my ô Hemelsch Hof, ô Engels van daer boven; Als ghy dien teeren Prins Soo sijnen Godt saeght loven,
VVaert ghy niet heel verstelt, Als g'hem ter aerden vondt? Voorwaer ick meyn', dat ghy Hier heel verslaegen stondt. Dan sliep hy voor een tydt, Doch sliep als in een waecken, Tot sijnen Godt te naecken;
De ziel was dan gerust, In volle peys en vrê,
VVant Godt oock met hem sliep, En waeckte t'samen mê. Hoe meer ghy letten sult Op CASIMIRUSwercken, Hoe meerder hem sult sien, En wonderlijcker mercken: In hem was anders niet Als liefd' en Godes min, Al wat hy onder-nam, Dat hadt iet wonders in. VVat mensch beschryven sal Sijn droevigh mede-lyden Met Iesus Godt en mensch, Die soo hadt willen stryden
Oock tot de doodt des Cruys Voor't menschelijck geslacht. VVat smert voor CASIMIER, Als hy het over-dacht! Hoe was sijn hert bedroeft Om Christi bitter sterven Ach 't was al sijnen wensch, Sijn leven oock te derven!
VVel hoe, seydt hy, sal Godt Voor my gestorven zijn?
En sal ick plichtigh mensch Oyt leven sonder pyn? Ghy weet ô droeve Maeght, Ghy kont'er best van spreken, Hoe 't medelydend' hert Van droefheydt quam te breken;
Als hy in Christi doodt Oock uwe smert aen-sagh, Ach 't was oock in sijn hert VVel eenen harden slach! Hy treurde met de Maeght Als Soon of liefsten Broeder, VVant hy hadt haer van jonckx Vercoren voor sijn Moeder,
En met een teere liefd', En suyver hert bemindt, Om soo haer vriendt te zijn, En aen-genomen kindt. Dat soet en heyligh Dicht Hier van genoegh can spreken,+ VVaer in sijn teer gemoedt Tot haer soo heeft gebleken:
Looft, seydt hy, myne ziel, Looft haer op't aldermeest, Verheft oock door het jaer En viert Marias' Feest.
Gants was hy tot die Maeght In liefde op-getogen
Tot spyt van Venus kindt; Dat eens quam aen-gevlogen,
Vol anghst en heel ontstelt Met boogh en pyl in d'handt, Om in die suyver ziel t'ontsteken sijnen brandt; Maer 't was al te vergeefs; Het hadt voor niet geschoten; Dit schieten hadt wel haest Aen 't dertel wicht verdroten;
Den schutter met sijn schicht Hem geensints schaden kondt, VVant't suyver hemelsch stael Hadt eerst sijn hert gewondt; Hier-op soo vloodt het wicht; En qualijck was 't verdwenen, VVanneer een helder licht Sijn ziel weer hadt beschenen
Van meerder suyverheydt, En van een hooger prys, Heel eyghen aen een geest Van't hemelsch Paradys. Dien Enghel CASIMIER
By Godt meer als een mensch Om sijne deught verheven;
VVanneer een heete korts 't Teer lichaem over-viel, Doch sonder achter-deel Van d'on-bevleckte ziel. Eylaes de korts verheft, Prins CASIMIERmoet sterven, En in sijn eerste jeughdt Hy moet het leven derven;
Maer hoort noch eens ô Prins, Hoort eens den Medecyn: VVilt ghy heel buyten vrees En uyt 't peryckel zijn, Ghy moet de Suyverheydt, Oft wel het leven laeten; Niet anders u voor't lest ô Prins sal connen baeten;
ô VVonderbaeren slach! Siet wel, wat ghy verkiest, Oft anders al de hoop' Van't leven ghy verliest. Seer wel: ick liever sterf, Om suyverlijck te sterven; 'k VVil, midts ick suyver sterf, Dit leven geeren derven;
'k Heb lanck genoegh geleeft, Al sterf ick inde jeught, Als ick in Godt maer sterf, En in die suyver deught.
+
Dat sneeuw-wit suyver dier Van eertydts hoogh verheven, Moet sich aen CASIMIER
Al verr' ten onder geven: Om't slyck maer te ont-gaen, Dit beestjen liever sterft; Aldus uyt suyverheydt Den Prins het leven derft. ô VVonder heyligh Prins Vyt Suyverheydt gestorven! ô Suyver offerand'! Als nu noch on-bedorven!
Dus Godt den Prins vereert, Dat 't vleesch niet en bederft, Terwyl sijn suyver ziel Den loon uan glori' erft. Verheught u Polsche Volck In CASIMIRUSLeven, Die sich ter eeren Godts Ten besten heeft gegeven,
Verheught u in dien Prins, Die oock sijn vaderlandt
Soo dickwils heeft bewaert Van Turck, en 'svyandts handt. Gaet voort u weerden Prins Vyt danckbaerheydt te vieren, Gaet voort sijn jaersche Feest Met vreughden te vercieren;
Jck hop', noch ander volck Hem oock verheffen sal, En sijne wonder deught Verconden over al. VVy comen oock voor't lest Tot u hoogh Prins geboren, Alhier voor ons Patroon Te MECHELENvercoren;
VVilt ons behulpsaem zyn, Vw' Dienaers alle-gaer, Soo wel op dese Feest, Als door geheel het jaer. Siet dees vergaederingh' Van Jonckheydt uyt gelesen; ô Suyver Jongelinck
VVilt haer een toe-vlucht wesen; Ghy sult op ons Autaer, En in ons herte staen: Doch wilt oock u soet hert, En oogen op ons slaen.
Maer als wy uwen loff, En deughden soo betrachten, Jck hop', gy door uw' jonst Ons niet en sult verachten; Jck hop, dat gy by Godt Sult wesen ons Patroon, Om soo daer naer met V t'Ontfangen d'Hemelsch Croon.