• No results found

Vrijmoedig christen

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Vrijmoedig christen"

Copied!
1
0
0

Bezig met laden.... (Bekijk nu de volledige tekst)

Hele tekst

(1)

K E R K

12

K E R K + L E V E N - 3 D E C E M B E R 2 0 0 8

L

ANG geleden, tijdens de eerste eeuwen van de Kerk, waren de meeste de dopelingen volwassenen.

In de meeste parochies in West-Europa wordt echter al sinds mensenheugenis geen volwasse- ne meer gedoopt. Het begrip cate- chumeen (geloofsleerling) is er de meeste christenen volstrekt onbe- kend. Elders is dat anders. In tal van Afrikaanse en Aziatische lan- den behoren geloofsleerlingen tot het leven van elke parochie.

Reeds enkele jaren bereiden in Frankrijk meerdere duizenden volwassenen tussen de twintig en de veertig zich voor op doopsel en vormsel. Alleen al in het bisdom Parijs ontvingen vorig jaar tijdens de paasnacht driehonderd perso- nen de zogeheten initiatiesacra- menten. In België waren er dat welgeteld 164, vooral in de hoofd- stad.

Thuiskomen

Vragen om gedoopt te worden, doen geloofsleerlingen om diver- se redenen. Aan de basis ligt vaak een breukervaring. Ook blijkt het meestal een verlangen dat al ja- ren rijpte. In vele gevallen is ook de voorbereiding van een huwe- lijk de rechtstreekse aanzet, en blijkens onderzoek speelt de fi- guur van de grootmoeder vaak een belangrijke rol in het christen worden.

Paulus VI voerde in 1972 de ini- tiatie van volwassenen opnieuw in. Het betreft een thuiskomen in het kerkelijke leven en gebeurt volgens de zogeheten orde van dienst voor de initiatie van volwas- senen. Reimund Bieringer, pro- fessor theologie aan de K.U.Leu-

ven, was al in de jaren 1970 gegre- pen door deze wezenlijke ver- nieuwing. Hij leverde tijdens de studiedag in Leuven de hoofdtoe- spraak. „Ik begreep meteen dat deze ritus niet enkel een struc- tuur bood om volwassenen die om het doopsel vragen te initiëren,”

alzo de theoloog, „maar ook een kader aanreikte voor de vernieu-

wing van het hele kerkelijke le- ven.”

Wat kunnen parochieleven en catechese in de parochie dan le- ren van deze weg? Om te begin- nen betreft het een groeiproces ingebed in het leven van de gelovi- ge gemeenschap. Het thuiskomen in het geloof is niet zomaar een kwestie van privé-onderricht van

een kandidaat. De hele geloofsge- meenschap is erbij betrokken. De hele weg gaan duurt overigens een jaar of twee en bestaat uit per- soonlijk gesprek, bepaalde liturgi- sche vieringen én geloofsvorming.

De geloofsleerling wordt ge- vraagd Bijbelteksten te leggen op het eigen leven. Aldus worden ge- loof en leven samengebracht.

Reimund Bieringer reikt een gewijzigd perspectief aan. De weg van de geloofsleerlingen is een model voor het missionaire en ca- techetische handelen van de hele Kerk. Waarom? Eigenlijk zou de volwassenencatechese de norm en het model moeten zijn voor de kindercatechese, niet omge- keerd. Het gaat dan om een per- soonlijke, vrije beslissing.

Stijn Van den Bossche van de In- terdiocesane Commissie voor Ca- techese: „Versta ons niet ver- keerd. We moeten niet stoppen met catechese voor kinderen en jongeren. Veeleer gaat het er om onze wijze van catechese te herij- ken. De levende kerkgemeen- schap is immers uit zelfzich al ca- techese. De Kerk, en met name de liturgie, is dé plaats waar de ont- moeting met Christus gebeurt. De catechist ondersteunt de kerkge- meenschap, niet omgekeerd.”

De studiedag in Leuven was bij- gevolg niet specifiek gericht op ca- techisten, maar op de hele Kerk.

Verantwoordelijken uit alle bis- dommen waren aanwezig, een op- vallend jong publiek ook, pries- ters en leken. In zijn slotwoord sprak kardinaal Danneels dan ook van een Staten-Generaal van de Vlaamse Kerk.

„We wekten een honger”, zo evalueert Van den Bossche de stu- diedag. „De mensen zijn zich be- wust dat een wissel van perspec- tief zich opdringt. Wat er tijdens de studiedag werd gezegd, weer- spiegelt ook perfect de brochure Volwassen worden in het geloof van de bisschoppen. We denken vandaag ook meer vanuit de Kerk dan pakweg vijftien jaar geleden.

De grondlijnen zijn uitgezet. De uitwerking zal voor de komende jaren zijn.”

Vrijmoedig christen

De tijd dat iemand christen was door geboorte ligt achter ons. Vandaag moet je het geloof dus weer actief voorstellen. Dat heet missie. Een verrassend druk bijgewoonde studiedag in Leuven over het thema missionair Kerk-zijn nam de catechese van nieuwkomers als uitgangspunt en richtsnoer voor alle catechese.

E r i k D e S m e t & L i e v e Wo u t e r s Catechese van volwassen doopleerlingen zou de norm van alle catechese kunnen zijn. © KNA-Bild

De Kerk is haar missionair karakter vergeten. Dat klopt, als we kijken naar de doorsnee parochie. Cate- chese vóór of na het doopsel stelt bij ons eigenlijk bit- ter weinig voor. Het moet een wisselwerking worden:

vanuit de gemeenschap naar de geloofsleerlingen en omgekeerd.

Eén van de meest interessante werkwinkels vond ik die met Joris Polfliet, directeur van de Interdiocesane Commissie voor Liturgische Zielzorg. Hij pleitte voor het herstel van de zondag als de ‘dag der dagen’, de eucha- ristische samenkomst als het hart van de zondag en

meteen ook van de christelijke gemeenschap. De zon- dag krijgt zo de waarde van getuigenis en verkondiging.

Heel belangrijk vind ik zijn pleidooi voor de kwaliteit van de liturgische viering, met aandacht voor de verschil- lende generaties in de viering, respect voor de ‘parti- tuur’ van de eucharistie, gastvrijheid, verbondenheid en feestelijkheid, samenzang en muziek, echte commu- nicatie vóór, tijdens en na de viering, de homilie als hoogste vorm van catechese.”

Tony Hayen, priester van het bisdom Hasselt

Mijn beslissing om me te laten dopen komt voort uit het verlangen om kerkelijk te huwen. Je moet dan immers ook beloven je kinderen christelijk op te voeden. En dan moet je toch zelf over een basis be- schikken.

Mijn aanvankelijke drempelvrees bleek onterecht. Al moet ik zeggen dat die vrees ook wel aan de Kerk zelf ligt. De manier waarop zij zich vaak presenteert aan nieuwkomers, schrikt af. Ik dacht eerst: „Hieraan begin ik niet”, maar na een gesprek met de pastoor en de eerste sessies bleek mijn angst ongegrond. De me- thode om Bijbelteksten autobiogra- fisch te lezen, was echt geestver- heffend. De Bijbel bleek toeganke- lijk. Het is geen boek voor fanatieke- lingen, maar ook voor mij. Een voor- beeld? Mozes’ faalangst bij zijn roe- ping, daarin herken ik me.

Ik kijk er naar uit om samen met mijn toekomstige echtgenote kerke- lijk thuis te kunnen komen op de plek waar we gaan wonen. Nu voel ik me nog wat een vreemde eend in de bijt.

Stefan P. (30), geloofsleerling We moeten uitgaan van de initia-

tie van volwassenen en daarbij de hele parochiegemeenschap betrek- ken. Is een parochie niet (meer) in staat om volwassenen die om het doopsel vragen, op te vangen en te laten proeven van wat Kerk-zijn be- tekent, dan is er een probleem. In de discussie over de noodzakelijke sluiting van een aantal parochies moet dit criterium misschien zwaar- der doorwegen, eerder dan het aan- tal kerkgangers.

Bieringer noemde deze nieuwe vorm van parochiecatechese „een droom”. Welnu, ook voor mij per- soonlijk en in mijn werk is dat een droom. Als ik terugdenk aan de eer- ste communie van mijn kinderen...

We staan er nog mijlenver van af.

Maar het is alleszins een heel mooie uitdaging en verantwoordelijkheid voor de parochies en voor alle gelo- vigen. Er was veel volk op de studie- dag, uit Gent bijna de voltallige bis- schopsraad. Toch zal het nog veel werk vragen om de nieuwe aanpak overal te laten doorsijpelen.

Lieve De Sutter, vormingswerker

Dienst Parochiepastoraal Gent

Referenties

GERELATEERDE DOCUMENTEN

In alle ootmoed vragen wij U, ze te heiligen door uw Geest, en ze Lichaam en Bloed te doen zijn van Jezus Christus, uw Zoon, onze Heer, op wiens woord wij deze geheimen vieren..

Met de subsidie worden doelen bereikt, maar er is meer mogelijk De vertegenwoordigers van het ministerie van BZK zijn van mening dat met de per festival beperkte bijdrage van €5000,-

Uit het onderhavige onderzoek blijkt dat veel organisaties in de quartaire sector brieven registreren (van 51% in het onderwijs tot 100% of bijna 100% in iedere sector in het

Ten behoeve van een snelle dienstverlening en vermindering van bureaucratie is het nodig dat het huidige digitale loket wordt uitgebreid, zodat burgers en bedrijfsleven rechtstreeks

De waardering voor de samenwerking tussen deze organisaties is ten opzichte van vorig jaar niet significant veranderd, maar over de langere termijn zien we een positieve

Aangezien in het onderzoek is uitgegaan van de levensgebeurtenis en het perspectief van de burger of ondernemer bij zijn of haar contact met de overheid kan de ‘keten van

Wensen van ouderen | “Participatie en eigen kracht beleid”: mensen stimuleren te handelen vanuit hun eigen kracht (empowerment), onder meer door hun sociaal netwerk te benutten

Laten we dan luisteren naar hoe Christus ons op- roept in zijn liefde te blijven en daardoor veel vrucht te dragen.. In deze viering geven we aandacht aan de oproep