• No results found

‘Artsen krijgen geen vrij spel’

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "‘Artsen krijgen geen vrij spel’"

Copied!
2
0
0

Bezig met laden.... (Bekijk nu de volledige tekst)

Hele tekst

(1)

‘Artsen krijgen geen vrij spel’

Gisteren om 18:04 door Jorn Van Thillo (http://www.standaard.be/auteur/jorn­van­thillo)

Professor Wim Distelmans, voorzitter van de euthanasiecommissie, is het niet eens met de kritiek van brede groep van ethici en artsen in onze krant.

In een opiniestuk (http://www.standaard.be/cnt/dmf20161114_02572135) in deze krant schreven enkele ethici en artsen dat de federale euthanasiecommissie haar werk niet goed genoeg doet en zelf voor wetgever speelt.

Levenseinde­expert Wim Distelmans heeft begrip voor de bezorgdheden rond euthanasie, maar hij noemt de kritiek onterecht. ‘Men kent de commissie een veel grotere rol toe dan ze heeft’, zegt hij. Zo vindt hij het niet de taak van de euthanasiecommissie om artsen die hun wettelijke rapporteringsplicht niet vervullen op het matje te roepen. Hij wijst erop dat er andere systemen van evaluatie bestaan. Bij een klacht kan de registratie bijvoorbeeld door het parket worden onderzocht. ‘Artsen krijgen geen vrijspel.’

Uit onderzoek blijkt dat een op de drie euthanasiegevallen niet wordt gerapporteerd. De voornaamste reden hiervoor is dat de arts zelf het geval niet beschouwde als euthanasie. Het gaat vaak om palliatieve sedatie. Daarom pleit

Distelmans ervoor om ook palliatieve sedatie te registreren. Dat gebeurt meestal niet op vraag van de patiënt zelf, zegt hij.

Dat de derde arts bij een euthanasie­aanvraag vanwege polypathologie of ouderdomskwalen geen huisarts mag zijn, spreekt Distelmans tegen. De derde arts moet volgens hem een specialist in polypathologie zijn. Dat kan een psychiater zijn, zoals de artsen in het opiniestuk schrijven. Maar evengoed een huisarts, zegt de professor. Bij de zorg voor

bejaarden zijn zij immers de specialist bij uitstek.

Foto: AP

(/)

(2)

 

De euthanasiecommissie schrijft volgens Distelmans ook geregeld didactische brieven voor artsen die hun aangiftes niet goed invullen.

‘De kritiek heeft niets met de kern van euthanasie te maken’, besluit hij.

Referenties

GERELATEERDE DOCUMENTEN

Maar hadden we de mensen die ineens niet meer uit hun kamer of bij hun familie mochten, niet op zijn minst aan het woord moeten laten.. Hadden we hen niet moeten vragen welk risico

Er zijn immers vele andere vormen van medisch handelen die het levenseinde beïnvloeden : niet met een behandeling beginnen, een behandeling stopzetten, ophouden met voedsel en

In België spreekt men van een verdubbeling in 2035.” Tijd voor actie, meent de professor: op LEIF.be lanceert hij een petitie – die al door zo’n 140 ‘namen’. is ondertekend –

Ik vertel Wim Distelmans dat zijn nieuwste boek Over hoe graag mensen leven al een tijdje klaar lag, maar iets in mij schoof het telkens weer voor zich uit om te beginnen lezen..

Het tweede grote verschil is dat euthanasie als doel heeft het leven te beëindigen, terwijl bij sedatie het doel is dat iemand die ondraaglijk lijdt, zijn lijden niet meer bewust

Tom Mortier, de zoon van een vrouw die door Wim Distelmans geëuthanaseerd werd, diende in 2014 (http://www.standaard.be/cnt/dmf20140223_00994893) een klacht in tegen onbekenden

Zoals door de heer Mortier zelf bevestigd, werd hij door zijn moeder per mail verwittigd, waarop hij nooit heeft gereageerd.. 2-De patiënte was uitbehandeld en

maatschappelijk debat dat dringend gevoerd moet worden: zijn wij in staat om te luisteren naar iemand die beslist heeft dat zijn leven niet meer de moeite waard is om geleefd te