Isaak A. van Vaerlen en Jan Jansz. van Asten, Haarlemsche mei-bloempjes. Derde offer aen de vreughd-lievende nymphjes · dbnl

(1)

de vreughd-lievende nymphjes

Tot volle vernoegingh van haare nieu-keurighe lusjes, op't naust ghezocht uyt het voorighe Brein-hoff

Isaak A. van Vaerlen en Jan Jansz. van Asten

bron

Isaak A. van Vaerlen en Jan Jansz. van Asten, Haarlemsche mei-bloempjes. Derde offer aen de vreughd-lievende nymphjes, Tot volle vernoegingh van haare nieu-keurighe lusjes, op't naust

ghezocht uyt het voorighe Brein-hoff. Niclaas Albertsz. Haen, Haarlem 1649

Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/vaer010haar01_01/colofon.php

© 2013 dbnl

(2)

(3)

Opdracht, Aen de Vreught-lievende Nymphjes.

NImphe 'k kom, hoewel met schroomen, ALs een Kint dat op de straat

Heeft sijn tijt geen acht genomen;

Dat het na de School toe gaat.

Vreest het nerpen van de Garde Of te minsten voor de Plak;

Isaak A. van Vaerlen en Jan Jansz. van Asten, Haarlemsche mei-bloempjes. Derde offer aen de vreughd-lievende nymphjes

(4)

Magh my maar gena gewarde, Met een weynig ongemak Sal ik my gelukkig noemen:

Want ik weet ik heb misdaan, 'k Bidje om dees mooyje Bloemen Neemtme in genade aan.

'k Weet door al te lang te wagten Heb ik dit aan u verschult, Pluyst maar al de soete kragten Die je daer in vinden sult;

Jy sult seggen watte dingen, Hier en is het minst mis-daen, 't Wijl dees Bloemen sonderlingen Alle schoont' te boven gaan.

't Wagten isje al vergeven, Wat, je komt wel dubbel lof.

(5)

Dat je hier dus aan komt streeven Met het puyckje van het lof.

Dits de luyster van het Sparen, Dit sijn Bloempjes sonder gaa';

Siet, en door siet al de Blaren, d'Ene voor en d'ander na:

Niet een pleckje, niet een streepje, Niet een stipje in een blat, Of het heeft een soete greepje, Aardig van natuur gevat, Siet hoe lieflijck datse gleuren, Soose leggen door malkaar, Met soo veelderhande kleuren;

Wie sag oyt sulk goet te gaar?

Maar als ghy nu uyt sult lesen Yder bloempjen, even net,

(6)

Wat sal dat een Kransje wesen, Door u konst te gaar geset, Die, hoewel van slegte Bloemen, Maakte Kransjes wonder schoon, Dat by haer niet mogte komen d'Alderkostelijckste Kroon.

Wat sult ghy dan hier af maken, Dat soo uyt-ghelesen is?

ô Wie souder niet na haken, 't Wijl het geen gelijkenis Hebben sal hier op der Aarden, 't Sy hoe kost'lijck en hoe mooy, 't Geen men hielt van grooter waarden, Sal maar sijn gelijk als hooy.

Maar gelukkig die dat Kransje Van u dan wort toe-gewijt,

(7)

'k Seg voorwaer om sulken kansje Mag men altijt sijn verblijt;

Voor my, ik sal my genoegen, Dat ick slegs u Dienaar zy, En sal my gestadig voegen Na dat ghy begeert van my.

Uwe Dienstwillige B.T.

Uyt de naem van de Haerlemsche Rijmen.

(8)

Voor-reden, aen de Haerlemsche Soetertjes.

LIeve soetertjes, 'k vertrouw my by uwer A. schier uyt het geloof geraakt te zijn, door het te lang agter houden van dese beloofde May-Bloempjes; uwe A. in mijn voorighe Soomer-Bloempjes gedaan: Waar in uwe A. alsulken lust en behaagen genomen hebt, dat ik om uw' A. voorder lusjes te payen, dese May-Bloempjes al lang in u schoot behoorde gheworpen te hebben, Waar door uw' A. ook groote reden schijnt te hebben, om my van versuymenis of agteloosheydt te beschuldigen; maar ester weet, dat'et geen agteloosheydt en

(9)

is, maar siende het eerwaardelijck ontvangen van mijn voorige Somer-Bloempjes, oordeelde ik dat uw' A. dankbaarheydt een treffelijcker gaaf waardigh was: derhalven heb ik mijn tijdt tot nu van noode gehadt, om dese uyt-gelesen May-Bloempjes by een te vergaderen; waar in ik hope sulke vernoeging vinden sult, als uw' A. in eenige dingen ter Werelt soudt moghen hebben; En hebt uw' A. oyt stoffe ghehad, vroyelijk alderhande nieuwe soetvoizighe deuntjes met u hel-klinkende keeltjes uyt te schateren, hier isse overvloedigh: Want ik vertrouwe hier uwe lusjes soo gedient te hebben, als ik immers sou mogen doen, waar in ik my bevlijtighe, om altijdt te zijn ende te blijven, uw' A. gewillighe Dienaar,

Niclaas Albertsz Haan.

(10)

Aen de Haerlemsche Susjens, Op de Mey-Bloempjens, haer E.

toe-ge-eygent.

Sonnet.

Ghy Nimphjes soet van aert, uyt Sparens stadt gesprooten, Lieftaligh in 't gekweel, met vreughdelijck gelaet,

In soet gespeel en vreught betoont ghy metter daet Te minnen het Gesangh, met blijtschap voergooten;

Verblijt hier uwen Geest, wilt u daar niet aan stooten, Schoon Momus dit ons werck niet heel wel aen en staet, En van hem onbegeert; 't is ester op sijn maet

Soo vloeyend als Ambroos, en Nectar by de Grooten,

Dees Bloem, heur schoonheydt gloort, gelijck een Rooze straeld.

Ontfanght in danck dan dit Eer-spruytje, als gehaeld, Gepluckt in Majaas-tijdt, een Bloempje sonder weerga.

Nu Soetertjes vry kweeld, pluckt hier uyt dese spruyt, Des Mey-bloem, soete geur, en schatert overluyt, Op dese Lantsche vreught, u ooghen willigh neersla.

V.E.A.: Dienaer.

Isaak A: van Vaerlen.

(11)

Mey-Liedt. 1649

(12)

DE zon aen 't klimmen, rijst om hoog uyt de kimmen, op het spoor van Aurora, groet het soet ghesicht van Flora,

nat bedout, bleeck en kout, die door hem haer glants behoudt.

Nu is de milde schoot van Ceres zwangher om te Baren:

Siet hoe groot is het ghetal, der Torenaren, die alreed'ons verklaren hare menig vuldigheyt voor ons bereydt.

(13)

2 Het schoon aenschouwen Vande lieve Landouwen,

't Soet vermaeck, der groen Heyden, Ende Klaver-rijcke Weyden:

Bosch en dael, menighmael Van de Fiere Nachtegael, Met sulck een stem vervult,

Die klinckt en vringht door yeders ooren, Ons verschult,

Om soo te zien, en soo te hooren Dat Godts goetheydt daer vooren Wort geroemt, en lof gesyedt Tot dankbaerheydt.

3 De groene Boomen, In haer Blaed'ren volkomen Op-geprockt, 't Velt belommert, Daer de Nimphen onbekommert, Vry by een, wel te vreen, Rusten haer vermoeyde le'en:

Den Herder Coridon.

(14)

Schuyldt menighmael met sijn Leerinde, Voor de Son.

Onder de schaduw' van een Linde, Neffens sijne beminde,

Speelend op sijn Herder-riet, Een Minne-liedt.

4 De schoone Hoven, Sijn wel waerdigh te loven, Die met Lieflijcke Planten Staen verciert aen alle kanten, Daer het Kruydt, jeughdigh spruyt, 't Welck den soeten tijdt beduydt.

't Gevooghelt veelderley,

Sigh paren, en haer Jonghen teelen Inde Mey.

En op de groene tacken speelen.

Ey! hoe soet hoortmen 't queelen Vande Leeuwerck, inde Lucht So snel ter vlught.

5 Nu alle Dieren

(15)

Sijn verheught, die daer zwieren Met een lieflijck gheweemel, In 't Gheboomt, en anden Hemel:

Nu het Vee, vrolijck mee By malkander weydt in vree, Laet nu den Mensch met vreught, In Godt den ghever aller dinghen Sijn verheughdt:

Nu isser stof Godt lof te singhen, En van vreught op te springhen

Inden soeten Somer-tijdt, Die 't al verblijdt.

Vulcanus-dans.

(16)

(17)

(18)

ALs Mars en Venus t'saem-boeleerde, En 't lieve Minne-spel handteerde, en 't lieve Minnespel handteerde, Doen waren sy verheught:

Maer als Vulcanus dees ontrouwe Bevont aen Venus sijn Huysvrouwe, bevont aen Venus sijn Huysvrouwe, Belett' hy haest de vreught

Vulcanus, vulcanus, Vulcanus, Vulcanus, Vulcanus hier over ontsteldt:

Vulcanus, Vulcanus onsteldt, Die sey 'k sal met geweldt soo gaen smeeden, smeeden

smeeden, smeeden, smeeden, smeeden smeeden smeeden, smeeden, 'k wed ick 'er haer vergeldt. Vulcanus

2 Doen is Vulcanus heen getreden, Met sijn beroockte vuyle Leeden, Met sijn beroockte vuyle Leeden, En steld' hem aen het Smeen;

Ja sprack: nou sel 'k een Net gaen maecken, Op dat sy 't saem gevanghen raecken;

Op dat sy 't saem gevanghen raecken;

Daer me soo ging hy heen

Al hinckend', al hinckend', al hinckend', al hinckend', Al hinckend' soo liep hy met 't Net.

Al hinckend', al hinckend', met 't Net.

En spanden 't voor het Bet

Daer s'in Liefd', in Liefd', in Liefd', in Liefd', in Liefd',

(19)

In Liefd', in Liefd', in Liefd', in Liefde Pleeghden Vrou-Venus wet.

3 Doen stiet Vulcaen de deur wijt open, Daer quamen al de Go'on gheloopen, Daer quamen al de Go'on gheloopen Met vreught ter kamer in:

Daer lagen sy door 't Net bedrogen, De Gooden saghen 't voor haer ooghen, De Gooden saghen 't voor haer ooghen, Bespottende de Min,

Al lachend', al lachend', al lachend', al lachend', Al lachend' riep elck tot schandt,

Al lachend', al lachend', tot schandt Van Mars en Venus brandt.

Deur smee-hamers hamers, hamers, hamers, hamers Hamers, hamers, hamers, hamers

Raeckten s'in Vulcanus handt.

Loon nae werck.

G.A. Ooyevaer.

(20)

Arions Avontuur,

Voys: Silvester in de Morgenstont.

DEn Harpen-slagher Arion, In 't Spelen soo gheleert,

Dat noyt gheen Meester beter kon, Waer door hy wiert ghe-eert Van Periander, deur sijn konst, Gheviert en opghetoghen:

Soo dat hy deur dees Koninghs gonst Een Man wiert van vermogen:

Maer als hy met een nieuwe lust Tot Reysen was ghesint, Soght hy d'Italiaense kust, Daer hy veel Rijckdom wint.

2 Als hy veel Schatten had vergaert, Spreeckt hy een Schipper aen,

(21)

Die hy bevraght, daer hy mee vaert, Wel rijckelijck ghelaen:

Maer onderweghen slaen sy raet Deur 't goet dat haer bekoorde, De Schipper met de Bootsluy quaedt Arion te vermoorden:

Als Arion dit werdt ghewaer, Soo valt hy haer te voet;

Hem siende nu in Doodts ghevaer, Gheeft hy haer al sijn goet.

3 Voort bidt hy om sijn Lijfs ghena:

Maer 't was vergheefs ghevleyt;

Terwijl ick van hier voor u stae, Heeft hy tot haer gheseydt, Soo slaet aen my u Handen niet, Laet my een bee verwerven,

Dat ick noch eerst een vroylick Liedt Magh Speelen voor mijn sterven;

Spelende springht hy inde Vloedt, Hoort wat een vreemt bedrijf:

(22)

Eer Dophijn deur sijn Speelen soet, Beweeght, salveert sijn Lijf.

4 Als dese Dolphijn nu alree Sijn Schip en Veerman was,

Braght hem gezwint aen Lant door Zee, Ghesont en wel te pas,

By Tenaron, van waer hy nam Sijn reys, deur Sparthen dwaelden, En als hy by de Koningh quam Sijn avontuer verhaelden:

Maer Periander gheeft dit vreemt, En oorsaeck dat hy noch

Arion in bewaringh neemt, En hielt dit voor bedrogh.

5 De Bootsluy nu met vreughde groo Verdeelden daer de buyt,

En spraken, Arion is Doodt, Dit sal noyt komen uyt;

Oock hebben wy deur dese Schat Ghenoeg om af te leven:

(23)

Want niemant weten sal waer dat Arion is ghebleven:

Dus brachten sy het Schip te Landt;

Maer als de Koninck nou

Haer komst vernam, een Bode sant Dat hy haer spreken wou.

6 Terwijl sy voor den Koningh staen Vraeght hy haer nevens dien:

Hoe is doch Arion daer aen, Hebt ghy hem niet ghesien?

Waer op de Bootsluy spraken, ja, Wy zijn van hem gescheyde In 't Lantschap van Italia, Daer hy een leven leyde

Vol vreughde, want in 't spelen soet Is niemandt zijns gelijck:

Dus wint Arion daer veel goedt, En wert daer weligh rijck.

Arion die daer nu alreedt Verschoolen stont, en sagh

(24)

Dees Roovers, met sijn Harp en Kleer Soo quam hy voor den dagh,

En sprack: hebt ghy my niet gevaert, En inde Zee doen springhen?

Waer op de Bootsluy, heel ontroert, Beleden al de dinghen:

Doen Periander nu bevont De waerheydt vande saek, Heeft hyse met de Doodt terstont Doen straffen tot een Wraeck.

Hoe wonderbaer kan Godt die 't hem gelieft te sparen.

Uyt Water en uyt Vyer en van de Doodt bewaren.

Ian Ianssen van Asten.

(25)

Een Noodinghe der Lente, Aen de Ieught.

Stemme: Vrouw Moeder! neem mijn Pijl en Boogh.

RYst Nimphjes, met der Lenten Zon Ontsluyt, u hart voor Coridon, Wiens vaste trouwigheydt sal blijcken, Door nimmermeer van u te wijcken.

2 Pluckt Bloempjes in de lieve Lent, Vlecht die te samen tot een tent:

Waer in ghy schuylt voor noortse buyen, Of als de Zon brandt heet in 't Zuyen.

3 Hanght recht in 't midden van de top Een puyk gecierde Kransjen op,

En singht daer onder by u Schaepjes, Tot groote vreught van al de Knaepjes.

(26)

4 Soo langh tot dat den Hemel self U Gunstigh is, met sijn gewelf, En noodight wederom te weyden Aen schoon geverf de verse Heyden.

5 Maer dat een Bron en Water-val U Dorstigh Vee strack laven sal, Met sijn by na vergoode stroompjes, Gespoelt door Mirth en Laure Boompjes.

6 Daer elck na sijnen eyghen sin, Beleven mach de reyne Min:

Ghy wert hier noyt gesteurt van Sotten, Die dese soetigheyt bespotten.

Vredigh.

Drinck-Liedt.

Stemme: Compagnon demy tour a gauche.

(27)

KAtte-broers wat sal 't doch beduyen, dat al

de kroegen vol van wijn zijn, en van biers, indien wy niet geduerighlijck de klocken luyen. Siet hier den tijt die noodight ons de keel te netten, ghy Ridders gaeuw' te

paert, Blaes op, blaes op, blaes op, blaes op Trompetten, blaes op, blaes op, blaes op Trompetten.

(28)

Vrede met Trommels en Musketten, Dit sich hier toont een vroom Soldaet, Klimt tot een hoogher Staet,

Men sal op sulck een daedt Wel vlijtigh letten.

Siet hier den tijdt die noodight ons de keel te netten Ghy Ridders stijght te paert, blaes op,

Blaes op, blaes op, blaes op Trompetten, Blaes op, blaes op, blaes op Trompetten.

Stap wegh.

[Hier zit ghy weer, ghy Bock, ghy Beer,]

Voyse: Hansje sneedt het Kooren was langh.

HIer zit ghy weer, ghy Bock, ghy Beer, Ghy droncke Fun, ghy Vercken:

't Waer wel soo goet, ghy droncken Bloet, Dat ghy ginckt zitten wercken.

2 Hey Vroutje Sus, hoe tierjedus:

Swijght, en wilt u wat schamen

(29)

Voort Volck die hier, zitten te bier;

Sit neer, stracks gaen wy t'samen, 3 Je brenght me vast, in zware last, 't Huys-houwen gaet verloren, Wat doet ghy mijn, hartseer en pijn;

Och waer ick noyt gebooren.

Gaet aen Sottin, 'k heb oock een zin, Wat vraegh ik naer u kijven:

Ghy loopt my nae, en laet tot schae Mijn Huys op riemen drijven.

5 'k Sal u, sie daer, dats by dit Hayr Met dees mijn handen grijpen:

Ick zweer ghy selt, deur mijn gewelt, Noch danssen naer mijn pijpen.

6 In dese Kroegh, is vier genoegh, Ghy hoeft niet meer te stoocken;

Ick bidje noch, ey laet my togh Een Pijp met vreden roocken.

7 Voort Suypert v oort, ick wil geen woort Van u meer hooren spreecken:

(30)

'k Sal u den Kop, staet ghy niet op, Den hals aen stucken breecken.

8 Ast reden maets, om soo veel quaets Door soo veel goets te krijghen:

'k Heb haer als naeckt, tot Vrouw ghemaeckt, Noch moet ick voor haer zwijghen.

Dus brouwt de Kroegh het quaedt, door 't Bier, dat is gebrouwen, Dat menigh met sijn Vrouw geen eerlijck Huys kan houwen.

Jan Janssen van Asten.

Boere-kermis.

Voys: Nu is mijn ghebraden Boudt.

OP een Pincxter-manendagh, Sou Kees knol te Kermis varen, By de Boeren in 't gelagh, Daer de Huys-luy alle jaren

(31)

Lustigh danssen op de Veel, En met haer verroeste Keel Singhen op de Snaren.

2 Eerst een soopje Brandewijn Heeft hy 's morghens in-ghenomen, Van ontrent een half douzijn Mutsjes, wel magh 't jou bekomen Docht ick, lieve Keesje-maet, Als jy flus te Bedde gaet Wonder selje dromen.

3 Daer mee teegh hy op het padt.

Met de aldereerste Waghen, Daer hy daetelijck op sat, Singhend' lustigh angheslagen:

Elck riep, siet hoe Keesje bromt, Welkom Keesje, wel hae komt 't Varcken by sijn Maghen.

4 Keesje teegh de Wentel-trap Reghel-reckt om hoogh nae boven, Daetelijck sat Keesje schrap,

(32)

En hy leeck wel half bestoven:

Wacker doen een slapje rondt 't Minste teughje was een pondt Datse t'samen kloven.

5 Keesje naer een uer drie vier (Deur het gieten, en het gapen Van het lecker Kermis-bier

Uyt de Croon, by 't Haerlems Wapen) Kon niet langher doen bescheydt, Daerom heeft hy hem gheleydt In het Gras te slapen.

6 Keesjen in sijn droomen docht (Soo hy niet en was bedroghen) Dat hy teghen Dirrick vocht, En sie daer 't en was gheen loghen, Want hy soo bespoghen lagh, Dat een yeder die hem sagh, Stondt als opghetoghen.

7 Keesje deden sy weerom Op een Waghen t'huyswaert voeren,

(33)

Dese schoone Pincxter-blom

Kon noch Handt, noch Voet verroeren:

Was dit niet wel mooy ter Feest En te Kerremis gheweest By de droncke Boeren?

8 Trijn, why brenghen Keesje 't huys (Heeft elck overluydt ghekreten) Maer dit dienje wel te weten, Hy komt met een stuck van 't Kalf, Hy ruyckt na de Boere salf En na veel secreten.

9 O ghy droncke Boeren leert Uwe sinnen bet bedaren, En wanneer ghy teert en smeert In u Kermis alle jaeren,

Drinckt gheen heel noch halve slap, Dat ghy sonder dronckenschap Vrolijck meught vergaren.

Recht uyt.

(34)

Remedie, voor de Blaeuwe-Scheen-Loopers.

Stem als volght.

(35)

Heefter yemandt blauwe Scheenen, Die loopt slechts maer haestigh heenen, Schoon al doense noch so seer,

Naer de Graef tot Heer mijn Heer, En koopt oly

met wat Blaeden, Van dat droogh ghenesend Kruydt, Smeerdt van binnen, 'tmagh niet schaeden:

Daer mee gaen dees vlacken uyt.

2 Dit zijn rechte Medecijnen, Daer is vreuchts gesontheyt in;

Ia al waert dat ghy ginght quijnen Van de Troosteloose Min, Voor een Blanckje, jy sult voelen Dat u heete malle Bloedt

Langhs hoe meerder sal verkoelen;

O dees Salf is wonder goet.

(36)

3 Wilt malkander wat verquicken Voor verscheyde drolligheydt, En te met een pontje licken, Dat is immers goet bescheydt.

Laet de zwarte Kousjens varen Verder als dezilv're Maen

Of by d'Onder-aerdtsche Scharen:

Want sy hebben quaedt ghedaen.

4 O! sy sullent soo beklaghen, Dat weet yder seecker wel, Als sy 't selver moeten vraghen Een onnoosel slecht Ghesel:

Die haer vyerigh hart sal blussen:

Want hy weter lustigh van Om heel stil in 't slaep te sussen:;

Dat is een vermaeck'lijck man:

5 Dan ist tijdt voor ons te roepen, Meysjens leerje nu ter deegh, Mostje seecker uyt u Stoepen:

Eerje soo en Gheesje kreegh.

(37)

Langh van Muyl, en Ezels ooren, Ja van scheelheydt by nae blindt;

Doch de beste uyt de Dooren, Wel bestelt mijn lieve kint.

Veel gheluckx daer mee.

[KOm Guertje wilje mee, ick sou eens gaen na buyten,]

Stem: Susanna ô overschoone Vrouwe.

Elsje.

KOm Guertje wilje mee, ick sou eens gaen na buyten, Ick mis uyt onse Was, een Huys met een Santee,

Een Schorteldoeck en Sloop, de Vleght-snoer van mijn tuyten Ick moet wel na de Bleeck, ey lieve gaet eens mee.

Guert.

Kom Elsje hey komt in, ick moet wat met jou praten, Het Heck is van den Dam, ick heb het Huys alleen, Je keunt wel soosje wilt, dat buyte veer gaen laten:

Nou sit, mijn dunckt je wilt noch krachtigh zijn ghebeen.

Elsje.

Wel Guertje selje hier te Mey noch woonen blijven, 't Is daer ick ben geen slagh, ick soek een ander huer, Al doen ick schoon mijn vlijt, noch hoor ick altoos kijven;

't Is wel een groote saeck 'k heb noyt een vrolick uer.

(38)

Guert.

Elsje ick ben al mee een Vrijster op mijn daghen, Ick heb al mee ghedient daer 't soo maer reelijck gingh:

Maer over dese Vrouw en heb ick niet te klaghen, Ick blijf, ten waer dat ick den Echten-staet aen-vingh.

Elsje.

Guertje wy Vrijsters zijn nou machtigh in het lijen, Men mach nauw in de stoep of aen de deur een staen, Alleen uyt vrees en schrick van dit baldadigh Snijen;

De luyden zijn beschroomt Savonts by straet te gaen.

Guert.

Elsje na dat ick hoor, daer isser een ghevangen, Die savonts by de straet de Mans en Vrouwen sneedt.

Elsje.

Guertje hy heeft geluck, en wert hy niet gehangen.

Guert.

Elsje ist als men seght, soo waer het wel besteet.

Spreeckt E[l]sje, hebje dorst? ick sel voor jou eens tappen, Wy hebben nieuwe Mos, die smaeckt als Suycker soet.

Wat tusschen ons geschiet, en hoefje niet te klappen;

Ten roert een ander niet wat men uyt vriendtschap doet.

Elsje.

Guertje gaet ras, ick sel terwijl je deur bewaken, En houden 't oogh in't Zeyl: hoe, benje daer al weer?

Guert.

Nu Elsje drinckt dat uyt, 't sel jou niet qualick smaken.

Elsje.

Guertje ick heb genoegh: Vaert wel ick dankje seer.

Soo veel hebje te goet.

(39)

[ICk draegh d'aldertrouste Min Van die 'k in de werelt vin,]

Stemme: Je suis le plus ferme Amant.

ICk draegh d'aldertrouste Min Van die 'k in de werelt vin, Ick ben de tweede Paris, Mijn Heleen' heet Maeyken, Hare moeder te Paris speedt daer 't Papegaeyken.

2 Maeykens soetheydt heeft een val, 't Is als Honigh sonder gal.

Haer Neus, haer Mondt, en haer Oogh,

(40)

Altijdt Disteleren.

'k Sie deurgaens 't geen niet en doogh Aen haer vuyle kleeren.

3 Doen ick eerst haer schoonheyt sagh, Kreegh ick sulck een grooten lach, Om dees' overschoone Vrouw' Die wel licht ontstellen, En tot liefd' beweghen souw' Den Poortier der Hellen.

4 Haer scheel aensight is heel gaef.

Van couleur ghelijck een Raef.

Uyen is soo kraghtigh niet Als haer Roode Ooghen, Elck een wordt (die haer besiet) Tot schreyen bewoghen.

5 Gheen schoonheydt soo onghemeen (Soo van Aensight als van Leen) Niemant oyt ter Wereldt vondt, Of sal konnen vinden,

't Backes lijckt (heel dick en rondt)

(41)

Een van de vier winden.

6 Indien sy my wierdt ontschaeckt, En afhandigh wierdt ghemaeckt, Soo d'Orpheus is gheschiedt, Moch ick my verkloecken, Ende gaen haer nerghens niet Als by Pluto soecken.

Recht uyt.

's Menschen op- en onder-gangh

Stemme: Prins Robberts Mars.

HOe sleght, of wijs, Hoe kleyn of groot Ter Wereldt is gheen Man

Die hem gheluckigh voor sijn doodt Verseeckert houden kan:

Dus ghy die op u Rijckdom steunt, Deur hooghmoet Godt vergheet

(42)

Ghy staend' denckt dat ghy vallen keunt Al eer ghy t selver weet.

2 Dees leeringh komt van Solon soet, En Wijst ons Cresus aen,

Dat staet, dat pracht en hooge moet Wel schieloos kan vergaen:

Dies hy die hem gheluckich acht, En steunt op sijn ghebiet,

Die raeckt, al rijst hy in't ghedaght Met Cresus wel tot niet.

3 Die oyt zijn selven heeft verhooght, Wat is hy doch gheweest?

Door hoovaerdy is Babels Vooght Geworden tot een Beest.

Die Mardochi nae 't leven stondt, En zijn bederven socht,

Werdt met sijn eygen Swaert ghewont, En aen de Galgh ghebrocht.

4 Die [']t Heylighdom en 't heyligh Graf, Tempel en Altaers schent;

(43)

Die 't suyver vol onsuyver gaf, Hoedanigh was sijn end'

In d'aldermeeste V[r]eught en Schrik, Wanneer hy sagh de Handt

Als Schrijvend' op den ooghenblick Sijn sterven aen de Wandt.

4 Hy was die Moeders lijf op sneedt, En Romen branden liet:

Sijn eygen, Beul en Moorder wreedt.

Wat is die gheen gheschiet Die d'Arme-lieden heeft verbrandt Als Muysen, kleyn gheacht?

Wert van de Muysen door Godts handt Vernielt, en omghebracht.

6 Die menigh Mensch het leven nam Met Water, Swaert, en Vier,

Godt gaf dat hy om 't leven quam Als een ellendigh dier:

Dus schouwt de pracht en Hovaerdy En alle boosheydt fel,

(44)

Soo blijft ghy van Godts straffe vry, En 't gaet u eeuwigh wel.

Ghelijck de Vloedt steedts af en aen Sal 't veeltijdts met den Mensche gaen:

Als nu soo is men Rijck en Groot, En morgen slecht, op 't eyndt de doodt.

Jan Jansen van Asten.

Van Amoureuse Joosje, met sijn groote Maet.

Stemme: Fijtje Floris mijn Speelmeysie.

(45)

IOosje wil een Vryster kopen, voor sijn langh verspaerde gelt, Och de knecht is so ontstelt:

ick moet hem wat helpen lopen In dees jammerlijcke noodt, of hy krijt sich selven doodt.

2 k'Weet by gort een aerdigh Meysje, Soo van Aensicht als van Lijf,

Had hy dees maer tot sijn Wijf;

Wel is waer 'tis kost'lijck Vleysje, Hy komt me van rijcke Luy Dat en scheelt dan niet een Bruy.

3 Heeft sy Paerden, hy de Waghen Heeft sy Vleys dat haer verveelt Hy is oock niet mis ghedeelt

Want sijn Vaer heeft sorgh ghedraghen

(46)

Dat 's gien Spaens, verstaje dat:

't Is een Hylick in sijn gat.

4 Schoon al isse Mal ghebooren, Groot van Mondt, van Neus van Kin, Dat en brenght gien onlust in:

Want hy heeft me wat verlooren;

Daerom kies ick desen uyt;

't Zijn twee Pen'gen om een Duyt.

5 Hoe sel Ioosje dan gaen proncken Met sijn Brakje op de zy:

Struys, hier is gien weerga by, Die soo mooy beknopt kan loncken;

Al het Volck raekt op de bien, Om dit Paertjen eens te zien.

Al weer ghewonnen.

(47)

Op het lijden en sterven van onsen Salighmaecker.

Stemme. Psalm. 6.

KOmt met betraende Ooghen, En Zielen neer gheboghen, Ghy menschelijck gheslacht;

Siet eens op Christus lijen, En sijn bedroefde tijen;

Slaet hier doch wel op acht.

2. Wat heeft Godt Bloedt vergoten, Door 't slaen en 't vinnigh stooten Van 't goddeloose Rot:

Alleen voor onse sonden;

Wie kan te recht vermonden Hoe dat hy is bespot.

3 De wreede Moordenaren,

(48)

Die quamen staegh verzwaren Sijn noyt gehoorde smart, Soo met ghestrenghe Koorden, Als wouden sy vermoorden Dit recht onnoosel hart.

4 Den Croon met scharpe Doorens, Die drunckten sy vol toorens

Op 't Hooft van 't suyver Lam;

Wiens Wonden Bloedigh leken, En plaets voor plaets bestreken Waer dat den Schepper quam.

5 Hy most het Cruyse draghen, Ghemenght met zware plaghen, Vol bitterlijcke Gal:

De Rechters hem verwesen, Nochtans en vonde desen In hem, gheen schuldt met al.

6 Sijn onbevleckte Leden, Doorhackelt en doorsneden, Die werden uyt-ghereckt

(49)

Aen 't hout, tusschen twee Sielen, Daer most dit Lijf ontzielen, En zijn noch snood begheckt.

7 O hoogh verheven Rechter, O Kamper ende Vechter!

Verwinner van de doodt, Wilt ons te saem ontfarmen, Met uytghestreckte Armen.

In dijn Ghenaden-schoot.

8 Ghy leert ons 't weligh leven De Schop en 't Schey-mael gheven, Om door dees Offerhandt

De straf der Hel 't ontvluchten, En reysen in ghenuchten Met u, naer 't Heyligh Landt.

Vredigh.

(50)

Af-scheyt-Liedt,

Stemme: Het daghet uyt den Oosten,

O Scheyden, droevigh scheyden!

Alst immers wesen moet, Komt en wilt my gheleyden Tot aen de bracke Vloet:

Van waer ick door de baeren Meen te varen.

2 Treet op, treet op de Waghen, Wy toeven hier te langh,

Den dagh begint te daghen;

Nu Paerden, gaet u gangh, En loopt hoe langhs, hoe snelder Nae de Helder.

3 Dat ick van daegh mocht komen, Of met der Sonne-schijn,

(51)

Op Texsel aen de Stroomen, Gheen blijder souder zijn, Mijn vreught (sagh ick de Zeylen) Sou niet feylen.

4 Den Haen begint te kraeyen, Den Dageraet komt weer, Ick zie de Winpels waeyen, Ons Schip leydt ginder veer:

De Boots-luy soud ick achten, Nae ons wachten.

5 Weest voor my niet verleghen, Dat ick in doots ghevaer

Op d'ongebaende weghen Mocht raecken hier of daer:

Die blijft soo wel kan sterven, Als die zwerven.

6 Voor wien hoef ick te vreesen?

De Ghever van al 't Goedt Die sal mijn Leydts-man wesen;

En heb ick suer of soet,

(52)

Ick sal hoe 't Godt wil voeghen My vernoeghen.

7 Vaert wel mijn waertse Vrienden, Siet waer de Boots-luy gints

Haer Anckers vast op winden, De Zeylen staen vol Wints;

Wilt my daer wy nu scheyden Weer verheyden.

Jan Janssen van Asten.

[By een Christalyne vliet]

Stemme: Pres d'un Cristalin Ruisseau.

(53)

By een Christalyne vliet, By een Christalyne vliet, Hoord' ick Tirsis quelen, Een bevalligh Minne-liedt, Op een nieuw' ghesenden riedt, Pooghd' ick het nae te spelen.

2 Tirsis songh, mijn schoon' Amint', Tirsis songh, mijn schoon' Amint', 'k Sal u noyt begeven:

Troost my doch die u bemint, Eer dat my de doodt verslint In 't beste van mijn leven.

3 Liev' Aminte schoone Maeght, Liev' Aminte schoone Maeght, Puyck der Herderinnen:

Hoordt hoe uwen Minnaer klaeght Die u trouwe Liefde draeght, Ghy toont hem weder-minne.

4 'k Sal u al mijn leven langh, 'k Sal u al mijn leven langh, Op hoop van ghenieten,

(54)

(Al maeckt' ghy 't my noch soo bangh) Prijsen in mijn Herders sangh, 't En sal my noyt verdrieten.

5 Mit soo quam Aminte daer, Mit soo quam Aminte daer, Riep ey klaeght niet verder,

Maeckt voortaen gheen meer misbaer, 'k Houd' u voor mijn Liefste Kaer En mijn Ghetrouwen Herder.

Oprecht.

[FOey u daedt! eereloose Meyt,]

Stemme: Soet lieve reyne Maeght.

FOey u daedt! eereloose Meyt, Laster moet ick van u spreecken:

Hebt ghy niet wel eer gheseydt Dat een stale Muer sou breecken, Eer ghy breecken soud' u woort?

Valsch werd' ick nu rechte voort Van u uyt-ghestreecken.

(55)

2 Cupido hadd' my gheblindt:

Nu den Doeck is van mijn Ooghen, Sien ick wien ick heb ghemint, En van wien ick ben bedrooghen;

Prijs noch eer en is sy waert:

Want sy is van sulcker aert Als die niet en dooghen.

3 'k Meend' het Hilick was al klaer, Ick ginck wedden op mijn trouwen, Dat ick minder als een Jaer

Met mijn Lief sou Bruyloft houwen:

'k Wouw al met de mont in 't gras, Eer ick in de Wey eens was, Door de Lust van trouwen.

4 'k Hadd' al reed mijn Bruyloffs Goedt, Bef en Hembden laten maecken,

Met een fijne Bruylofts-hoedt, En een Kleedt van 't beste Laecken;

Veeltijdts daght ick: Alst Ghebraet Op mijn Bruylofs-tafel staet,

(56)

Heer hoe sal dat smaecken.

5 'k Was al Bruygom in mijn hart, 'k Hielt de Bruyloft in mijn zinnen, Foey dat ick, ô groote smart, Oyt bestondt om haer te minnen:

Nou scheyt dese Prooy daer uyt, Bruygom ben ick sonder Bruyt;

Wat mocht ick beginnen.

6 't Is geen noot, ick weet noch raedt, Al stoot sy my voor de Scheenen, Als de blaeuwigheydt vergaet Sal de pijn oock zijn verdweenen:

Dan sal ick eens legghen an, Of ick haer bedrieghen kan, En dan reys ick henen.

Sus doet ghy dit, soo siet toe Wat ick u eens weder doe.

Jan Janssen van Asten.

(57)

Tranen van Heraclitus. Uyt-ghestort over de verkeertheydt, deser Werelt.

Stemme: Van 't licke Potje.

1.

OCh och mijn ooghen, ooghen, ooghen Smelten by nae door bitter leet, 't Lichaem is nat van't kouwe zweet, Ick kan het nauwelijck afdrooghen, Hier is gheen vreught voor mijn bereydt Op dese snoode Werelt, Werelt, Werelt;

Hier is gheen vreught voor mijn bereydt:

Wegh dan met d'aertsche ydelheydt.

2.

Al's Menschen leven, leven, leven,

(58)

Is op-getoyt met hoovaerdy, En 't lijckt een schoone Schildery,

Maer laes! Het doet mijn anghstigh beven, Wat ist doch met dees aerde kluyt?

Die in der yl kan sterven, sterven, sterven, Wat ist doch met dees aerde kluyt?

Ick schrey eer langh mijn ooghen uyt.

3.

Want dese daghen daghen daghen Voeren mijn bitter in het Graf:

Is dit een op-geleyde straf?

Laet ick dan nimmermeer meer klaghen Over het ademloos gheween,

't Welck mijn verstreckt een voetsel, voetsel, voetsel Over het ademloos gheween,

Tot my de doodt treckt nae beneen.

Vredigh.

(59)

Democritus lacchen, Over de schijn-bedrieghende Wereldt, Stemme: Ghelijck een Roosje teer.

(60)

WAt is des menschen loop daer Heraclijt om schreyt?

Niet dan een yd'le hoop van dwase sottigheydt.

Ick lagh hier stadigh om,

ha ha ha 't zijn onghestelde Snaren, ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha ha, en kan my naeuw bedaren.

2.

Siet eens de grootste Heer, En d'allerminste Slaef, Wat heeft den Rijckaert meer Als ongeruste haef,

Daer d'ander vrolijck leeft ha ha ha, Wie sou zijn lacchen sparen Ha ha ha, etc.

Ick kan mijn nau bedaren.

3.

De trotse hooghe moet, Bemint de aerdtsche Schat,

(61)

Och arme lompe bloet, Jy dwaelt van 't rechte pat, Helaes wanneer de doodt, ha ha ha Komt u gemoedt bezwaren, Ha ha ha etc.

Verstoven zijn de Jaren.

4.

Leert noch ter wijl de tijdt, U noodight met het oogh, Door eene graghe vlijt, Te klimmen naer om hoogh, En lacht de Werelt uyt ha ha ha Met haer verwarde baren, Ha ha ha etc.

U Ziel zal beter varen.

Vredigh.

(62)

De gulde Vryigheydt.

LAet de zinneloose vryen, So veel als hy immers magh En by 't Winter-koren lijen, Ick segh sulcke goeden dagh.

Om een lonckje, om een groetje, Om een op-ghetooyde niet:

Mijn onnoosel lompe Bloetje Schepje vreught in dit verdriet?

't Is veel beter wel te slapen Op de sachte Pluymen neer,

(63)

As by Nacht verkleumt staen gapen Voor een deur, in Mottigh weer.

Wilje u tot rust begheven, Droomen isser gheen ghebreck;

Och die soo bekommert leven.

Sijn wel dubbelt over geck.

Komt met mijn dit vaersjen quelen Minnaers van de witte doeck, Soos al al u quellingh helen, En verschuyven in een hoeck.

[DE Gulde vryigheydt.]

Stemme: Doen Cloris door de Min.

DE Gulde vryigheydt, Dat is de braefste Meyt Van allen uytghelesen:

Want sy leeft vrolijck en gherust, Na haer volkomen eygen lust;

Dees is dan waert ghepresen.

Vredigh.

(64)

Wewenaers klaght.

Stemme: Het daget uyt den Oosten,

ICk heb te veel verlooren Aen u, mijn waerde Vrouw, Agh! daght ick van te vooren Dat ick dees quellingh sou In dees bedroefde tijden

Moeten lijden.

2. Maer laes! wat baet mijn klaghen?

Die ick bemin is heen, Bedroeft in't Graf ghedragen, En laet my vol gheween, Bekommert vol ghedachten,

In veel klachten.

(65)

3 Het schreyen van mijn Schapen, Die jongh en teder zijn,

Onthoudt mijn van het slaepen, Soo dat het Hart vol pijn Inwendigh deur mijn treuren

Schijnt te scheuren.

4 Nu vind ik my verlaten, Dien ick veel had vertrout, Bevind ick dat mijn haten:

Dies mijn het leven rout, En wens soo meenigh werven

Om te sterven.

5 Gheen Mensch en kan uytspreecken Mijn overgroot verdriet;

Ick blijf in droefheydt steecken, En daer is niemandt niet Die soeckt mijn rou te stelpen,

Of te helpen.

6 Help Hemel! help my sughten, Verlight mijn droef ghemoet,

(66)

Tot wien sal ick nu vlughten, Ick weet gheen raedt soo Godt, Als Godt mijn droevigh leven

Op te gheven:

J. van Asten.

By na een Desperate uytsinnigheyt over den laetsten dagh.

Stemme: Luz de mi alma.

(67)

WRinght bey de handen, wilt bitter kuylen, Siet d'aerde branden, waer kanmen schuylen!

Koomt groote Bergen, ick moet u nu bergen Deckt dit sondigh Rif, voor – d'Afgrondts dampen Vol van snoodt vergif.

2 Krabt Borst en Wanghen, treckt scheurt aen sticken Met heete Tanghen, u loose stricken,

Godt sendt sijn Tooren, Ons tot straf beschooren:

Waer blijf ick van schrik?

Och duysent dooden in een ooghenblick.

3 De Son verduystert, en al den Hemel:

Sacht stil ey luystert, hoor ick ghewemel?

Ia niet van weenen, Knersen angstigh steenen:

Wegh, wegh naer gheluyt,

Of ick sal braken 't hart van droefheydt uyt.

(68)

Weest Heer ghenadigh, dees die noch leven, Dat sy weldadigh, u moghen gheven Heel reyne Lippen,

Die noyt quaedt ontglippen, Op dat haer den dagh

Van 't laetste oordeel, vreuchde wesen magh.

Vredigh.

Iuss: K. & c. Deugd, Konst, en Schoonheidts lof.

Toon: Spanjolette. Of: Wanneer de Son sijn Paerden ment.

Indien ik kost na waardigheidt, Met mijne Penn', ô Maagd!

Asmalen, al de aardigheidt, Die g'in u boezem draagd;

Ik stelde strax mijn Zinnen In 't werck, en Harssens-pit,

(69)

Om 't zelfde te beginnen, Op 't zaam-ghestampte Wit.

2 Trouw-hertig is u kuysch gemoed, 't Wijckt gheen Lukretia;

Zijt gy by Diaan opgevoed?

U Wezen zwijmt'er na:

Gy zijt, o Aerdsch' Godinne!

Wel-spreeckend' in u re'en:

Narciss ontvonktk'in Minne, Zag hy u schoonighe'en.

3 Zy streeld niet, met u Vinger-tuig Als Arion in Zee

De Walvisch, nog in't Lommer-ruig 't Geviert', als Orpheus de'e:

Maer self de Go'on versling'ren, En Menschen, op't geluyd;

Door 't danssen van u Ving'ren Op Tijmbaal, en op Fluyt.

4 Uw' Ogen staan, in 't Hoofd' verheerd, Gelijck twe Starren, schoon:

(70)

U Mond sta'ig Iubals lof vermeerd;

O grote wijsheidts Troon!

Men hoeft gheen Krans te cieren Van Lauwer, om u hoofd:

De lokjes die'er zweiren, De glans, een's Krans verdoofd.

5 'k Bespeur dat in een oghenblick, Te treffen 't regte Wit,

Voor my, Nymph, is onmogelick, Met nat van giet'lick Git:

De Menschen zijn al sterff'lick;

Maer zo gy my geloofd;

Ik zie u d'onverderff'lick- heydt hangen boven 't hoofd.

Ex tempore.

Franc

^co

: Snellinx.

Snell, Spoeit wel.

(71)

[DE Vleeschelijcke lust, o Heer,]

Stemme: O Vader huert mijn eenen Man.

DE Vleeschelijcke lust, o Heer,

Bestrijt mijn Gheest hoe langhs hoe meer, O Vader wilt my gheven

Dat ick de boosheydt van my weer, En vroom voor u magh leven.

2 Ghy zijt een Heer die eeuwigh leeft, Den Godt die 't al geschapen heeft, Een Vader vol ghenaden,

Die alle Vlees zijn spijse gheeft Door u groote weldaden.

3 Een Koningh groot die 't al regiert, Die Voghels, Vee en al 't Gediert Doet leven, en laet groeyen;

Die door u Godlijckheydt bestiert Dat Kruyt en Boomen bloeyen.

(72)

4 De Zee, en Locht, en 't Firmament, 't Gheen voor den Mensch oyt was bekent, 't Is al door u ghekomen:

Dies blijft ghy eeuwigh sonder ent, En Vader van de vroomen.

5 Genadigh Heer en Vader goet, Vernieut en suyvert mijn ghemoet, Verhoed mijn qualick-varen, En alle boosheydt van my doet;

Heer wilt mijn Ziel bewaren, 6 Dat ick na dees bedroefde tijt, Wanneer de Doot mijn Leven slijt, Nae dees bedroefde dagen, Daer ghy met al u Engh'len zijt Magh rusten van mijn klaghen.

Ian Ianssen van Asten.

(73)

[QUelt my niet meer velt Godin.]

Stemme: Princes ick kom hier by Nacht.

QUelt my niet meer velt Godin, Laet u sin

Strecken tot de soete Min:

Soo sal ick u Schaepjes drijven, En altijdt, en altijdt, u Dienaer blijven.

2 Schoon ben ick gheen Boere Knecht, Alsje seght,

Daerom ben ick ook niet slecht:

Want ick weet al haer manieren Om het Vee, om het Vee, Seer wel 't hantieren.

3 Voorts sel ick jou alle daegh.

Helpen graegh,

Op dat ick jou noyt mishaegh, En my neder voor u buygen,

Om mijn trou, om mijn trouheyt te getuygen.

4 Wel wat segje schoon Jonckvrou?

Wilje nou,

(74)

Siet soo krijgje strackx mijn Trouw, En ick sel mijn voort begheven Om in vreught en in deught, By u te leven.

Sonder ent.

G.A. Ooyevaer.

Ghewillighe Slavernij.

Stemme: De stille Nacht ghenaeckt.

ICk wensch gheen soeter tijdt, Als datmen staet en vrijt Voor zijn Zieltreckend deurtje, Slechts om een lieve lonck, Die strakx dees Borst ontvonck, Door 't aldernauste scheurtje;

En dat by nare nacht, Met onghemeene klacht, Alleen om troost te winnen,

(75)

Schoon dat ick buyten sta, Gheschiet mijn groot ghena.

Als ick haer soo mach minnen.

Mijn hart dat springht van vreught, Wie kan dees trouwe deught

Na sijn waerdy beloone?

Ick kus tot danck de ringh, Singh sachjes Keeltje singh Ter eeren d'overschoone.

[WAre Hart-aer van mijn leven,]

Stemme: Rosemondtje lagh ghedoken.

WAre Hart-aer van mijn leven, Bron vol alle vriendlijckheydt, Uwe schoonheydt werdt verheven, En in 't gantsche landt verbreyt:

Ock ick koos de Bleecke Doodt, Soo ghy dees u stoep verboot.

Vredigh.

(76)

[HOe lieflick rijst de Gulde Son]

Voyse: Roosjens in de Mey.

HOe lieflick rijst de Gulde Son In't Morgen-root:

Och dat ick mijn Liefje hier wenschen kon, Die met lusten, mijn kusten, en rusten Mocht in sijn schoot:

2 Maer laes mijn Lief'tis al te veer, Te veer van mijn;

Kan 't wesen Lief komt haestigh weer:

Want mijn Sinnen, beginnen door 't Minnen Ontstelt te zijn.

3 Ontsteld, en tot der Doodt bedroeft Valt mijn soo suer,

Dat ghy in 't komen soo langh vertoeft:

Mijn gedachten vol klachten Verwachten uer op uer.

4 Den Droom ontstelt mijn droef gemoedt, Ach Roodermont!

(77)

Mijn docht ick sagh u inde Vloet Van de Winden beminde verslinden, En gaen te grondt.

5 Noch docht my dat u Lichaem quam Mismaeckt aen Strant,

Daer ickse in mijn Armen nam, En met eenen: u Benen, met wenen Begroef in 't Sant.

6 Ontwaeckt ginck ick aen Zee, en sagh, Als ick bevond,

Dat niemant daer verdroncken lagh, Steld ick heden, mijn Leden, te vreden, Soo ick best kond.

7 Maer noyt en sal de schrick vergaen, Voor dat ick weer

Mijn Lief sal voor mijn Oogen sien staen:

En sijn Kaken, met smake, sal raken:

Maer laes wanneer?

Ian Ianssen van Asten.

(78)

[MYn lief, hoe langh wilt ghy in 't lijen]

Stemme: O Kers-nacht, &c.

MYn lief, hoe langh wilt ghy in 't lijen En in mijn droefheyt, droef verblijen?

Hoe langh wilt ghy mijn trouheydt sien Dus Bleeck met uytgheteerde Wanghen Door Liefjen u ghewelt ghevangen, Eer dat ick lief u g[u]nst verdien?

Ick werdt in dit bedroefde leven Van 't een op 't ander staegh ghedreven, En schoon als ick mijn rust verlies

Moet ick van 't Bedt, dan weer ghekeecken, Of ick mijn Lief niet eens kan spreken, Waer deur ick al mijn vreught verlies.

By nacht in koud en windigh weder.

Steld' ick mijn op u Stoep dick neder, En gaf soo menigh naer ghesught, Dat mijn geklagh en treurigh singhen Scheen door de Wocken heen te dringhen

(79)

Door d'Opper-Heer Van d'hooghe lucht.

Mijn rouwt dat ick oyt ben ghebooren, Nou al mijn arbeydt is verlooren;

Ey Lief veranderd eens u zin, Of siet ghy sult in korte daeghen U jammerlijck dees daedt beklaghen, Ontzilet door d'overgroote Min.

Dan sal mijn geest nae 't langh begraeven, Noch op u Kamer dreunigh draven,

Tot wraeck en straf van u ontrouw Sal dan mijn schim u steets bestrijden, Soo dat ghy noch mijn over-lijden Beweenen sult met groot berouw.

[WY Dochters moghen wel klaghen]

Stemme: Rosemont die langh ghedoocken.

WY Dochters moghen wel klaghen Dat de Werelt dus vergaet,

Men hoort niet een Jonckman vraghen, Noch ook van geen vrijsters praet;

(80)

Maer het is al nae de kroegh, 't Bier is haer Dochters ghenoegh.

Is het niet om te betreuren Dat de Vryers gaen verby?

Men siet het dagelijckx gebeuren, Wat voor lieffde dat het zy:

't Is maer om de slap met Bier Haer te doen, en dat by 't vier.

3 Sondaeghs sou men gaeren wand'len Met de Vryers naer den Hout,

En met haer van lieffden hand'len, Maer eylaes! sy zijn verkout, En bevroeren als een Ys;

Drincken liever 't Bier om prijs.

4 't Is tot Jonckers op de trappen, En op andere plaetsen meer;

Praten liever van de slappen, En van and're ondeught meer;

Laten ons soo zitten stil, Metter tijdt vergaet ons wil.

(81)

5 Nu wy moghen noch eens hopen, Dat sy sullen voor het Bier

Noch een soete Dochter koopen, Daer sy mee tot haer pleysier Sullen speulen, dan mooy weer:

Als ick dat denck verheught my weer.

Niet liever houw als de eer,

Magh ickse houden 'k danck de Heer.

Drinck-Liedt,

Stemme: Courons, courons, courons au cabaret, au cabaret.

(82)

STap an, stap an, stap an recht na de kroeg, recht na de Kroegh, den dorst sal ons gheleyen:

Lackeyen vlieght voor uyt, en doet ons tappen Wijn:

Sonder 't bekoorlijck soet van sulcke Medecijn, soo ist den Mensch,

en alsoo is den Mensch,

en alle vrolijckheydt ghescheyden.

Schenck in, schenck in, schenck in de Koelewijn, De Koelewijn, tot elck van ons beschonken

(83)

Wort, van de Glasen leegh te drincken tot den grondt:

O Heerlijck Leven-sap! Soo smaeck'lijck, soo ghesondt:

Wy drincken ons met vreught Wy drincken ons met vreught, Van daegh bescheyd'lijck droncken.

't Kan niet missen.

[Wat baet de Mensch]

Stemme: Als begint.

WAt baet de Mensch, Die hier op Aarden leeft?

Die nae zijn wensch Al d'aertsche dingen heeft?

Wat baet hem schoon al is hy rijck Al heeft hy gelt en goet als slijck, wanneer Als hy moet sterven weer?

Wat vraegh ick dan

Een mensch meer van zijn goet Me draghen kan,

(84)

Wanneer hy sterven moet?

Een Kleedt en Kist, en anders niet, En 't gheen daer voort dan overschiedt Wat baet, veeltijdts wel twist op haet.

Dat men eens recht De Werelt wel door-keck, Men sou soo sleght

Dat goet daer ick van spreeck Niet hanghen aen met hart en zin:

Maer werpen 't Goudt veel liever in De Zee, en doen als Crates dee.

Ach aerts gheslacht!

Ghy doet dat ghy verbiedt;

U tongh veracht

Daer steets u oogh op ziet,

Den wegh die ghy den anderen leert Die loopt ghy selver in, verkeert, En droeft, nae 't gheen u Ziel begraeft.

Vliet van den vloeck, U ooghen eens ontbint,

(85)

Treckt af den doeck Waer dan ghy ziet geblint, Kiest liever hier versmaet te zijn, Als hier nae eeuwigh in de pijn, Daer 't al, en eeuwigh branden sal.

Jan Janssen van Asten.

Drinck-Liedt,

Stemme: Quand je tient ma chere Bouteille.

(86)

ALs ick krijgh mijn beminde Glaesje, toon ick my een geestigh baesje, Vrienden doet ghelijck als ick, siet hoe ick my aerdigh schick,

want ick 't lick schoontjes in een oogenblick Schencker schenkt den Wijn voor dorstigh klaesje:

Want hy set me voet by 't stick.

2 Niet soo soet, noch niet aengenamer, Jupiter heeft gheen bequamer

Goden-dranck, noch Hemel-spijs In zijn Heerlijck Pardijs: tot bewijs, (Om te stercken mijn advijs,

(87)

Tart ick al de Goen, in onse Kamer Een te drincken om den Prijs.

Alsje wilt.

Bachus Vreught.

Voyse: Iicho, chai, firi, diri, dai.

(88)

KOm Bachus klercken hey sta sta, swick, swack, swick, tibi, michi, kick, ey gaet m'eens voor ick volghje na, van tibi, michi, swick, swack, swick.

2 Wel nou gantsch lijden drinckt een reys Swick, swack, swick,, tibi, michi, kick, En leght dat staertje in jou Vleysch Van tibi, michi, swick, swack, swick,

3 Soo soo dat gater wel op an, Swick, swack, swick,, tibi, michi, kick, Nou toondje datje bent een Man Van tibi, michi, swick, swack, swick.

4 Hier Hopsus hey de Kan is leegh Swick, swack, swick,, tibi, michi, kick, Kom tapse vol al met en veech Van tibi, michi, swick, swack, swick.

5 Nou ondertusschen met gemack, Swick, swack, swick,, tibi, michi, kick, Ghesmoockt een Pijp verijns Toeback Van tibi, michi, swick, swack, swick,

(89)

6 Want ziet de tijdt loopt snellijck voort Swick, swack, swick,, tibi, michi, kick, Een yder doet dan soo 't behoort By tibi, michi, swick, swack, swick.

Pas op Kittebroers.

G. A. Ooyevaer.

Nieuw Liedt van de Blaes,

Stemme: De Fiere Nachtegaele, &c.

ALs 't slachtijdt is, soo loopen De Huys-houders met hopen, Om een Slacht-beest te koopen En als sy ghekocht hebben:

Soo gaetmen 't Vel af-stroopen, En snijdt de Beeste open d'Een ziet oftse bedroopen

(90)

Is, met vet op de Rebben;

En d'ander kicjkt terstondt Nae de Broeck, vol en rondt:

Een Smeer van hondert pondt Seght Lubbert, dats gheen stront;

Men gaet het Beest op-hijsen, Men hoort de Oude wijsen De dickt van 't Vleysch prijsen:

Maer de Kinders eylaes Die kijcken nae de Blaes.

2 Soo ist ghestelt van binnen, Met onse Herderinnen

En Herders, die beminnen Malkander, om verscheyden Oorsaecken, en beginnen De herten te verwinnen,

D'Een heeft ghesteldt zijn zinnen, En laet zijn ooghen weyden Op Vleysch en Bloedt vol jeught, d'Ander kijckt nae de deught,

(91)

Die het gemoet verheught, Die derde siet met vreught Op 's Werelts gulden rijcken:

Maer die nae het goet kijcken Die machmen wel ghelijcken By de Kinderen dwaes, Die kijcken nae de Blaes.

3 Al die tot 't Vleysch gheneghen Sijn, en 's Vleysch lusten pleghen, Die gaen in Esaus weghen, En hebben hier verlooren God Jupijns gulden reghen, Dat is des Heeren zeghen, Die Jacob heeft ghekreghen, En Joseph hadd' verkooren:

Die deught en eer bemint, En geest'lick is ghezint, Der Zielen ruste vindt, En 't hooghste goet ghewint:

Maer die haer lief om-vanghen,

(92)

En kussen an de Wanghen Om 't goet, dat sy zien hanghen Over haer hooft vol waes, Die kijcken nae de Blaes.

4 Sampson groot van vermoghen, Heeft Venus borst ghesoghen, En sagh met lust der ooghen Op den Bloem des jeughts schoone;

De waerschijnende looghen, Die quam tot hem ghevlooghen, En heeft hem seer bedrooghen In Dalilaas persoone:

David die heeft ghezien Op deught en eer, mitsdien, En liet 't Houw'lick gheschien Met verscheyden Vrouw-lieen:

Maer Cresus heeft ghekeecken Op 't Gelt daer wy van spreecken, En wort met recht gheleecken By 't Volck van zint Niclaes,

(93)

Die kijcken nae de Blaes.

5 O Bruydegom verheven, En Bruyt wilt u begeven Ghelijck daer staet gheschreven In den Echt met u beyden;

Niet door staet-sucht ghedreven, Noch gelt-sucht daer beneven, Maer om een effen leven Met malkander te leyden, In de Houw'licken Staet, Die menigh Mensch aengaet, Nae 's Vleyschs lust en raedt, Om 't Gelt, dat in der daedt Van Crates wiert verstooten, Ghelijck een Blaes met kooten, Maer seer naeuw wort beslooten By 't Volck van over maes, Die kijcken na de Blaes.

6 Prinslijcke Jongelinghen, En Maeghden wilt niet zinghen

(94)

Van Venus malle dinghen, Met veel sotte propoosten:

Maer wilt u tongh bedwinghen, Door d'enghe Poorte dringhen, Laet in de geest ontspringhen Een Liedt tot 's ziels vertroosten;

Siet niet op Vleysch en Bloedt, Noch op des Werelts goedt, 't Welck is als ebb'en vloet, En haest verdwijnen moet:

Maer siet op deught en eere, En weest uws ghemoets Heere, Nae de Wijse-mans leere:

Want 't is maer armen raes Te kijcken nae de Blaes.

Hend'is 't end'.

(95)

Amintas vrijt sijn Philidaetje, Maer 't is vergeefs deur Syleens praetje.

Voyse: Voycy tantost la froi dure bamire. Of: Aerdigh Martijntje. Sillenus aenspraeck tot Philida.

(96)

ACh; Philidaetje, wat ben j'een soet Meysje, Ja Heer, wat hebje sacht poeseligh Vleysje, mijn hart verheught me als ick jou aenschou;

Ach mocht ik suyghen den Nectar-dou, ick souje zweeren al by mijn trou, dat ickje nimmermeer verlaten sou.

2 Maer Philidaetje 't is moeyte verlooren, Amintas hebje jou troutje gezwooren,

(97)

Die u soo soet heeft naer de mondt gevleyt, Dat jy voorseecker (ghelijck men seyt) U rechte Liefd' op hem hebt gheleyt:

Maer 't is een saeck die van jou dient beschreyt.

3 Want hy houdt veel van een pintje te drincken, En om sijn Handt-werck hy weynigh sel dincken;

Versint een reys hoe datter dan sal gaen, En siet dit hebb'ick nou korts verstaen:

Daerom ey wilter jou af ontslaen, Of 't sel je jeughdigh leven altijt schaen.

Philidaes aenspraeck tot Silenus.

4 Silenus 't gene ghy my gaet voor-leggen, Hebb'ick oock kort'lingh al meer hooren seggen:

Daerom geloof ick datter is wat an,

En 't schijnt voor waer een cinceer Jonghman:

Maer als 't al om komt soo hoor ick dan Lisje met Een-oor hy staegh vryen kan.

5 Daerom so mach hy sijn gissingh wel maken