DECEMBER 1 9 6 6
jaargang 38 nummer 454
M A A N D B L A D G E W I J D A A N E.H.B.O.
Orgaan van de Koninklijke Ned. Ver.
„ E E R S T E H U L P BIJ O N G E L U K K E N "
Beschermvrouwe H M . D E K O N I N G I N
D E V O O R P O S T
V A N DE D O K T E R
In dit nummer:
• Misplaatste dadendrang? pag 161 V De Schuifgidsen-aklie, pag. 163
• Rotterdam „Het Zuiden" organiseerdt ongeval voor moderne instructie, pag. 164
• Dat zal u interesseren, pag. 171
• Antwoord op uw vragen, pag. 172
• Districten en afdelingen, pag. 174
0 - g « « ».<t. Kon- N«d. V«r. 'E6RSÏE HULP BU ONGELUKKEN'
M I S P L A A T S T E DADENDRANG?
Bij ieder vak dat geleerd moet worden is het vanzelfsprekend dat een theoretische ondergrond aanwezig moet zijn. Zo ook voor de E.H.B.O., waarvoor de kennis van het Oranje Krui«hoekje als basis noodzakelijk is. Wanneer men jaren lang als docent bij een herhalingscursus optreedt, en op de hoogte wil blijven wat er in de loop van die tijd zich al niet aan uit- breiding en verandering van de leerstof voordoet, kan gezegd worden dat de E.H.B.O. een zeer dynamisch vak is. Kritisch denken kan hierbij niet ontbeerd worden want iedere verandering is nog steeds geen verbetering.
Oude beproefde kleinigheden worden dikwijl* niet meer genoemd en toe- gepast, en waarom?
*
Maar voor de E.H.B.O.-er, die de eerste verantwoordelijkheid draagt bij een ongeval, komt er naast zijn taak het geleerde zo goed mogelijk toe te passen, nog iets anders kijken. Hij heeft met een slachtoffer, een mens te doen. Hierop is in :,De Voorpost" al enkele maler» gewezen, doch het kan niet genoeg herhaald worden. Wij leven in een wereld, waarin de mens dreigt te verdwijnen in de techniek. En ook de E.H.B.O. ondervindt de invloed daarvan.
E.H.B.O.-ers, die zo nu en dan eens bij een ongeval aanwezig zijn, uiten herhaaldelijk de verzuchting: als je er werkelijk voor staat is alles soms zo geheel anders dan je geleerd hebt. Zij hebben ook vaak niet het over- wicht dat vereist wordt om in het publiek op te treden: tegenover een dokter die aanwezig is. of het personeel van een ambulance-auto maakt dit uiteraard verschil. Gevallen die de cursisten meegemaakt hebben, wor- den op de cursus dan ook grondig uit de doeken gedaan.
Het is niet de eerste keer dat de vraag gesteld wordt of al die theoretisch voorgelegde gevallen, waarmede geoefend wordt, nu wel steeds zo'n grote waarde hebben. Veel herhalingscursussen ten de wedstrijden} houden er zich mee bezig. Een dadendrang maakt zich van de E.H.B.O.-er meester, hij wil zoveel mogelijk punten halen. Al wil ik aannemen dat hij in be- paalde gevallen, bij twijfel, z-ijn handelen za! weten te beheersen. Maar het "nil nocere". zijn handen thuis houden waar dit toch bepaald nodig is. wordt wel eens over het hoofd gezien. Ongerief voor het slachtoffer is er het gevolg van.
Mis-
plaatste daden-
drang?
sa
Wij kunnen in ons land in het algemeen over een spoedig transport naai' een ziekenhuis beschikken, waarbij in de auto bovendien enig noodzake- lijk materiaal aanwezig behoort te zijn. Om bijvoorbeeld te noemen de beenlade. waarin een gekwetst ledemaat in de stand van de minste pijn geplaatst kan worden. Een niet noodzakelijk onderzoek en gewriemel aan de patiënt kan dan achterwege blijven. Die tijd kan beter aan de algemene en psychische toestand van de patiënt besteed worden. Het komt op hel inzicht van de helper aan. Ituslig werken is juist in deze gejaagde tijd van zo groot belang.
Ik zou graag eens een voorbeeld noemen van een oude beproefde kleinig- heid, die —• soa Is ik daarnet reeds opmerkte - - niet meer genoemd wordt en die mij nogal zwaar op het hart ligt. Zó is het mij gewoonweg een raad- sel waarom in hel O.K.-bockje niet meer gesproken wordt over het nut van koud water, in bepaalde gevallen toe te passen, en waarop in bet be- gin van de E.H.B.O., meer dan een halve eeuw geleden, steeds gewezen werd. Persoonlijk nog niet lang geleden bij reu paar ongevallen langs de weg aanwezig, werden koude kompressen op het hoofd toegepast, wat de herhaalde spontane opmerking ontlokte: 'heeilijk, fijn', enz. Als ver- lichtend, pijnstillend en vooral kalmerend middel i* het van grote waarde:
ook bij verwondingen door stomp geweld, bij verstuikingen en kneuzin- gen. Het werkt beter en sneller resorberend dan het steeds maar aangera- den drukkend verband, dat bovendien dikwijls later door de pijn toch af- geworpen wordt. Zo zou ik talloze voorbeelden kunnen aanhalen.
Waar er tegenwoordig op gewezen wordt dat de z.g. kleine ongevallen (vergiftigingen, huisongevallen e.z.m.) een behoorlijk percentage van het totale ongevallencijfer uilmaken, zou hierover op de herhalingscursussen meer gerepeteerd moeten worden, in plaats van steeds maar oefengevallen voor kringwedstrijden e.d. af te werken. Dit leidt inderdaad tot een extra belasting van de docent, doch dit is niet onoverkomelijk, bovendien leert hij er zelf ook weer van. En vooral hier is de E.H.B.O.-er toch op zijn plaats. Vaak is hij er reeds bij (vergeel in dit opzicht vooral ook onze eer- ste helpsters niet . . .) of wordt hij erbij geroepen* Zij kunnen met het geleerde in deskundig en opvoedend opzicht veel goed doen.
Bovendien, die kleine ongevallen lijn zo gemakkelijk een onderwerp van gesprek (grote natuurlijk ook, maar dat wordt meestal een sensatiegebab- bel) en onze E.H.B.O.-ers kunnen er bet hunne toe bijdragen meer begrip onder de mensen te brengen. Kleinigheden zijn Ju het leven van veel belang.
•Y-
Dit zijn zo enkele overpeinzingen, die ik u wil voorleggen. Een discussie hierover zou misschien nuttig kunnen rijn. De rubriek „Vraag en Ant-
woord" is voor mij steeds de moeite waard, leerzaam, en geeft steeds stof tot korte besprekingen. Ik heb ook niet de wijsheid in pacht. Wij kunnen van elkaar leren, uil de praktijk. En daar komt het ti»ch op aan.
Gorssel. Di". G. C. J. Kruisinga.
•
162
De
Schuifgidsen- aktie
- 5 3
i E R S T E S T A P P E N
— — U K - — . . . . | - ^
B U E E R S T E H U L P
•> I I H l i t * . — * W W V
• 0 • l i i r — W
l i l li 1 J. ™*> K M I '1" - ! * 1 -*">' .p^-o»"
.T ü G O E D KUNNEN H E L P E N ? V O L G DAN E E N C U P S *
Een bestuurslid zei onlangs: „Elke afdeling, die nu nog klaagt over gebrek aan geld, heeft dit aan zichzelf te wijten. Indien men er moeite voor doet, kan men donateurs werven en met de schuif- gidsen kan zelfs de kleinste afdeling een paar honderd gulden verdienen".
Wij willen en kunnen niet beoordelen of deze uitspraak juist is, maar we weten wel, dat een paar hon- derd afdelingen zoveel gidsen hebben verkocht, dat ze
r e e d s ƒ 2 5 . 0 0 0 , — h e b b e n v e r d i e n d .
We weten ook dat tientallen leden helemaal alleen ƒ 50,— tot ƒ 200,— voor de kas van de afdeling bijeen hebben gekregen. Ook weten we echter, dat tientallen afdelingen er niet eens over hebben nage- dacht om zelf geld voor de afdelingskas te verwerven en dat er zelfs afdelingen zijn, die schuifgidsen hadden besteld en de doos na 6 weken ongeopend terugzonden.
Dat een enthousiaste verkoop-actie niet alleen veel geld voor de afdelingskas opbrengt, maar ook leden en donateurs, is reeds meermalen gebleken.
Het succes van de afdeling Lemmer lijkt ons echter wel hel meest verrassende.
Deze afdeling heeft haar verkoop-actie ook gericht op plaatsen in de omgeving waar nog geen afdeb'ng is gevestigd. Zodoende kwamen contacten tot stand, waardoor waarschijnlijk twee of drie afdelingen zullen worden opgericht.
In ieder geval staat vast:
„wie wil, kan met de schuifgidsen geld voor de afdelingskas verdienen".
Het resultaat tot 1 november is als volgt:
Voor de hoogste verkoop per afdeling (premies ƒ 1000,— en ƒ 500,—) I. Aalsmeer 2600 stuks
2- Zutphen 2000 stuks
Voor de hoogste verkoop gemiddeld per lid (premies ƒ 500,— en ƒ 250,—) 1. Sehagen gemiddeld per lid 52
2. St. Pancras gemiddeld per lid 48 Voor de hoogste persoonlijke verkoop
1. Nic. Dekker, Aalsmeer 925 stuks 2. Mevrouw Semplonius-v. Slageren, lammer
615 stuks 3. J. Mosk, Sehagen 604 stuks
Tot besluit van dit bericht willen wij nog even uw aandacht vestigen op het volgende:
Onze mededelling in het september-nummer heeft bij enkelen de indruk gevestigd, dat de schuifgids geen deel meer zou uitmaken van de medische encyclopedie „Het wonder van het menselijk lichaam".
Dit is vanzelfsprekend niet juist.
Wij hebben het alleenrecht voor de verkoop van de schuifgidsen. maar wie de bovengenoemde ency- clopedie koopt, ontvangt van de uitgeversmij. „Readers Digest" nog steeds een schuifgids, zij het niet precies eender als de gids, die wij verkopen.
ROTTER
t lorganiseerde
ongeval voor moderne instructie
Zoals afgesproken, doe ik u hier een omschrijving toekomen van een ongeval in een Rotterdamse haven dat wij in overleg met on- ze docent, dr. H. W. de Lang, heb- ben samengesteld:
Bij het afmeren van een binnen- vaartschip langszij van een zee' schip, raakt de matroos op hei
voorschip verward in een meer- draad waardoor het rechterbeen onder de knie wordt af gekneld.
De matroos slaat daarna tegen de ankerlier waardoor hij een niet ernstige wond aan het voorhoofd oploopt. Enkele mensen, werk- zaam in het havenbedrijf, met kennis van eerste hulpverlening schieten toe, na eerst de stuurman van het zeeschip verzocht te heb- ben het sein met de fluit of sire- ne te geven, t.w. een aantal korte, gevolgd door een aangehouden stoot, dat regelmatig herhaald dient te worden.
Na aankomst van een boot van de rivierpolitie wordt gebruik ge-
maakt van een aan boord zijnde draagbaar die past in de wagens van de geneeskundige dienst. Voor vervoer zorgt ook de rivierpolitie, die tevens per mobilifoon melding maakt van de aard van het onge- val.
De mogelijkheid bestaat dat we met een politieboot naar de Maas- haven worden gebracht; vertrek rew» het gebouw WÏH de rivierpo- litie St. Jobsweg (Parkhaven).
Als dit vaststaat, zal ik het u een of twee dagen voor zaterdag, 12 november berichten.
Hoogachtend, P. Koor en.
Het staat er in een stevig, per- soonlijk handschrift. Even krach- tig is het genoemde telefoontje, een paar dagen daarna;
Alles is voor elkaar. De rivier- politie doet mee. Zullen wo af- spreken zaterdagmorgen om kwart over negen voor het ge- bouw aan de St. Jobsweg?"
— Ik zal er zijn." antwoord ik,
„welbedankt. mijnheer Kooren!"
Aanvankelijk dreigt het weer ons letterlijk de mist m te laten gaan.
Maar als We op het afgesproken tijdstip elkaar ontmoeten, schijnt de zon. We lopen naar de steiger, vanwaar wc naar de Maashaven zullen vertrekken. „We", dat wil zeggen; het bestuur van de af- deling Rotterdam „Het Zuiden", bestaande uit de heren P. Kooren,
Y. W. Jongstra en A. H . van 't Hoenderdaal. respectievelijk voor- zitter, secretaris en penningmees- ter. Voorts is daar de heer G. J . Verkerk, secretaris van de Rotter- damse Bond, die kleurendia's van het oefen-ongeval gaat maken om naderhand nog eens te vertonen Op een jaarvergadering. E n dan verder vooral niet te vergeten: de eerste helpers de heren J . den Hertog en F . Bahnerth. van wie de laatste het slachtoffer zal uit- beelden.
De „Politie I I " ligt al zacht dei- nend op ons te wachten. E r wordt zowaar reeds koffie aan boord ge- bracht. Ook verder zal die morgen blijken dat de Rotterdamse Rivier- politic aan begrippen als gastvrij- heid en hulpvaardigheid nog vol- strekte inhoud weet te geven. De bemanning stelt zich voor: hoofd- agent L*. Siesling, de comman- dant, die uitmaakt wat er moet gebeuren. De baas over het schip, dus de kapitein, is hoofdagent J . Kersbergen. Verder gaan mee de hoofdagenten C . H . Haas en H . Berkhout. Gelukkig zijn daar ook machinist H . de Bic en dekkneehl D. van Tbl, want zij zijn al even onmisbaar.
bemanning .... TÏ; schip
E r is dus op dat vroege morgen- uur aan de Parkhaven een hele groep B.H.B.O.-ern verzameld.
Want, zo hoor Ik van comman- dant Siesling:
„De Rivierpolitie vormt in feite een verlengstuk van de Genees- kundige Dienst. We zijn daarom allen gediplomeerde E.H.B.O.-ers.
Mier wordt bij ons zwaar aan ge- trokken. Begrijpelijk, als er im- mers op straat Iets gebeurt, is de GGD meestal gauw aanwezig.
Maar hier op het water ligt dat anders In de haven en op de ri- vier loopt het helemaal via ons- En er gebeuren langszij en op de boeien veel ongevallen."
In de lange gang van het gebouw der Rivierpolitie vallen dan ook indrukwekkende foto's te bewon- deren van vakkundige hulpverle-
ning. Doch, lk verneem, dat de taak van dit politie-onderdeel zeer veelzijdig is. Dat wil zeggen:
naast de E.H.B.O. Is daar nog de grensbewaking, do douanefunktie derhalve, die onder andere inhoudt de passen contra ie van ons land binnenkomende scheepsbemannin- gen en passagiers. De comman- dant noemt dtt terecht „enig in
Nederland", aangezien elders In ons land de Koninklrjke Mare- chaussee voor deze taak tekent.
Als het gezelschap zich om stipt half tien aan boord heeft begeven van „De Politie I I " , wordt koera gezet naar de Maashaven om een geschikte boot voor ons oefen- ongeval te vinden De Rotterdam- se haven bruist ook op deze vrrje zfterdag van aktivitelt. Een ver-
voorzitter
de heer P. Kooren
frissende aanblik: geen verveeld slenterende patat-zuigers, maar werkers.
Al gauw zien wc een binnenvaart- schip dat voor ons doel geschikt
lijkt. Het ligt langszij van 'n grote zee-broer, waarvan het een lading copra toegenomen krijgt. De heer
Kooren vraagt toestemming aan de schipper. Het mag! Snel klauteren we aan boord. Terwijl aan dek alles in gereedheid wordt gebracht voor de foto-opnamen, biyft de politieboot In de omge- ving kruisen, waaks voor wat be- treft zrjn aandeel In het oefen- ongeval.
Binnen tien minuten kan opname I worden gemaakt. Eerste helper Bahnerth is zijn zware taak als slachtoffer op het h>- en ijzer- koude scheepsdek begonnen en hij zal deze volbrengen met een vol- harding, een E.H.B.O.-er ten vol- le waardig.
Wat er over het verdere verloop nog te vertellen valt? Wel, alleen dit: het verliep op zijn Rotter- dams, dat wil zeggen: gesmeerd.
Wel kwam er nog even stagnatie toen ons schip verhaald moest worden en we jammerlijk in de schaduw kwamen te liggen van een torenhoge zeereus. Hernieuw- de opnamen bleken noodzakelijk.
Erger was, dat ons „slachtoffer"
naast de koude ook nog een lading uitlaatgassen van een plotseling In werking gezette motor op het dek te verduren kreeg Maar hij bleef op zijn post voor., De Voor- post".
Om ongeveer half twaalf varen we terug naar de Parkhaven, Hete koffie troost de wat verkilde botten. Voor het overige zijn we warm gestemd, dank zij 't prach- tige teamwork van Rivierpolitie en Rotterdam „Het Zuiden".
We praten nog wat na in „Old Dutch" aan de Rochussenstraat.
„Hier hebben we jaarlijks ook ons diner met alle docenten en
de dames. Dat is een traditie ge- worden", vertelt de heer Kooren.
Een traditie, die blijkens ons ge- animeerd gesprek minder gewaar- deerd wordt, is gelegen in de om- standigheid, dat het uiterst moei- lijk is om jongeren aan te trek- ken voor bestuursfunkties. Het hele bestuur, zoals het hier zit, loopt al jaren en jaren mee.
De voorzitter: „In 1933C) heb ik de afdeling „Het Zuiden" nog hel- pen oprichten. We waren met 7 man en we begonnen met een kapitaal van / 17,50. Daarom de- den we alles zelf. Nu hebben we drie afdelingen met 200 leden.
De jongste is die in Lombardrje.
Armoe kennen we gelukkig niet meer. Al moet je er natuurlijk wel iets voor doen. Kort geleden hiel- den we bijvoorbeeld een kollekte voor de nieuwe afdeling. Vijftien leden brachten huis aan huis 4000 circulaires rond. E n 'n opbrengst!
Negentienhonderdvijftig gulden en . . 300 vaste donateurs. Alstu- blieft.
Ja, medeleven Is er genoeg en dit jaar hebben we ook aardig wat jonge mensen onder de cursisten.
E n toch — ze maken de opleiding af. daar niet van. het probleem is echter, dat het geen blijvers zijn.
Voor het bestuur vang je ze niet.
Feitelrjk staat het met de docen- ten precies hetzelfde. Jonge art- sen? Uiterst moeilijk te krijgen.
Onze dr. de L a n g is al 32 jaar do- cent. E n hij wil er niets voor hebben. Kom daar tegenwoordig maar om!"
De heer Kooren weet waarover hij praat als hij het heeft over orga- nisatieleven. Niet alleen was hij 31 jaar onder-havenmeester bij de Rykshavendienst in Rotterdam —
„vandaar mijn goede kontakten met de Rivierpolitie" — tevens bekleedde hij het voorzitterschap van de Vereniging van Water- staatspersonecl in Nederland en zat deze energieke funkttonaris in het dagelijks bestuur van het pcrsoneelfonds (11.500 leden).
(vervolg pag. 170)
HAVEN-ONGEf
1. Bij het afmeren van een binnenvaartschip langszijde van een zeeschip, raakt de matroos op het voorschip verward in de meerdraad waardoor het rechterbeen onder de knie wordt afgekneld. De matroos slaat daarna tegen de ankerlier waardoor hij een niet ernstige wond aan het voorhoofd oploopt. Drie mensen, werkzaam in het havenbedrijf en met kennis van E.H.B.O-, schieten toe. De ene eerste hel- per snelt naar de stuurman van het schip, de andere twee naar het slachtoffer.
Wat gaan zij doen?
3. Deze brengt het slachtoffer in een anti-shock- houding (hoofd laag, maar vooral het ge- zonde been (en armen) hoog. Ook het getrof- fen lichaamsdeel iets omhoog brengen, maar denkt u erom, de getroffene geen afgekneld l>een laten zien! Voor het eerste moment is dit voldoende, daar een afgekneld been aan- vankelijk niet ernstig bloedt, doordat de Moedvaten zijn samengeknepen. Eventueel kan echter de slagader in de lies worden af- gedrukt.
Hoewel aanvankelijk dus niet ernstig bloe- dend, is het infectiegevaar ook bij dit afge- knelde lichaamsdeel zeer groot, daarom ne- men de drie eerste helpers (ook de andere is intussen teruggekeerd) fluks een besluit in- zake de volgende handeling.
W a t besluiten zij, denkt u?
2. De ene eerste helper verzoekt de stuurman een sein met de fluit of sirene te geven (fcw.
een aantal korte, gevolgd door een aanhou- dende stoot, dat regelmatig herhaald dient te worden) teneinde de rivierpolitie te alarme-
ren dat er een ongeval is gebeurd.
Een andere E.H.B.O.-er begint direct de al- gemene toestand op te nemen (ademhaling,
pols, gelaatskleur en hij let ook op klam zijn van bijvoorbeeld de neus). Onderwijl spreekt hij de getroffene kalmerend toe, probeert hem af te leiden en vraagt naar zijn naam en andere gegevens die van belang zijn. Uit het feit dat het slachtoffer naar behoren reageert op de gestelde vragen, valt gemakkelijk op te maken dat de getroffene niet bewusteloos is.
Ook onderzoekt hij snel de voorhoofdswond en legt een deken over hem heen.
Wat kan de andere eerste helper doen, denkt u?
4. Zij besluiten om eerst een stompverband aan te leggen en daarna de niet ernstige voor- hoofdwond te behandelen. Terwijl de ene eer- ste helper het getroffen been omhoog houdt, legt de ander een stompverband aan. Als wondverband wordt een groot snclverband benut.
En verder?
Ben oefen-anoexxxl in de Maashaven
HAVE
5. Wanneer het stompverband gereed is, wordt een voorzorgsknevel aangelegd en een spalk ondergebracht.
Wat moet er nu nog gebeuren?
6. De algemene toestand moet steeds worden gecontroleerd; ze blijven bezig het slachtof-
fer in mentaal opzicht rustig te houden. Na- dat het stompverband op doorbloeden is ge- controleerd, wordt een snelverband op het hoofd aangelegd. De getroffene krijgt niets te drinken.
Intussen blijkt de politieboot in aantocht. Het af geknelde been wordt in een driekante doek gewikkeld om straks meegegeven te worden voor de GGD.
Na aankomst van de rivierpolitie wordt ge- bruik gemaakt van een aldaar aan boord zijn- de draagbaar, die past in de wagens van de GGD.
Hoe en in welke houding wordt het slacht- offer vervoerd van schip naar politieboot?
7. Na de draagbaar beproefd te hebben, wordt het slachtoffer via de zweefmethode in anti- shockhouding op de brancard gelegd. Ver- band en algemene toestand blijft men contro- leren. Het afgeknelde lichaamsdeel wordt niet vergeten en meegegeven.
8. Het slachtoffer wordt overgedragen aan de goede zorgen van de rivierpolitie.
Op pagina 176 van 'De Voorpost' vindt u een puntsgewijze herhaling van de eerste hulpverlening bij dit ongeval.
Onderzoek eerst oj u het ook helemaal zelfstandig kan doen.
vervolg pag. 165: Bestuurszorgen en kritiek op ,De Voorpost'
(vervolg pagina 165)
Ook ïn deze belangrijke funkties werd echter gewerkt voor de E.H.B.O. „We hebben het klaar- gespeeld*', aldus de heer Kooren.
„dat thans op alle grote sluizen minstens twee gediplomeerden en een verbandtrommel aanwezig zijn. Het Ecnheidsdlploma geldt nu als eis bij de aanstelling. De spullen als reddingshaken, -lijnen en dergelijke zijn voortaan ook in orde en dat is noodzakelijk, want er gobeiiren veel ongevallen op de rivier. E n als de zaak wat dreigt te verslappen, heeft dit direkt onze aandacht.
E r is dus geen sprake van een tanend enthousiasme voor de E.H.B.O. — Toch, zegt de heer Kooren: „Ik word binnen enkele dagen 69 jaar, ik wil weieens van het voorzitterschap af."
De heer G . J . Verkerk (73), se- cretaris van de Rotterdam~e Bon'1 en voorzitter van de zustervereni- ging, is het hiermee volkomen eens.
„Jonge mensen," beaamt hij, krijg je niet aan het besturen."
E n dan volgt heel drastisch: „Het is jammer, want ik heb liever een opvolger dan een erfgenaam. E r moet kader zijn, zodat wij oude- ren kunnen terugtreden."
Een ander, die ook reeds tot de oude garde gerekend mag worden, daar hij al veertig jaar meeloopt, is de secretaris var. de afdeling, de heer Y . W . Jongstra, Hy war, deze morgen de leider van dc ploeg. E n niet ten onrechte, lijkt mij, want naast een twec-jarige ervaring air. verpleger op een zie- kenauto, was de nijvere penvoeder van 1040-1945 ook postcomman- dant bij de Geneeskundige Dienst.
Verder heeft hij het kaderdiploma.
Dc hoer Jongstra verraadt zijn voorliefde voor een hechte, maar bovenal gezonde teamgeest, als hij zegt; ..We werken altijd met z'n drieën". E n wat 't samenspel met de rivierpolitie aangaat, valt
te beluisteren: „DIc zijn fantas- tisch. Nooit hoor je bijvoorbeeld van ze: ga jij es opzij, dat zullen wij wel doen,"
Karakteristiek voor het probleem van de bestuursopvolgcrs Is dc opmerking van dhr. Kooren. dat de heer A. H . van *t Hoonderdaal eigenlijk de. benjamin in het be- stuur is. omdat deze namelijk nog maar . . . tien jaar penningmees- ter blijkt te zijn. Een niet onbe- kende taak voor de derde helpet bij het havenongeval, want hen is tevens het kassierschap van 't stadion Feyenoord toeverIrouwd.
De heer van 't Hoenrterdaal heeft z(jn eigen visie op het probleem:
„Als je iemand zoekt voor een funktle en k a r s op succes wilt hebben, klopt dan aan mj iemand die het zeer druk heeft, want de anderen hebben toch geen tijd", zegt hij niet zonder ironie. Verder hebben we ook hier weer te maken met een man die zich volledig in- zet: „Ik hou van de E.H.B.O. ïn z'n geheel. Ik geef daarom ook
les aan nieuwe cursisten. Dat vind ik prettig."
Dan brengt uw redacteur „Dc Voorpost" ter sprake. Verzoekt om opmerkingen. Welnu, die komen:
Y. W . Jongstra: Wat nu wordt gedaan met deze moderne vorm van instructie, vind ik uitstekend.
Wordt het blad levendiger van.
Bovendien krijgen de lezers ook eens onder o?ren wat andoren doen. Weten de meeste E.H.B.O.- ers eigenlijk wat er bijvoorbeeld op dit frebiod in de havens ge- beurt? Voor de rest zou ik hel blad wat eenvoudiger willen heb- h c \ begrijpelijker."
De heren Kooren en Verkerk val- len hem hierin bij. D c heer J . den Hertog (al twintig jaar rrediplo- meerd) zegt onomwonden: „het blad is me vaak te technisch. E r komen teveel geleerde woorden in voor. die boven mijn pet gaan.
Zo'n medisch abc bijvoorbeeld,
koop je niks voor. Dit van van- morgen, daar heb j c wat aan."
De heer Verkerk voegt hieraan toe: „Zo is het. I k vind deze aan- pak heel nuttig. Het zet do afde- lingen aan het werk. Veel E H B O - ers krijgen te weinig kans om hun kennis aan de praktijk to toetsen. Daarom zijn wedstrijden ook zo belangrijk/'
De heer den Hertog, die brj het oefenongeval als één van de eer- ste helpers optrad, is een echte
man van deze praktijk. E n wat wil men? Tot aan zijn pensioen was hij als opzichter van de af- deling bestratingen der gemeente Rotterdam, altijd langs de weg.
E n ook nu nog vergeet hij nooit een verbandtrommel om zijn mid- del te binden. Voorbereid op alles.
Niets is hem teveel a!" het gaat om vergroting van zijn vaardig- heid. Tien dagen liep hij stage op de eliimrgischi! afdeling onder leiding van dr. .1. Slikke in het ziekenhuis „Dijkzigt", E n met welk een overgave!
— Hij is er mager van geworden"
plaagt de heer Kooren.
Ook slaagde hij. evenals de heren Balmeitli. Kooren en Jongstra, voor een diploma „met bijzondere eisen", dat hem net als dc rivier- politie, tot een verlengstuk van dc G G D maakt, 't Gaat hier om een apart examen, dat door vier dok- toren lo'ric van de Bond en één van de G G D ) wordt afgenomen.
We zeiden het reeds, ook dc heer F . Bahnerth bezit een dergelijk belangrijk papier. Maar. alp het erop aankomt, is hij oen vcrwoe»!
slachtoffer, wordt verteld. Op mijn vraag: waarom? Krij.^ ik ten ant- woord: „Je leert ervan. Jc v o e l t de fouten van de ander en trekt daar zelf lering uit!"
In ons volgend nummer is dc pro- vincie Overijssel aan de slag. E n wel op de ijsbaan in Deventer, waarbij de plaatselijke afdeling eerste hulp zal verlenen bij een ijsbaan-ongeval
17Ö
DAT ZAL U
I N T E R E S S E R E N !
Het diStrtCt Drente meldt ons de oprichting van de afdeling
Ha vel te;
secretaresse mevr. A. Klemersma-van Straten, Meidoornlaan 9.
Het district Noord-Holland meldt ons de oprich- ting van dc afdeling
Oost woud:
secretaresse mevr. A. de Beurs-Buisman, Heemraad Witweg 0 113.
K K C K K T A K I A A T S W I J Z I G I N G E N district Zuid-Holland:
trjdelrjk: G- J . Kleppe,
Prinses Margrietlaan 16b, Rotterdam Ahbetihroek-Geervllet-Hecnvliet:
mevr. H . B. Robbeson-van Arnhem.
Visserszijde 15, Geervliet;
I tenthulzen:
mej. A. Steenwijk.
Bcelaertspark 20 lierkhout:
mevr. J . Meurs-Schakel.
Westeinde 234 'g-Grawuzande:
W. F . Garcom, Naaldwljkseweg 50 Heerjansdam:
C . Westerman, Waalhof 7 HX-Ambacht:
mevr. Oosldijk,
Damstraat 7, Ridderkerk lOostendam) Hillogom:
rnevr. J . A. Evers-Meijcr, Megaralaan 43
•
Koe g ra*:
D. de Boer,
Callandsogervaart 39. Juüanadorp (post 't Zand) Makkom:
A Bakker, Weersterweg 30 Notter:
H. Dommerholt, Bosweg 4, Wierden Wijk by Duurstede:
mej. Bodewes, Achterstraat 8 IJnselstein;
J . Fobma.
Mecrnburgerhorn 33 O N D E R S C H E I D I N G E N
De kleine zilveren Dr. C. B. Tilanus Jr.-lcgmc daille werd uitgereikt aan A. J . Stroband, arts.
te Soest.
In verband met 25-jarig aktief lidmaatschap wero de Dr. C. B. Tilanus Sr, draagpenning uitgereikt aan: B. C . C. Veltkamp, Maastricht, en mevr J . Groeneveld-Godschalk, Amsterdam.
O M S L A G B A N D VOOR J A A R G A N G
„VOORPOST"
Voor belangstellenden hebben wij een aantal om slagbanden gekocht, waarin een volledige jaar- gang kan worden opgeborgen.
De banden worden franco toegezonden na om- vangst van ƒ 5.50 op girorekening nr. 3044S5 t.n.v.
Hoofdbestuur Kon. Ned. Vereniging E.H.B.O. te Amsterdam, met vermelding „omslagband Voor- post".
S T E N C I L P A P I E R
Op verzcek van verschillende afdelingen kunnen wij thans ook stencilpapier leveren, bedrukt met ons embleem in twee kleuren.
Voor circulaires, die u laat vermenigvuldigen op een cyclostylemachine, kunt u dus nu ook het officiële papier van onze vereniging gebruiken.
Daarom toevoegen aan de prijscourant:
no. 10-14 bedrukt stencilpapier ƒ1.70 per 100 vel.
DIT ?
Dit is ren foto uit de Voorpost van januari 1067 Gemaakt op «Ie ijsbaan in Deventer, in een reeks opnamen van een oefenongeval voor onze moder- ne instructie. Eerste hulp verleenden leden van de plaatselijke afdeling.
Straks komt mogelijk ook üw afdeling aan dc beurt.
Wilt u dit ^raa;- persoonlijk meemaken? En uv*
vakkennis verrijken met wat ons blad u biedt?
Blijft dan juist als gediplomeerd E.H.B.O.-er lid van uw afdeling en abonnee van 'De Voorpost".
DIT ?
Dit ja, vragen wij u dan te doen: meteen U H abonnementsgeld van slechts ƒ 4,50 te storten op giro 158 60 2 ten name van 'De Voorpost* te Am- sterdam, het blad dat alles voor u wil doen. Doet
u iets terug. Onze giro is dus: 158 60 2, ten na- me van 'De Voorpost' te Amsterdam.
op uw vragen over:
• E.H.B.O.
• Verpleging thuis
• Medische termen
• Algemene gezondheidszorg
Brieven aan: A N T W O O R D , rotiactie Voorpost van tle Dokter, Vondels! mat 142. Amsterdam-W.
BRANDEND FOSFOR
Aan de Oosterschclde. aan de zeekant van Ber- gen op Zoom. spoelden onlangs 30 blikjes met
fosfor (dumpmateriaal) pan, zo las ik in de krant. De blikjes die over het strand verspreid
lagen en waarmee kinderen hadden gespeeld, be- gonnen te branden, nadat zij opgedroogd waren.
Zou u het in verband met dit recente ongeval niet belangrijk vinden eens iets te vertellen over de eerste hulpverlening bij fosforverbrandingen?
Hartelijk Iwdankt voor de tip- mijnheer A . T . uit Dordrecht I. Fosfor is een stof die onder water bewaard moet worden, onidal het onmiddellijk in brand vliegt als bet met lui ht in aanraking komt. Om die reden h fosfor een belangrijk be- standdeel van onze lucifer*. Ook vorml het een van de ruim honderd clemeutnt waaruit alles op aarde is opgebouwd- Fosfor werd ongeveer 300 jaar geleden ontdekt door een alchemist, die op
zoek was naar een materiaal waarmee hij onedele metalen in goud kon veranderen. Fosfor komt zo.
wel bij planten, dieren als mensen voor. In ons lirhaam is bet afkomstig uit voedingsstoffen als eieren, kaas en vlees. We hebben het vooral no- dig voor de bouw van beenderen en tanden. De naam fosfor l>etekent feitelijk 'lichtgevend'. Het dankt die naam aan de groenwitte glans, waar- mee het oplieht als de lucht vochtig is.
Zoals te begrijpen uit bovenstaande. S J M V I I der- halve bij de eerste hulpverlening in gevul van fos- forverbrandingen, water een j-rote rol. We moe- ten dan ook met brandende fosfor bedekte plaat- sen rijkelijk met water overgieten, eventueel met drijfnatte doeken bedekken. Ook de fosfor op kle- dingstukken wordt o n d e r water verwijderd.
Dit soort brandwonden mag verder uitsluitend door de dokter worden behandeld. Fosfor ver- oorzaakt in snel tempo ernstige brandwonden, vandaar dat de getroffen delen van het lirhaam.
alweer onder water, schoon ge maakt moeten wor- den. Olie, 2>alf, poeder of verband mogen beslist niet gebruikt worden.
DE ZIEKE K\ ZIJK BED (II)
Binnenkort komt mijn man uit het ziekenhuis en ik zal hem nog geruime tijd thuis moeten ver- plegen. Nu maak ik mij zorgen, dat die lang- durige ligpertodo mij voor allerlei problemen, als doorliggen enzovoorts zal plaatsen. Hoe kan ik die zoveel mogelijk voorkomen?
DoM vraag van mevrouw L. G.-*sJ. uit V G r a - venhage beantwoordden we dr vorige maal voor zover het de ru^liügin» helmf. We beloof- den noj! wat verder op deze vraag in te gaan.
wat we nu /uilen d«.en. Dan reist iels over de mogelijkheid van de ziekr om zich in bed te be- wegen. Normaal bewegen we ons ook in de slaap:
zonder het te merken draaien we ons *s nachts ze- ker zo*ii lien. twintig keer van de ene zij op de andere. Ernstig.- zieken, vooial verlamden n> pa- tiënten met verstijvingen kunnen dit echter niet meer. LigpijO i n erger nog.de gevolgen van door*
liggen dreii-eii dan. Vandaar dat de zieke zich mei behulp van de verpleegster of verzorgster zo vaak als mogelijk is. verleed moet worden. Een geringe verandering van de houding is al belang*
rijk. Dit heeft nog andere voordelen: iedere weging stimuleert namelijk hart. bloedsomloop rn de fum tir van het maag-darmkanaal. Ook de ademhaling wordt geactiveerd. Wat de zieke dus niet zelf kan doen. moet de verpleegster door een passieve hoitdingsverandering enigszins proberen te bereiken, Nu zullen we nog een paar bande lingen beschrijven, die zieh misschien ook wel op een andere wijze laten verrichten, maar als II hei zo doet, doet u het correct:
Verplaatsing van de ene zijde van het bed naai de andere. Kerst trekken we hel bovenlichaam van de zieke naar ons toe (de linker arm pakt de zieke bij de linker oksel vast. rechter onder dc hals — en onder het hoofdkussen — steunt de rechter sermudcr. terwijl de onderarm het hoofd opvangt I vervolgens worden knieën en heupen Opgenomen en naar de rand van hel bed getrokken.
172
net oprichten van de zieke. Om te beginnen trekt hij ito mogelijk zelf de knieën een beetje omhoog.
Dan. terwijl we de patiënt met de linker onder- arm onder de linker oksel en met de rechter hand.
onder de hals door, bij de rechter schouder pak- ken, waarbij de elleboog het hoofd steunt, bren- gen we hem in zittende houding. Als de zieke hiertoe in staat is, kan hij zichzelf met de handen steun verschaffen. Ook bestaan er hulpmiddelen, die bevestigd worden aan het voeteneinde, waar- mee de patiënt zich omhoog kan trekken.
M i iet de zi'-ke bijvoorbeeld vooreen bepaald on- derzoek, een poosje blijven zitten, dan kunnen we hem, vanaf het voeteneinde met uitgestrekte armen aan beide handen omhoog houden. Moei alleen het hoofd opgericht worden, bijvoorbeeld voor drinken of het innemen van medicijnen»
dan hel pen we daarbij, door de onderarm onder het hoofdkussen te schuiven. Met dezelfde hand- greep, waarmee we de zieke omhoog brachten, kunnen we hem ook weer teru^ brengen in lig-
'riide houding. Vanzelfsprekend gebeurt dat be- hoedzaam.
Z ij 1 i g g i n g- Wanneer de zieke alleen maar op de zij mag liggen, komt het erop aan dat hij in het midden van het bed verblijft. Hij krijgt slechts één kussen onder het hoofd, liet andere vouwen we op en steunen daarmee de rug. Een kleiner kunnen leggen we vóór zijn lichaam, zo- dat de patiënt ook daar steun vindt. Een plat kus- sen tussen knieën, de onderste helft van het dij- been en de voeten maakt het liggen weer ge- makkelijker.
In ons volgende nummer zullen we tenslotte nog vertellen wat we moeten doen met een zieke, die teveel naar het voeteneinde is gegleden en ook
hel op de zij leggen zal aan de orde komen.
EEN NIEUWE ALUMINIUM BRANCARD Ik heb iets gehoord over een nieuw soort bran- card, waardoor je een slachtoffer brj vervoer niet behoeft op te tillen. Is u daarover Iets bekend?
Inderdaad, mijnheer K. L . uit Tilburg, hebben ze ïn Amerika een brancard van heel licht ma- teriaal ontworpen, die het mogelijk maakt hel slachtoffer op te nemen zonder hem te hoeven optillen. Dat gebeurt op de volgende wijze: men heeft twee geprofileerde stangen (met 'tanden' dus, die in elkaar grijpen I die aan één uiteinde samengevoegd zijn. Een soort grote notenkraker derhalve. In geopende toestand 'grijpt' hij aan weerszijden het slachtoffer vanonder vast. Door de beide stangen naar elkaar toe te schuiven en deze daarna vast te zetten, komt de getroffene op de brancard te liggen. Drie riemen en een hoofdkussen vervolmaken hel geheel. De bran-
card weegt ongeveer 8 kilogram en hij is ruim twee nieter lang. Handig is ook dat hij inschuif- baar blijkt. De draagkracht is ruim 130 k«.
S T E E N T J E IN NEUS
Mijn neefje van drie bleek onlangs een klein steentje tn zijn neus gestopt te hebben. Ik heb van alles en nog wat geprobeerd om het eruit te krij- gen, maar het wilde me niet gelukken. Tenslotte
ben ik naar onze huisdokter gegaan. Wat had ik eigenlijk moeten doen, opdat het ook mij gelukt zou zijn het steentje te verwijderen?
Pagina 157 van uw O.K.-boekje opslaan, me- vrouw J. v. D . — K . uit Hillegom. U zou dan ge- lezen hebben, dal het verwijderen van vreemde voorwerpen uit oor of neus aan de dokter over- gelaten moet worden. Alleen wanneer een vlieg, wesp. vlo of worm in het oor is gekropen, kunt n lauw water of lauwe olie in het oor druppelen.
Het komt dan vanzelf naar buiten (het kan ech- ter ook verdrinken en moei dan later door de arts worden verwijderd), aldus onze onvol- prezen handleiding.
G E E N D O E K J E VOOR H E T BLOEDEN?
De heer J . B. uit Zürich schrijft in de Voorpost van oktober nr. 452 over een vlngerverband tn dat bet volgens hem beter is het verband lan^s de zijkant van de vinger te leggen, zodat we dan tevens de adertjes en slagadertjes dichtdrukken, zodat de bloeding vermindert.
Mijn gedachte Is. dat het geen kwaad kan als een wond eens wat bloedt, dan kan meteen het vuil wegspoelen en het infectiegevaar verminde- ren. De slagadertjes van de vingert s) zijn toch niet van die grootte om nu maar meteen aan dichtdrukken te denken?
Spits opgemerkt geachte M. E. uit Ermelo, mits u er maar rekening mee houdt, dat bloed geen desinfectans is. Wat uw laatste opmerking be- treft, willen wc erop wijzen dat ook een vinger
— afhankelijk van de aard der verwonding — flink kan bloeden, waardoor dus toch aan dicht- drukken moet worden gedacht.
MEDEDELING
Door een overvloed aan kopy, moesten
„Test Uzelf" en „Wondere leven" bluven overstaan tol het januari-nummer.
DISTRICTEN
DISTRICT FRIESLAND Op 29 oktober j.lt herdacht om district haar 25-jarig bestaan met een bijeenkomst in de Recreatiezaal van de N.V.
Koopmans Meelfabrieken te Leeuwarden.
De voorzitter mocht naast de afgevaardigden van de afdelingen welkom heten de vertegenwoor- diger van de Commissaris der Koningin, de heer Heslinga;
de wethouder van vollcsgezond- heid, de heer te Brug en de vertegenwoordiger van de inspecteur van volksgezondheid, dokter Duiker.
Dokter Smeding gaf een overzicht van de groet van het district van 6 tot 59 afdelingen. Uierbij werd gememoreerd, dat de heer de Boer, thans secretaris, al die jaren een bestuursfunctie heeft bekleed en men had gemeend zijn vrouw met een bloemetje te moeten vereren.
Daarna was het woord aan Dr. J. A. Brons, ons wel bekend als docent en voormalig medisch adviseur van de elfstedentocht, met net onderwerp „Sneeuw, ijs en tenen". U begrijpt, dat hierbij de bevriezing zeer deskundig werd behandeld. Bovendien werd een en ander toegelicht met kleurendia's. Daarna: pauze vooi koffie met koek, ons welwillend aangeboden door de N.V. Koop- mans Meelfabrieken. Hierna was er gelegenheid tot het stellen van vragen, waarvan een druk gebruik werd gemaakt. De voorzitter dankte Dr. Brons voor zijn zeer leerzame lezing en overhandigde hem een klein aandenken.
AFDELINGEN
Om ruim twaalf uur begaven wij ons naar de cantine, waar de chef een welverzorgde koffie-
maaltijd gereed had gezet.
Tijdens de maaltijd werd het districtsbestuur nog een figuurlij schouderklopje gegeven door Dr$t Zwarts, voorzitter van de afdeling Leeuwarden. Hij schonk het bestuur tevens een enveloppe
met i 250.—. Door de afdeling Lemmer werd een prachtig
bloemstuk aangeboden. De secretaris sprak nog een woord
van dank nametts zijn vrouw. Na het cantinepersoneet dank te hebben gebracht, vertrokken wij weer naar de recreatiezaal voor het houden van een wedstrijd.
Tot deze wedstrijd waren 10 afdelingett loting toegelaten.
De uitslag was volgens deze volgorde: Leeuwarden, Rauwerd, Lemmer, Grouw, Witmarsum- Pingjum, Sc herpenzeel, Barlingen, Drogeham, Bergum en Heeren- veen, De deelnemers kregen ieder een herinneringsmedaille .De jury bestond uit de artsen Have man, Hermanides en
Noordhoff .Hun werd ditmaal voor de trouwe medewerking als jurylid een aardig aandenken geschonken. De Lotusgroep verzorgde weer op uitmuntende wijze de wedstrijd, waarvoor een woord van dank; evenals aan de afdeling Leeuwarden voor de verzorging .
Door de Goóp. Gondensfabriek Friesland en de Frico waren consumpties ter beschikking gesteld terwijl de N.V. Koop- mans ons bij het verlaten van de zaal nog met een pakket verraste.
Wij menen te mogen concluderen, dat wij op een zeer geslaagde dag terug kunnen zien. Zo de financien dit toelaten, mag liet hopelijk tot navolging leiden.
De onderlinge band is er weer door verstevigd.
AFDELING BERKEL Maandag tv oktober hield onze afdeling haar jaarlijkse, druk
bezochte ledenvergadering.
Het hoogtepunt van deze avond was wel het uitreiken van de diploma's aan 13 nieuw geslaag- de^ door onze docent, dokter van Malde, die samen met onze instructeurs, de heren Matta en Quartel, de opleidingscursus op prima wijze hebben geleid.
Na liet officiële gedeelte deden wij nog enkele gezelschaps- spelletjes en werd de avond
besloten met het vertonen van enkele dia's.
AFDELING BUN NIK
Bij dc opening van de jaarver- gadering op 25 oktober, bracht de voorzitter allereerst dank aan de zusters van de St. Jozef-
stichting voor het spontaan beschikbaar steüen van een zaal voor het nieuw begonnen seizoen.
Notulen en jaarverslagen werden onveranderd goedgekeurd.
De aftredende bestuursleden Dr. J. P. Vegter en mejuffrouw E. H. van Hoorn, werden met algemene stemmen herkozen tot voorzitter, resp. penningmeeste- resse.
In de a.s. winterperiode zal geen nieuwe cursus aanvangen, maar zullen I x per 2 weken lierhalings- lessen worden gegeven, waarbij
171
In Memoriam: M . J. Verwey
Een korte telefonische mededeling verlamt op- eens alle werklust: De heer Verwey is overleden!
Je bent geneigd je af te vragen, wat nu? Dan loop je naar de kast om zijn foto te zoeken. Maar nu is het of je hoor zeggen: „Man, stel je niet zo aan. Ik ben 76 jaar geworden en heb een rijk leven gehad. Ik hield van mijn vak, was onder- wijsman in hart en nieren. Een goed feest, gezel- ligheid en vriendschap waren echt aan mij be- steed. En dan de E.H.B.O., die heeft mijn bestaan tot op de laatste dag inhoud gegeven. Daar had ik alles voor over. 33 jaar lang. Ik was 17 jaar voorzitter van de afdeling Voorburg. Een kwart- eeuw sekretaris van het district Zuid-Holland. E u 3000 avonden besteedde ik aan cursussen. Afijn, ze hebben het gewaardeerd. Als een van de wei- nige niet-artsen kreeg ik de gouden Dr. C. B. Ti- lanus Jr.-medaille. Ik ben daar trots op, durf ik best voor uitkomen . "
Ja, zo sterk was de persoonlijkheid van de heer Verwey, dat z-ijn dood eigenlijk maar in beperk- te zin een kans krijgt. Zijn plichtsbesef, hartelijk- heid en grote werkkracht zullen blijven leven.
Hij ruste in vrede!
op de in het vorig seizoen gelegde fundering verder zal worden gebouwd.
Na de rondvraag dankte de heer C. J. Meursen namens het bestuur de heren Vegter en van Luyn voor hetgeen zij, ondanks hun spaarzame vrije uren, in het
afgelopen seizoen voor de afdeling hebben gedaan en overfiandigde hun beiden als tastbaar blijk van waardering een geschenkbon.
Na de pauze kon aan alle dames en heren, die op SS mei j.l. aan het examen, dat werd afgenomen door dr, van Duyn uit Utrecht hadden deelgenomen, het diploma worden uitgereikt. De voorzitter bracht hen nogmaals hulde voor hun doorzettingsvermogen om het E.H.B.O.-diploma te behalen in een zo dynamische tijd. Jk heb het prettig gevonden, aldus de spreker, u tijdens deze cursus het theoretisch gedeelte te mogen doceren en ben er van overtuigd,
Utrecht, die u in het praktische werk instrueerde, deze mening deelt
Met een opwekking om vooral de herlialingslessen bij te wonen, reikte dr. Vegter aan de ts geslaagden de nieuwe diploma's en aan $ leden het verlengde diploma uit.
De heer Molensky bracht namens de club van dertien dank aan docent en instructeur voor de prettige wijze waarop zij beiden de cursus hadden geleid. Het niet alleen bij woorden latend, bood hij beide heren een fraai, resp.
nuttig geschenk aan. Een leer- zame guie besloot deze prettige vergadering.
De namen van de geslaagden zijn:
mevr. van Bezooyen, mej. Blom, S x een mevr. van Haaren, Zr. Hildegarda, Zr. Julia, mevr. Klein, mevr. Snijder
en de heren x\ d. Enden, Molensky,
I N M E M O R I A M
Met diep leedwezen geven wij kennis van het overlijden op 4 oktober 1966 van ons aller vriend en erelid
L A U R E N S A R I E M A R T I N U S K L O O T W I J K
Onderscheiden met de D r . C.
B. Tilanus Jr.-draagpenning.
Hij was alle E.H.B.O.-ers ten voorbeeld en zal daarom steeds in onze herinnering voortleven, H!* ruste in vrede.
Het bestuur van de afd. Nieuw Lekkerland.
I N M E M O R I A M Met diep leedwezen geven wij kennis van het overlijden op 27 november van onze voor- zitter, de heer
M , .1. V E R W E Y
Van de oprichting af, diende hij, op onnavolgbare wijze onze afdeling als bestuurslid en als instructeur.
Zijn heengaan betekent voor ons een groot verlies, daarom zal zijn nagedachtenis door ons in hoge ere worden gehouden.
Bestuur en Leden van de
Jac. W. Creyghton, arts.
Zeldzame bot-
breuken
Er hebben mij klachten bereikt dat mijn voor- gaande artikelen moeilijk te lezen waren omdat er zoveel vreemde woorden .in voorkwamen. Ik zal nu mijn best doen alles in duidelijk Neder- lands uit te drukken.
Er blijven namelijk nog enkele z e l d z a m e botbreuken van de onderste ledematen ter be- spreking over. Let wel. het gaat niet om ernsti- ge botbreuken. Bekkenbreuken en dijbeenhals- breuken kunnen ernstig zijn, zijn zelfs dikwijls ernstig, maar zij zijn lang niet zeldzaam. De bek- kenbreuken komen tegenwoordig in het verkeer met zijn talloze ongevallen, veel voor. Denk al- tijd aan die mogelijkheid als er een slachtoffer uit een verkreukelde wagen is gehaald.
De dijbcenhalsfractuur is een nog altijd veel voorkomende botbreuk bij een val (op een gladde vloer) van oudere mensen. De afgelopen glad- heid vooral in het noorden van ons land gedu- rende de maand februari, zal wel een behoorlijk aantal dijbeenhalsbreuken opgeleverd hebben.
Over de eerste hulp daarbij zullen we nu hier niet praten.
Zeldzamer is de patella-fractuur, de breuk van de knieschijf. In de sport wordt dez* breuk een enkele maal gezien. Het nieuwe Oranje Kruis boekje zegt hierover: een lange achterspalk aan- brengen indien het been gestrekt ligt. Bij gebogen knie spalken in de gevonden stand en denk dan vooral aan het opvullen van de knieholte.
Ik wil er iets meer van zeggen. De patellafrac- tuur, die wij ook in de mijnindustrie een enkele maal zagen (in zes jaar tijds werden er tien ge- noteerd) gaf altijd veel zorgen, omdat de neiging tot genezing vaak slecht was, vooral wanneer de knieschijf een stervormige breuk vertoonde en dus ïn verschillende sectoren verbrijzeld was.
Knieschijffractuur met wijkende botstukken.
Links voor, rechts tvi operatieve behandeling (zijdelings gezien).
H K K I I A l . I N T . E E R S T E H U L P B I J S C H E E P S O N G E V A L
a. waarschuwing stuurman om rivierpolitie te alarmeren inzake ongeval;
b. algemene toestand opnemen, toedekken; e. anti-shockhouding; d.
stompverband met voorzorgska eve! en spalk; e. voorheofdwond verbinden;
f. afgekneld stuk been verzorgen; g. slachtoffer via zweef methode in anti-shockhouding op brancard leggen.
176
breuk tn binnen- en buitenenkel
Kr komen daarbij gevallen voor dat het aantal stukjes zo groot is dat er niets anders op zit dan het gehele geval operatief te verwijderen. Men zag hier vroeger erg tegen op maar de resul- taten bleken mee te vallen. De genezing verliep na de verwijdering van de knieschijf meestal vlot en de patiënt had nadien maar zeer geringe functiestoornissen. Nadat men ook elders (met name in Wenen) dergelijke ervaringen had op- gedaan, bestaat er nu meer en meer neiging een
breuk van de knieschijf te behandelen met weg- neming van de patella (Friberg).
Een botbreuk die in de ski-sport veel gezien wordt, maar die voor onze eerste helpers tot de
zeldzame behoort is de enkelbreuk van Pott. Dit is een abductie-breuk (z. med. abc) van de bui- tenenkel die in 1769 voor het eerst beschreven werd door de Engelsman Pott.
Wanneer plotseling een roterende kracht op de voet aangrijpt, kan een breuk van beide enkels veroorzaakt worden, waarbij de voet naar lateraal (z. med. abc) verplaatst wordt en de banden die het cnkclsysteem verstevigen en in tact houden, afscheuren. Voor het herstel van deze botbreuk schijnt het herstel van die banden bet belangrijk- ste punt te zijn. Een zeer degelijke immobilisatie door een op de ongevalsplaats aangelegd spalk- verband is dus wel zeer noodzakelijk, opdat het vervoer geen verdere beschadiging van het ge- hele bandencomplex kan veroorzaken.
Een enkele maal ziet men deze fractuur ook op onze sportvelden als bij enigszins weke bodem een voet in de grond staat vastgeklemd terwijl lichaam en been om de lengteas naar binnen draaien. De verschillende vormen waarin de en- kelfracturen zich voor kunnen doen, hangen sa- men met de stand van de voet op het moment van bet inwerkende trauma. E r kan één enkel gebroken zijn of beide, ook bet achterste deel van het onderste gewrichtsvlak van dc tibia kan afgebroken zijn (men spreekt dan, niet helemaal logisch van een ..tri-malleolaire" fractuur).
Bij de fractuur van Pott bezwijkt de buitencnkel het eerst, de zeer sterke driehoekige band wordt daarbij sterk gerekt, maar scheurt meestal niet.
In plaats daarvan bezwijkt de binnenenkel en ia er dus een dubbele enkelbreuk ontstaan. Wan-
been scheurt, ziet men een uiteenwijkend enkel- gewricht.
Bij onderzoek lijkt de voet dikwijls niet eens ge- disloceerd (niet op de juiste plaats), maar aan de buitencnkel vinden we een duidelijke zwelling
(oedeem). Pijn, krepiteren (z. med. abc) bij voorzichtig betasten en een achterwaartse ver- plaatsing van de voet geven de aanwezigheid van een botbreuk aan. Vervoer naar een ziekenhuis voor het maken van een röntgenfoto is absoluut noodzakelijk voor het zeker stellen van de dia- gnosis.
Het is nuttig dat de eerste helper ook iets van de behandeling weet, daarom ga ik daar even oppervlakkig op in. Wanneer de eerste helper iets meer weet van wal de dokter straks gaat doen, begrijpt hij beter waarom zijn spalkver- band zorgvuldig moet zijn aangelegd, waarom hij de getroffene niet naar huis, maar naar een ziekenhuis moet vervoeren en waarom een ront- gencontrole absoluut noodzakelijk kan zijn.
De Pottsche fractuur zonder verplaatsing van de breukstukken {zonder dislocatie) kan met een eenvoudig onbewegelijk makend gipsverband worden behandeld. Na drie tot vier weken kan het pips vervangen worden door een elastische zwachtel die dan nog drie weken wordt gedra- gen. Nadruk wordt tegenwoordig gelegd op vroeg oefenen en vroeg onder toezicht stellen van de fysiotherapeut (loopgips en fysische the- rapie)»
Is de fractuur ingewikkelder dan wordt zorgvul- dig nagegaan hoe (door welke krachtsinwerkin- gen ) de fractuur ontslaan is en onder narcose worden dan dezelfde krachten in omgekeerde volgorde op de voet uitgeoefend, waarna de voet in de gecorrigeerde stand wordt gefixeerd in een stevige gipsschoen.
Nadat deze gipsschoen aangelegd is, wordt rÖnt- genologisch gecontroleerd of de repositie goed geslaagd is.
Het herstel van de volledige functie van het been vergt nu minstens een half jaar.
Wanneer de repositie op deze manier niet ge- lukt, is operatief ingrijpen noodzakelijk.
ABDUCT1EBREUK VAN ENKEL hierbij is voet naar bulten verplaatst KREPITEREN
krassend gevoel btj het over elkaar wrijven van ruwe oppervlakte b\jv. bij beenbreuken.
Deze ruimte U beschikbaar voor advertenties
Dit blad
wordt landelijk verspreid onder
B.H.-autori tellen, artsen,
bedrijven
en leden van de
Kon. Ned. Ver, E.tLB.O.
en
van andere organisaties op ICH.B.O.-gebied
O P L A A G 2 4 . 0 0 0 e x e m p l .
Advertentie-tarieven op aanvrage
Adv.-exploitatie: Drukkerij P, v. d. Linden Warmoezierstr. 4, Den Haag, tel. 070-336045
D E VOORPOST V A N D E D O K T E R
Officieel orgaan van de Konlnklrjke Nederlandse Vereniging
Eerste Hulp bt| Ongelukken
Redactie-commissie:
Dr. J . H . Hagenbeek C . J . Leene, arts J . F . J . Baesjou, arts A. RUhl
A. H . van Roon Redactie- en
administratie-adres:
Vondelstraat 142 Amaterdam-W.
Telefoon 8-73-28 Postgiro 158602
Abonnementsprijs
Jaargang 1 Jan. - 31 dec.
f 4.50
Niet alle mensen houden van hun huid. Ze laten hun huid
zeil vechten tegen dagelijkse invloeden. Ze praten over luchtvervuiling en over bacte-
riën, over ongezonde voedings- gewoonten. Maar hun huid vergeten 2e.
Anderen wensen bewust een rein en soepel lichaam. Ze
willen trots zijn op hun huid en strelend genieten van wat de natuur hen gal.
Waarom sporten ze. waarom wassen ze zich zorgvuldig en gooien ze met een zucht
van verlichting de kleding van zich al?
2e willen bevrijd zijn. Ze willen vrij zijn.
Wat bent u bevoorrecht als u Du-Ny kentl Dat is een andere manier dan zomaar wasse'n met zeep. Du-Ny laat geen alkali-
resten achter in de poriën.
Du-Ny houdt de poriën juist open.
Tast uw huid af met de toppen van uw vingers na het wonder van Du-Ny. Gaaf en glad en
héél schoon.
Een héérlijk gevoel.
Drukkerij P. van der Linden, Den Haag
