Homilie TV-mis 9/10/2016 Goede mensen,
Twee jongeren kwamen terug van de wereldjongerendagen in Krakau. Allebei hadden ze een week in een tent geslapen, op zo’n dun slaapmatje op de toch wat hobbelige grond. Allebei hadden ze uren op de bus staan wachten om de stad in te geraken, en op overvolle trams samengedrukt gestaan om naar de openingsviering en de verwelkoming van de paus en de kruisweg te gaan. Allebei hadden ze de nacht doorgebracht op Campus Misericordiae om daarna op een scherm de slotviering te volgen die in de verte werd voorgegaan door paus Franciscus.
En toch is er een groot verschil tussen deze twee jongeren. Want de ene kwam thuis en toen hij de vermoeidheid van zich af geslapen had, ging hij terug over tot de orde van de dag. De andere werd echt geraakt door deze ontmoeting met de wereldkerk, door de woorden van de paus, door het delen van ervaringen met andere Vlaamse jongeren. Zijn leven is voorgoed veranderd. Hij is ten diepste een blijere mens geworden. Dankbaar. In de ervaring van deze dagen barmhartig aangeraakt door de Vader, de God van alle leven.
Het is niet de eerste keer dat zoiets gebeurt!
In de eerste lezing en in het evangelie hoorden we van mensen die in hun lijden en ziekte barmhartig worden aangeraakt door diezelfde God en die nieuwe mensen worden, geheelde mensen, dankbare mensen… De uitdrukking van dankbaarheid van de Samaritaan in het evangelie, lokt bij Jezus zelfs een opstandings- of verrijzeniswoord uit: “Sta op en ga heen;
uw geloof heeft u gered.”
Geloven in de Levende Heer is hier in de eerste plaats een uitdrukking van vertrouwen.
Naäman wordt door de profeet naar de rivier gestuurd om zich te wassen, de 10 melaatsen worden door Jezus naar de priesters gestuurd om zich te laten zien. Allemaal moeten ze vertrouwen op het woord van iemand die zij zien als ‘een man Gods’. De Syriër had even goed kunnen denken: ‘ik ga mij hier niet belachelijk staan maken in een rivier’, en de 10 melaatsen hadden gemakkelijk kunnen vragen om eerst genezen te worden en dan pas te vertrekken. Maar ze gaan. Ze hebben vertrouwen. Dat is een belangrijke uitdrukking van hun geloof.
Ook wij mogen vandaag vertrouwen. Jezus’ woord heeft nog niets aan kracht ingeboet. Het werkte niet alleen toen. Vertrouw er maar op dat Hij leeft, en dat zijn Woord ook vandaag een wondere kracht heeft. En ook onze paus zijn woorden -op de wereldjongerendagen en daarbuiten- zijn krachtige woorden van een man Gods… Vanuit het vertrouwen dat jongeren bekwaam zijn tot werkelijk grootse dingen, heeft hij in een homilie tijdens de
wereldjongerendagen alle jongeren opgeroepen om niet te leven alsof ze al met pensioen zijn, maar geestdriftig de zending op zich te nemen van het avontuur van de barmhartigheid.
Vanuit het vertrouwen dat wij van de wereldjongerendagen de herinnering mogen bewaren aan Gods aanwezigheid, nodigde hij ons met aandrang uit vandaag en morgen verder te zetten wat wij daar beleefden.
De wereldjongerendagen maakten onder het thema: “Gelukkig die barmhartig zijn, want zij zullen barmhartigheid ondervinden” (Mt 5:7) deel uit van het Heilig Jaar van Barmhartigheid.
Barmhartigheid die een uitdrukking is van Gods trouw aan zijn Verbond, Barmhartigheid die Gods liefde verbindt met de kracht van de liefde van de moederschoot, Barmhartigheid als Gods mededogen dat in Jezus Christus tot volheid komt…
Die barmhartigheid vieren, ervaren, verkondigen en beleven, er werktuig van zijn, is de uitnodiging, de roeping, de opdracht die al deze jonge mensen in Krakau kregen, is de roeping ook die al wie hier vandaag in deze kerk of langs de televisie mee viert, krijgt.
Of, om het met de woorden van de in Krakau zeer aanwezige paus Johannes Paulus II te zeggen: “Draag de vlam van Christus’ barmhartige liefde in jezelf mee, in elk aspect van je dagelijkse leven en tot aan het uiteinde van de aarde.”
Zo mag, hoop ik voor velen onder u, de ervaring barmhartig aangeraakt te worden door de Vader, ook ons tot dankbare en dankende mensen maken. Misschien niet alleen en in de eerste plaats dankend om wat wij hebben of krijgen en om wat of wie wij zijn, maar wel: de Barmhartige Vader, de Levende Christus, de Levengevende Geest dankend omdat Hij ons roept om méér mens te worden, omdat Hij ons redt, omdat Hij God is…
Amen
