€ 2,50
75ste jaargang • nummer 17 • donderdag 25 april 2019 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
In een uitgebreid stuk op de VRT-webstek probeerde de zelf- verklaarde “expert sociale me- dia” alle “nepverhalen en com- plottheorieën” over de brand te weerleggen. U kan de details in de rubriek Medialand in dit blad lezen.
Voedingsbodem
Misschien, als Verheyden zich niet alleen met nepnieuws van rechtse signatuur zou bezighou- den, en eventueel ook eens “on- derzoeksjournalistiek” zou be- drijven bij linkse of islamitische verenigingen, zouden mensen hem ernstig nemen. Tot zolang mag u hem gerust beschouwen als een journalist die zijn poli- tiek militantisme slecht kan ver- bergen en als een kenmerkende vertegenwoordiger van het soort journalistiek dat zelf, meer dan wat ook, verantwoordelijk is voor het succes van de ongeregelde nieuwsgaring op sociale media.
De desinformatie door traditione- le media creëert precies de voe- dingsbodem voor nepnieuws en complottheorieën.
Het klopt dat bepaalde secties van rechts inderdaad voorzich- tiger moeten worden met het nieuws dat ze delen en voor waar aannemen. Het had wel gekund dat de brand van de Notre-Dame aangestoken was, al dan niet door
radicale moslims. In Frankrijk worden gemiddeld twee kerken per dag gevandaliseerd. De kerk van Saint-Sulpice, na Notre-Dame de grootste van Parijs, werd in maart getroffen door een brand die zeker was aangestoken. Isla- mitische fanatici zijn al tot veel straffere dingen dan materiële vernielingen in staat gebleken.
Maar ongelukken gebeuren ook.
Ook in kerken, ook net voor Pa- sen.
Beeldenstorm in Frankrijk
Ik begrijp niettemin zeer goed waarom mensen naar sociale me- dia grijpen voor meer informatie.
Ze weten, uit vele ervaringen, dat wat naar voor komt uit de traditi- onele media heel onvolledig en onbetrouwbaar wordt wanneer nieuwsfeiten betrekking hebben op ideologisch gevoelige kwes- ties.
Als het over moslims en de is- lam gaat, wordt er zoveel verzwe- gen en verschoond, verdraaid en verfraaid, dat berichtgeving voor de lezer een soort code wordt die hij moet proberen te kraken. Dan kunnen het internet en de socia- le media hulp bieden. Voor een kritische gebruiker schuilen daar schatten van informatie. Maar wie enkel op zoek is naar zijn eigen gelijk, kan gemakkelijk op dwaal-
Zeker weet ik dat uiteraard niet, maar ik vermoed dat de brand in de Notre-Dame een ongeluk was, en dus niet is aangestoken, ook niet door moslims. Op sociale media werd nochtans af en toe in die richting gespeculeerd.
VRT-journalist Tim Verheyden, de man achter de beruch- te Pano-reportage over Schild en Vrienden, zag het als zijn plicht om al die ‘schandelijke’ geruchten de kop in te drukken.
sporen van nepnieuws en propa- ganda terechtkomen.
Een goed voorbeeld zijn de vernielingen die Franse kerken reeds jaren teisteren. Grootscha- lig vandalisme tegen moskeeën zou veel persaandacht krijgen, ook bij ons. Maar het geweld te- gen christelijke doelwitten in Frankrijk heeft in Vlaanderen enkel nog maar de aandacht ge- trokken van ‘t Pallieterke (zie het artikel van Salan van 21/2). De media kunnen niet jarenlang stom blijven over de systematische be- schadiging van Franse kerken en dan verwachten op hun woord te worden geloofd dat die ene kerk- brand die ze niet meer kunnen negeren een ongeluk was.
Vind-ik-leuk
Ook de berichtgeving over de brandende Notre-Dame was een goed voorbeeld van de politiek correcte omerta. Moslims heb- ben de brand wel niet aangesto- ken, maar velen juichten die wel toe. Zowel in Frankrijk als in het buitenland werden foto’s van de brandende kathedraal op Face- book begroet met vind-ik-leuks, hartjes en lachende smileys van- wege mensen met niet bepaald Europees klinkende namen. U kan daar in onze pers niets over vernemen, een nalatigheid die pas op zijn juiste betekenis kan geschat worden als u bedenkt hoe de pers zou reageren als op het internet de vernieling van een eeuwenoude moskee zou toege- juicht worden door autochtone Fransen (of Vlamingen).
Dat de brand wel een ongeluk moest zijn, daar waren de media al heel snel van overtuigd, al kon daar op dat ogenblik nog geen zekerheid over bestaan en moest men blind gokken over de precie- ze oorzaak. Ook dat soort snelle speculaties zet uiteraard aan tot wantrouwen.
Je moet geen mediaspecia-
Nepnieuws van Parijs tot Sri Lanka
list zijn om perfect aan te voelen welke dynamiek er speelt: in hun achterhoofd weten berichtgevers heel goed dat de mogelijkheid van islamitische terreur reëel is en dat heel wat burgers dezelf- de vermoedens koesteren. Dus geeft men onmiddellijk tegengas.
Achteraf kan men gelijk krijgen of, evengoed, kan de zaak uit de aandacht gaan (zoals de recen- te schietpartij in Utrecht, die een bepaalde pers poogde af te schil- deren als een “persoonlijke afre- kening”).
Tamils
Bij de paasaanslagen in Sri Lan- ka viel dat vreselijk tegen omdat de pogingen om het evidente mo- tief te negeren snel onhoudbaar bleken. De terreuraanslagen in Colombo waren in zekere zin het spiegelbeeld van de brandende Notre-Dame. De daders waren wel degelijk radicale moslims en daar was snel duidelijkheid over.
Al in de eerste uren werd offi- cieel bevestigd dat het hoofd van de Sri Lankaanse politie al op 11 april gewaarschuwd had voor grootscheepse aanslagen die wa- ren gepland door een moslimter- reurgroep (National Thowheeth Jama’ath) tegen christelijke doe- len. CNN-India had snel een be- kende moslimextremist, Zahran Hashim, geïdentificeerd als dader van de aanslag op het Shangri-la Hotel. Dezelfde bron noemde ene Abu Mohammed als dader van de aanslag op een kerk. Het pers- agentschap AFP meldde dat de zelfmoordaanslag tegen het Cin- namon Grand hotel was gepleegd door iemand die zich als “Moha- med Azzam Mohamed” - een naam kan moeilijk nog islamiti- scher klinken - had ingeschreven.
Hoeveel misverstanden konden er nog bestaan over de religie en het motief van de daders?
Al die feiten waren reeds tegen zondagmiddag gekend. Maar het
laatavondjournaal van VRT ging de paasnacht in met de medede- ling dat er over de daders niets geweten was, maar gaf wel de suggestieve geschiedenisles mee dat er tot 2009 een burgeroorlog was geweest tussen de boeddhis- tische meerderheid en de Tamil Tijgers (seculiere hindoes). Was feitenspecialist Tim Verheyden met vakantie?
Angst voor islamofobie
De struisvogelberichtgeving die dag was soms absurd. Het Nederlandse NOS-journaal liet een “expert” aan het woord die de boodschap bracht dat, indien het dan toch eventueel, mis- schien, mogelijk, zou blijken dat de aanslag het werk zou zijn van moslimextremisten, dit zeker niet mocht leiden tot islamofobie.
Zo werkt de duiding: een com- pleet geïsoleerde zonderling die moslims doodt in Christchurch is een bewijs van het gevaar dat uitgaat van alle rechtse ideeën.
Een georganiseerde groepering, bestaande uit islamieten, die zich zelf beroept op de islam en zich gesteund weet door de religieuze geboden van die godsdienst, kan massaal christenen vermoorden zonder dat dit mag leiden tot eni- ge smet op de islam.
Kijk, Tim, dit zijn al de redenen waarom de mensen u en uw colle- ga’s wantrouwen en dan maar zelf op zoek gaan naar de antwoor- den op het internet en de sociale media. Wanneer de moslims het gedaan hebben, zwijgen jullie zoveel en zolang mogelijk, om, indien nodig, daarna de waarheid te verdrinken in een zee van poli- tiek correcte duiding. Wanneer ze het een keer niet gedaan hebben, mag je er niet verbaasd over zijn dat mensen jullie niet geloven. Be- spaar ons in elk geval de pedante lesjes over desinformatie.
JURGEN CEDER
Actueel 25 april 2019
2
Jaren geleden, tijdens de presi- dentsverkiezingen, heeft Macron nochtans allerlei beloftes gedaan.
Zo had hij het over een “nieuw, Gi- rondijns pact” dat nodig was, want de “republiek is weliswaar ‘une et indivisible’, maar ook en vooral
‘plurielle’”.
De Corsicaanse nationalisten wonnen de regionale verkiezingen van 2017 op overtuigende wijze. 45 procent van de stemmen voor de autonomisten en 15 procent voor de rechtse regionalisten! Republique en Marche (Macrons partij) haalde in Corsica slechts 11 procent en de rechtse liberalen van DVD zo’n 12,5 procent. Door ‘weldenkend’ Frank- rijk ging een schok, en Emmanuel Macron beloofde meer aandacht voor het eiland.
Géén Corsicaanse vlag!
De Franse president vindt blijk- baar niet de juiste communicatie om
Het botert niet tussen de Franse president en Corsica, het weerbarstige eiland in de Middellandse Zee. Het minste wat men kan zeggen is dat Emmanuel Macron al even ja- kobijns optreedt als zijn voorgangers hebben gedaan. De
‘nieuwe, frisse wind’ die werd beloofd, is een onwelrie- kende bries gebleken. Steeds opnieuw slaagt Macron erin de Corsicanen voor het hoofd te stoten.
de Corsicanen gerust te stellen. Ma- cron beloofde méér aandacht aan het mooie eiland te willen geven, en legde een bezoek vast op 20 maart.
Enkele dagen voor het geplande bezoek moest hij echter afzeggen, wegens “binnenlandse dreiging”.
Maar intussen was in Corsica al bekend geraakt dat de president tijdens zijn geplande bezoek abso- luut geen Corsicaanse vlaggen wil- de zien. Alleen de Franse tricolore en de Europese vlag vinden in zijn ogen genade.
Voldoende reden voor de Corsi- caanse nationalisten om verzame- len te blazen. De Franse overheid probeerde de meubelen nog te redden met volgend onhandig pers- bericht: “Natuurlijk bestaat er geen verbod voor particulieren om in de straten te wandelen met Corsicaan- se vlaggen.”
Jean-Guy Talamoni, voorzitter van het Corsicaans parlement, her- innerde zich een vorig bezoek van
de president: “Men kan onmoge- lijk stellen dat het allemaal vlotjes is verlopen. Want nationalistische verkozenen werden gefouilleerd.
En nog erger: de Corsicaanse vlag werd niet op de tribune toegelaten.”
Het Élysée probeerde nog te sus- sen: “Als de president naar Bretagne gaat, is er geen Bretoense vlag op de tribune, en als hij Guyana bezoekt, is er geen Guyaanse vlag.” Talamoni antwoordde onmiddellijk: “We zul- len hem niet met bloemen ontvan- gen, zoals de neo-Caledonians. Hij moet begrijpen dat het verkeerd is wat hij heeft gedaan. Hij heeft zijn rug naar Corsica gedraaid, Corsica draait zijn rug naar Macron.”
Reacties in Corsica
In Corsica verhitten de gemoe- deren. Zo heeft Jean-Jacques Cicco- lini, de burgemeester van Cozzano, waar Macron normaal op bezoek zou komen, al aangekondigd dat op alle monumenten “de drie vlaggen zullen wapperen”, dus ook de Corsi- caanse. De burgemeester van Sam- polo, Jean-Baptiste Leccia, spreekt zich uit in dezelfde zin, en geeft aan de drie vlaggen te hangen, met in- begrip van de Corsicaanse.
De Franse vlieger gaat niet meer op, zoveel is duidelijk. Er was voor- zien dat Emmanuel Macron een glas zou gaan drinken in L’Onda, een chi- que bar in Sampolo. Ook dat bezoek staat nu op de helling, want de eige- nares heeft al aangekondigd dat er aan het interieur van de bar niets wordt veranderd. Haar café hangt vol Corsicaanse vlaggen en er wordt volop promotie gemaakt voor een algemene amnestie voor alle poli- tieke gevangenen.
Verschillende politieke commen- tatoren hebben het heel terecht over
“een bezoek aan Corsica met een hoog risicogehalte voor Emmanuel Macron”. Wordt ongetwijfeld ver- volgd. PIET VAN NIEUWVLIET
Een haar in de Corsicaanse boter
Redactie & beheer:
Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41,
2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17 Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland
3 maanden: 32,50 euro 6 maanden: 65,00 euro 1 jaar: 130,00 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro
Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres:
BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB
Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel
Stichter 1945-1955: Bruno de Winter Hoofdredacteur 1955-2000: Jan Nuyts Hoofdredacteur 2000-2010: Leo Custers Hoofdredacteur 2010-heden: Karl Van Camp Verantw. uitgever: Karl Van Camp
Abonnement buitenland:
Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.
De pensioenen zijn onbetaalbaar geworden
In deze verkiezingscampagne wordt vooral met cadeaus gegoocheld, zoals belasting- verlagingen. En links heeft het over belastingen voor de rijken waarvan de opbrengst dan mooi aan de eigen achterban herverdeeld kan worden. Die sinterklaasprogramma’s maken dat de grote uitdaging van de komende jaren vergeten wordt: de financiering van de pensioenen. Die zijn stilaan onbetaalbaar geworden.
Elk jaar komt de Studiecommissie voor de Vergrijzing met een rapport over de kosten voor de vergrijzing, namelijk de uitgaven voor pensioe- nen en gezondheidszorg. Het zijn toekomstprojecties tot 2020, 2030, 2040. Deze rapporten wekken de in- druk dat de pensioenen pas de ko- mende jaren beginnen op te lopen, maar dat klopt niet. De vergrijzing laat zich nu volop voelen. Niet meer dan normaal aangezien dit gelinkt is aan de generatie van babyboomers, zij die na 1945 zijn geboren en al met pensioen zijn.Of de komende jaren met pensioen gaan. Gevolg is dat de uitgaven voor de pensioenen dus al een tijd sterk aan het stijgen zijn. In 2009 bedroegen de uitgaven voor de pensioenen 9 procent van het bbp. In 2013 is dit meer dan 10 procent. Volgend jaar zitten we aan 11 procent en tegen 2024, het einde van de volgende legislatuur, is het zo’n 12 procent (46 miljard euro).
Dat is een toename met minstens 4 miljard euro.
Pensioenleeftijd
Het is niet door het optrekken van de wettelijke pensioenleeftijd naar 66 jaar in 2025 en 67 jaar in 2030 dat we die trend kunnen keren. Het zou de stijging enkel wat vertragen.
Er is veel meer nodig, zoals het af- schaffen van brugpensioen, de af- bouw van het vervroegd pensioen en ervoor zorgen dat de reële pen- sioenleeftijd stijgt. Nu gaan de Bel- gen gemiddeld op hun 60 jaar met pensioen. Een paar jaar geleden was dat nog 59,5 jaar. Er is dus een vooruitgang. Maar die is onvoldoen-
de. Net als het fraaie cijfer van de 50 procent 55-plussers dat hier aan de slag is. Dat is inderdaad een stuk meer dan de 30 procent van 2004.
Maar eigenlijk moet de totale werk- gelegenheid een stuk omhoog om de pensioenfactuur te kunnen be- talen. Dat betekent dat we richting 80 procent werkzaamheidsgraad moeten gaan. Dat is evenveel als in Nederland. In verhouding zouden daarvoor 600.000 tot bijna een mil- joen banen moeten bijkomen. Dat is niet realistisch, gezien het feit dat de inspanning dan vooral door Wallonië en Brussel moet worden geleverd.
Ambtenarenpensioenen
Een andere mogelijkheid is de ambtenarenpensioenen afbouwen, maar onder de regering-Michel is duidelijk geworden dat dit een ta- boe is. Ja, men was van plan de zo- genaamde preferentiële tantièmes aan te pakken. Dat zijn de loopbaan- breuken bij de berekening van het pensioen en de pensioenjaren die maken dat iemand als ambtenaar al kan stoppen nog voor die een vol- ledige loopbaan van 45 jaar heeft gepresteerd. Alleen, die preferen- tiële tantièmes zouden vervangen worden door een lijst van zware be- roepen. Wie zo’n beroep heeft, kan dan vroeger stoppen. Kortom, aan de vervroegde uittreding van de ambtenaren wordt niets gedaan.
Vandaar dat bij een aantal par- tijen, zeker ter linkerzijde, het idee groeit dat we het pensioenprobleem anders zullen moeten aanpakken.
Lange tijd voorspelden economen
dat het systeem betaalbaar zou wor- den gehouden door aan mensen die een eigen woning hebben en aan pensioensparen doen te zeggen: “U hebt eigenlijk een appeltje voor de dorst wanneer u stopt met werken.
Dus zullen we uw wettelijk pensi- oen verlagen.” Alleen, zo’n beleid zou op veel kritiek stuiten en komt neer op het breken van het sociaal contract waarbij werknemers die sociale bijdragen hebben betaald rechten hebben opgebouwd, maar die uiteindelijk zouden verliezen.
Vermogenstaksen
Daarom denkt links aan een an- dere piste: vermogenstaksen, die eigenlijk vooral de middenklasse raken, moeten de pensioenen be- taalbaar houden. Daarnaast zou- den de verschillende vormen van pensioensparen – tweede pijler via het bedrijf, en de derde pijler van het individuele pensioensparen - zwaarder belast worden. Of men schaft gewoon de fiscale aftrekbaar- heid van het pensioensparen af, een voorstel dat sp.a nu op tafel legt.
Natuurlijk moet een meerderheid gevonden worden om zo’n beleid te voeren. En kan dat met een centrum- rechts Vlaanderen? Waarom niet?
De centrumrechtse regering-Michel had aan het begin van de legisla- tuur besloten een bestaande belas- ting op pensioensparen vroeger te innen. Niets belet een volgende re- gering, ook een rechtse, om dat nog eens te herhalen via een nieuwe of een hogere taks.
ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN
KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR
Op zich is rekeningrijden geen slecht systeem – wie minder rijdt be- taalt minder, wie meer rijdt betaalt meer –, maar het systeem dreigde bij de bevolking over te komen als een extra belasting. Tja, met nog een maand te gaan voor het verkiezingen zijn, is het niet verstandig, voor geen enkele partij, om over bijkomende belastingen of verkapte belastingen te beginnen.
Vier weken resten ons nog van die verkiezingen. Tot vandaag was daar niet veel van te merken. Tot op heden beroerde nog geen enkele folder onze brievenbus. Vorige week zagen we de eerste verkiezings- borden langs de wegen verschijnen. Daarbij moet gezegd: de N-VA was de eerste partij die vrij massaal eigen borden plaatste. Al kan ik enkel spreken voor de rand rond Antwerpen; ik weet niet of het elders in het land ook zo is. Op de officiële verkiezingsborden waren – een week na plaatsing – enkel de affiches te zien van Vlaams Belang en PVDA. Die partijen blaken van zelfvertrouwen. De PVDA hoopt voor de eerste keer iemand naar het Vlaams Parlement en de Kamer te kunnen sturen. Het Vlaams Belang hoopt op een wederopstanding en een verdubbeling van haar score van 2014. Vijf jaar geleden haalde de N-VA zo’n 32 procent van de stemmen, toen een monsterscore. Het wordt zeer moeilijk om dat resultaat opnieuw te halen. Met een verlies van pakweg 5 procent – zelfs dan blijft ze de grootste – wordt het voor de partij moeilijk om te wegen op de federale regeringsvorming. Op Vlaams niveau is er alsnog geen probleem: daar kan de N-VA niet bui- tengesloten worden, tenzij Groen, Open Vld, sp.a én CD&V – dus vier partijen – samenspannen en de N-VA uitsluiten van regeringsdeelna- me. Niets is onmogelijk, maar dat zien we niet onmiddellijk gebeuren.
Op federaal niveau ligt het moeilijker. Als N-VA wordt uitgesloten van regeringsdeelname – en er zijn tekenen aan de wand –, dan ligt een centrumlinkse regering op de loer:
sp.a/PS – Groen/Ecolo – CD&V/cdH.
En onthoud: als de PS heel slecht scoort en Ecolo heel goed, dan is het niet onmogelijk dat we een groene eer- ste minister krijgen. Eén troost is alvast de peiling van De Standaard deze week.
Groen wordt op 14,6 procent gepeild, nau- welijks iets beter dan in oktober 2018 (13,1 procent). Die kleine winst staat alvast niet in verhouding tot de klimaatheisa van de laat-
ste maanden.
Enkele lezers vonden dat we Ben Weyts te hard hadden aangepakt door hem af te beelden met ezelsoren. Ik zal de laatste zijn om Ben Weyts de domste van de klas te noemen, maar laat ons eerlijk zijn: vriend Weyts werd teruggefloten door zijn eigen voorzitter.
Vier weken nog…
ECONOMISCHE ZAKEN
Actueel
25 april 2019 3
Uitgedoofd
Mijnheer de afscheidnemer,
Begin 2013 schreef ik u al eens een briefje, waarin ik toen zei: “Gelukkig hebt gij zelf aan- gekondigd dat gij aan uw laatste parlementair mandaat bezig zijt en dat gij na 2014 u terug- trekt in Zaventem. Wij smeken u om woord te houden, want trop is te veel.” Gij waart toen immers al uitgedoofd tot een oude verkrampte zagevent die in ieders weg zat. Als goede tsjeef hebt gij natuurlijk uw woord niét gehouden en heeft men u nog vijf jaar extra moeten trotse- ren, zij het dan in de Kamer van volksvertegen- woordigers. Gij vondt uzelf nog minstens één legislatuur onmisbaar, al was het maar om nog grenzeloos rancuneus van jetje te kunnen geven tegen de N-VA omdat deze partij uw beloofde ministerpost in 2009 inpikte in het Vlaams par- lement. Gij hebt hen dat nooit vergeven en zij werden uw schietschijf, tot het zelfs eentonig en afgezaagd werd. Zo werdt gij in de Kamer de voorbije legislatuur voorzitter van de Commis- sie Financiën - lucratief beloond om bewezen diensten - en vanuit die functie gaaft gij meer dan geregeld kritiek op het beleid van minister van Financiën Johan Van Overtveldt, niettegen- staande uw eigen partij zelf lid was/is van de regering. Gij spaarde in uw kritiek ook Geert Bourgeois niet, over wie gij oordeelde dat hij de zwakste minister-president van Vlaanderen ooit is. Nochtans was CD&V ook deel van de Vlaamse Regering die Bourgeois voorzit. Gij werdt als vanzelf de tegenpool van waar N-VA communautair voor stond, waarbij gij uiteinde- lijk zelfs wel een chagrijnige ‘bon belge’ leekt geworden te zijn. Ja, waar is de tijd van de recht- se CVP-flamingant die als nationale jongeren- voorzitter zich resoluut verzette tegen het onza- lige Egmontpact, einde van de jaren zeventig?!
Als voorzitter van de CVP-jongeren deedt gij op een partijcongres in december 1979 zelfs de eerste regering-Martens vallen door harde standpunten over de staatshervorming, waar- door het FDF de regering verliet.. En waar is de tijd dat gij bijna de kroonprins van de oude CVP werdt omwille van uw duidelijke taal, ook tegen- over o.a. Leo Tindemans en Wilfried Martens, de grote kanonnen van toen?! Er was een tijd dat iedereen alles liet vallen en muisstil werd toen gij uw mening zegde. Door nadien in zowat alle
parlementen te hebben gezeten en zelfs Vlaams minister te zijn geworden, zijt gij evenwel stil- aan vergroeid geraakt met de macht en zijt gij maar net als al de anderen geworden. En na uw ministerschap én het afspringen van het kartel met de N-VA werdt gij de misnoegde querulant en een notoire tegenstander van het confede- ralisme dat ook uw partij lang beleden heeft.
Onlangs schreeft gij op uw webstek daarover nog: “Wouter Beke zou best dit programmapunt schrappen in de CD&V-congresteksten.” En ook (dt-fout inbegrepen): “Gelukkig heeft de Kamer artikel 1 en 195 van de Grondwet niet voor her- ziening vatbaar verklaart.” Gij werdt een N-VA- basher van de hoogste categorie en de gal die gij vooral op Bart De Wever spuwt in uw schrijf- sels, is doordrenkt van een ongeziene aversie.
Nog op uw webstek riept gij enkele dagen geleden nog op: “Wie heeft de moed om een frontale aanval op deze man in te zetten?” En ik weet hoe dat komt… Bart De Wever is de toon- aangevende centrumrechtse politicus in Vlaan- deren geworden die gij altijd hadt willen zijn, maar nooit geworden zijt. En dat steekt, zeker nu uw eigen partij de grenzen van haar eigen bodem aan het opzoeken is en allang niet meer de oude, onvervalste volkspartij is, die zelfs nog hoger scoorde dan de N-VA vandaag.
Gij werdt een braaf schaap in de Belgische stal van de hoeder uit Laken. Het zou mij niet verbazen mocht gij vroeg of laat nog eens een adellijke titel cadeau krijgen. Zelfvoldaan liet gij u enkele weken geleden, na uw laatste tus- senkomst in de Kamer, dan ook het applaus van de traditionele politieke partijen welgevallen.
We mochten lezen dat gij hierover zeer tevre- den waart…
Hoewel wij u nog een lang en gezond leven toewensen, zijn wij blij dat er een einde geko- men is aan uw politieke leven dat begon als en bedreiging voor ‘het systeem’, maar eindigde als een gedwee onderdeel ervan. Naar verluidt zoudt gij er aan twijfelen om uw memoires op papier te zetten. Ik suggereer om dat toch maar te doen. Misschien komt gij dan reflecterend toch nog tot het inzicht dat het allemaal anders had kunnen lopen. Beter voor Vlaanderen, be- doel ik dan.
“Het is niet zo dat in Wallonië een soort van links, alles overheersend volksfront voor de deur staat. Er zijn ook de liberalen en christendemocraten. En in Vlaanderen kunnen Groen en de sp.a vooruitgaan”, probeert hij de verschillen te relativeren.
Overtuigen doet hij niet. In Wallonië zitten MR en cdH in ademnood en in Vlaanderen wijst niets erop dat linkse partijen samen winst boeken.
Regionale verschillen liggen hem niet. De twee broers Van Rompuy zijn, meer dan hun generatiegenoten en de jongere partijge- noten, vooral CVP’ers gebleven, en zelden CD&V’ers geworden.
Lucifers
Tot de kiezer ons verrast, zijn we het eens met Rik Van Cauwelaert in De Tijd: na de verkiezingen van 26 mei gaat het meteen over de centen, en zoals bij alle voorgaan- de verkiezingen hebben de francofone ge- zagvoerders al laten verstaan dat er aan de transfers niet mag worden geraakt.
Toch is er iets veranderd. Ze gaan een stap verder. Ze vragen weer meer. Di Rupo is niet langer meer ‘demandeur de rien’. Hij legde “een hele luciferdoos aan de Belgi- sche hooiberg”. Van Cauwelaert baseert die mooie beeldspraak wél op feiten: jaarver- slagen van de Nationale Bank bijvoorbeeld, maar ook alle statistieken over de arbeids- markt, over handel, over het bruto regionaal product, etc.
Bovendien: de Vlamingen hebben goede redenen om te pleiten voor een splitsing van de sociale zekerheid, want ook daar groeit de kloof.
Volgens Vlaams minister van Werk Phi- lippe Muyters zat in 2018 maar 3,4 procent van de Vlaamse ¬beroepsbevolking zonder werk, een laagterecord (cijfers Statbel). Op Duitsland en Tsjechië na de laagste werk- loosheid in de EU. Van de Waalse beroeps¬- bevolking zat 8,5 procent zonder werk, in Brussel 13,4 procent.
Assertiever
Eindelijk komt Muyters wat assertiever uit de hoek, maar het kan nog beter. Een volgende keer moet hij aan de journalisten misschien eens uitleggen dat het nonsens is dat de kloof sinds 2013 iets smaller is ge- worden, doordat de werkloosheid in Wallo- nië en Brussel sneller daalde dan in Vlaan- deren. Die krimp van de kloof is beperkt (1), en heeft (vooral) te maken met de mutatie van werklozen richting leefloon en gezond- heidszorg (2). Die cijfers kan hij, zo hij wil, bekomen bij zijn federale collega Maggie De Block (Open Vld).
De financieringswet van 2012, bepalend voor het aantreden van de regering Di Rupo, tikt Wallonië halfweg de jaren 2020 in de problemen. Vanaf dan krimpt het voordeel.
De kraan meer en langer opendraaien lukt niet zonder een welwillende meerderheid aan Vlaamse kant. En die is er nu niet, en komt er vermoedelijk na 26 mei ook niet.
Toch niet als N-VA en Vlaams Belang samen electoraal nog iets zwaarder gaan wegen dan in 2014.
Confederalisme
Klopt die veronderstelling, dan wordt de federale regeringsvorming een probleem.
Als Vlaanderen en Wallonië hun eigen stoof na 26 mei brandend willen houden, komen er mogelijks snel regionale regeringen.
Ligt het confederalisme dan om de hoek?
Wallonië wil meer geld, Vlaanderen meer bevoegdheden, “er hangt een staatshervor- ming in de lucht”, titelt Wim Van de Velden in De Tijd.
Dit scenario komt er maar als de Vlaams- gezinde partijen sterk genoeg staan.
En open staan voor een ruime Vlaam- se beweging, breder dan enkel N-VA en Vlaams Belang. Maar ‘ruim’ betekent vaak traag, maar is dat erger dan stilstaan?
Het is al bij al Wouter Beke die bij de zes-
de staatshervorming de afbouw in de tijd (vanaf 2024, na tien jaar) van de geldstroom naar Wallonië inbouwde. Niet iedereen vond het een goed idee om Beke meteen aan te vallen omdat hij (pas) in 2024 een nieuwe staatshervorming wil.
Middellijn
Nationalisten en Vlaamsgezinden zullen mekaar nodig hebben om meer ‘Vlaamse beweging’ in de politiek te krijgen. In deze is overmoed het slechtste wat hen in de ko- mende weken kan overkomen. Goed scoren, dat telt.
De middellijn tussen het Vlaamse kracht- veld en dat van de belgicisten verschuiven, daar komt het op aan. Dat die lijn deels sa- menvalt met de scheiding tussen conser- vatieve en progressieve krachten met hun doemdenken over klimaat, feminisme, ra- cisme en ander politiek correct onheil, biedt extra kansen. Als men tenminste ook die niet verkwanselt door ongepast fanatisme.
Of door te vergeten dat de modale Vlaming ook een sociaal Vlaanderen wil.
Overmoed kan er ook zijn door zich blind te staren op de opwaartse beweging van ra- dicaal rechtse partijen elders in Europa. Vast niet altijd komen die partijen in het centrum van de macht terecht.
Nederland
Bekijken we even de verkiezingen van de voorbije vier weken. In Nederland (Provin- ciale Statenverkiezing) deed Thierry Baudet het met zijn Forum voor Democratie uitste- kend. Maar vooraleer hij kan genieten van zijn boreaal Europa en zijn “homeopatische verdunning” is het nog even stappen.
Zelfde verhaal in Finland. Een beetje te- gen de Europese trend in werden de soci- aaldemocraten (SDP) er met 17,7 procent en 40 zetels de grootste partij. De SDP staat er tegenover de radicaal rechtse Finse Partij (39 zetels) en de Conservatieve partij (38 zetels). Alleen ben je niks, en goed maar.
Nog anders verliep het in Slovakije, waar een anticorruptie-activiste de presidents- verkiezingen won, met 58 procent van de stemmen: Zuzana Caputova, eerder een progressieve, pro-Europese liberaal. Haar opponent Fico zou nu op rechts front te vor- men met de Slovaakse nationalisten en de uiterst-rechtse Volkspartij.
Nog bonter maakten ze het in Oekraïne, waar de komiek Volodimir Zelenski presi- dent werd met 73 procent van de kiezers achter zich. In het parlement is zijn prowes- terse nieuwe partij “Dienaar van het volk”
nog niet eens vertegenwoordigd.
Volgend weekeinde weten we hoe het zit in Spanje en de regio’s. Ook dat wordt voor de Vlamingen een moeilijk verhaal.
De nationalisten in de regio’s kunnen op veel Vlaamse sympathie rekenen, maar de Spaans-nationalistische partij Vox is aan een opmars bezig. Worden de socialisten de grote winnaars?
En dan is er nog de surrealistische deel- name van de Britten aan de Europese ver- kiezingen, een soort tweede referendum dus. Nigel Farage zou met zijn gloednieu- we “Brexit Party” op 26 mei scoren (13,5 tot 27 procent, aldus polls). Een kattensprong.
Maar ook voor Farage zal duidelijk worden dat je in de politiek ook vrienden moet heb- ben.
Complex
Een complex plaatje, dus. In een bijna overal volatiel politiek klimaat bepalen migratie, criminaliteit, klimaat en sociale tegenstellingen winst en verlies. Dat het verhaal genuanceerder is dan slogans, valt ook af te leiden uit de ‘komeetcarrières’ van toppers. Van Trump tot Macron, van Bolso- naro tot Grillo… ook daar inhoudelijk grote verschillen. Het plaatje past niet meer op de links-rechts-as. Dat moeten de Vlaams-nati- onalistische en Vlaamsgezinde partijen ook
beseffen. ANJA PIETERS
In de politiek heb je
vrienden nodig. Ook bij ons.
“Het is geen wet van Meden en Perzen dat Vlaanderen rechts is en Wal- lonië links.” Dit citaat van Eric Van Rompuy in Gazet van Antwerpen is minder een op feiten gebaseerde vaststelling dan wel een smachtend verlangen, waarmee de CD&V’er nog wat klein kruit verschiet voor- aleer hij rusten gaat.
BRIEFJE AAN ERIC VAN ROMPUY
Ondertussen, ergens in een moslimland
Petitierecht op z’n Belgisch
“EIN-DE-LIJK. Parlement wordt een meer open huis. Politiek nieuwe stijl, samen met bur- gers en middenveld. #levepolitiek Dank aan de collega’s voor de steun en de goedkeuring.”
Dit triomfbericht lazen we in een tweet van de groene superdemocraat Kristof Calvo nadat de Kamercommissie Binnenlandse Zaken een wetsvoorstel, waarvan hij hoofdindiener was, goedkeurde waardoor het mogelijk wordt dat initiatiefnemers die 25.000 handtekeningen verzamelen kunnen gehoord worden in het par- lement. Burgerinitiatief noemen ze dat. Normaal zou het deze week bekrachtigd moeten worden in de plenaire vergadering. Calvo is erin ge- slaagd alle ‘goede Belgen’ te ‘verbinden’ om de Belgische ‘democratie’ te redden. Het heeft ge- duurd tot na het vertrek van de N-VA uit de re- gering om die Belgische zaak erdoor te krijgen met de steun van alle partijen die een pendant hebben in het andere landsgedeelte: groenen, liberalen, christendemocraten en socialisten dus. N-VA stemde tegen. Ook de kleine ‘niet erkende’ Vlaams-nationale politieke fracties (VB en V&W) lopen niet warm voor het voorstel, maar zij hebben geen stemrecht in de commis- sie. Ook erg ‘democratisch’ overigens…
Beperkte democratie
Een verzoekschrift aan de Kamer – wil het een kans maken – moet een concrete vraag bevatten die uitsluitend op een federale be- voegdheid slaat. Dus een Vlaamse of Waalse of Brusselse aangelegenheid komt niet ter sprake.
Het verzoekschrift moet bovendien gesteund worden door minstens 25.000 burgers vanaf 16 jaar, van wie er minstens 14.500 hun woonplaats hebben in Vlaanderen, 2.500 in het Brussels ge- west en 8.000 in Wallonië. Calvo is door het dol- le heen: “Dit is politieke vernieuwing. Het maakt van de Kamer een meer open huis. Het is een belangrijke stap om de muren tussen parle- ment en burgerinitiatieven te slopen.” Een kin- derhand lijkt alweer snel gevuld. Het is immers een regeling die meet met twee maten en twee gewichten. Wanneer in Vlaanderen een relevant (federaal) thema dat daar als prangend wordt aangevoeld best eens toegelicht zou worden voor de Kamer, bijvoorbeeld – we zeggen maar iets - de verfransing in de Rand en daarbuiten, of het negeren van de taalwetgeving in Brussel door de Franstaligen, of de overbodigheid van de faciliteiten in Ronse, of de door Vlaanderen aangevoelde discriminatie inzake de toeken- ning van RIZIV-nummers voor kandidaat-artsen, of de bouw van nieuwe kerncentrales, of…, dan zouden zij daarvoor ook 10.500 handtekenin- gen moeten gaan zoeken in Brussel en Wallo- nië! Een onmogelijke zaak, zonder meer. Het is duidelijk dat de ‘Belgen’ uit de traditionele partijen hiermee de federale logica een hak zetten en communautaire zaken willen bannen.
Over alles mag gepraat worden, als het maar Belgisch is. Waar wachten we op om Calvo het Grootlint in de Leopoldsorde toe te kennen, uit- gereikt door onze onvolprezen en onverkozen – dus democratisch niet-gelegitimeerde – koning der Belgen?!
Strengere strafwet?
Het is een oud zeer dat kortere straffen on- der de vier maanden al een hele tijd niet meer worden uitgevoerd en dat straffen tussen 4 en 36 maanden gewoon worden omgezet in vrij- heid-met-enkelband. De gevangenissen zitten immers overvol. Criminelen lachen er eens goed mee en laten zich in veel gevallen niet tegenhouden om hun praktijken verder te zet- ten. Vorige week werd op de laatste zitting van de commissie Justitie in de Kamer alsnog een wetsvoorstel van Carina Van Cauter van Open
Actueel 25 april 2019
4
Vld goedgekeurd dat in principe ook de korte straffen door rechters zullen opgelegd worden en niet meer op basis van ministeriële omzend- brieven. Het principe is dat de opgelegde straf dus wordt uitgevoerd, ook als die minder dan vier maanden beloopt. Alle straffen tussen 18 en 36 maanden zullen voortaan hoe dan ook in de cel beginnen. Voor straffen onder 18 maanden kan meteen een enkelband of beperkte opslui- ting gevraagd worden, maar het is de strafuit- voeringsrechter die daarover zal beslissen. Het Vlaams Belang vraagt al jaren om alle straffen ook effectief en onverkort uit te voeren (afschaf- fing wet-Lejeune), en zo nodig ook meer gevan- geniscapaciteit te voorzien. Zover komt het dus niet helemaal, maar Van Cauter zet met haar voorstel wel een stap in de goede richting. Al blijft de vraag hoe men de verwachte toename van het aantal gedetineerden zal organiseren als de overbevolking ‘in den bak’ nu al haast niet meer houdbaar is. Wetten stemmen is één zaak, ze uitvoeren een andere…
Loon naar werken?!
In het Vlaams parlement groeit - na een zo- veelste ergernis van Jan Peumans - eensge- zindheid om het loon van de zetelzitters ook te koppelen aan hun aanwezigheid in commissie- vergaderingen. Momenteel is dat al het geval met de zittingen van de plenaire vergadering.
De voorzitter had zich namelijk zwaar geërgerd toen hij tijdens een rondleiding met gasten de commissie Economie bezocht en er welgeteld drie commissieleden aantrof. De andere twaalf waren nergens te bespeuren. Hetzelfde verhaal kwam ook al eens ter sprake in de commissie Politieke Vernieuwing van de Kamer van volks- vertegenwoordigers, maar het geraakte ook niet verder. De eensgezindheid is hier veel min- der groot, want traditioneel is de politieke disci- pline hier niet erg groot. Vlamingen en Fransta- ligen bekijken een en ander vaak ook helemaal anders. Nochtans zou de koppeling van loon en aanwezigheid in commissies bevorderlijk zijn voor de verantwoordelijkheidszin. Een burger die niet op zijn werk verschijnt, verliest ook zijn loon. En in de meeste gevallen zelfs zijn job zelf. Burgers met een voorbeeldfunctie zouden dus moeten weten wat hen te doen staat… Boze tongen vertellen ons in de wandelgangen dat er zelfs Kamerleden zijn die berekenen hoeveel zittingen zij in de plenaire vergadering ‘moe- ten’ bijwonen om geen loonverlies te lijden en aldus de ‘overtollige’ zittingen wegblijven…
UIT DE WETSTRAAT
Weg met het cynisme, weg met de collec- tieve verontwaardiging, weg met het voor- zichtig omgaan met moslimzieltjes. Terug naar de basis: als alle mensen gelijk zijn, wat maakt dan dat de een de ander zo enorm haat? Zo enorm dat hij niet alleen de ander vermoordt, maar ook zichzelf opblaast?
Indoctrinatie door het geloof
Het controversiële antwoord is simpel: in- doctrinatie door het geloof. Er is geen enkel geloof dat de ander niet afschildert als de vijand. Het is de kern van elk geloof, zichzelf boven de ander stellen, wij zijn beter - mos- lims, christenen, joden, boeddhisten, wat dan ook - dan zij. Zoveel beter dat de ander vernietigd moet worden, uit naam van het geloof.
De ware moordenaars zijn niet de mario- netten met een zwak IQ die een bomgordel omgehangen krijgen, maar degenen die prediken dat er 72 maagden wachten in het paradijs. En dat terwijl er op de wereld wel een pak meer maagden dan een schamele 72 te vinden zijn. Als je daar behoefte aan hebt, hoef je jezelf echt niet op te blazen.
Laat staan anderen. Wordt het geen tijd om het geloof te zien als wat het is? Een middel voor anderen dan politici om macht te ver- garen. Een middel waarbij voormannen - het zijn nooit vrouwen - de volgelingen indoctri- neren met ‘do’s en don’ts’, waarbij gedreigd wordt met hel en verdoemenis, maar ook geschermd wordt met beloningen die niet te bewijzen zijn. Charlatans die zwakzinni- gen weten te indoctrineren voor hun eigen gewin.
Waarbij je eerlijk moet zijn: anno 2019 is de islam het geloof met de meeste voorman-
nen die geweld voorstaan en hardop prediken, zonder dat hen
in onze liberale westerse we-
reld een stro- breed in de
weg wordt gelegd. Na- tuurlijk, in de Katho- lieke Kerk zijn ook rare
mannen in
paarse jurken en gouden schoenen te vin- den, waarbij wereldwijd kinderen misbruikt worden; een misdaad op zich. De vraag is waarom de mensheid anno 2019 kerkinstitu- ten en moskeeën nodig heeft om haar positie in de wereld te bepalen. Een positie die niet uitgaat van menslievendheid, maar gebaat is bij duidelijke scheidslijnen waarbij de supe- rioriteit van de een ten koste van de ander wordt benadrukt. En waarbij de predikers van de islam nog een stapje verder gaan: uit naam van het geloof hitsen ze hun volgers op tot geweld.
Sluit de moskeeën
Amerikaanse sektes die dat doen, worden door de FBI opgejaagd en uitgeschakeld.
Hun leiders heten psychopaten te zijn, denk aan Charles Manson, Jim Jones en David Koresh. Imams daarentegen worden onge- moeid gelaten. Moskeeën worden onge- moeid gelaten. Is het niet onze eigen schuld dat moslims aanslagen plegen op ons en onze vrijheden? Het is toch niet meteen zo dat ze hun minachting voor ons en het Wes- ten geheim houden.
Ondanks dat vrijheid het grootste goed is, en verboden leiden tot ellende, dringt de vraag zich op hoe erg het zou zijn als we moskeeën zouden verbieden in het Wes- ten? Hoe erg is het als samenscholingen van mensen, die duidelijk in de war zijn en makkelijk beïnvloedbaar zijn, verboden worden? Godsdienstvrijheid is een westerse verworvenheid, maar als wij westerlingen accepteren dat voorbij de grens met Turkije het christendom niet beleden mag worden - en andere godsdiensten ook niet -, waarom moeten wij dan tolerant zijn tegenover de intoleranten?
Als het daar niet mag - en als iedereen die hier de islam aanhangt precies kan uit- leggen waarom het daar niet mag - waarom zouden we het dan hier wél toestaan? We faciliteren onze eigen terroristen en zijn vervolgens verbaasd als ze op onze bodem aanslagen plegen. De simultane aanslagen afgelopen weekeinde waren dan wel niet op eigen bodem, maar op Sri Lanka, maar ze waren wél tegen westerlingen gericht. Als de islam zo openlijk in oorlog is met ons, hoe kan het dan dat we ons niet wapenen, en dat we hun kazernes niet sluiten?
“De islam
is in oorlog met ons”
Je moet het ze nageven, sinds ‘nine eleven’ hebben moslims niet zo’n goed gecoördineerde aanslag meer weten te plegen. Op zes plekken tegelijkertijd met zeven zelfmoordterroristen dood en verderf zaaien, is behalve totaal ziek, ook een organisatorisch hoogstandje. Zeker als je het hebt over een cultuur waar ze niet kunnen klokkijken. Totdat het om ‘ongelovigen’ uitmoorden gaat, dan weten ze opeens zonder aar- zelen tegelijkertijd op het knopje te drukken om onschuldige mensen tijdens een kerkdienst of in hun hotel te vermoorden.
EBRU UMAR NEDERLANDS-TURKSE COLUMNISTE
Citaat van de week > Kristof Calvo (Groen)
In een debat met een ijzersterke Jan Jambon, ‘geleid’ door de linkse vrt-hogepriesteres Kathleen Cools, had Kristof Calvo het eens te meer hard te verduren en bestond zijn strate- gie erin van zoveel mogelijk aan het woord te blijven en zo mogelijk Jan Jambon te onderbre- ken om de inhoudelijke schade te beperken. Jan Jambon sloeg Calvo in de hem schaars toe- gemeten spreektijd immers om de oren met cijfers die hij niet kon weerleggen. Jan Jambon kon alleen eens meewarig lachen en veegde de vloer aan met het beleid waaraan Groen ooit deelnam, bijvoorbeeld in Brussel. Maar de groene brulboei schoot zelf ook meer dan één kemel, vooral toen hij zei: “Wij pleiten voor een vermogensbelasting. Want hoe groter het vermogen, hoe groter de vervuiling.” Jambon wist niet wat hij hoorde en Vlaanderen ook niet. Wie dus geld heeft en kan investeren in een elektrische auto, een zonneboiler, zonnepanelen en dat soort milieuvriendelijke zaken, gaat dus door Calvo en consorten nog eens extra belast worden omwille van het beschikken over een behoorlijk vermogen, want die… vervuilt… Begrijpe wie kan! Wordt het geen tijd om die klimaathysterische doordram- mer stilaan te gaan beschermen tegen zichzelf?! Overigens, zou Calvo met zijn eigen cu- mul – schepen en parlementslid – niet ruim boven het gemiddelde vermogen in Vlaanderen zitten?!
“Hoe groter het vermogen, hoe groter de vervuiling.”
LUIKERSTEENWEG 244 F 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272 MAESKOFFIENV@SKYNET.BE
WWW.MAESKOFFIE.BE
MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT
GENOEG VAN!
LUIKERSTEENWEG 244 F
GENOEG VAN!
LUIKERSTEENWEG 244 F
VRIJE TRIBUNE
Actueel
25 april 2019 5
Politiek dagboek Achiel Van Acker is een bom
Ik heb enkele dagen in de paasvakantie nuttig gebruikt om het net ‘vrijgegeven’
politieke dagboek van voormalig premier Achiel van Acker te lezen. Dat was in eerste instantie niet evident.
Het dagboek was - in tegenstelling tot de berichtgeving hierover - niet publiek toegan- kelijk. Na een uitzonderlijke toestemming kon ik het dagboek toch integraal lezen, als eer- ste. En eveneens in tegenstelling tot wat vaak geschreven wordt, is het dagboek bijzonder goed leesbaar, want getypt op dunne carbon- velletjes. Opvallend is dat Van Acker erg veel notities gemaakt heeft over de monarchie. Ik heb me dan ook vooral op die passages ge- concentreerd.
Loopbaan
Ter info: na de Tweede Wereldoorlog bouw- de de Bruggeling Van Acker een indrukwek- kende politieke loopbaan uit. Hij was achter- eenvolgens minister van Arbeid en Sociale Voorzorg (september 1944 - februari 1945 en maart 1946), premier en minister van Steen- kool (februari 1945 - maart 1946 en maart - augustus 1946), minister van Verkeerswezen (maart 1947 - juni 1949) en terug premier (april 1954 - juni 1958).
Bron
Van Acker had een bron binnen het paleis, en hij noemde die consequent ‘De Andere’.
Van Acker had als premier vanzelfsprekend wekelijkse audiënties met Boudewijn, maar de informatie van ‘De Andere’ is uiteraard van een ander niveau. Op 25 juni 1951 noteerde Van Acker dat de Koninklijke Schenking over bijzonder veel geld beschikte. Het ging om 1 miljard frank. Omgerekend naar vandaag 7 miljard frank of 173,5 miljoen euro. Van Ac- ker is gechoqueerd door het hoge bedrag en vooral door de spilzucht van de Coburgs. Eind 1951 valt Van Acker van zijn stoel: vanuit Laken komt de vraag om een aquarium te installeren op kosten van de burgers. Kostprijs: 5 miljoen
frank. Voor zover we kunnen nagaan, is dat project niet doorgegaan.
Vechten
Uit andere bronnen wisten we al dat de re- latie tussen koning Albert I en koningin Elisa- beth, ouders van Leopold en Karel, niet goed was. Van Acker bevestigt dat: “Ze lagen veel in ruzie en vochten zelfs.” Hij baseert zich op ge- sprekken met Leopold en vooral Karel. Het zou een mogelijke verklaring kunnen zijn voor het overlijden van Albert I in 1934. Een van de pis- tes is dat hij vermoord werd in opdracht van Elisabeth.
Baels
Lilian Baels, de tweede vrouw van Leopold, komt vaak voor in het dagboek. “Zij ordon- neert en alles eindigt met haar wensen.” De invloed van Baels op de jonge Boudewijn was gigantisch. Al in 1951 noteert Van Acker dat Boudewijn veranderd is en onder haar invloed staat. Baels ligt ook aan de basis van de ru- zie met Josephine Charlotte, zus van Leopold en Karel. Ze verkoopt immers een juweel van 20 miljoen frank zonder toestemming van de prinses.
Geld
Het beeld van de geldbeluste Coburgs wordt door Van Acker bevestigd. Hij vindt die geldzucht verwerpelijk en hij stelt meermaals dat de burgers dat niet meer zullen blijven slikken. “Sedert hij (in 1951) begon, heeft Bou- dewijn (in 1959) al 70 miljoen frank gespaard.”
Van Acker stelt duidelijk dat de Civiele Lijst te ruim is en dat de koning het overschot op zijn spaarrekening kan zetten. Van Acker vindt dat onkies. Concreet heeft Boudewijn dus elk jaar van zijn beginperiode als koning zowat 10 miljoen frank kunnen sparen, omgerekend naar vandaag zowat 2 miljoen euro. Toch ‘ver- teren ze (de andere leden van de familie) veel geld’, ook van de Koninklijke Schenking. Het geld gaat naar dure reizen, kledij (Dior) en het huren van grote jachten.
Albert
Van Acker heeft weinig respect voor prins Albert: “een dwazerik” schrijft hij in 1955. “Hij verbrodt alles,” schrijft hij in 1962. Interessant is dat Van Acker al in 1960 melding maakt van
‘zware problemen’ tussen Albert en Paola.
Dat is dus het jaar na hun huwelijk! Van Ac- ker is vooral boos wanneer Albert een boot verkoopt. Hij had dat vaartuig gekregen als huwelijksgeschenk. De boot heeft een waar- de van 240.000 frank en wordt door de prins verkocht aan een parlementslid voor 30.000 frank. En Van Acker is woedend wanneer Al- bert voor 800.000 frank per jaar zijn naam aan een automerk verbindt.
Zakenman en rokkenjager Leopold
Leopold krijgt vanaf het begin van de jaren vijftig een dotatie. Toch is dat niet voldoende.
Volgens Van Acker verdient hij 6 miljoen frank
Vzw Vrienden van ’t Pallieterke organiseert
4 DE SPONSORMAALTIJD
Donderdag 23 mei Plaats: Harelbeke Samenkomst vanaf 18u.30
Receptie met hapjes, ontvangst door Karl van Camp, gastspreker, uitgebreid buffet.
U kan nu inschrijven voor deze unieke avond.
Deelname per persoon bedraagt 95 euro per persoon.
Inschrijven kan door overschrijving van het overeenkomstig bedrag op rekening BE63 7360 1247 8308 (BIC KREDBEBB) van Vrienden van ’t Pallieterke vzw,
Schransstraat 37 B, 2530 Boechout.
Meer informatie ten kantore 03 232 14 17 per jaar extra met diverse commerciële acti-
viteiten. Bovendien heeft Leopold aandelen in de Generale Maatschappij en Solvay ten be- lope van 50 miljoen frank, en doet hij voort- durend aandelentransacties. Zo verkoopt hij duizend aandelen van Union Minière. Leopold had het niet van een vreemde. Van Acker no- teert in 1959 dat Albert I een miljoen ‘geris- keerd’ had in Régie Allumettes.
Leopold is een rokkenjager. Begin de jaren vijftig is hij Baels beu. Het leidt tot een ruzie.
“Hij ging zelfs afzonderlijk gaan slapen, in een annexe (van het kasteel).”Later schrijft Van Acker over een mogelijke scheiding tussen Lilian en Leopold, en een buitenechtelijke re- latie met ‘vrouw Azief’ aan wie hij ‘miljoenen’
heeft uitgegeven.
De strafste notities gaan over fraude bij het koningshuis. Facturen worden ronduit vervalst volgens de voormalige Brugse premier. Zo no- teert Van Acker dat de ‘libellé’ (omschrijving) van facturen veranderd worden om te kunnen sjoemelen. Van Acker vindt het ook onethisch dat het hof ‘miljoenen’ uitgeeft aan nieuwe ju- welen met ‘geld van de burger’.
Boudewijn
Van Acker heeft Boudewijn uiteraard goed gekend. Het beeld dat naar voor komt, is dat van een ernstige en hardwerkende man. Er is duidelijk een hechte band tussen beiden. Zo krijgt Van Acker om 2 uur ’s nachts telefoon van de vorst. Het is geweten dat Boudewijn aan slapeloosheid leed, maar dat hij dan an- deren wakker belde, is nieuw. Boudewijn had ook veel macht. Zo was hij boos naar aanlei- ding van een kritisch artikel en bekwam via Van Acker, toen premier, excuses.
Besluit
Het beeld dat we al hadden over het ko- ningshuis wordt bevestigd door de notities van de voormalige premier. De Coburgs zijn op geld belust en proberen alle (vervalste) facturen op de burger af te wentelen. Elke koning hamert op eendracht, maar zelf zijn ze binnen de familie hopeloos verdeeld en ma- ken ze met iedereen ruzie. L’union fait la for- ce? L’union fait la farce... Het politiek dagboek van Van Acker zal dit jaar nog gedigitaliseerd worden en zal dan publiek consulteerbaar
worden. THIERRY DEBELS
ONTKENNING
Zelfs bij de Vlaamse media waren de namen van de eerste islamitische daders op zondag- avond al bekend, maar Het Belang van Limburg publiceerde nog op maandagochtend, om 08.37 uur, een artikel met de titel “Aanslagen Sri Lan- ka lijken het werk van moslimterroristen, maar niets is zeker”, waarin geprobeerd werd twijfel te zaaien over het feit dat het islamitische aan- slagen waren. In een tweede artikel, dat later van de webstek van HBVL werd gehaald, werd zelfs een complottheorie gelanceerd waarin een getuige mocht komen orakelen dat er van de officiële versie niets klopte. De Standaard zette op maandag om 07.14 uur een artikel online waarin pareltjes van dubbelzinnigheid staan, zoals “overheidsfunctionarissen hebben nog niet bevestigd dat het om een terroristi- sche aanslag gaat, maar volgens lokale media lijkt het alsof de explosies gericht waren tegen religieuze plaatsen…” Ja, dat leek wel zo, niet- waar? Elders in het artikel werden de getroffen kerken wel genoemd, maar let op de vernuftige formulering die verderop werd gebruikt: “re- ligieuze plaatsen”. Alsof daar ook moskeeën of boeddhistische tempels waren opgeblazen.
De termen “islam” en “moslims” werden niet één keer vermeld, laat staan IS. Er werd alleen voorzichtig gesuggereerd dat het misschien de Tamil Tijgers waren. En verder: “De politie heeft in totaal al 24 mensen gearresteerd. De over- heid heeft ook bevestigd dat de meeste explo- sies zelfmoordaanslagen waren. Vermoedelijk werden die uitgevoerd door leden van dezelfde groep.” Maar die islamitische groep werd niet genoemd, want dan zou het te duidelijk zijn ge- weest wie de daders waren.
FULMINEREND IN LEEG HALFROND
Het Nieuwsblad publiceerde een rapport over de ijver van de Europarlementsleden. De objectiviteit daarvan is natuurlijk nul, maar dat zijn we van de kranten gewend. Verhofstadt was de enige die schitterde, met vier sterren. “Je bent voor of tegen hem, maar als hij begint te fulmineren in de plenaire vergadering, gebeurt er tenminste iets en blijft iedereen wel luiste- ren”, schreef een inktkoelie van Het Nieuws- blad. Ja, ja. Als er tenminste iemand in die ple- naire vergadering zit. We herinneren ons maar al te goed hoe Verhofstadt als een waanzinnige in een leeg halfrond stond te tieren. Ofwel was het een domme fout, ofwel heeft een sluwe me- dewerker van Het Nieuwsblad het blauwe Du- racell-konijn een loer willen draaien, want bij dat lovende artikel stond een foto van Verhof- stadt in een bijna leeg halfrond. We konden niet zien of “iedereen” luisterde. En “iedereen” op die foto, dat waren vijf personen in een woestijn van lege stoeltjes.
Franstalige kiezers lokken
Een strikte taalkeuze maakt het in de praktijk soms moeilijk Frans- talige kiezers via de stemcomputer naar een Nederlandstalige lijst te loodsen. Deze tweeledigheid is historisch gegroeid, begrijpelijk en ze- ker verdedigbaar. Maar aan die computers verandert iets…
Het kan voor een buitenstaander ver- warrend zijn, maar anders dan voor de 19 Brusselse gemeenten berust de verkiezing van het Gewestelijke Parlement op een vrij strakke taaldeling. Tweetalige lijsten zijn verboden, punt. Wie opkomt, kiest voor een van beide taalgroepen, daar is geen ontko- men aan. Meer nog: wie op een Nederlands- talige lijst opkomt moet ook in het bezit zijn van een identiteitskaart opgesteld in die taal. En het gaat nog verder, want ongeacht de taal van dat identiteitsbewijs (kan immers op eenvoudig verzoek gewijzigd worden) kan wie op een lijst van één taalgroep op- komt, geen kandidaat meer zijn op een lijst van de andere groep.
FDF-Vlamingen
Voor wie de geschiedenis van Brussel kortgeleden bij een kosmopolitische ‘Stun- de null’ begon, komt dit vreemd over, maar wie vertrouwd is met de historiek begrijpt het maar al te goed. We besparen u de de- tails, maar toen het Brussels Gewest gestalte kreeg, was de herinnering aan de FDF-Vla- mingen nog vrij vers. In de jaren van de Ag- glomeratieraad kwam het FDF op de prop- pen met zogenaamde ‘Vlaamse’ kandidaten, die niet meer dan francofone stromannen bleken te zijn. Dit niet meer, dacht men aan Vlaamse kant. “Brussel kan nooit tegen de
Vlamingen bestuurd worden”, verklaarde Vic Anciaux toen hij in 1989 staatssecreta- ris werd in de eerste ‘Brusselse Executieve’.
Dat het allemaal niet zo simpel lag, besefte hij achteraf ook, zeker toen hij acht jaar later ontslag nam, maar dat is een verhaal op zich.
Johan Demol
Er gebeurde echter nog meer. De eerste verkiezingen van dat Brussels Parlement, dat was bang afwachten. Welk resultaat haalden die Nederlandstalige lijsten nog? Ervan uit- gaand dat hun electoraat vooral uit Brusselse Vlamingen bestond, een krimpende groep in een muterende stad... Een gewaarborgde vertegenwoordiging werd het antwoord op dit nagelbijten. Met 17 zouden ze zijn, aange- vuld met 6 verkozenen die richting Vlaams Parlement vertrekken; niet slecht voor zo’n 50.000 kiezers. Ongeacht hoe groot dat
‘Vlaams’ electoraat zou zijn. De maatregel miste alvast zijn effect niet. De absolute cij- fers – de stemmen dus – daalden, maar de verkozenen bleven. Eigenlijk draaide het enkel nog om verhoudingen. De koek was er, enkel de omvang van de stukken wisselde bij elke stembusslag.
Om begrijpelijke redenen wordt in een dergelijk plaatje de Franstalige kiezer plots erg aanlokkelijk. Kan je hem motiveren voor een Vlaamse lijst te stemmen, dan levert dat
een extra streepje in de Nederlandstalige pool op. Zoals gezegd, onbelangrijk voor het globale aantal zetels, maar die stem kan er wel toe bijdragen dat men de concurrentie overklast. Toen de populaire politiecommis- saris Johan Demol zo’n twintig jaar geleden de VB-lijst trok, vreesde men een overrom- peling aan Franstalige stemmen. Het had het Vlaams Blok (toen nog) wel eens een abso- lute meerderheid aan Vlaamse kant kunnen opleveren. Zo’n vaart liep het niet, maar met 6 verkozenen in het Brussels Parlement en 3 van de 6 (!) voor het Vlaams Parlement werd Vlaams Blok wel uitgesproken de grootste partij aan Vlaamse kant.
Zichtbare N-VA?
Bij het lokken van die Franstalige stem stelt zich een praktisch probleem. Bij het bedienen van de stemcomputer moet voor een taalgroep gekozen worden, waarna men enkel de partijen van die groep te zien krijgt. Menig kiezer verloor er zich in, zag die Vlaamse partij niet en stemde dan maar voor een Franstalige formatie. Dit verandert bij de verkiezingen van 26 mei. Alvorens die keuze te maken, krijgt men blijkbaar een overzicht van de partijen van beide groepen. Pas dan moet een keuze gemaakt worden. Veel ruchtbaarheid werd er niet aan gegeven, maar Le Soir zag het en kopte: “Le N-VA plus visible”. Inderdaad. Maar ook het Vlaams Belang, dat misschien wel voor een verrassing kan zorgen.
KNIN.
Dwars door Vlaanderen 25 april 2019
6
BRUSSEL
Vlaamse Beweging
VVB doet oproep
“Verklaar grondwet niet voor herziening vatbaar”
Aankomende verkiezingen impliceren vaak de roep tot een verklaring tot herzie- ning van de grondwet. Zonder een dergelij- ke verklaring – waarin men moet aangeven welke grondwetsartikelen het volgende parlement kan wijzigen – is het niet mo- gelijk om de grondwet na de verkiezingen aan te passen. Onlangs keurde de Kamer een dergelijke verklaring al goed. Maar het aannemen van een verklaring tot her- ziening van de grondwet is een zogenaam- de ‘bicamerale’ aangelegenheid. Ook de Senaat, die voor het overgrote merendeel bestaat uit deelstatelijke parlementsleden, moet zijn goedkeuring verlenen aan deze lijst.
Hangt het van de VVB af, dan blokkeren de Vlaamse senatoren de aanname van een dergelijke verklaring. De reden? “De VVB ziet echter met toenemende ongerustheid hoe, na vijf jaar communautaire stilstand,
de dreiging reëel wordt dat bevoegdheden van het Vlaams Gewest worden afgebouwd om terug naar het federaal niveau te wor- den overgeheveld.”
Een concretisering van deze dreiging zag de drukkingsgroep in de discussie over de wijziging van artikel 7bis. “Dit is een poging tot verdoken staatshervorming, van minder Vlaanderen naar meer federaal, maar vooral en helaas, een oefening die niets met het klimaat te maken heeft. Daar zijn vooraanstaande academici het over eens”, communiceert de VVB. De vereni- ging roept daarom alle Vlaamse senatoren op om niet mee te werken aan het verder ontmantelen van de autonomie die Vlaan- deren moeizaam verkregen heeft en meer dan ooit nodig heeft. En om, bijgevolg, geen enkel artikel van de grondwet voor herzie- ning vatbaar te verklaren.
H.D.
BONTE IN TRANEN
Voor een socialist is Hans Bonte, burge- meester van Vilvoorde, de kwaadste nog niet. Hij heeft toch een beetje een Vlaamse reflex en hij staat nuchterder en kritischer tegenover de Syriëstrijders en de gevaren van radicalisering dan de meeste sp.a’ers, die echte islamosocialisten zijn. Was dat één van de redenen waarom hij de Kamer- lijst niet mocht trekken? Nu staat Karin Jirof- lée op de eerste plaats, gevolgd door Moad El Boudaati, een “deradicaliseringsambte- naar”. Een van de beroepen uit het lijstje waarop kwakzalvers en oplichters staan, leggers van kompressen met koemest en uitvinders van wondermedicijnen die àlles genezen. Maar gegrepen door verkiezings- koorts liet Bonte zijn zakelijke nuchterheid achterwege en hield hij een tranerig plei- dooi om nog meer kinderen van IS-strijders terug te halen. Desnoods wil hij zelfs een reddingsteam van B-Fast sturen. Zouden we B-Fast niet beter naar Pakistan sturen om daar christenen te redden die het slachtof- fer zijn van islamitische vervolgingen? Min- der kans dat die ons achteraf opblazen of de keel oversnijden.
VB AALST GECENSUREERD
Facebook heeft twee verkiezingsadver- tenties van Vlaams Belang Aalst gecensu- reerd. Nu noemt men dat met een modern eufemisme “offline gehaald.” Zoals vele andere censoren uit heden en verleden, geeft ook Facebook geen motivering, be- halve dan in heel vage, algemene termen.
De slachtoffers van zulke muilkorfpraktij- ken weten niet eens welke overtreding zij juist hebben begaan. Men kan veronder-
stellen dat het om de passage ging: “In ruil voor de hoogste belastingen, krijgen we de laagste pensioenen. Terwijl de massami- gratie handen vol geld kost, blijkt er geen geld te zijn voor onze zieken en rusthuisbe- woners.” Het zou ook een tekst kunnen zijn waarin geprotesteerd wordt tegen de uit- breiding van een Turkse Diyanetmoskee in de Binnenstraat in Aalst. Steve Herman, de voorzitter van de afdeling Aalst, blijft hard- nekkig proberen om, net zoals alle andere partijen, campagne te voeren op Facebook.
Maar het is een oneerlijke strijd tegen een multinationale internetgigant die machti- ger is dan vele regeringen van kleine sta- ten, en die zich niets moet aantrekken van parlementaire controle en van een begrip als ‘eerlijke en gelijke toegang tot de me- dia’, dat nochtans bij écht democratische verkiezingen onmisbaar is. Tijdens de campagne voor de gemeenteraadsverkie- zingen werden berichten van VB Aalst op Facebook ook al drie keer geblokkeerd.
Tenslotte werd VB Aalst zelfs helemaal van Facebook gegooid.
GENK ZIET U!
124 slimme camera’s zullen iedereen die een voet in Genk zet in het oog houden. De belangrijkste plaatsen krijgen camera’s, zoals het centrum en enkele drukke han- delsstraten, het Thor Park, C-Mine en het belangrijkste van allemaal, Labiomista van Koen Vanmechelen. De stad Genk inves- teert 8 miljoen in de uitbouw van dit presti- geproject, dus moet het ook goed bewaakt worden met liefst 36 camera’s. Gekende overlastplaatsen worden voortaan met 15 camera bekeken, om te zien of de pret niet al te zeer uit de hand loopt. Ook 8 andere Limburgse gemeenten nemen initiatieven om het volk met slimme camera’s te volgen.
Als de overlastbezorgers nu ook nog wor- den opgepakt en berecht in verhouding tot hun overtreding, is het vele belastinggeld te rechtvaardigen.
WEST-VLAAMS, EEN WERELDTAAL
Dat West-Vlamingen fier zijn op hun werklust, vindingrijkheid, uithouding en doorzettingsvermogen, dat kan terecht zijn en daar wijdt de Krant van West-Vlaande- ren een volledige bijlage aan. Als daarin beweerd wordt dat hun taal een wereldtaal is, dan moeten we daarvoor te rade gaan bij Melissa Farazyn, postdoctoraal onder- zoekster aan de Gentse Universiteit. “Het West-Vlaams is buiten de evolutie geble- ven die het Oost-Vlaams en Limburgs wel ondergingen. Wereldwijd weten ingewij- den dat er in onze kustprovincie heel uit- zonderlijk nog subjectverdubbelingen en opvallende taaldeeltjes gebruikt worden en dat er in negatie een partikel is blijven hangen. In de standaardtaal en in andere dialecten zal je zulke kenmerken, eigen aan een oorspronkelijke wereldtaal, niet meer vinden.”
De Vlaamse Volksbeweging gruwt van het goedkeuren van een ver- klaring tot herziening van de grondwet. “De lijst van 40 artikels die door de Kamer werd vastgelegd opent de doos van Pandora”, klinkt het in een persbericht. “Indien deze lijst wordt goedgekeurd staat deze doos wijd open. Niet richting méér Vlaanderen, wél richting méér België”, analyseert de VVB.
Debat Vlaamse Rand
Links blijft afwezig
De Vlaamse Volksbeweging bracht onlangs een memoran- dum uit over de Vlaamse Rand en bezorgde dat aan alle partij- voorzitters, met het oog op een verkiezingsdebat op 30 april in Asse.
Intussen haakte Groen officieel af voor het debat en bij de sp.a werd geen spre- ker gevonden. Aan de vooravond van 1 mei hebben de socialisten allerhande manifestaties, zodat er niemand zich kon vrijmaken. De andere partijen tonen zich wel bereid voor een debat en vaardigen een deelnemer af. Voor de N-VA komt minister Ben Weyts van de Vlaamse Rand zijn beleid verdedigen en hij krijgt daar- bij het gezelschap van zijn streekgenoot Peter Van Rompuy van CD&V en van Vil- voordenaar Jo de Ro van Open Vld. Voor de oppositie zal dus enkel het Vlaams Belang vertegenwoordigd zijn, bij monde van provincieraadslid Jan Laeremans. Als moderator wist de VVB gewezen journa- list Wilfried Haesen te strikken.
Het debat vindt dus plaats op dinsdag 30 april in het Cultuurcentrum van Asse (Kapel van het Oud Gasthuis, Huinegem- straat 4) en vangt aan om 19 uur 30. Na- dien kan worden bijgepraat op een gratis receptie.
