• No results found

Boekverslag Engels Rosemary's baby door Ira Levin

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Boekverslag Engels Rosemary's baby door Ira Levin"

Copied!
5
0
0

Bezig met laden.... (Bekijk nu de volledige tekst)

Hele tekst

(1)

Boekverslag Engels Rosemary's baby door Ira Levin

Boekverslag door een scholier 5e klas havo

2204 woorden 19 jaar geleden

6,9

89 keer beoordeeld

Auteur Ira Levin

Genre Thriller & Detective Eerste uitgave 1967

Vak Engels

Rosemary's Baby Ira Levin

1e druk 1967

Samenvatting:

Rosemary en Guy zijn net ingetrokken in een appartement als ze horen dat er een appartement vrij is gekomen in “the Bramford”, een erg luxe appartement. Ze besluiten er te gaan kijken. Ze ontdekken al meteen een vreemde kast, die verstopt is achter een andere kast. Rosemary is meteen al helemaal weg van het appartement en ze besluiten erin te trekken, nadat ze van hun huidige appartement af zijn. Hutch, een vriend van het stel, vertelde dat er nogal rare bewoners waren geweest in dat appartement. De

meeste van hen deden aan hekserij en kannibalisme. Toch trekken Rose en Guy in het appartement. Al snel ontmoet Rosemary in de wasserette Terry, een vrouw die bij hun medeflatbewoners ingetrokken is. Ze vertelt veel over de Castevets, de mensen waar zij woont. Nog geen dag later overlijdt Terry. Ze schijnt uit het raam gesprongen te zijn, zelfmoord dus. De Castevets kunnen het eerst niet geloven. Hier ontmoeten Rosemary en Guy de Castevets voor het eerst, 2 al wat oudere mensen (Minnie en Roman genaamd). Een dag later worden Rosemary en Guy uitgenodigd om bij ze te komen eten. Hoewel ze eigenlijk geen zin hebben, gaan ze toch. Guy is acteur en is die dag afgewezen voor een rol in een theaterstuk, dat nu word toegewezen aan een collega van hem, Donald. Guy kan gelijk al goed opschieten met Roman, die hem veel verhalen vertelt over zijn verre reizen. Rosemary kreeg al snel een medaillon met kruiden erin van Minnie, dat medaillon droeg Terry altijd. Eenmaal in hun eigen appartement aangekomen doen ze wat lacherig over de Castevets. De volgende dag wordt Guy gebeld en wordt hem verteld dat hij toch de rol in dat theaterstuk krijgt, omdat zijn collega Donald plotseling blind was geworden. Hij gaat even een stukje lopen, en bied die middag zijn verontschuldigingen aan, aan Rosemary, omdat hij die middag nogal bot deed. Hij vertelde ook dat hij zo snel mogelijk een kind van haar wilde. Die avond krijgen Rosemary en Guy een pudding van Minnie Castevet. Rosemary vindt dat er nogal een rare smaak aan zit en ze gooit een deel stiekem weg. Ze wordt wat draaierig en slaperig, dus Guy helpt haar het bed in. Die nacht heeft

(2)

Rosemary een hele rare droom. Ze droomde dat ze vast werd gebonden en gemeenschap had gehad met Guy, die in haar droom er als een monster uit zag. De volgende ochtend had ze allemaal striemen op haar schouder. Guy vertelde dat hij die nacht gemeenschap met haar had gehad om een kind te maken.

Omdat Rosemary na een paar dagen nog niet ongesteld werd, ging ze naar de huisarts, Dr. Hill. Ze blijkt inderdaad zwanger te zijn. Ze vertelt het Guy meteen als ze thuis is, die het weer gelijk aan de Castevets wil vertellen. Die bellen meteen een goede vriend, die dokter is, van hen op, om te vragen of hij de

bevalling wil doen. Zodoende komt Rosemary bij dokter Sapirstein terecht. Deze dokter vertelt Rosemary dat ze geen medicijnen krijgt, maar dat ze elke dag een drankje van Minnie Castevet moet drinken. Een paar dagen later komt een vriend van Rosemary op bezoek, Edward. Ze vertelt hem dat ze elke dag een drankje drinkt. Edward vertrouwt dit blijkbaar niet zo, want die avond nog belt hij haar op om iets belangrijks te vertellen. Ze spreekt de volgende dag met hem af, en vertelt dit meteen aan Guy. Edward komt echter niet opdagen en via een telefoontje hoort ze dat Edward in coma in het ziekenhuis ligt, plotseling. Rosemary verslechtert en gaat er steeds ongezonder uitzien. Dit hoort ze ook van haar

vriendinnen, die haar adviseren om naar een andere dokter te gaan, omdat ze zoveel pijn heeft. Guy is het hier niet mee eens. Rosemary besluit het drankje van Minnie Castevet niet meer te drinken, maar gooit het steeds stiekem weg. Ze merkt dat hierdoor haar pijn vermindert. Edward overlijdt in het ziekenhuis, op zijn begrafenis krijgt Rosemary een boek van zijn dochter, dat zij aan haar moest geven. Het boek gaat over heksen. Er staan een aantal dingen onderstreept in het boek, o.a. de kruiden die zij van Minnie kreeg. Er stond bij dat het heksenkruiden waren. Edward probeerde haar dus iets duidelijk te maken. Ze ziet veel overeenkomsten tussen het boek en haar situatie. Ze ziet ook een foto van een vorige bewoner, Stephan Marcato. Ze ontdekt dat Roman Castevet de zoon van hem is. Guy gelooft dit echter niet. Rosemary wil het liefst verhuizen, weg van de familie Castevet, maar na een gesprek met de dokter zorgt die ervoor dat de Castevets op vakantie gaan. Ze hoort ook dat Roman nog maar een paar maanden te leven zou hebben. Langzaam aan begint Rosemary ook Guy te wantrouwen, ze denkt dat hij haar baby wil hebben voor de heksenkring. Rosemary wordt gek van argwaan en ze weet niet meer wie ze moet vertrouwen. Ze zorgt dat ze zo snel mogelijk een afspraak krijgt met dokter Hills, en die vertelde haar te vertrouwen nadat ze vertelde over de hekserij. Eenmaal weer thuisgekomen doet ze snel de deur op slot, maar toch komen Guy en Dr. Sapirstein binnen. Rosemary probeert haar vriendinnen te bellen, maar ze krijgt geen gehoor.

Op dat moment komen alle leden van de heksenkring binnen en beginnen de weeën van Rosemary.

Rosemary verzet zich, maar de mensen in haar kamer binden haar vast. Als Rosemary wakker wordt, wordt haar verteld dat ze een baby gebaard heeft en dat het een jongetje is. Ze had weken daarvoor al besloten dat ze hem Andy zou noemen. Later vertelde Guy haar dat haar zoontje dood was. Via een geheime gang in hun appartement komt Rosemary in een kamer waar alle heksen stonden. Er stond ook een wieg in de kamer waar haar zoontje in lag. Haar eerste reactie was dat de baby rare ogen had.

Eigenlijk wilde ze alle heksen doden, daarvoor had ze een mes meegenomen. De heksen vertelden haar dat Adrian, zoals de heksen hem noemden, de zoon van Satan was. Rosemary wou dat ze haar zoon Andrew noemden. Roman vroeg of Rosemary hen wou helpen en zich als moeder zou gaan gedragen. Hij gaf haar bedenktijd. Rosemary zei de hele tijd: Oh god! De heksen zeiden daarop steeds dat ze haar mond moest houden omdat God dood was. Satan had de macht. Rosemary hoorde de baby huilen en liep naar de wieg. Haar moederinstinct speelt hierbij op, en ze pakt de baby mee zodat hij een gewoon leven zou kunnen gaan leiden.

(3)

Eerste indruk:

Het onderwerp van het boek vond ik heel erg leuk, het is net alsof je een beetje in een x-files verhaal terechtkomt. Dit verhaal is natuurlijk net als de x-files niet echt gebeurd maar toch lijkt het, als je echt in het verhaal zit, heel echt. Heel erg leuk boek!

Informatie over de schrijver:

Ira Levin is in 1929 geboren. Hij ging eerst naar de Drake University in des Moines en daarna heeft hij gestudeerd aan de New York University. Ira Levin is getrouwd en twee keer gescheiden. Hij heeft drie zonen.

A kiss before dying was het eerste werk van Levin. Een aantal andere werken van Levin zijn: Rosemary's baby (1967), This perfect day (1970) en The boys from Brazil. In al z'n boeken komen de aspecten

geheimen, geweld, de dood en satanisme voor.

Personages:

Rosemary woodhouse, is een belangrijk persoon in het verhaal: ze is rond de 25. Nadat ze is verhuisd met haar man Guy naar de Bramford, is ze op het eerste gezicht heel blij met de aankoop. Maar later

wantrouwt ze haar buren dat ze lid zijn van een heksenkring, omdat ze rare geluiden midden in de nacht hoort, en omdat ze gewaarschuwd wordt, door Hutch, die haar vertelt hoe heksen zich gedragen. Ze probeert zichzelf en haar baby te reden van het kwaad, maar het is al te laat. Ze denkt dat de heksen haar baby willen opofferen, wat niet waar is: de heksen willen de baby als de verlosser van Satan.

Guy is Rosemary's man. In het begin de zorglijke man, maar later een medelid van de heksenkring, omdat hij er voordeel aan heeft wat zijn carrière betreft. Omdat de heksen hem dingen beloven zoals: de

blindheid van een acteur die een groot rivaal van Guy is. Waardoor Guy een grote doorbraak heeft als acteur. Voordat hij in de heksenkring kwam wilde hij namelijk absoluut nog geen kinderen. Maar nu moest het wel voor het kind van Satan. Dit zegt ons dat Guy er opportunistisch is. Maar er mocht absoluut niks met Rosemary gebeuren tijdens het proces. Rosemary vertrouwde hem al die tijd tot dat ze hem bij de wieg van het kind zag

Minnie en Roman zijn Rosemary en Guy's buren in Bramford: Het lijken de lijders van de heksenkring te zijn. Roman's vader is er om bekend door zijn heksenrijen. Daarom heeft Roman zijn naam veranderd;

Minnie geeft Rosemary elke dag drankjes met kwaadaardige kruiden, gedurende Rosemary’s

zwangerschap, ’Voor de vitamines. ’Ze menen dat de baby een kleine Satan wordt. Minnie geeft Rosemary ook een geluksketting met taniswortel erin. Het is een hartverwarmend veel pratend oud vrouwtje, die altijd even eerlijk is, een echte heks dus.

Roman, Minnie's man, Is een oude rustige man, maar is ook een deel van de heksenkring.

Hutch is een vriend van middelbare leeftijd, van Rosemary, hij is erg hekswantrouwend. Hij adviseert Rosemary en Guy om niet in Bramford te gaan wonen omdat er wilde verhalen van opgaan. Als hij later op bezoek komt, ontmoet hij Roman en vraagt hem een paar wantrouwende vragen. Waardoor Roman hem niet erg vertrouwt. Als Hutch Rosemary later opbelt om een afspraak met haar te maken, omdat hij iets belangrijks moet vertellen. Neemt Roman voorzorgsmaatregelen, en zorgt ervoor met heel de heksenkring dat Hutch in een coma raakt, en na enkele maanden sterft. Hij geeft de dokters een bevel een boek” All of them witches” aan Rosemary te geven. In dit boek komt Rosemary achter de waarheid.

Dr. Sapirstein is de dokter waarna Rosemary is gestuurd voor haar zwangerschap door Minnie en Roman.

(4)

Hij zit ook in het complot. Rosemary komt hierachter doordat ze de geur van de tanniswortel ook bij hem ruikt. Hij beweert dat hij een hele goede dokter is. Als Rosemary naar hem toe gaat met hevige,

waarschijnlijk door Satans kind, beweert hij dat het heel normaal is.

Elise, Joan and Tiger zijn vrienden van Rosemary: zij bezoeken haar op het feest van Rosemary, om haar te feliciteren met de zwangerschap. Als Rosemary hun verteld over de krampen. Adviseren ze haar om een second opinion bij de andere dokter, Dr.Hill.

Terry is een meisje die geadopteerd is door de Castevets: Net al Rosemary denkt dat ze goede buren heeft van haar eigen leeftijd, pleegt Terry “zelfmoord”. Minnie en Roman hebben dit waarschijnlijk gedaan of ze was gedwongen om dit te doen. Maar waarom wordt niet verteld in het boek.

Dr. Hill is de dokter waar Rosemary als eerst heen ging. Maar ze wordt gepusht om Dr. Sapirstein te nemen, door Minnie. Dr. Hill is een goede dokter en Rosemary wil weer terug als ze last krijgt van erge buikkrampen. Als ze later alles weet over de heksen gaat ze naar hem toe voor de geboorte van het kind.

Maar Dr. Hill denkt dat ze gek is en haalt Guy en Dr. Sapirstein erbij.

Titelverklaring:

De titel 'Rosemary's baby', valt te verklaren als we letten op het feit dat de baby van Rosemary door het hele verhaal een rol speelt. Eerst baart Rosemary hem, en daarna wordt hij dor een heksenkring gestolen, omdat het, het kind is van Satan.

Rosemary is de hoofdpersoon van het verhaal, en ze wil graag kinderen. Er gebeuren veel vreemde dingen rond Rosemary, en het heeft allemaal te maken met de baby waar Rosemary zwager van is.

Plaatsbepaling:

Het verhaal speelt zich af in Bramford, een 19e eeuws gebouw, in New York. Het gebouw is oud, donker en hebben een hoog plafond. Het speelt zich af in de appartementen van Woodhouses. Ook de slaapkamer van Guy en Rosemary speelt een belangrijke rol in het verhaal

Tijd:

Het verhaal is chronologisch verteld. Al komen er af en toe wel een paar kleine flashbacks in voor.

Het verhaal speelt zich af in de jaren ‘65 en ‘66. Op oudjaarsavond van 1966 zei Roman: “ To the year one”. Wat betekent: het eerste jaar van Satan. En op de dag dat de baby geboren werd was het 25-06-

’66. Hierin wordt 666 aangehaald wat verwijst naar Satan.

Perspectief:

Het boek is geschreven in een hij-perspectief, of misschien in dit geval een zij-perspectief. Het verhaal wordt namelijk verteld vanuit Rosmary.

Structuur:

Het boek heeft 204 bladzijden, opgedeeld in hoofdstukken.

Thema en genre:

Het thema van het boek is duivels of hekserij of bedrog. Het genre is thriller.

(5)

Leeservaring:

Zoals ik ook al bij 'eerste indruk' zei. Ik vind het boek erg leuk, dit ook omdat het onderwerp mij ontzettend aansprak. Ik vond het boek erg spannend ook. Vooral toen Rosemary werd verkracht door satan en toen ze erachter kwam hoe het nou precies allemaal zat met die man van haar en haar buren. Het is zeer onrealistisch maar ik kon me helemaal inleven in het boek, het las lekker door, ook al had het boek 204 bladzijdes…

Referenties

GERELATEERDE DOCUMENTEN

De uitkomsten laten zien dat meisjes (met en zonder autisme) empathischer reageren dan jongens (met en zonder autisme), maar tussen de deelnemers met of zonder autisme vinden we

Marcellus Emants, ‘Het is me niet mogelik een mening juist te vinden, omdat ze aangenaam is’.. Misschien is u 't met mij oneens, maar ik vind, dat een schrijver zo goed als

Stel dat we voor elk punt in N met twee inkomende pijlen beide pijlen verwijde- ren, en vervolgens alle ongelabelde bladeren verwijderen en overbodige punten onderdruk- ken totdat

Organisaties die de instroom bevorderen geven bij gelijke kwalificaties de voorkeur aan niet-westerse minderheden, zij werven minder vaak via een werkstage en/of functie

„Het wegval- len van een inkomen in een ge- zin heeft gevolgen voor de ma- nier waarop kinderen en jongeren hun vrije tijd invullen en vrien- den maken.. Het

'Wij konden als familie respect opbrengen voor haar wens om te sterven, omdat

dementerenden 'uitboeken als ex-mensen, die nu huisdier zijn geworden, zodat baasje mag besluiten ze te laten inslapen.' Het is cru gezegd, maar niet onjuist. Niet de vergelijking

En ook waarden als solidariteit en participatie zijn toch niet exclusief katholiek of zelfs maar überhaupt godsdienstig.. In zo’n opmerking klinkt soms de verdenking van