€ 2,20
72ste jaargang • nummer 25 • donderdag 23 juni 2016 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
Praten met Gerolf Annemans: Quid nunc met Vlaanderen? Lees blz. 11
Magnette is burgemeester van Charleroi. Hij is ook minister-president van Wallonië. Een beetje spotten met Jan Jambon en Steven Van- deput die “op 21 juli in de houding staan naast koning Filip en koningin Mathilde om onze Belgische troepen te monsteren”, och God, dat doen wij hier ook. Maar zoiets doet maar weinig kiezers kantelen. Zijn conclusie dat “de N-VA zichzelf heeft gebanaliseerd… en deel uitmaakt van het Belgisch systeem” lijkt vooral wishful thinking. Magnette noemt die integra- tie in de Belgische structuren trouwens zelf
“meer schijn dan werkelijkheid…”
“Een meerderheid van hun kiezers ligt niet wakker van de splitsing van België”, is nog zo’n losse flodder. Was dat in 2014 anders? Allicht niet. Niets wijst erop dat de Vlaams-nationa- listen terrein verliezen aan de traditionele par- tijen, noch aan Groen of extreemlinks. Inte- gendeel. De jongste peilingen wijzen op een communautaire en maatschappelijke radica- lisering – met een plus voor Vlaams Belang.
Maar de electorale positie van de N-VA staat onder druk.
Sociaal-economische kloof
De actualiteit toont aan dat de sociaal-eco- nomische kloof tussen noord en zuid de Vla- mingen radicaliseert. De repliek van de PS wekt medelijden op. Altijd weer vallen de PS’ers in dezelfde herhaling en dezelfde economische tegenspraak: “De groei, de investeringen: dat zit goed... Waar in Charleroi tien jaar geleden nog patattenvelden lagen, bloeien nu biotech- bedrijven. Er heeft hier een mentale revolutie plaatsgevonden”, probeert Magnette ons wijs te maken. Tegelijk moet hij toegeven dat de Waalse werkgelegenheidsgraad erg laag blijft, dat Wallonië zelfvertrouwen en chauvinisme
mist. Dat ze er meer Marc Couckes nodig heb- ben, en meer van die verzinsels...
De renaissance van Wallonië mag dan een verzinsel zijn, de stakingen zijn dat niet. “Heeft Wallonië zich de jongste maanden niet suf gestaakt?” Het antwoord van Magnette beves- tigt alleen maar de kloof. “Vier op de vijf Walen herkennen zich niet in de regering-Michel. Het zou er dus nog moeten aan mankeren dat de Walen meer gestaakt hebben dan de Vlamin- gen.” Als een snuivende Onkelinx de toene- mende verdeeldheid tussen de vakbondsvleu- gels betreurt, omdat die “kan bijdragen tot de splitsing van het land”, dan vergissen we ons beter niet: die smeekbede is gericht aan de gematigde Vlaamse vakbonden, niet aan de FGTB. “Als deze regering zegt dat we straks tot 67 moeten werken, dan denkt Wallonië, met zijn hoge jeugdwerkloosheid: waarom?”, aldus Magnette. Ook voor Laurette Onkelinx is een vermindering van de arbeidstijd nodig: “Min- der werken is de oplossing”. En met behoud van loon, natuurlijk.
Helaas voor de PS’ers herinneren de Vlamin- gen zich nog een beetje hoelang de PS fede- raal aan de macht was, en hoe de partij in 2014 werd opzijgeschoven na een bestuursperiode die eindigde met een begrotingstekort van 3 procent van het bbp en een staatsschuld van meer dan 100 procent. En toch blijft men bij de oude recepten: “Wij gaan die pensioenleef- tijd op de onderhandelingstafel gooien. Zeker weten”, aldus Magnette. Eén probleemje: hier- voor moet de PS wel aan die tafel geraken.
Verkiezingen
De PS houdt volgens de jongste peilingen maar 25 procent over. Haar zwakke score is het gevolg van het succes van de communisten
van de PTB van Raoul Hedebouw, een extreem- linkse partij die volgens Magnette “haar wor- tels heeft bij het Vlaamse Amada en de PVDA”.
Er is nog een schuldige: de Franse PS van pre- sident Hollande. “Ze brengen ook ons in Bel- gië grote schade toe. De gemiddelde Waal kijkt meer naar de Franse televisiezenders dan naar de onze.” Nog maar eens bingo voor de flamin- ganten: de PS legt pienter uit hoe groot de cul- turele kloof in dit land wel is. Ook onze media zijn niet dezelfde…
Magnette verzint nog wel meer tegenstel- lingen, zelfs waar die er eens niet of nauwe- lijks zijn: “De Waalse beroepsbevolking groeit snel aan. In Duitsland neemt de bevolking af.
Mocht dat ook zo zijn bij ons, dan was er hier werk voor iedereen”. Helaas voor Magnette, het verschil in de vergrijzing tussen Vlaande- ren en Wallonië is erg beperkt. Als verklaring zelfs lachwekkend. Dat is nog meer het geval voor zijn repliek op de transfers, die hij overi- gens niet ontkent (“die bedragen 5,5 à 6 mil- jard per jaar”): “Als Wallonië opbloeit, profi- teert Vlaanderen daar mee van, want… als ik zondag naar de markt ga in Charleroi, kom ik thuis met een boeketje Vlaamse bloemen en met een zak Vlaamse kippenbillen.” Hoeveel economische onzin kan een mens uitkramen?
Magnette – de wanhoop nabij? – eindigt met een lofzang op wat Vlaanderen en Wal- lonië verbindt: feesten en vieren, “onze goes- ting, onze liefde voor terrassen en barbecues”.
Onkelinx
Ook Onkelinx heeft een wonderoplossing voor de financiële problemen van dit land. Geld tekort? Haal het bij de rijken! “Het Rekenhof heeft uitgerekend dat ons voorstel voor een vermogensbelasting zeker 2,3 miljard euro zou opbrengen”. Met dergelijke radicalisering (min- der werken, vermogensbelasting) hoopt de PS de leegloop naar radicaal-links te beperken.
Maar hoe meer de partij naar links opschuift, en “een soort Griekenlandje in het noorden”
wil zijn (dixit De Wever), hoe groter de kloof
met Vlaanderen wordt.
Het veto van Onkelinx tegen de N-VA (“Ieder- een weet dat de N-VA voor ons geen partner is.
Het is een zeer rechtse partij en ze zijn er voor- stander van het land te laten ontploffen”) is al niet veel wijzer. “De Wever is een ziek man”,
“zijn haat ten aanzien van de Franstaligen grenst aan de waanzin”, zei PS’er en Waals begro- tingsminister Christophe Lacroix in La Libre Belgique. Hiermee doet de PS precies wat De Wever wil. Zichzelf in Vlaanderen onmogelijk maken. De Franstalige socialisten gaan ervan uit dat ook Vlaanderen, en de N-VA in het bij- zonder, geen kant op kan, omdat een nieuwe staatshervorming zonder de PS onmogelijk is.
Zo overleven de restanten van de nog groten- deels federale sociale zekerheid, de transfers, en het krakkemikkige België. Dat lijkt precies de bedoeling van de Waalse socialisten: baas in eigen huis, met de sleutel van het koninkrijk op zak. En dan wachten tot de N-VA het slacht- offer wordt van enige verstrikking in het fede- rale web.
Of er voor de N-VA in 2019 een klap zit aan te komen, is nog verre van zeker. De linkerzijde mag dan al hopen (en De Wever vrezen) dat een comeback van Vlaams Belang de socialisten terug in de regering brengt, weinig wijst erop dat die linkse partijen meer kiezers aantrekken.
De puinhoop van Optima belooft weinig goeds. Het rijtje onfrisse zaakjes met socialis- ten in de buurt wordt almaar langer. Nu komen ook Luc van den Bossche, John Crombez en zelfs Daniël Termont in moeilijke papieren.
‘Links lullen, rechts vullen’; volgens politico- loog Carl Devos pakken donkere wolken zich samen boven de sp.a. “Luid klinkt de verleiding der extremen”…
De N-VA is als sterke dribbelaar vaak aan de bal, maar de partij moet kunnen scoren. Er zal een genie nodig zijn om uit te kienen hoe en met welk samenspel dat kan. Een match-nul is winst voor de PS, en verlies voor Vlaanderen.
Hoe zou het met de PS zijn? We hoopten iets bij te leren uit de gesprekken van Vlaamse kranten met de twee linkerhanden van Di Rupo. Het Laatste Nieuws publiceerde zater- dag een interview van Jan Segers met Paul Magnette (PS). De Tijd sprak met Laurette Onkelinx, federaal PS-minister van 1999 tot 2014 en fractieleider van haar partij in de Kamer. Voorlopig lijkt het oppositieverhaal van de Franstalige socialisten er een van machteloosheid. Nog meer is het een status quo.
Match-nul is winst voor PS, en verlies voor Vlaanderen
Actueel
23 juni 2016
2
Uit de smalle beUrsstraat
Optima of de linkse graaicultuur volgens het boekje
Zelfverrijking op basis van hypocrisie, arrogantie en misbruik van overheidsgeld. Zo kan met het gesjoemel bij de failliete bank Optima het best bestempelen. De soci- alisten die aan de top van de instelling stonden, hebben alle linkse principes overboord gegooid en kozen voor een socialistische graaicultuur volgens het boekje.
Jeroen Piqueur, de gevallen topman van Optima, kan een weinig fraai palmares voorleggen. Zoals we hier vorige week al vermeld hebben heeft de man een aantal faillissementen achter de rug. Op zich is daar niets verkeerd mee, maar bij Piqueur ging het steevast om frauduleuze falingen. Men moet dat geweten hebben toen de rode Ethias-bank in 2011 aan het Optima van Piqueur werd verkocht. Maar voor de rode toplui die zich tussen Ethias en Optima bewogen, was dat geen pro- bleem. Luc van den Bossche, HermanVerwilst, Norbert de Bat- selier, Daniel Termont: allemaal zagen ze in de overname een manier om de toekomst van de rode bank te verzekeren. En voor de rode verantwoordelijken die een functie kregen bin- nen Optima (Van den Bossche en Verwilst) een ideale manier om veel geld te verdienen. En vooral om alle linkse principes overboord te gooien. Het was hypocrisie ten top. Een overzicht.
Optima stond bekend als een financiële instelling die zwart geld naar Luxemburg kon doorsluizen. Daar werd dat geld belegd in tak23-beleggingsfondsen. Die middelen blijven dan acht jaar bij verzekeraar Lombard International geparkeerd, waarna ze als wit geld naar Optima in België worden gerepa- trieerd. Op dat moment is het voor de fiscus moeilijk om nog achter dat zwart geld aan te gaan. Vorige week verklaarde De Tijd-columnist Rik van Cauwelaert in Terzake dat er op die manier wellicht 5 miljard euro of meer naar Luxemburg door- gestort werd. Wiens geld? Dat blijft onduidelijk. Gezien de band Optima-Ethias is de kans reëel dat een aantal socialisti-
sche politici van die constructie gebruik hebben gemaakt. En als zij het niet zijn, dan rode organisaties als de mutualiteiten of de vakbonden. En dat terwijl de sp.a onder leiding van John Crombez zowat elke dag tempeest tegen de Panama-construc- ties en andere belastingparadijzen.
Diezelfde Crombez zit trouwens in een moeilijk parket, nu er al dagen een foto de ronde doet over zijn bezoek aan de Optima-hoofzetel in 2012. Toen was Crombez staatssecreta- ris voor Fraudebestrijding in de regering-Di Rupo. Op zich is er niets verkeerd met dat bezoek, maar ze kwam wel kort na een controle van de Bijzondere Belastinginspectie (BBI) bij Optima.
Er deden verhalen de ronde dat Crombez het onderzoek stop- zette, maar dat werd vanuit de belastingdienst zelf ontkend.
Nu, collusie tussen de huidige sp.a-voorzitter en de Optima- top met vertakkingen naar paarsgezinde liberalen is op zich al erg genoeg. Crombez ziet zichzelf als een witte ridder die vecht tegen alle vormen van fiscale en sociale fraude. Het is dan ook zeer arrogant om aan te pappen met een financiële instelling die bekend staat als een paradijs voor belastingontduikers.
Komt er nog bij dat Optima royaal met schijnzelfstandigen samenwerkte. Dat zijn zelfstandigen die voor één werkgever werken en in een gezagsrelatie staan en eigenlijk het statuut van werknemer zouden moeten hebben. Maar het zelfstandi- genstatuut is natuurlijk interessanter omdat er minder soci- ale bijdragen moeten worden betaald. De socialisten hebben jarenlang stormgelopen tegen het systeem van schijnzelfstan- digheid, maar maken er zelf gebruik van.
Kers op de taart is het aanwenden van overheidsmidde- len voor privébelang. Niets linkser dan dat. Toen Optima in de financiële problemen begon te komen, is de Gentse paarse connectie in actie geschoten. OCMW’s, gemeentebesturen, provincie en andere openbare instellingen werden aangespro- ken om geld bij Optima te parkeren. Overheidsgeld dus dat nodig was om de liquiditeitspositie van een niet echt koosjere vermogensbeheerder te versterken. Hier zou de band tussen rood en blauw in Gent een belangrijke rol hebben gespeeld.
Het verhaal van de 10 miljoen euro die het UZ Gent van plan was bij Optima te parkeren, is bekend. Benieuwd of er nog meer overheidsgeld naar Optima is gevloeid. In elk geval is bekend dat Geert Versnick (gedeputeerde Open Vld) aange- sproken is geweest om geld van de provincie te parkeren bij Optima en dat aan een hoge rente. Terwijl Optima toen al in de problemen zat. “In zo’n geval organiseert men geen meeting maar belt men de politie”, stelde N-VA-Kamerlid Peter Dedec- ker vorige week terecht.
Angélique VAnderstrAeten
Criminelen controleren migratieproces van start tot aankomst
Negentig procent van alle migranten die Europa bereiken, maakt minstens één keer gebruik van criminele netwerken. Dit staat te lezen in een eerste gemeenschappelijk rapport van Interpol en Europol over de netwerken van mensensmokkelaars. Crimine- len controleren bovendien het volledige migratieproces van bij de start tot bij de aan- komst in het land van bestemming. Op jaarbasis genereren ze daarbij miljarden euro’s aan inkomsten.
Het rapport, dat eind mei werd gepubliceerd, werd opgesteld op basis van uitgebreide infor- matie verleend door migranten bij hun eerste interviews en cijfermateriaal geleverd door de inlichtingdiensten en Frontex. Het gaat vooral over de jaren 2014 en 2015.
Hotspots
Volgens het rapport identificeerde men ongeveer 250 ‘hotspots’ voor mensensmokkel, zowel binnen als buiten Europa. Voor België situeren deze ‘hotspots’ zich in de Westhoek en Zeebrugge (transmigranten komende uit Calais en Duinkerke), de grensovergangen met het Groot-Hertogdom-Luxemburg en de grens- overgang Lichtenbush met Duitsland. Inter- nationaal zijn er de Westelijke Middellandse Zeeroute via Spanje en Portugal, de Centrale Middellandse Zeeroute met startpunt in Libië en aankomst in Italië, de zuidoostelijke route via Turkije en Griekenland of Bulgarije, waarna de Balkanroute wordt (werd) gevolgd. Minder bekend zijn de oostelijke route via Oekraïne, Moldavië of Rusland, en de noordelijke route via Rusland en Noorwegen.
Via de Westelijke Middellandse Zeeroute zijn er in 2015 in totaal 7.164 illegale grens- overschrijdingen gemeld, vooral van Marok- kanen, Algerijnen en Guineeërs. De Centrale
Middellandse Zeeroute was in 2015 goed voor 153.946 illegale grensoverschrijdingen, vooral van Afrikanen. Tegenover 2014 was dit een daling met 12 procent. Men verwacht in 2016 echter een grotere instroom via deze route. Gebaseerd op cijfers van de UNO over de migratiebewegingen in de Sahel, alwaar ongeveer 4,5 miljoen mensen niet meer in hun eigen regio verblijven, verwacht men deze zomer alleen al 800.000 migranten die via Libië de oversteek zouden willen wagen. De zuid- oostelijke route, via Turkije en Griekenland of Bulgarije, kende in 2015 al een stijging van 1.612 procent ten opzichte van 2014. Er werd een instroom van 885.386 personen geregi- streerd. Hier ging het meestal om mensen uit Syrië, Irak en Afghanistan. Dezelfde nationali- teiten, aangevuld met Vietnamezen, vindt men ook terug op de oostelijke en noordelijke rou- tes. Per route gaat het hier ‘slechts’ om onge- veer 2000 personen op jaarbasis.
Netwerken
Achter deze cijfers gaan volgens het gemeenschappelijk rapport omvangrijke cri- minele netwerken schuil. Criminelen rekrute- ren de migranten en begeleiden hen van bij de start tot in het land van bestemming. De net- werken zijn voornamelijk georganiseerd als
losse netwerken langsheen de migratierou- tes. De organisatoren zijn meestal niet-EU-bur- gers met dezelfde nationaliteit als de migran- ten die ze smokkelen. In Europa hebben de leden van deze criminele bendes meestal wel reguliere verblijfsdocumenten. De basisstruc- tuur van een smokkelnetwerk is vergelijkbaar met dit van een goed georganiseerd bedrijf.
Er zijn de leiders die langsheen een smokkel- route het volledig traject controleren. Op een tweede niveau vindt men de lokale leiders die een gedeelte van het traject controleren en lokale contacten leggen met medewerkers met het oog op rekrutering van migranten. Op de onderste sporten van de ladder bevinden zich de chauffeurs en de bendeleden die op hun beurt migranten rekruteren en doorgangspun- ten observeren en bewaken.
Mensensmokkelaars hebben volgens het rapport bewezen zeer flexibel te kunnen optre- den en een lerende organisatie te zijn. Zij pas- sen zich zeer gemakkelijk aan bij acties van politie en douane. Niet onbelangrijk, is dat ook in Europa medewerking of corruptie werd vast- gesteld bij douaneagenten, politiediensten en militairen. Routes en werkmethodes wijzigen bovendien voortdurend, en men maakt druk gebruik van sociale media voor de communi- catie van prijzen, diensten en nieuwe routes.
Prijskaartje
Volgens Interpol en Europol hangt aan al deze activiteiten voor de migrant een prijs- kaartje tussen de 3.000 en 6.000 euro. Aan- gezien ongeveer 1 miljoen migranten Europa bereikten in 2015, leert een ruwe berekening algauw dat de mensensmokkel voor de smok- kelaars in 2015 een bedrag genereerde van 4,5 miljard euro. In vele gevallen worden migran- ten opgehouden in transitzones om er te wer- ken voor de mensensmokkelaars of om er andere diensten te verlenen ter betaling van hun verdere reis. Migranten die naar Europa rei- zen, zijn volgens het rapport onder andere zeer kwetsbaar voor seksuele uitbuiting of lopen gevaar om in het criminele circuit terecht te komen. In 2015 werden meer dan 220 smok- kelaars geïdentificeerd als eveneens betrok- ken bij drugshandel, valsheden, diefstallen en mensenhandel met het oog op uitbuiting. Van- uit geografisch standpunt zijn de migratierou- tes trouwens dezelfde als deze voor drugs- en wapensmokkel.
Wat lezen we nog in het rapport? Voor kor- tere afstanden over zee (van Turkije naar Griekenland) werden in 2015 vooral rubber-
boten gebruikt met een gemiddelde lengte van 10 meter en een gemiddelde capaciteit van 35 migranten. Mensensmokkelaars varen meestal niet mee, en ze geven enkel elemen- taire instructies om de boten te maneuvreren.
Visa voor de Schengenlanden zijn de meest misbruikte legale kanalen om Europa binnen te komen en er nadien illegaal te blijven na het vervallen van de geldigheidstermijn. Wie niet voldoet aan het vluchtelingenstatuut gaat ook vaak asiel aanvragen zonder dat daartoe gegronde redenen zijn. Uiteindelijk zijn ook schijnhuwelijken en zwanger worden nogal in zwang als modus operandi om een illegaal verblijf in Europa te legaliseren. Er is tevens een toenemend risico dat voormalige Syriës- trijders gebruik maken van de migratiestromen om terug te keren naar Europa. Maar dat laat- ste wisten we al.
rirO
naam Layouter PAL 00 Restaurants blz. 00
Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn
Heerlijk aan de kust nu!
HOTEL DIE PRINCE
zal u extra verwennen.
Albert I-Wandeling 41-42 - OOSTENDE Tel. 059-70 65 07
Achouffe 19 - 6666 Houffalize De keuken is enkel open voor hotelgasten Te bereiken via Namen, Marche, Laroche richting Houffalize (afslag Nadrin) of via Luik
Tel. 061-28 81 82 - Fax 061-28 90 82 (Wij zijn Nederlandstalig-!)
Verliefd op de natuur-?
Kom ze eens proeven te Achouffe-!
HOTEL
naam Layouter PAL 00 Restaurants blz. 00
Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn
Heerlijk aan de kust nu!
HOTEL DIE PRINCE
zal u extra verwennen.
Albert I-Wandeling 41-42 - OOSTENDE Tel. 059-70 65 07
Achouffe 19 - 6666 Houffalize De keuken is enkel open voor hotelgasten Te bereiken via Namen, Marche, Laroche richting Houffalize (afslag Nadrin) of via Luik
Tel. 061-28 81 82 - Fax 061-28 90 82 (Wij zijn Nederlandstalig-!)
Verliefd op de natuur-?
Kom ze eens proeven te Achouffe-!
HOTEL
Nu ook restaurant
Middagmenu reeds te verkrijgen vanaf E19,50 Keuken gesloten op donderdagmiddag
Wij zijn Vlaamstalig
Tel. 061-28 81 82 www.lespine.be
Hotels en restaurants
waar Vlamingen thuis zijn
Actueel 23 juni 2016 3
Perceptieverknoeier
Mijnheer de poenschepper,
John Crombez zegt met een perceptie- probleem voor zijn partij te zitten. En dat is onder meer uw schuld, zegt hij, ook al hebt gij buiten het betalen van uw lidgeld al jaren geen voeling meer met de ‘verworpenen der aarde’. Want als een coryfee van uw poli- tieke generatie zijt gij één van de overgeble- ven poenpakkers die zich tijdens en vooral na hun politieke carrière hebben volgevreten aan de geldruiven van de politiek en daarbui- ten. Als bestuurders van (staats)banken en overheidsbedrijven of instellingen van open- baar nut, of zelfs in ‘de privé’, hebben jullie de middelvinger uitgestoken naar de samen- leving en jullie genesteld in de dampen van de geldzucht, in de schoot van de mammon.
En dan barst er plots een zweer open, de Optima-zweer. Gij duikt op als de man die jaren de big boss van de bank is geweest en daarna van de vastgoedpoot van Optima, maar die net voor het kapseizen en het fail- lissement de benen heeft genomen om er alsnog met een dikke afscheidspremie van ettelijke honderdduizenden euro te kun- nen vertrekken. Een perceptieprobleem, zoals John komt snotteren? Dat is het zeker, maar ik ben zo vrij het te verruimen naar een structureel probleem, inherent aan het soci- alisme, waarbij geldzucht en ‘nooit genoeg’
de mensen altijd weer in hun greep krijgen.
Socialisme en geld… Het gaat maar moeilijk samen. Denken we maar aan de grote smeer- en omkoopschandalen in de jaren negentig.
Denk maar aan andere grote vedetten van de graaicultuur uit uw partij…
Wij kennen u allemaal als een ‘groot bak- kes’, een harde die zich durft gedragen als een ongelikte beer en die van sigaren, drank, vrouwen en geld geniet. Gij maakte daar ove- rigens nooit een geheim van. In de tijd toen gij onderwijsminister waart, gedroegt gij u als een despoot die iedereen die het niet met u eens was gewoonweg in het gezicht uitlachte en als dommekloot wegzette. Ja, gij waart en zijt iemand met een uitzonderlijke welbespraaktheid – met stopwoord ‘aaahh’
weliswaar – en een fenomenale kennis en intelligentie. Onvervaard debiteerde gij uw meningen, of men het er mee eens was of niet. Nadien, toen gij federaal minister van Ambtenarenzaken werdt, zette gij de Coper-
nicushervorming op poten; een ambitieus plan om het ambtenarenapparaat te hervor- men. Gij stootte toen op het verzet van de toen nog oppermachtige PS, die het zelfs van u niet duldde dat gij aan de postjes van haar mannetjes raakte. Zij kelderde voor een groot deel uw hervorming door een en ander op de lange baan te schuiven. In 2003 besloot gij dan om mee daardoor het af te bollen uit de politiek en u met andere, nog lucratievere zaken te gaan bezighouden, waar gij de abso- lute baas waart en waar men best naar uw pijpen danste om te overleven. Gij hadt de politiek vol klojo’s en nitwits niet meer nodig.
Gij lachte hen eens goed uit en gij trokt de deur achter u dicht. Gij kondt ermee leven dat uw dochter Freya meteen in de federale regering werd gekatapulteerd. Datzelfde jaar nog werdt gij voorzitter van de Associatie Universiteit Gent en gedelegeerd bestuurder van “The Brussels International Airport Com- pany” (BIAC) en in 2005 zelfs voorzitter van de raad van bestuur. Kassa kassa over heel de lijn. De bakken geld stroomden binnen.
Toen gij in 2011 daar ontslag naamt, eiste gij nog een duizelingwekkende ontslagvergoe- ding om dan over te stappen naar Optima, een bank uit uw stad, Gent. Uw imago van poenpakker was daarmee verworven. Gij werdt er voorzitter van de bankdivisie. Deze post verliet gij in 2015 om voorzitter te wor- den van de raad van bestuur van Optima Global Estate, een zusterbedrijf dat actief is in de vastgoedsector. En onlangs naamt gij daar ontslag, op het moment dat Optima in financiële problemen kwam en haar licentie als bank en verzekeraar kwijtspeelde. Goed gezien. De buit was binnen en ‘après moi – aaahh - le déluge’, dacht gij.
Gij hebt nu een verklaring uitgegeven waarmee gij de vlucht naar voren neemt en uzelf uit de wind zet en waarin gij zegt dat alles in grote openheid moet uitgeklaard wor- den. Het gerechtelijk onderzoek zal uitwijzen hoe de vork aan de steel zit. Ik loop daar niet op vooruit. Maar dat gij het imago van het goorste kaviaarsocialisme alweer hebt ver- sterkt, daar kunt gij niet omheen. Ja, het bief- stukkensocialisme van het ‘Erst das Fressen und dann die Moral’ is nog springlevend.
Burp! Aaahh…!
Briefje aan Luc - aaahhh - van den Bossche
Ascona
Wie een juist portret van Piqueur wil, moet een goed onderbouwd artikel uit het week- blad Trends uit 2008 herlezen. Het artikel gaat over de grote en doorslaggevende rol van die man bij het Gentse bedrijf Ascona, kort voor ‘Asset Consultants Associated’. De merk- waardige geschiedenis van Ascona is om ver- schillende redenen relevant, al was het maar om de gelijkenissen met Optima. En er is nog iets anders. “(Ascona is) de bron van het grootste deel van de rijkdom die hij (Piqueur) opbouwde”, zeggen sommige bronnen ano- niem in De Tijd.
Piqueur beschikt over een luxejacht en een dure wagen. Hij was zelfs, via timesha- ring, eigenaar van een vliegtuig; dat contract verbrak hij omdat de andere partij zijn deel niet betaalde. Sommigen vragen zich af hoe hij zijn jacht van 10 miljoen euro gefinan- cierd heeft. En die vraag heeft met meer dan jaloersheid te maken.
Schandaalsfeer
Trends in 2008: ‘Dat bedrijf (Ascona), waarin Piqueur actief was, ging in 1993 in een schandaalsfeer ten onder. De voorge- schiedenis gaat terug naar de investeringen van Bob Gillier (BGDI) in gronden in de VS, waarrond ook een ander Gents investerings- debacle met de broers Parisis plaatsvond.’
‘Toen Gillier in 1987 stierf, brachten zijn managers Marc Peeters en Mark Scholliers een aantal gronden onder in de Canadese beursvennootschap Euro Prime. Zo’n 5 mil- joen Canadese dollar aan openbare bank- kredieten van Euro Prime vond zijn weg naar Gent. Ascona prees ze bij klanten aan als een mooie belegging.’
‘Begin 1988 werd een aantal vastgoedpro- jecten, die voorheen werden beheerd door BGDI (nog een vennootschap van Gillier), ondergebracht in Euro Prime. Het ging hier vooral om projecten in de Verenigde Staten, in het bijzonder Texas. De houders van zoge- naamde TBC-contracten (Trust Benificiary Contracts) werden zo goed als verplicht hun certificaten om te ruilen in Europrime-aan- delen, waarvan de koers op geen tijd ineen- stortte.
Het Ascona-bestuur bleef echter volhou- den dat deze aandelen interessant waren voor beleggers die er een “zekere tijdshori- zon op nahouden”.’
De brief van de Bankcommissie
Ascona diende zich destijds aan als dé spe- cialist in financiële planning, die bovendien een ‘totaalservice’ bood. ‘Doet u vandaag beroep op ons, dan beschikt u morgen over ervaren en onafhankelijke raadgevers’, ver- kondigde het viertal veelbelovend in luxu- euze brochures. Een artikel in een gere- puteerd financieel magazine begin jaren negentig gaf ze ruggensteun.
Maar er is toch wel meer aan de hand. Mis- noegde beleggers beginnen zich begin 1990 te roeren. In juli 1990 beveelt de Bankcom- missie (vandaag: FSMA) volgens De Tijd zelfs een belegger aan om een klacht met burger- lijke partijstelling tegen PFA/Ascona neer te leggen, ‘als enige mogelijkheid om de geïn- vesteerde bedragen enigszins te recupere- ren’. Dat zal overigens mislukken. Meester van Hille, een juridisch raadsman van Ascona, is wel van oordeel dat de Bankcommissie in deze brief haar boekje te buiten is gegaan.
Het is de typische verdedigingsstrategie van PFA/Ascona/Optima.
Het hek is dan wel helemaal van de dam. In Gent en omstreken worden mensen zenuw- achtig. Het ging immers vaak om zwart geld.
In 1991 doet de gerechtelijke politie zelfs een inval in het Ascona-hoofdkwartier. Vol- gens goedgeïnformeerde bronnen wordt ‘een vette kluif’ overgehouden aan de raid. Decen- nia later valt de BBI binnen in het hoofdkwar- tier van Optima. Dat onderzoek zal nietig ver- klaard worden.
Rieder
In 2001 is meester Hans Rieder raads- man van één van de personen die voor de raadkamer moeten verschijnen, te weten:
Jeroen Piqueur. Rieder laat aan Belga weten dat het dossier Ascona op 29 juni 2000 voor de Gentse raadkamer behandeld werd en dat het openbaar ministerie toen de buiten- vervolgingstelling vorderde voor de misdrij- ven van oplichting, misbruik van vertrou- wen, schriftvervalsing en gebruik van valse stukken. ‘Daaruit blijkt dat ook het openbaar ministerie de mening is toegedaan dat er geen sprake is van enig bedrog’, aldus mees- ter Rieder in de media.
Procureur Soenen zegt, in een reactie hierop aan Belga, dat tegen bepaalde perso- nen de buitenvervolgingstelling is gevorderd bij gebrek aan bewijs.
Piqueur beschikt over een legertje advo- caten. Jan de Paepe, een andere toenma- lige advocaat in Trends: ‘Geen enkele recht- bank heeft ooit onderzocht of deze inbreuken daadwerkelijk zijn bewezen. Er was nooit een juridisch debat, terwijl we wel degelijk sterke argumenten hadden om dit volledig te weer- leggen. Dit bij de start opzienbarend onder- zoek (Ascona) heeft zelfs geen muis gebaard.’
Vreemde start
De start van Optima wordt volgens De Tijd in 1991 gesitueerd. Toch vonden we de wor- tels van het bedrijf al in 1989 terug. Toen werd Risk Management and Consulting opgericht.
In 1992 werd dat Optima nv. Later FinPlan en in 1995 Estia. In een akte uit 2013 blijkt dat Jeroen Piqueur één van de bestuurders van Estia is. Het ontwarren van de Optima-knoop zal niet evident zijn.
Geen geregistreerde vermogensbeheerder Optima is – tot grote frustratie van de echte vermogensbeheerders – geen geregistreerde vermogensbeheerder. Het statuut van vermo- gensbeheerder halen en behouden vraagt tijd en geld. Piqueur deed alsof hij er één was, met enkel een statuut van verzekerings- en later vastgoedmakelaar. Een doorn in het oog van de klassieke spelers. Zij zullen geen traan laten bij de ondergang van Optima.
Volgens De Tijd is de belangrijkste reden dat de Nationale Bank aan de alarmbel heeft getrokken bij Optima Bank, omdat een ver- bod was opgelegd om dividenden uit te keren en dat verbod werd omzeild via consultancy- facturen en door geld van de rekeningcourant te halen ten voordele van Piqueur als aan- deelhouder. Er zou volgens de krant sprake zijn van grote bedragen. Bronnen spreken van enkele miljoenen.
Nog andere bedrijven
Piqueur was volgens Trends trouwens nog actief in andere bedrijven (Management Groep en Time Sharing Holidays), die na zijn vertrek over de kop gingen. ‘Die faillissemen- ten waren niet mijn schuld, maar die van mijn opvolgers’, repliceert Piqueur in Trends.
Ook vandaag stelt Piqueur in de media: ‘Ik heb helemaal niets fouts gedaan.’ Dat zal bin- nenkort hopelijk helemaal duidelijk worden.
Midden juni 2016 plaatst de handelsrecht- bank van Gent in elk geval twee voorlopige bewindvoerders op het persoonlijk vermo- gen van Piqueur, de hoofdaandeelhouder van Optima Bank. De bewindvoerders moeten erop toezien dat Piqueur zichzelf niet onver- mogend maakt door delen van zijn patrimo- nium weg te sluizen, aldus de media. Ze zul- len hiervoor in eerste instantie het vermogen van Piqueur in kaart brengen.
Slotsom
De gelijkenissen tussen het dossier van Ascona en Optima zijn treffend. Sinds 2011 werd deze keer door diverse waarnemers gewaarschuwd voor de fall-out van de finan- ciële avonturen van Optima. Dat de spaar- ders en beleggers het niet wisten, kan deze keer dus niet als argument gebruikt worden.
Thierry Debels
Jeroen Piqueur: van Ascona naar Optima
Jeroen Piqueur wordt door sommige media omschreven als een ‘flamboyante ban- kier’. Weinigen weten dat hij in het begin van de jaren tachtig nog auto-onderde- len verkocht. Maar dat zou snel veranderen. Met financiële producten was namelijk meer geld te verdienen.
Graaicultuur
De socialistische ex-minister Luc van den Bossche kan wel beweren dat hij niets te maken heeft met de frauduleuze praktijken van Optima, hij had tot 2014 wel de feitelijke leiding van die bank in handen, en ook toen waarschuwde de toezichthouder al dat er veel te veel geld werd weggesluisd naar andere takken van Optima en naar Jeroen Piqueur, hoofdaan- deelhouder en oprichter van de bank. De wantoestanden bij Optima zijn geen recente ont- sporingen: ze dateren al van jaren geleden, toen Van den Bossche er nog de plak zwaaide.
De Nationale Bank heeft dat van in het begin aangeklaagd. Bovendien stapte Van den Bos- sche in 2014 wel uit de bank Optima, maar hij verhuisde gewoon naar Optima Global Estate, een afdeling van Optima die zich met vastgoed bezighield. Terloops, de schaamteloze graai- zucht van Van den Bossche veroorzaakte al een schandaal toen hij in 2011 overstapte van Brussels Airport naar Optima. Hoewel dat zijn eigen initiatief was, eiste hij wel een ontslag- premie van 689.000 euro. Dat bedrag moest bovendien via zijn managementvennootschap uitbetaald worden, om zo de personenbelasting te ontwijken. Geloof dus maar niet dat zo’n geldwolf zich in Optima Bank eerlijker zou hebben gedragen. Of dat hij vies zou zijn geweest van een beetje gesjoemel...
Op de blaren zitten
Socialisten en geld, het heeft nooit goed samengegaan. Denk maar aan de Agusta- en Dassault-smeergeldaffaires, de geldverbran- dingen van Frank Vandenbroucke,… Ook de grote inhaligheid en graaicultuur van socia- listische kopstukken is legendarisch. In raden van bestuur waren en zijn zij steevast – we schreven bijna Stevaert – goed vertegenwoor- digd en niet vies van flink wat zit- en andere penningen. Wie daar een bijzondere sport van heeft gemaakt na zijn officiële politieke car- rière, is Luc van den Bossche. Nu, bij het failliet van de Optima Bank blijkt dat hij ook daar met handen en voeten aan de vetpotten zat, tot hij net op tijd van de kar sprong. Zijn rol in het faillissement moet nu blijken uit gerechtelijk onderzoek. Ere echter wie ere toekomt, Kamer- lid Peter Vanvelthoven van de sp.a spreekt dui- delijke taal. “Bij het gerechtelijk onderzoek moet de onderste steen boven komen. Als Luc van den Bossche of anderen daarbij betrokken zijn, heb ik daar geen enkel probleem mee. Als iemand over de schreef is gegaan, moet hij maar op de blaren zitten.” Zo hoort het. Ook John Crombez spreekt in die zin, maar velen vragen zich af of hier geen ander manoeu- vre achter zit; een rookgordijn optrekken bij- voorbeeld. Want Open Vld-Kamerlid Luc van Biesen vond het vreemd dat de belastingin- spectie een onderzoek startte naar een zaak met zwart geld bij Optima, maar dat na een bezoek van Crombez – toen als staatssecre- taris – aan het bedrijf het gerechtelijk onder- zoek in de soep draaide. Wat ervan aan is, zal verder onderzoek moeten uitwijzen. Maar dat het sp.a-potje stinkt, is overduidelijk.
Berispt
De Kamercommissie Verkiezingsuitgaven heeft minister van Financiën Johan van Overt- veldt (N-VA) vorige week formeel op de vin- gers getikt voor de brief over de taxshift die hij liet meesturen met de belastingaangiften.
De minister kreeg de laagste ‘sanctie’: een berisping. Ja, ook de N-VA stemde hierin mee.
Alleen Groen en sp.a onthielden zich, want zij wilden (natuurlijk) een zwaardere ‘straf’.
In die brief steekt de minister de loftrompet over de taxshift, die hij omschrijft als de groot- ste fiscale hervorming van de jongste decen- nia. Meer nog: hij deelt mee dat de positieve effecten ervan snel merkbaar zullen zijn. En hij ondertekende de brief. Natuurlijk schiet zoiets bij de oppositie altijd in het verkeerde keelgat en zijn beschuldigingen als ‘persoonlijke pro- paganda’ niet van de lucht. Johan van Overt- veldt kon niet anders dan door het stof krui- pen, want er zijn regels ter zake en die waren overtreden. Het was allemaal niet expres, zo wist hij, en hij bood zijn verontschuldigingen aan en aanvaardde de berisping. Ondertus- sen is het kwaad wel geschied…
Waarheen?
En hoe zou het ondertussen zijn met de onderzoekscommissie ‘Terroristische aansla- gen’? Het is er vrij stil rond, en ze krijgt lang niet de aandacht die destijds de onderzoeks- commissie Dutroux kreeg. De bevolking ligt er ook niet bijster van wakker; er leeft zo’n sfeer- tje van: ‘Wat zal het allemaal weer uithalen?’
De samenstelling van de commissie doet daar niet veel goed aan. Naar verluidt passeert er een plejade aan ‘getuigen’ uit diverse hulp- en andere diensten. De ene hoorzitting volgt de andere op. Wordt het wachten op kruisver-
Roddels uit de Wetstraat
Dossier
23 juni 2016
4
horen zoals twintig jaar geleden? Het lijkt er niet erg op. De commissie zal in ieder geval een dik eindrapport afleveren waarover com- missievoorzitter Patje Dewael met een uitge- streken gezicht weer heel gewichtig zal kun- nen komen doen. Om het nadien te klasseren in de bibliotheek van de ongelezen boeken.
Protocol van Londen
Het kwam in de Kamer vorige donderdag tot een fikse aanvaring tussen N-VA en VB. Toen het ‘Wetsontwerp houdende diverse bepalin- gen inzake Economie’ ter stemming kwam, nam Barbara Pas van VB het woord, want zij had in de artikelen 22, 48 en 60 van dit wets- ontwerp gelezen dat het protocol van Londen wordt goedgekeurd. Het gaat er over dat het Europees Octrooibureau drie officiële talen hanteert voor het examineren en verlenen van octrooien, namelijk het Engels, het Duits en het Frans.
Maar via de implementatie van het proto- col van Londen wil men onder meer de ver- dragsafsluitende staten minstens gedeeltelijk afstand laten doen van de vereiste van verta- ling in één van hun officiële talen. Dat heeft een negatief gevolg voor Vlaanderen, wist Bar- bara Pas, want het Nederlands zit voor verta- lingen in een dubbel regime. Landen die één van de drie officiële talen als landstaal heb- ben, kunnen geen verdere vertaling vragen.
Dat geldt onder meer voor Frankrijk, Duitsland, Ierland en België. Landen als Nederland kun- nen voor de conclusies van de octrooien wél een Nederlandse vertaling eisen, maar in Bel- gië is het perverse gevolg dat men geen verta- ling in het Nederlands zal kunnen eisen, omdat het Frans al een officiële taal van het Europees Octrooibureau is. Daarmee zijn de Vlamin- gen, de meerderheid van dit land, de enige taalgroep in Europa die in het eigen land gel- dende octrooien niet in de eigen taal vertaald kan krijgen. En dat kan niet kunnen, vindt ze.
Hallo, Hendrik en Veerle?!
Dat dat nu in een wetsontwerp van de rege- ring staat, is verbazingwekkend, vindt Pas, omdat er een regeringspartij is die zich in 2008 samen met haar partij daartegen ver- zette, en niet zo maar een klein beetje, maar op alle niveaus, zowel op het Vlaamse, het Europese als het federale niveau. Op Vlaams niveau zei toenmalig minister Bourgeois dat hij in het Vlaams Parlement zelfs een belan- genconflict zou inroepen tegen die beslissing.
Ook toenmalig Europarlementslid Frieda Bre- poels van N-VA ging daar toen zwaar tegen tekeer. En de huidige staatssecretaris Franc- ken op het federale niveau! Barbara Pas her- innerde hem aan een persmededeling van hem uit 2008: “De N-VA verzet zich fel tegen het protocol van Londen. Voor het Nederlands is er geen plaats meer. Toch stelt de regering vandaag aan het Parlement voor om dit ver- drag goed te keuren. De N-VA belooft weer- werk, tot en met een eventueel belangencon- flict in het Vlaams Parlement, indien dat nodig zou blijken.” Pas vond dat een uitstekende persmededeling die aan actualiteitswaarde niet heeft ingeboet. Ze deelde hem fijntjes mee dat haar partij alvast dezelfde houding als in 2008 zal aannemen, in tegenstelling tot de N-VA, en tegen zou stemmen. En jawel, N-VA keurde het wetsontwerp ongegeneerd goed…
Zelfs de communautaire scherpslijpers Hen- drik Vuye en Veerle Wouters stemden kritiek- loos mee… Hallo?! De tol van de regerings- deelname weegt zwaar. Het kan verkeren.
Het gebeurde in de bar van het grootste hotel van Kiev in 1987. Een student had mij op straat aangesproken en ik nam hem mee om iets te drinken. Ik keek hem verwonderd aan en zag toen eerst de politiemannen voorbij ons tafeltje stappen die een paar hotelhoe- ren kwamen arresteren. Gorbatsjov was al jaren aan het bewind, maar de naakte angst bij iemand die vijf jaar na Stalins dood gebo- ren was, stond op dat gezicht.
Ik herinnerde me het voorval toen ik de recente biografie van de dictator las van de Russische historicus Oleg Chlevnjoek. De Moskoviet had jarenlang de gelegenheid en de talenkennis om te profiteren van de tij- delijke opening van de archieven waaronder het persoonlijk archief van Stalin. Inmiddels ligt weeral veel papier achter slot en gren- del, o.a. rapporten aan Stalin van de NKVD (geheime dienst) en zijn reacties. De auteur schrijft droog dat die bewaard worden bij de diensten van de “President van de Russische Federatie”: ons aller Poetin. Hij eindigt veel- zeggend zijn biografie met “Zou het echt zo zijn dat Rusland in de eenentwintigste eeuw het gevaar loopt de fouten van de twintigste eeuw te herhalen?”
De intellectueel
Ik ga niet het hele verhaal navertellen, maar alleen een paar nieuwe aspecten vermel- den over de Vojzd, zoals hij altijd genoemd werd. En ja, dat betekent echt “De Leider”, of “Der Führer” zo u wil. Overigens, Vojzd en Führer bewonderden elkaar. Hitler waar- deerde de ongeremde moordzucht van Sta- lin in de zoektocht naar binnenlandse tegen- standers of zogenaamde verraders als falende generaals. Stalin benijdde de loyauteit waar- toe Hitler de nazi’s inspireerde en bewon- derde de risicostrategie van de Duitser op buitenlands terrein.
In tegenstelling tot de legende was Stalin geen doodarme Georgiër. Zijn vader was een zelfstandig schoenmaker, die kon lezen en schrijven, en ook Russisch sprak. Zijn moeder was tot haar 8ste lijfeigene, maar leerde ook Georgisch lezen en schrijven. Ioseb (Jozef) Dzoegasvili was een leergierige modelleerling en een goede student op het seminarie, tot hij op zijn 21ste genoeg had van de keiharde discipline en hij duidelijk het marxisme ver- koos boven het Grieks-orthodoxe geloof. Hij hield aan zijn studiejaren zijn grootste hobby over: lezen. Nooit heeft Rusland of de Sovjet- Unie een belezener staatshoofd gehad. Zelfs Lenin kwam niet in zijn buurt.
Tijdens zijn studiejaren leerde hij vlug en uitstekend Russisch. Zijn Georgisch accent raakte hij nooit helemaal kwijt, maar zijn woordenschat of grammatica moest niet onderdoen voor die van een Russisch intel- lectueel. Chlevnjoek onthult dat hij tijdens zijn gevangenisjaren Franse en Engelse boek- jes of kranten vroeg, terwijl niemand zich her- innert dat hij als leider van de Sovjet-Unie één woord in een vreemde taal sprak. Het zou echt iets voor Stalin zijn om schijnbaar geconcentreerd naar een tolk te luisteren bij zijn gesprekken met Churchill, Roosevelt of De Gaulle, terwijl hij over een volgende zet nadacht.
In tegenstelling tot de jonge en zelfs de latere Hitler was de revolutionaire bolsjewiek Stalin (de man van staal) wel bereisd. Hoe- wel hij in opdracht van Lenin en de bolsje- wieken vooral andere verbannen of gevluchte partijleden opzocht, kwam hij voor de Eer- ste Wereldoorlog al in Parijs, Londen, Wenen enz. Dat contrasteert fel met zijn latere gedrag als dictator.
Met geen stokken kreeg men hem uit Mos- kou, tenzij om op vakantie te trekken naar het warme Zuid-Rusland. Dat had het grote voor- deel dat hij de gruwelijke ellende niet zag die zijn politiek veroorzaakte. Tijdens de Tweede Wereldoorlog bezocht hij maar één keer sol- daten aan het front.
De dogmaticus
Westerse media gebruiken altijd de foute mantra dat totalitaire ideologieën de soep niet zo heet eten als ze haar opdienen. In het
verleden heeft men de intensieve criminali- teit van het nazisme in de jaren dertig onder- schat, en nog altijd doet men hier te lande alsof de PvdA een fatsoenlijke partij is. Over de mohammedaanse schurkenideologie is de mediaberichtgeving dan weer crimineel mis- leidend. Stalin was pragmatisch in zijn buiten- landse politiek.
Dit wil zeggen, zolang het Rode Leger nog niet alle touwtjes in handen had. Maar in eigen land gedroeg hij zich zoals hij was: een fanatieke marxist die er heilig van overtuigd was dat het marxisme wetenschap van de bovenste plank was.
Hij geloofde aanvankelijk nog in de stel- ling: “naar ieders vermogen, aan ieder naar zijn behoeften”. Stalin vond dat de geldeco- nomie moest verdwijnen net als loonarbeid of privé-eigendom van wat dan ook.
Feitelijk stond hij maar één keer niet vier- kant achter Lenin. Die lanceerde na de over- winning van de communisten in de burger- oorlog de Nieuwe Economische Politiek. Hij stond kleinhandel en privélandbouw toe om de ellendige levensomstandigheden te ver- beteren. Stalin ging niet akkoord met Lenins
“rechts” standpunt, maar na diens dood liqui- deerde hij zijn eigen medestanders in de linkse vleugel met behulp van de rechtsen in de partij. Hij liet vervolgens de rechtsen uit de partij zetten en voerde dan het programma van de linksen uit.
Dat werd een ramp waar de Sovjet-Unie en Rusland zich nooit van herstelden. De collec- tivisering van alle boerderijen – moordpar- tijen en twee gruwelijke en georganiseerde hongersnoden inbegrepen – maakte van de boeren een uitgebuite klasse zoals ten tijde van de ergste lijfeigenschap.
Met de resultaten van de afpersingen werd inderhaast en slordig geïndustrialiseerd op grote schaal. De landbouw is tot vandaag een zorgenkind en Rusland leeft nu van de export van grondstoffen, want geen hond denkt eraan de rommel te kopen die Rus- sische fabrieken produceren. Stalin moest tegen zijn zin toestaan dat de geproletari- seerde boeren een klein stukje grond voor eigen verbruik en gewin bewerkten; lange tijd goed voor bijna de helft van alle voed- selproductie.
De moordenaar
In tegenstelling tot veel westerse historici, kan Chlevnjoek zich goed indenken waarom Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk liever zaken met Hitler deden dan een verbond met de Sovjet-Unie tegen Duitsland sluiten. Tot het begin van de oorlog was de verhouding van het aantal slachtoffers in de twee dicta- turen één tegen duizend.
Daarna haalde Hitler op korte tijd zijn ach- terstand in. De historicus geeft geen over- zicht van het aantal slachtoffers van Stalin, maar sinds de archieven in Rusland opengin- gen, zijn de cijfers naar beneden bijgesteld.
Timothy Snyder, de auteur van Bloedlanden, raamt het aantal slachtoffers op 11 miljoen;
het grootste deel stierf in opzettelijke hon- gersnoden (vooral in Oekraïne), 3 miljoen mensen kwamen om in de Goelag en 1 mil- joen bij de Grote Terreur in 37-38. Maar hoe kan je de permanente angst kwantificeren van 190 miljoen mensen?
De extreem lage levensstandaard en de ellendige ontbrekende gezondheidszorg waardoor indirect miljoenen mensen vroeg- tijdig stierven? De moordpartijen op ervaren officieren, waardoor het Rode Leger in de oorlog miljoenen mensen onnodig verloor?
Eén belangrijke zaak vermeldt de Russische historicus niet. Stalin was een bloeddorstige crimineel, maar geen uitzondering. Het hele marxistisch-leninistisch concept van “de dic- tatuur van het proletariaat” eindigt bijna altijd met de dictatuur van een gewetenloze moor- denaar: Mao in China (minstens 30 miljoen doden), Pol Pot in Cambodja die de helft van de bevolking uitroeide, en de gruwelijke Kim- dynastie in Noord-Korea. Denk eraan dat dit de helden zijn van Peter Mertens of Raoul Hedebouw.
Jan neckers
Stalin
Wat zijn de gevolgen van het Stalinbewind? Zweetparels en een van angst vertrok- ken gezicht in een fractie van één seconde.
Actueel 23 juni 2016 5
Niet makkelijk
Hervormen is niet altijd makkelijk, bleek maar weer eens uit het actualiteitsdebat over de provincies. Het feit dat de datum waarop de provinciehervorming effectief moet wor- den met een jaar is opgeschoven naar 2018, wijst erop dat enkele probleempjes nog niet helemaal zijn weggewerkt. Het is dan ook een vreemde oefening om iets af te schaffen en het tegelijk te behouden. Nu is het politieke compromis geworden dat de provincies wor- den “afgeslankt”. Afslanken om op termijn te verdampen is de N-VA-lezing, afslanken om te worden geherwaardeerd die van CD&V. Bij dat afslanken kunnen veel vraagtekens wor- den geplaatst, zeker als minister Homans zelf vertelt dat de provincies 86 procent van hun jaarbudget houden. Wel binnengehaald is een aanzienlijke vermindering van de “postjes”, het aantal provincieraadsleden wordt gehalveerd en er blijven per provincie nog maar vier gede- puteerden over.
Voor het overige is veel onduidelijk. De grote steden zouden dan toch niet uit de provincies worden gelicht, bepaalde fiscale aanpassin- gen zijn nog niet uitgeklaard – hoewel wordt bezworen dat de burger daar niets van zal voe- len – en nog wat van die losse eindjes. Ook is iedereen voorstander van een soort tussenni- veau, maar weet niemand welke vorm dat zal gaan aannemen; van bestuurlijke “verromme- ling” is iedereen dan weer tegenstander, maar van de voorliggende hervorming kan niet wor- den gezegd dat ze gladjes oogt.
Vastgoeddroom Belgische Marokkaan blijft intact
Over de Belgische Marokkanen bestaan heel wat mythes, zeker als het over vast- goed gaat. Is het wel waar dat de meesten een woning in Marokko hebben? Daarom is het goed om terug te vallen op de feiten, zeker als deze verzameld werden door een instantie zoals de Koning Boudewijnstichting.
In de studie ‘Belgische Marokkanen, een dubbele identiteit in ontwikkeling’ van juni 2009 lezen we erg interessante zaken over het vastgoed van de Belgische Marokkanen. ‘In Vlaanderen vinden we ook het hoogste aan- deel gezinnen van Belgische Marokkanen die eigenaar zijn van hun woning (43 procent).
Wallonië daarentegen haalt het laagste cijfer:
je vindt er dus meer huurders dan in de andere gewesten. De cijfers voor het Brussels Hoofd- stedelijk Gewest liggen dan weer iets lager dan het algemene gemiddelde.’
40 procent Marokkaanse huurders bezit onroerend goed in Marokko
Volgens de (grote) steekproef van de onder- zoekers vinden we in Wallonië wel ‘het groot- ste aandeel Belgische Marokkanen die onroe- rend goed bezitten in Marokko, namelijk 71 procent van de ondervraagde personen’. In Brussel ligt dit cijfer gevoelig lager dan het algemene gemiddelde en in Vlaanderen ligt het ruim onder dit gemiddelde.
De onderzoekers wijzen erop dat 60,6 pro- cent van de mensen van Marokkaanse her- komst die in België wonen, eigenaar is van onroerend goed in hun land van herkomst. Zij verklaarden een huis (51 procent), een stuk grond (19 procent) of een residentie (2,8 pro- cent) in eigendom te hebben. Opvallender is nog dat het bezit van een onroerend goed in Marokko varieert afhankelijk van de geboor- teplaats en de naturalisatie: van 46,6 procent bij de niet-genaturaliseerde mensen die in Marokko geboren zijn, over 57,8 procent bij de genaturaliseerde mensen die in Marokko geboren zijn tot 62 procent bij de mensen die in België geboren zijn. De onderzoekers willen er ook op wijzen dat 66 procent van de perso- nen die onroerend goed bezitten in Marokko, huurder zijn in België. Het overige percen- tage is eigenaar.
Anders gesteld: het percentage eigenaars in België die onroerend goed in Marokko bezit- ten, bedraagt 65,3 procent. Dat zijn er bijna twee op drie. En er zijn 40,2 procent huurders in België met onroerend goed in Marokko. Dat is bijna de helft.
Fraude met sociale woningen
Die laatste gegevens hebben uiteraard gevolgen voor de huurders van sociale wonin- gen. Sedert het voorjaar van 2015 kunnen de socialehuisvestingsmaatschappijen de infor- matie over binnenlandse eigendommen auto- matisch krijgen via CADNET. CADNET staat voor de geïnformatiseerde bijwerking (muta- ties) van de kadastrale documentatie betref- fende de eigenaars en de percelen. Door die automatische informatieverstrekking moe- ten de huisvestingsmaatschappijen niet meer alles zelf op papier opvragen aan kandidaat- huurders en aan de ambtenaren van de FOD Financiën.
Er blijft volgens parlementslid Brecht Ver- meulen (N-VA) evenwel een probleem voor wat eigendommen in het buitenland betreft.
Veel landen hebben namelijk geen centraal kadaster.
Vermeulen: ‘Elke socialehuisvestingsmaat- schappij zal u kunnen meedelen dat ze uit informele bronnen dikwijls vernemen dat allochtone sociale huurders toch over een eigendom zouden beschikken in hun thuis- land. Toch hebben die socialehuisvestings- maatschappijen geen realistische mogelijk- heden om dat te controleren. Hierdoor wordt de inbreuk om geen onroerend goed in volle eigendom te bezitten onbestraft gelaten.’
Vermeulen gaat verder: ‘In haar communi- catie van vorig jaar heeft Vlaams minister voor Wonen Liesbeth Homans meegedeeld dat het fundamenteel oneerlijk is dat er een verschil is in de mogelijkheid op controle.’ Homans zou met de federale regering bekijken hoe de eigendomscontrole in het buitenland meer sluitend kan gemaakt worden zodat sociale fraude op dat niveau drastisch kan vermin- derd worden.
Volgens de federale regering moet elke vorm van sociale fraude ‘aangepakt en bestre- den worden’. Daartoe moeten de gegevens waarover het federale niveau beschikt in ver- schillende databanken beter uitgewisseld en gebruikt worden. In de strijd tegen sociale fraude en sociale dumping zet de regering dan ook volledig in op deze datamining en datamatching.
Enkel uitwisseling met EU-lidstaten
CADNET werd volgens het antwoord van de regering in het parlement sinds 19 mei 2015 vervangen door de applicatie STIPAD en de hieraan verbonden databank PATRIS. PATRIS bevat gegevens met betrekking tot in België gelegen onroerende goederen.
De federale regering: ‘De FOD Financiën wordt wel in kennis gesteld van buitenlands onroerend bezit via het uitwisselingsplatform STIRINT. Het gaat echter enkel om gegevens- uitwisseling met de lidstaten van de Euro- pese Unie in toepassing van artikel 8 van de Europese Richtlijn 2011/16/EU van 15 februari 2011.’ Bovendien gaat het om een administra- tieve samenwerking op het gebied van belas- tingen die dus enkel in het kader van de fiscali- teit en niet met betrekking tot sociale huur kan gebruikt worden. Een betere uitwisseling of het ter beschikking stellen van deze gegevens in het kader van sociale huur behoort derhalve niet tot de bevoegdheid van de minister van Financiën. Omtrent dit specifieke dossier was er tot eind april 2016 geen overleg tussen het Vlaamse niveau met Liesbeth Homans en het federale niveau. De concrete vraag over dit dossier is volgens de federale regering ‘nog niet gesteld door andere Gewesten’. Er is wel informeel overleg geweest omtrent het dos- sier “push energiegegevens” in het kader van de onderlinge uitwisseling van gegevens met de gewesten (bijvoorbeeld om woningleeg- stand op te sporen).
Volgens de federale regering kunnen de
Echo’s uit de Koepelzaal
gegevens die verzameld worden via de gewes- ten en via de federale overheid op een effi- ciënte manier worden uitgewisseld. De fede- rale regering: ‘Momenteel kunnen ook de Gewesten gebruik maken van het meldpunt eerlijke concurrentie om vermoedens van soci- ale fraude en sociale dumping te melden. Deze meldingen stellen de sociale-inspectiedien- sten in staat om hun databanken aan te vul- len en zo mogelijke gevallen van sociale fraude en sociale dumping op te sporen. In het kader van de wet op de uitwisseling van energiege- gevens om sociale fraude op te sporen zijn wij steeds bereid te bekijken, in respect met de privacywetgeving, om wettelijke initiatie- ven in de Gewesten (bijvoorbeeld het Vlaams decreet over woningleegstand) ook federaal te omkaderen.’
Slotsom: geen controle
Een Belgische Marokkaan die een eigendom in Marokko in volle eigendom bezit en die tege- lijk een huurwoning betrekt via een Vlaamse socialehuisvestingsmaatschappij heeft van- daag weinig te vrezen. Er is immers geen uit- wisseling van gegevens tussen Marokko en ons land enerzijds of a fortiori Marokko en Vlaan- deren anderzijds. Elke vorm van sociale fraude moet volgens de federale regering ‘aangepakt’
en ‘bestreden’ worden. Maar dat wordt uiter- aard een stuk moeilijker als de relevante infor- matie ontbreekt. Het verschil tussen retoriek en realiteit is hier wel erg groot. De vastgoed- droom van de Belgische Marokkaan is voorlo- pig nog geen nachtmerrie geworden.
Thierry Debels
Kracht van verandering
Marius Meremans (N-VA), en met hem enkele anderen, scheen te denken dat de pro- vincies ons zijn overgeleverd uit de Anschluss door onze Franse vrienden destijds. Dat klopt min of meer voor de provincies in hun huidige vorm, maar de provinciale instelling zit histo- risch veel dieper, wat hedendaagse Vlaamse jakobijnen wel eens vergeten. Meremans ver- dedigde gloedvol de hervorming als een flinke stap in de goede richting.
Dat het om een compromisoplossing ging, ontkende hij niet, maar hij zag daar niets ver- keerds aan. De kracht van verandering was in volle actie, aldus Meremans. Chris Janssens (VB) zag dat anders, N-VA heeft maar een magere buit te pakken en er zit wat al te veel water in de wijn. Het kwam hem op enige bit- sigheden over de bestuurlijke successen van het VB te staan. Een in de context wat vreemd betoog kwam van de altijd originele Michel Doomst (CD&V). Hij vond de origine van de provincies al bij de Romeinen – wat beter is dan bij de sansculotten, maar toch. De provin- cies worden weliswaar afgeslankt maar zeker niet afgedankt. De provincie werd nu, volgens Doomst, zelfs definitief verankerd en voor het vernieuwde provinciale niveau schetste hij een schitterend toekomstvisioen. Een bruiloftstoe- spraak op een uitvaartdienst, denken wij.
Chaos
Verenigd links verkneukelde zich voorspel- baar in de “chaos” die door de provinciehervor-
ming zou worden veroorzaakt. Dat de voorstel- len door de Raad van State wel eens het deksel op de neus zouden kunnen krijgen, was even- zeer een bron van vermaak.
Waar bij sp.a nog wat dubbelzinnigheid heerst over de rol van de provincies, zou Groen naar “organische” stads- en streekge- westen willen gaan. Op de N-VA-banken riep dat, niet onterecht, een beeld op van een veel- voud aan miniprovincies. Maar, ondanks de strikte nog eens door Geert Bourgeois ver- tolkte leer van slechts twee beleidsniveaus, is moeilijk te vatten hoever de Groen-opvat- ting staat van de bovenlokale samenwer- kingsverbanden die tussen alle regels door en vanuit elke hoek opduiken. De provincies, en vooral de wat verder afgelegen provincies Limburg en West-Vlaanderen, waren van ouds-
her belangrijke actoren voor bijvoorbeeld cul- tuur. Bart Caron (Groen) maakte zich zorgen over het herverdelende aspect van de provin- cies. Als vroegere provinciale middelen wor- den overgebracht naar het centrale Vlaamse niveau bestaat het gevaar dat die voorname- lijk zullen terechtkomen in het hartland van de zogenaamde Vlaamse Ruit. Daarmee rakelde Caron het zeer oude probleem op dat som- mige streken inderdaad relatief achtergesteld zijn geweest en dat de provincies daar vaak een buffer tegen waren. Cultuurminister Gatz had wel oren naar die opmerking en zou ze natuur- lijk “meenemen”. Vooralsnog lijkt de voorgeno- men provinciehervorming wat halfslachtig te zijn en kiemen in zich te dragen voor nog veel moeilijkheden. Ter overweging een Engelse wijsheid: “If it ain’t broken, don’t fix it.”
Lekker eten
Laat het wel wezen: wij waren er niet bij. Bij welk feestje dan wel, zegt u. Voorbije vrijdag konden we terecht bij de Iftar in Berchem. De Iftar is de maaltijd die gedurende de Ramada door moslims genuttigd wordt na zonsondergang. De Iftar wordt ook aan- gegrepen om moslims samen te brengen, maar ook om niet-moslims uit te nodigen.
De uitnodiging voor de Iftar in Berchem ontvingen we van de plaatselijke... CD&V.
Rob van de Velde, N-VA-schepen in Antwerpen, had zo zijn bedenkingen en zette volgend bericht op Facebook: “Het wordt moeilijk om sommigen te volgen in hun drang naar het win- nen van kiezers”. En hij vervolgt in een reactie in de media: “Ik stelde enkel vast dat nu ook de christendemocratische partij zeer voluntaristisch de islam recupereert.” Oeps, denken we dan. Was Rob van de Velde dan niet op de hoogte van de deelname van Geert Bourgeois aan een Iftar-maaltijd, voorbije maandag georganiseerd door de Atakwa Moskee in Kortrijk. Op de Iftar-maaltijd werd Bourgeois verwelkomd door burgemeester Van Quickenborne. Ove- rigens, het is niet de eerste keer dat Bourgeois deelneemt aan een Iftar-maaltijd. Vorig jaar deed hij net hetzelfde in Izegem. Rob van de Velde zou beter tweemaal nadenken vooral- eer een andere partij te beschuldigen de islam te recupereren. Mocht u de Iftar-maaltijd van CD&V in Berchem gemist hebben, en die van Bourgeois in Kortrijk, dan kan u alsnog terecht deze vrijdag (24 juni) in de gebouwen van de Universiteit Antwerpen, in de Prinsstraat. Daar organiseert de pastorale dienst (sic) een Iftar-maaltijd. Allen daarheen!
