DE EERSTE KAMER DEED WEER VAN ZIUH S~REKEN

VRIJHEID EN DEMOCIATIE

%oterdog 6 October 1951 • No. 179

Wordt het de grootste gemene

deler?

(pag. 6)

WEEKBLAD VAN DE VOLKSPARTIJ VOOR VRIJHEID EN DEMOCRATIE

TE.B WILLE ONZER RECHTEN EN VRIJHEDEN

wij schreven vorige week over de parle- mentaire democratie. Een enkel woord moge daaraan nog worden toegevoegd.

Wie van mening is, dat het oordeel van de groep waartoe hij behoort moet zegevie- ren - ook al denkt de grote meerderheid van het volk er anders over - zal zich in de parlementaire democratie niet thuis gevoelen.

Hij moet gaan tot die groeperingen, die de dictatuur · aanhangen. In zulk een stelsel vraagt men niet naar het oordeel van ande ...

ren, men vraagt ook niet of· de and·eren mis·

schien de meerderheid van het volk uitma- ken. Men geeft de tegenstander zelfs niet eens gelegenheid zijn gedachten uiteen te zet ...

· ten. Men zal overgaan tot opheffing der

· drukpersvrijheid en men zal ook het recht van vergadering aan de oppositie ontnemen. Pro ...

beert die oppositie zich toch te doen horen, dan zal men voor hare leden de gevángenis ...

. sen openen. Om voorbereid te zijn tegen el ...

ke mogelijkheid van actie zal men zorgen voor een krachtig machtsapparaat, dat de te ...

genstander kan "neerslaan" zodra hij toch zou pogen zich te doen horen. Om zulke openlijke ,"'7' vo.or het aanzien van de staat .en

· deszelfs leiders echter toch nooit gtinstige - conflicten te vermijden, zal men een sterke geheime t:-ditie op touw zetten met een wijd vertakt spionnagenet. Dat kan op de hoogte zijn van alle politieke activiteit en door de

machthebb~rs niet gewenste actievelingen kunnen in stilte worden opgepakt en geruis ...

loos verdwijnen. Overigens bemerkt men na korte tijd, dat het aanvankelijke ideaal ook . volmaakt verdwijnt; men heeft dan namelijk zelf niets meer te zeggen, maar de "leider"

· der partij maakt het uit en men heeft slechts

·te volgen.

W ij verbeelden ~ns niet, dat wij onze Ie ...

zers met het bovenstaande een schil~

. dering gaven van iets wat zij niet wisten. Het is het bekende beeld van nationaal-socialisti~

sche, fascistische en ook communistische stel ...

seis.

Van de vrijheid blijft niets over, van de verdraagzaamheid evenmin Biedt zo'n stelsel echter meer besluitvaardigheid dan een par~

tementair democratisch stelsel. biedt het ook meer deskundigheid?

Wij hebben vorige week met behulp van een voorbeeld ....- de Indonesische kwestie - reeds duidelijk gemaakt, dat een regering in een parlementair democratisch stelsel vol~

doende gelegenheid heeft tot armslag, tot zelfstandig handelen, tot krachtig optreden.

Daarvoor behoeft geen dictatoriaal systeeJU te worden gekozen. Wij durven zelfs zeggen, dat in zo'n stelsel de besluitvaardigheid als geheel per se geringer is dan in een democra ...

tisch systeem. Zeker, de hoogste top van het centrale gezag kan op een ogenblik snel he~

slissen, maar dat kan iii een democratie ook, zoals menigmaal bewezen is. Maar de he ...

sluitvaardigheid over het algemeen lijdt in zo'n stelsel door het feit, dat in een systeem van dwang, terreur en intimidatie practisch niemand de verantwoordelijkheid voor· een beslissing durft te nemen uit vrees voor eigen bestaan of eigen leven, met het gevolg dat de verantwoordelijkheid van de een naar de

ander wordt geschoven en het zeer lang duurt alvorens de uiteindelijke beslissing af- komt. De Duitse bureaucratie, dï_e in de oor.., logsjaren hier in ons land de zaken in handen had, levert hiervoor het bewijs. Beslissingen in zaken van gewicht bleven maanden en

maanden uit. -

* * *

El de deskundigheid? Is dat misschien de zwakte der parlementaire democratie?

Daarove.r bestaat zeer veel misverstand. Wie van mening is, dat een minister van Oorlog in staat moet zijn om aan het hoofd van een leger een vijandelijk land binnen te vallen, m.a.w. wie in de minister van Oorlog eigen- lijk de bekwaamste generaal meent te moe ...

ten zien, die alle hoge militairen in oorlog ...

voering te slim af is, ziet de zaak niet goed.

Het militaire werk blijve aan de militairen, zoals het aanleggen van de dijk behoort tot de taak der ingenieurs. De minister bepaalt teza.men met het parlement - om nu even bij de waterstaat te blijven - of er zal wor- den ingepolderd en waar · en hoeveel geld daarvoor beschikbaar zal worden gesteld.

Minister en parlement bezien dat mede in het kader van de financiële mogelijkheden, en de economische noodzakelijkheden. De technische uitvoering blijve den deskmidigen voorbehouden, die onder de bewindsman zijn gesteld. En voorzover de bewindsman zich met technische zaken moet bemoeien, ja, dan geldt de eis, dat hij een dusdanig verstand heeft, dat hij, bij voorlegging van de deskun ...

dige adviezen, de juiste keuze weet te bepa ...

len. En tevens geldt voor de bewindsman de eis van een goed politiek inzicht, dat het hem mogelijk maakt om het .door hem be- oogde voor de meerderheid van het parle- ment aannemelijk te maken. Dat is voor de zaak waar het om gaat meer waard dan des ...

kundigheid. Om een voorbeeld uit de laat ...

ste jaren te nemen: de staatssecretaris van der Grinten was een uitermate groot deskun- dige op het terrein der publiekrechtelijke be- drijfsorganisatie: het gebrek aan politiek in ...

zicht was reden, dat zijn optreden bij de he ...

handeling van het betreffende wetsontwerp in het parlement verre van een succes was.

• * •

D e parlementaire democratie, zoals wij die kennen in ons land, waarborgt, dat elke enigszins belangrijke stroming in ons volk tot uitdrukking komt in de volksvertegenwoordi ...

ging. Waar geen partij de absolute meerder'- heid heeft, is men bij de vorming van een ministerie aangewezen op de samenwerking van enkele partijen. Reeds eerder zetten wij uiteen, dat in zo'n samenwerking elke groep iets van haar eigen wensen zal moeten op- geven. Dat is niet een zaak van beginselloos ...

heid, zoals wel wordt verondersteld, maar is gevolg van het feit, dat wanneer elke groe ...

pering blijft staan· op de eis dat haar doel- stellingen voor 100 procent in vervulling gaan, er doodeenvoudig geen samenwerking mogelijk is en het land dus geen regering zal krijgen.

Laten wij echter ook goed zien, dat voor de individuele mens iets dergelijks geldt: als hij geen rekening wenst te houden met de verlangens zijner medemensen plaatst hij zièh buiten de gemeenschap.

Uiteraard moet in elk concreet geval wor- den afgewogen of hetgeen men verliest bij samengaan met andere groeperingen, vol- doende opweegt tegen het feit, dat men deel 'heeft aan de regering en daar dus invloed in

heeft.

Feit is evenwel, dat elk samengaan in een regering van elke daaraan steun verlenende groep eist een ·laten vallen van een gedeelte der eigen· doelstellingen. Begrijpelijk is, dat hoe sterker de groep is, zo meer zij van haar doelstellingen verwezenlijkt kan krijgen.

De huidige uiterst moeilijke omstandighe- den vereisen naar onze mening een zo breed mogelijke basis van samenwerking. Onze partij blijft bereid daarvoor haar offer in 's lands belang te brengen, zij het dat in zo'11 samenwerking anderen even.zeer bereid moe- ten zijn offers te brengen en niet moeten pogen een onevenredig groot deel van hun doelstellingen verwezenlijkt te krijgen. Op zo'n wijze zou de mogelijkheid van samen~

werking worden afgesneden. O.i. tot schade van de belangen des lands.

* * *

N aar aanleiding van hetgeen wij vorige week . schreven, heeft één onzer lezers o.m. het volgende gesteld:

"Inderdaad is er vaak een onredelijk oordeel over de parlementsleden. Ik heb miJ daar ook meermalen aan schuldig gemaakt. Maar omdat ik uiting gaf aan mijn mening kon de zaak dan worden rechtgezet".

Deze lezer heeft het juiste standpunt inge ...

nomen: wanneer er critiek is, dan bespreek ik dit met mijn vertrouwensmannen. Is het nu jufst niet zo, dat hieraan bij zeer velen wel heel veel ontbreekt? Er wordt tegenwoordig veel gesproken over een afstand, die er zou zijn tussen parlement en volk met als gevolg een verminderd aanzien van het parlemen ...

taire stelsel. Nu is dat een probleem,.~~

niet eventjes kunnen afdoen. Maar zou niet veel misverstand weggenomen kunnen wor ...

den wanneer er meer contact zou zijn tussen politici en kiezers?' Wij weten dat onze poli ...

tieke voormannen tot zulke gesprekken bereid zijn en er veel op uit trekken om van voor ...

lichting te dienen. Velen onzer geestverwan~

ten maken daarvan ook dankbaar gebruik.

Maar naar onze mening zullen wij in dit jaar voor de verkiezingen juist die vele afzijdige critici moeten benaderen om ze in den ver ...

volge deel te doen hebben aan ons gesprek.

Voor onze partij in al haar geledingen is hier een uiterst belangrijke taak. Zij moge die op zich nemen!

Terwille onzer partij, maar mede terwille der parlementaire democratie met al haar rechten en vrijheden en haar mogelijkheden

voor goed bestuur. K.

'RIJHEID EN DEMOCRATIE 6 OCTOBER 1951 - PAG. I

* *

DE EERSTE KAMER DEED WEER ^VAN ZIUH S~REKEN

De speech 'Van voortoitter Jonkman -- Eerste-Kamerfractie van de V. V.D.

handhaaft haar ernstige bezwaren tegen de grenscorrecties

De Eerste Kamer doet :zich tegenwoordig geducht gelden. Nog slechts twee maal is :zij in het nieuwe parlementaire jaar bijeen geweest, doch beiéle keren, heeft. :zij kons gezien, de aandacht weer tot zida te tnfkken. Op .te eerste, seer ti:ortstondige vergaderi119, woorift nog slechts formele s:akea als cte beëdiging der nieuwe leden6 het trek- ken der afdelingen en het benoemen van de voor:ziHers en onder- voor:ziHers dier afdelingen aan de orde kwamen, was het de speech .,.... "HtOrdtter fttl'~ JonkMCUl, die. ochteraf in de pers 1tog~l wat staf heeft

•en

fin niet voor tweeërlei uitleg vqtboor en in verbond met de parle- mentaire historie de:zer grenscorrecties oprollend speechje, waar .de heer Woudenberg (Arb.) sich grotendeels bij aansloot

woordelijke tekst worden toegegeven, dat de gewraakte passage uiterst han- 'èig ·is geformuleerfll ~t >ie de heer ,Jonkman wet toevertmuwcitl en dat J&ij formeel sl~ts bezwaren OfJW;erpt tegen een zo - naar zijn oerdeel -

!ingrijpend voontel bij. 1le:n beperkte herziening als voor 1952 in het voor- nemen ligt.

Niettemin: -c.'eSt le ton qui fait la mwiique ea daarva uitgaande iB lmt aan .geen twijfel onderhevig, naar het ons voorkomt, dat de heer Jonkman bier tevens ·een 'Oll'\fel'lhoedse aanval op de ·gedachte itl het algemeen van eel'l Kamer voor GrondwetAellzieniq hee1't gedaan. En dat de vom:zitter \>ll1'l

de Eerste Kamer Zich, optredende in deze functie, uitspreekt over een op dat ogenblik nog niet eens ingediend voorstel, achten ook wij :een <even vreemde figuur .als c'lat hij een a an- dere functie door hemzelf mede.onder- tekend voorstel korte tijd later grond- slagen van ons staatS'bestel acht te doru;breken en de positie van de Ka- mer(s) aan 'te tasten.

l^{ft de} rede, welke mr. .Jonlmmn hield te1' ~ei<l van zijn her- benoeming wt voorzitter van de Eer- ste Kamer, bracht deze mede de voor- steHeft van de Staa'tseommissie tot her- ziening van de Grondwet ter sprake.

Over de in die voru;stellen vervatte instélling ·ener Kamer voor Grond- wetsherziening, .aan welker eindbe·

$lissini; in het Ven>olg een herz:iening van onze hoogste staatswet in tweede lezing zou moeten worden onderwor- Pe». zei mr. .Jo•kman weordelijk:

,,Ook Uw aandacht :.~al het voorts heb- ben getrokken, dat de Staatscommis- sie opnieuw een v~stel tot instelling van een Kamer voor Grondwetsherzie- ning heeft voorgebracht. Zodan~

YeOI'Stel ondervond in 1946 in beide ltamers ernstige -en weloverwogen be- strijdiag en vermocht in tweede le- zing al :In de 'Tweede Kamer de ver- . . _ g~e meerderheid"

niet til halel!l. Zulk ee.111 Derde Kamer - een Kamer ad hoc - zou immers geacht kunnen worden, grondslagen van ons staatsbestel te dOOI'breken en de po&itie van de staten-Generaal in )let algemeen en van de Eerste Kamer tn 'het bijzonder aan te tasten. De Troonrede sprak s.l!Jiobtl van een her- ziening van de Grondwet van beperk- te strekking. Wij hebben dus nog af te wachten, hoever de Regeringsvoru;- Btellen zullen ga1n11 ~n welk& toelich·

t.ing de Regering daarop zal gevem''.

* • •

Begrijpelijkerwijze heeft dit ge- deelte van mr. .Jlllll.kmans rede

(~ie uiteraard geheel voru; zijn per- .eotmlljke verantwoording blijft) nog- al de anclacht getroklren en over het ala:emeen niet in onverdeeld gunstige zin. De schrijver van de ster-artike- len in "De Volkskrant" (prof. Romme) ncemde dit een "behandeling van nog Jliet imgedielme ~twerpen" en

JONKMAN .... tegen JankmarL •••

.mel'k'te, de ter:mändogie van mr • .Jonk- man vQJ.gend, bits ·QP. dat het de waag was, of door diens rede de .,grondsla- gen van ons staatsbestel" wel geheel lil tact waren ,gebleven 'Em "de positie van de Staten-Generaal in het alge- meen en van de Eerste Kamer in het bijzonder" wel volkomen {)naangetast waven gebleven.

De parlementaire •redacteur v.an

"Trouw" schreef, zoals de vorige week il'l ons blad te anderer plaatse reeds werd aangehaald, van "Jonkman tegen Jonkman", omdat dezelfde mr. Jonk- man, die dit vo.orstel nu becritiseer- 1Je, els lid van dé Staatscommissie bet

V06).l'Stel betl'Clffende 4e Kamer v4!1Qr Grondwetsherziening mede. , • . • • voor zijl\ rel!!eni1lg had eenomen1

zijn parlementaire collega van het

• .Handelsblad" tenslotte, onder- wierp in een hoofdartikel in dat blad zowel de ge:tegenheitlsspeech van dr.

Kortenhorst 1\lS die v.an mr. Jonkman aan een beschouwing. Wat mr. Jonk- mans betoog betreft in het bijzonder op de materiële inhoud daarvan in·

.gaande, deed het 't HandelsWad op zichzelf bezien genoegen, dat de nog slechts betrekkelijk kort in deze func- tie opgetreden voorzitter van de Eer·

ste Kamer, hoewel bèhórend tot een grÓep, waar de waardering voor het twee-kamerstelsel niet altijd even groot is geweest. in z.ij:n woord tot de leden dier Kamer zo nadrukkelijk ook voor de handhaving van de posftie der door hem geleide Kamer van revisie was' opgekomen.

Hoewel dit liberale ru;gaan geens- zins warm bleek te kunnen lopen voor die Kamer voor Gl'O'lldwe'tshediening, meende het zonder nadere en uitvoe- riger argumentatie vooralsnog ·mr.

Jonkmans blijkbaar bestaande vrees toch niet te kunnen delen, dat ,,een dergelijke slechts «<n enkele maal en voor een speciaal doel optredende Ka·

mer ad hoc nu werkelijk een gevaar voor de positie van de bestaande ver- tegenwoordigende lichamen zou op- leveren".

• • •

Mr. JonkmMs rede heeft dus heel wat rumor in casa verwekt. Nu moet bij aandachtige lezing van de

• • •

1:; dezer plaatse willen wij ons over die Derde Kamer liever nog ma.ar niet positief uitspreken. Wel ech- ter kan het nuttig zijn erop te wijzen, dat in 1946 een .belangrijk deel van de bezwaren zich - terecht o.i. - richtte tegen het terugbrengen van de ver- eiste gequalificeerde meerderheid van twee derden bij de definitieve beslwt- vorrni:ng :tot -èie.?ljfden. Wie de pOli- tieke kaart van het land kent en weet, dat katholieken en socialisten te za- men juist over omstreeks 60% der stemmen besohikken, begrijpt, da~ dit ogenschijnlijk kleine verschil in wer- kelijkheid van grote practische bete- kenis is.

...

~ de tweede dag, dat de Eerste Kamer samenkwam, behandelde zij het ontwerp Grensoorrec'tiewet. Dit ontwerp lfad ·geen ander do:el, dan de voorzienh,gen, die krachtens de Mach·

tigingswet van 21 April 1949 bij alge-

DEZE BURGER

gunt iede'l' het zijne; de mensen, de volken en Antba.

Aruba heeft weer een telegram ncwr de Koningin gezonden waarin het zegt dat het onafhankelijk wit zijn onder de Kroon van het Koninkrijk-nieuwe-stijl. En waniUIH deze burger één aland ~ onafhankelijkheid gaarne tfUAi dan is ·het Aruba, waar hij, in een al weer vèr verleden, goede. uren· in de zon heeft doorgebTacht.

Om het .zo maar eens te ::eeggen -als de ·melkboer 'het zeggen zou: Aruba heeft· de pee aa11. Cvraçao,geJ~;ien .en àaar&m wil het.

niet met Curaçao in één staatkundig, Antillisch verband ver- bonden zijn.

Die pee heeft vele oorzaken: historische, economische en pig- mentische en dat ondefiniëerbare gevoel vnn .eilanderig onbe- hagen dat een factor van betekenis is, al kan het niet helemaal lagisch verklaard en uitgelegd worden.

Het eigenaardige van de Nederlandse Antillen is dat cd die zes eilancUes eigenlijk eilandjes-op-zic;h-zelve zij,._ aardrijks- kundig en historisch met enig verband, doch verder met niet zo heel ve.el gemeenschappelijkheid.

Een moeilijk 'f>nderwe'l'p waarin, in een kof"t stukjre als dit, rdeze burger zich maar niet verder verdiepen zal..

In elk geval: Aruba wil onafhankelijk zijn" zij dit onder de Kroon.

Nu moet gij, iieve lezer, wèl even weten int Aruba aardig en lief is en een prachtig wit strand heeft en dat het gonst van de bedrijvigheid die komt van de grote olieraffinaderij van de Standard Oil of New JeTsey, die (na die van Abadan) de grootste 'l'affinaderij van de wereld is. En dat Aruba vóÓT dat die r4ifi- naderij er was, 5000 inwoners bezat, terwijt het er nu ruim tien maal zo veel heeft.

En gij moet Mk weten dat dat hele Ari:tba ze grroot is als

~veer twee-derde van ons eiland TerseheUiRfl. Méét' niet.

Het is, dacht deze burger, toch wel goed dat gij,. lieve lezer, wanneer gij de strijd-om-de-onafhankelijkheid van Aruba vo.lgt, op de hfWg'te z:ij.t 'l'an tle proporties V&'!t de mzet ~ de strijd.

En ov~ is er niema.nà die Aruba it'Ó flfW"'le zijn Oft(lj- hankelijkheid gunt als juist

mene maatregel van bestuur warea getroffen, te vervangen door een wet- telijlre regeling. Zo kopden dus ·OOk principiële .tegenstandens van 4e lJl'ensllt>rrectiei ah: de hereri Weade- laar en Woudenberg verklaren, dat zij niet tegen dit wetsontwerp zou4en stemmen, omdat het een logisch uit•

vloeisel was van de destijds door de Staten-'Generaal aanvaarde Maohti- .gingS'Wet.

Dat de Pl'incipiële tegenstand. t.eaen die :gr.enscru;.recties vooral in de Eer- ste Kamer zeer sterk was, zullen onze lezers zich waaTschijnlijk nog wel her·

innenm . .zij was zelfs zo $t.erk, dat ·de Regering 'ilecllta door het tstellen van de Kabinetskwestie een meerderheid wist te behalen. In dit verband DU

was de verklaring, welke onze geest- v:erwant mr. W.enclelaar aflegde, .nfet van belang ontbloot. Hij zei woorde- lijk: ,,Bij de behandeling van de Mach- tigingswet grenscorrecties heb ik dui·

deHjk gezegd, dat onze fractie tegen grenscorrecties was. Ik voeg er thans nog aan toe, dat tengevalge van de wijziging in de samenstelling van on- ze fractie onze afwijzing daarvan eer sterker dan zwakker is geworden. En daaTom herhaal ik mijn opmer-king, die ik bij het afdelingsonderzoek heb gemaakt, dat onze fractie :zich haar volledige vrijheid voorbehoudt voor het tijdstip, waarop deze zaak defini- tief, dat is dus bij het met Duitsland te sluitel'l vredestractaat, geregeld ·aal worden.

• • •

{litgaande echter van het feit, dat deze grenscorrecties er nu een- maal zijn en de Kamer dus tot tij(! ·en wijle van een definitieve beslissing moet meehelpen, was de heer Wende- laar van mening, dat de aangehechte gebieden zo verstanctig mogelijk moes- ten worden beheerd. Hij zei niet: "zo goed mogelijk", maar: .,zo verstmdig mogelijk". Er, zijn, zo zei hij, iD de bij ons land getrokken,gebieden nog moei- lijk te verdragen toestanden, in het bijzonder op het gebied van de wo- ningvoorziening en van de aanleg van wegen. De Regering gaat bij de verbe- tering daarvan bedachtzaam te werk, overwegende, dat nog niet vaststaat, dat deze gebieden op de duur Neder- lands zullen blijven. De heer Wende- laar vroeg zich nu af of de regering in deze niet wat vlotter .zou kunnen zijn en daarbij zou uitgaan van het standpunt, dat Duitsland blijkbaar zeer gehecht is aan deze gebieden ·en er derhalve wat voor over zal lt.eb- ben om ze terug te krijgen. En dat

"wat" zal dan toch op zijn allerminst moeten zijn het kapitaal, dat wij -er in gestoken hebben.

* • •

Û nze woordvoerder vroeg zich ecll- ter af ·of het niet mogelijk zou zijn bij eventuele teruggaaf méér te krijgen. En in dit verband wees hij er op, dat het merkwaardigste is, dat met deze grenscorrectie belangrijke moel·

lijkheden, misschien wel de grootaie moeilijkheden aan de Duitse grens, niet zijn opgelost. Spreker dacht hier aan de Dollard en aan de bezwaren van de grensriviertjes, in het bijzon- der de :Berkel en de Schipbeek. Ik .ge.

loof niet, aldus mr. Wandelaar, dat ik die bezwaren nader behoef uiteen te zetten; ze zijn aan de Regering en aan vele Kamerleden voldoende bekend.

Maar laat mijn ·strev{:n naar beperking van de discussies niemand verleiden om te denken, dat het hier minder be•

langrijke onderwerpen zou gelden: ze zijn integendeel van zeer groot belang.

En het moet, aldus spr., Nederland wat waard z:ijn, wanneer deze Heds zo heel lang slepende kwe6t;ies eindelijk eens in bevr~ende .z.ia worden opJe- lost

rum WEEK tot WEEK

De sneeuwbaJ

D e verkiezingsstrijd is ingezet en naar nu al blijkt, zal het aan demagogie van de zijd&

van de P.v,d.A. en het N.V.V., waar men blijkbaar met de zweep a.çhter de P.v.d.A. aan zit, niet ont- breken.

Bij de behandelin~ van de belastingvoorstellen in de Tw:eede Kamer, sprak mr. Bu~:ger van een O]pval;ting bij een deel van de Kamerleden, van

"S);Iaa:u de rijlten, pluk de armen";

Hij kon weten dat het niet juist was, wat hij zeide. D& groep Kamerleden clie de· heer B. op het OOI ba~ ''WaS gecmszinS" van plan; minister: Lief- tïnek het dbor Jaem' gevraagde bedrag te Gntbou.-- den,, maar wenste ·het gelli uit andere bronnen te putten.

Maar de uitdrukking van mr. Burger was te mooi om deze niet bij de verkiezingspropaganda te benutten. En nu gaat men van socialistische zijde dit opgeworpen balletje als een sneeuwbal door de sneeuw rollen. In grote en kleine kran- ten, op vergaderingen, bij uitzendingen voor de politieke radio, die V.A.R.A. heet, wordt dit balletje voortgerold, om straks als een grote, zware ijsklomp. bij de verkiezingen dien.st te kunnen doen.

Men zij dus op z'n hoede en zorge dat de zon der waarheid (met een kleine w, zetter), de sneeuw snel doe ·smelten en de· heren een stortbad van water op hun hoofd krijgen, dat hen zal opfrissen.

.. * ..

Durf' (I)

In het jaarverslag 1950-1951 van het Verbond van Nederlandse Werkgevers staan Pnige zeer belangrijke opmerkingen neergeschreven, waarvan men zou wensen, dat zij op de meest uitgebreide schaal aan OlllS volk ter kennis zouden kunnen worden geb~ht. Het feit, dat deze- opmerldngen juist van werkgeverszijde komen zal bij bepaalde politieke groepen in ons land wel weer bij v.oor- baat de neiging doen opkomen, deze uitspraken te negeren en deze tot "reactionnai!'" te bestempe- len. Leest men n.l. de uitspraken die dezer dagen door de beren Oasterhuis en Vermeulen, resp.

VQorzitter en secretaris van het Nederlands Ver- bond van Vakverenigingen (N.V.V.) in het open- baar zijn gedaan, dan moet men wel tot de con- clusie komen, dat ~1et niet in hun bedoeling ligt in de eerste plaats de waarheid te zoeken, doèh dat zij, over een vooroorde-el beschikken. die de natio- msle zaak werkelijk in geen enkel opzicht ten ~e­

de komt. Het zou e-chter zegenrijker voor ons,volk

zi~, indien men van de ziJde van het N.V.V. en de Partij van de Arbeid de moed :!:!.ad bun aanhangers de waarheid te vertellen met betrekking tot de ecanomische toestand van ons land. Zeer terecht w9l"dt er in het verstag van het Nederlands Ver- bond van Werkgevers op gewezen, dat .. lis ver- betering in de ruilvoet. als gevolg van de. prijs- daling der grondstoffen zich uiten mag in een hogere consumptie, wanneer men zich tenminste bevindt in een economie, die in wezen in even- wicht blijft." "Dat dit laatste", ~dus wordt in het

bovengenoemde verslag geconstateerd, "niet het geval is, is jammer genoeg de bevolking als ge- heel niet voldoende bekend, om de eenvoudige reden, dat !llen met de ernst van de situatie nim- mer geconfronteerd is. Nederland realiseert zich onvoldoende, dat het inderdaad in vele opzichten spectaculaire herstel van onze economie na 1945 ih ze er belangrijke mate is te danken aan bui- tenlandse hulp. In totaal zijn zeer grote bedragen dienstbaar gemaakt aan het herstel van onze con- sumptie en ons productieapparaat maar zij heb- ben er nog niet toe ge}eid, dat onze economie zich heeft aangepast aan de vergeleken met 1939 zo sterk gewijzigde structurele positie. Dit feit is ons volk verheeld gebleven, omdat telkens op het kritieke moment dollars of andere valuta ter be- schikking kwamen, die ons in staat stelden rustig op dezelfde weg voort te gaan en het in 1945 geko- zeo. reële loonpeil te handhaven en zelfs op. te voeren".

Durf (11)

H!t is wel een betreurenswaardig verschijnsel, dat nu reeds de verkiezingsstrijd ontaardt in een zuiver politieke muggenzifterij. Het is zo een- voudig en vaak zo aantrekkelijk, de "reactie" als de grote boeman voor de massa ten tonele te v,oe- ren. In het tijdsgewricht waarin wij op het ogen- blik leven, ~U~at hel echter om heel andere en.

veel belangrijker waarden o.m. de durf ons. .volk te zeggen· waar het op staat. De economische toe- stand van, ons länd is op het ogenblik van d:ien aard, --en, dtt zal voorlOpig ook wel zo blijven - dat het vGlkotnen onverantwooro is, ons volk gou- den bergen· te bel'Oven. Immers, geen enkele poli;.

tieke partij zal deze schone beloften in deze be- narde tijd ooit waar kunnen maken. Er is, zoals gezegd, dUrf voor nodig ons volk met de waarheid te confronteren. Daarbij zal het :aoodzakelijk zijn, dat meer dan o.oit naar eenheid wordt gestreefd en het verderfelij!t drijven naar klassetegenstellin- gen aan de kaak wordt gesteld. Slechts door een samenwerking· tussen kapitaal en arbeid zal. ons volk er weer boven op kunnen komen. De

"boeman-politiek" van de Partij van de Arbeid za];

aan de kaak dienen te worden gesteld, als weinig heilzaam, in het bijzonder voor onze arbeidende bevolking, De waarheid verkondigen is vaak een delicate kwestie, doch op den -:luur wekt deze methode vertrouwen. Daarom zij ons parool bij de komende verkiezingsactie ons volk te waarschu- wen, waarbij wij niet in een onnodig pessimisme behoeven te vervallen, aangezien een redelijke op ..

lossing denkbaar is, mits ons volk slechts de han- den ineen wil slaan.

• * *

Sociale zekerheid (I)

n~zer dagen heeft, aldus de ,;Volkskrant" een kadervergadering te Amsterdam plaats ge- had van de plaatselijke Katholieke Arbeidersbewe- ging, alwaar dr. G. Veldkamp uit Breda enige opmerkingen heeft gemaakt inzake· de sociale ze- kerheid en het verantwoordelijkheidsgevoeL De heer Veldkamp. moest de vraag .of de sociale zeker- heid. het verantwoordelijkheidsgevoel vaJ! de ar- beiders ondermijnt ontkennend beantwoorden, in zoverre althans. de overheid de werkers niet. tot massa-mensen maakt zoals in, sommige landen gé- beurt. Hij noemde het. verkeerd om de verantwoor- delijkheid ap Gle g,emeen8ch~p af te schuiven. D&

werkgever moet echte!:" zijn at'béiders een dusdanig loGn uitbetalen, dat die arbeiders op een sociale zekerheid kunnen steunen en dat sluit aan bij hun persoonlijke verantwoordelijkheid, omdat die so- ciale :ekerbeid gefinaucierd wordt' door hun eigen arbeidsprestatie. Alleen kan een arbeider, clie·zeker-

heid niet opbrengen; de gemeenschap moet. bét·

kader vormen waardoor sociale zekerheid bereik- baar wordt en dat kan alleen door sociale. wet- ten. Dr. Veldkamp zeide, dat er gewaakt dient te worden tegen. eer mentaliteit die gemakkelijk

k~ groeien nJ. die van de massificering. Remedies tegen verantwoordelijkheidsverslapping noemde spreker het ontplooien van eigen initiatieven, zelf- werkzaamheid en een goed gekozen vrije tijds- besteding. Wij kunnen het in grote lijnen wel met de bovenaangehaalde zienswijze eens zijn e.n het is verheugend, dat onder de Katholieke Arbeiders- beweging dergelijke woorden zijn verbreid. Im- mers, hoe groot is vaak nog het wanbegrip met betrekking tot de sociale ze~erheid. Helaas wordt deze zekerheid nog veelal los gezien van elke ver- antwoordelijkheid· en wordt zij opgeëist als een vanzelfsprekend recht, waartegenover geen ver- plichtingen staan. Dat deze uitspraak in overeen- stemming is met de werkelijkheid, bleek overi- gens ook uit de discussies op de. meergenoemde vergadering waaromtrent de Volkskrant o.m. wEret te melden: "Uit de hierna volgende disc.ussies bleek h.oe in. de praetijk de sociale zekerlteid het ve:uant-

8 OOTOBER 1951 - PAG. 3

\...

woordelijkheidsbesef wel degelijk kan ondergra- ven wanneer b.v. bij ziekte-onge!Vallenuitkering, kinderbijslag, werkloosheidsuitkering, consume~

tencredietverlening enz. het doel van die uitke- ringen door de betrokken werknemer verkeerd wordt geïnterpreteerd".

Sociale zekerheüi (11)

H ^{et is} helaas een euvel van deze· tijd, dat door velen niet wordt ingezien, waarop de sociale voorzieningen in feite zijn gebase-erd. Daarom rust op de taak van hen die v:oor;1l een leidende positie in de vakbeweging bekleden, een Zeel" verantwOCMT- delijke taak met betrekking. tot de voorlichting ten aanzien van al deze problemen. Het is hier weer een kwestie van durf het volk te zeggen waar het op staat. Jammer genoeg worden al deze vraag•

stukken, vooral in de politiek, met de nodige de- magogische saus. o:v.ergo.ten.. Men verzuimt het OM-

zakelijk verband aan te wijzen. Slechts rechtfm worden geëist waarbiJ over de daartegenover staan- de plichten wordt gt!Zwegen. Het is weer vooral de Partij van de Arbeid die met dit bijltje hakt.

Sociale zekerheid: accoord. Maar dere moet wor- den verworven door het aankweken van eig~ ini•

tiatief en eigen verantwoordelijkheid. Dan pas ook zal de sociale zekerheid voor de werknemer waarde krijgen. Het is nu eenmaal een eigenaardig psycho- l<>gisch verschijnsel, dat de mens datgene waarvoor hij zieh flink moet inspannen mee~r waardeert, dan Qatgene wat hij zonder veel moeite in de schoot geworpen krijgt. Zo ook is het met de sociale zekerheid gesteld.

* * *

Belastingen

1\.1 aar aanleiding van de wanhoopsdaad val't eetl .l, koperslager te Rotterdam, die als r(!actie op een onmiddellijk dreigend executoriaal beslag zijn inboedel op straat wierp, heeft onze V.V.D.-Kamer- lid, de heer Cornelissen, aan de minister van Fi- nanciën schriftelijke vragen gesteid, waarbij hij o.m. om het instellen van Pen onderzoek vraagt.

Voorts vraagt ons Kamerlid om, indien het optre- den van de Inspecteur van Belastingen afkeuring verdient, te onderzoeken welke maatregelen van regeringswege mogelijk zijn, opdat de gevolgen zo veel mogelijk te niet worden gedaan. Deze vra- gen zijn ongetwijfeld van een zeer grote beteke•

nis, temeer omdat zij in feite niet alleen betrekking hebben op dit ene speciaal gesignaleerde gevaL Het ware wenselijk, dat de fiscus een ieder die van goede wille is, doch door bijzondere omstandig- heden niet tijdig kan betalen, spaart. Dit is niet alleen in het voordeel van de belastingbetaler, doch ook voor de fiscus zelf. Vooral de kleine zelfstandigen worden op het ogenblik wel heel erg geplaagd door het zo langzamerhand berucht ge- worden liquiditeitsvraagstuk. De wil tot betalen is veelal werkelijk aanwezig, doch deze goede wil wordt vaak lamgelegd door volslagen onmacht. Een soepelè schikking zou in deze heilzaam kunnen werken en behalve psychologische mede economi- sche en finan~:Ïli~Je '\JQGrdelen bieQen.